Oksyracetam (oxiracetam) to jedna z odmian piracetamu. Jest ot związek nootropowy wpływający przede wszystkim na zwiększenie aktywności acetylocholiny,glutaminianu i dopaminy dzięki czemu proces przetwarzania,zapamiętywania i przyswajania informacji przebiega (a przynajmniej powinien) lepiej niż normalnie. Działa stabilniej niż inne racetamy, gdyż jego okres półtrwania jest relatywnie długi. Jest to syntetyk – także nigdzie nie spotkasz go w przyrodzie. Co ciekawego może zaoferować?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2518332/ |
---|---|
⇧2 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32765394 |
⇧3 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1414239/ |
⇧4 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32173636/ |
⇧5 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1414555 |
⇧6 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3479527/ |
⇧7 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31721903/ |
⇧8 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2781039/ |
⇧9 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32711611/ |
⇧10 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1549645/ |
⇧11 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2082209/ |
⇧12 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24175546/ |
⇧13 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3736279/ |
⇧14 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10979177/ |
⇧15 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8134347/ |
⇧16 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8054613/ |
⇧17 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8762175/ |
⇧18 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1772453/ |
⇧19 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1361044/ |
⇧20 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2829047 |
⇧21 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1559636/ |
⇧22 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7870912/ |
⇧23 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7749739/ |
⇧24 | biotechnologia.pl/biotechnologia/kinazy-bialkowe-powtorka-przed-sesja,14144 |
⇧25 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1507519/ |
⇧26 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3594460/ |
⇧27 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27741481/ |
⇧28 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29075554/ |
⇧29 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28855592/ |
⇧30 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33886092/ |
⇧31 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28760594/ |
⇧32 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2602443/ |
⇧33 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29355569/ |
⇧34 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29699023/ |
⇧35 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7582819/ |
⇧36 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3594453/ |
⇧37 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1793478/ |
⇧38 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2253654/ |
⇧39 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6519128/ |
⇧40 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2253653/ |
⇧41 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32533644/ |
⇧42 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29643882/ |
⇧43 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32026359/ |
⇧44 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3594458/ |
⇧45 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2108837/ |
⇧46 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2384121/ |
⇧47 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3035858/ |
⇧48 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1410129/ |
⇧49 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7586900/ |
Semax (semaks) – to fragment analogu ACTH z wydłużoną aktywnością neutropową. Jego miejscem docelowym działania jest przodomózgowie i hippokamp. Rozpowszechniony w Rosji, gdzie znalazł zastosowanie w udarach i epizodach niedokrwiennych mózgu, urazach mózgowych czy też we wspomaganiu procesów adaptacyjnych w trudnych sytuacjach,celem poprawy zdolności zapamiętywania. W oryginalnej postaci sprzedawany był w dwóch wariantach stężeń – Cemakc 1% i 0,1%, w buteleczkach z atomizerem do nosa lub z zakraplaczem. W Rosji ma oficjalnie status leku i jest wykorzystywany w lecznictwie, natomiast w USA nie został zatwierdzony przez FDA. Jakie jeszcze właściwości prozdrowotne ma Semax i w jakich chorobach może pomóc?o tym poniżej.
3x dzienni 100-150mcg
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27411820/ |
---|---|
⇧2 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33806692/ |
⇧3 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11938648/ |
⇧4 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15895862/ |
⇧5 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29798983/ |
⇧6 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11687836/ |
⇧7 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21113455/ |
⇧8 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8924838/ |
⇧9 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15792140/ |
⇧10 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17603664/ |
⇧11 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33418449/ |
⇧12 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16362768/ |
⇧13 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34707903/ |
⇧14 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12802399/ |
⇧15 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20617398/ |
⇧16 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20486550/ |
⇧17 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17850024/ |
⇧18 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11202510/ |
⇧19 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10763109/ |
⇧20 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18756821/ |
⇧21 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11457573/ |
⇧22 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9173745/ |
⇧23 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19334516/ |
⇧24 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11548444/ |
⇧25 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11245825/ |
⇧26 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11517472/ |
⇧27 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18379501/ |
⇧28 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34097675/ |
⇧29 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15835535/ |
⇧30 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17385423/ |
⇧31 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16967870/ |
⇧32 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18239779/ |
⇧33 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16996037/ |
⇧34 | sci-hub.st/10.1023/a:1025177812262 |
⇧35 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28577097/ |
⇧36 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23888777/ |
⇧37 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32621722/ |
⇧38 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20799647/ |
⇧39 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11871233/ |
⇧40 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20387390/ |
⇧41 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12587264/ |
⇧42 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16996699/ |
⇧43 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18431004/ |
⇧44 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35080861/ |
⇧45 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27051926 |
⇧46 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19145359/ |
⇧47 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24437205/ |
⇧48 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10741256/ |
⇧49 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11569188/ |
⇧50 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14714073/ |
⇧51 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12459874/ |
⇧52 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11177268/ |
⇧53 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14653248/ |
⇧54 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12875006/ |
⇧55 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12447470/ |
⇧56 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33459919/ |
⇧57 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32737723/ |
⇧58 | sci-hub.st/10.1023/a:1022475321901 |
⇧59 | sci-hub.st/10.1134/S0012496613030046 |
⇧60 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25735182/ |
Na samym początku warto zaznaczyć, że wbrew obiegowej opinii fizjoterapia uroginekologiczna nie jest jedynie formą leczenia dla kobiet, jednakże to panie częściej odwiedzają gabinety specjalistów w tym zakresie. Fizjoterapeuta lub fizjoterapeutka wykształceni w tej dziedzinie zajmują się przede wszystkim leczeniem oraz profilaktyką problemów związanych z miednicą i dolnymi drogami moczowymi, a także przywracaniem równowagi w sferze mięśniowo-powięziowej odpowiedzialnej za prawidłowe funkcjonowanie narządów miednicy mniejszej. W czasie terapii zastosowanie mogą mieć m.in. trening dna miednicy polegający na nauce prawidłowego napinania i rozluźniania mięśni krocza, a także terapia manualna i taping w obrębie kręgosłupa oraz miednicy.
