Konferencja ILADS 2013 która odbyła się w San Diego – była to 8ma konferencja zrzeszenia lekarzy i terapeutów – Konferencja ta miała miejsce 13-15 Września 2013 roku i była poprowadzona przez Dr.Simona Yu. z St.Louis. Co ciekawego było na niej poruszane?większość poniżej(jest to część trzecia)
Naturopata Todd Thoring i dr.Steve Harris „Optymalizacja rokowań pacjenta: diagnostyka i leczenie integracyjne”
– Są kilogramy bakterii w naszych jelitach
– Mamy więcej komórek wirusowych niż ludzkich
– Można leczyć lekiem wewnątrzkomórkowym przez pare tygodni przed zrobieniem testu Western Blot a to po to aby zabić borrelie i wystawić ją na działanie układu odpornościowego.
Następnie sprawdzić w klasie IgM tydzien po zaprzestaniu leczenia.
– Wiele opcji ziołowych może być użytych w celu prowokacji i sprawdzenia, jaka jest odpowiedź na leczenie. Crypto-Plus, Czosnek, coptis, Samento, Beyond Balance BB-1, Byron White A-L Complex
– Chemikalia są tylko częściowo zamieszane w leczenie
– Trzeba rozważyć kiedy należy atakować a kiedy się wycofać
– Test detoksu wątroby polega na sprawdzeniu jej funkcjonowania (faza 1 i 2), metylacji, poziomu siarki, amoniaku, mykotoksyn, funkcji trawiennych, nerek i funkcji płuc oraz zdrowia skóry
– Testowanie zdrowia endokrynologicznego obejmuje tarczyce, oś HPA, nadnercza i hormony płciowe
– Poprawa niedoczynności tarczycy pomaga w walce z infekcjami
– Każda osoba z koinfekcjami ma nadaktywne wirusy
– Liść oliwny, BLt i lumatium mogą być pomocne w walce organizmu z wirusami. Lomatium może doprowadzić do wysypki na ciele.
– W celu wsparcia układu odpornościowego, transfer factor(w tym i Researched Nutritionals LymPlus), ekstrakty z tarczycy, astragalus, probiotyki, low dose naltrexone (LDN) oraz witaminy i minerały mogą być używane
– Na wsparcie nadnerczy i mitochondriów, NT factor, ATP fuel, RibosCardio, zioła adaptogenne, gruczoły, homeopatia i niskie dawki hydrokortyzonu mogą być brane pod uwagę
– U ludzi którzy czują się lepiej jednak dalej mają pozytywne wyniki pojawia się pytanie czy lepiej dalej walczyć czy może lepiej się bronić?
– BLt jest przydatne u ludzi z boreliozą, bartonellą, prawdopodobnie z mykoplazmą i wirusami. Może modulować stan zapalny, redukować reakcje herxheimera, wspierać układ odpornościowy i poprawić trawienie
– BLt składa się z zioł takich jak Boneset, Lomatium, Szczeć i innych
– Niektórzy odkryli, że boneset może być przydatny na bartonellę
– Smilax ściąga endotoksyny i może redukować reakcje herxheimera
– Red Root(Prusznik amerykański) wspiera śledzione i układ limfatyczny
– Stillingia(roślina) może wspierać układ limfatyczny i detoks
– Cryptolepis w pojedynkę jest używany ogólnie krótko terminowo
– Cryptolepis to mieszanka przeciwbakteryjna nazwana Crypto-Plus
– Nie ma oporności na cryptolepis i może być on dobrą opcją na malarię
– Z Lomatium (który jest komponentem Crypto-Plus), niektórzy mogą dostać rumieni na całym ciele. Najlepiej dawkować go powoli. Cryptolepis może powodować krwawienie z nosa. Należy zachować ostrożność w przypadku Coumadin i innych substancji rozrzedzających krew
dr. Norton L.Fishman „Biofilmy i koagulopatie”
– To nie choroba antybiotykowa. To choroba inegracyjna, ekologiczna, środowiska i unikatowa dla każdej osoby.
– Formowanie się biofilmu to strategia przetrwania
– Biofilmy to struktura komunikacyjna dla organizmów
– Inwazja + oporność = chroniczność
– Większość bakteri może przetrwać w środowisku organizmu dzięki polisacharydom (biofilm)
– Organizmy jednokomórkowe tworzą kolonie które później mają właściwości wielkokomórkowego organizmu
– Mogą zainfekować układ immunologiczny i spowodwać, że antybiotyki będą nieefektywne
– 20% biofilmu to mikroby w nim siedzące
– Komunikują się poprzez komunikacje kworum
– Oporność na antybiotyki i infekowanie układu odpornościowego żywiciela to kluczowe strategie obronne chronicznej boreliozy
– Komórki typu persister to niewielka ilość komórek które pozostają i mogą formować nowe kolonie. To dedykowani kierowcy którzy resetują system.
– Nie uważa, że da rade całkowicie wyleczyć boreliozę pozbywając się każdego krętka, jednak możesz zaleczyć tą chorobę i wrócić do normalnego ,zdrowego funkcjonowania
– Z boreliozą jest jak z wirusami – mozesz mieć ją w sobie i nic nie robi dopuki nie zostanie aktywowana jakimś silnym czynnikiem stresogennym.
– Jest kilka strategii na biofilmy – enzymy roszczepiające biofilm – nattokinaza, serrapeptaza, bromelina, lumbrokinaza/boluoke, wobenzyme, beyond balance BFM-1
– Chemiczne rozszczelniacze -świeży czosnek, NAC
– Chelatory metali ciężkich – EDTA np.w interfase plus, laktoferyna(nie jest ona problemem nawet u tych z alergią na mleko). Laktoferyna ma działanie przeciwzapalne, przeciw wirusowe, przeciwgrzybicze i antybakteryjne.
– Na zaburzenie komunikacji między bakteryjnej quorum sensing poleca zieloną herbatę EGCG, resveratrol z rdestowca japońskiego
– Na formę persisters poleca terapie pulsową antybiotykami Metronidazol, tinidazol lub rifampina
– Komunikacja kworum może być zahamowana niskimi dawkami zithromax ale długofalowo, podtrzymywanie niskimi dawkami makrolidów może być użyteczne
– Koagulacja jest aktywowana poprzez stany zapalne a one są wynikiem cytokin zapalnych tworzonych przez układ immunologiczny który tak właśnie odpowiada na infekcję.
– Infekcja jest rozpoznawana przez wrodzony układ odpornościowy i to prowadzi do kaskady cytokin powodując stan zapalny
– Koagulacja wywołana stanem zapalnym ma później wpływ na ogólny stan zapalny(PD: wnioskuje z tego że po prostu jedno nakreca drugie i tak kółko się zamyka)
– Aktywacja koagulacji i odkładania się fibryny to konsekwencja stanu zapalnego
– Infekcja ->cytokiny->stan zapalny->koagulacja
– Protrombina->trombina->fibryna
– Panel ISAC to panel aktywacji układu koagulacji i może pomazać nieprawidłowości związane z koagulacją
– Podawanie heparyny to jedna z opcji leczniczych. Ma ona działanie przeciwzapalne, przeciw metastatyczne i zapobiega angiogenezie
– Lovenox to nisko molekularna heparyna
– Boluoke to inna opcja lecznicza(PD: polecam)
dr.Sunjya K. Schweig „Powiązanie boreliozy z jelitami: Rola diety i zdrowia układu pokarmowego w leczeniu boreliozy”
– Zaadresowanie jelit może poprawić problemy z układem odpornościowym i stanami zapalnymi
– Choroby odkleszczowe negatywnie oddziaływują na układ pokarmowy
– 70% układu odpornościowego jest w jelitach
– Choroby odkleszczowe mogą spowodować stany zapalne, nieszczelność jelit, ból oraz refluks
– Bartonella może aktywować helicobacter pylori, może powodować do paraliżu Bella w jelitach
– Mykoplazma została wyizolowana w biopsjach jelit i może prowadzić do wzrostu poziomu cytokin i zwiększenia stanów zapalnych
– Nasza współczesna dieta przyczynia się do stanów zapalnych i ma negatywny wpływ na mikrobiotę
– Stany zapalne jelit zwiększają ogólnosystemowe stany zapalne
– Syndrom chronicznego zmęczenia składa się ze zmienionej flory bakteryjnej jelit, nieszczelnego jelita, problemów ze śródbłonkiem i jego układu odpornościowego oraz utratą tolerancji na patogeny układu pokarmowego
– Nieszczelne jelito to główny gracz. Stres, toksyny, antybiotyki, infekcje, grzyb/Candida i alergie/nietolerancje pokarmowe odgrywają w tym wszystkim pewną rolę.
– Nieszczelne jelita sprzyjają nieszczelnej barierze krew-mózg
– Nieszczelne jelito pozwala większym niż normalnie molekułom niestrawionego jedzenia, bakteriom, pasożytom, toksynom i candidzie przeniknąć do krwiobiegu
– W celiaki (HLA DQ2 lub DQ8) gluten powoduje, że połączenia ścisłe otwierają się prowadząc do stanów zapalnych i produkcji przeciwciał które powodują problemy autoimmunologiczne
– Należy usunąć alergeny i pasożyty. Enzymy trawienne i Hcl należy wdrożyć tak samo jak dobrą florę
– Popularne patogeny układu pokarmowego obejmują helicobacter pylori, cryptosporidium, entameoba histolytica/coli/hartmanni, hiardia, dientaamoeba fragilis, blastocystis Hominis i Salmonella.
– Ilość bakterii w i na nas jest 10x większa niż innych komórek
– Stres i emocje mogą zmienić naszą mikrobiotę
– Probiotyki mogą być bardzo pomocne wliczająć w to sfermentowaną żywność. Mogą zahamować NFkappaBeta, wspomóc barierę jelitową, wesprzeć SIgA, regulować stan zapalny, redukować cytokiny i kontrolować patogeny. Saccharomyces boulardii nie jest zabijany przez antybiotyki i może pomóc zredukować przerost grzyba
– Probiotyki mogą obniżyć cytokinę IL-8
– Twoim celem jest przywrócić ekosystem
– Odpowiednia dieta to ciężka praca i brakujące ogniwo
– Gluten jest problemem dla wielu, jak nie większości z nas.
– Książki „Wheat belly” oraz „Grain brain” – obie są świetne
– W celu sprawdzenia wrażliwości na gluten można sprawdzić klasy IgA i IgG oraz sprawdzić HLA DQ2 i DQ8 które są bezpośrednio związane z celiakią
– Cyrex i EnteroLab to dobre opcje do robienia testów
– Stwierdzono, że nawet pojedyńcza ekspozycja na gluten może spowodować stan zapalny trwający 6 miesięcy
– Diety przeciwzapalne promowane przez Singleton czy McFadzean mogą być użyteczne. Kontrola glikemii/cukru we krwi i jego balansu jest niezwykle ważna w przypadku stanów zapalnych
– Insulina jest jedną z najbardziej zapalnych molekuł w ludzkim organizmie
– Popularne jedzenie wywołujące stany zapalne to zboża, czerwone mięso, cytrusy, soja, lektyny,nabiał, przetworzone jedzenie i cukier
– Poleca diete przeciwzapalną University of Wisconsin
– Dieta paleo jest jedną z najlepszych. Skup się na owocach, warzywach, orzechach i nasionach, jagodach i białku. Paleo nie jest tak restrykcyjną dietą jak GAPS.
