ILADS 2012 – Konferencja w Bostonie – miała miejsce już dawno temu pomimo tego można wyciągnąć z niej pewne wnioski, które warto zastosować w obecnych czasach (wnioskując po wiedzy i doświadczeniu osób borykających się lub tych którzy już przeszli aktywną multiinfekcję boreliozą i innymi patogenami). Notatki pochodzą od Scotta – człowieka który borykał się latami z boreliozą i koinfekcjami oraz stestował ponadprzeciętną ilość interwencji związanych z polepszeniem swojego zdrowia i dojścia do „zdrowotnego ładu”. Chciałbym ponadto zauważyć, że od jakiegoś czasu obserwuje co najwyżej powtarzające się tematy z przeszłości(na nowych konferencjach) także to ,że konferencja jest 'stara’ jak dla mnie nie ma kompletnie żadnego znaczenia jeśli chodzi o jej wartość merytoryczną… Jest to część trzecia.
Wayne Anderson opowiedział o czynnikach genetycznych takich jak HLA i metylacji
– Pacjenci są różni i mają różne potrzeby lecznicze
– Niektórzy nie mogą tolerować połowy normalnej dawki leków, gdyż czują się gorzej lub mają nienaturalną na nie odpowiedź
– Genetyczne i metaboliczne problemy powodują problemy z detoksem toksyn z organizmu
– Alergia na jedzenie może być czynnikiem sprawczym (zapoczątkowywującym cały zestaw zdarzeń)
– Możesz mieć nadmierne pobudzenie układu odpornościowego w reakcji na pleśń, efekt kolonizacji lub efekt toksyczny który wpływa na ogólne obciążenie
– Genetycznie obciążeni mogą mieć z większym prawdopodobieństwem efekt kolonizacji
– HLA związane jest z genetycznymi czynnikami predysponującymi do neurotoksyn. Jest jak nasz twardy dysk
– Kiedy jest niedobór układu odpornościowego, próbującego opanować coś, czego nie może, pojawiają się tego symptomy
– Typy HLA 1-5 są związane z niskim MSH i hipokampem
– Wielo-podejrzane(Multi-suspectible) HLA mogą być wysoko toksyczne z chemikalami gdyż trzymają się chemikaliów
– Kiedy przeglądasz wielo-podejrzane HLA i pleśnio-podejrzane typy HLA możesz często leczyć wielo-podejrzane na pleśń i problemy często mijają.
– W przypadku typów HLA związanych z boreliozą, leczenie często nie przebiega płynnie i osoba lecząca często musi używać więcej immunomodulatorów i wsparcia
– Jeśli dana osoba ma 2 typy HLA związane z pleśnia, pleśń może kolonizować się w śluzówce. Candida to nierozłączna cześć osób z typami HLA związanymi z pleśnią.
– Jeśli ktoś ma 2 typy HLA wielo-podejrzane związane z pleśnią, należy głównie skupić się na detoksie gdyż pacjent taki jest bardzo wrażliwy
– Ktoś z dwoma typami 15-6-51 może być wrażliwy/podatny , jednak z wiedzą na temat tych typów i ich zaadresowaniu da rade się wyleczyć
– Metylacja to kręgosłup procesu przetwarzania śmieci w organizmie i jest ważnym elementem układu immunologicznego. Jest ważna dla regeneracji komórek, tworzenia neurotransmiterów i innych procesów w organizmie.
– Standardowe dawki leków są stworzone dla ludzi bez problemów z metylacją
– Suplementy metylacyjne są brane razem w celu synergii
– BH4 może być przydatne w celu redukcji amoniaku
– Siarczyny są większym problemem niż siarczany
– Są 2 drogi w celu oceny metylacji. Jedno z podejść to wzięcie wszystkich SNP co można zrobić z użyciem testu Yasko. Inne podejście to zrobienie panelu w Health Diagnostics and Research Institute
– Glutation to system awaryjny metylacji. Im bardziej uszczuplony tym gorsza metylacja. Polepszenie metylacji zwiększa poziomy glutationu.
– Sprawdzenie poziomu kwasu foliowego z erytrocytów może pokazać obecny jego poziom
– Jeśli SAMe/SAH jest nisko, poziom energii spada i nie do lewej strony(z prawej) do następnego cyklu
– Chroniczne infekcje są bardziej popularne kiedy metylacja nie działa poprawnie
– Ścieżka transsulfuracji związana jest z KPU(kryptopilorulia)
– Kiedy ludzie mają nadmiar amoniaku, zacznij od wsparcia metylacji, yucca do posiłków, RNA Ammonia, węgiel aktywny lub BH4
– Najgorsze w przypadku pacjentów z nadmiarem amoniaku są zaparcia
– Wysoki amoniak często związany jest z niską homocysteiną. Homocysteina 5 lub niżej to problem z metylacją, wtedy problemem jest prawdopodobnie transsulfuracja
– BG4 może nie być pomocne dopuki nie poprawisz metylacji. Ecological Formulas TetrahydroBiopterin to BH4
– Kiedy używa się glutaminy na przeciekające jelita, może nie być ona konwertowana do GABA lecz może stawać się nie porządanym glutaminianem
– P5P utrzymuje balans pomiędzy cynkiem a miedzią w KPU
– Komórki tuczne utrzymują molekuły histaminy. U niektórych osób komórki tuczne łatwo się przełamują. Pomocnym może być tutaj ketotifen,
Neil Nathan wypowiedział się na temat protokołu Shoemakera
– Borelioza i pleśń to choroby biotoksyczne
– Występuje tu nadmierne pobudzone cytokin których układ odpornościowy nie kontroluje
– Trzeba odseparować alergie od infekcji oraz od toksyn kiedy mówimy o pleśni. Można być alergicznym na pleśń. Może być ona toksyczna. Można też mieć alergie i nie być zawalonym toksynami. Toksyczny efekt pleśni to główny problem o którym się wypowiadał
– Głównymi toksycznymi pleśniami są aspergillus, stachybotrys, penicillium i chaetomium
– Szkiełko laboratoryjne z pleśnią to najtańszy test. Zajmuje ok.2godzin ,aby ją wychodować. Jest przydatne, kiedy dana osoba widzi jak pleśń na nim rośnie.
– Problem pojawia się kiedy rośnie ona bez żadnej opozycji tj.nie ma z kim rywalizować w naturze
– Gładź szpachlowa(Sheet rock) to generalnie papier i bardzo łatwo pleśni na niej rosnąć
– Toksyczność pleśni jest całkowicie inna niż alergia na pleśń
– Pleśń to grzyby, actinomycetes, mykobakterie, VOCs, beta glukany, hemolysina, mannan i proteinazy
– Pleśń to rzecz która uczula/powoduje nadwrażliwości tak jak borrelia
– Pleśń może pobudzić komórki tuczne. Może także powodować dystymię elektromagnetyczną, alergie pokarmowe i autoimmunologie. Wszystko się pogarsza w obecności pleśni
– Spięcia prądowe/statyczne są popularne u osób z chorobą biotoksyczną
– Kiedy ktoś nie przechodzi testu VCS(Wzrokowa czułość kontrastowa), problemem może być pleśń, borelioza jak i też zawalenie rtęcią.
– Jonofory są lipofilowe
– MSH to taki kingpin całej ścieżki choroby biotoksycznej
– VIP pomaga w stłumieniu problemów ze stanem zapalnym
– HLA-DR możę być zahamowane poprzez cytokinę IL-10
– TGFb1 i C4a są markerami stanu zapalnego w chorobie biotoksycznej
– MMP9 może być skorelowane z wysokim poziomem toksyn. Powinno wynosić 350 lub mniej
– VEGF może być związane z syndromem przewlekłego zmęczenia
– Wysokie VEGF widziane jest w infekcji bartonellą
– MSH jest związane z alergią na gliadynę
– MARCoNS to kolonizacja a nie infekcja. Samo w sobie nie powoduje problemów
– Niskie MSH prowadzi do MARCoNS któe później obniża MSH
– Głód na tlen i płytkość oddechu to może być niedobór VIP
– Nie ma dobrego testu na VIP który jest dokładny.
– Fosfatydylcholina i glutation mogą być pomocne w redukcji biotoksyn
– Cholestyramina powinna być brana 30minut przed jedzeniem a suplementy 90min po jedzeniu
– Actos nie jest używany jeśli poziomy leptyny są niskie. Actos jest używany z dietą wysoko białkową i nisko węglowodanową. Może spowodować hipoglikemię jak i również opuchliznę twarzy, rąk, stóp (wtedy przerywasz jego zażywanie)
– DHEA to substancja która pomaga chorym pacjentom najszybciej. W jego praktyce 99% chorych pacjentów ma niskie jego poziomy
– Zithromax raz w tygodniu może pomóc w rozwalaniu biofilmu. Pulmonolodzy używają tego w leczeniu mukowiscydozy
– Zmiana miejsca zamieszkania jest bardzo droga i może nie zadziałać
– Najczęściej najlepiej wpierw wyleczyć się z pleśni w przypadku ludzi z wieloma problemami zdrowotnymi
– MSH byłoby super leczeniem ale nie jest dostępne. Niektórzy używają HCG w celu jego zwiększenia
– Laktuloza to ostatnia deska ratunku w przypadku zaparć i amoniaku
– Duże pasożyty często prowadzą do zaparć, małe do biegunki
Dodatkowe komentarze po dyskusji Neil Nathanam Wayne Andersona i Lisy Nagy:
– Niektórzy lekarze używają voriconazolu razem z testem na mykotoksyny w real time labs jednak jest to inna grupa pacjentów od tych związanych z chorobą biotoksyczną Shoemakera
– Sinus Dynamics to firma która ma opcje leczenia pleśni w zatokach
– Widziano pozytywne testy na mykotoksyny 25 lat po ostatniej ekspozycji na nie
– Poprawa metylacji często cofa anomalie zdrowotne które widoczne są w testach laboratoryjnych.
Armin Schwarzbach
– Chlamydia pneumoniae może być przenoszona drogą kropelkową
– Mycoplasma fermentans i Mycoplasma pneumoniae może być znajdowana w kleszczach
– Chlamydia jest to bakteria wewnątrzkomórkowa i wydziela biofilm
– Przeciwciała są produkowane przez limfocyty B
– IgA Chlamydi penumoniae ma okres półtrwania około tygodnia.