Fizjoterapia uroginekologiczna bardzo często wybierane jest przez młode mamy. Dzięki niej możliwe są:
Dobrze jest udać się w połogu na wizytę kontrolną do fizjoterapeuty uroginekologicznego, nawet gdy nie odczuwa się żadnych dolegliwości.
Warto zaznaczyć, że fizjoterapia uroginekologiczna pomaga nie tylko po porodzie, ale i przed nim. Przyszłe mamy dzięki terapii mogą poczuć ulgę związaną z niwelowaniem bólów kręgosłupa (odcinka lędźwiowego, piersiowego czy szyjnego) oraz stawów krzyżowo-biodrowych. Fizjoterapia uroginekologiczna pozwala także na wspomaganie pracy mięśnia prostego brzucha (co pozwala na zminimalizowanie ryzyka jego rozejścia się) oraz przepony. Ponadto rehabilitacja tego typu może pomóc w przypadku rozejścia się spojenia łonowego i bólów pachwin w czasie ciąży. Dzięki spotkaniom z fizjoterapeutą lub fizjoterapeutką można przygotować się do porodu, tak aby był on lżejszy, a powrót do formy szybszy.
Ponadto wskazaniem do korzystania z terapii uroginekologicznej u kobiet są:
Wspomniano wcześniej o tym, że z fizjoterapii uroginekologicznej korzystać mogą zarówno panie, jak i panowie. U obydwóch płci specjalista może pomóc w przypadku: nietrzymania moczu, stolca i gazów, obniżenia odbytnicy, bólu w obrębie kości ogonowej, nazywanej także guziczną. Wizyty w gabinecie fizjoterapeutycznym mogą być także elementem przygotowana do operacji uroginekologicznej.
Wspomniano wcześniej o tym, że fizjoterapii uroginekologiczna może być nie tylko działaniem leczniczym, ale i profilaktycznym. Dzięki wizycie w gabinecie specjalisty możliwa jest edukacja zdrowotna, głównie kobiet w każdym wieku. Umożliwia ona zwiększenie świadomości ciała, a także zdobycie rzetelnej wiedzy, która pozwoli na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia kłopotów ze strony miednicy oraz układu rozrodczego. Bardzo ważne jest zrozumienie, że czynności dnia codziennego, takie jak dźwiganie, kasłanie, oddawanie moczu czy kału, wykonywane przez długi czas w niewłaściwy sposób mogą powodować szereg dolegliwości i schorzeń w przyszłości — a można ich uniknąć dzięki odpowiednio wdrożonej profilaktyce.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl
Do nietrzymania moczu (inkontynencji) dochodzi w przebiegu różnych dolegliwości. Wśród nich znajdują się również schorzenia o podłożu neurologicznym – dotykającym układu nerwowego. Jakie są neurologiczne przyczyny nietrzymania moczu? Jak postępować w takich przypadłościach?
Układ nerwowy odpowiada za działanie wszystkich narządów w ciele człowieka. Wśród nich znajduje się również pęcherz moczowy. Wobec tego w przypadku jak nietrzymanie moczu przyczyny neurologiczne również odgrywają dużą rolę.
Schorzenia neurologiczne mogą powodować zaburzenie przekazywania impulsów nerwowych pomiędzy mózgiem a pęcherzem moczowym. Również problemy z popuszczaniem moczu mogą wynikać z uszkodzeń rdzenia kręgowego oraz innych nerwów wchodzących w skład układu nerwowego.
W przebiegu dolegliwości jak choroby neurologiczne mężczyźni i kobiety mogą doświadczać lekkiego lub cięższego nietrzymania moczu. Najczęściej jest ono diagnozowane w poniższych przypadkach:
– Wady wrodzone, na przykład porażenie mózgowe, rozszczep kręgosłupa, uszkodzenie kości krzyżowej.
– Uszkodzenia rdzenia kręgowego, na przykład na skutek urazu.
