Trachyspermum ammi (ajwain czyt. ajdżwan) to popularna przyprawa w kuchni arabskiej i indyjskiej, która ułatwia trawienie i uatrakcyjnia smak pieczonych oraz smażonych dań. Doskonała przyprawa łagodząca do roślin strączkowych. Idealny do dań wegetariańskich. Charakteryzuje się silnym ostrym aromatem z nutą korzenną. Zdecydowanie odświeżający smak przypomina połączenie kminku, tymianku i mięty. Warto ją dodawać do ciężkostrawnych potraw, mięs, do warzyw bogatych w skrobię, takich jak ziemniaki, do roślin strączkowych (grochu, soczewicy, fasoli, faloli mung, cieciorki, dalu i innych).
Strączkowe stanowiące ważne źródło białka w diecie indyjskiej to rośliny, które mogą wywoływac dolegliwości układu trawiennego takie jak np. wzdęcia czy zgaga natomiast dodatek ajwanu wpływa na ułatwienie i znaczną poprawę ich trawienia. Przyprawa ta rozpuszcza się w tłuszczach dlatego też warto dodawać go do posilków bogatych w jakiś tłusty produkt lub po prostu dodac co nieco względnie zdrowego oleju.
Trachyspermum ammi słynie ze swojego działania antybakteryjnego i przeciwgrzybicznego, jest on podawany przy biegunkach, nudnościach czy stanach zapalnych układu pokarmowego.
Skład saponiny, glikozydy, związki fenolowe, tymol, gamma terpinen, paracymen, alfa i beta pinen. 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22654405 p-cymene 3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25305209 Owoc zawiera w sobie eugenol, psolaren i umbelliferon. 4)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17628870
Ponadto geranial, isoeugenol, eugenol, metyleugenol. 5)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19259498 alkalodidy, steroidy, glukozydy flawonoidy, 6)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5481744/ (w Olejku) Beta-phellandrene, Sabinene, p-Menth-1-en-1-ol, Cis-beta-terpineol, tymol, Gamma-Terpinolene, Limonene, Alpha-terpinene, p-Cymene, Beta Myrcene, Beta-pinene, Alpha-pinene. 7)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4844891/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27166709 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22654405 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25305209 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17628870 |
⇧5, ⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19259498 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5481744/ |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4844891/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10594932 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28097466 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25599053 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28930268 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27064492 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27222835 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25982599 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29159657 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28493026 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29333040 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26130938 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26904653 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19781619 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25143939 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22620984 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20043262 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21396489 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3141935 |
⇧26 | sci-hub.tw/10.1016/j.jep.2015.04.018 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3904763/ |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23196098 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27192585 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22633847 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20846336 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23569772 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30194320 |
⇧35, ⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2736926/ |
⇧36 | journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/2156587214553302?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori%3Arid%3Acrossref.org&rfr_dat=cr_pub%3Dpubmed |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24006802 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25544941 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11054840 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25592881 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30187508 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18830147 |
Stephania Tetrandra (Hang fang ji) i jej korzeń to zioło mocarne(przynajmniej dla mnie). Mialem sporo zaburzeń wzroku i ogólnie zaburzeń ocznych w przebiegu wielonarzadowych infekcji mecząc się pare lat temu z boreliozą i koinfekcjami. Jest to jedno z ok.30 ziół jakie wtedy stosowałem które wyraźnie mi pomogło przy infekcji oczu przez CMV i krętkiem boreliozy/bakteriom bartonella. Korzeń Stephani Tetrandry popularny jest z tego,iż jego używanie w boreliozie zapoczątkował(zarekomendował) Stephen H.Buhner – zielarz amerykański, który to stworzył protokoły lecznicze na wiele infekcji bakteryjnych. Stephania słynie ze swoich właściwościch neuroochronnych, przeciwzapalnych ale też i wspomagających leczenie w chorobie nowotworowej jak i też sama w sobie wykazuje działanie przeciwnowotworowe. W czym jeszcze może pomóc Hang fang ji?o tym poniżej. EDIT: Chciałbym nadmienić o jednej bardzo interesującej moim zdaniem rzeczy – w leczeniu PANDAS(choroba neurologiczna spowodowana infekcją paciorkowcem) u autystów spotkałem się z praktyką (nie pamiętam w jakim raporcie medycznym o tym czytałem, a nie chciałbym teraz poświęcać czasu na jego szukanie) stosowania przez 5dni prednizolonu(syntetyk) w celu zahamowania stanów zapalnych w mózgu w przebiegu tej choroby…a teraz czytaj dalej ten artykuł ,aby zrozumieć dlaczego o tym tu teraz napomknąłem…
Skład Stephania Tetrandra(Hang fang ji): tetrandryna, fangchinolina, menisine, menisidine, cyclanoline, stephanthrine, oxofangchinoline, 2-N-methyltetrandrine, fanchinin, isotetrandrine, cyclanoilnie, demethltetrandrine, handfangchins, kwas stearynowy – glicerol.
