Grzybica i pochwy pochwy to schorzenie, z którym kobiety mają problemy od wieków ale tak naprawdę dopiero teraz nie jest to temat tabu. Coraz więcej przeprowadzam konsultacji w tym temacie i coraz częściej narastała też we mnie potrzeba pogłębienia wiedzy na ten temat po to, aby takim osobom pomóc najlepiej jak potrafię. Gdzieś przeczytałem informację, że każda kobieta w swoim życiu przynajmniej 2x będzie miała ten wstydliwy problem. Walka z chorobą jest przeważnie nie przyczynowa, a objawowa i nie zawsze łatwa ze względu na powszechność stosowania typowych syntetyków jak nystatatyna czy flukonazol na które grzyb się szybko uodparnia. Co wogóle powoduje grzybicę pochwy?jak sobie z nią poradzić naturalnie czy też przy wsparciu syntetyków?jak się później wspomagać, aby nie doszło do nawrotów?O tym w poniższym artykule, który jest 'moim powrotem’ po parumiesięcznej przerwie od pisania. PS: skrót VVC (z ang.vulvovaginal candidiasis) to kandydoza sromu i pochwy.
Duża praca przekrojowa odnośnie kwasów tłuszczowych w kandydozie ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8282898/
Duza praca przekrojowa odnośnie układu immunologicznego w kandydozie Ashman, R., B. (2008). Protective and pathologic immune responses against Candida albicans infection. Frontiers in Bioscience, Volume(13), 3334. doi:10.2741/2929
www.zdrowiebeztajemnic.pl/grzyby-candida-przyczyna-wiekszosci-chorob-boroch-ann-recenzja-ksiazki/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/candida-dubliniensis-dobra-znajoma-candidy-albicans/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/reakcja-disulfiramowa-candida-antybiotyki-zagrozenia-nich-wynikajace/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/recenzja-ksiazki-a-janus-nie-daj-sie-zjesc-grzybom-candida/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/infekcje-dysku-miedzykregowego-i-trzonow-kregoslupa-wywolane-przez-grzyby-z-rodziny-candida/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/candida-bez-tajemnic-leczniczy-protokol-naturalny-eliminacja-grzybicy-cz-4/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/candida-bez-tajemnic-fakty-o-ktorych-nie-wiedziales-eliminacja-grzyba-cz-3/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/gen-cdr1-a-opornosc-candida-albicans-na-flukonazol/
www.zdrowiebeztajemnic.pl/miramistyna/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/4162170/ |
---|---|
⇧2 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23748505/ |
⇧3 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26690853/ |
⇧4 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27902418/ |
⇧5 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30544194/ |
⇧6 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28255766/ |
⇧7, ⇧12 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/4610385/ |
⇧8 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11317173/ |
⇧9 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15570992/ |
⇧10 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19780979/ |
⇧11 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32173268/ |
⇧13 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11921745/ |
⇧14 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19286145/ |
⇧15 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2688924/ |
⇧16 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15310335/ |
⇧17 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8841260/ |
⇧18 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8210296/ |
⇧19 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28920516/ |
⇧20 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7880405/ |
⇧21 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34089837/ |
⇧22 | Bohannon, N. J. V. (1998). Treatment of Vulvovaginal Candidiasis in Patients With Diabetes. Diabetes Care, 21(3), 451–456. doi:10.2337/diacare.21.3.451 |
⇧23 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9914570/ |
⇧24, ⇧25, ⇧26 | Shenoy, A., & Gottlieb, A. (2019). Probiotics for Oral and Vulvovaginal Candidiasis: A Review. Dermatologic Therapy, e12970. doi:10.1111/dth.12970 |
⇧27 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31636409/ |
⇧28 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33364812/ |
⇧29 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20705667/ |
⇧30 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2715985/ |
⇧31 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3442152/ |
⇧32 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3895072/ |
⇧33 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7490047/ |
⇧34 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31212037 |
⇧35 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31446677/ |
⇧36 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15804107/ |
⇧37 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8638082/ |
⇧38 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31254346/ |
⇧39 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27702793/ |
⇧40 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26366412/ |
⇧41 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25183575/ |
⇧42 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23758480/ |
⇧43 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19794324/ |
⇧44 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2447806/ |
⇧45 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19261373/ |
⇧46 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2945436/ |
⇧47 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28052314/ |
⇧48 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31575935/ |
⇧49 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29203543/ |
⇧50 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29714856/ |
⇧51 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16850759/ |
⇧52 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25196575/ |
⇧53 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19646572/ |
⇧54 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19142508/ |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2044548/ |
⇧56 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19204111/ |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3270114/ |
⇧58 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11799373/ |
⇧59 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12164664/ |
⇧60 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15102806/ |
⇧61 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25367916/ |
⇧62 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22715972/ |
⇧63 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32942217/ |
⇧64 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19264152/ |
⇧65 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24146467/ |
⇧66 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33602072/ |
⇧67 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25202127/ |
⇧68 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27830496/ |
⇧69 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28516061/ |
⇧70 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24864227/ |
⇧71 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29517833/ |
⇧72 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30186986/ |
⇧73 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30283706/ |
⇧74 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30753486/ |
⇧75 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31803166/ |
⇧76 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31850394/ |
⇧77 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31861805/ |
⇧78 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16169173/ |
⇧79 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16262875/ |
⇧80 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18066429/ |
⇧81 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18173007/ |
⇧82 | Shokri, H., Khosravi, A. R., & Yalfani, R. (2011). Antifungal efficacy of propolis against fluconazole-resistantCandida glabrataisolates obtained from women with recurrent vulvovaginal candidiasis. International Journal of Gynecology & Obstetrics, 114(2), 158–159. doi:10.1016/j.ijgo.2011.02.019 |
⇧83 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20192913/ |
⇧84 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22348910/ |
⇧85 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22955364/ |
⇧86 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27880086/ |
⇧87 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27915337/ |
⇧88 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23758104/ |
⇧89 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12404887/ |
⇧90 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32013047/ |
⇧91 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19067381/ |
⇧92 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15456732/ |
⇧93 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15667363/ |
⇧94, ⇧116 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21355253/ |
⇧95 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21356078/ |
⇧96 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21428248/ |
⇧97 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21830186/ |
⇧98 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22314434/ |
⇧99 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23159370/ |
⇧100 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26007191/ |
⇧101 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29190763/ |
⇧102 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29271161/ |
⇧103 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31659418/ |
⇧104 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31757595/ |
⇧105 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32020877/ |
⇧106 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32035220/ |
⇧107 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32107396/ |
⇧108 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32153156/ |
⇧109 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32237319/ |
⇧110 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26137695/ |
⇧111 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33350274/ |
⇧112 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32248438/ |
⇧113 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32615837/ |
⇧114 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29553834/ |
⇧115 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34561373/ |
⇧117 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29307753/ |
⇧118 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19644794/ |
⇧119 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34436203/ |
⇧120 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27610145/ |
⇧121 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26849903/ |
⇧122 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33767795/ |
⇧123 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24746726/ |
⇧124 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14347973/ |
⇧125 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/889704/ |