– Udary mózgu.
– Demencja, otępienie oraz choroba Parkinsona.
– Stwardnienie rozsiane.
– Neuropatia obwodowa.
– Uszkodzenie nerwów na skutek urazów.
– Cukrzyca.
Postępowanie zależne jest od przyczyny dolegliwości oraz od stopnia jej zaawansowania.
W niektórych przypadkach istnieje możliwość wykonania zabiegów, które redukują nietrzymanie moczu i przez to poprawiają komfort życia pacjenta. Używane są implanty, taśmy, zabiegi polegające na stymulacji nerwów.
Stosowane jest również leczenie farmakologiczne, którego zadaniem jest zmiana aktywności pęcherza moczowego.
Używane są też środki chłonne na nietrzymanie moczu u kobiet i mężczyzn. Dobierane są one w zależności od stopnia popuszczania moczu oraz stanu mobilności osoby chorej. Najczęściej na ortomedico.pl/7-wyroby-chlonne kupowane są wkładki urologiczne, majtki chłonne, pieluchomajtki.
Zaleca się również trenowanie mięśni dna miednicy, które odpowiadają za prawidłowe trzymanie moczu. Regularne ćwiczenia pozwalają na wzmocnienie mięśni i zmniejszają ilość wypływającego moczu.
Przedstawiane w artykule produkty medyczne są polecane wyłącznie w celach informacyjnych. Zalecamy, aby korzystać z nich zgodnie z instrukcją lub etykietą, aby uniknąć niepożądanych skutków ubocznych lub reakcji alergicznych. Jeśli masz wątpliwości lub obawy dotyczące zastosowania produktu medycznego, zalecamy skonsultowanie się ze specjalistą, który pomoże Ci podjąć właściwą decyzję.
Należy pamiętać, że wyroby medyczne, o których mowa w artykule, mogą nie być odpowiednie dla każdej osoby, w zależności od jej stanu zdrowia, historii chorób i innych czynników indywidualnych. Artykuł nie stanowi zastępstwa dla profesjonalnej porady medycznej i nie powinien być traktowany jako taka.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl
Praktycznie nikt nie lubi chodzić do lekarza. Chyba najtrudniej podjąć decyzję o wizycie u ginekologa. Samo badanie jest niezbyt przyjemne i ogromnie krępujące. Lekarz wkracza w najbardziej intymną sferę kobiety. Do samego badania dochodzi jeszcze konsultacja połączona z wywiadem lekarskim, co dla niektórych również może stanowić ogromny stres. Problemy tę potęgują kwestie kulturowe, kiepska edukacja seksualna, a także pruderyjne podejście starszego pokolenia. „O tych rzeczach się nie mówi” – to bardzo szkodliwy punkt widzenia, który odstrasza młode kobiety i dziewczęta od pierwszej wizyty. Drugi szkodliwy mit to „po co chodzić do ginekologa jak nic się nie dzieje”. Nie wszystkie choroby i zmiany dają o sobie znać od razu odczuwalnymi objawami. Teoretycznie pierwsze badanie należy wykonać po pierwsze miesiączce, niekoniecznie natychmiast, ale zawsze im wcześniej tym lepiej. Osoby niepełnoletnie przyjmowane są w towarzystwie rodziców lub opiekunów prawnych.
Któremu lekarzowi najlepiej zaufać?
Ginekolog opinie to jeden z najczęściej wpisywanych w wyszukiwarki internetowe zwrotów przez kobiety. Rzeczywiście, w sieci da się znaleźć wszystko, chociaż z pewnością nie wszystkie informacje są do końca wiarygodne. Mamiclinic.pl to więcej niż zwykły gabinet ginekologiczny. Współpracują tam lekarze różnych specjalności, aby zapewnić swoim pacjentkom jak najwięcej komfortu i bezpieczeństwa. W mamiclinic.pl przyjmuje nie tylko ginekolog, ale dietetyk, pediatra i fizjoterapeuta. Tak zespół jest w stanie zapewnić kompleksową opiekę. Wszyscy członkowie zespołu mamiclnic.pl mają za sobą wiele doświadczeń. Na bieżąco biorą udział w szkoleniach i międzynarodowych konferencjach systematycznie poszerzając swoja wiedzę. Mamiclinic.pl dysponuje również najnowocześniejszym sprzętem medycznym niezbędnym do wykonania kompletu badań.
Czym zajmuje się lekarz ginekolog?