– Na Chlamydię i boreliozę sensowym leczeniem może być mieszanka makrolidów, doksycykliny lub minocykliny i metronidazolu
– Na organizmy wewnątrzkomórkowe, plaquenil i artemisinia mogą być pomocne
– W ich pracach 86% pacjentów było zarażonych również i chlamydią pneumoniae
Alan MacDonald wypowiedział się na temat Boreliozy i biofilmu
– Wierzy, że transfer infekcji przez łożysko jest jak najbardziej realny
– Blebs posiada DNA borreli
– Cysty Borreli są realne i są powodem jej przeżywalności
– Forma cysty rozsiewa blebs
– Blebs to broń którą rzucają mikroby w celu zmylenia układu odpornościowego
– Blebs powoduje reakcje autoimmunologiczne
– Nie potrzeba 24godzin aby być zarażonym przez kleszcza
– Jeśli masz babesie bez boreliozy to będzie to niespotykane gdyż obydwa patogeny podróżują razem
– 1 milion infekcji zanotowano w Niemczech w zeszłym roku
– Pracuje nad udowodnieniem, że Alzheimer to barborelioza produkująca biofilm
Ginger Savely o teście CD57
– CD57 może być zaburzone ze względu na bartonellę, babesię, pleśń, wirusy, PANDAS/PANS, mykoplazmę czy chlamydię
– Wspomniał o jednym przypadku niskiego CD57 chlamydi pneumoniae bez infekcji boreliozą
– Test ten nie jest dobry w monitorowaniu postępów leczenia na krótką metę
– Nie powinien być robiony częściej niż co 6 miesięcy
– Dr.Jones nie używa go u dzieci
Norton Fishman
– Kurkumina może działać przeciwzapalnie, przeciwgrzybiczo i zwiększać glutation. 600mg dziennie może być dobre na start a następnie 2x 600mg po 5dniach i docelowo 600mg 3x dziennie po kolejnych 5 dniach.
– Produkty nutraMedix są wytwarzane na alkoholu z ziemniaków
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
„Neuroimmunologia kliniczna” J.Losy. Jakis czas temu dostałem wiadomość od koleżanki o zamiarze zakupu 2 książek w związku z problemami związanymi z jej synem (autyzm). Zaproponowałem, że sam je zakupie,przeczytam i odsprzedam za 60% ceny – mam nadzieje ze koleżanka po przeczytaniu tego wpisu dalej będzie chciała je ode mnie odkupić :-). Już kiedyś przeglądając różne pozycje książkowe, obydwie książki przeleciały mi przed wzrokiem podczas wertowania internetowych księgarń a,le wtedy obydwie olałem uważając, że będzie to najzwyklejsza cienizna. Zarówno neuroimmunologie kliniczna pod redakcją Losego jak i „Choroby zapalne układu nerwowego u dzieci” przeczytałem jednym tchem. Neuroimmunologia kliniczna i choroby zapalne układu nerwowego są pozycjami książkowymi, które zostały napisane przez szereg panów z tytułami prof. i dr. przed imieniem i nazwiskiem (nie bardzo mnie to ekscytuje bo poziom wiedzy niektórych takich uczonych w Polsce jest no coż…sami wiecie jaki jest chodzac czasami do lekarzy) który z początku nie zrobił na mnie wrażenia – jednak z każda kartką obydwie książki wciągały mnie coraz bardziej i to na tyle,aby potwierdzić , że Neuroimmunologia kliniczna pod redakcja J.Losy jest książką co najnmniej wyśmienitą – prawdopodobnie najlepszą jaką czytałem z zakresu neurologii. Zdecydowanie polecam zakup,streszczenie poniżej,a koleżance Marcie dziękuje za opcje przeczytania za ułamek ceny sklepowej.
– PRR (receptory rozpoznające wzroce – pattern recognition receptors) to receptory rozpoznające molekuły na komórkach mikroorganizmów jak np.polisacharyd LPS
– Chemokiny – są to cytokiny o właściwościach chemotoksyn migrujące do miejsca uszkodzenia tkankowego.
– Mózg ma 2 bariery – krew-mózg oraz krew płyn mózgowy-rdzeniowy. W obrębie splotu naczyniówkowego komór mózgu i błony pajęczynówkowej. Stają się one przepuszczalne pod wpływem infekcji i urazów
– Leukocyty mogą przenikać barierę krew-mózg
– OUN(ośrodkowy układ nerwowy) ma słabszą obronę immunologiczną od reszty rejonów ciała
– W mózgu reakcja odpowiedzi wrodzonej i nabytej układu odpornościowego jest spowolniona
– Stan spoczynkowy mikrogleju utrzymywany jest przez neurony i astrocyty
– Neurony mają na swojej powierzchni glikoproteinę CD200 dla której receptor znajduje się na komórkach mikrogleju. Brak CD200 u myszy = pobudzony mikroglej
– Neurony hamują mikroglej poprzez czynniki humoralne w tym noradrenalinę. Peptyd jelitowy VIP, czynnik NGF, neurotrofinę 3 i inne.
– CXCL1 – chemokina fraktalikalna – hamuje mikroglej, produkowany przez pewne typy neuronów. Komórki mikrogleju posiadają receptory CX3CL1. W wyniku interakcji receptora z ligandem dochodzi do wzrostu wewnątrzkomórkowego wapnia co hamuje produkcję TNF alfa i neurotoksyczność mikrogleju
– Astrocyty hamują mikroglej poprzez cytokinę TGF beta i IL-10
– Wzrost mikrogleju występuje jeśli neurony zaczynają wytwarzać substancję P
– Mikroglej usuwa wtedy uszkodzone neurony (które pobudzają jego wytwarzanie) i indukują naprawę. Mikroglej wytwarzać wtedy może cytokin prozapalne TNF alfa, IL-1, IL-6, IL-12, IL-8, PGE-2, PGD-2, tromboksan B oraz wolne rodniki jak i również posiada zdolność fagocytozy. Może prowadzić do degradacji struktur nerwowych
– mikroglej ma 2 fenotypy aktywacji – M1 – prozapalny i neurotoksyczny oraz M2 – przeciwzapalny, neuroprotekcyjny i nasilający fagocytozę
– Astrocyty mogą hamować proliferację limfocytów T, produkują IL-2 i 10
– Oligodendrocyty – frakcja glejowa warunkująca mielinizację aksonów. Mogą być uszkodzone w stanach zapalnych podczas sztormu cytokinowego
– Przy każdym uszkodzeniu bariery krew-mózg neurony narażone są na destrukcję przez limfocyty, monocyty i komórki nk
– Fraktalkina obecna na neronach hamuje cytotoksyczność mikrogleju
– NGF hamuje molekuły mikrogleju CD40 i CD86
– Dopamina, VIP i GABA hamują cytokiny prozapalne produkowane przez mikroglej
– IL-10 i TGF beta produkowane są przez neurony, hamują aktywność MHC II, cytokiny zapalne i syntezę tlenku azotu przez komórki mikrogleju
– Amyloid jak i CRP wiążą się do C1 – składowej dopełniacza, aktywując ją
– Cytokiny mogą przenikać barierę krew-mózg, wpływają na oś HPA i funkcje neuroprzekaźników
– PRR wykrywają wzorce tylko na organizmach jednokomórkowych (prokariota). Wykrywany jest LPS, kwas lipotejchojowy, cpG, dsRNA
– PRR są 3 rodzaje – sekrecyjne, endocytarne i sygnałowe
– Do sekrecyjnych należą kolektyny z rodzin lektyn zależnych od wapnia (lektyny typu C) np. lektyny wiążące mannozę – MBL która wiąże się z cukrami na drobnoustrojach i aktywuje układ dopełniacza. MBL jest między innymi w mózgu
– Endocytarne PRR warunkują wnikanie patogenu do komórki fagocytarnej i transfer do lizosomów wraz z degradacją. Eliminują kwas lipotejchojowy bakterii gram dodatnich z krwiobiegu.
– PRR sygnałowe do któych należą TLR (toll like receptors). Ich aktywacja indukuje wewnątrzkomórkowe szlaki sygnałowe i pobudza geny odpowiedzi immunologicznej. Występują one praktycznie wszedzie – także w OUN.
– Ekspresja TLR w OUN w stwardnieniu rozsianym jest znacznie wyższa
– Myszy bez TLR2 szybko padają a te co dalej żyły miały cięższe objawy
– TLR rozpoznaje nie tylko molekuły bakteryjne i wirusowe ale i także produkty fizjologicznej oraz patologicznej przemiany materii
– Cytokina zapalna IL-17 może uszkadzać mielinizację aksonów przez komórki Schwanna
– IL-13 produkowana jest przez makrofagii i mikroglej
– Limfocyty T wykazują reaktywność wobec mieliny i razem z limfocytami B mogą wnikać w najbliższe otoczenie nerwu
– Niektóre patogeny mają epitiopy (determinanty antygenowe) takie same lub podobne do tych które ma mielina. Jest to nazywane mimikrą molekularną
– Kiedy limfocyty T i B przenikają przez barierę krew-nerw mogą spowodować stan zapalny i niszczą osłonkę mielinową nerwu. Dochodzi do aktywacji układu dopełniacza w tym jego końcowych produktów – kompleksu ataku błony (MAC C5b-C9)
– Chemokiny wydzielane przez limfocyty T i śródbłonki naczyniowe powodują nagromadzenie makrofagów wokół nerwów które to uszkadzają mielinę. Makrofagi poprzez wydzielanie proteazy, fosfolipazy, ROS i azotu niszczą pnie nerwowe i zwiększają przepuszczalność naczyniową. Prowadzą do zniszczenia bariery krew-nerw.
– Autoprzeciwciała naciekając na nerw aktywują układ dopełniacza, którego kompleks ataku błony degeneruje otoczkę mielinową
– Komórki Schwanna w stanach aktywacji wykazują ekspresję MHC II i mogą prezentować antygen powodując wzrost limfocytów i wydzielanie cytokin IL-1, TNF i IL-6. Aktywują białka regulujące aktywację układu dopełniacza
– CRH w podwzgórzu stymuluje ACTH w przysadce a to stymuluje wydzielanie glikokortykosteroidów w nadnerczach
– W stanie stresu uwalniane są także endorfiny i enkefaliny które działają immunosupresyjnie oraz glikokortykosteroidy
– Poprzez nerw błędny limfocyty przekraczają barierę krew-mózg
– Ostre zapalenia mózgu i rdzenia możą powstać po szczepieniu ochronnym
– Ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia może wynikać z wirusa EBV czy też opryszczki. U części osób wystąpi demielinizacja.
– W ostrym rozsianym zapaleniu rdzenia i mózgu MMP-9 jest b.wysoko i jego zbicie w dół = zdrowienie
– Komórki CD4 generują IL-17
– Z mikrogleju powstają makrofagi glejowe
– Stan zapalny mózgu powoduje drżenia, zapalenia nerwu wzrokowego, sztywność, zapalenia rdzenia, problemy z wymową
– Do ADEM(Ostre rozsiane zapalenie rdzenia i mózgu) może dojść w przypadku infekcji paciorkowcami. Na początku pojawia się nieuzasadniony śmiech, potem objawy pozapiramidowe, dystonia, drżenia
– Białko zasadowe mieliny jest na wysokim poziomie(czasami) w ADEM
– 400-500 mg/kg immunoglobulin przez 5dni – może wyleczyć ADEM
– Stwardnienie rozsiane – wyższe ryzyko przy niskich poziomach D3
– Większa podatność w SM mają osoby z polimorfizmem IL-2RA i IL17RA czy HLA prezentującym antygen pomocniczym limfocytom T
– 4 postacie SM – rzutowo remisyjna, pierwotnie postępująca, wtórnie postępująca, postać rzutowo postępująca
– Postępujący spastyczny niedowład nóg występuje w 83% przypadków
– Początek choroby to przenikanie limfocytów przez barierę krew-mózg. Pobudzają cytokiny prozapalne, następuje aktywacja makrofagów, mikrogleju i glutaminianu co doprowadza do ognisk demielinizacyjnych
– Podatność osoby na SM może warunkować infekcja wirusem odry, WZW-B , HTCV-1, paciorkowcem z grupy A i korona wirusami
– Białka szoku cieplnego mogą działać jak antygeny w SM
– W PMR(płyn mózgowo-rdzeniowy) w SM następuje wzrost chemokin CCL 3 , CCL5, CXCL9, CXCL10,CXCL13
– Metaloproteinaza 9 jest wysoko co wpływa na brak integralności bariery krew-mózg
– Interferon gamma podany w sm zwiększa ilość rzutów (zwiększa go IL-18)
– IL-17 także jest obecna w SM – wydziela IL-9,21,22 oraz TNF alfa i GMCSF
– IL-23 wpływa na dojrzewanie Th17 i stymuluje do wytwarzania IL-17
– W SM jest także wysoki poziom limfocytów CD8+ które działają cytotoksycznie na oligodendrocyty i komórki nerwowe
– Wolne rodniki uszkadzają mitochondria w SM co powoduje deficyt energetyczny
– Uszkodzeniu ulegają oligodendrocyty, uwalniają one jony żelaza, co jeszcze bardziej zwiększa produkcję wolnych rodników
– Procesy naprawcze mielinizacji wpływ mają czynniki BDNF, NGF i IGF-1
– W 3 i 4 typie SM – remielinizacja neuronów jest szczątkowa lub jej brak
– W SM w 70% przypadków immunoglobulina G jest podwyższona
– Interferon beta pobudza CD8+ i hamuje CD4+ co ogranicza demielinizację, hamuje Th17, zmniejsza IL-12 i interferon gamma, zwieksza IL-4 i 10, zmniejsza przepuszczalność bariery krew-mózg
– Interferon beta może zwiększać częstotliwość rzutów w SM
– Octan glatirameru (GA) to 4 aminokwasy (l-glutamina, lizyna, alaina i tyrozyna) która chroni mózg przed zmniejszeniem, wyraźnie zmniejsza ilość rzutów. GA hamuje aktywację Th1 i pobudza Th2.
– Czynnik BDNF wzmaga wzrost komórek dendrycznych, zmniejsza uszkodzenia aksonów
– Przeciwciała monoklonalne w SM (leki) mogą powodować raka oraz istnieje ryzyko infekcji (podawane są dożylnie)
– Zablokowanie VCAM-1 ogranicza migrację limfocytów przez barierę krew-mózg i tym samym proces zapalny
– Pobudzenie enzymu/genu Nrf2 działa neuroprotekcyjnie /antyoksydacyjnie co wpływa hamująco na obumiera neuronów i astrocytów (syntetyk fumuran dimetylu)
– Choroba Devica – zapalenie nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego
– W 30% przypadków poprzedzona jest szczepieniem lub infekcją. Znacznie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn
– Często współwystępuje z miastenią, toczniem, Sjogrenem czy Sarkoidozą
– Wzrost ryzyka po porodzie
– Akwaporyna 4 (kanał wodny transportujący cząsteczki wody) która w oku i rdzeniu występuje obficie jest problemem w tej chorobie gdyż łączy się z przeciwciałami IgG, dochodzi do reakcji autoimmunologicznych
– AQP4-IgG aktywuje układ dopełniacza, zwiększa poziomy makrofagów i neutrofili oraz eozynofili poprzez stan zapalny. Uszkadzana jest bariera krew-mózg
– Choroba prowadzi do niedowładów, w tym braku kontroli nad zwieraczem, nawet do porażenia układu oddechowego i śmierci
– Nieleczony Davic po pierwszych rzutach – 30-50% śmiertelności
– W 80% przypadków są zmiany w mózgu, tam gdzie najwięcej jest akwaporyny 4 czyli w podwzgórzu i pniu mózgu
– Sugeruje się że możliwe że dożylna IgG miałaby właściwości terapeutyczne w tej chorobie
– Interferon B i octan glatirameru może powodować wzrost przeciwciał AQP-IgG
– Zespół Guillaina-Barrego – atak układu odpornościowego na komórki Schwanna lub mielinę nerwu lub oba elementów.
– Podejrzana jest infekcja campylobacter jejuni
– Występuje reakcja krzyżowa przeciw gangliozydom a infekcją
– Reakcja krzyżowa może zachodzić też między przeciwciałami przeciwko CMV
– Jest nadmiar interferonu gamma i metaloproteinaz i cytokin zapalnych. Układ dopełniacza jest aktywowany
– GBS możę być poprzedzone zabiegiem, transfuzją, leczeniem gangliozydami, ciążą i porodem, lekami (Kaptopryl, amitrypylina, zymeldina), znieczuleniem nadtwardówkowym
– Infekcje górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego występują w 75% przypadków
– Najczęściej wykrywa się u tych ludzi mykoplazmę pneumoniae, EBV, c.jejuni, CMV
– LPS (lipopolisacharyd) na powierzchni c.jejuni wykazuje molekularną mimikrę z cząsteczkami gangliozydów
– Po zakończeniu choroby, nawroty mogą wystąpić po szczepieniu, infekcji czy też leczeniu steroidami
– Często występuje sztywność karku, ból w okolicy między łopatkami bądź piersiowo-lędzwiowej. Często pierwszymi objawami są parestezje czy drętwienia
– Kiedy dochodzi do niedowładów wpierw kończyny dolne, potem górne
– Trudności z połykaniem = stan zapalny nerwu błędnego
– Mogą występować wzrosty jak i nagłe spadki ciśnienia krwii, niepokój, splątanie, pobudzenie, zatrzymanie moczu i kału(zaparcia)
– W krwi często obecne są przeciwciała antyGT1a i antyGM16
– Możliwe, że GBS poprzedza infekcja influenzae haemphilins
– Immunoglobuliny pomagają
– Inhibitory COX-2 pomagają, zmniejszają zmiany histopatologiczne w nerwie kulszowym. Cyklooksygenaza bierze udział w demielinizacji
– BDNF i LIF(leukemia inhibitory factor) nie pomagają w tej chorobie
– Zespół Millera Fishera to odmiana GBS
– CIDP(przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna) – poprawa następuje po immunoglobulinach
– Cukrzyca predysponuje do CIDP
– IVG dawkuje się 2g/kg i podtrzymująco 0.5kg/kg /2tyg. 1-2g.kg co 3-4tg.
– Przeciwskazaniem do dożylnej immunoglobuliny G jest niska IgA (ryzyko anafilaksji), zakrzepy (choroba naczyń)
– W wieloogniskowej neuropatii ruchowej dochodzi najczęściej do upośledzenia mięśni dłoni(siły), fascykulacje mięśni występują w 50% przypadków
– W MMN (wieloogniskowa neuropatia ruchowa) obecność przeciwciał w krwii anty-GM1 stwierdza się w 20-80% przypadków
– GM1 bierze udział w stabilizacji okolicy węzłów nerwów i zakotwiczenia kanałów potasowych i sodowych. Niezbędne jest to w prawidłowym przewodzeniu imuplsów w nerwach. Tutaj też działają immunoglobuliny
– IV IgG podaje się 2g/kg przez 2-5dni i później podtrzymuje
– Podawanie wyższych od standardowych dawek na wczesnym etapie może zahamować uszkodzenia aksonów
– Alternatywa do dożylnej IV IgG to podskórne immunoglobuliny, 2-3x w tygodniu 13-51gram. Sterydy i plazmafereza są nieskuteczne w wieloogniskowej neuropatii ruchowej (mogą zaostrzać stan chorobowy).
– W Miastenii Gravis występują przeciwciałą przeciwko receptorom acetylocholinowym
– Miastenia związana jest z HLA B8 i DRW3
– Przeciwciała anty Ach w Miasteni zmniejszają ilość receptorów lub je degradują czy też blokują
– Osoby z Miastenią mają 3x mniej receptorów Ach niż zdrowe osoby
– Plazmofereza i immunosupresja obniżają poziomy przeciwciał antyAch
– Limfocyty T związane z receptorem IL-2 są wysoko, limfocyty B w normie
– W grasicy osób z miastenią powstają bardziej czynne limfocyty T i B niż są w krwii obwodowej, ponadto obecne są guzy w tym organie, w 60-70% przechodzi w przerost grasicy (z wiekiem ten organ ogólnie zanika)
– W 20% przypadów współwystępuje z toczniem, RZS, Graves-Basedowem, cukrzycą czy łuszczycą
– Często występuje antygen HCA B8 i DRW3
– Stwierdza się przeciwciała przeciwko kinazie tyrozynowej (antyMUSK) specyficznej dla męśni
-W antyMusk(Miasteni) nie ma problemów z grasicą. Znacznie częściej na tą chorobę zapadają kobiety (zatem podejrzenia powinny paść na testosteron/estrogen/progesteron)
– Musk-MG moze stwarzać problem oligostatyczny gdyż naśladuje SLA(stwardnienie zanikowe boczne)
– Duszności są bardzo popularne w tej chorobie
– Leki cholinergiczne pogarszają sprawę
– Przeciwciała antyLRP4 powodują Miastenię w 100% przypadków. W tej grupie leki cholinergiczne pomagają tak samo jak immunosupresja
– Przeciwciałą LRP4 wykrywane są w płynie móżgowo-rdzeniowym u osób z SLA (prawie 25% przypadków)
– Jest grupa osób z miastenią ale bez przeciwciał antyLRP4,MUSK czy Ach
– Cały czas trwają badania nad innymi przeciwciałami atakującymi układ nerwowo-mięśniowy
– Nużliwość mięśni jest większa po pracy lub wieczorem (podstawowy objaw Miastenii)
– Osłąbienie kącików ust nazywa się objawem Giacondy. Pojawia się problem z przełykaniem i mówieniem (nerw błędny?)
– Problemy z piciem płynów. Płyny mogą wracać nosem, opada rzuchwa, która pacjenci podpierają dłonią. Może dojść do osłabienia mięśni grzbietu
– Remisje zdarzają się w 15% przypadków (miana przeciwciał Ach pozostają takie same)
– 4 postacie Miasteni, oczna,łagodna(dobra odpowiedź na leki cholinergiczne), ciężka, ciężka postępująca
– Zaostrzenia Miasteni mogą być na antybiotykach streptomycynie, neomycynie, erytromycynie, gantomycynie, lekach arytmicznych, beta blokerach, botulinie, statynach czy też po narkozie która może wywołać miastenię
– Wczesna miastenia dotyka głównie kobiet
– W 50% przypadków obecne są przeciwciała przeciwko Tytynie i RyR
– Inny podział podgrup miasteni obejmuje 5 typów od osłabienia mięsni ocznych do osłabienia wszystkich innych oprócz ocznych)
– Zaburzenia transmisji nerwowo-mięśniowej występują w przypadku zatruciem pestycydami
– W miasteni występuje przeważnie prawidłowa ilość acetylocholiny ale nie może się ona związać z receptorami (które są zablokowane) acetylocholiny
– Przeciwciała acetylocholiny obniżają się w immunosupresji
– Miano AchR jest podniesione u prawie wszystkich osób z grasiczakami
– Przeciwciała Ach obniżają się po immunosupresji
– Badanie NMR pozwala wykryć grasiczaka w Miasteni
– Także i tutaj stosuje się immunoglobuliny dożylne G
– Stosuje się także blokery acetylocholinesterazy – wiąże to acetylocholinę na dłużej z receptorem
– Plazmafereza usuwa cząsteczki patologiczne, kompleksy immunologiczne, antygeny, krioglobuliny, endotoksyny i przeciwciała blokujące AChR
– Miastenia noworodków – ok.10% przypadków, jeśli matka ma miastenię to ryzyko wynosi 70% przy narodzinach kolejnych dzieci
– LEMS – zespół miasteniczny Lamberta – Eatona – nie ma przeciwciał antyAch. Są 2 odmiany – jedna związana z nowotworem raka płuca, druga o podłożu autoimmunologicznym.
– Wysokie miano przeciwko kanałom wapniowym potwierdza LEMS
– Miopatia zapalna – marker diagnostyczny – MHC/CD8
– Mipatia – zapalenie skórno mięśniowe – następuje aktywacja dopełniacza, która powoduje zmiany vasculitis. Pojawiają się zmiany struktury włókien mięśniowych spowodowane niedokrwieniem i aktywują C3b,C4b, C5b-9 kompleksu MAC układu dopełniacza
– Kompleks MAC gromadzi się wokół ścian wewnątrzmięśniowych naczyń włosowatych. Doprowadza on do zmniejszenia się liczby naczyń krwionośnych (ich rozpadu). Dochodzi do zaniku włókien mięśniowych.
– Wykrywa się złogi dopełniacza w lub wokół śródbłonka naczyń krwionośnych
– Do mięśni migrują komórki CD4+, CD8+ i makrofagi
– Na zanikłych włóknach mięśniowych stwierdza się obecność MHC-1, NCAM, STAT-1, kotepsynyy, TGF-b co sugeruje, że miejscowy stan zapalny regulowany jest przez interferon
– Nacieki limfocytarne składają się z komórek B, CD4 czy dendrycznych. Mogą być one źródłem wydzielania interferonu alfa
– Wykazano, że dochodzi do nadprodukcji interferonu alfa i beta
– Aktywacja dopełniacza zaburza regulację cytokin, chemoin, cząsteczek adhezyjnych, a to ułątwia migrację komórek T i B
– Złogi dopełniacza łatwo są wydzielane przez wydzielanie interferonu beta i gamma, cytokin, chemokin i czynników transkrypcyjnych
– Istnieje znacznie wyższe ryzyko nowotworów, charakterystyczne są przykurcze stawów łokciowych, biodrowych, skokowych czy kolanowych. W ciężkich przypadkach odruchy fizjologiczne nie są zachowane
– Czasami tachykardia, zaburzenia rytmu, zapalenia mięśna serca, obrzęki stawów, owrzodzenia
– Wapnica (odkładanie się złogów w tkance podskórnej) raczej tylko występuje u dzieci
– Stwierdza się podwyższoną CK oraz innych enzymów mięśniowych
– Czasami występują przeciwciała anty_Mi2 przeciw NURD czy też przeciwciała anty-Jo-1, przeciwciała antyMDA5, NXP-2
– W zapaleniu wielomięśniowym mięśnie uszkadzają komórki CD8+, atakują mięśnie w któych występuje antygen MHC-1 (normalnie tam nie występuje)
– Prawie połowa z tych atakujących limfocytów CD8+ wykazuje HLA-DR+
– MHC-1 jest nadmiernie aktywowana
– Poziomy czynników zapalnych we wszystkich 3 miopatiach zmienia się
– Mowa o IL-1,2,5,TNF alfa,TGF-b,MCP-1,MIP-alfa1,IP-10.
– Komórki T uwalniają perforynę która powoduje martwicę mięśni (autoagresja)
– Wykazano zwiększone poziomy NOS przez co zwiększamy poziom tlenku azotu który może powodować stres oksydacyjny i uszkadzać włókna
– Podwyższony jest także poziom metaloproteinaz
– Interferon gamma, IL-1 i TNF alfa działają także miocytotoksycznie
– W przypadku obecności przeciwciał przeciw syntetazom dochodzi do zwłóknienia płuc, objawu Raynauda, 'ręki mechanika’
– Zaatakowane włókna mięśniowe prezentują ekspresję kompleksu zgodności tkankowej HLA I
– Statyny mogą wywołać szerokie spektrum mialgii i miopati martwiczych. Nie bez znaczenia są także geny SLCO13 kodujący białko transportujące statynę wątrobową czy geny detoksu i metabolizmu statyn – CYP2D6 i CYP3A5
– Stosowanie statyn z flukonazolem, ketokonazolem, antybiotykami powoduje interakcje i objawy mięśniowe
– W mięśniach stwierdza się złogi kompleksu ataku błony MAC
– Wtrętowe zapalenie mięśni – komórki CD8 atakują mięśnie i antygen MHC-1
– Problemem jest też amyloid beta i cytokiny zapalne. IBM(wtrętowe zapalenie mięśni) często występuje z innymi chorobami immunologicznymi. Występuje też po intekcjach wirusowych (retrowirusowych)
– Występuje zanik i osłabienie mięśni ud, zginaczy grzbietowych stóp, mięśni przedramion. Dysfagia występuje w 60% przypadków powodująca zaburzenia przełyku
– Struktury białkowe wtrętów są pdoobne do amyloidu beta
– W tym typie miopati polecają 50tyś jednostek D3 tygodniowo w celu zmniejszenia ryzyka osteoporozy przy braniu steroidów
– Są 4 podtypy HIV – A,B,C i D
– Receptorem komórkowym dla glikoproteiny GP120 jest CD4+ (CD4+ to limfocyty pomocnicze w tym mikroglej/monocyty i mikroglej)
– HIV – zakażone zostają także astrocyty czy nerki
– Wirus bytuje też w fazie latentnej
– Przeciwciała w HIV pojawiają się po 3 miesiącach
– Dochodzi do rozszczelnienia bariery jelitowej (dochodzi do apoptozy enterocytów)
– Dochodzi do zaburzenia stosunku CD4Th17 do Limfocytów Treg
– Im wyższa wartość CD8 na początku zakażenia tym wyższa wartość wiremii późnej
– Chemokiny MIP-1alfa1 i 2 blokują zakażenie
– Niski interferon gamma = niepowodzenie w zahamowaniu replikacji tak samo jak wysoka cytokina IL-10
– Niskie CD4+ w czasie infekcji sprzyja nowotworzeniu-chłoniaki mózgu, mięsaki Kaposiego, rak szyjki macicy
– Leczenie interferonami(ART) zwiększa CD4+ wszędzie poza układem pokarmowym
– Na początku dominują CD4 z subpopulacji Th1 a później z Th2. Zmniejsza się suppresorowe oddziaływanie na wirusa i aktywacji ulegają limfocyty B
– Zakażone są komórki NK, progenitorowe komórki homeopatyczne, komórki OUN i układu pokarmowego (w błonie śluzowej ukł.pokarmowego jest 5x więcej zakażonych komórek niż we krwi obwodowej)
– HIV jest także w astrocytach
– Homogyzota genu CKRS(delta 32) = naturalna oporność na zakażenia HIV czy też podwójna kopia genu CCL3L1 kodującego MIP-alfa1
– W czasie zajęcia OUN dochodzi do neuropatii czy też encefalopatii. Poprawia się zmęczenie, gorączka, zapalenie gardła, potliwość nocna, limfadenopatia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wysypki, biegunki
– Zbliżający się wczesny okres objawowy zakażenia utajonego to takie objawy jak półpasiec, pleśniawki, zapalenie mieszków włosowych, cytopenia, neuropatia, chudnięcie
– Wykrywa się także przeciwciała przeciwko wimentynie i keratynie odpowiadające za stan zapalny stawów i skóry
– W pląsawicy jest nadmiernie uwalnianie dopaminy i innych neurotransmiterów, obniżony poziom acetylocholiny i GABA
– Pląsawica występuje zwykle 1-6 miesięcy po infekcji paciorkowcowej
– W pląsawicy najczęstrze problemy to zaburzenia gałek ocznych, tiki, dyzartrie, obniżone napięcie mięśniowe, czasami hipotonia, niepokój, chwiejność emocjonalna, dziwaczne zachowania, zaburzenia uwagi, OCD, depresja
– 60% osób z pląsawicą rozwinie w sobie w przyszłości chorobę reumatyczną
– Pląsawica powoduje poronienia
– Środki antykoncepcyjne powodują nawrót pląsawicy
– PANDAS – zajęty OUN, pląsawica = choroba wielonarządowa
– I w PANDAS i w pląsawicy wykrywa się występowanie w limfocytach B markera D8/17
– Potworniak jajnika związany jest z przeciwciałami anty NMDA
– Przeciwciała DR2 mogą stanowić biomarker zaburzeń ruchowo-psychicznych
– Przeciwciała DR1 i DR2 stwierdzono u osób z PANDAS i pląsawicy oraz części osób z zespołem Touretta
– Schizofrenia to przeważnie zaburzenie układu cytokin i zakażenia wirusowe
– Występują przeciwciała przeciwko receptorom dopaminy D2 oraz receptorów nikotynowych dla acetylocholiny. Stwierdza się też wysokie miano przeciwciał przeciwko serotonine a niższe przeciwko dopaminie, przeciwciała przeciwko GAD co zmniejsza poziom GABA, czy też przeciwciała przeciwko NMDA czy receptorom muskarynowym M1 i M2 lub nikotynowym alfa 7, przeciwciała anty VGKC, anty LGI1, anty CASPR2
– Schizofrenia zmniejsza ryzyko RZS
– Polimorfizm genu prolaktyny (przewaga alleli G) występuje w schizofreni, RZS, toczniu
– Notuje się podwyższone poziomy IL-1b w tym zaburzenia oraz polimorfizm IL-1
– Schizofrenia ma związek z polimorfizmem genu IL-1
– IL-2 ma liczne receptory w hipokampie i pobudza przekaźnictwo dopaminergiczne
– IL-2 jest podwyższone u schizofreników i rośnie w czasie zaburzeń psychicznych. To samo z IL-6 – podwyższona w surowicy i mózgu
– Schizofrenia ma tez związek z TNF alfa – polimorfizmem
– Sugeruje sie aby używać IL-2 jako markera schizofreni lekoopornej
– Za pogorszenie funkcji poznawczych w schizofrenii odpowiada IL-6 i wysokie CRP
– Sugeruje się nierównowagę układu immunolgicznego – Th1 lub Th2 jak i również pobudzenie mikrogleju
– W schizofreni nie występuje lub jest osłabiona reakcja flush na niacynę, sugeruje się to jako test na schizofrenię (PD:problem z metylacją?)
– Takiego problemu nie ma u osób zdrowych
– Infekcja wirusem grypy w ciąży zwiększa ryzyko schizofreni u dziecka
– Przeciwciała przeciwko wirusowi grypy reagują krzyżowo z białkami neuronów płodu
– Wirus różyczki i toksoplazmoza w ciąży zwiększają ryzyko schizofreni
– Nadczynność dopaminergiczna może wystąpić już po podaniu RNA z zewnątrz
– Zwiększony poziom przeciwciał CMV, EBV, wir opryszczki i odry zauważono u schizofreników
– Toksoplazmoza i infekcja kiłą poza ciążą zwiększa ryzyko schizofrenii
– Podejrzewa się też wirusa Borna który powoduje nadczynność układu dopaminergicznego i zaburzenia behawioralne i poznawcze
– Psychotropy hamują IL-2, IL-6 i TNF alfa i zwiększają IL-10 (poza klazepiną)
– Blokery COX-2 pomagają oraz n-acetylocysteina(NAC)
– Cytokiny zapalne przyczyniają się do depresji, zwłaszcza IL-1
– Interferony syntetyczne doprowadzają do depresji
– W depresji zaburzona jest serotonina i jej transportery
– Epizody mani można zredukować/cofnąć poprzez wzrost IL-1
– W chorobach efektywnych podwyższone są miana ANA i ACA
– W depresji stwierdza się przeciwciała przeciwko serotoninie
– Przewlekła depresja może doprowadzić do Alzheimera
– W chorobach afektywnych 3x częściej występują przeciwciała przeciwko NMDA
– Wysoki poziom przeciwciał przeci gliadynie zwiększa ryzyko depresji
– anty-TPO jak wyżej
– W chorobie dwubiegunowej jest wzrost częstotliwości występowania przeciwko aTPO
– Zaburzenia kanałów potasowych związane jest z chorobami psychicznymi
– Wirus Borna może przyczyniać się do chorób afektywnych tak samo jak parowirus B19 (może też on wywoływać autoimmunologię tarczycy
– Lit działa dobrze na wirusa opryszczki
– Lit zwiększa produkcję immunoglobulin jak i NK (przy bardzo długim stosowaniu), zmniejsza IL-6 i wydzielanie kortyzolu
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
CIRS – to schorzenie wynikłe z zawalenia pleśnią(Chronic Inflammatory Response Syndrome – syndrom odpowiedzi na chroniczny stan zapalny) najczęściej w związku z wilgocią w domu/mieszkaniu. Konferencja na temat tej choroby miała miejsce w październiku
2016 w Irvine – USA. Bazowała głównie na pracy dr.Ritchiego Shoemakera – pioniera w tej przypadłości(obecnie emerytowany). Notki standardowo pochodzą od Scotta z bloga beterhealthguy – człowieka, który przeszedł sporo problemów natury zdrowotnej w związku z boreliozą i koinfekcjami jak i innymi czynnikami które się nakładają w tych multiinfekcjach. Jest to część pierwsza konferencji.
dr. Keith Berndston opowiedziałą co to jest CIRS(czyt.sirs)
– Istnieje potrzeba zaakeptowania CIRS przez większe grono społeczności medycznej
– Pleśnie i bakteria rosną na wilgotnych materiałach budynków i tworzą mikro cząsteczki, które wdychane są i absorbowane do organizmu powodując niszczący stan zapalny u osób, które są genetycznie podatne do słabego detoksu
– Dobrą informacją jest, że CIRS jest wyleczalne
– Ma empatię do kolegów lekarzy którzy mają związane ręce. Osoby postronne kontrolują to, jak lekarze myślą i jak się zachowują
– Firmy ubezpieczeniowe z łatwością zmieniają kontrakty w celu zwiększenia swoich zysków
– Koszt podawania cholestyryminy to 800$ miesięcznie a welcholu 400$.
– Próbki powietrza nie są żadnym dowodem, że środowisko jest bezpieczne
dr. Scott McMahon „Alternatywne sposoby na wstępną diagnozę”
– poziom 1 – ekspozycja – zobacz to, poczuj, zmierz. Musisz mieć symptomy w 4 na 8 układów w organizmie
– poziom 2 – Diagnostyka. Musisz mieć 3 na 6 pozytywnych wyników świadczących o zatruciu: HLA DR, zaburzone VCS(PD:jest to test wzroku online), zaburzone ADH/osmo, zaburzone ACTH/kortyzol, podwyższone MMP-9, niskie MSH
– poziom 3 – Poprawa – symptomy i wyniki testu VCS powinny się poprawić w czasie leczenia. Inne wyniki laboratoryjne także.
– Musisz zobaczyć pacjenta, zrobić badania, przeleczyć (ze środowiska pleśniowego) – wtedy dowiesz się co to CIRS.
– Testy w labach jakie przeprowadza to HLA DR, VIP, MSG, ADH/osmo, ACTH/kortyzol, TGF-b1, MMP9, MARCoNS, przeciwciała antykardiolipinie/przeciwciała przeciwgliadynie i C4a(składowa dopełniacza)
– U dzieci młodszych niż 11 lat, potrzeba 4 pozytywnych wyników. U osób pow.11 roku życia – 5.
– 5 na 10 zaburzonych wyników nie zdarza się przez przypadek – 1 na 10 miliardów (PD:troche z matematyką ktoś się pokłócił 🙂 )
– Zauważył, że analiza klasterowa jest najbardziej czułym badaniem
– 3 zaburzenia lub nawet 4-5 przeważnie oznaczają, że pacjent nie ma CIRS
dr. Ritchie Shoemaker
– CIRS odkryto 20 lat temu
– Czy wstając z rana czujesz się rześko?(ma to związek z MSH)
– Czy masz złe i dobre dni?(to ma związek z CIRS)
– Można to nazwać syndromem przewlekłego zmęczenia lub boreliozą. Wszystko to ma wspólny mianownik
– Jeśli masz dobry dzień i chcesz zrobić coś dodatkowo i wtedy Ci się pogarsza, jest to oznaka, że transport tlenu jest słaby i że mogą być zaburzenia naczyń włosowatych
– Jak tam z Twoją pamięcią?
– Masz bóle mięśni?
– Inne symptomy mogą obejmować szok statyczny(niskie ADH i wysokie osmo), problemy z kontrolą temperatury, drapanie, problemy w podbrzuszu, problemy stawowe, poranna sztywność, skórcze łydek lub ud w nocy
– Jeśli jest wysoki poziom CRP i SED, możesz mieć CIRS ale nie koniecznie
– Hipermobilność jest widziana u ludzi z typami HLA 11-3-52B oraz nadmiarem TGF beta1 oraz autoimmunologią
– Dermografizm to problem skórny związany z podniesionym C4a
– 45% have a resting tremor – can put a piece of paper over outstretched fingers to see the tremor.
– Badania laboratoryjne jakie poleca to TGFb1, von Willebrand(gęstość krwii), VEGF, HLA, biofilm na MARCoNS,
Dennis Schoen o produktach firmy Researched Nutritionals
– Penn State skończył pracę nad suplementem Tri-Fortify(glutation liposomalny) – PD: zapewne produkt który był polecany na tej konferencji
– Zwiększa poziomy glutationu w erytrocytach o 28% i redukuje stres oksydacyjny o 25%. Zwiększa także poziom komórek natural killers o 400%.
– Transfer Factor Multi immune zwiększa poziomy NK o 200-600%
– ATP Fuel wspiera naprawę mitochondrió i ścian komórkowych. Redukuje zmęczenie o 31% w ciągu 60dni w zespole przewlekłego zmęczenia, w boreliozie i fibrymyalgi. Polepsza funkcje kognitywne o 30% i przechodzi przez barierę krew-mózg.
dr.Jill Carnahan wprowadzenie do protokołu leczniczego CIRS
– CIRS to genetyczna predyspozycja na defekt prezentowania antygenu
– HLA są jak pacman które mówią układowi immunologicznemu co jest dobre a co złe.
– GALT to 70% układu odpornościowego
– Miała problemy z pleśnią w swoim biurze i jak wchodziła po schodach miałą zadyszke/płytki oddech
– Test VCS jest bardzo ważny. Wykonuje go non stop i pomaga u jej pacjentów zidentyfikować potencjalną ekspozycję
– CIRS nie da rady zastopować dopuki nie zmieni się odpowiedzi układu odpornościowego
– TGFb1 wywiera wpływ na Th17 co doprowadza do autoimmunologi. 11-3-52B typ HLA zwiększa podatność do tego, jak komórki Tregulacyjne są tłumione
– Bez problemów z HLA ciało bez problemów oczyszcza się z toksyn
– MSH ma wpływ na histaminę, komórki tuczne, funkcje układu endokrynnego takie jak funkcje tarczycy i nadnerczy
– Osoby z HLA 4-3-53 są bardziej podatni na depresję, ból chroniczny i zmęczenie
– Niskie MSH związane jest z IBD, chrobą Crohna i zapaleniem okrężnicy
– Borelioza może tworzyć toksyny które powodują CIRS. Nie wiadomo czy koinfekcje także wytwarzają podobne toksyny
– Stagnacja żółci i problemy z jej pozbywaniem się(z toksynami dalej obecnymi w niej) jest problemem. Toksyny są wtedy reabsorbowane
– Czynniki środowiskowe powodują stan zapalny i dysbiozę
– Jeśli MSH jest na normalnym poziomie, test ERMI poniżej 2 jest ok
– Jeśli MSH jest niższe od 35 i C4a pow.20tyś to EMRI poniżej -1 jest porządane
– TGFb1 to immunosupresor
– Czynniki środowiskowe wpływają na uszkodzenia połączeń ścisłych(PD:białka integralności śluzówki jelita,mózgu czy też bariery krew/siatkówka)
– Układ odpornościowy jest osłabiony ze względu na marnowanie się białek
– Obniżenie TGFb1 zwiększa neurogenezę i regenerację mięśni
– TGFb1 wpływa na nerki i może spowodować zwłóknienie tego organu
– MMP-9 zwiększa nieszczelność bariery krew-mózg i jest związane z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc
– MSH oddziałuje na układ endokrynny w tym nadnercza, tarczyca i aromatazę
– Wspomniała o badaniach nad probiotykami które wytwarzają MSH – bifidobacterium longum. Niestety informacje na ten temat jeszcze nie są dostępne.
– VEGF jest zaangażowany w przepuszczalność kapilar oraz obrzęki
– Większość jej pacjentów nie spożywa glutenu. Jeśli jednak spożywają i mają przeciwciała przeciw gliadynie, powinni zaprzestać.
– Wysoka leptyna i tycie są typowe w CIRS
– ACTH/kortyzol – obydwa hormony są wysoko lub obydwa są nisko
– Musimy usunąć jak najwięcej ekspozycji na toksyny jak to tylko możliwe
– Nie możesz uzyskać dobrych rezultatów jeśli dalej trwa ekspozycja na toksyny-CIRS
– Musisz nie tylko usunąc na nie ekspozycję ale i także obniżyć C3a, C4a, MMP9, TGFb1, poprawić hormony, zniwelować autoimmunologię, przeleczyć MARCoNS i porpawić odporność komórkową
– Cholestyramina powinna być brana z dala od jedzenia. Może przyczepiać się do leków na tarczycę, kumadyny i innych. 4 gramy 4x dziennie.
– Jest brana godzinę przed lub 2 godziny po posiłku gdyż nie chcemy aby tłuszcze sklejały się w jedzeniu
– MARCoNS mają wpływ na cały organizm. Spray BEG może być używany przez 30dni
– DHEA może być używany w celu wsparcia hormonów
– Dezmopresyna(DDAVP) może być używana na problemy związane z hormonem ADH, może jednak prowadzić do wzrostu wagi, opuchlizny, bóli głowy.
– MMP9 może być zredukowane przy użyciu wysokich dawek oleju rybiego
– C3a możę być zredukowane wysokimi dawkami statyn (z koenzymem Q10)
– C4a może być zredukowana lekiem Procrit
– TGFb1 może być zredukowana lekiem Losartan
– Dopiero wtedy używa się hormonu VIP w spreyu
– Kiedy używasz VIP, poziomy lipazy powinny być monitorowane gdyż może on doprowadzić do stanu zapalnego trzustki
– 80% toksycznej ekspozycji ze środowiska pochodzi z powietrza którym oddychamy
– Potrzebujemy czystego powietrza, jedzenia i wody
– Wiele patogenów infekuje jej pacjentów – mykoplazma, borelia, bartonella, babesia, protomyxzoa, EBV, HHV-6, CMV, HSV-1, HSV-2, toksoplazma, paciorkowiec, grzyb i pleśń
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Choroba Biotoksyczna – diagnoza i efektywne leczenie – to konferencja, która odbyła się już dobre pare lat temu – jednak to co wtedy już wiedziano i praktykowano na temat pleśni w Polsce będzie stosowane moim skromnym zadniem za ok.30lat(i to nie w publicznej służbie zdrowia). Konferencja odbyła się w Santa Rosa pod koniec 2011roku. Wystąpił na niej człowiek który specjalizuje się praktycznie tylko i wyłącznie w leczeniu pleśni,grzybic i boreliozy – Dr.Shoemaker, którego doświadczenia i teorię potwierdził jakby nie patrzeć – dr.Neil Nathan. Zdecydowanie polecam przeczytać – sam mogę potwierdzić wiele z tych obserwacji i faktów. Jest to część 1.
Dr. Shoemaker
– 92% osób z chorobą biotoksynową mają pozytywne testy VCS. Test może być zrobiony online na survivingmold.com. Negatywny test VCS nie mówi o braku chroby, gdyż wyniki mogą być negatywnie ujemne.
– ADH(hormon antydiuretyczny i jego niedobór jest standardem w chorobie biotoksycznej. Miedy MSH jest nisko, ADH generalnie jest także nisko. Tak naprawdę kiedy MSH jest nisko, wiele rzeczy może pójść nie tak w ścieżce detoksu biotoksyn.
– Kiedy ADH jest problemem, tracisz wodę. Sól jest wtedy wyrzucana do skóry poprzez gruczoły potowe. Dr.Shoemaker zrobił testy wypacania chloru i zauważył, że kiedy ludzie doświadczają statycznego szoku, mają wysokie poziomy chlorków
– Sprawdzanie pleśni w powietrzu to najgłupsza rzecz o jakiej słyszałem w życiu
– MSH i VIP to peptydy regulatorowe. VIP jest obecnie dostępny w postaci spreju do nosa, który może być użyty po przejściu wszsytkich króków programu leczniczego.
– Nie będzie działał bez przeprowadzania wcześniejszych interwencji. MSH jeszcze nie jest dostępny. ADH to z kolei inny peptyd regulacyjny.
– Kiedy tracisz kontrolę nad stanem zapalnym, stan ten dziczeje. Jeśli stracisz nad nim kontrolę – rozjebie Cię. (PD: tłumaczenie niczym w polskich filmach).
– Nie kontrolowany stan zapalny może być oceniony poprzez sprawdzenie C4a, MMP-9 czy też TGF-b1.
– Obniżone MSH to kofaktór, który może prowadzić do MARCoNS, nosowych infekcji gronkowcem. MARCoNS aktywuje stan zapalny, może produkować biofilmy i biotoksyny.
– Cytokina TGF-b1 może być markerem autoimmunologi. Może prowadzić do zmian w tkance płucnej i symptomów astmapodobnych.
– Stan organizmu o którym mówi Dr.Shoemaker to nie problem mitochondrialny a problem z transportem tlenu, którego są niedobory.
– W 1999 Dr.Sam donta odkrył, że Borrelia wytwarza neurotoksyny. Shoemaker wyprobował wtedy cholestyryminę i zauważył, że pacjentom się po niej pogarsza. Cytokina zapalna TNF alfa wtedy wzrastała, MMP-9 także. Zaczeli wtedy używać Actos(PD:Pioglitazon – jest to lek używany w przypadku cukrzycy typu 2,pobudza on receptory PPAR gamma dzięki czemu obniża insulinooporność, zbija poziom glukozy we krwii i trójglicerydów, stymuluje wytwarzanie cholesterolu także nie dziwię się, że musi być podawany z cholestyrymina która ją obniża) w celu blokowania TNF alfa i MMP-9 – niestety blokowanie MMP-9 nie działało.
– Podziałało natomiast, kiedy używali diety bez amylozy razem z CSM i Actos.
– Test VCS zaczął być stosowany od 1998r. MSH i leptyny weszły w życie w 2000roku. MSH kontroluje cytokiny i stan zapalny. Wykrywanie kultur bakteryjnych z nosa oraz HLA-Dr zaczeło być stosowane / wykrywane w 2001r.
Sprawdzanie poziomó VEGF i MMP-9 od 2001, ADH/Osmo, ACTH/kortyzol i androgeny w 2002. Przeciwciała anty-gliadynie w 2003, przeciwciała anty-kardiolipinie w 2004. Białko dopełniacza C3a w 2004, C4a i VIP w 2005. ERMI w 2006, TGF-beta1 w 2008, VIP i CIRS (testowanie i pojęcie takie jak CIRS) w 2009. Komórki regulacyjne T CD4+CD25+ w 2010.
– Dr.James Lipton studiował MSH. Odkrył, że MSH działa anty Candida i przeciwko gronkowcowi w nosie. Prędzej czy później MSH będzie dostępne,ale na chwilę obecną nie jest.
– Gronkowca znajdowano nawet w usuniętych zębach
– Istnieją 54 haplotypy testu HLA – 15-6-51, 16-5-51, 11-3-52B i 4-3-53 to te, które mają wpływ na ludzi z boreliozą. Tacy ludzi nie wracają do zdrowia tylko na antybiotykoterapi.
– Czynnik VEGF stymuluje wzrost naczyń krwionośnych. Jeśli masz niewydolność serca, VEGF będzie nisko, ale nie zawsze.
– Jeśli wiesz, jakie są poziomy MSH i ACTH, nigdy nie bierz steroidów. Niekórzy mogą dostać wtedy Cortef i pozbawić się aktywnej ostatniej drogi hamowania stanu zapalnego jaka została.
– Ludzie z DQ 2 mogą mieć celiakie. 17-2-52A i 7-2-53
– C3a reprezentuje ścianę komórkową bakteri. Jest wysokie w boreliozie. W zawaleniu pleśni, C3a jest na normalnym poziomie a C4a jest wysoko.
– Po jego leczeniu, 92% pacjentów ma polepszenie po 6 miesiącach. Wierzy, że liczba ta jest obecnie wyższa, gdyż protokół ten jest polepszany.
– Daj sobie spokój z robieniem testów przeciwciał IgE i IgG nagrzyba
– Nowe domy są budowane bardzo szybko i są prawdopodobnie najgorsze jeśli chodzi o pleśń.
– To fałszywe przeświadczenie, że szramy czy rozstępy to bartonella a nocne poty to Babesia. (PD:co ciekawe raz w życiu miałem szramy 'Bartonellowe’ kompletnie bez problemów z tą bakterią za to miałem wtedy problem z pleśnią …).
– Konstrukcje domów wg.Amiszów praktycznie gwarantują powstawanie pleśni
– Pleśń to problem choroby wewnątrz domu, nie na zewnątrz.
– Zmiany w diecie takie jak unikanie chleba, sera i innych rzeczy nie będzie miało wpływu na biotoksyny związane z pleśnią(wg.Shoemakera)
– Terapia hiperbaryczna i sauna nie pomagają
– Ćwiczenia aerobowe to błąd
– Kiedy nie ma wystarczającej ilości tlenu, co jest dość typowe w chorobie biotoksycznej, masz wtedy 2 ATP zamiast 38.
– Wielu pacjentów ma szponiaste palce dłoni u stóp
– Stwardnienie rozsiane to choroba,gdzie są zaburzone limfocyty regulacyjne Treg i podwyższone TGF-beta1.
– 45% pacjetnów z chorobą biotoksynową mają zmiany chorobowe, które wyglądają jak stwardnienie rozsiane na rezonansie magnetycznym
– Niski poziom homonu VIP związany jest z krótkim/płytkim oddechem podczas ćwiczeń
– Występuje także wrażenie jakby mrówki chodziły Ci po skórze
– W tej chorobie należy sprawdzać HLA, MSH, VIP, ADH, TGF-b1, C4a, MMP-9, VEGF, CD4+CD25+
– W chorobie biotoksynowej aromataza jest nadmiernie pobudzona – pacjenci mają niskie poziomy androgenów i podwyższone estrogenów
– Jeśli masz niski testosteron, niskie DHEA i inne androgeny i zaczniesz je podawać kiedy poziom aromatazy jest wysoko to estron i estradiol pojdą do góry. Blokery aromatazy nie działają w tym przypadku
– 58% dzieci z pleśnią mają przeciwciała przeciwko gliadynie(substancja występująca w glutenie)
– Fałszywie pozytywne ANA jest dość popularne
– Hashimoto nie jest związane z pleśnią
– Jest za to sekwencyjna aktywacja wrodzonego układu immunologicznego na ekspozycje na wilgotne/zalane budynki – C4a i TGF-b1 rosną w pierwszym dniu, leptyna w drugim, MMP-9 drugiego i trzeciego dnia, VEGF rośnie pierwszego dnia i rozregulowywuje się drugiego dnia
– Nadmobilni/nadelastyczni ludzie są w grupie najgorszych przypadków – 11-3-52B
– Niedobory MSH są związane z chronicznym bólem, słabą odpornością na ból i niskim poziomem endorfin
– Można zaliczyć reakcje 'die off’ podczas leczenia gronkowca w nosie
– Organizmy wewnątrzkomórkowe mogą nie podnosić elementu układu dopełniacza – C3a
– CIRS (Syndrom odpowiedzi na chroniczny stan zapalny) – nadal czeka na pacjenta, który będzie zawalony pleśnią z zewnątrz a nie z wewnątrz pomieszczenia. Wodzie zajmuje zaledwie 2 dni,aby powstała pleśń w strukturze budynku.
– Normalną drogą do zahamowania nieprawidłowej odpowiedzi wrodzonego układu odpornościowego jest hormon MSH i VIP, jednak VIP nie zadziała jeśli inne biomarkery biotoksyn są podwyższone.
– Musisz zająć się tą chorobą w odpowiedniej kolejności.
– Badanie na 20 pacjentach poprzez podawanie hormonu VIP – naprawił on problemy z pulsem i poprawił ogólne problemy zdrowotne. Po 18miesiącach leczenia stwierdził, że VIP jest bezpieczny i efektywny
– 11-3-52B i 4-3-53 to to co Shoemaker nazywa osobami lękliwymi
– ERMI – indeks środowiskowy poziomu pleśni – mycometrics.com
– Rozróżnia 2 typy pleśni – wewnątrz domowe i zewnątrz które dostają się do domu poprzez okna w domu. Ten drugi typ generalnie nie jest problematyczny
– Jest już nowy indeks środowiskowy pleśni nazywany HERTSMI-2 który używany jest, gdy osoba jest chora(wcześniejsza ekspozycja na pleśń) i chce wiedzieć czy bezpiecznie jest dla niej z powrotem do domu. Nowe wyniki to – prawidłowy powinien być poniżej 10, szare pole(zatem raczej odradza się wchodzenia) to 11-15, 16 i wyżej to niebezpiecznie.
– Borelioza i pleśń mają tą samą cechę wspólną – niskie MSH i niski VIP
– TGF-b1 powinno być poniżej 5000. Gronkowiec w nosie może być czynnikiem podwyższonego TGF-b1.
– Nie powinno brać się hormonu VIP jeśli ERMI wynosi pow.2. Powinno się mięć także negatywny VCS i być wolnym od gronkowca w nosie(MARCoNS)
– Kortyzol powyżej 20 jest problemem. ACTH powinno być obniżone kiedy kortyzol jest nisko. Jeśli ACTH jest wyższe niż kortyzol, wtedy jest to problem.
– Kiedy otwierasz okno w domu, poziomy pleśni z grupy 2 (dobra pleśń) się zwiększają
– Jeśli chodzi o ćwiczenia, można zacząć od 5 minut na bierzni i zwiększać długość o 2 minuty codziennie.Można też robić przysiady przez 15minut czy też podnosić ciężary.
– Niektóre mykotoksyny mają grupy acetylowe, które prowadzą do zwiększenia C4a poprzez MASP2. Jeśli nie ma wolnych grup acetylowych, C4a może być na normalnym poziomie nawet kiedy choroba pleśniowa jest aktywna.
– Kiedy jest wysokie TGF-b1 a niskie C4a,może to być marker gronkowca w nosie
– VIP blokuje MASP2 które może spaść przy wysokim poziomie C4a. Może spaść z 40tyś do 10tyś jednak generalnie nie niżej niż z 10tys do 5tyś.
– Używa Procrit(PD:lek używany do leczenia anemi u ludzi z problemami z nerkami) do obniżenia C4a
– Zaadresowanie problemów z hormonem VIP to napewno nie pierwsza rzecz którą powinno się zająć. Jeśli ludzie nie użyją tego prawidłowo, nie tylko nie będzie działał, ale może doprowadzić do tego, że będzie niedostępny dla tych, którzy faktycznie mogą czerpać z niego korzyści
– Jest on jak powłoka farby – musisz wpierw naprawić strukturę a następnie ją pomalować.
– Wysokie dawki oleju rybiego mogą być używane zamiast Actos u ludzi SLENDER. Należy być na diecie bez amylazy bedąc na oleju rybim czy też Actos.
– Jeśli masz reakcje herx, występuje pogorszenie w kolumnach D i E testu VCS. Leczenie Actos lub olejem rybim z cholestyraminą może unormować wyniki testu VCS.
– Galaxy Diagnostics to nowy lab, który wykonuje polepszony test na bartonellę.
– Zauważyli, że acetylacja i metylacja to coś, co możę być używane do zmieniania genomu prowadząc do choroby. Jest to obszar, który wymaga ciągłych badań.
– Na MARCoNS rifampina to świetny eliminator biofilmu. Jeśli nie może być brana, zwiększ dawkę x3 sprayu BEG(BEG spray)
– Jeśli chodzi o najważniejsze testy – TGF-b1 to nr.1, CD4+CD25+ a następnie C4a.
– Jeśli CD4+CD25+ jest nisko, pacjent ma kłopoty. VIP podniesie go na nogi.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Refluks żołądkowo przełykowy GERD czy też NERD (ten w którym nie doszło jeszcze do nadżerek) to przypadłość bardzo częsta w obecnych czasach. Jak sam zobaczysz wynika ona naprawde z bardzo wielu czynników – jeszcze nigdy nie udało mi sie wtrafić z sugestią u kogoś z refluksem aby zastosował tylko 1 preparat lub interwencje co cofneło GERD (no dobra – nie licze po prostu zastosowania octu jabłkowego w kapsułkach przed lub po posiłku – to jest po prostu zbyt łatwe i się nie liczy). Objawów które wskazują na refluks jest naprawdę sporo, tak samo jak i rzeczy, które do niego doprowadzają. Ogólnie nie spotkałem jeszcze osoby która doprowadziła do choroby refluksowej poprzez tylko 1 niezdrową czynność – zawsze jest to kumulacja niezdrowych praktyk, medykamentów czy ogólnie szeroko pojętego stylu życia. Poza tym, jest też kilka podtypów refluksu – kwaśny,zasadowy czy też np. żołądkowo-przełykowo-dwunastniczy(z dwunastnicy). W tym ostatnim dochodzi do bardzo nie przychylnego że tak powiem oddziaływania kwasów żołciowych na gardło/przełyk co znacznie pogarsza leczenie samego refluksu. Chciałbym także zwrócić uwagę na stosowanie inhibitorów pompy protonowej(IPP) które są obecnie wciskane na każdym kroku praktycznie z automatu – nie są to leki które są w stanie wyleczyć jakąkolwiek forme refluksu – jeśli komukolwiek udało się dzięki nimi wyleczyć chorobę refluksową to napewno był to zbieg okoliczności. Spotkałem się już osobami które są od nich uzależnione, biorąc je już wiele lat – doprowadziły one u nich do masy problemów zdrowotnych które wypunktowałem(nie wszystkie) w tym artykule. Zwróciłem także uwagę na przełyk Barretta oraz na gruczolakoraka przełyku które są ostatnimi stadiami refluksu. Zreszta – po co mam Ci dalej ogólnie omawiać tą chorobę skoro możesz przeczytać praktycznie wszystko o niej w szczegółach poniżej?Zarezerwuj sobie ok.godziny na ten artykuł …miłego czytania. Najważniejsze – nie stresuj się podczas lektury bo to także doprowadza do GERD czy NERD :-). I jeszcze jedno – bsam też miałem refluks przełykowy – jak sobie z nim poradziłem?wzmianka na samym końcu w podsumowaniu.
2)sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439
(174)www.advances.umed.wroc.pl/pdf/2013/22/3/303.pdf)
(295)sci-hub.tv/10.1097/01.NPR.0000431881.25363.84)
Jak zauważyłeś twardych dowodów,wątków,poszlak i wskazówek na temat refluksu jest lekko mówiąc multum. Najważniejsze, abyś odrzucił to co Ciebie na pewno nie dotyczy i zainteresował się potencjalnymi problemami o których nie wiedziałeś, a doprowadziły u Ciebie do choroby refluksowej. Wiem, że ten artykuł nie jest kompletny gdyż nie porusza tematyki receptorów mGlu, nerwu błędnego i jego modulacji(regulacji), leczenia infekcji typu SIBO, hormonu VIP, greliny, leptyny,układu endokanabinoidowego, insulinooporności, hormonu CCK,zaparć czy problemu z nadmierną glukozą, nadmiernym pobudzeniem komórek tucznych czy też z kluczowymi organami takimi jak wątroba i nerki a nawet infekcji pasożytami – wszystko to ma konkretny wpływ na refluks – mało tego, zaburzenia każdego z tych elementów powodują GERD czy też NERD jak i doprowadzają w późniejszym czasie do gruczolakoraka przełyku czy też przełyku Barretta. Pamiętaj też, że praca zmianowa na nockach totalnie rozwala naturalne wytwarzanie melatoniny a ta substancja jest kluczowa w utrzymaniu zdrowia układu pokarmowego. Nie mogę w 1 artykule omówić 15 bardzo rozbudowanych tematów bo zajełoby mi to nie 8 tygodni a minimum 12 miesięcy jak nie więcej. A właśnie -artykuł o refluksie jest najdłuższym i najobszerniejszym artem na tym blogu – przejżałem prawie 40tyś badań na ten temat a literatura która cokolwiek wprowadza do tego tematu to prawie 800 pozycji. Jeśli udało Ci się dotrwać do przeczytania moich wypocin do końca byłbym dozgonnie wdzieczny, jeślibyś docenił moją pracę oraz czas i udostępnił ten artykuł u siebie na facebooku bo wtedy wiem, że dotrę do dużej grupy odbiorców,którzy mogą mieć problem z popularną zgagą / refluksem. Dzięki z góry.
Jakiś czas temu miałem problem refluksowy zawsze kiedy to bywałem w pracy poza granicami PL. Miałem do dyspozycji łazienkę w której na uszczelkach była pleśń – przez to bardzo szybko doszło do mnie u kandydozy (co jest normalne), pleśń usunąłem ale na nic to sie zdało gdyż i tak jakieś małe ulości pozostały na uszczelkach których nie byłem w stanie dostrzeć wzrokiem. Ponadto piłem napoje gazowane(rzadko bo rzadko …raz na 2 dni i to jeszcze w puszcce) ze względu na stres. Już po samym odłożeniu gazowanych, odłożeniu wszystkiego co ma cukier, nabiału(kluczowe,bieda w pracy także jadałem prawie wszystko) i dołożeniu(moim zdaniem najważniejsze) melatoniny liposomalnej nalot żołty(zatem kwasu żołądkowego) z rana kiedy się budziłem znikł. Zatem nie natrudziłem się za bardzo tak jak musze się namęczyć z niektórymi osobami które do mnie piszą a które mają chorobę refluksową …
Do przejżenia w przyszłości
sci-hub.tv/10.1038/nrd2444
sci-hub.tv/10.1517/13543784.12.1.39
sci-hub.tv/10.1159/000343975
sci-hub.tv/10.1097/MCG.0b013e318169021d
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17526179
sci-hub.tv/10.1016/j.tips.2011.02.003
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16047559
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1, ⇧2 | sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439 |
---|---|
⇧3 | sci-hub.tv/10.1046/j.1365-2168.1998.00780.x |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24151378 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20461951 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15366675 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2057738 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15588798 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1882789 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1926953 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3414086 |
⇧12 | sci-hub.tv/10.1111/j.1600-051X.2009.01494.x |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21860819 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18205259 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26739854 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22277344 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25780309 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22314391 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27527893 |
⇧20 | sci-hub.tv/10.1002/jcp.26136 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6608226 |
⇧22 | pl.wikipedia.org/wiki/Glukagon |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14669337 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6823187 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19040020 |
⇧26, ⇧432 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18502208 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18779468 |
⇧28 | journals.viamedica.pl/eoizpm/article/download/25951/20761 |
⇧29 | ”Marta Dąbrowska, Dorota Szydlarska, Ewa Bar-Andziak Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Adiponektyna a insulinooporność i miażdżyca” |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21845377 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19120901 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21848629 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3228988/ |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22060288 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24961118 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9040897 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28883961 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23229594 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23083982 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25573720 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20733935 |
⇧42, ⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21063481 |
⇧43, ⇧541, ⇧542 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3091156/ |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21532161 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19958309 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23774797 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21318998 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17845694 |
⇧50, ⇧162 | sci-hub.tv/10.1007/s00467-011-1983-x |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26854251 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8881984 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22875307 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3632023 |
⇧55 | sci-hub.tv/10.1111/j.1468-1293.2009.00807.x |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10443906 |
⇧57 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2002.05772.x |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21485512 |
⇧59, ⇧103 | jpp.krakow.pl/journal/archive/12_11/pdf/591_12_11_article.pdf |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19525872 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19405255 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18949531 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27840365 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11219528 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17298766 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24907504 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21586173 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12702981 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28397447 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28437356 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8783522 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16332488 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9058468 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26255560 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8338415 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18592151 |
⇧77, ⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18475336 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3995239 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16036501 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8237089 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6989439 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1565224 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3534050 |
⇧85, ⇧113, ⇧114 | sci-hub.tv/10.1016/j.gtc.2016.02.003 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16622332 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14722388 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6894002 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9219778 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18437485 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2178535 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25992813 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19741311 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28914696 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27446827 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12358231 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22300015 |
⇧98 | sci-hub.tv/10.1148/86.6.1041 |
⇧99 | sci-hub.tv/10.1016/j.cgh.2010.11.039 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2963147/ |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12498999 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23826847 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14756022 |
⇧105 | pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przywspółczulny |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11769720 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12084847 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29081029 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10958210 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15912364 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18324880 |
⇧112, ⇧280 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27512850 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15849392 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1952711 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19941090 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8710433 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26426655 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11215353 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15631321 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18460163 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23371037 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19391346 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17919274 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17925430 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21086223 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1946000 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15351016 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18046990 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24718860 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22963909 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22964626 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22553136 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20424538 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18609166 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24252041 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22144996 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27556519 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20517277 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6884107 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19957777 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19771391 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19690661 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21248360 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12784293 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18328794 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20639775 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20639774 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18073124 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22538254 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21211656 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18681944 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22135605 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22334515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22331013 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24121144 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25110424 |
⇧159 | cbi.nlm.nih.gov/pubmed/24753336 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23025757 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26324664 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20736112 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25133779 |
⇧165, ⇧714, ⇧733 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3128165/ |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5534346/ |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301323 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26281170 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25168182 |
⇧170 | jstage.jst.go.jp/pub/pdfpreview/internalmedicine/51/20_51_51.8383.jpg |
⇧171 | jstage.jst.go.jp/article/internalmedicine/51/20/51_51.8383/_article |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25071357 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15055710 |
⇧174 | www.advances.umed.wroc.pl/pdf/2013/22/3/303.pdf |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674625 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18774247 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12003417 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23698189 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23758760 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16764790 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9619984 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28702854 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19089153 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24011800 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25466325 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24516699 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18720002 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11873099 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19082721 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794297 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25255080 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26392769 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21454063 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23999171 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26396004 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22105180 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19009231 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10852522 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6224922 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7416139 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28262205 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3800530 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9674479 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25808429 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14662177 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736721 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17511215 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12393039 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15224835 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19489474 |
⇧211, ⇧389 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2921087/ |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29147879 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9032590 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19491506 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3583692 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17511235 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17603713 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12928077 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11449097 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8157421 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22099620 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26256428 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10957933 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10230922 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11729108 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26443628 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18958550 |
⇧228, ⇧229, ⇧451 | sci-hub.tv/10.1038/ajg.2010.272 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1773945 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1670223 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1811318 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1941459 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17907900 |
⇧235 | sci-hub.tv/10.1007/s00535-004-1440-8 |
⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7404230 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374305 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/879893 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15906752 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23639809 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15089887 |
⇧242, ⇧408 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12189552 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1595915/?page=2 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19166139 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9454361 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19477034 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19140217 |
⇧248, ⇧477 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26650186 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19590427 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20795406 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21883699 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20731160 |
⇧253 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19951613 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20414055 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22383209 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20304146 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22413852 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25364974 |
⇧259, ⇧392 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5083128/ |
⇧260 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC544625/ |
⇧261, ⇧356 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19074641 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3400810/ |
⇧263 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16224642 |
⇧264 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11330417 |
⇧265, ⇧739 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15913477 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349848 |
⇧267 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23964146 |
⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24928064 |
⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17439595 |
⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24210194 |
⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19429794 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21095095 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7106040 |
⇧274 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20497140 |
⇧275 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12611566 |
⇧276 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27005292 |
⇧277 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26986625 |
⇧278, ⇧279, ⇧684 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3801363/ |
⇧281 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18205046 |
⇧282 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2000.03175.x |
⇧283 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11712327 |
⇧284 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15166964 |
⇧285 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11768699 |
⇧286, ⇧297 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1799152/?page=1 |
⇧287 | hindawi.com/journals/scientifica/2013/518909/#B140 |
⇧288 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15865235 |
⇧289 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3792782 |
⇧290 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25562159 |
⇧291 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25528854 |
⇧292 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16002270 |
⇧293 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15513378 |
⇧294, ⇧295, ⇧345, ⇧597 | sci-hub.tv/10.1097/01.NPR.0000431881.25363.84 |
⇧296 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3569677 |
⇧298 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26506614 |
⇧299 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20588261 |
⇧300 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9132398 |
⇧301 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21881975 |
⇧302, ⇧303 | sci-hub.tv/10.1016/j.gtc.2012.12.001 |
⇧304 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24338227 |
⇧305 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25457064 |
⇧306 | sci-hub.tv/10.1016/j.mito.2004.07.014 |
⇧307 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12452391 |
⇧308 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19122512 |
⇧309 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11729118 |