⇧126 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9764646/ |
⇧127 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32662608/ |
⇧128 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31879636/ |
⇧129 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20186110/ |
⇧130 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25229476/ |
⇧131 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25815029/ |
⇧132 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23856128/ |
⇧133 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29257757/ |
⇧134 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32951733/ |
⇧135 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26153168/ |
⇧136 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29325916/ |
⇧137 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29775695/ |
⇧138 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30256168/ |
⇧139 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29891221/ |
⇧140 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30663184/ |
⇧141 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28299831/ |
⇧142 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21607012/ |
⇧143 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29302986/ |
⇧144 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30890237/ |
⇧145 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3777053/ |
⇧146 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34069257/ |
⇧147 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31373210/ |
⇧148 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34022103/ |
⇧149 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30761844/ |
⇧150 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30689833/ |
⇧151 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28861766/ |
⇧152 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27741168/ |
⇧153 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29364495/ |
⇧154 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30014929/ |
⇧155 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30621597/ |
⇧156 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25291115/ |
⇧157 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22735758/ |
⇧158 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31148560/ |
⇧159 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16130291/ |
⇧160 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34556109/ |
⇧161 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25688886/ |
⇧162 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20472091/ |
⇧163 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17965352/ |
⇧164 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31139166/ |
⇧165 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31333606/ |
⇧166 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31547398/ |
⇧167 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29637269/ |
⇧168 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25362524/ |
⇧169 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25028263/ |
⇧170 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19703242/ |
⇧171 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25305660/ |
⇧172 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26335148/ |
⇧173 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34777300/ |
⇧174 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32992877/ |
⇧175 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28157653/ |
⇧176 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30558702/ |
⇧177 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26512149/ |
⇧178 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27465873/ |
⇧179 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26238597/ |
⇧180 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28760590/ |
⇧181 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9145739/ |
⇧182 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7282789/ |
⇧183 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17692922/ |
⇧184 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26866095/ |
⇧185 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21774671/ |
⇧186 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19059942/ |
⇧187 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17259500/ |
⇧188 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18487962/ |
⇧189 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15474248/ |
⇧190 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29112940/ |
⇧191 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31900692/ |
⇧192 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33907432/ |
⇧193 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8389723/ |
⇧194 | sci-hub.st/10.1016/s0002-9378(16)39119-0 |
⇧195 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27548492/ |
⇧196 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33086117/ |
⇧197 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26550521/ |
⇧198 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26235937/ |
⇧199, ⇧207 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11092382/ |
⇧200 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10940573/ |
⇧201 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14615795/ |
⇧202 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22326355/ |
⇧203 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9830943 |
⇧204 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9848442/ |
⇧205 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12668571/ |
⇧206 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12462426/ |
⇧208 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34900651/ |
⇧209 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27751723/ |
⇧210 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15574476/ |
⇧211 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16390816/ |
⇧212 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16178366/ |
⇧213 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32927692/ |
⇧214 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29746162/ |
⇧215 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29354774/ |
⇧216 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21716714/ |
⇧217 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27713382/ |
⇧218 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18670079/ |
⇧219 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10734686/ |
⇧220 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11325551/ |
⇧221 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/6463068/ |
⇧222 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1965421/ |
⇧223 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1965420/ |
⇧224 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/7783803/ |
⇧225 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11700578/ |
⇧226 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19811615/ |
⇧227 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9987785/ |
⇧228 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22885618 |
⇧229 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28439794/ |
⇧230 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/16891541/ |
⇧231 | pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/2677716/ |
Paciorkowiec i przewlekle wysokie ASO to jeden z problemów u ludzi z którym często nie mogą sobie poradzić ze względu na oporność bakterii na najczęściej stosowane antybiotyki a nawet powiedziałbym bardzo często wogóle na wszystkie typy antybiotyków i interwencji. Problemem są nie tylko 'abxy'(skrót od antybiotyków) stosowane już za młodu, w pożywieniu,w wodzie itp. które bakteria ta pozyskała od innych bakterii (bakterie wymieniają się elementami DNA między sobą w tym też genami oporności na różne grupy antybiotyków) ale też np.biofilm przez nią wytwarzany (ale to nie temat o tym). Dzisiaj chciałbym przedstawić produkty laboratoryjne inne niż antybiotyki,zioła czy olejki roślinne/ziołowe, o których najprawdopodobniej nie wiedziałeś lub gdzieś usłyszałeś ale nie przestudiowałeś dalej tematu.
Rekombinowany interferon gamma ( wersja injekcyjna-domięśniowa lub podskórna)
Interferon gamma to cytokina będącą interferonem drugiego typu, pełniącą bardzo ważną funkcję we wrodzonym i nabytym(adaptacyjnym) układzie odpornościowym. Zwalcza wirusy, bakterie i infekcje pasożytnicze. Aktywuje on makrofagi oraz MHC(zespół białek zgodności tkankowej który prezentuje antygen limfocytom T) – bez prezentacji antygenu obrona przed patogenami w organizmie nie jest możliwa.
1)pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82%C3%B3wny_uk%C5%82ad_zgodno%C5%9Bci_tkankowej . Wydzielany jest przez komórki limfocytów Th1, makrofagi, komórki nabłonkowe śluzówki i komórki natural killers(NK). Wykazuje on także właściwości immunoregulacyjne i przeciwwnowotworowe. Jego głowne funkcje to – promuje aktywność naturalnych zabójców(komórek NK), zwiększa prezentację antygenu i aktywność lizosomów makrofagów, aktywuje iNOS(indukowalną syntazę tlenku azotu), aktywuje wytwarzanie IgG2a i IgG3 z komórek B, dzięki niemu cząsteczki MHC 1 i 2 klasy prezentują antygen, powoduje adhezję i wiązanie wymagane do migracji leukocytów, wytwarzany jest przez komórki CD8+ (obrona wewnątkomórkowa). Ponadto hamuje tworzenie się osteoklastów (komórki degradujące stawy/kości). 2)en.wikipedia.org/wiki/Interferon_gamma
Bierze także udział w produkcji komórek CD4 i CD8. Neutrofile to komórki układu odpornościowego które także mają jego receptory co powoduje, że aktywuje on funkcje immunologiczne w tych komórkach. Interferon gamma hamuje odpowiedź limfocytów B, cytokiny IL-4 i produkcję immunoglobuliny E (IgE) zatem można powiedzieć, iż podany z zewnątrz wprowadza organizm w stan immunostymulacji hamując odpowiedź humoralną.
Ponadto pobudza geny komponentów C2 i C4 układu dopełniacza. Hamuje syntezę cytokiny TGF-beta która w nadmiarze odpowiedzialna jest za zwłóknienia płuc czy też wątroby.
Producent sugeruje użycie tego preparatu w takich jednostkach chorobowych jak: WZW B,C, HIV, gruźlica, rak, chlamydia trachomatis, stany zapalne gruczołu krokowego, opryszczka,półpasieć, wirus HPV i inne.
Przeciwskazania – nietolerancja interferonu gamma, ciąża, choroby autoimmunologiczne, cukrzyca.
Dawkowanie – 500tyś jednostek dziennie lub co 2 dni.
Cena – jednostkowa(tj.za paczke) tania – ok.130 dolarów. Za całkowity koszt leczenia np.WZW B?absolutny kosmos gdyż w paczce jest 5dawek (sam sobie przelicz ile wyniesie 1-3miesięczne leczenie które zaleca producent a w razie czego sesje leczniczą trzeba powtórzyć po miesiącu). Na inne jednostki chorobowe może wystarczyć 1 paczka.
Uwagi dodatkowe – można stosować u dzieci poniżej 7 lat w postaci kropel donosowych – rozpuszcza się wtedy zawartość butelki w 5ml wody do wstrzykiwań. Sugerowane dawkowanie przez producenta w takim przypadku(w leczeniu wirusów) 2-3krople do każdej dziurki 30min przed śniadaniem przez 10dni. Po wkropleniu masować skrzydła nosa przez pare minut aby rozprowadzić lek w jamie nosowej.