Oprócz standardowych konsultacji i badań okresowych doby ginekolog powinien nie tylko leczyć i zapobiegać chorobom układu rozrodczego, ale również doradzać kobiecie w wyborze rodzaju antykoncepcji. Bardzo ważną rolą ginekologa jest prowadzenie ciąży na wszystkich etapach – począwszy od przygotowania organizmu do poczęcia dziecka, przez całą ciążę i poród skończywszy na opiece po porodzie. Tego typu kompleksowa opieka wspomagana przez lekarzy innych specjalności jest nie tylko skuteczna, ale sprawia, że pacjentka poczuje sie komfortowa i z pełnym zaufaniem podejdzie do swojego lekarza ginekologa.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl
Tofu (detailed close-up shot) on wooden background
Wiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że istnieje taki artykuł spożywczy jak tofu i że często stosuje się go jako alternatywę mięsa czy nabiału. Ale czy tam właściwie jest tofu? To roślinny produkt, który jest źródłem dużej ilości cennego białka. Nierzadko określa się go również jako serek sojowy, ponieważ wytwarza się go z mleka sojowego oraz nigari. W tofu można znaleźć sporą ilość wapnia, białka oraz tłuszczów roślinnych, które mają pozytywny wpływ na organizm ludzki. Jak wiadomo, produkt ten znajduje szerokie zastosowanie właśnie jako zamiennik mięsa, nabiału oraz sera. Należy jednak pamiętać, że tofu jest wyjątkowo nietrwałe. Co to oznacza? Nie powinno się go stosować, kiedy skończy się jego data ważności – wiele artykułów spożywczych jeszcze jakiś czas może być dobrej jakości, ale w przypadku tego produktu lepiej nie ryzykować.
Czym jest tofu ekologiczne? Tofu BIO to artykuł spożywczy, który przygotowuje się tylko i wyłącznie ze składników ekologicznych i tylko w sposób ekologicznych. Oznacza to, że produkty te nie miały nawet żadnej styczności z chemią, konserwantami, polepszaczami smaku czy innymi szkodliwymi substancjami, takimi jak nawozy sztuczne. Tofu ekologiczne to najwyższej jakości artykuł, który charakteryzuje się tym, że jest wyjątkowo bogaty w niezwykle cenne składniki odżywcze – zwłaszcza w magnez.
Tofu to produkt, który można nabyć w dwóch postaciach i kilku rodzajach. Pierwszym podziałem jest właśnie forma: twarda bądź miękka. Twardy produkt to nic innego jak kostki w zalewie. Miękkie ma zaś konsystencję twarogu i można nim zastąpić jogurt czy śmietanę. Należy bezwzględnie pamiętać, że tofu pod żadną postacią nie powinno się spożywać bez odpowiedniej obróbki cieplnej. Ponadto można znaleźć również tofu wędzone, z ziołami, przyprawami, warzywami, marynowane itd.
Artykuły ten należy stosować jako zamiennik mięsa, nabiału bądź sera w wielu różnych potrawach. Tofu naturalne jest delikatne – właściwie nie ma smaku, ani zapachu. Przed podaniem należy je dobrze przygotować – doprawić za pomocą przypraw i ziół, wcześniej zamarynować, podsmażyć itd. Natomiast wędzone tofu może posłużyć jako dodatek do sałatek, zapiekanek i zup, które tradycyjnie są przygotowywane na mięsie bądź z mięsem. Na przykład do żurku można dodać właśnie wędzone tofu, aby otrzymać właściwy i bardzo dobry smak, a przy tym w 100% danie wegańskie lub wegetariańskie. Z kolei z przyprawami, ziołami i warzywami może z powodzeniem zastąpić ser albo nabiał.
Gdzie kupić wysokiej jakości tofu z ekologicznych składników? Najlepsze i najzdrowsze artykuły spożywcze można znaleźć w sklepach ze zdrową i ekologiczną żywnością, takich jak organic24.pl.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl
Produkty mleczne
Mleko i produkty mleczne są bogate w wapń i inne składniki odżywcze, które są niezbędne dla utrzymania mocnych i zdrowych zębów. Wapń jest kluczowy dla utrzymania odpowiedniej struktury szkliwa i kości szczęki, a jego niedobór może prowadzić do chorób zębów, takich jak próchnica i choroby dziąseł, a tu pomoże już tylko dentysta. Mleko i produkty mleczne są jednymi z najlepszych źródeł wapnia, a jednocześnie są bogate w białko i witaminy z grupy B, które również są ważne dla zdrowia zębów. Spożywanie mleka i produktów mlecznych może pomóc w zapobieganiu chorobom zębów i wzmocnieniu szkliwa.
Tłuste ryby
Tłuste ryby, takie jak łosoś, makrela, sardynki czy tuńczyk, mogą pomóc w utrzymaniu zdrowych zębów. Są one bogate w kwasy tłuszczowe omega-3, które pomagają w utrzymaniu zdrowych dziąseł, zmniejszają stan zapalny i zapobiegają chorobom dziąseł.
Ponadto, tłuste ryby są bogate w witaminę D, która jest niezbędna dla wchłaniania wapnia, a co za tym idzie, dla utrzymania mocnych kości i zębów. Dlatego spożywanie tłustych ryb może pomóc w zapobieganiu chorobom zębów, takim jak próchnica.
Zielona herbata
Zielona herbata to napój, który może mieć korzystny wpływ na zdrowie zębów. Zawiera ona naturalne związki chemiczne, takie jak polifenole i katechiny, które mogą pomóc w zwalczaniu bakterii odpowiedzialnych za choroby jamy ustnej.