S.Buhner – amerykański zielarz, poleca to zioło w boreliozie oka, obrzękach, bólach mięśniowych, ochronnie względem śródbłonka a także jako immunomodulator. Poleca ją także w szczególności w przypadku paraliżu bella, zaburzenia widzenia w czasie infekcji boreliozą, problemach ocznych, zapalenia stawów w tym i kolan, neuroboreliozie, stany zapalne kości.
W TCM stosowana od tysiąc leci na ból, obrzęk, puchlinę brzuszną, rozstrzeń brzuszny, zaczerwienione i bolesne stawy. Preparaty ze stephanii stosowane są w Japonii w przypadku chorób zapalnych, leukopenii wywołanej promieniowaniem, astmy oskrzelowej, w przypadku łysienia plackowatego (mowa o preparacie Cepharanthin bazującym na alkaloidach ze stephani).
W Europie staje sie popularna w przypadku leczenia łysienia, wykazując lepszą skuteczność niż farmaceutyki.. Alkaloidy Stephani przenikaja przez barierę krew-mózg, gdzie obniżają stany zapalne. Moduluje ekspresję HLA-DR przez które dochodzi między innymi do stanów zapalnych stawów w boreliozie. Tetrandryna blokuje adhezję(przyleganie) neutrofilów oraz monocytów. Jest skuteczna w leczeniu pylicy płuc, opóźniając a nawet cofając tą chorobę. Powstrzymuje ona także fagocytozę. Blokuje prostaglandynę PGE-2 (prostaglandyna powodująca stan zapalny i ból). Chroni komórki śródbłonka przed endotoksynami oraz działa przeciwzapalanie i zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych. Prowadzi do regulacji układu odpornościowego utrzymując także wysokie poziomy komórek CD4+. Jej skladniki są silnymi blokerami kanałów wapniowych jednak mechanizm działania jest inny niż w lekach syntetycznych. Jest skuteczna w leczeniu nadciśnienia, chorób serca, astmy i w zapaleniu płuc(zakaźnym). Tetrandryna blokuje kanały wapniowe typu T i L obecne w komórkach komór serca oraz komórkach naczyniowych mięśni gładkich. Jest skuteczna w arytmii, dusznicy bolesnej i zawałów serca. Polepsza odchylenia wskaźników rozkurczowych lepiej niż werepamil. Jest skuteczna w przypadku neowaskularyzacji zachodzącej w retinopatii cukrzycowej(blokuje neowaskularyzację w siatkówce jak i naczyniówce). W badaniach in vivo hamuje angiogenezę naczyniówki. Hamuje alergiczne zapalenie spojówek zmniejszając infiltrację spojówki przez eozynofile oraz liczbę komórek tucznych. Jest tak samo skuteczna jak leki przeciwalergiczne. Ogólnie jest mocniejszym lekiem przeciwzapalnym(substancja tetrandryna) niż prednizolon. Jest skuteczna w przypadku leczenia niedokrwiennych problemów ocznych, ale i również wynikających ze stanów zapalnych tego narządu. Tetrandryna jest silnym inhibotorem oporności wielolekowej w leczeniu nowotworów i malarii ,a to wynika z jej zdolności hamowania p-glikoproteiny. Osłabia metaloproteinazę 9(jej nadmierna aktywność osłabia barierę krew mózg) i NF-kappaB(czynnik transkrypcyjny aktywujący stany zapalne). Stabilizuje komórki tuczne, blokuje uwalnianie histaminy, wykazuje silne działanie przeciwzwłóknieniowe. Posiada działanie przeciwbakteryjne w stosunku do gruźlicy, trądu oraz łagodne vs malaria. Powstrzymuje proliferację komórek nowotworowych.90)S.H.Buhner – „Healing Lyme: Natural Prevention and Treatment of Lyme”
S.Buhner w boreliozie poleca nalewkę 1:5 z 65% alkoholu 0.5-1łyżeczki 3x dziennie lub 4×4 kapsułki (rozmiar ’00’) zaczynając od 4 x 1 kapsułka na 30-40min przed posiłkami. Można także gotować 10gramów przez 60min na wolnym ogniu (1litr wody) i taki wywar spożywać przez cały dzień.
Może powodować zaparcia(poleca się wtedy przyjmować witaminę C).
Blok przdsionkowo-komorowy(zachować ostrożność), zażywanie innych beta blokerów czy leków beta-adrenolitycznych. Nie powinna być przyjmowana przez ludzi, którzy przyjmują digoksynę, lekarstwa na arytmię oraz osoby cierpiące na poważne niedociśnienie.