Wnioski: pobudzenie makrofagów i przywrócenie ich sprawności to podstawowa funkcja układu odpornościowego do zwalczania jakichkolwiek infekcji. Bez fagocytozy, czyli 'zjadania’ bakterii przez makrofagii(tak naprawdę ich dostateczną ilość i 'sprawność’). Brak zarówno interferonu gamma jest dobrze znaną przypadłością w takich jednostkach chorobowych w których dominują infekcje chroniczne jak autyzm, borelioza i koinfekcje i inne. Świetną pracę na temat paciorkowca i wpływie na niego makrofagów można przeczytać np. tutaj http://sci-hub.tw/10.1016/bs.ampbs.2014.08.004 – wynika z niej(między innymi bo wniosków jest ogrom) iż pomimo prawidłowego statusu makrofagów i fagocytozy problemem jest biofilm wytwarzany przez paciorkowca.
Kompleks immunoglobulin(głównie IgG ale też i IgA i IgM w ok.30-50%) z ludzkiego osocza w wersji doustnej.
Jeśli chociaż troche siedzisz w temacie infekcji odpaciorkowcowych na pewno słyszałeś o Immunoglobulinie G(IgG) i podawaniu jej dożylnie, bardzo możliwe że słyszałeś także o tej samej wersji immunoglobuliny podawanej podskórnie. Ale czy słyszałeś kiedykolwiek o wersji doustnej?ja nie…aż do stycznia tego roku(i nawet wiem gdzie ja zakupić 🙂 )
Immunoglobulina G(w tym i IgM) to jak dla mnie zawsze była i będzie jeden z lepszych leków ratujących życie i zdrowie człowieka. Kompleks o którym pisze ma działanie antyseptyczne, immnunostymulujące, przeciwalergiczne i przywracające prawidłowe działanie mikroflory jelitowej (ze względu na podniesienie statusu Immunoglobuliny A, która nie dopuszcza do przylegania do śluzówek patogennych bakterii przez co nie dochodzi do ich namnożenia się w świetlne np.jelit) promując wzrost bifodobakterii, lactobacillusów, enterokoków i niepatogennego e.coli. IgG neutralizuje toksyny i wirusy oraz pośredniczy w przyleganiu bakterii do makrofagów przez co mogą one ulec przez nie 'zjedzeniu'(fagocytozie). Zastosowanie takiej mieszanki immunoglobulin możliwe jest już nawet u 1 miesięcznego dziecka co jest na pewno dużym atutem. Producent sugeruje użycie tego leku w przypadku dysbiozy jelitowej spowodowanej takimi czynnikami jak infekcja jelit, antybiotykoterapia, przewlekła choroba, stres, niedobór odporności, ekspozycja na promieniowanie.
Ograniczenia: nie stosować w przypadku wystąpienia reakcji alergicznej objawiającej się obrzękiem naczynioruchowym, wysypką alergiczną, wstrząsem anafilaktycznym (ciekawe czy podanie nalcromu w podwójnej czy nawet potrójnej dawce przed podaniem immunoglobuliny zapobiega wystąpieniu w/w potencjalnym skutom ubocznym…tak tylko myślę na głos).
Ogólnie immunoglobulina G podawana jest w warunkach szpitalnych właśnie przez ewentualne ryzyko wystąpienia szoku anafilaktycznego. Jest to teoretycznie ryzykowna interwencja do zastosowania samemu a praktycznie ciężko powiedzieć jak to wygląda ,gdyż nie znam statystyk prawdopodobieństwa występowania wstrząsu anafilaktycznego po podaniu IgG – kiedyś sprawdzę i uzupełnię ten artykuł o takie info.
Bakteriofag streptococcusa – Bakteriofag to wirus atakujący daną bakterie. Bakteriofagi wstrzykują kwas nukleinowy(DNA lub RNA) bezpośrednio do danej bakterii wbudowywując się w nukleoid komórki bakteryjnej,wytwarzają także lizyne – enzym trawiący ścianę komórkową bakterii dzięki czemu niszczą bakterie chorobotwórcze. Terapie fagowe stają się coraz popularniejsze ze względu na niezwykle popularne infekcje bakteryjne które są antybiotykooporne. 3)e-biotechnologia.pl/Artykuly/bakteriofagi pl.wikipedia.org/wiki/Bakteriofag . Ciekawy art na ten temat można przeczytaj np. tutaj biotechnologia.pl/biotechnologia/terapia-fagowa-za-i-przeciw,16090 jak i również tutaj e-biotechnologia.pl/Artykuly/bakteriofagi
Wyhodowanie faga np. przeciwko gronkowcowi czy paciorkowcowi w Polsce to koszt ok.1tyś zł (nie wiem na jak długo starczy taka fiolka z fagami), koszt zakupu gotowca od naszych kolegów zza wschodniej granicy – ok.24 dolary.
Opakowanie zawiera 4 fiolki po 20ml także bardzo mało (nawet na kuracje dla dziecka). Trzeba zaopatrzyć się zatem w pare-parenaście sztuk tego preparatu, który należy trzymać w lodówce).
Wg.producenta do leczenia praktycznie wszystkich problemów zdrowotnych, które wywołuje paciorkowiec w tym problemy z uszami, nosem, zatokami, gardlem, płucami i drogami oddechowymi, problemami z jelitami (w tym problemy z żółcią i dysbakteriozą), problemy ze słabo gojącymi się ranami i inne problemy (brzmi znajomo?)
Dawkowanie – 3x dziennie na godzine przed jedzeniem. Dzieci do 6 miesięcy – 5ml, 6-12miesięcy – 10ml, od 1-3 lat – 15ml, 3 do 8lat – 20ml, powyżej 8lat 30ml i więcej przez 7-20dni. Można stosować w postaci lewatyw 2-3x dziennie(np.w przypadku sepsy). Można także mieszać z mlekiem z piersi podając niemowlakom.
Cena: ok. 25dolców.
Uwagi dodatkowe – mam doświadczenia osób z którymi współpracuje na temat terapii w Polsce bakteriofagami(nie bede tutaj akurat reklamował konkretnego ośrodka ) – są to zdecydowanie negatywne doświadczenia(tj.wypłukanie portfela – ps: sam nie nalegałem na tą terapie, to osoby z którymi mam kontakt na nie nalegały). Terapie fagami zza wschodniej granicy pomimo to polecam gdyż mam więcej przekonania do gotowych leków niż do ośrodków w których podpisujesz umowę na daną kwotę bez jakiejkolwiek gwarancji, że ośrodek ten wychoduje faga przeciwko paciorkowcowi czy gronkowcowi (taka też właśnie umowę podpisujesz w Polskich ośrodkach zajmujących się tego typu terapią – jakiś czas temu był tylko 1 taki ośrodek także łątwo Ci będzie go namierzyć tj. dowiedzieć się której kliniki nie polecam 🙂 ).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
Wirus Borna (Choroba Borna) wywodzi się z Niemczech z miasta o tej samej nazwie, w którym wykryto go 100lat temu u koni. Niektóre badania stwierdzają, że wirus Borna nie jest obecny u ludzi z wieloma zaburzeniami neurologicznymi, kiedy to inne potwierdzają, że jednak występuje u takich osób. Negatywne wyniki na obecność tego wirusa mogą wynikach z faktu iż sporo badań przeprowadzana jest na małych grupach ochotników (30-100 osób) a sam test był przeprowadzany dawno bez sprawdzania przeciwciał przeciwko obydwu genom wykorzystywanym w diagnostyce serotologicznej(teraz możliwe, że i więcej przeciwciał przeciwko specyficznym genom wirusa jest brane pod uwagę). Ponadto na podstawie zebranego materiału uważam, że
wirusem tym, ludzie zarażają się przeważnie od zwierząt lub jedząc surowiznę (oczywiście mogę się mylić ale jest to dość wyraźne jak dla mnie patrzać na to co tu wypunktowałem). Kolejną ważną informacją jest fakt, iż u ludzi z mocną immunosupresją układu odpornościowego wirus ten się nie tylko pokazuje w wyniakach badań, ale i po prostu uaktywnia co potwierdza nauka.