Badania wykazały, że zielona herbata może pomóc w zapobieganiu powstawaniu płytki nazębnej, zmniejszeniu stanu zapalnego i ochronie przed próchnicą. Związek chemiczny zawarty w zielonej herbacie o nazwie epigallokatechina galusan (EGCG) może pomóc w zapobieganiu próchnicy, ponieważ hamuje on wzrost bakterii Streptococcus mutans, które są główną przyczyną chorób zębów.
Witamina A
Witamina A to składnik odżywczy, który może pomóc w utrzymaniu zdrowych dziąseł. Dzięki właściwościom antyoksydacyjnym witamina A chroni tkanki dziąsłowe przed szkodliwym wpływem wolnych rodników, które mogą prowadzić do stanów zapalnych i innych problemów zdrowotnych. Witamina A jest szczególnie ważna dla zdrowia dziąseł, ponieważ pomaga w produkcji keratyny, która jest kluczowa dla utrzymania zdrowej tkanki dziąsłowej. Niedobór witaminy A może prowadzić do suchości w jamie ustnej, przesuszenia i łamliwości błony śluzowej, a w konsekwencji do stanów zapalnych i krwawienia dziąseł.
Źródłami witaminy A są głównie produkty pochodzenia zwierzęcego, takie jak: wątróbka, jajka, masło i ryby. Witaminę A można również znaleźć w wielu warzywach i owocach, takich jak marchew, szpinak, dynia, papaja i morele.
Witamina C
Witamina C jest równie ważna dla zdrowia dziąseł, ponieważ pomaga w produkcji kolagenu, który jest ważnym składnikiem tkanki łącznej dziąseł. Brak witaminy C w diecie może prowadzić do stanów zapalnych dziąseł i chorób przyzębia, takich jak choroba przyzębia. Produktów bogatych w witaminę C to m.in. pomarańcze, mandarynki, grejpfruty, cytryny, kiwi, ananas, melon, truskawki, maliny, jagody, ale i warzywa tj. czerwona papryka, brukselka, brokuł, kapusta.
Witamina D
Witamina D jest ważna dla zdrowych zębów i wszystkich kości, ponieważ pomaga w wchłanianiu wapnia i fosforu, które są niezbędne do utrzymania mocnych kości. Ponadto, niedobór witaminy D może prowadzić do osłabienia szkliwa i zwiększenia wrażliwości zębów. Gdzie znajdziemy witaminę D? Głownie w rybach (łosoś, makrela, tuńczyk, sardynki), ale i wątróbce, jajach i produktach mlecznych.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl
Amanita muscaria (muchomor czerwony) już od dawna był w kręgu moich zainteresowań po tym,jak natrafiłem na grupę facebookowa poświęconą temu grzybowi. Użytkownicy pisali o nalewkach i ekstraktach z kapelusza Amanity najróżniejsze rzeczy które odrazu byłem w stanie wyjaśnić biochemicznie (co się zadziało w organiźmie). Przeglądając później wszystkie badania na jego temat to co podejrzewałem – potwierdziło się. Wokół tego 'świętego grzyba’ krąży wiele mitów i legend typu 'jak go zjesz to szykuj się na przeszczep wątroby’ – i zdecydowanie – są to mity. Poważne zatrucia czy też zgon może natomiast nastąpić po muchomorze sromotnikowym – ale tego to akurat nie da się pomylić z muchomorem czerwonym. Zatruć się Amanitą jednak jest dość łatwo, jeśli przegnie się z dawką, a jako typowe objawy zatrucia mogą wystąpić estezja wzrokowa i słuchowa (hiperwrażliwość na bodzce), zaburzenia w postrzeganiu czasu, sennośc i nadaktywne działanie mózgu podczas głębokiego snu. Nie wykazano żadnego toksycznego działania na organy wewnętrzne. Jeśli dojdzie do hospitalizacji to i tak będzie płukany żołądek,podany węgiel aktywny i …tyle.Czas po którym organizm oczyszcza się z zawartych w w/w grzybie to ok.24godzin. Jeśli stwierdzę, iż toksyczność muchomora czerwonego jest porównywalna z paracetamolem – nikt nie zarzuci mi kłamstwa. Niniejszy artykuł nie zachęca w żaden sposób do spożywania nawet w postaci mikrodawek(100-2000mg/dziennie) tego grzyba leczniczego (co sam zresztą lada moment bede robił).