– dieta GAPS jest jedną z najbardziej agresywnych. Jest też jedną z najbardziej efektywnych diet leczniczych jednak jest ciężka do przestrzegania. Stworzona przez dr.Natashe Campbell-McBridge. Nie ma w tej diecie zbóż, nie ma sacharozy która jest ciężka w trawieniu i może promować wzrost grzyba i doprowadzać do nieszczelnego jelita. Skupia się na jedzeniu fermentowanym i rosołach na kościach. Pozwala na stopniowe wprowadzenie nabiału
– SIBO to przerost bakterii w jelicie cienkim – bakterii nie powinno być wiele w tym odcinku jelita. Jeśli się pojawią, jedzenie jest fermentowane w jelicie cienkim. Może być wykryte poprzez test oddechowy lub test kwasów organicznych z moczu. Istnieją zarówno opcje leczenia antybiotykami jak i ziołami
– Body ecology diet to dieta skupiająca się na walce z grzybem, detoksem, czyszczeniem i robieniem soków
– Kluczowe suplementy które wspierają leczenie jelit obejmują: probiotyki i fermentowane jedzenie, rybi olej, glutamina, rosół na kościach, żelatyna, witamina A, maślan, enzymy trawienne, żółć, kwas solny(HCL), karnozyna cynkowa, prawoślaz i slippery elm
– Jelita to zarówno przyczyna stanów zapalnych jak i miejsce gdzie je się stopuje
– Ich przeleczenie wykazuje konkretny pozytywny efekt
Panel pytań i odpowiedzi
– W ciąży, kiedy używany jest antybiotyk zithromax i amoksycylina, szanse transmisji infekcji na dziecko wydają się bardzo niskie(poniżej 1%), z 1 antybiotykiem 25%
– Przy nie używaniu żadnego antybiotyku około 50%
– Karmienie piersią może być jakąś opcją podczas antybiotykoterapi, jednak powinno zostać przedyskutowana z lekarzem
– Test Western Blot u dzieci młodszych niż 15 miesięcy pokazuje przeciwciała mamy a nie odpowiedź dziecka na infekcje
– Dr. Steve Harris wspomniał że u młodych dzieci jest duży potencjał/szansa do pozbycia się całkowicie infekcji
– Bezobjawowe dzieci mogą stać się objawowe w wieku 8 lat lub w okresie dojrzewania.
– Na biotyoksyny poleca cholesteramine, glinke bentonitową, węgiel aktywowany. Mogą być skuteczne także na mykotoksyny
– Jest to niezwykle i przerażające jak często są znajdowane mykotoksyny u pacjentów, którzy otrzymali wyniki testów z moczu na mykotoksyny z labu RealTime
– Laboratorium Alletess robi testy w klasie IgG na 5 typów pleśni/grzybów – Aspergillusa, Penicillium, Candida, Mucor i Stachybotrys. Kiedy wynik IgG jest wysoki może to wskazywać na kolonizacje i to przeważnie w zatokach
– Dr. Steve Harris powiedział, że test fizyczny jest bardzo ważny. Często obserwuje objaw Hoffmanna, gdzie machasz środkowym palcem i możesz zaobserwować ruch lub drgnięcie drugiego palca lub kciuka. Jest to oznaka nadwrażliwości układu nerwowego. Jest to podobne do odruchu Baibńskiego. Hiperrefleksja jest powszechna.
– Babesia może być czynnikiem powodującym powiększoną śledzionę która można zobaczyć w badaniach
– Jeśli chodzi o reakcje herxheimera nie chcesz wywoływać stanów zapalnych w neuronach ruchowych u ludzi z problemami neurologicznymi
– Mepron może być używany z Malarone. Mepron z makrolidami jest lepszy niż w pojedynkę. Mepron używany w pojedynkę może prowadzić do oporności Babesi na ten lek
– Test C6 na boreliozę nie jest lepszy niż standardowa ELISA. Został stworzony w oparciu o szczepy europejskie
– Viracor może być dobrym laboratorium do zrobienia testów na Mykoplazmę i Chlamydia pneumoniae
– Dożylne leki są czesto lepsze na neurologiczne problemy w przebiegu boreliozy, oralne są ok w przypadku problemów ze stawami i mięśniami. Niektórzy potrzebują kombinacji obu form
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Chanca Piedra (Phyllanthus niruri) to roślina, którą nazywają też 'stone breaker’ czyli łamacz kamieni. I faktycznie ogrom doniesień użytkowników jak i same badania wykazuja, że doskonale się nadaje do pozbycia się zarówno kamieni nerkowych jak i żółciowych. Co mi jeszcze zaimponowało w tej roślinie do wgłebienia się w badania na jej temat?Np. silne dowody na jej działanie przeciwmalaryczne a jak działa na malarię to także i na naszą rodzimą europejską Babeszjozę. Jakie jeszcze właściwości prozdrowotne ma do zaoferowania Chanca piedra?O tym poniżej.
Skład Phyllanthus niruri: lignany (phyllanthin, hypophyllanthin, nyrphylline, nirtetralin, niranthin, phyltetralin, phyllnirurin ), taniny (phyllanthusin D, amariin, amarulone, amarinic acid), ellagitannins (repandusinic acid, geraniin, corilagin), flawonoidy (quercertin, astralgin, quercertrin, isoquercitrin i rutyna), flawonole (kwercetynę), sterole (beta-sitosterol), alkaloidy (ent-norsecurinine, sobubbialine, epibubbialine, sobubbialine, epibubbialine, diarylbutane, nyrphyllin, nirurine, phyllochrysine), saponiny, leucodelphins, ellagic acid, gallic acid, calcium oxalate, phyltetralin, diarylbutane, glycozydy, phenylpropanoids, common lipids, astragalin, carboxylic acids (brevifolin), cymene, gallocatechins, lintetralins, methyl salicylate, niruretin, arabinogalaktan , niruriside, repandusinic acids, triacontanal, tricontanol. trójterpeny (lupeol, phyllanthol, phyllanthenol) i amarinic acid. Zawiera również duże ilości potasu, manganu, miedzi i cynku. 1)ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16252911
Rewelacyjny artykuł naukowy na temat właściwości i składu chanca piedra który mogę polecić znajdziesz pod tym adresem – sci-hub.tv/10.1211/jpp.58.12.0001 lub nawet lepszy wręcz książkę o tej roślinie – sci-hub.la/10.1002/ptr.5825
Indiach i Malezji Phyllanthus niruri jest tradycyjnie gotowany w mleku, które pite jest potem na pusty żołądek aby wyleczyć żółtaczkę, podawane jest dorosłym, dzieciom a nawet niemowlętom. Indyjskie i Brytyjskie badania potwierdziły bezpieczeństwo i skuteczność tego zioła w leczeniu żółtaczki i zapalenia wątroby u dzieci. Brytyjscy naukowcy podali że u dzieci leczonych na ostre zapalenie watroby, funkcje wątroby wróciły do normalnego funkcjonowania w ciągu pięciu dni. Związki aktywne phyllanthin i hypophyllanthin wyizolowane z P. niruri są głównymi składnikami wielu popularnych toników na wątrobę sprzedawanych w Indiach m.in. Liv.-52. W wielu rejonach Indii P. niruri jest powszechnie używany jako antidotum na ukąszenia węży. Dolegliwości żołądkowo-jelitowe – zioło to znane jest z przynoszenia ulgi w wielu problemach układu trawiennego, dzięki swoim właściwościom tonizujacym, przeciwdrobnoustrojowym oraz stymulowania żółci. Używane jest w leczeniu infekcji, czerwonki (włączajac czerwonkę amebiczną), cholery, tyfusu, biegunek, stanów zapalnych, rectitis (zapalenie odbytnicy), appendicitis (zapalenie wyrostka), sprue tropikalnej, kolki, zaparć, gazów, bólów brzucha, niestrawności, anoreksji, anemii i nowotworów brzusznych.
Niemiecki doktor Wolfram Wiemann zaobserwował efektywność P. niruri w usówaniu kamieni w ciąg tygodnia lub dwóch, w 94% z u ponad 100 swoich pacjentów leczonych na kamienie nerkowe. Niemniej jednak zioło to jest rekomendowane przeciw kamieniom nerkowym kiedy kamienie te są raczej małe, ale niezalecane w przypadkach gdy kamienie są duże. Chanca Piedra jest również środkiem używanym w przypadkach kamieni żółciowych, jako że zwiększa wydzielanie żółci w pecherzyku żółciowym i znacząco obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Standardowe dawki suszonego Phyllanthus’a niruri dla dorosłych to 3g na szklankę wody, 2 lub 3 razy dziennie. Inne zaburzenia układu moczowego – napary z P. niruri są również spożywane w celu leczenia wielu innych dolegliwości nerek i dróg moczowych, takich jak infekcje, bóle nerek lub pęcherza, kolka nerkowa, spazmy, albuminuria i inkontynencja z przepełnienia (nietrzymanie moczu z przepełnienia związane z zablokowaniem dróg ujścia uryny, np. na skótek przerostu prostaty). Zioło to tonizuje, harmonizuje, wzmacnia, odtruwa i ochrania nerki, zwiększa wydalanie moczu oraz usuwa uczucie pieczenia występujące podczas jego oddawania. Normalizuje podwyższony poziom wydalanego w moczu wapnia, zmniejsza nadmiar kwasu moczowego we krwi(przeciwdziała i leczy dne moczanową) zwiększając jego wydalanie i istotnie zwiększa ilość wydalanego sodu. Zioło to jest również spożywane aby pobudzić produkcję mleka w przypadkach jego braku. Choroby u dzieci i niemowląt – wywary podawane są niemowlętom i dzieciom na kaszel. Młode liście dawane są dzieciom w celu usunięcia kaszlu lub czkawki. W Malezji P. niruri jest gotowany w kozim mleku, które jest podawane dzieciom i niemowlętom przeciw żółtaczce. W Indiach plemiona z Chotanagpur używają korzenia jako łagodnego środka uspakajającego aby ułożyć małe dzieci do snu, i podają sok z liści w mleku kokosowym w celu pobudzenia apetytu u dzieci. Odrobina soku z tego zioła na kawałku materiału może być użyta do czyszczenia języka u dzieci. Roślina ta zmiażdżona na pastę podawana jest w formie lewatywy niemowlętom jako antidotum na zatrucie. Wywary z całej ususzonej rośliny używane są do kąpieli noworodków jako środek antyseptyczny dla ich skóry. Jakiekolwiek powiększenie wątroby i śledziony, które często pojawia się przy długotrwałej gorączce, zanika i powoli ataki gorąca i dreszcze ustępują.), a także wszystkim innym przewlekłym gorączkom. W Paragwaju Phyllanthus niruri używany jest przede wszystkim do zwalczania gorączki, i czasem nazywany jest Chinina Biednego Człowieka, ale w Indonezji niektórzy ludzie mówią że jest on lepszy w leczeniu malarii niż chinina. Wywary z tego zioła używane są do kąpieli jako zabieg leczniczy podczas malarii i innego typu gorączek. nfekcje bakteryjne – roślina ta spożywana jest w różnej formie w celu zwalczenia wielu typów infekcji bakteryjnych różnych narządów, m.in.: przeziębienia, czerwonki, cholery, duru brzusznego, gruźlicy, trądu, rzeżączki i syfilisu. Zioło to potwierdziło w testach swoją skuteczność przeciwko Micrococcus pyrogenes, Escherichia coli, Staphylococcus i bakteriom Pasteurelli. Naukowcy sugerują że może być ono skuteczne w leczeniu boreliozy, jako że jest ona wywoływana przez bakterie typu krętków a P. niruri jest tradycyjnie używany w walce z syfilisem, który jest również powodowany przez rodzaj krętków.