Jeżeli męczysz się z jakąś psychiatryczną chorobą, uważasz że Twój układ odpornościowy nie działa tak jak należy – moim zdaniem wtedy warto zainteresować się tym tematem. Jeden z raportów potwierdza, że test ELISA stworzony przez Bode et al. w którym używa się wrodzone antygeny z wysoką czułością wykrywa wirusa Borna jest dobrą opcją diagnostyczną. 1)sci-hub.hk/10.4103/0255-0857.53200
Powyżej typy/podtypy rodzai testów wykrywania wirusa Borna. 2)sci-hub.hk/10.4103/0255-0857.53200
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧2 | sci-hub.hk/10.4103/0255-0857.53200 |
---|---|
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18786855 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11558804 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8892069 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11138637 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12870028 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15023186 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8577314 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11132208 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10568886 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10596800 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11764326 |
⇧14, ⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9566266 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11092240 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3931604 |
⇧17 | (Bode and Ludwig, 2003; Carbone, 2001). s (Amsterdam et al., 1985; Bachmann et al., 1999; Bode et al., 1995; Dietrich et al., 2005; Nakaya et al., 1999; Rott et al., 1985; Sauder et al., 1996; Takahashi et al., 1997) |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18623121 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9421336 |
⇧21 | sci-hub.hk/10.1016/j.jcv.2006.01.006 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8219801 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10463375 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15340544 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11789604 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9349465 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10529109 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8549821 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10515835 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12218946 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29786872 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10226619 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25186971 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10089006 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15932738 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19364367 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25888756 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27809822 |
⇧39 | Borna disease virus: implications for human neuropsychiatric illness W. Ian Lipkin, Anette Schneemann and Marylou V. Solbrig |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14581559 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9450235 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8877141 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11517401 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7831798 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16148853 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1940357 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19211764 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10438889 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12069992 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24153231 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10321982 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2100191 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12165671 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/434068 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8520721 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12857949 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10446654 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11483767 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8886296 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14722276 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15503205 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9222348 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7690410 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7539914 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12424704 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17553893 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10729116 |
⇧68 | sci-hub.hk/10.1016/j.jalz.2008.12.001 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18057239 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19420156 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19376261 |
⇧72 | Shanker V, Kao M, Hamir A, Sheng H, Koprowaski H, Dietzschold B. Kinetics of virus spread and change in levels of several cytokines mRNA in the brain after intranasal infection of rats with Borna disease virus. J Virol 1992;66:992-8. |
⇧73 | Stitz L, Dietzschold B, Carbone KM. Immunopathogenesis of Borna disease. Curr Top Micrbiol Immunol 1995;190:75-92 |
⇧74 | Lipkin WI, Hatalski CG, Briese T. Neurobiology of Bornadisease virus. J Neurovirol 1997;3:S17-20. |
⇧75 | ijmm.org/article.asp?issn=0255-0857;year=2009;volume=27;issue=3;spage=191;epage=201;aulast=Thakur |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14581561 |
⇧77 | biotechnologia.pl/biotechnologia/charakterystyka-bialka-p53-i-jego-rola-w-leczeniu-nowotworow,12676 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25923687 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15033926 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28446679 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17020949 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24956478 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17376896 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26004383 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11044088 |
⇧86 | pl.wikipedia.org/wiki/Komórka_Schwanna |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2507750 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15760925 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29115502 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20561966 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19129439 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26332529 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17543364 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7681993 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11726791 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19359516 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16227271 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2627619/pdf/9204293.pdf |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23100370 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23939047 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23428672 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17613708 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18569459 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15857990 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7912707 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18815298 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10078970 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19038327 |
⇧109 | pl.wikipedia.org/wiki/Metalotioneiny |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16612977 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10518583/ |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC88987/#B113 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC88987/ |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848506 |
Klebsiella pneumoniae – jest to bakteria gram ujemna która jest w minimalnej ilości naturalną florą skóry, jamy ustnej i jelit. Jest to jedna z najczęstszych bakterii, którą można się zakazić(przy słabym układzie odpornościowym) w szpitalach i często właśnie tam dochodzi do infekcji. Odmiana Klebsiella pneumoniae wytwarza ureazę, fermentuje laktozę i glukozę także jest to nie ciekawa infekacja w przypadku schorzenia typu SIBO gdzie zresztą czesto dochodzi do jej przerostu. Niestety skóra czy jelita to nie jedyne miejsca występowania tej bakterii – pałeczka zapalenia płuc występuje także w drogach oddechowych gdzie może wywołać zapalenie płuc przez co człowiek może pluć gęstą wydzieliną z domieszką krwi. Może także powodować zapalenia stawów czy układu moczowego prowadząc w najgorszym czarnym scenariuszu – do sepsy. U noworodków z kolei może doprowadzić do zapalenia opon mózgowych. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Pałeczka_zapalenia_płuc
Klebsiella oxytoca – produkuje beta laktamazę, dzieki czemu jest odporna na penicilinę i ampicilinę. Można się nią zarazić od zwierząt czy też insektów. Gromadzi się często w jelitach, skórze czy noso-gardle ale można ją znaleźć także w innych częściach ciała. Często do infekcji dochodzi także na skutek zakażeń szpitalnych z urządzen czy rąk pracowników szpitala jak i również do zakażenia dochodzi podczas niedoboru odporności czy też antybiotykoterapii. .Może powodować zapalenie okrężnicy oraz sepsę Symptomami zakażenia noworodka przez tą bakterie mogą być napady padaczkowe, powolny rytm serca, zmiany temperatury, żółtaczka, wymioty, biegunki, niski poziom cukru we krwii, zaburzenia ruchowe, obrzęk brzucha. 2)en.wikipedia.org/wiki/Klebsiella_oxytoca
Na oba gatunki Klebsiella bardzo podatni są ludzie w średnim wieku a zwłaszcza alkoholicy i cukrzycy. 3)microbewiki.kenyon.edu/index.php/Klebsiella_oxytoca
Poniżej standardowo wszystko co działa na oba typy Klebsielli – większość to niestety trudno dostępne zioła suszone/ekstrakty ,które próbowałbym zakupić poprzez ebay.com w przypadku,gdyby inne łatwiej dostępne nie podziałały.
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Pałeczka_zapalenia_płuc |
---|---|
⇧2 | en.wikipedia.org/wiki/Klebsiella_oxytoca |
⇧3 | microbewiki.kenyon.edu/index.php/Klebsiella_oxytoca |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19471191 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19420996 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19413128 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374167 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19370888 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347798 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19263248 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19200700 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19142056 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20606771 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20448855 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19051603 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18790035 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18665989 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18639622 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18257138 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16272702 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11893412 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11483389 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11482772 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11180528 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10861970 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18386487 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18266644 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18226481 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18026204 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557251 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17472490 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8900018 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17394672 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17337425 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161916 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161915 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8055554 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1417697 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1648335 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2775330 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6677714 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17137114 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16869485 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19127719 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16600543 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16562847 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16431389 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16397851 |
⇧49, ⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26715029 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2816464/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16317650 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16137849 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16028975 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15898710 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15865506 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15636188 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15634616 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22558572 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7034705 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15588679 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15567252 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14595583 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14531032 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12722153 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12241986 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12165344 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12164266 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21982053 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10499145 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10432211 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8153068 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25050266 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12162458 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21928713 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25312118 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25015464 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11180521 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22071643 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23543782 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20578978 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24126380 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23593573 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24972582 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377137 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22978236 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22556591 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24097361 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322252 |
⇧89, ⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25412046 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25471700 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25522803 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26224347 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22776104 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24333961 |
⇧95, ⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25937257 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21771412 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19942754 |
⇧98, ⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22060314 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25637095 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26724423 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25426700 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22732887 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22164794 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462557 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20576085 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27733226 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23039061 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8412504 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17897226 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28512597 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28166708 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28004034 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24146509 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27974734 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27936921 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27790424 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27368700 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25379468 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27267830 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27177110 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087074 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26826815 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647633 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26590804 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136061 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26000025 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25898416 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25881620 |
⇧133 | tropicalis ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25742265 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25738993 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25656290 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28324518 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28068029 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25518569 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25477913 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435632 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25218320 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25174508 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23261726 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23201594 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23190078 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22908587 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22546657 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23210318 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21265557 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21213230 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21425672 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25566609 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21485703 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19505552 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19579942 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21877950 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22077559 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20734946 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22225420 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22265751 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22417594 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20423097 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22713942 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20387130 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20502584 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20138134 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542105 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19967999 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20877206 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21058321 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091258 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25045889 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25015465 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24804150 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24749692 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24453828 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24289297 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23905016 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23901174 |
⇧180 | cbi.nlm.nih.gov/pubmed/23836413 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23818393 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23811466 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22937773 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23110485 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22982804 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23588096 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23019909 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065392 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21381589 |
Enterococcus faecalis to gram dodatnia bakteria, która stanowi naturalną florę jelit,jamy ustnej, dróg płciowych oraz skóry u ludzi i zwierząt(w niewielkiej ilości). Przeważnie do jej zakażenia(i przerostu) dochodzi albo w szpitalach albo z zębów leczonych kanałowo gdzie zwiększa poziomy cytokin zapalnych TNF alfa, IL-8 oraz ICAM-1(czyli ogólnie rzecz biorąc stanu zapalnego). 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22341073. W starych publikacjach można je także spotkać jako bakterie sklasyfikowane jako paciorkowce streptococcus Beta hemolizujące z grupy D. Jeśli doszło do przerostu tych bakterii to możesz się liczyć z tym, że prawdopodobnie enterococcus faecalis w twoim organizmie będzie oporny na najpopularniejsze antybiotyki typu fluorochinolony, klindamycynę, wankomycynę czy penicyliny. Niestety często faecalis atakuje układ moczowy(dochodzi do nadkażenia podczas cewnikowania), powoduje też zapalenie wsierdzia, prostaty i najądrzy ale są też znane infekcje układu nerwowego(rzadko). 2)pl.wikipedia.org/wiki/Enterococcus_faecalis . Co na niego działa tj.na co jest ten typ bakterii wrażliwy?Standardowo wszystko co na niego działa w tym dużo roślin i ziół z odległych krain o których nawet nie słyszałem – myślę, ze znajdziesz kilka rzeczy dla siebie…i pamiętaj – nie ważne co będziesz brał na daną infekcję bez sprawnego układu odpornościowego i tak możesz nie dać rady jej ujarzmić. Jako stymulatory układu odpornościowego przeważnie polecam astragalusa, lecznicze grzyby, lauricidin, echinacea…
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22341073 |
---|---|
⇧2 | pl.wikipedia.org/wiki/Enterococcus_faecalis |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15881836 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9422612 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28349910 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15222547 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24896372 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28237766 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12736047 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18698853 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28377765 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15504865 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12442307 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28066373 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27239210 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18538563 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25428676 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23870852 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22449241 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC90871/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19413128 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12221608 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19323261 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19481384 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20109237 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19911572 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19770266 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19673167 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19627220 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21771453 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20812941 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20645245 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20563361 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20336218 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24690454 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24679746 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24506206 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24453446 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24354201 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19644795 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23769374 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28389278 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26854098 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26753532 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18088009 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161943 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18614414 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18998406 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21304619 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21304625 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25371583 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25430540 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25831098 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25973489 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25943486 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101754 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26171362 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26200228 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26401399 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26444248 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26681888 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27166532 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27237830 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27347915 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27452452 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27448034 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27865442 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27919287 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27981797 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22978236 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21834255 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21967698 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19768996 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24062769 |
Bartonella henselae to bakteria która została zidentyfikowana dopiero w 1992 i dopiero w 97 rozpoznana jako bakteria wywołująca chorobę kociego pazura z kolei odmiana quintana – wywołuje gorączkę okopową a samych różnych odmian bartonelli jest ok.30. Można się nimi zarazić od much, moskitów, pająków, kotów, psów – tak naprawdę od wszystkiego co ukuje,gryzie lub Cie zadrapie. Znajdowana jest głównie u bezdomnych,alkoholików ale też i u ludzi którzy mieli transfuzję krwi.
W Niemczech na 270 zdrowych osób 30% nosi w sobie Bartonelle henselae, w grecji na 500 osób 20% jest jej nosicielem – ciekawi mnie jednak u ilu nie została ona po prostu wykryta gdyż jest ona ciężka do 'wychodowania’ w warunkach laboratoryjnych stąd też nie ma z nią związanych za wielu badań.
Bartonella to gram ujemna bakteria bytująca wewnątrz komórek, która posiada podwójną ściane komęrkowa – wewnętrzną i zewnętrzną a pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń peryplazmatyczna. Antybiotyki przeważnie przechodzą przez jedną ścianę komórkową nie penetrując tej drugiej stąd ta bakteria jest tak na nie odporna. Kolejną linią obrony tej bakterii są enzymy – beta laktamazy, które unieszkodliwiają antybiotyki z grupy beta laktamaz. Dodatkowo mają swoje wewnętrzne pompy effluxowe dzięki czemu szybko pozbywają się związków antybiotykowych.
Normalnie jeśli antybiotyk przebije się przez pierwszą ścianę komórkową – pozostaje na jakiś czas w przestrzeni peryplazmatycznej gdzie zaraz zostanie wypompowany przez pompy efflux.
Bartonella namnaża się co 21godzin i stymuluje wzrost komórek śródbłonka do tego celu. Gatunek bakterii bartonella dostosowywuje się do środowiska w którym żyje i dzięki swojemu materiałowi genetycznemu jest w stanie przetrwać ataki układu immunologicznego – nie wykazuje takich właściwości in vitro w laboratorium – in vivo natomiast tak. Jednym z zewnętrznych białek znajdujących się na ścianie komórkowej bartonelli jest białko BadA, które jest swoistym kamuflarzem bakterii przed komórkami układu odpornościowego. Henselae tak modyfikuje swoja zewnętrzną ścianę, że jest w stanie zainfekować czerwone krwinki.1)Lindroos et al. (2006, 7426)
Do częstych objawów aktywnej infekcji bakterią bartonella henselae należą chłoniaki węzłów chłonnych oraz zapalenie węzłów chłonnych zwłaszcza w miejscu zadrapania/ukąszenia. Sama opuchlizna limfy może być naprawdę duża i utrzymywać się przez parę miesięcy. Inne symptomy choroby to naturalnie gorączka niewiadomego pochodzenia, bakteryjny ropień wątroby, ciężkie zmęczenie, bóle mięśni, reaktywne zapalenia stawów, choroba Kikuchiego, zapalenia kości i szpiku, stwardnienie rozsiane, rumień guzowaty, zmiany skórne, zapalenie wsierdzia, encefalopatia, bóle głowy, ataksja, utrata pamięci, parestezja, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, otępienie, objawy psychiczne w tym zabójstwa, wściekłość, lęk, silna depresja, mgła umysłowa, trudne myślenie, problem z artykulacją oraz schizofrenia. Bóle kostne mogą być mocne i występować nawet w stopie. Bartonella Quintana np. powoduje zapalenia wsierdzia, gorączkę, limfadenopatię, angiomatozę barkową(ruchomość stawu łokciowego i barkowego), infekcję ośrodkowego układu nerwowego, zmęczenie, ból w nogach, duszności, zawroty głowy, bóle w biodrach, drżenie, bóle brzucha, biegunke, zaparcia, anoreksja, niepokój, bezsenność, obfite pocenie się, bóle kości zwłaszcza w piszczelach, zapalenia śledziony, duszności tj.problemy z oddychaniem, kołatanie serca, zaburzenia aktywności serca. Zwiększona wilgotność powietrza pogłębia cały ból. 2)Maurin i Raoult 1996, 280). W literaturze można także znaleźć takie skutki uboczne jak zamazane widzenie,powiększona śledziona,ból w podbrzuszu czy też ból w odcinku lędźwiowym.
Inne rodzaje bakterii bartonella to elizabethae, clarridgeiae, koehlerae, vinsonii, washoensis, melphagi, grahamii, doshiae, alsatica, rochalimae, volans, durdenii, bacilliformis, clarridgeiae, tamiae – praktycznie wszystkie wywołują szereg objawów zbliżonych do w/w.
Najnowsze badania pokazują, że bartonella przyczynia się do konkretnych problemów ocznych takich jak zaczerwienienie oka, uczulenie na światło, uczucie czegoś pod powiekom, zwiększona produkcja łez, niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, zapalenie nerwu wzrokowego, uszkodzenia siatkówki, zapalenie błony naczyniowej oka, zmiany naczyniowe, oderwanie siatkówki, zapalenie naczyniówki, ropnie, krwotoki z siatkówki, nagle utraty wzroku, zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia widzianych kolorów, zaburzenia kontrastu widzenia. 3)Chappell et al. (2011, 112)
Symptomy uszne: zapalenie ucha środkowego, halucynacje słuchowe, zaburzenia błędnika.
Problemy neurologiczne: porażenia nerwów twarzowych, śpiączka, demielinizacja, zapalenia rdzenia kręgowego, nerwobóle, zespół Guillaina-Barrea, parestezje, polineuropatia, upośledzenie motoryczne, psychoza, halucynacje, przejściowe niedowłady, skurcze mięśni,zmiany w białej istocie mózgu. Barto naśladuje stwardnienie rozsiane czy zaburzenia bipolarne także sporo przypadów tych chorób to błędna diagnostyka.
Układ urologiczny: zapalenia kłębuszków nerkowych, ból moczowo-płciowy, trudności w opróżnianiu pęcherza, w przypadku zapalenia kłębuszków nerkowych zazwyczaj pojawia się krew w moczu.
Objawy skórne: pokrzywki, wysypki, uszkodzenia skóry, owrzodzenia skóry które nie ustępują i inne.
Objawy związane z poczęciem dziecka: infekcje urogenitalne, niepłodność, niska masa ciała urodzonego dziecka, infekcje u potomka, poronienia, niewytłumaczalna śmierć noworodka zaraz po urodzeniu.
Testy na przeciwciała bartonella(IFA – indirect fluorescence assay test) wykazują duże przekłamania gdyż barto wchodzi w reakcje krzyżowe z wirusem EBV, CMV, coxiella burnetti, toxoplazmą gondii, chlamydią spp i streptococcusem pyogenes (to ten anginowy) dając fałszywie dodatnie wyniki.
Bartonella posiada bardzo niską endotoksyczność a komórki śródbłonka naczyń krwionośnych mają niską tolerancję na endotoksyny. Dla przykładu Salmonella wykazuje conajmniej 1000 krotnie większą toksyczność niż bakteria bartonelli także reakcje herxheimera w przypadku barto nie występują – są one spowodowane albo inną bakterią albo są mylone ze skutkami ubocznymi np. brania antybiotyków.
Bartonella tworzy biofilm in vitro, in vivo nie, stąd rzeczy które rozbijają biofilm nie są konieczne. Tworzą jednak wakuole – są to swoiste balony wypełnione bakteriami bartonella, makrofagami i innymi komórkami. Wakuole mają swoją membranę dzięki której chronią organizmy w niej zawarte i tworzone są zawsze w momencie gromadzenia się bakterii bartonella w danym miejscu.4)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Sposób działania i przenikania Bartonelli
Po dostaniu się do organizmu, pierwsze co zajmuje to erytrocyty, śledzionę, wątrobę i szpik kostny. Po jakimś czasie śledziona i wątrobą mogą wejść w stan zapalny a jako ze namnażanie się bakterii to ok.24h objawy pojawią się między 12-62dniami od zakażenia i będą przypominać grypę. Problemy z bartonellą pojawiają się w sytuacji kiedy układ immunologiczny jest w stanie immunosupresji(czyli innymi słowy osłabiony).
Immunosupresja układu następuje np. w stanach bardzo wysokiego stresu(przykładowo), w przypadku brania np. leków immunosupresyjnych czy też w przypadku niedożywienia itp etc.5)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Białko zewnętrznej ściany komórkowej Bartonelli jest ortologiem białka przylegania A Yersini – (ortolog to coś co ma to samo DNA/RNA i pełni taką samą funkcję). 6)pl.wikipedia.org/wiki/Ortolog
Po wniknięciu bartonelli do ciała żywiciela zaczyna się pobudzanie cytokiny IL-8 . Pobudzenie tej cytokiny powoduje transfer komórek CD34+ do lokalizacji infekcji/bakterii. Bartonella przenika do tych komórek jednocześnie stając się nietykalną dla układu immunologicznego człowieka. Następuje rozsiew infekcji po całym organizmie. Komórki CD34+ są komórkami macierzystymi tzw.krwiotwórczymi wytwarzanymi w szpiku kostnym stąd zainfekowana jest przeważnie między innymi ta lokalizacja w organizmie. Dzięki pobycie w komórkach CD34+ dostają się w każdy zakątek ciała gdzie toczy się stan zapalny i gdzie potrzeba tych komórek – naturalnie bakteria wykorzystuje ten system do swoich celów – osiedlania się/przylegania do innych tkanek/komórek.
Cytokina IL-8 powodując natychmiastowy spadek neutrofili w krwi sprzyja rozprzestrzenianiu się w/w bakterii. Po czasie jednak poziomy IL-8 wzrastają i to aż za bardzo powodując wzrost metaloproteinazy MMP-9 – objawiać to się może naturalnie bólem stawów, ale i co zauważył jeden z lekarzy ILADS w USA – pręgami/zadrapaniami ala zadrapanie kota na skórze które często zainfekowani mają na skórze po gorącym prysznicu(zwiększa stany zapalne). Największym problemem dla układu odpornościowego czy też innych metod zwalczania bakterii w organizmie człowieka jest fakt,że bakteria ta tworzy w komórkach CD34+ wspomnianą już wakuole w której sobie żyje i jest dodatkowo chroniona przed atakami różnych substancji czy komórek przez 3 ściany, które są do pokonania – ściana ochronna wakuoli i 2 ściany komórkowe bakterii bartonella. 7)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Bakteria Bartonella ta ma silne powinowactwo do 2 rzeczy – komórek śródbłonka oraz czerwonych krwinek. Śródbłonek to cienka warstwa pokrywająca wszystkie naczynia krwionośne w organizmie do których bartonella przylega(przylegać też może do komórek takich jak monocyty, makrofagi czy komórki dendryczne). Śródbłonek naczyń krwionośnych działa na zasadzie różnych mechanizmów będąc barierą dla substancji znajdujących się w naczyniach krwionośnych przed dostaniem się ich poza nie, reguluje przepływ krwi czy substancji z i do krwiobiegu. Jeśli śródbłonek jest zbyt porowaty, ciecz z naczyń krwionośnych dostaje się do organizmu powodując obrzęk. Kontroluje również ruch leukocytów do i z krwiobiegu i jest odpowiedzialny za zwężenie czy rozszerzenie naczyń jak i procesy zapalane. Komorki śródbłonka wyścielają także serce i wsierdzie serca powodując tam stany zapalne i tym samym powodując schorzenie zwane zapaleniem wsierdzia. Ponadto śródbłonek składa się z siarczanu heparanu(polisacharyd), który jest składnikiem procesów angiogenezy(proces tworzenia się naczyń krwionośnych). Bakteria bartonella utylizując heparan zwiększa tworzenie się naczyń krwionośnych i śródbłonka przez co szybciej się namnaża i tworzy skupiska, które zwiększają ilość problemów zdrowotnych. Naturalnie dalej zasiedla komórki CD34+,pobudza ich tworzenie,cały czas trwa ekspansja – działa jak psychopata Hitler w czasach I i II wojny światowej.