Toksyczną substancją w muchomorze czerwonym jest kwas ibotenowy. Jest on jednak bardzo niestabilny i poprzez proces dekarboksylacji zamienia się w zdecydowanie mniej toksyczny muscymol. To dlatego też świeży muchomor jest grzybem względnie toksycznym, a po jego wysuszeniu staje sie względnie bezpiecznym. (pisze tak bo wiadomo że są giganci na tym świecie co są w stanie zrobić sobie zupe z kilku świeżych kapeluszy muchomora czerwonego i zjeść ją na jednorazowym posiedzeniu – wtedy zdecydowanie się zatrują i moga w najgorszym wypadku zapaść w śpiączkę co udało się 1 osobie na świecie). 1)sci-hub.ru/10.18388/abp.2015_1170
Po spożyciu, przy udziale kwasu żołądkowego, kwas ibotenowy jest cześciowo metabolizowany do muskasonu i muscymolu. Aby wywołać halucynację niezbędna jest dawka ok.30-60mg kwasu ibotenowego lub 10-15mg muscymolu co odpowiada jednemu kapeluszowi Amanity muscaria. Śmierć następuje po zjedzeniu ok.15 kapeluszy jednak wiadomo, iż zależy to od stężenia w/w substancji,pory roku,wielkości kapeluszy i innych zmiennych. Wiosenne i letnie kapelusze są obfite w największe stężenie związków aktywnych(10 krotnie więcej niż te jesienne). 2)sci-hub.ru/10.18388/abp.2015_1170
Amanita Muscaria w tradycji Buddyjskiej – https://sci-hub.ru/10.1016/0378-8741(95)01292-L
Bardzo obszerny i polecany przeze mnie artykuł na temat A.Muscaria
http://farmakognozja.blogspot.com/2018/01/muchomor-czerwony-amanita-muscaria.html
https://www.facebook.com/groups/512055612712545
Literatura
⇧1, ⇧2 | sci-hub.ru/10.18388/abp.2015_1170 |
---|---|
⇧3 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6326948/ |
⇧4 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27561604/ |
⇧5 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29133125/ |
⇧6 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30951784/ |
⇧7 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26495371/ |
⇧8 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31227671/ |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/36306944/ |
⇧10 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12593529/ |
⇧11 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12456806/ |
⇧12 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25277376/ |
⇧13 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6261177/ |
⇧14 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7449921/ |
⇧15 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35856422/ |
⇧16 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34702466/ |
⇧17 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23987410/ |
⇧18 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27063872/ |
⇧19 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2750964/ |
⇧20 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8405290/ |
⇧21 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8028229/ |
⇧22 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2392506/ |
⇧23 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20686515/ |
⇧24 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8685070/ |
⇧25 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7556381/ |
⇧26 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9473575/ |
⇧27 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/510396/ |
⇧28 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/487268/ |
⇧29 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/433609/ |
⇧30 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/162520/ |
⇧31 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7154854/ |
⇧32 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12460246/ |
⇧33 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7189834/ |
⇧34 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19308943/ |
⇧35 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17353094/ |
⇧36 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16150468/ |
⇧37 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15896866/ |
⇧38 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22927320/ |
⇧39 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22913283/ |
⇧40 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23995958/ |
⇧41 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24631130/ |
⇧42 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6319038/ |
⇧43 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6272937/ |
⇧44 | sci-hub.st/10.1016/0024-3205(80)90632-3 |
⇧45 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8820922/ |
⇧46 | sci-hub.st/10.1176/ajp.135.6.746 |
⇧47 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34124286/ |
⇧48 | link.springer.com/article/10.1007/BF00402378 |
⇧49 | “Amanita muscaria: chemistry, biology, toxicology, and ethnomycology” Didier Michelot i in., 2003. |
⇧50 | farmakognozja.blogspot.com/2018/01/muchomor-czerwony-amanita-muscaria.html |
⇧51 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6489732/ |
⇧52 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10591411/ |
⇧53 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2833276/ |
⇧54 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30682212/ |
⇧55 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17849304/ |
⇧56, ⇧61, ⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7977045/ |
⇧57 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23932733/ |
⇧58 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27938419/ |
⇧59 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28390894/ |
⇧60 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3601234/ |
⇧62, ⇧63 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36210279/ |
Alergolog to lekarz, który specjalizuje się w chorobach wywołanych przez różne alergeny, czyli czynniki, które powodują pojawienie się reakcji uczuleniowych. Alergolog specjalizuje się również w diagnostyce oraz leczeniu astmy oraz innych chorób alergicznych, a także w rozpoznawaniu czynników, które wyzwalają tą chorobę. Natomiast alergolog dziecięcy zajmuje się rozpoznaniem i leczeniem chorób, które wywołują alergeny, u dzieci od momentu ich urodzenia, aż do ukończenia przez niego osiemnastego roku życia. Ponieważ poziom przeciwciał IgE , które znajdują się u niemowlaka może być zbyt niski do wykrycia obecnie dostępnymi metodami diagnostycznymi, przyjmuje się, że pierwsze testy alergiczne wykonuje się dziecku, które skończyło pół roku. Dowiedz się więcej na temat pracy alergologa: https://www.cmpromed4kids.pl/uslugi/alergolog-dzieciecy/
Alergia to choroba, która pojawia się wtedy, kiedy układ odpornościowy reaguje na jakąś obcą substancję, taką jak pyłki, sierść zwierząt lub jad pszczeli i pokarm. Wytwarzają się wtedy przeciwciała, które chronią organizm. Układ odpornościowy każdego, kto ma alergię, wytwarza przeciwciała, identyfikujące dany alergen jako szkodliwy, bez względu na to, czy jest to prawda. Kontakt z alergenem może spowodować zapalenie skóry, zatok, dróg oddechowych, a także układu pokarmowego. Poziom alergii oraz jej nasilenie jest indywidualne dla każdej osoby. Większości z alergii nie można wyleczyć, ale można skutecznie złagodzić ich objawy.