Świetny artykuł podsumowywujący wiadomości o Stephania Tetrandra – sci-hub.hk/10.1016/j.phytochem.2016.02.005
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29334999 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16437745 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22927446 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29048631 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28968601 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17697545 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28754437 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28393256 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28356942 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28332288 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28231742 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27912885 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27909720 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27179306 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27270032 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1721896 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27127485 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27121946 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27082007 |
⇧20, ⇧22, ⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26899361 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26822499 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26893655 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12429973 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23525490 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23037166 |
⇧27, ⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22845553 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21496499 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300035 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24212809 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20554191 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12948852 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12065155 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20387234 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19894540 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19644794 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19255520 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19220659 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17201889 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15950418 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15905052 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15162366 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11059831 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18444245 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12612439 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18215355 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17978479 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17256130 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17202660 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17051460 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15802807 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15802807 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15103675 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15604277 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14980008 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12865967 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12673890 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2833446 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18475741 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9401724 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10433485 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18685855 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11140824 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10602341 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12205903 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11603280 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20554997 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12222655 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12466045 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12466048 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15810597 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19193494 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19635314 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20432905 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22001142 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22130369 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23780673 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24185966 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24589569 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856768 |
⇧82, ⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25115855 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25181458 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25233150 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26614458 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26640276 |
⇧89 | sci-hub.tv/10.1016/j.phytochem.2016.02.005 |
⇧90 | S.H.Buhner – „Healing Lyme: Natural Prevention and Treatment of Lyme” |
Zamazane widzenie czy teź niewyraźne, rozmyte lub po prostu nieostre widzenie to objaw zawsze czegoś lub kogoś. Pisząc tym kimś mam na myśli nieproszonego lokatora tj.infekcję,czegoś?mam tu na myśli np.jakiegoś syntetyku lub niedoboru. Przyczyn jest multum,także należy odrzucić jak najwięcej z nich aby zastanowić się nad tymi kilkoma najbardziej prawdopodobnymi w Twoim przypadku i robić co,ś aby je zniwelować(zaprzestać brania np.jakiegoś syntetytku) przywracając sobie najlepszą możliwą właściwość widzenia jeśli mogę tak to nazwać. Objaw ten miałem podczas aktywnej infekcji wirusem CMV, który powodował dodatkowo extremalnie suche oko(spotkać można tutaj pojęcie 'syndrom suchego oka’). Miałem także ten objaw w czasie brania uderzenieowej dawki doksycykliny przez parenaście dni(10). Poradziłem sobie z tym objawem(gdyż od czasu do czasu lubił wracać na 1-2dni) 1 ziołem – stephanią tetrandrą z protokołu ziołowego Buhnera(z CMV to była już inna przeprawa). Zastanawiałem się przez chwilę dlaczego właśnie to zioło ma tak zbawienny wpływ na oczy – teraz już wiem,Ty dowiesz się za jakiś czas jak opublikuje na jego temat osobny artykuł.
Nakoniec, chciałbym Ci zaproponować 3 rzeczy które możesz dla siebie zrobić, aby zwiększyć szanse na szybkie pozbycie się zamazanego widzenia – pierwsza – zioło jiaogulan – nie tylko reguluje gospodarkę glukozowo-insulinową ale i także zapobiega zlepianiu się płytek krwii – to bardzo ważny aspekt w tym problemie. Druga – d3 i to nie w dawce typu 2-5tyś jednostek (dla dorosłego) a przez pierwszy miesiąc 30tyś jednostek wraz z k2 mk7 a najlepiej kombinacją mk4 z mk7 – d3 ma nie tylko właściwości przeciwwirusowe ale i również zwiększa poziomy wolnego testosteronu – hormonu, który jest na niskim poziomie u np.boreliozowców, u których najczęściej dochodzi do niewyraźnego widzenia na skutek między innymi w/w czynników. Obydwie w/w rzeczy mają oczywiście działanie przeciwzapalne. 371)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8219678372)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20050857 ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21154195 . Ostatnia rzecz – zioło stephania tetrandra – niedługo o niej artykuł – przenika przez barierę krew-siatkówka/oko – działa przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie poprzez zahamowanie p-glikoproteiny – substancji która odpowiedzialna jest za ochronę przed toksycznością antybiotyków jak i ochrania między innymi mózg(barierę krew mózg) przed przenikaniem toksyn/ksenobiotyków i innego syfu. 373)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856768. Specjalnie nie rozpisalem się tutaj o rzadnej infekcji, gdyż tematy te są zbyt obszerne…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19147167 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16705506 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7836721 |
⇧4 | Vol 344 September 17 1994 The Lancet, S.Zielen, P.Ahrens, D.Hofmanm, Department of Paediatrics, J W Goethe-Universitat Germany |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25298771 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19252777 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22707604 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18411713 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27285286 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27698716 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21210332 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21371832 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22405644 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22574416 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12660705 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14615641 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12038730 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27079408 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24712825 |