Zastosowanie zewnętrzne
– sok z rośliny nakładany jest aby leczyć posiniaczenia, rany, owrzodzenia, chroniczne choroby skóry, oczyszczać skórę z czyraków i ropni, a także nowotworów
– sok wprowadzany jest do ucha aby leczyć stany zapalne
– okłady ze zmiażdżonych liści stosuje się na posiniaczenia, rany (czasem w połączeniu z kurkumą), stany zapalne, zwyrodnienia, grzybice, łuszczycę, wypryski, obrzęki, kurzajki, owrzodzenia i świerzb. Pasta z liści P. niruri może być używana do leczenia białych punktów na skórze i żółtaczki, redukuje również swędzenie. Pasta ta nakładana jest na miejsca ukąszenia węży jako antidotum.
– napary mogą być używane po ostudzeniu do płukania jamy ustnej w celu pozbycia się wrzodów lub stanów zapalnych 110)ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html
Uznaje się że jego duże dawki powodują aborcję, dlatego nie wskazane jest przyjmowanie go podczas ciąży oraz przez kobiety planujące poczęcie. Konsumpcja dużych ilości Phyllanthus’a niruri powoduje biegunkę. 111)ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html
– Mój partner miał ból woreczka żółciowego od lat i ZNIKNĄŁ ZNIKNĄŁ ZNIKNĄŁ!!!Miała ból nerek i PRZEPADŁ PRZEPADŁ PRZEPADŁ! ŚWIETNY PRODUKT i świetna cena.
– Moje problemy zostały zażegnane po około miesiącu (kamienie żółciowe)
– W mniej niż miesiąć mojej żony chroniczny ból nerek zniknął i nie wrócił. Moja siostrzenia miała mieć operacje wycięcia woreczka żółciowego która odwołała po 2 tygodniach od stosowania preparatu.
– Mój misiek miał ból nerek przez 9dni przed zarzyciem tego preparatu. Po rozpoczęciu brania wg.zaleceń wydalił 10-12 kamieni nerkowych w 3 dni. To świetny suplement,działa!
– Lubie Chance piedre bo pomaga w sztywności stawów
– Po braniu chancy piedry przez pare dni moje przewody żółciowe zostały otwarte a moja kupa nie jest już żółta. Tak też się stało u 2 innych osób.
– Mam pewne problemy z nerkami i po zarzyciu Chancy Piedry czuje się lepiej i mam więcej energi każdego dnia
– Brałem to przez pare dni na moją wątrobe – polepszyło mi się. Dałem chance piedre mojemu bratu(37lat) który ma kamienie w woreczku żólciowy i narzekał na palenie w żołądku które przeszło po tym preparacie.
– Moja skóra wydaje się czystrza(w dotyku) po spożywaniu Chanca Piedra
– Po spożyciu jednej buteleczki przez miesiąć zauważyłem że przepływ moczu jest zwiększony i nie mam podczas niego bólu ani nacisku na pęcherz (PD:zakładam że gość prawdopodobnie ma/miał przerost prostaty który powoduje ból przy oddawaniu moczu)
– Przez przypadek wziołem 40 kropelek Chanca Piedra jednego dnia kiedy to miałem wirusa herpes na mojej dolnej wardze. Pare godzin po tym poczułem smerganie i ból który minął calkowicie. Zaczołem stosować 40 kropelek na kubek wody 3x dziennie przez 3dni – tak wyleczyłem się z infekcji wirusem herpes po którym nie miałem śladu.
– Używam Chancy Piedry przez tydzien – świetnie mnie oczyszcza! Biorę ją na wątrobe i woreczek żółciowy w celu detoksu i nawet teraz widze że wszystko przesuwa do kanalizy a stolce mają odpowiedni kolor i kształt.
Np.tą stąd (nalewka) lub w kapsułkach stąd
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧110, ⇧111 | ziolazodleglychkrain.blogspot.com/2017/04/phyllanthus-niruri-lisciokwiat-niruri.html |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16252911 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28764202 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28718838 |
⇧5 | monitorujcukrzyce.pl/inhibitory-alfa-glukozydazy-akarboza- |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25800644 |
⇧7, ⇧100, ⇧101, ⇧102, ⇧103, ⇧104, ⇧105, ⇧107 | sci-hub.la/10.1002/ptr.5825 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28511679 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27220075 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28483637 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28479727 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28159595 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20020986 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23105663 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17133737 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28391709 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27318080 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26693408 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17913477 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4087921 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20510348 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17904597 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17882995 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17268086 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16953466 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16890682 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25260580 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25009077 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22131154 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7561442 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3467354 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24991228 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24868872 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24672644 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14992325 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24461523 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23829630 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23570525 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23410205 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23333746 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22919249 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22619617 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22529650 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290450 |
⇧45, ⇧52 | sci-hub.tv/10.1021/np0497245 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15507366 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11235553 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10624878 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22231455 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22034238 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19521844 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12169400 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2514047 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28928090 |
⇧56 | biotechnologia.pl/kosmetologia/biustomania,2148 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28911625 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28344029 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24648109 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24586486 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23690850 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20112179 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23239439 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5061927/ |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22649471 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22645080 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22319255 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290470 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21986363 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21941945 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21609315 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21323477 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21176271 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22432563 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20380522 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15383230 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19397979 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18541126 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16896689 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12599017 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12010223 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10095174 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15221244 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16394535 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14515028 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1283310 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC60997/ |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8786163 |
⇧89 | (Hufford et al 1988; Au et al 2004) |
⇧90 | (Beutler et al 1985) (Mensah et al 1990; Weenen et al 1990) |
⇧91 | (Subeki et al 2005) |
⇧92 | (Latte & Kolodziej 2000) |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20095802 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20838625 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24782645 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20843268 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21455418 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21698198 |
⇧99 | (Taylor, 2003) |
⇧106 | (Martin et al., 1998; Hegarty et al., 2000; Matsuda et al., 2006; Hirpara et al., 2009; Martinez et al., 2009; Fonseca-Silva et al., 2011; Khachatoorian et al., 2012) |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25996262 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25864680 |
Konferencja ILADS 2013 która odbyła się w San Diego – była to 8ma konferencja zrzeszenia lekarzy i terapeutów – Konferencja ta miała miejsce 13-15 Września 2013 roku i była poprowadzona przez Dr.Simona Yu. z St.Louis. Co ciekawego było na niej poruszane?większość poniżej(jest to część druga)
dr. Kristine Gedroic „Użycie ziół i homeopati w leczeniu chorób odkleszczowych”
– Detoksykacja musi uwzględniać detoks komórkowy, między komórkowy i membran
– Wsparcie detoksu międzykomórkowego pozwoliło jej przejść na lepszy poziom leczenia
– Stosuje TCM(tradycyjna chińska medycyna) i medycynę germańską.
– Pekana MUNDIPUR może pomóc wątrobie i woreczkowi żółciowemu i udrażnia żółć
– Beyond Balance IMN-V to jeden z jej ulubionych produktów na stres wirusowy
– Tracisz swój czas lecząc kogoś jeśli nie powiesz mu aby porzucił spożywanie cukru i mąki
– Lubi probiotyki Kalire
– Syntol AMD to produkt, który dobrze działa u ludzi z dysbiozą spowodowaną grzybicą
– Kiedy pacjent mówi, że nie może przyjmować minerałów, sole Schuesslera są często dobrą opcją aby lepiej utylizować minerały które są w diecie. Pekana DALEKTRO-N to jak sole komórkowe
– Organizm to system przepływowy i ma niesamowitą inercje do przepływu w kierunku zdrowia. Kluczem jest odblokowanie zatorów i pozwolenie, aby organizm sam się naprawił
– Detoks jest jak kran, zlew i przepływ. Jeśli dodasz antybiotyki(kran) trzeba otworzyć przepływ najlepiej jak to tylko możliwe.
– Na detoks komórkowy wątroby, nerek, limfy i krwii lubi używać beyond balance TOX EASE GL, Beyond Balance TOX-EASE, Energetix Pure body clear, Nutramedix Burbur, Nutramedix Parsley(wyciąg z pietruszki) i nutramedix Pinella
– Zewnątrz komórkowa macierz odgrywa 3 główne role, transport składników odżywczych i toksyn, składowanie rzeczy które są transportowane i wsparcie komunikacji wewnątrzkomórkowej
– Organizm jest jak gąbka i staje się bardziej toksyczny z czasem – gąbka musi zostać wyciśnięta.