Bartonella jest także silnym stymulatorem czynnika wzrostu śródbłonka naczyń krwionośnych. Posiada 2 białka które są bardzo ważne w jej funkcjonowaniu – są to białka przylegania bakterii do innych komórek – bialko BadA oraz FhaB. Dzięki nim przylega do powierzchni śródbłonka. Z kolei białko Trw pozwala jej przenikać do erytrocytow. To niestety nie koniec – dzięki systemowi zwanemu T4SSs(type IV secretion systems) wymienia się DNA z innymi bakteriami gram ujemnymi dzięki czemu z łatwością nabiera oporności na różne toksyczne dla niej związki(w tym antybiotyki). 8)Engel et al. (2011, 2).
Charakteryzowana bakteria stymuluje również zapalny czynnik transkrypcyjny NFkappaB (pobudza on geny stanów zapalnych), cytokinę zapalną IL-8, molekułe przylegania ICAM-1 oraz e-selektynę(e-selektyna zwiększa przepuszczalność naczyń krwionośnych co bardzo sprzyja bartonelli). Jakby tego było mało Bartonella posiada w sobie białka BepC,F,G i A które hamują śmierć komórek i stymulują angiogenezę. Pobudza takżę cytokinę zapalną IL-1beta, TNF alfa,MMP-2,MMP-9 PI3K, interferony gamma, ERK-1, ERK-2, czynnik indukowanej hipoksji HIF-1(to czynnik który załącza się w stanach niedotlenienia automatycznie stymulując czynnik VEGF i zwiększając angiogenezę – zauważ jak ludziom w maskach tlenowych, takich specjalnych do sportu/zwiększania wydolności tlenowej 'pompują się’ żyły – wtedy właśnie te 2 czynniki są mocno pobudzane także takie triki w trakcie infekcji tą bakterią odradzam). E-selektyna keidy jest pobudzona powoduje transfer neutrofili do miejsca infekcji. Niestety barto z łatwością je wykorzystuje do zwiększenia czynnika VEGF. Monocyty?to samo – przylatują do miejsca infekcji i pobudzają białko MCP-1 co dalej powoduje ich przekształcenie się do makrofagów i komórek dendrycznych – składników wrodzonej odporności układu immunologicznego. No i tu też zaczyna się pobudzanie czynnika VEGF w związku z bliskością monocytów, makrofagów i komórek dendrycznych w obecności kolonii bakterii bartonella.
Substancje, które hamują czynnik VEGF powodują zahamowanei ok.50% wzrostu komórek śródbłonka, które wywołuje bartonella – zahamowanie VEGF powoduje zatem zahamowanie ekspansji i redukcje liczebności tej bakterii w organizmie żywiciela. Bartonella stymuluje także produkcje białkowych fosfataz tyrozynowych(PTP) – są to enzymy regulujące wzrost, namnażanie się i transformację komórek. Zwiększają one między innymi VEGF, stymulują śródbłonek do wzrostu. Także blokery PTP czy to ziołowe czy syntetyczne będą blokowały VEGF i tym samym inwazje bartonelli.
Kinaza ERK1 i ERK-2 tak jak i kinaza PI3K są również pobudzane przez barto – enzymy odpowiadają za wzrost komórek, proliferację, różnicowanie i ich żywotność. Pełnią ważną funkcję w przypadku angiogenezy, którą stymuluje omawiana bakteria także blokery ERK-1, ERK-2 i PI3K hamują zniszczenia śródbłonka, hiperplazję(powiększenie się narządu lub tkanki na skutek nadmiaru nagromadzenia się komórek) oraz skutki uboczne wywołane nadmiernym poziomem cytokiny IL-8.
Bartonella stymuluje produkcje dysmutazy nadtlenkowej SOD(wydawało by się że to bardzo dobrze!wkońcu SOD(Cu-Zn) zwalcza wolne rodniki. Podczas infekcji leukocyty generują wolne rodników w celu zabicia bakterii gdyż są one bardzo nie sprzyjające dla każdego żyjącego organizmu. Problem w tym ze nadmierna stymulacja enzymu SOD bardzo dobrze zwalcza wolne rodniki neutralizując je dzięki czemu Barto chroni się przed ich atakami i ich produkcją z białych krwinek krwi.
Podczas uszkodzeń skóry Barto dzięki molekule Pap31 przyczepia się do fibronektyny i kolagenu co może zostać zahamowane poprzez heparyne i dzięki temu zredukować infekcję. Metalopreinazy z kolei ,które bartonella zwiększa bez problemów uszkadzają nie tylko kolagen ale i także mielinę aksonów komórek nerwowych w mózgu co może bez problemów wyglądać na stwardnienie rozsiane. Infekcja hipokampu będzie powodowała problemy z pamięcią, niekontrolowaną agresję w tym też myśli samobójcze czy dezorientację. Z kolei infekcja kory mózgowej to problemy z pamięcią, brak koncentracji, problemy z mówieniem i jasność myśli. Infekcja hipokampu to także problemy z temperaturą ciała, napady głodu, zwiększone zmęczenie, problemy z cyklami snu(faza krótka/długa). Infekcja np. rdzenia kręgowego czy mózgu może przekształcić się na chroniczne migreny czy pogorszenie funkcji kognitywnych.
Bartonella poprzez wejście do erytrocytów pozbawia je substancji odżywczych w tym żelaza, którego potrzebuje. W erytrocytach jest ok.2.5grama żelaza – okolo 65% całego żelaza w organizmie. Niskie poziomy komórek CD4+ pozwalają na szybsze rozprzestrzenianie się infekcji (i łatwiejsze dojście do zakażenia) – sama bartonella powoduje spadek tych komórek.
Jako że poniższe informacje zostały zebrane i opracowane ok.10lat temu, poniżej najnowszy(oraz ten trochę starszy) materiał naukowy na temat różnych odmian bakterii z gatunku bartonella w tym też różne ciekawostki związane z tą infekcją.
Co poleca Stephen Buhner – jeden z lepszych amerykańskich zielarzy, pionier jeśli chodzi o techniki leczenia naturalnego boreliozy i koinfekcji.
Redukcja stanów zapalnych poprzez zahamowanie czynnika transkrypcyjnego NFkappaB – bidens pilosa, Chinese senega root, Chińska tarczyca bajkalska, kordyceps, EGCG, glistnik jaskółcze ziele, houttuynia, rdest japoński, kudzu, luteolina, oliwa z oliwek,
sok z granatu, Chinese senega(korzeń) i schisandra sinensis(cytryniec chiński),
Zahamowanie cytokiny zapalnej IL-8 – kordyceps, EGCG, isatis, rdestowiec japoński, NAC, granat
zahamowanie EGF – berberyna, EGCG, ginkgo biloba, kwercytyna
Zahamowanie e-selektyny – ginkgo biloba, rdestowiec japoński, kudzu, ostropest, schisandra sinensis
Zahamoawnie PTP: elder(Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.)) i głóg(Crataegus oxyacantha)
Zahamowanie ERK – tarczyca bajkalska, kordyceps, EGCG, glistnik jaskółcze ziele, rdestowiec japoński, kudzu, oliwa z oliwek
Protekcje organów przed bartonella zapewnia sida acuta(sledziona), głóg(Crataegus)(serce), ostropest (wątroba) oraz red root(ceanothus)(limfę), śródbłonek rdestowiec japoński, l-arginina i EGCG. Czerwone krwinki z kolei ochroni
NAC, bidens, alchornea i cryptolepis. Wsparcie komórek CD4+ – Rhodiola i ashwagandha (redukują także stany zapalne).
Typowo antybakteryjnie w tym przypadku bedą działaniać houttuynia, alchornea cordifolia i isatis jak i także wymieniona już wyżej sida acuta.
Jego podstawowy protokół na bartonellę:
Rdestowiec japoński: nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
EGCG z kwercytyną: 800 mg EGCG plus 1,200 mg kwercytyny dziennie.
L-arginina: 500–1,000 mg 3x dziennie(nie używać w przypadku aktywnej infekcji wirusami herpes/półpaśća)
Kordyceps: nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie lub proszek – 1 łyżeczka 3x dziennie lub kapsułki 2gramy dziennie 3x dziennie.
Sida acuta: 30–60 kropel nalewki 3–4x dziennie.
Red root(Prusznik amerykański): nalewka 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Ostropest plamisty: Ekstrakt, 1200mg dziennie
Głóg(Crataegus oxyacantha): Nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Rhodiola/ashwagandha kombinacja z tych 2 ziół(po połowie): Nalewka, 1/2 łyżeczki 3x dziennie.
Isatis/houttuynia/alchornea kombinacja z tych 3 ziół, po równo każdego: Nalewka, 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Sok z granatu przez cały dzień.
Witamina E (alfa-tokoferol): 200 IU lub 150 mg dziennie (opcjonalnie).
W zależności od symptomów dodać do protokołu podstawowego
Jeśli są problemy z układem nerwowym/mózgiem
1. Tarczyca bajkalska, nalewka, 1/4 łyżki 3x dziennie
2. Glistnik jaskółcze ziele, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
3. Kudzu korzeń, nalewka 1/4 łyżeczki 3-4x dziennie
4. N-acetylcysteina 2,000 mg 2x dziennie
5. Serdecznik pospolity, nalewka 1/4 do 1/2 łyżeczki do 6x dziennie
Jeśli jest problem ze zmniejszonym przepływem krwii w mózgu(coś dla ludzi ze stwardnieniem rozsianym)
1. Ginkgo biloba, 1/4 łyżeczki nalewki 3x dziennie
Ból neurologiczny
1. Glistnik jaskółcze ziele nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
2. Kudzu korzeń nalewka, 1/2 łyżeczki 3-4x dziennie
Jeśli jest problem z nadpobudliwością/histerią
1. Sasanka(Pasque flower), nalewka 10 kropel do czasu kiedy miną objawy
2. Serdecznik pospolity nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki do 6 x dziennie
3. Coral root nalewka, 30 kropel do 6x dziennie
4. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
Jeśli pojawia się paniczny strach
1. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
2. Werbena nalewka, 30 kropel 6x dziennie
Jeśli są problemy ze snem
1. Melatonina
2. Ashwagandha nalewka godzine przed snem lub w postaci proszku ew.w kapsułce 1gram godzine przed snem
3. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
4. Serdecznik pospolity, nalewka 8 ml przed snem jeśli melatonina nie pomaga
Jeśli występuje zmęczenie przez 6 miesięcy stosuj
1. Żeń szeń syberyjski, nalewka 1/4 łyżeczki codziennie z rana
2. Rhodiola nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie
3. Schisandra sinensis nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie
4. Serdecznik pospolity, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
W przypadku ciągłego kaszlu:
1. Uczep owłosiony(Bidens pilosa) nalewka, 1/4 łyżeczki 3-6 razy dziennie
W przypadku anemi i problemami z erytrocytami
1. Sida acuta nalewka, 1/2 łyżeczki nalewki 3-6x dziennie
2. N-acetylcysteina, 4,000 mg 2x dziennie
3. Bidens pilosa nalewka, 1/2 łyżeczki 6x dziennie
W przypadku nadmiernego chudnięcia
1. Grzybek Shiitake ,6–16 gramów dziennie
W celu polepszenia detoksu i zniwelowania reakcji herxheimera
1. Zeolite: 15 kropel 3-4x dziennie lub proszek 2 pełne łyżeczki lub 3 duże kapsułki 3x dziennie108)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Co poleca Byron White – lekarz/zielarz polecany przez dr.Horowitza (jest to zawartość nalewki A-Bart zrobionej z poniższych ziół/roślin na 40% alkoholu)
Allum sativum(bulwa)(Czosnek pospolity),unacaria rhynchophylla(Gou Teng)(łodygi i kolce), glycyrrhiza glabra(korzeń)(Lukrecja gładka), azadirachta indica(Miodła indyjska)(liść), citrus paradisi(nasiona)(Grejfrut), hemidesmus indicus(korzeń), syzygium aromaticum (bud)(Goździk – pączki), usnea barbata (lichen)(Brodaczka właściwa), Phytolacca americana(korzeń)(Szkarłatka amerykańska)
Są też konkretne doniesienia na temat Bartonelli wywołującej chorobę Morgellonów – ale o tym kiedy indziej…
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | Lindroos et al. (2006, 7426) |
---|---|
⇧2 | Maurin i Raoult 1996, 280) |
⇧3 | Chappell et al. (2011, 112) |
⇧4, ⇧5, ⇧7, ⇧108 | Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner |
⇧6 | pl.wikipedia.org/wiki/Ortolog |
⇧8 | Engel et al. (2011, 2). |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25449254 |
⇧10, ⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24323298 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9157300 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23518653 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23446023 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22490060 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24902636 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26404944 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18632903 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22926397 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19659429 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21734026 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21557057 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000538 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9932833 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15010059 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10442903 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11117643 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24152635 |
⇧29 | pl.wikipedia.org/wiki/Nefropatia |
⇧30 | IgA ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15015065 |
⇧31 | aaojournal.org/article/S0161-6420(99)90029-5/abstract |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11512109 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18696078 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28099606 |
⇧35 | pl.wikipedia.org/wiki/Angiomatosis_bacillaris |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11787880 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19802407 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12860662 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23628125 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19870102 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20439131 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1693472 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121462 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21153829 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9247895 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23930734 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25355744 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2276426/ |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848496 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22450733 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15723970 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11553014 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10834954 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10889298 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11303841 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11791094 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11112671 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11824958 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12860697 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3423660/ |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15541600 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11072951 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18937735 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12615221 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16547414 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12781702 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25852867 |
⇧69 | pl.wikipedia.org/wiki/Przeciwciała_przeciw_cytoplazmie_neutrofilów |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15585501 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11083791 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12599058 |
⇧73 | jaaha.org/doi/abs/10.5326/0400006?code=amah-site |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17326937 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20569013 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15347808 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18688279 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11390243 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17144434 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21220684 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19348961 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16481530 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22450112 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17111290 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17721391 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16395116 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16926391 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15617526 |
⇧89 | clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)63498-4/fulltext |
⇧90 | clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)63497-2/fulltext |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19790029 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15307019 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20006827 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17982727 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14700670 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9880487 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16113290 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16926411 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14750122 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17005337 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22730532 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23424700 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18775802 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12499219 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11004097 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11553533 |
Streptococcus pneumoniae to paciorkowiec alfa hemolizujący, który odpowiedzialny jest za zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenia płuc, zapalenia zatok czy ucha środkowego, zapalenie szpiku, stawów, wsierdzia(zdecydowanie tak – mam przykład w dalszej rodzinie), zapalenie otrzewnej, osierdzia, tkanki łącznej czy powodowanie ropni mózgu. Takie też problemy mogą się pojawić po infekcji tą bakterią gram dodatnią u osób ze słabym statusem układu odpornościowego. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Dwoinka_zapalenia_płuc