⇧20 | tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02688690701658745?journalCode=ibjn20 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21514762 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25372334 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26298392 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27439780 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27579830 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15543927 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9923582 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26425930 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28069784 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16705522 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17436211 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22689727 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15503746 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17825695 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22611506 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17368274 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7880795 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10947009 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11315123 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15129841 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28033546 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10636407 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15500419 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16225103 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14971863 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16212560 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16148433 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16507621 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3777588 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1856525/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12536063 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10834782 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17922784 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8369593 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26782971 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27515567 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22493373 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3322955 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3504259 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6873137 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7510810 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8530278 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8597272 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9006372 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3053569 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9858012 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7825422 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6873322 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20443647 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24225327 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4159247/ |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25830925 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26008865 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25939673 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27873748 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28147928 |
⇧77, ⇧120, ⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28753229 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29054032 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4683896/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19123171 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21544985 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16409214 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28841060 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28789573 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20233105 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7624259 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8459963 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1643676 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1666873 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2256494 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22489855 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22957932 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27296769 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25259862 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25143312 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/991128 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26585973 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12197261 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22470734 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27790116 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26075123 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28343900 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28275605 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10070508 |
⇧105 | pl.wikipedia.org/wiki/Schwannoma |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26180689 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27511749 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16990651 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390785 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28322732 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25284097 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21271254 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21193351 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26267525 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28924290 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12614767 |
⇧117, ⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19844250 |
⇧118, ⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19170163 |
⇧119, ⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1739395 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20064203 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22927729 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22516098 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21267628 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21220684 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25356231 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11137430 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9499776 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25756063 |
⇧131 | pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_Susaca |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22454036 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22136568 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27577846 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11589889 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9195078 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6089128 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3965025 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17068470 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1964635 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24932179 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25391111 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21769537 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21537076 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7616585 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28097453 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23908709 |
⇧148 | pl.wikipedia.org/wiki/Kryptokokoza |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23457857 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8966238 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20376095 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21052679 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28115874 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21034303 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21315576 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390910 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29103182 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20482387 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19827343 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27571425 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20108574 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15549350 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19994813 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16552465 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19882555 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18767494 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24327723 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15799746 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12055459 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9058611 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23800125 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27444308 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19882533 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19198761 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19440721 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21122545 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22767655 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15168814 |
⇧179, ⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9883477 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19149119 |
⇧181, ⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17016151 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26689876 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23132459 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25741803 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18833944 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17458801 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16205976 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21400060 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21242846 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3516159/ |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21113344 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20954588 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17196351 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27811837 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20532658 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27389728 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26286482 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28414678 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16603250 |
⇧201 | sci-hub.tv/10.1016/j.annemergmed.2011.07.033 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25379398 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29069031 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29053397 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12645193 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28957957 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28010143 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28030457 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8797536 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26242228 |
⇧211 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15833184 |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26201464 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26116606 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8158668 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24995045 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24509150 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16038755 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12789599 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14586227 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12971552 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8301676 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23001098 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12553368 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19463283 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15823682 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21897686 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14612611 |
⇧228 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19251154 |
⇧229 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9520203 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15944836 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1739399 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15678760 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15489401 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10902231 |
⇧235 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11092147 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11025255 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14739022 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12380790 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11170938 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8771514 |
⇧242 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28993094 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8646173 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25904254 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7742425 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22784261 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20625449 |
⇧248 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282147 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27195085 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23426927 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18569804 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27008848 |
⇧253 | sci-hub.tv/10.1001/jamaophthalmol.2016.3831 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26902066 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29018695 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26293407 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23569564 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27143801 |
⇧259 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2561581 |
⇧260 | jamanetwork.com/journals/jamaophthalmology/article-abstract/1882146?redirect=true |
⇧261 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21364360 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25386392 |
⇧263 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/myPMC4289800/ |
⇧264 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24949055 |
⇧265 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24656053 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29018733 |
⇧267 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23936701 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20923394 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18710090 |
⇧274 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23835860 |
⇧275 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15029319 |
⇧276 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16180929 |
⇧277 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15551369 |
⇧278 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21049701 |
⇧279 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25973449 |
⇧280 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7672955 |
⇧281 | njmonline.nl/getpdf.php?id=609 |
⇧282 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21532388 |
⇧283 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16250706 |
⇧284 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8376715 |
⇧285 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21480937 |
⇧286 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22116942 |
⇧287 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25496701 |
⇧288 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1473135 |
⇧289 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22897509 |
⇧290 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22864042 |
⇧291 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22931996 |
⇧292 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11054000 |
⇧293 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22393321 |
⇧294 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20034896 |
⇧295 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21332974 |
⇧296 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20035144 |
⇧297 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28162097 |
⇧298 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29248884 |
⇧299 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17952786 |
⇧300 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17908670 |
⇧301 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19023224 |
⇧302 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28595546 |
⇧303 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17487449 |
⇧304 | nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMicm0808384 |
⇧305 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12645849 |
⇧306 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23695969 |
⇧307 | jamanetwork.com/journals/jamaophthalmology/article-abstract/2542213?redirect=true |
⇧308 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26099062 |
⇧309 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26161915 |
⇧310 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27977477 |
⇧311 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27413694 |
⇧312 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9588645 |
⇧313 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27063082 |
⇧314 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26266073 |
⇧315 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25932053 |
⇧316 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25810862 |
⇧317 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25374875 |
⇧318 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12951649 |
⇧319 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2387711 |
⇧320 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25210435 |
⇧321 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11095604 |
⇧322 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301647 |
⇧323 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20541239 |
⇧324 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23134822 |
⇧325 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7204820 |
⇧326 | academic.oup.com/cid/article/54/5/706/325122 |
⇧327 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8907388 |
⇧328 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11270091 |
⇧329 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12170559 |
⇧330 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28524037 |
⇧331 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15384038 |
⇧332 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27381309 |
⇧333 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15973069 |
⇧334 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11731905 |
⇧335 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11134156 |
⇧336 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11011684 |
⇧337 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10634003 |
⇧338 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10211361 |
⇧339 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9147789 |
⇧340 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9263353 |
⇧341 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27036927 |
⇧342 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29201538 |
⇧343 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22518226 |
⇧344 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4150133/ |
⇧345 | mdedge.com/jfponline/article/79604/rare-diseases/nausea-blurry-vision-hallucinations-dx |
⇧346 | sci-hub.tv/10.1007/s10545-008-0853-6 |
⇧347 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22466425 |
⇧348 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29110673 |
⇧349 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28784908 |
⇧350 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26808120 |
⇧351 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29450383 |
⇧352 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29409625 |
⇧353 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26377381 |
⇧354 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22455658 |
⇧355 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27649243 |
⇧356 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28694687 |
⇧357 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16241034 |
⇧358 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21787855 |
⇧359 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25372429 |
⇧360 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20370462 |
⇧361 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20653477 |
⇧362 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27939422 |
⇧363 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27279739 |
⇧364 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24421636 |
⇧365 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11346124 |
⇧366 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18545008 |
⇧367 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10612405 |
⇧368 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29284427 |
⇧369 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20635605 |
⇧370 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26120302 |
⇧371 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8219678 |
⇧372 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20050857 |
⇧373 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856768 |
Chanca Piedra (Phyllanthus niruri) to roślina, którą nazywają też 'stone breaker’ czyli łamacz kamieni. I faktycznie ogrom doniesień użytkowników jak i same badania wykazuja, że doskonale się nadaje do pozbycia się zarówno kamieni nerkowych jak i żółciowych. Co mi jeszcze zaimponowało w tej roślinie do wgłebienia się w badania na jej temat?Np. silne dowody na jej działanie przeciwmalaryczne a jak działa na malarię to także i na naszą rodzimą europejską Babeszjozę. Jakie jeszcze właściwości prozdrowotne ma do zaoferowania Chanca piedra?O tym poniżej.
Skład Phyllanthus niruri: lignany (phyllanthin, hypophyllanthin, nyrphylline, nirtetralin, niranthin, phyltetralin, phyllnirurin ), taniny (phyllanthusin D, amariin, amarulone, amarinic acid), ellagitannins (repandusinic acid, geraniin, corilagin), flawonoidy (quercertin, astralgin, quercertrin, isoquercitrin i rutyna), flawonole (kwercetynę), sterole (beta-sitosterol), alkaloidy (ent-norsecurinine, sobubbialine, epibubbialine, sobubbialine, epibubbialine, diarylbutane, nyrphyllin, nirurine, phyllochrysine), saponiny, leucodelphins, ellagic acid, gallic acid, calcium oxalate, phyltetralin, diarylbutane, glycozydy, phenylpropanoids, common lipids, astragalin, carboxylic acids (brevifolin), cymene, gallocatechins, lintetralins, methyl salicylate, niruretin, arabinogalaktan , niruriside, repandusinic acids, triacontanal, tricontanol. trójterpeny (lupeol, phyllanthol, phyllanthenol) i amarinic acid. Zawiera również duże ilości potasu, manganu, miedzi i cynku. 1)ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16252911
Rewelacyjny artykuł naukowy na temat właściwości i składu chanca piedra który mogę polecić znajdziesz pod tym adresem – sci-hub.tv/10.1211/jpp.58.12.0001 lub nawet lepszy wręcz książkę o tej roślinie – sci-hub.la/10.1002/ptr.5825
Indiach i Malezji Phyllanthus niruri jest tradycyjnie gotowany w mleku, które pite jest potem na pusty żołądek aby wyleczyć żółtaczkę, podawane jest dorosłym, dzieciom a nawet niemowlętom. Indyjskie i Brytyjskie badania potwierdziły bezpieczeństwo i skuteczność tego zioła w leczeniu żółtaczki i zapalenia wątroby u dzieci. Brytyjscy naukowcy podali że u dzieci leczonych na ostre zapalenie watroby, funkcje wątroby wróciły do normalnego funkcjonowania w ciągu pięciu dni. Związki aktywne phyllanthin i hypophyllanthin wyizolowane z P. niruri są głównymi składnikami wielu popularnych toników na wątrobę sprzedawanych w Indiach m.in. Liv.-52. W wielu rejonach Indii P. niruri jest powszechnie używany jako antidotum na ukąszenia węży. Dolegliwości żołądkowo-jelitowe – zioło to znane jest z przynoszenia ulgi w wielu problemach układu trawiennego, dzięki swoim właściwościom tonizujacym, przeciwdrobnoustrojowym oraz stymulowania żółci. Używane jest w leczeniu infekcji, czerwonki (włączajac czerwonkę amebiczną), cholery, tyfusu, biegunek, stanów zapalnych, rectitis (zapalenie odbytnicy), appendicitis (zapalenie wyrostka), sprue tropikalnej, kolki, zaparć, gazów, bólów brzucha, niestrawności, anoreksji, anemii i nowotworów brzusznych.
Niemiecki doktor Wolfram Wiemann zaobserwował efektywność P. niruri w usówaniu kamieni w ciąg tygodnia lub dwóch, w 94% z u ponad 100 swoich pacjentów leczonych na kamienie nerkowe. Niemniej jednak zioło to jest rekomendowane przeciw kamieniom nerkowym kiedy kamienie te są raczej małe, ale niezalecane w przypadkach gdy kamienie są duże. Chanca Piedra jest również środkiem używanym w przypadkach kamieni żółciowych, jako że zwiększa wydzielanie żółci w pecherzyku żółciowym i znacząco obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Standardowe dawki suszonego Phyllanthus’a niruri dla dorosłych to 3g na szklankę wody, 2 lub 3 razy dziennie. Inne zaburzenia układu moczowego – napary z P. niruri są również spożywane w celu leczenia wielu innych dolegliwości nerek i dróg moczowych, takich jak infekcje, bóle nerek lub pęcherza, kolka nerkowa, spazmy, albuminuria i inkontynencja z przepełnienia (nietrzymanie moczu z przepełnienia związane z zablokowaniem dróg ujścia uryny, np. na skótek przerostu prostaty). Zioło to tonizuje, harmonizuje, wzmacnia, odtruwa i ochrania nerki, zwiększa wydalanie moczu oraz usuwa uczucie pieczenia występujące podczas jego oddawania. Normalizuje podwyższony poziom wydalanego w moczu wapnia, zmniejsza nadmiar kwasu moczowego we krwi(przeciwdziała i leczy dne moczanową) zwiększając jego wydalanie i istotnie zwiększa ilość wydalanego sodu. Zioło to jest również spożywane aby pobudzić produkcję mleka w przypadkach jego braku. Choroby u dzieci i niemowląt – wywary podawane są niemowlętom i dzieciom na kaszel. Młode liście dawane są dzieciom w celu usunięcia kaszlu lub czkawki. W Malezji P. niruri jest gotowany w kozim mleku, które jest podawane dzieciom i niemowlętom przeciw żółtaczce. W Indiach plemiona z Chotanagpur używają korzenia jako łagodnego środka uspakajającego aby ułożyć małe dzieci do snu, i podają sok z liści w mleku kokosowym w celu pobudzenia apetytu u dzieci. Odrobina soku z tego zioła na kawałku materiału może być użyta do czyszczenia języka u dzieci. Roślina ta zmiażdżona na pastę podawana jest w formie lewatywy niemowlętom jako antidotum na zatrucie. Wywary z całej ususzonej rośliny używane są do kąpieli noworodków jako środek antyseptyczny dla ich skóry. Jakiekolwiek powiększenie wątroby i śledziony, które często pojawia się przy długotrwałej gorączce, zanika i powoli ataki gorąca i dreszcze ustępują.), a także wszystkim innym przewlekłym gorączkom. W Paragwaju Phyllanthus niruri używany jest przede wszystkim do zwalczania gorączki, i czasem nazywany jest Chinina Biednego Człowieka, ale w Indonezji niektórzy ludzie mówią że jest on lepszy w leczeniu malarii niż chinina. Wywary z tego zioła używane są do kąpieli jako zabieg leczniczy podczas malarii i innego typu gorączek. nfekcje bakteryjne – roślina ta spożywana jest w różnej formie w celu zwalczenia wielu typów infekcji bakteryjnych różnych narządów, m.in.: przeziębienia, czerwonki, cholery, duru brzusznego, gruźlicy, trądu, rzeżączki i syfilisu. Zioło to potwierdziło w testach swoją skuteczność przeciwko Micrococcus pyrogenes, Escherichia coli, Staphylococcus i bakteriom Pasteurelli. Naukowcy sugerują że może być ono skuteczne w leczeniu boreliozy, jako że jest ona wywoływana przez bakterie typu krętków a P. niruri jest tradycyjnie używany w walce z syfilisem, który jest również powodowany przez rodzaj krętków.