– Pekana, Energetix, Desbio i soluna to suplementy które są dobrą opcją wspierającą detoks macierzy między komórkowej
– Pekana VISCUM to cudowny lek u osób z neuropatią obwodową
– Syntrion SyDetox wspiera drugą fazę detoksu wątroboy. Możę być świetnym wsparciem u osób biorących rocephin(Ceftriakson – antybiotyk)
– Detoks membran komórkowych polega na podawaniu fosfatydylcholiny, 5MTHF w wersji leucovorinu, zredukowanego glutationu, dożylnego maślanu(PD: wow – nowość dla mnie) czy też w wersji oralnej
– Bardzo ciężko jest zabijać i regenerować w tym samym czasie
– Maślan ma działanie przeciwzapalne i może być także przeciwgrzybiczy, antywirusowy i może pomóc w przypadku zimnych rąk i stóp
– Substancje ściągające toksyny które lubi to bentonit, węgiel aktywny, mikrochitosan, zeolit, beyond Balance TOX-EASE II, Beyond Balance ENV-RD-1, Byron White Detox 2 i chlorella
– Produkty przeciwbakteryjne na boreliozę mogą obejmować Byron White A-L complex, Byron White A-BIO (może pomóc na Ehlichie i Rickettsie), Beyond Balance BB-1, Beyond Balance BB-2, Desbio LYM, Samento, DesBio Borrelia homeopathic, Aurum Arsenicum
– Zauważyła, że podczas niszczenia biofilmów w jej protokołach, ziołowe dawki często trzeba zmniejszać z dwóch razy dziennie do jednego razu
– Produkt Energetix drainage tone wspiera sledzione w jej funkcjonowaniu
– Produkty bakteriobójcze na bartonelle mogą uwzględniać takie rzeczy jak Beyond balance BAR-1 lub BAR-2, Byron White A-Bart, Byron White A-MYCO lub houttuynie
– W przypadku przenikania bakterii bartonella do erytrocytów w teście Fry – Beyond Balance BAR-1 może być dobrą opcją
– Produkty przeciw Babeszjozie mogą uwzględniać takie rzeczy jak Byron White A-BAB, Beyond Balance BAB-1/BAB-2/BAB-3, Artemisinin, Cryptolepsis i Enula
– Na tularemię, Byron White A-TULA może być dobrą opcją
– Używa medykamentów DesBio i zauważyła, że 85% pacjentów notuje polepszenia zaczynając od fiolki 10 do 1 niż od 1 do 10
– Na mykoplazmę i chlamydię poleca Beyond balance BAR-1, Byron White A-MYCO, DesBio Mycoplasma series kit lub DesBio chlamydia series Kit
– Na wirusy poleca Beyond Balance IMN-V, Byron White EBH6, Byron White A-V, Energetix Mono-Chord, Energetix HZ-Chord, DesBio Coxsackie series lub lomatium
– Na protomyxzoe reumatikę poleca Beyond Balance BAB-2 lub PZ, Byron White A-P
– Na pasożyty poleca Byron White A-P, DesBio VER, DesBio DiaVerm, Energetix Amoeba-Chord, Energetix Para-Chord, Beyond Balance Parazomin
– Na wsparcie walki z biofilmem bakteryjnym poleca Beyond Balance BFM-1, Serrapeptazę, Interfase Plus, AST Exclzyme, Beyond Balance BAB-2, Byron White A-P. Z jej doświadczenia najbardziej efektywnym produktem jest Beyond Balance BFM-1. Można zacząć od Serrapeptazy lub AST Exclzyme i przeżucić się na Beyond Balance BMF (jest to bardzo mocny preparat)
– Można podawać Beyond Balance BFM w tym samym czasie co medykamenty udrażniające a następnie po 20minutach zioła bakteriobójcze.
– Hiperkoagulacja – na nią poleca Syntrion SyCircue, San Pharma Mucor, BodyBio PhosChol, Sodium Potassium Butyrate, Calcium Magnesium butyrate(czyli mieszanka wapnia,magnezu i maślanu), nattokinazę lub lumbrokinazę
– Na dysbiozę układu pokarmowego poleca diete paleo. Probiotyki, Vital nutrients repair nutrients i zioła oraz hopeopatię także można rozważyć.
– Na wsparcie układu nerwowego poleca Pekana PSY-STABIL, Pekana VISCUM, Syntrion SyDetox, Syntrion SyCircue, Pekana DALEKTRO-N, BodyBio E-LYTE, BodyBio Balance Oil, fosfotydylocholinę.
– Generalnie ludzie spożywają za dużo oleju rybiego, oleje z nasion mogą być lepsze
– Na reakcje herx poleca polepszenie udrożnienia (PD: zapewne limfy), produkty takie jak Nutramedix Parsley, Burbur, Pinella, Alka Seltzer Gold, Alabase, Magnez, dwuwęglan potasu, wode z cytryną, LDN(naltrekson). Zauważyła, że stosowanie udrażniania organizmu oraz medycyny germańskiej polepsza herxy o 75%.
– Niektóre z probiotyków Laire Labs zawierają szczepy Streptococcusa i powinny być używane bardzo ostrożnie w przypadku PANDAS/PANS
– Pekana i Energetix to produkty które można mieszać, produktów Soluna nie.
dr.Christine Green „Gorączka Rocky Mountain i inne infekcje Rickettsialne”
– RMSF(gorączka gór skalistych) wykazuje 3% śmiertelności w ciągu 9 dni
– Występuje praktycznie wszędzie w USA
– Bardziej aktywna od kwietnia do września
– Uwielbia śródbłonek
– Doksycyklina jest lekiem z wyboru
– Realtime Lab. ma test z moczu na mykotoksyny
– Pleśń zawiera chitynę
– Nośnikami pleśni są meteriały takie jak drewno, papier, tapety, suche ściany itp etc.
– Potrzeba sporów pleśni, jakiegoś źródła jedzenia i źródła wilgoci aby wywołać problem z pleśnią
– Stachybotrys to najbardziej poularny patogenny typ pleśni. Jest to toksyczna czarna pleśń. Rzadko znajdowana na zewnątrz domów. Produkuje wiele mykotoksyn.
– „Stachy” nie występuje w powietrzu także nie znajdziesz go w próbkach powietrza. Jest częściej znajdowany w probkach kurzu.
– Mykotoksyny to tylko metabolity. Nie są niezbędne pleśni w jej życiu jednak dają jej przewagę nad innymi typami pleśni i bakteriami
– Gliotoksyna jest ważna jednak jeszcze nie ma możliwości jej sprawdzić w testach. Candida wytwarza gliotoksynę.
– Cheatonium to bardzo nie ciekawy gość – wytwarza 2 mykotoksyny które są ekstremalnie toksyczne
– Mykotoksyny przyczepiają się do DNA i RNA, zmieniają syntezę białek, zwiększają stres oksydacyjny, obniżają poziomy antyoksydantów, zmieniają funkcje membran komórkowych zachowują się jak toksyny mitochondrialne, odwracają apoptozę(śmierć komórkową)
– W jednym badaniu, 112 pacjentów z syndromem przewlekłego zmęczenia, 90% z nich przebywało wcześniej w domach zalanych przez wodę. 1 z nich miał diagnozę boreliozy.
– Znaleziono aflatoksyny u 12% z nich, ochratoksyny u 83% i trichothecene w 44%. Najbardziej popularna kombinacja to ochratoksyna z trichothecene która występuje w 23% przypadków. www.mdpi.com/2072-6651/5/4/605
– Syndrom chronicznego zmęczenia składa się z takich problemów jak rozregulowany układ immunologiczny, nadmierne pobudzenie cytokin zapalnych jak i też braki odporności. Problemy kognitywne, problemy z układem nerwowym, kardiologicznym, stres oksydacyjny i zaburzenia mitochondriów są popularne
– Mykotoksyny w organizmie to może być wynik ekspozycji z zewnątrz, ponownej ekspozycji lub też ekspozycji wewnątrz. Mykotoksyny usuwane są przez nerki do moczu lub przez wątrobę/żółć do kału. Problem polega na tym, że mogą zostać ponownie absorbowane w układzie pokarmowym co prowadzi do ich recylkulacji prowadząc do tego że nigdy nie opuszczają organizmu. Pocenie się to świetny mechanizm detoksykacji
– Podstawowe leczenie polega na redukcji ekspozycji czyli usunięcie ich ze środowiska przebywania lub spreye przeciwgrzybicze do nosa, użycie produktów ściągających mykotoksyny, zwiększenie potliwości ciała oraz zwiększenie detoksu poprzez użycie glutationu
– Preparaty przeciwgrzybicze które można użyć to intrakonazol, vorikonazol, posakonazol. Flukonazol nie będzie działał z mocniejszymi grzybami. Mycafungin i Capsofungin mogą być także użyte.
– Miejscowo Amfoterycyna B.
– Środki ściągające/sklejające to np. cholesterymine, węgiel aktywny, chitosan, bentonit, glucomannan. Lubi węgiel aktywny.
– W organizmie pleśń może zająć zatoki. Można bezpośrednio użyć leków przeciwgrzybiczych do nosa w postaci spreyów do nosa.
– Może być tam powłoka biofilmu która zawiera organizmy produkujące mykotoksyny
– Wspomniała o urządzeniu nazywanym „Nasa Touch” które może być używane z amfoterycyną B, intrakonazolem, EDTA, kortykosteroidami w celu redukcji stanów zapalnych i z antybiotykami takimi jak Mupirocin
– Jeden z lekarzy na konferencji wspomniał, że cholestyramine może być dobrym środkiem ściągającym ochratoksynę jednak może nie być pomocna w przypadku innych toksyn.
farmaceutka Natalie A. Cherry „Kluczowe odkrycia programu badawczego NCSU nad Bartonellą”
– Jest związana z labem Galaxy Diagnostics gdzie robią testy na Bartonellę
– Jest to bakteria wewnątrz komórkowa, gram negatywna przenoszona przez kleszcze
– Rośnie bardzo wolno, zajmuje układ odpornościowy i jest oporna na antybiotyki
– Jest obecnie 28 gatunków tej bakterii
– Najpopularniejsze to Bartonella henselae (choroba kociego pazura), Bartonella bacilliformis(chroba Carriona), Bartonella quintanta (Gorączka okopowa – Trench fever)
– Muchy, kleszcze, wszy i inne kąsające owady mogą przenosić bartonellę
– Nosicielami mogą być koty, psy czy też króliki
– Igły mogą być jedną z dróg zakarzenia
– Osoby które wykazują immunosupresję układu odpornościowego mogą wykazywać zwiększone ryzyko infekcji. Może to dotyczyć osób z HIV, kobiet ciężarnych, osób starszych i osób biorących leki immunosupresyjne
– Bartonella bacilliformis jest popularna w Andach – region Peru, z tego względu iż występują tam muchy je przenoszące(sandflies)
– Każdy układ organizmu może być zaburzony przez infekcję bartonellą
– Może prowadzić do problemów zapalenie wsierdzia, naczyń krwionośnych, tarczycy i innych symptomów
– Makrofagi mogą przechowywać Bartonelle przez co może się ona dostać do miejsc, które są uszkodzone.
– Jeśli mowa o testach laboratoryjnych, wysokie ilości fałszywie negatywnych rezultatów występują w testach IFA oraz PCR
Pytania i odpowiedzi
– Dr.Brewer pracuje nad protokołem na pozbycie się mykotoksyn który uwzględniałbym także protokół donosowy. Narazie zbierają informacje.