Wszelkie reakcje alergiczne podzielić można na takie, które są wywoływane przez antygeny wziewne oraz takie, które zostały wywołane przez alergeny pokarmowe i kontaktowe, a także takie, które spowodowane są zażyciem leków.
Do alergenów wziewnych należą roztocza, które znajdują się w kurzu, zarodnikach grzybów pleśniowych, pyłów roślin i pleśni.
Alergeny pokarmowe to przede wszystkim substancje konserwujące, które dodawane są do produktów spożywczych oraz gluten znajdujący się w produktach zbożowych, laktoza, która znajduje się w mleku krowim, jaja, orzechy i soja. Zwłaszcza te ostatnie są silnymi alergenami pokarmowymi.
Do alergenów kontaktowych zalicza się konserwanty, metale, substancje zapachowe, barwniki oraz wszystkie tworzywa sztuczne.
Lekami najbardziej uczulającymi są niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak ketonal, ibuprofen, kwas acetylosalicylowy, antybiotyki, a także leki znieczulające.
Alergie mogą objawiać się kaszlem, katarem, łzawieniem, przekrwieniem oczu trudnościami z oddychaniem, nudnościami, zmianami skórnymi. W skrajnych przypadkach mogą prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego – dowiedz się więcej https://www.cmpromed4kids.pl/wstrzas-anafilaktyczny-u-dziecka/
Katar sienny to najczęstszy objaw alergii, który obejmuje kichanie, przekrwienie, katar, kichanie, swędzenie nosa, podniebienia i oczu. Objawami astmy oskrzelowej są skurcze mięśni dróg oddechowych, które blokują dopływ powietrza do płuc albo zapalenie błony śluzowej. Towarzyszą jej uczucie ucisku w klatce piersiowej oraz kaszel i świszczący oddech. Do objawów alergii należy również atopowe, kontaktowe zapalenie skóry, które objawia się egzemą, pokrzywką.
Najpoważniejszą reakcją alergologiczną jest anafilaksja, która prowadzić może do śmierci. Spowodować ją może użądlenie owada lub pokarm czy też lek.
Do alergologa należy się udać wtedy, kiedy ma się chroniczny kaszel, lejący się katar i uporczywe kichanie. Objawy astmy i alergii mogą rozwijać się stopniowo, poprzez długi okres czasu. Lekarza alergolog pomoże zdiagnozować problem, złagodzić objawy choroby i ją kontrolować.
W czasie wizyty u alergologa dziecięcego i tego dla dorosłych już osób pierwszym krokiem będzie diagnostyka. Obecnie lekarze mają do dyspozycji wiele narzędzi, które umożliwią identyfikację przyczyn i wskażą, jak poradzić sobie z chorobą.
Testy alergiczne to badanie, w czasie którego wykonuje się rozmaite testy, aby potwierdzić lub wykluczyć obecność alergii i określić rodzaje alergenów. Badanie te polegają na tym, że niewielką ilość różnych alergenów wstrzykuje się pod skórę pacjenta lub nakleja się na skórę przy pomocy plastra samoprzylepnego. Alergolog może również zlecić przeprowadzenie badania z krwi. Ma ono na celu wykrycie tego, które przeciwciała wytwarzane są w organizmie jako odpowiedź na konkretny alergen.
Innym rodzajem badania są testy prowokacyjne, które mają za zadanie spowodować reakcję alergiczną poprzez świadome wystawienie pacjenta na działanie alergenu. Testy takie polegają na spożywaniu niewielkiej ilości pewnych pokarmów, w ilościach rosnących. Sprawdza się w ten sposób to, czy nie wywołują one reakcji alergicznych.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl
Okazuje się, że morsowanie daje ludzkiemu organizmowi same korzyści, o ile nie cierpi się na choroby kardiologiczne. Mowa tutaj o coraz popularniejszym sporcie, choć pewne osoby postrzegają go jako nieco kontrowersyjny. „Mors” to potoczne określenie człowieka, który kąpie się w zimnej wodzie, przeważnie w czasie jesienno-zimowego okresu. Morsowanie pierwszy raz może okazać się trudne, lecz z każdym następnym wejściem do wody, ciało coraz bardziej przyzwyczaja się do zimna. Obecnie coraz więcej osób stawia na ten sport. Warto zaznaczyć, że kąpiele w zimnej wodzie nie tylko hartują ludzki organizm, ale też wykazują działanie lecznicze. Okazuje się, że morsowanie ma wiele prozdrowotnych zalet, a ponadto daje bardzo pozytywne efekty sportowe. Trzeba wiedzieć o tym, że współcześni lekarze porównują morsowanie do krioterapii stosowanej na przykład w stwardnieniu rozsianym. W czasie zanurzenia w lodowatej wodzie dochodzi do skurczu powierzchniowych naczyń krwionośnych, co jest bardzo dobre dla zdrowia. Krew dociera głębiej, a ponadto poprawia się krążenie w narządach wewnętrznych oraz tkankach znajdujących się w ludzkim organizmie. Powoduje to szereg nieocenionych w swej wartości korzyści zdrowotnych. Mowa tutaj o zwiększeniu odporności organizmu, zahartowaniu ciała, poprawie wydolności układu sercowo-naczyniowego oraz o poprawie krążenia. Do tego trzeba doliczyć lepsze ukrwienie skóry, a także szybszą regenerację i odżywienie organizmu. Morsowanie pomaga też przy chorobach skórnych oraz alergicznych.