Zastosowanie zewnętrzne
– sok z rośliny nakładany jest aby leczyć posiniaczenia, rany, owrzodzenia, chroniczne choroby skóry, oczyszczać skórę z czyraków i ropni, a także nowotworów
– sok wprowadzany jest do ucha aby leczyć stany zapalne
– okłady ze zmiażdżonych liści stosuje się na posiniaczenia, rany (czasem w połączeniu z kurkumą), stany zapalne, zwyrodnienia, grzybice, łuszczycę, wypryski, obrzęki, kurzajki, owrzodzenia i świerzb. Pasta z liści P. niruri może być używana do leczenia białych punktów na skórze i żółtaczki, redukuje również swędzenie. Pasta ta nakładana jest na miejsca ukąszenia węży jako antidotum.
– napary mogą być używane po ostudzeniu do płukania jamy ustnej w celu pozbycia się wrzodów lub stanów zapalnych 110)ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html
Uznaje się że jego duże dawki powodują aborcję, dlatego nie wskazane jest przyjmowanie go podczas ciąży oraz przez kobiety planujące poczęcie. Konsumpcja dużych ilości Phyllanthus’a niruri powoduje biegunkę. 111)ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html
– Mój partner miał ból woreczka żółciowego od lat i ZNIKNĄŁ ZNIKNĄŁ ZNIKNĄŁ!!!Miała ból nerek i PRZEPADŁ PRZEPADŁ PRZEPADŁ! ŚWIETNY PRODUKT i świetna cena.
– Moje problemy zostały zażegnane po około miesiącu (kamienie żółciowe)
– W mniej niż miesiąć mojej żony chroniczny ból nerek zniknął i nie wrócił. Moja siostrzenia miała mieć operacje wycięcia woreczka żółciowego która odwołała po 2 tygodniach od stosowania preparatu.
– Mój misiek miał ból nerek przez 9dni przed zarzyciem tego preparatu. Po rozpoczęciu brania wg.zaleceń wydalił 10-12 kamieni nerkowych w 3 dni. To świetny suplement,działa!
– Lubie Chance piedre bo pomaga w sztywności stawów
– Po braniu chancy piedry przez pare dni moje przewody żółciowe zostały otwarte a moja kupa nie jest już żółta. Tak też się stało u 2 innych osób.
– Mam pewne problemy z nerkami i po zarzyciu Chancy Piedry czuje się lepiej i mam więcej energi każdego dnia
– Brałem to przez pare dni na moją wątrobe – polepszyło mi się. Dałem chance piedre mojemu bratu(37lat) który ma kamienie w woreczku żólciowy i narzekał na palenie w żołądku które przeszło po tym preparacie.
– Moja skóra wydaje się czystrza(w dotyku) po spożywaniu Chanca Piedra
– Po spożyciu jednej buteleczki przez miesiąć zauważyłem że przepływ moczu jest zwiększony i nie mam podczas niego bólu ani nacisku na pęcherz (PD:zakładam że gość prawdopodobnie ma/miał przerost prostaty który powoduje ból przy oddawaniu moczu)
– Przez przypadek wziołem 40 kropelek Chanca Piedra jednego dnia kiedy to miałem wirusa herpes na mojej dolnej wardze. Pare godzin po tym poczułem smerganie i ból który minął calkowicie. Zaczołem stosować 40 kropelek na kubek wody 3x dziennie przez 3dni – tak wyleczyłem się z infekcji wirusem herpes po którym nie miałem śladu.
– Używam Chancy Piedry przez tydzien – świetnie mnie oczyszcza! Biorę ją na wątrobe i woreczek żółciowy w celu detoksu i nawet teraz widze że wszystko przesuwa do kanalizy a stolce mają odpowiedni kolor i kształt.
Np.tą stąd (nalewka) lub w kapsułkach stąd
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧110, ⇧111 | ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16252911 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28764202 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28718838 |
⇧5 | monitorujcukrzyce.pl/inhibitory-alfa-glukozydazy-akarboza- |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25800644 |
⇧7, ⇧100, ⇧101, ⇧102, ⇧103, ⇧104, ⇧105, ⇧107 | sci-hub.la/10.1002/ptr.5825 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28511679 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27220075 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28483637 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28479727 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28159595 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20020986 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23105663 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17133737 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28391709 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27318080 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26693408 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17913477 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4087921 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20510348 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17904597 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17882995 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17268086 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16953466 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16890682 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25260580 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25009077 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22131154 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7561442 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3467354 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24991228 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24868872 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24672644 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14992325 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24461523 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23829630 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23570525 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23410205 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23333746 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22919249 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22619617 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22529650 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290450 |
⇧45, ⇧52 | sci-hub.tv/10.1021/np0497245 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15507366 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11235553 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10624878 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22231455 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22034238 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19521844 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12169400 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2514047 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28928090 |
⇧56 | biotechnologia.pl/kosmetologia/biustomania,2148 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28911625 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28344029 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24648109 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24586486 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23690850 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20112179 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23239439 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5061927/ |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22649471 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22645080 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22319255 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290470 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21986363 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21941945 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21609315 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21323477 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21176271 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22432563 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20380522 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15383230 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19397979 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18541126 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16896689 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12599017 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12010223 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10095174 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15221244 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16394535 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14515028 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1283310 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC60997/ |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8786163 |
⇧89 | (Hufford et al 1988; Au et al 2004) |
⇧90 | (Beutler et al 1985) (Mensah et al 1990; Weenen et al 1990) |
⇧91 | (Subeki et al 2005) |
⇧92 | (Latte & Kolodziej 2000) |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20095802 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20838625 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24782645 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20843268 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21455418 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21698198 |
⇧99 | (Taylor, 2003) |
⇧106 | (Martin et al., 1998; Hegarty et al., 2000; Matsuda et al., 2006; Hirpara et al., 2009; Martinez et al., 2009; Fonseca-Silva et al., 2011; Khachatoorian et al., 2012) |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25996262 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25864680 |
Refluks żołądkowo przełykowy GERD czy też NERD (ten w którym nie doszło jeszcze do nadżerek) to przypadłość bardzo częsta w obecnych czasach. Jak sam zobaczysz wynika ona naprawde z bardzo wielu czynników – jeszcze nigdy nie udało mi sie wtrafić z sugestią u kogoś z refluksem aby zastosował tylko 1 preparat lub interwencje co cofneło GERD (no dobra – nie licze po prostu zastosowania octu jabłkowego w kapsułkach przed lub po posiłku – to jest po prostu zbyt łatwe i się nie liczy). Objawów które wskazują na refluks jest naprawdę sporo, tak samo jak i rzeczy, które do niego doprowadzają. Ogólnie nie spotkałem jeszcze osoby która doprowadziła do choroby refluksowej poprzez tylko 1 niezdrową czynność – zawsze jest to kumulacja niezdrowych praktyk, medykamentów czy ogólnie szeroko pojętego stylu życia. Poza tym, jest też kilka podtypów refluksu – kwaśny,zasadowy czy też np. żołądkowo-przełykowo-dwunastniczy(z dwunastnicy). W tym ostatnim dochodzi do bardzo nie przychylnego że tak powiem oddziaływania kwasów żołciowych na gardło/przełyk co znacznie pogarsza leczenie samego refluksu. Chciałbym także zwrócić uwagę na stosowanie inhibitorów pompy protonowej(IPP) które są obecnie wciskane na każdym kroku praktycznie z automatu – nie są to leki które są w stanie wyleczyć jakąkolwiek forme refluksu – jeśli komukolwiek udało się dzięki nimi wyleczyć chorobę refluksową to napewno był to zbieg okoliczności. Spotkałem się już osobami które są od nich uzależnione, biorąc je już wiele lat – doprowadziły one u nich do masy problemów zdrowotnych które wypunktowałem(nie wszystkie) w tym artykule. Zwróciłem także uwagę na przełyk Barretta oraz na gruczolakoraka przełyku które są ostatnimi stadiami refluksu. Zreszta – po co mam Ci dalej ogólnie omawiać tą chorobę skoro możesz przeczytać praktycznie wszystko o niej w szczegółach poniżej?Zarezerwuj sobie ok.godziny na ten artykuł …miłego czytania. Najważniejsze – nie stresuj się podczas lektury bo to także doprowadza do GERD czy NERD :-). I jeszcze jedno – bsam też miałem refluks przełykowy – jak sobie z nim poradziłem?wzmianka na samym końcu w podsumowaniu.
2)sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439