– Możesz podawac cholestyramine i węgiel aktywny razem. Sugeruje się, że obydwie substancje ściągające działają na różne typy mykotoksyn
– Dr.Gray z Arizony używa 2-4 substancji ściągających na problemy z pleśnią
– Maszyny zmniejszające wilgotność i filtrujące powietrze mogą być przydatne
– Saccharomyces boulardii i Lactobacillus rhamnosus mogą odgrywać pewną rolę w problemach z pleśnią
– Do zrobienia testu na bartonelle, Galaxy Diagnostics sugeruje nie branie przez 2 tygodnie żadnych medykamentów antybakteryjny w celu optymalnego rezultatu
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Refluks żołądkowo przełykowy GERD czy też NERD (ten w którym nie doszło jeszcze do nadżerek) to przypadłość bardzo częsta w obecnych czasach. Jak sam zobaczysz wynika ona naprawde z bardzo wielu czynników – jeszcze nigdy nie udało mi sie wtrafić z sugestią u kogoś z refluksem aby zastosował tylko 1 preparat lub interwencje co cofneło GERD (no dobra – nie licze po prostu zastosowania octu jabłkowego w kapsułkach przed lub po posiłku – to jest po prostu zbyt łatwe i się nie liczy). Objawów które wskazują na refluks jest naprawdę sporo, tak samo jak i rzeczy, które do niego doprowadzają. Ogólnie nie spotkałem jeszcze osoby która doprowadziła do choroby refluksowej poprzez tylko 1 niezdrową czynność – zawsze jest to kumulacja niezdrowych praktyk, medykamentów czy ogólnie szeroko pojętego stylu życia. Poza tym, jest też kilka podtypów refluksu – kwaśny,zasadowy czy też np. żołądkowo-przełykowo-dwunastniczy(z dwunastnicy). W tym ostatnim dochodzi do bardzo nie przychylnego że tak powiem oddziaływania kwasów żołciowych na gardło/przełyk co znacznie pogarsza leczenie samego refluksu. Chciałbym także zwrócić uwagę na stosowanie inhibitorów pompy protonowej(IPP) które są obecnie wciskane na każdym kroku praktycznie z automatu – nie są to leki które są w stanie wyleczyć jakąkolwiek forme refluksu – jeśli komukolwiek udało się dzięki nimi wyleczyć chorobę refluksową to napewno był to zbieg okoliczności. Spotkałem się już osobami które są od nich uzależnione, biorąc je już wiele lat – doprowadziły one u nich do masy problemów zdrowotnych które wypunktowałem(nie wszystkie) w tym artykule. Zwróciłem także uwagę na przełyk Barretta oraz na gruczolakoraka przełyku które są ostatnimi stadiami refluksu. Zreszta – po co mam Ci dalej ogólnie omawiać tą chorobę skoro możesz przeczytać praktycznie wszystko o niej w szczegółach poniżej?Zarezerwuj sobie ok.godziny na ten artykuł …miłego czytania. Najważniejsze – nie stresuj się podczas lektury bo to także doprowadza do GERD czy NERD :-). I jeszcze jedno – bsam też miałem refluks przełykowy – jak sobie z nim poradziłem?wzmianka na samym końcu w podsumowaniu.
2)sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439
(174)www.advances.umed.wroc.pl/pdf/2013/22/3/303.pdf)
(295)sci-hub.tv/10.1097/01.NPR.0000431881.25363.84)
Jak zauważyłeś twardych dowodów,wątków,poszlak i wskazówek na temat refluksu jest lekko mówiąc multum. Najważniejsze, abyś odrzucił to co Ciebie na pewno nie dotyczy i zainteresował się potencjalnymi problemami o których nie wiedziałeś, a doprowadziły u Ciebie do choroby refluksowej. Wiem, że ten artykuł nie jest kompletny gdyż nie porusza tematyki receptorów mGlu, nerwu błędnego i jego modulacji(regulacji), leczenia infekcji typu SIBO, hormonu VIP, greliny, leptyny,układu endokanabinoidowego, insulinooporności, hormonu CCK,zaparć czy problemu z nadmierną glukozą, nadmiernym pobudzeniem komórek tucznych czy też z kluczowymi organami takimi jak wątroba i nerki a nawet infekcji pasożytami – wszystko to ma konkretny wpływ na refluks – mało tego, zaburzenia każdego z tych elementów powodują GERD czy też NERD jak i doprowadzają w późniejszym czasie do gruczolakoraka przełyku czy też przełyku Barretta. Pamiętaj też, że praca zmianowa na nockach totalnie rozwala naturalne wytwarzanie melatoniny a ta substancja jest kluczowa w utrzymaniu zdrowia układu pokarmowego. Nie mogę w 1 artykule omówić 15 bardzo rozbudowanych tematów bo zajełoby mi to nie 8 tygodni a minimum 12 miesięcy jak nie więcej. A właśnie -artykuł o refluksie jest najdłuższym i najobszerniejszym artem na tym blogu – przejżałem prawie 40tyś badań na ten temat a literatura która cokolwiek wprowadza do tego tematu to prawie 800 pozycji. Jeśli udało Ci się dotrwać do przeczytania moich wypocin do końca byłbym dozgonnie wdzieczny, jeślibyś docenił moją pracę oraz czas i udostępnił ten artykuł u siebie na facebooku bo wtedy wiem, że dotrę do dużej grupy odbiorców,którzy mogą mieć problem z popularną zgagą / refluksem. Dzięki z góry.
Jakiś czas temu miałem problem refluksowy zawsze kiedy to bywałem w pracy poza granicami PL. Miałem do dyspozycji łazienkę w której na uszczelkach była pleśń – przez to bardzo szybko doszło do mnie u kandydozy (co jest normalne), pleśń usunąłem ale na nic to sie zdało gdyż i tak jakieś małe ulości pozostały na uszczelkach których nie byłem w stanie dostrzeć wzrokiem. Ponadto piłem napoje gazowane(rzadko bo rzadko …raz na 2 dni i to jeszcze w puszcce) ze względu na stres. Już po samym odłożeniu gazowanych, odłożeniu wszystkiego co ma cukier, nabiału(kluczowe,bieda w pracy także jadałem prawie wszystko) i dołożeniu(moim zdaniem najważniejsze) melatoniny liposomalnej nalot żołty(zatem kwasu żołądkowego) z rana kiedy się budziłem znikł. Zatem nie natrudziłem się za bardzo tak jak musze się namęczyć z niektórymi osobami które do mnie piszą a które mają chorobę refluksową …
Do przejżenia w przyszłości
sci-hub.tv/10.1038/nrd2444
sci-hub.tv/10.1517/13543784.12.1.39
sci-hub.tv/10.1159/000343975
sci-hub.tv/10.1097/MCG.0b013e318169021d
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17526179
sci-hub.tv/10.1016/j.tips.2011.02.003
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16047559
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1, ⇧2 | sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439 |
---|---|
⇧3 | sci-hub.tv/10.1046/j.1365-2168.1998.00780.x |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24151378 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20461951 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15366675 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2057738 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15588798 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1882789 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1926953 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3414086 |
⇧12 | sci-hub.tv/10.1111/j.1600-051X.2009.01494.x |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21860819 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18205259 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26739854 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22277344 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25780309 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22314391 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27527893 |
⇧20 | sci-hub.tv/10.1002/jcp.26136 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6608226 |
⇧22 | pl.wikipedia.org/wiki/Glukagon |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14669337 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6823187 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19040020 |
⇧26, ⇧432 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18502208 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18779468 |
⇧28 | journals.viamedica.pl/eoizpm/article/download/25951/20761 |
⇧29 | ”Marta Dąbrowska, Dorota Szydlarska, Ewa Bar-Andziak Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Adiponektyna a insulinooporność i miażdżyca” |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21845377 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19120901 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21848629 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3228988/ |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22060288 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24961118 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9040897 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28883961 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23229594 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23083982 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25573720 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20733935 |
⇧42, ⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21063481 |
⇧43, ⇧541, ⇧542 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3091156/ |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21532161 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19958309 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23774797 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21318998 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17845694 |
⇧50, ⇧162 | sci-hub.tv/10.1007/s00467-011-1983-x |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26854251 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8881984 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22875307 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3632023 |
⇧55 | sci-hub.tv/10.1111/j.1468-1293.2009.00807.x |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10443906 |
⇧57 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2002.05772.x |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21485512 |
⇧59, ⇧103 | jpp.krakow.pl/journal/archive/12_11/pdf/591_12_11_article.pdf |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19525872 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19405255 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18949531 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27840365 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11219528 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17298766 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24907504 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21586173 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12702981 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28397447 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28437356 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8783522 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16332488 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9058468 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26255560 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8338415 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18592151 |
⇧77, ⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18475336 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3995239 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16036501 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8237089 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6989439 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1565224 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3534050 |
⇧85, ⇧113, ⇧114 | sci-hub.tv/10.1016/j.gtc.2016.02.003 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16622332 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14722388 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6894002 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9219778 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18437485 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2178535 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25992813 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19741311 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28914696 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27446827 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12358231 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22300015 |
⇧98 | sci-hub.tv/10.1148/86.6.1041 |
⇧99 | sci-hub.tv/10.1016/j.cgh.2010.11.039 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2963147/ |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12498999 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23826847 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14756022 |
⇧105 | pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przywspółczulny |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11769720 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12084847 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29081029 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10958210 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15912364 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18324880 |
⇧112, ⇧280 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27512850 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15849392 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1952711 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19941090 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8710433 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26426655 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11215353 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15631321 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18460163 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23371037 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19391346 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17919274 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17925430 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21086223 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1946000 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15351016 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18046990 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24718860 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22963909 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22964626 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22553136 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20424538 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18609166 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24252041 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22144996 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27556519 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20517277 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6884107 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19957777 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19771391 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19690661 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21248360 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12784293 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18328794 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20639775 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20639774 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18073124 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22538254 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21211656 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18681944 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22135605 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22334515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22331013 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24121144 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25110424 |
⇧159 | cbi.nlm.nih.gov/pubmed/24753336 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23025757 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26324664 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20736112 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25133779 |
⇧165, ⇧714, ⇧733 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3128165/ |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5534346/ |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301323 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26281170 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25168182 |
⇧170 | jstage.jst.go.jp/pub/pdfpreview/internalmedicine/51/20_51_51.8383.jpg |
⇧171 | jstage.jst.go.jp/article/internalmedicine/51/20/51_51.8383/_article |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25071357 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15055710 |
⇧174 | www.advances.umed.wroc.pl/pdf/2013/22/3/303.pdf |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674625 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18774247 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12003417 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23698189 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23758760 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16764790 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9619984 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28702854 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19089153 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24011800 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25466325 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24516699 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18720002 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11873099 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19082721 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794297 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25255080 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26392769 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21454063 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23999171 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26396004 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22105180 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19009231 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10852522 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6224922 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7416139 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28262205 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3800530 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9674479 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25808429 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14662177 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736721 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17511215 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12393039 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15224835 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19489474 |
⇧211, ⇧389 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2921087/ |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29147879 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9032590 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19491506 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3583692 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17511235 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17603713 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12928077 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11449097 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8157421 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22099620 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26256428 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10957933 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10230922 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11729108 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26443628 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18958550 |
⇧228, ⇧229, ⇧451 | sci-hub.tv/10.1038/ajg.2010.272 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1773945 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1670223 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1811318 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1941459 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17907900 |
⇧235 | sci-hub.tv/10.1007/s00535-004-1440-8 |
⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7404230 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374305 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/879893 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15906752 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23639809 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15089887 |
⇧242, ⇧408 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12189552 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1595915/?page=2 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19166139 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9454361 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19477034 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19140217 |
⇧248, ⇧477 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26650186 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19590427 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20795406 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21883699 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20731160 |
⇧253 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19951613 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20414055 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22383209 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20304146 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22413852 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25364974 |
⇧259, ⇧392 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5083128/ |
⇧260 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC544625/ |
⇧261, ⇧356 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19074641 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3400810/ |
⇧263 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16224642 |
⇧264 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11330417 |
⇧265, ⇧739 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15913477 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349848 |
⇧267 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23964146 |
⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24928064 |
⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17439595 |
⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24210194 |
⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19429794 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21095095 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7106040 |
⇧274 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20497140 |
⇧275 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12611566 |
⇧276 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27005292 |
⇧277 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26986625 |
⇧278, ⇧279, ⇧684 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3801363/ |
⇧281 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18205046 |
⇧282 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2000.03175.x |
⇧283 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11712327 |
⇧284 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15166964 |
⇧285 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11768699 |
⇧286, ⇧297 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1799152/?page=1 |
⇧287 | hindawi.com/journals/scientifica/2013/518909/#B140 |
⇧288 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15865235 |
⇧289 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3792782 |
⇧290 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25562159 |
⇧291 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25528854 |
⇧292 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16002270 |
⇧293 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15513378 |
⇧294, ⇧295, ⇧345, ⇧597 | sci-hub.tv/10.1097/01.NPR.0000431881.25363.84 |
⇧296 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3569677 |
⇧298 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26506614 |
⇧299 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20588261 |
⇧300 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9132398 |
⇧301 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21881975 |
⇧302, ⇧303 | sci-hub.tv/10.1016/j.gtc.2012.12.001 |
⇧304 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24338227 |
⇧305 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25457064 |
⇧306 | sci-hub.tv/10.1016/j.mito.2004.07.014 |
⇧307 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12452391 |
⇧308 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19122512 |
⇧309 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11729118 |
⇧310 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29032661 |
⇧311 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17923849 |
⇧312, ⇧648 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5605139/ |
⇧313 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17908704 |
⇧314 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15510890 |
⇧315 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15467608 |
⇧316 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12782823 |
⇧317 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22961239 |
⇧318 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11182403 |
⇧319, ⇧658 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3943848/ |
⇧320 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18412980 |
⇧321 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21369492 |
⇧322 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27582035 |
⇧323, ⇧439 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19360912 |
⇧324, ⇧500, ⇧502 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29199165 |
⇧325 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25255580 |
⇧326 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12940431 |
⇧327 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2617083 |
⇧328 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2327378 |
⇧329 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27928725 |
⇧330 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22101998 |
⇧331, ⇧534 | sci-hub.tv/10.1007/s10620-007-0108-7 |
⇧332 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17304402 ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8112143 |
⇧333 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21726258 |
⇧334 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21735083 |
⇧335 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28366009 |
⇧336 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18072821 |
⇧337 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17537023 |
⇧338 | rozanski.li/2872/theae-viridis-folium-lisc-zielonej-herbaty-w-fitoterapii-i-kosmetologii/ |
⇧339 | Murphy DW, Castell DO (1988) Chocolate and heartburn: evidence of increased esophageal acid exposure after chocolate ingestion. Am J Gastroenterol 83:633–636 |
⇧340 | sci-hub.tv/10.1007/s10620-007-0108-7 |
⇧341 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21675582 |
⇧342 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11712463 |
⇧343 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16871438 |
⇧344 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22185927 |
⇧346 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29259636 |
⇧347 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25806715 |
⇧348 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7383069 |
⇧349, ⇧535 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25396005 |
⇧350 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16246942 |
⇧351 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23464395 |
⇧352, ⇧361 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/pai.12659/full |
⇧353 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16696806 |
⇧354 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17201221 |
⇧355 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20535343 |
⇧357 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18853995 |
⇧358 | sci-hub.tv/10.1038/ajg.2009.208 |
⇧359 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2741888 |
⇧360 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2993687 |
⇧362 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15448429 |
⇧363 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257132 |
⇧364 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22513270 |
⇧365 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8677993 |
⇧366 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2000.03175.x |
⇧367 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26022877 |
⇧368 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26472544 |
⇧369 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7918922 |
⇧370 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16187197 |
⇧371 | sci-hub.tv/10.1016/j.dld.2006.01.013 |
⇧372 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28880991 |
⇧373 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28884564 |
⇧374 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24712047 |
⇧375 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3580038 |
⇧376 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28264069 |
⇧377 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16699276 |
⇧378 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11922547 |
⇧379 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1432468 |
⇧380 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21435103 |
⇧381 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16990198 |
⇧382 | sci-hub.tv/10.1080/03639040701385691 |
⇧383 | sci-hub.tv/10.1016/j.jss.2011.11.1013 |
⇧384 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16404920 |
⇧385 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22844861 |
⇧386 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12671885 |
⇧387 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26465278 |
⇧388 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20946134 |
⇧390 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20946664 |
⇧391 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21636532 |
⇧393 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23744553 |
⇧394 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18178609 |
⇧395 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21930730 |
⇧396 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17761783 |
⇧397 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17852856 |
⇧398 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1787496 |
⇧399 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22433923 |
⇧400 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15580394 |
⇧401 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/682690 |
⇧402 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18080764 |
⇧403 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12022988 |
⇧404 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23613623 |
⇧405 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3479229 |
⇧406 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17591046 |
⇧407 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1871550 |
⇧409, ⇧506 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16229808 |
⇧410, ⇧574 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19147583 |
⇧411 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19137778 |
⇧412 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21751195 |
⇧413 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19174793 |
⇧414 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301670 |
⇧415 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19603010 |
⇧416 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23020284 |
⇧417 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18564661 |
⇧418 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18483390 |
⇧419 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18349295 |
⇧420 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18192685 |
⇧421 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18560602 |
⇧422 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11140952 |
⇧423 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28803389 |
⇧424 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28079238 |
⇧425 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23060919 |
⇧426 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17476458 |
⇧427 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15971196 |
⇧428, ⇧649 | sci-hub.tv/10.1007/s12664-011-0095-7 |
⇧429 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26822871 |
⇧430 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25910374 |
⇧431 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19679045 |
⇧433 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18294635 |
⇧434 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18297437 |
⇧435 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22451118 |
⇧436 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28002892 |
⇧437 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23532991 |
⇧438 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18684245 |
⇧440 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20060064 |
⇧441 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20378675 |
⇧442 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27957023 |
⇧443 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21555654 |
⇧444 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25097359 |
⇧445 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24175253 |
⇧446 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22242022 |
⇧447 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22298089 |
⇧448 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27698540 |
⇧449 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16646627 |
⇧450 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20489030 |
⇧452 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2854911 |
⇧453 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19149516 |
⇧454, ⇧543, ⇧545, ⇧546 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22955351 |
⇧455 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21623293 |
⇧456 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3787883/ |
⇧457 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11023627/ |
⇧458 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15685551/ |
⇧459 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16143137/ |
⇧460 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16102747/ |
⇧461 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19460767/ |
⇧462 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19661930 |
⇧463 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17974730 |
⇧464 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18054750 |
⇧465 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22087794 |
⇧466 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25318791 |
⇧467 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2974811/ |
⇧468 | sci-hub.tv/10.1097/MOG.0000000000000250 |
⇧469 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28502434 |
⇧470 | sci-hub.tv/10.1001/jama.2012.233 |
⇧471 | Merwat SN, Spechler SJ. Might the use of acid-suppressive medications predispose to the development of eosinophilic esophagitis? Am J Gastroenterol 2009;104:1897-902. |
⇧472 | Orenstein S, Hassall E, Furmaga-Jablonska W, Atkinson S, Raanan M. Multicenter, double-blind, randomized, placebo-controlled trial assessing the efficacy and safety of proton pump inhibitor lansoprazole in infants with symptoms of gastroesophageal reflux disease. J Pediatr 2009;154:514-20. |
⇧473 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17432815 |
⇧474 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23905907 |
⇧475 | hub.tv/10.1093/fampra/cmq020 |
⇧476 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15480522 |
⇧478 | sci-hub.tv/10.1111/1462-2920.12285 |
⇧479 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17725600 |
⇧480 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2000.03408.x |
⇧481 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10540050 |
⇧482 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12229960 |
⇧483 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17879862 |
⇧484 | Vakil N. Acid inhibition and infections outside the gastrointestinal tract. Am J Gastroenterol. 2009;104(suppl 2):S17-S20 |
⇧485 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10924942 |
⇧486 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16200654 |
⇧487 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18460247 |
⇧488 | sci-hub.tv/10.18043/ncm.77.3.202 |
⇧489 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10631362 |
⇧490 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17353980 |
⇧491 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26058109 |
⇧492 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28837700 |
⇧493 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17190895 |
⇧494 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22783985 |
⇧495 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22437476 |
⇧496, ⇧497, ⇧602 | sci-hub.tv/10.1016/j.jpeds.2006.07.028 |
⇧498 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17018502 |
⇧499 | sci-hub.tv/10.1111/j.1532-5415.2009.02076.x |
⇧501 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26742306 |
⇧503 | thecamreport.com/2010/02/rikkunshito-to-treat-delayed-gastric-emptying/ |
⇧504 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22081052 |
⇧505 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16143269 |
⇧507 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20702746 |
⇧508 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4443322 |
⇧509 | pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_prze%C5%BCuwania |
⇧510 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23479991 |
⇧511 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8938895 |
⇧512 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22146488 |
⇧513 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22180850 |
⇧514 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22197650 |
⇧515 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18449136 |
⇧516 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22314561 |
⇧517 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26591681 |
⇧518 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27815079 |
⇧519 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20082715 |
⇧520 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21922028 |
⇧521 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3259400/ |
⇧522 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22064520 |
⇧523 | pl.wikipedia.org/wiki/Mucyny |
⇧524 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21655064 |
⇧525 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22447892 |
⇧526 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15223674 |
⇧527 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/903073 |
⇧528 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2597889/ |
⇧529 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19704945 |
⇧530 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25436348 |
⇧531 | pl.wikipedia.org/wiki/Mieloperoksydaza |
⇧532 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17973639 |
⇧533 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17875198 |
⇧536 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15831714 |
⇧537 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17828819 |
⇧538 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11148431 |
⇧539 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9144299 |
⇧540 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21663486 |
⇧544 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25918671 |
⇧547 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22632863 |
⇧548 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22969945 |
⇧549 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10525024 |
⇧550 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9135268 |
⇧551 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21081772 |
⇧552 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21451212 |
⇧553 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21410733 |
⇧554 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23930033 |
⇧555 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21110152 |
⇧556 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25559780 |
⇧557 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20697939 |
⇧558 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20363196 |
⇧559 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25771812 |
⇧560 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21673361 |
⇧561 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26185391 |
⇧562 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19058177 |
⇧563 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19068079 |
⇧564 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25414772 |
⇧565 | sci-hub.tv/10.1111/j.1365-2036.2011.04841.x |
⇧566 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23569394 |
⇧567, ⇧579 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23227781 |
⇧568 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23280144 |
⇧569 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24137243 |
⇧570 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24251671 |
⇧571 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23613090 |
⇧572 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11283504 |
⇧573 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9696721 |
⇧575 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7557132 |
⇧576 | sci-hub.tv/10.1089/acm.2016.0233 |
⇧577, ⇧578 | sci-hub.tv/10.1111/j.1600-079X.2006.00324.x |
⇧580 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22561630 |
⇧581 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18035136 |
⇧582 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15643337 |
⇧583 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28298938 |
⇧584 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16120761 |
⇧585 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28479737 |
⇧586 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11723856 |
⇧587 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22741253 |
⇧588 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22523727 |
⇧589, ⇧598, ⇧670 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4311617/ |
⇧590 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25660822 |
⇧591 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2673691 |
⇧592 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20484868 |
⇧593 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9079271 |
⇧594, ⇧596 | sci-hub.tv/10.1177/0884533608318106 |
⇧595 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16799881 |
⇧599 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22517773 |
⇧600 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18924449 |
⇧601 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15685551 |
⇧603 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18204479 |
⇧604 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18547560 |
⇧605 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1621218 |
⇧606 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15816460 |
⇧607 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12970129 |
⇧608 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10535878 |
⇧609 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10683102 |
⇧610 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24379055 |
⇧611 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16948779 |
⇧612 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17298478 |
⇧613 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26748627 |
⇧614 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14510743 |
⇧615 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19303900 |
⇧616 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2246493 |
⇧617 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1746996 |
⇧618 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6132852 |
⇧619 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27443665 |
⇧620 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1387939 |
⇧621 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28740338 |
⇧622 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25888837 |
⇧623 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26778934 |
⇧624 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11941952 |
⇧625 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27840350 |
⇧626 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/231639 |
⇧627 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26243580 |
⇧628 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26270658 |
⇧629 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6360597 |
⇧630 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15516453 |
⇧631 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24322837 |
⇧632 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20601132 |
⇧633 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28052291 |
⇧634 | sci-hub.tv/10.1097/MOG.0b013e32833ae2be |
⇧635 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8311129 |
⇧636 | pl.wikipedia.org/wiki/Motylina |
⇧637 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11328252 |
⇧638 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6352663 |
⇧639 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25082357 |
⇧640 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20469681 |
⇧641 | journaltcm.com/modules/Journal/contents/stories/121/3.pdf |
⇧642, ⇧644, ⇧645, ⇧647 | sci-hub.tv/10.1016/j.psym.2015.10.007 |
⇧643 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16817279 |
⇧646 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12518534 |
⇧650 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29112883 |
⇧651 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11910360 |
⇧652 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24502023 |
⇧653 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15373871 |
⇧654 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12360475 |
⇧655 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23213946 |
⇧656 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8020690 |
⇧657 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23676441 |
⇧659 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7771419 |
⇧660 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24437206 |
⇧661 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25554985 |
⇧662 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10925371 |
⇧663 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17643417 |
⇧664 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19241165 |
⇧665 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15454339 |
⇧666 | pum.edu.pl/__data/assets/pdf_file/0013/13234/54-02-01.pdf |
⇧667 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14561010 |
⇧668 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16102747 |
⇧669 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16143137 |
⇧671 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17218759 |
⇧672 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26233549 |
⇧673 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24113771 |
⇧674 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17415649 |
⇧675 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2868087 |
⇧676 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25916131 |
⇧677 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22256945 |
⇧678 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23025757 |
⇧679 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24895805 |
⇧680 | sci-hub.tv/10.1097/01.meg.0000236880.90848.9b |
⇧681 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24179359 |
⇧682 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18313197 |
⇧683 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25789686 |
⇧685 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16863546 |
⇧686 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16101227 |
⇧687 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2740841 |
⇧688 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1605980 |
⇧689 | journaltcm.com/modules/Journal/contents/stories/155/5.pdf |
⇧690 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4869308/ |
⇧691 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21484485 |
⇧692 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22147251 |
⇧693 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10782657 |
⇧694 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25973022 |
⇧695 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17378911 |
⇧696 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17298295 |
⇧697 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7572899 |
⇧698 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19302208 |
⇧699 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27026568 |
⇧700 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3436395/ |
⇧701 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15859486 |
⇧702 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22306944 |
⇧703 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9649458 |
⇧704 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24692067 |
⇧705 | Stasi C, Orlandelli E. Role of the brain-gut axis in the pathophysiology of Crohn’s disease. Dig Dis 2008; 26:156-166. |
⇧706 | Yang PC, Jury J, Söderholm JD, Sherman PM, McKay DM, Perdue MH. Chronic psychological stress in rats induces intestinal sensitization to luminal antigens. Am J Pathol 2006; 168: 104-114 |
⇧707 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19128611 |
⇧708 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21952153 |
⇧709 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18500731 |
⇧710 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23477175 |
⇧711 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21970995 |
⇧712 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20176206 |
⇧713 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19672667 |
⇧715 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23972125 |
⇧716 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25336328 |
⇧717 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20700964 |
⇧718 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22545483 |
⇧719 | Alkaline Gastroesophageal Reflux Carlos A. Peliegrini, MD, Chicago, Illinois Tom R. DeMeester, MD, Chicago, Illinois Jorge A. Wernly, MD, Chicago, Illinois Lawrence F. Johnson, MD,’ Honolulu, Hawaii David B. Skinner, MD, Chicago, Illinois |
⇧720 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12590228 |
⇧721 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19805919 |
⇧722 | sci-hub.tv/10.1111/j.1745-7599.2008.00316.x |
⇧723 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27644732 |
⇧724 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18377779 |
⇧725 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7768397 |
⇧726 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24103166 |
⇧727 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10205192 |
⇧728 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17033107 |
⇧729 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18617742 |
⇧730 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28188944 |
⇧731 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23590344 |
⇧732 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23311720 |
⇧734 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22253635 |
⇧735 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21846969 |
⇧736 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27374007 |
⇧737 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23397761 |
⇧738 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22777338 |
⇧740 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24011938 |
⇧741 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3415303 |
⇧742 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17200910 |
⇧743 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3977428 |
⇧744 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22921151 |
⇧745 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26977759 |
⇧746 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20013099 |
⇧747 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20832573 |
⇧748 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16818116/ |
⇧749 | sci-hub.tv/10.1016/j.surg.2015.04.034 |
Konferencja ILADS 2013 która odbyła się w San Diego – była to 8ma konferencja zrzeszenia lekarzy i terapeutów – Konferencja ta miała miejsce 13-15 Września 2013 roku i była poprowadzona przez Dr.Simona Yu. z St.Louis. Co ciekawego było na niej poruszane?większość poniżej(jest to część pierwsza)
dr.Samuel M. Shor „Hiperbaria w leczeniu boreliozy”
– Są komory miękkie i twarde, jednak te miekkie nie są w stanie osiągnąć poziom(PD:pewnie chodzi o ciśnienie) jaki osiągają twarde komory.
– 1 bar to ciśnienie morza. 3 bary to ciśnienie 66 stóp(ok.20metrów) poniżej poziomu morza – twarda komora może osiągnać ten poziom, kiedy to miękka komora może mieć zaledwie 1.3bara.
– Terapia hiperbaryczna może dostarczyć organizmowi 22x więcej tlenu
– Stymuluje ponad 5000 genów, zwiększa czynniki wzrostu, redukuje opuchlizny, promuje wzrost ścieżek neuralnych, aktywuje uśpione neurony, zwiększa ATP oraz obniża poziomy stanu zapalnego
– Mitochondria normalnie produkuja 2 ATP, podczas hiperbarii 36.
– wzrasta czynnik wzrostu śródbłonka VEGF co poprawia przepływ krwii
– Komórki macierzyste mogą być stymulowane
– Komora hiperbaryczna może mieć właściwości przeciwbakteryjne działając również bakteriostatycznie i w niektórych przypadkach przeciwbakteryjnie na bakterie anaerobowe i aerobowe
– Hiperbaria może tworzyć toksyczne środowisko dla krętka boreliozy
– Obniża poziomy interleukin zapalnych takich jak TNF alfa
– Jeśli ktoś ma predyspozycje do chorób związanych z biotoksynami, hiperbaria może pomóc
– Ciśnienie 1.5-2 bary może wspomóc detoks. 2.4 bara może mieć działanie przeciwbakteryjne i wspiera redukcje stanów zapalnych
– Redukuje reakcje herxheimera
dr.Amiram Katz „Leczenie dożylne immunoglobulinami w problemach autoimmunologicznych związanych z boreliozą”
– wierzy, że chroniczna borelioza to choroba autoimmunologiczna
– Może być jedynym bezpiecznym immunomodulującym leczeniem w przypadku infekcji
– Pracował z 5000 pacjentów z boreliozą – terapia dożylna tj.podawanie immunoglobuliny G, jest używana w przypadku komplikacji w przebiegu boreliozy a nie na samą boreliozę
– Dożylna IgG to produkt z krwii
– Zawiera immunoglobulinę IgG oraz małe ilości IgA
– Potrzeba 10tyś dawców na jedną kurację immunoglobuliną IgG
– Na miesiąc potrzebva 200gram
– Jedna jednostka krwi to 2.5 grama IgG
– Długa terapia antybiotykami hamuje produkcję immunoglobulin z tego względu iż antybiotyki negatywnie oddziałują na florę jelitową
– Piszczenia/dzwięki, których doświadczają osoby z boreliozą często związane są z zaburzeniami jądra podstawowego mózgu
– Immunoglobulina IgG w formie dożylnej może pomóc z problemami z sercem jeśli problem ten spowodowany przez autonomiczny układ nerwowy i jego dysregulację
dr.Dan Kinderlehrer „Zaburzenia układu endrokrynologicznego w boreliozie”
– Odkrywa wiele innych nieprawidłowości poza boreliozą u pacjenta. Sprawdza problemy endokrynologiczne, nietolerancje pokarmowe, neurotoksyny, metylację, biofilmy, problemy z koagulacją, problemy z układem pokarmowym i inne problemy bakteryjne
– Jego ogólną strategiąjest budowa fundamentów, stłumienie infekcji i utrzymanie homeostazy
– Wiele problemów endokrynologicznych jest obecnych w czasie omawianej infekcji takich jak niski poziom T3, podwyższony poziom rT3, niski testosteron, niski poziom hormonu wzrostu, zwiększone poziomy cytokin zapalnych, podniesiony kortyzol, niskie DHEA i inne
– Hipokamp i przysadka mózgowa są zaangażowane w wiele problemów endokrynologicznych. Problemy z hipokampem są związane z niskim poziomem hormonu VIP(jest to hormon jelitowy) a przysadka i związane z nią problemy wiążą się z obniżeniem takich hormonów jak ADH, hormon wzrostu, TSH, ACTH, MSH i inne
– Zwraca uwagę na nadnercza gdyż chroniczny stres może prowadzić do podwyższonego kortyzolu im im dłużej się on przeciąga,tym zaczyna się spadek kortyzolu i DHEA
– Zmęczenie, złe samopoczucie, depresja, ochota na słone i stłumienie układu odpornościowego to może być skutek rozregulowanych hormonów nadnerczy
– Nadnercza mogą być leczone solą, elektrolitami, niskimi dawkami hydrokortyzonu, DHEA, pregnenolonem, produktami gruczołowymi, ziołami i jedzeniem
– Może być wiele typów niedoczynności tarczycy. Może być typ autoimmunologiczny. Niektóry mają niską konwersję hormonów T4 to T3, podniesione odwrócone T3 czy też niedoczynność nadnerczy
– Zawsze najlepiej wpierw wyleczyć nadnercza. Używa syntetycznego T3 z niewielką ilością T4 w celu wsparcia tarczycy
– Niedoczynność tarczycy to może być nietolerancja na zimno, tycie, sucha skóra, problem z brakiem pocenia się, zaparcia, stłumienie aktywności układu odpornościowego i niska temperatura ciała
– Zauważył, że 1/3 jego pacjentów ma moczówkę prostą (niedobór wazopresyny powodujący nadmierną ilość wydalanego rozcieńczonego moczu oraz nadmiernym pragnieniem). Nerki są wtedy niezdolne do zatrzymywania wody. Może być to związane z niskim poziomem hormonu ADH czyli wazopresyny). Przysadka produkuje ADH, oksytocyne i MSH
– Kiedy pijemy kofeine, powoduje to, że organizm nie wytwarza wazopresyny: alkohol zresztą powoduje to samo. W niektórych sytuacjach, desmopresyna może zostać użyta do zwiększenia wazopresyny w celu zwiększenia kumulowania płynów w organizmie.
– Niedobory testosteronu są bardzo popularne w boreliozie. Niski poziom tego hormonu jest związany także z obniżoną gęstością kośćca, obniżoną masą mięśniową, zwiększonym poziomem tkanki tłuszczowej, wzrostem tkanki piersiowej u mężczyzn, anemią i ogólną słabością
dr. Benjamin Asher „Manifestacje uszne, nosowe i gardłowe w czasie boreliozy”
– Nagła głuchota może być związana z boreliozą u niektórych pacjentów. Może być to jednak także problem wirusowy lub naczyniowy
– Szumy uszne są związane z boreliozą tak jak i inne różne problemy ze słuchem w tym różnego rodzaju dzwonienia.
dr. Neil Nathan „Rozwój i leczenie infekcji wirusowych, pasożytniczych i chlamydia pneumoniae”
– Sugeruje że nie ma chronicznych infekcji wirusowych jednak są częste nawroty CMV, EBV czy HHV-6
– Pasożyty płucne zostały zidentyfikowane przez Dr.Klapowa i mogą odgrywać pewną rolę u ludzi z syndromem nadwrażliwości na chemię (MCS)
– Testy na różne infekcje mogą zostać przeprowadzone w każdej chwili, jednak problem polega na ich interpretacji. Wynik pozytywny nie musi pokazywać czy jest to infekcja stara, aktywna czy też chroniczna
– Fałszywie negatywne wyniki mogą wynikać z osłabionego układu odpornościowego, testy nie są także opracowane dla każdego szczepu i specyficznego rodzaju mikroba.
– Wirus EBV może aktywować retrovirusy (HERV)
– Mogą wspólistnieć różne inne infekcje wirusowe takie jak wirusy herpes,enterowirusy,parovwirus B19, wirus odry, coxsackie i inne różne retrowirusy
– Raczej nie znajdziemy jednego czynnika który powoduje syndrom przewlekłego zmęczenia – to nie jest aż takie proste
– 82% osób z Hashimoto ma styczność z wirusem HHV-6
– Znanych jest wiele enterowirusów takich jak polio, coxsackie A i B i echowirus. Enterowirusy mogą być związane z nadżerkami ust
– Opcje leczenia mogą obejmować dożylne immunoglobuliny IgG, interferony, proboost, immunoPro, Immunovir i Equilibrant
– Acyklowir, valtrex, famvir czy valcyte mogą być takżę użyte. Mają relatywnie mało efektów ubocznych. 15% ludzi dobrze znosi te medykamenty.
– Innymi opcjami leczniczymi mogą być takie produkty jak transfer factor, GcMAF, mikroprądy, artesunate(PD:z tego co pamiętam lek na malarie z artemesinią), Byron White A-V i monolauryn. GcMAF jest bardzo ekscytującą opcją leczniczą
– Nagalaza odczepia białko Gc z powierzchni monocytów(PD: monocyty to komórki układu odpornościowego które dojrzewają/przeistaczają się w makrofagi). Witamina D łączy białko Gc i transformuje monocyty w makrofagi.
– GcMAF zrewolucjonizowało leczenie przewlekłego zmęczenia jeśli zostało ono spowodowane przez wirusy. Dr.Kenny de Meirleir oznajmił, że notuje 60-70% skuteczność wyleczeń GcMAFem
– Dr.Nathan oznajmił, że notuje 30-40% polepszeń stanu zdrowia u swoich pacjentów GcMAFem
– Zauważył, że u osób z boreliozą, GcMAF trzeba budować małymi dawkami i bardzo powoli je zwiększać. Idealna dawka to taka, która nie powoduje żadnych negatywnych symptomów, jeśli coś się dzieje tzn że jest za duża.
– Leczenie GcMAFem przeważnie trwa od 15 do 40 tygodni
– Z GcMAFem monitoruj witaminę 25OH D3 oraz 1.25OH D3, wapń, kalcitrol, nagalazę i poziomy komórek CD57. Dr.Bradstreet odkrył, że niskie poziomy CD57 często się zwiększają podczas leczenia
– CD57 mogą oznaczać inne problemy poza Boreliozą takie jak wirusy. Niski ich poziom jest zły w boreliozie ale może być dobrym markerem dla potencjalnego użycia GcMAFu.
– Nagalaza sprawdzana jest co 3-4 miesiące. Kiedy wraca do normalnych poziomów, terapia GcMAFem jest przerywana i już nie potrzebna
– Są wersje GcMAF do wstrzykiwania oraz 2 probiotyczne wersje – MAF878 oraz MAF314 oraz wersja homeopatyczna. U niektórych, zarówno wstrzykiwana jak i do ustna wersja mogą być używane
– Chlamydia pneumoniae związana jest z miażdzycą. Reakcja herx w przypadku tej bakterii możę trwać dniami i może być też związana z porfirią. Porfiriny mogą być głównymi toksynami na które organizm reaguje.
– Rozważ infekcję chlamydią w przypadku przedłużających się herxów oraz mdłości, wymiotami, niepokojem czy depresją. Może być także zwiazana ze stwardnieniem rozsianym
– Chlamydia może odgrywać rolę w problemach płucnych, encefalopatią, miażdzycą, zapaleniem mięśnia sercowego, syndromem Guillain-Barre, chorobie wieńcowej i stwardnieniu rozsianym
– Znajdowana jest w kleszczach ale nie potwierdzona jest jeszcze informacja czy kleszcze ją przenoszą
– Varestrongylus klapowi to pasożyt płucny znany też jako roundworm. Ma mniej niż 1 milimetr wielkości
– Może przebywać w zatokach
– W przyszłości może będzie można sprawdzić czy bakteria ta występuje w zatokach po uprzednim ich wypłukaniu.
– Może produkować acetylocholinesterazę(enzym blokujący acetylocholinę) co może odgrywać rolę w syndromie pobudzenia komórek tucznych. U 100 osób z pobudzonymi komórkami tucznymi była obecna chlamydia.
– Jesteśmy kompleksowym ekosystemem zwanym biomem. Wiele organizmów jest związanych z tworzeniem układu immunologicznego mocniejszym i bardziej tolerancyjnym. Lactobacillus, bifidobacteria, e.coli, helicobacter pylori i mycobacterium tuberculosis mogą być bakteriami pozytywnymi utrzymującymi układ immunologiczny w równowadze.
– To samo może być w przypadku pasożytów czy pierwotniaków takich jak malaria czy niektóre typy hookworms, tape wormów czy niektórych typów roundwormów.
– Wirusy takie jak wirus zapalenia wątroby typu A i EBV mogą także pełnić pewną rolę w tolerancji immunologicznej
– Kiedy miałeś styczność z któryms z tych mikrobów może to zaowocować lepszym działaniem układu immunologicznego
– W książce „An epidemic of absence Moisesa Velasquez-Mannoffa pada stwierdzenie, że układ immunologiczny który jest pozbawiony mikrobów kształtuje się jako za bardzo pobudzony(alergie) i zaczyna sam się niszczyć(autoimmunologia)
– Probiotyki i transfer factor mogą być pomocne we wspieraniu układu odpornościowego. Przeszczep kału i specyficzna terapia niskich dawek antygenów może być również skuteczna.
– Niektórzy pokrywają dzieci mazią z pochwy w celu wsparcia układu odpornościowego
– Bardzo wysoki procent ludzi wykazuje wysokie poziomy zawalenia pleśnią podczas testów mykotoksyn w Realtime Labs. Na niektórych ludzi nie ma obecnie już żadnej ekspozycji pleśni w miejscu pracy czy w domu pomimo tego mogli być na nią narażeni lata temu. Możliwe, że pleśń namnaża się w zatokach, jelitach, skórze i jelitach oraz w korzeniach zębowych
– Pleśń to ważny temat w przypadku pacjentów z boreliozą
– Można być zawalonym pleśnią i mieć alergię na pleśń. Każdy z tych problemów należy leczyć z osobna w celu zaadresowania pleśni.
– Dr.Nathan lubi test na kultury borreli w Advanced Labs i uważa, że zrewolucjonizował on możliwości diagnostyczne boreliozy
– Srebro koloidalne może zmaksymalizować efekty antybiotyków. Może być dobrym dodatkiem do leczenia boreliozy i możliwe, że i pleśni kiedy to osadziła się ona w zatokach
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”