Okazuje się, że kąpiel w zimnej wodzie ma również inne zalety. Rozprawia się z cellulitem, a dodatkowo zbija nagromadzoną tkankę tłuszczową. Co więcej, morsowanie natychmiastowo przyspiesza pracę serca, co powoduje lepsze ukrwienie narządów oraz tkanek. W ten sposób ludzki organizm szybciej usuwa wszelkie toksyny, a ponadto pozbywa się nadmiaru tkanki tłuszczowej. Oprócz tego morsowanie poprawia stan skóry, gdyż ją wygładza oraz ujędrnia. Nierzadko poruszanym zagadnieniem jest wpływ morsowania na stawy. W praktyce jest tak, że osoby cierpiące na reumatyzm bądź na rozmaite bóle stawów mogą, a nawet powinny morsować. Należy wiedzieć, że lodowate kąpiele pomagają się pozbyć bólu, a dodatkowo zwiększają zakres ruchu. Co więcej, mają prozdrowotny wpływ na stawy oraz kości. Morsować może prawie każda osoba. Dzięki temu można uporać się z bólami stawów. Żeby zacząć morsować, trzeba na samym początku przebadać się u specjalisty. Celem jest wykluczenie problemów serca. W przypadku, gdy okazuje się, iż jest się osobą zdrową, trzeba dołączyć do grupy doświadczonych morsów, gdyż nigdy nie zaleca się morsowania w pojedynkę. Trzeba też wiedzieć, że kluby morsów zakładane są w każdym miejscu, gdzie organizowane są kąpiele w zimnej wodzie. Można również szukać tego typu stowarzyszeń nie tylko nad polskim morzem, ale też w miejscowościach, w których znajdują się zbiorniki wodne. Dowiedz się więcej: Medycyna360.pl/morsowanie-wady-i-zalety-dla-zdrowia-i-urody/
Kąpiel powinna trwać od 2 do 5 minut, lecz w przypadku, gdy morsuje się pierwszy raz, wystarczy tylko jedno zanurzenie się w wodzie. Oczywiście powinno odbywać się to stopniowo i powoli, lecz stanowczo, żeby nie spędzić w wodzie zbyt dużo czasu. Każdy powinien wiedzieć o tym, że w przypadku szybkiego wejścia do zimnej wody, można doznać hipotermii bądź narazić się na odmrożenia. Okazuje się, że najprzyjemniejsza temperatura do kąpieli ma wartość poniżej 8 stopni Celsjusza. W przypadku, gdy w czasie morsowania pogoda jest słoneczna oraz bezwietrzna, niekiedy odnosi się wrażenie, że woda jest ciepła. Przed samym morsowaniem, tak jak przed każdym wysiłkiem fizycznym, należy być wypoczętym, odżywionym, a także nawodnionym. Nie można też stosować żadnych używek tj. papierosy oraz alkohol. Co więcej, napój z procentami może dodatkowo ochłodzić organizm, a także obniżyć ciśnienie krwi. Jest to bardzo niebezpieczne w czasie morsowania. Dodatkowo alkohol powoduje skurcze uniemożliwiające ruch w wodzie. Bardzo istotną kwestią jest wybranie odpowiedniego stroju do morsowania. Jeżeli celem jest kąpiel w zimnej wodzie, trzeba mieć czapkę oraz rękawiczki. Nie trzeba zanurzać dłoni oraz głowy w wodzie, a przez te części ciała ucieka sporo ciepła. Warto zakupić strój kąpielowy. Świetnie nadadzą się kąpielówki, strój jednoczęściowy bądź bikini. Istotne jest to, żeby czuć się w nim swobodnie i komfortowo. Do tego warto zakupić buty neoprenowe. Dzięki nim uniknąć można poślizgnięcia się na lodzie. Trzeba zauważyć, że morsowanie wymaga porządnej rozgrzewki przed wejściem do lodowatej wody. Powinna opierać się przede wszystkim na ćwiczeniach aerobowych, gdyż pobudzają one krążenie krwi, a dodatkowo przygotowują ludzkie ciało na spotkanie się z zimnem. Warto też pamiętać o przeciwwskazaniach do morsowania. Dotyczą one przeważnie problemów z sercem.
Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl