Rdestowiec japoński (polygonum cuspidatum, Hu Zhang) to zioło bardzo dobrze poznane przez naukowców i stosowane przez ogrom zielarzy jak i innych amatorów ziołolecznictwa na całym świecie. Jednym z większych propagatorów i ogólnie promotorów tego zioła jest Stephen Buhner – amerykański zielarz, słynny ze swojego protokołu ziołowego na boreliozę i koinfekcje. Rdestowiec japoński to jednak nie tylko zioło bardzo przydatne(wręcz podstawowe) w chorobie z Lyme ale także i w wielu innych przypadłościach i problemach?W czym może Ci ono pomóc? o tym poniżej.
Skład: emodyna, chryzofanol, eter monometylowy emodyny, poligonia, glukozyd fyscionu, piceid, resweratrol, transresweratrol, polidatyna, glukofragulina, fiscjon (reochryzydyna), fallacinol, citroosein, kwestyna, apigenina, luteolina, quistenol, kwas protokatechinowy, katechina, dwumetrylohydroksy-chromon, naftochinon, metylokumaryna, liczne flawonoidy, polisacharydy, skondensowane taniny i pozostałe substancje(w sumie 74 zawarte w korzeniu tego zioła) 1)sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2013.05.007
Wykazuje działanie przeciw przywrom, krętkom, grzybom. Działa jako ośrodek rozluźniający ośrodkowy układ nerwowy, chroni i działa przeciwzapalnie na mózg i rdzeń kręgowy, jest przeciwutleniaczem, zapobiega i leczy miażdżycę tętnic i hiperlipidemię. Ma działanie antymutagenne, antykancerogenne, chemioterapeutyczne, rozszerza naczynia krwionośne, zapobiega agregacji płytek krwii, hamuje syntezę eikozanoidów (prostanoidów), działa przeciwzatorowo. Jest blokerem kinazy tyrozynowej, hamuje onkogenezę, jest środkiem na obniżenie gorączki. Leczy i zapobiega wrzodom, nieznacznie redukuje ilości kwasu żołądkowego i ochrania przed krwawieniem wrzodów, jest hemostatykiem – zapobiega krwotokom i normalizuje przepływ w układzie krwionośnym jako środek ściągający. Roślina jest jadalna i jest dobrym źródłem witaminy C chroniąc tym samym przed szkorbutem. Działa na krętki leptospira oraz treponema denticola, działa na stany artretyczne jak i bakteryjne stany zapalne. Chroni organizm przed uszkodzeniami spowodowanymi przez endotoksyny, pomaga obniżyć siłę reakcji herxheimera. Hamuje metaloproteinazy MMP-1,3 i 9 (czynniki pobudzane w stanie zapalnym np.przez krętka boreliozy, powodują między innymi zapalenie stawów). Przechodzi przez barierę krew mózg(resweratrol i transresweratrol) gdzie hamuje stan zapalny i chroni układ nerwowy działając przeciw drobnoustrojom oraz działa uspokajająco. Ułatwia napływ krwi do miejsc, które są trudne do osiągnięcia przez syntetyczne bakteriobójcze. Ułatwia krążenie w gałkach ocznych, skórze i stawach. Jest skuteczna w przypadku chronicznego zanikowego zapalenia skóry(ACA), skuteczna w leczeniu infekcji Bartonella oraz w Ehrlichiozie. Resweratrol działa aktywnie przeciw Neisseria gonohorrhea.
Rdestowiec japoński działa na paciorkowce z grupy A i B, proteus vulgaris, salmonella typhi, shighella flexneri, s.albus, neisseria cattrhalis, n.meningitidis, n.honorrhoeae. Działa na wirusa RSV, azjatycką grupę typu A, wirusa opryszczki, wirusa ECHO. Co ciekawe wirus ECHO wykazuje problemy zdrowotne bardzo przypominające boreliozę. Hamuje działanie adenowirusa typu III, wirusa poliomyelitis typu II, wirusa coxsackie typu A i B, wirusa zapalenia opon mózgowych typu B, HIV oraz wirusów ECHO 11. Wodny wywar hamuje powstawanie antygenów wirusowego zapalenia wątroby typu B obniżając HBAg. Polidatyna wykazuje działanie przeciwkaszlowe oraz jest skuteczna w przypadku leczenia SARS. Zioło to skuteczne jest w przypadku oparzeń(sprzyja powstawaniu ziarniny). Redukuje wysięki, chroni przed utratą wody i elektrolitów,redukuje blizny i obumieranie tkanek(dzieje się to dzięki modulacji angiogenezy czyli powstawania naczyń krwionośnych). Jako że stymuluje mikrokrążenie przyspiesza regenerację skóry po oparzeniach nie doprowadzając do martwicy tkanek mimo to nie dopuszcza do rozwoju nowych naczyń krwionośnych w miejscach gdzie nie powinny one powstawać. Opisywana roślina przydatna jest w reumatoidalnym zapaleniu stawów, zaburzeniach wzroku takich jak retinopatia cukrzycowa, zwyrodnienie plamki żółtej(mokra postać), w udarze mózgu, w chorobie wieńcowej i zapaleniu mięśnia sercowego. Działa jako inhibitor angiogenezy w łagodnych jak i złośliwych guzach, tłumi agregację płytek krwi, pobudza wazorelaksację w całym organizmie w tym naczynia włosowate w oskrzelach, przywraca ciśnienie krwi do normy, obniża liczbę adhezyjnych(przylegających do siebie powierzchniowych warstw komórek) białych ciałek krwi, przywraca do normy liczbę otwartych naczyń włosowatych, łagodzi uszkodzenia płuc wywołane poparzeniem, hamuje tworzenie się estra cholesterolu w ludzkich hepatocytach poprzez hamowanie enzymu acetylotransferazy acetylo-CoA-cholesterolu. Powoduje wzrost przepływu wieńcowego obniżając tym samym opory przepływu, przywraca do normy śródbłonek naczyniowy, działa antyoksydacyjnie w całym organizmie jednak kiedy potrzeba potrafi je obniżyć (np. w komórkach chorych na białaczkę). Jest silnym blokerem aktywności dioksygenazy(lipooksygenazy – jest ona zaangażowana w syntezę czynników stanu zapalnego). Hamuje wytwarzanie eikozanoidów(substancje powstające z kwasu arachidonowego, EPA i kwasu dihomogammalinolenowego), hamuje COX i LOX, resweratrol hamuje tworzenie metabolitów kwasu arachidonowego,moduluje degradację aminokwasu tryptofanu oraz produkcję neopteryny(wytwarzanej przez interferon gamma), normalizuje autoimmunologię w boreliozie,toczniu i RZS, podnosi liczbę leukocytów podczas radiacji i chemioterapii, skuteczny w białaczce, stymuluje się tworzenie fibroblastów co jest ważne w przypadku łuszczycy czy też zapaleniu stawów, jest skuteczny w przypadku hiperartrofi ledzwiowej i osteartrozie, zapaleniu wyrostka robaczkowego, ropniu wyrostka robaczkowego, zapalenia migdałków, zapaleniu płuc,erozji szyjki macicy, hamuje czynnik VEGF w przypadku raka(odpowiedzialny za wzrost naczyń krwionośnych w chorobie nowotworowej), skuteczny w przypadku raka skóry, skuteczny w przypadku menopauzy(resweratrol i transresweratrol to fitoestrogeny), wiąże się z receptorami estrogenu wzmacniając aktywność tego hormonu w organizmie i pomimo tego hamuje rozwój raka piersi gdyż w tym przypadku działa bardziej jako regulator niż induktor estrogenu(jest zarówno agonistą jak i antagonistą receptorów alfa i beta estrogenowych), wydłuża życie i redukuje skutki stażenia się organizmu, pobudza sirtuiny(to one są odpowiedzialne za w/w efekt), może być skuteczny w przypadku Alzheimera, redukuje obrzęk rdzenia kręgowego, obniża aktywność laktatdehydrogenazy, obniża malondialdehyd w uszkodzonej tkance rdzenia kręgowego oraz poprawia aktywność pomp Na+,K+ i ATPazy (pompa sodowo-potasowa),niweluje stan zapalny mózgu, działa w przypadku stwardnienia zanikowego bocznego i innych chorób związanych z neuronami ruchowymi, może być przydatny w Parkinsonie, zaniku opuszkowym, pląsawicy Huntingtona, miasteni gravis, stwardnieniu rozsianym, otępieniu czołowo-skroniowym, traumatycznym urazie mózgu, niedokrwieniu mózgu, redukuje zawroty głowy, kołotania serca i bóle w klatce piersiowej. Skuteczny przeciwko krętkowi boreliozy(dawkowanie od 500mg do nawet i 2-3gramów 3-4x dziennie w postaci kapsułek lub w postaci wywarów czy też nalewki). 75)rozanski.li/71/rdest-japonski-a-wlasciwie-rdestowiec-polygonum-cuspidatum-fallopia-japonica-polygonum-japonicum/ 76)Healing Lyme – Stephen Harrod Buhner
Na wzmocnienie i oczyszczenie krwi, przeciwreumatycznie, moczopędnie, wykrztuśnie, eliminuje zastój treści pokarmowych w jelicie. Stosowany przy leczeniu żółtaczki, bóli reumatycznych, bolesnego częstomoczu z mętnym osadem, upławów, bolesnego miesiączkowania, zatrzymanych odchodów połogowych(logchia), krwawiących hemoroidów, szczeliny odbytu, ran i urazów, oparzeń, infekcji dróg oddechowych, uszkodzenia skóry, poparzenia, czyraki, infekcje skórne, ukąszenia węża(w formie okładów), bakteryjnej dyzenteri, w ostrych wirusowych zakażeniach wątroby z żółtaczką, zakażenia wątroby typu B, w żółtaczce noworodków, w kamicy żółciowej, w zapaleniu pęcherzyka żółciowego, w zakażeniu rzęsistkiem, w zakażeniu bakteryjnym pochwy, w łuszczycy.
Nie stosować w czasie ciąży. Duże dawki mogą powodować problemy żołądkowo-jelitowe, suchość i gorycz w ustach, wymioty, bóle brzucha, biegunki. Dawka toksyczna to ok.1gram na 1kg masy ciała także dla 75kg będzie to 75gram. W przypadku skutków ubocznych obniżyć dawkę. Nie stosować z substancjami rozrzedzającymi krew, nie stosować przed operacjami chirurgicznymi.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2013.05.007 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28497962 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25981921 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25941823 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25856718 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25658356 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24653579 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24473215 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28314476 |
⇧10, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18657948 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19106037 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18424101 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18040066 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16479931 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21376343 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21289251 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18338768 |
⇧19 | pl.wikipedia.org/wiki/Tyrozynaza |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945131 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17897641 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17553752 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17543483 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16914113 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17409035 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15857203 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15781129 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15063831 |
⇧29, ⇧70, ⇧71, ⇧72, ⇧73, ⇧74 | luskiewnik.pl/autoimmunologia/new-page-7.htm |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20659264 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647105 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25792654 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25311751 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24956862 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24448066 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24160551 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24071990 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23320550 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23311155 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23069945 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23029551 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22982350 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22858825 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22855270 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22483554 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22469768 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22435782 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22108298 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4646521/ |
⇧50 | mdpi.com/1420-3049/20/6/11119/htm |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4364577/ |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22432802 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21795031 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21711083 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20082145 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4237097/ |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24143857 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2989585/ |
⇧59, ⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4581740/ |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25553583 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20922651 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20645208 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19107405 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14724344 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18543392 |
⇧67 | sci-hub.bz/10.1016/j.jep.2013.05.007 |
⇧68 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1016/j.febslet.2014.03.027/full |
⇧69 | sci-hub.bz/10.1111/pai.12279 |
⇧75 | rozanski.li/71/rdest-japonski-a-wlasciwie-rdestowiec-polygonum-cuspidatum-fallopia-japonica-polygonum-japonicum/ |
⇧76 | Healing Lyme – Stephen Harrod Buhner |
Ftalany są to substancje stosowane do produkcji żywic ftalanowo-glicerynowych (tzw. gliftali), które stanowią bazę dla lakierów i farb ftalowych, klejów czy też laminatów. Używane są również jako plastyfikatory.Bezpośredni kontakt z nimi przyczynia się do powstawania najróżniejszych dysfunkcji praktycznie każdego układu czy też organu w organizmie człowieka co później albo predysponuje(wraz z innymi czynnikami) do chorób czy też bezpośrednio je powoduje. Niestety predyspozycje genetyczne(jak zawsze zresztą) przyczyniają się do zwiększonej ich absorbcji przez co ich mniejsze dawki u niektórych ludzi mogą powodować konkretne problemy zdrowotne. W czym dokładnie występują ftalany?na co działają i jak ograniczyć ich absorbcje?Artykuł dedykuje wszystkim rodzicom dzieci autystycznych(i tymi z problemami neurologicznymi), którzy w badaniu kwasów organicznych (OAT) mają podwyższony lub wysoko kwas chinolinowy (Quinolinic Acid) czy też – jakby nie patrzeć , też związany z nadmierną ekspozycją na ftalany.
Co wręcz przeraża – w oczyszczalniach ścieków ftalany nie są w pełni 'wyłapywane’ przez filtry także przedostają się dalej do ekosystemu. 174)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27642822
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28501012 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28391856 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27719622 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27588698 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28231065 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28371296 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26310707 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28558421 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27072648 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27372065 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25341819 |
⇧12, ⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5027605/ |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27522423 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4837386/ |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4590739/ |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28842438 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25216151 |
⇧18 | sci-hub.io/10.1038/jes.2015.33 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21505796 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22652904 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24704966 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22563949 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24674441 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5187886/ |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18214902 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28892847 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28850937 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28800472 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28475976 |
⇧30 | sci-hub.io/10.1016/j.envpol.2017.04.039 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27567353 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26450281 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22537663 |
⇧34 | hub.io/10.1016/j.envpol.2017.04.039 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28392331 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28390300 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28329946 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28274229 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28174042 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25753462 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28153396 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152472 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152410 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25743932 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28099427 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17589594 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28095285 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28040128 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27943041 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27907809 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27884522 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28554096 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25402001 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27875712 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26654562 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28938100 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27822670 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27649471 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28939183 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28686951 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22472124 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27648964 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27575365 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26275958 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26087406 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25614580 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27559705 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25348326 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28426647 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27432241 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27428989 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27235111 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212185 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28754983 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28416457 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27164441 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27148549 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27138838 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27135907 |
⇧81 | pl.wikipedia.org/wiki/Receptory_aktywowane_przez_proliferatory_peroksysomów |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27133914 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12805656 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26667027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26894419 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26867866 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26585812 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28595985 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27863867 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26524146 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26520405 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26490897 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26439087 |
⇧94 | pl.wikipedia.org/wiki/Komórki_Leydiga |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23890968 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23579005 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26385792 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257159 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26108271 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101203 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26095249 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26081030 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26073845 |
⇧104 | Lopez-Carrillo et al., 2010 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26042594 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23383031 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25913154 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25811352 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4349159/ |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24637910 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25770461 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25765776 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28898934 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622280 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23977034 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24934852 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24503621 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25460639 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25445825 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25230320 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25442219 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25388623 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28614761 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25121464 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28359975 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25384258 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25369342 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24858230 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25207995 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28875446 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28146055 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25081364 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25050905 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25044062 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23874772 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23738920 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23706605 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23314200 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22871597 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22723514 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22564763 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21763743 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23585028 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22049059 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21440837 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11301413 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7701518 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15046772 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11259618 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15513900 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19822263 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19483380 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19386278 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19330797 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19165392 |
⇧156 | mefanet.upol.cz/BP/2010/2/103.pdf |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18473744 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5439185/#B92 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26718607/ |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24075507/ |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25295592/ |
⇧162 | Swan S.H., Main K.M., Liu F., Stewart S.L., Kruse R.L., Calafat A.M., Mao C.S., Redmon J.B., Ternand C.L., Sullivan S., Teague J.L., Study for Future Families Research Team: Decrease in anogenital distan- 506 Postepy Hig Med Dosw (online), 2013; tom 67: 499-506 ce among male infants with prenatal phthalate exposure. Environ. Health Perspect., 2005; 113: 1056-1061 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25725197 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25652062 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27331296 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26333673 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22191658/ |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25081008 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21714771 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21515331 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20466057 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21573189 |
⇧173 | TOXICOLOGY AND APPLIED PHARMACOLOGY 54, 392-398(1980) Study of the Testicular Effects and Changes in Zinc Excretion Produced by Some n-Alkyl Phthalates in the Rat PAUL M.D. FOSTER, LUCY V. THOMAS,MELVYN W. COOK,AND SHARAT D. GANGOLLI |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27642822 |
DIM czyli dindolylmetan to pochodna indole-3-carbinol – związku zawartego w brokułach czy kalafiorze a zwłaszcza w kiełkach brokuł(znacznie większa koncentracja niż w brokułach). Wykazuje szereg prozdrowotnych właściwości o których po prostu dobrze wiedziec zwłaszcza kiedy dopadnie Cię choroba nowotworowa. W czym może pomóc dindolymetan zwany potocznie DIM?
Rewelacyjne podsumowanie wszystkich właściwości przeciwnowotworowych DIM w kluczowych(przebadanych) typach raka można znaleźć tutaj – 102)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4964527/
oraz tutaj 103)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3901097/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28923415 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28922986 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28844962 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28659310 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28586165 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28459610 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28586058 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28582660 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28529644 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27609226 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27700072 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27430727 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27372603 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24008339 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27091758 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26251508 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27069550 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17522055 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17409440 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26926141 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26818958 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23326427 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11931841 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23376355 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21615272 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15661811 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23658110 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23517732 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22174820 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23568953 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24926357 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290291 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26004560 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23968581 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23902531 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25423641 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25403850 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25332705 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25281898 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25180456 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25169472 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22351660 |
⇧43 | ]ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15735741 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21409406 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21362629 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20124483 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21267453 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21254914 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21034812 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19334074 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22363731 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22514694 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19470789 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18378071 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18329003 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18060767 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8866829 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22592002 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17182797 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26203047 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12665522 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12421845 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10478829 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7590528 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26651978 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25521277 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26510945 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26476840 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26068982 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25876645 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26693258 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25706292 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25704022 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25633416 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24898268 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24715233 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24466240 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17513886 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25542144 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18332045 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24224124 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24200994 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22800507 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24162184 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3725066/ |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23586923 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23555785 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23090135 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23085552 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22920439 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22819556 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22736073 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22727906 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22564965 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22548798 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16219298 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26335331 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26138223 |
⇧99 | sci-hub.io/10.1016/j.ijcard.2014.09.037 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25025957 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28050169 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4964527/ |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3901097/ |
Rak szyjki macicy stanowi zaledwie 4% umieralności wśród kobiet (na nowotwory). Jednak jak już go masz to ryzyko śmierci wynosi nieco ponad 50% w ciągu 5 lat. Naturalnie do takiego dobrego jak na leczenie czy tez pseudo leczenie(wycinanie) wyniku przyczyniają się po prostu operacje inwazyjne polegające na wycięciu macicy i to jeszcze często razem z węzłami chłonnymi. Tak jak w przypadku raka piersi – Pyrrusowe zwycięstwo gdyż kobieta taka będzie musiała regulować swoją gospodarkę hormonalną podawaniem hormonów syntetycznych z zewnątrz. Jest sporo badań pokazujących mechanizmy działania organizmu tj. co się dzieje w przebiegu tej choroby w organizmie człowieka. Są też badania pokazujące preparaty pochodzenia naturalnego które mogą okazać się skuteczne lub ze względu na swoje właściwości, wpływając na procesy powstające w charakteryzowanej chorobie – będą skuteczne – w końcu na ich podstawie sporządzane są leki antynowotworowe. Problem z lekami nowotworowymi(syntetykami) jest jednak taki, że podawane są często w pojedynkę oddziałując tylko na 1 proces/ścieżkę sygnałową i przeważnie mają ogrom skutków ubocznych. Przejdźmy jednak do konkretów.
Standardowo jak przy każdym raku należy zahamować ścieżkę mTOR a zwiększyć autofagię(czyli proces usuwania śmieci z organizmu) – ścieżka mTOR pomaga np.w osiągnięciu lepszych wyników sportowych jednak nie tylko skraca życie ale i przyczynia się do nowotworów – i w tej chorobie nowotworowej jej zahamowanie(mTOR) i pobudzenie autofagii jest bardzo korzystne. Pobudzenie białka Bax a obniżenie aktywności Bcl-2 praktycznie w każdym typie nowotworu także jest pożądane – Bax odpowiada za śmierć komórkowa która jest tutaj niezbędna aby komórki raka umierały, z kolei białko Bcl-2 odpowiada za przetrwanie komórki stąd potrzeba obniżenia jego aktywności. Metaloproteinzy i kaspazy – kaspaza 3 tak jak białko Bax odpowiedzialna jest za śmierć komórkowa – należy pobudzić, natomiat metaloproteinzy zwiększają stany zapalne – w tym przypadku powinno się je obniżać. Stan niedotlenienia czyli czynnik HIF-1 oraz czynnik VEGF – obydwa na siebie wpływają tzn. kiedy HIF-1 alfa jest pobudzone to VEGF się zwiększa – ten pierwszy powoduje stan niedotlenienia który trzeba koniecznie odwrócić, VEGF z kolei powoduje zwiększone możliwości dopływu substancji odżywczych do tkanki nowotworowej – konieczne jest zahamowanie tego procesu. Dieta z niskim indeksem glikemicznym(IG) oraz mocne obcięcie podaży kalorii to jak dla mnie mus w tym przypadku.To co powyżej wymieniłem to moim zdaniem konieczne procesy i ścieżki sygnałowe do zahamowania lub pobudzenia aby skutecznie walczyć z choroba nowotworowa jaką jest rak szyjki macicy. Więcej informacji trochę bardziej(lub niekiedy trochę mniej) technicznych poniżej.
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21426771 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19624895 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19996286 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11853003 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27886335 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26464616 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14555539 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2220031/ |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15698426 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4212005/ |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17439952 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4212005/table/tbl0005/ |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9754764 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25084511 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25386925 |
⇧16, ⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24668416 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25135429 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17074332 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19996286 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21646470 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11344239 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18241547 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26675396 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14701854 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15827339 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23708780 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12795334 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25265013 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11278357 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19080502 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23231348 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25818795 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20686382 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25623525 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26607076 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21964635 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17177841 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16731755 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17983496 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12804120 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26260273 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19953944 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21609578 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25854386 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3711333 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23922174 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24615103 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11712783 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17199997 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17603274 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19317259 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20858478 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23510470 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18687388 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21496227 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1863338 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23122182 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22170400 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19723095 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18761069 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25187959 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23864892 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26813281 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22863844 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21496227 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23268709 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20397191 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23936001 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17044934 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8076361 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18035403 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21939359 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20150221 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23964446 |
Liść laurowy czyli wawrzyn szlachetny znany był mi już od dawna(jeśli chodzi o właściwości lecznicze). Stosowałem go kiedyś za małolata(chyba ze 13-14lat temu) jako jedna z kuracji po przeczytaniu książki M.Tombaka na stawy – nie miałem z nimi żadnych problemów(i w sumie dalej nic konkretnego się z nimi nie dzieje) mimo to już wtedy testowałem na sobie różne interwencje jeśli chodzi o altmed, zioła i wtedy akurat zwłaszcza suplementy diety jak i samą dietę. Nie wiedziałem jednak o tym, że liść laurowy może mieć jak dla mnie bardzo konkretne, nie często spotykane właściwości lecznicze.
1-3% olejku eterycznego, flawonoidy, lignany, laktony seskwiterpenowe, alkaloidy izochinolinowe: retikulina, boldyna; wreszcie alkohol mirycylowy. Olejek laurowy – Oleum Lauri obfituje w 1,8-cineol, linalol, eugenol, kostunol, geraniol, pinen, felandren, terpineol. Eremantyna, kostunolid i laurenobiolid należą do seskwiterpenów. 1)rozanski.li/162/wawrzyn-laurus/
Pobudza krążenie krwi, wzmagają skurcze mięśnia sercowego, usprawnia krążenie w kończynach i mózgowiu co może być bardzo przydatne we wszystkich chorobach neurologicznych oraz zwłaszcza u kobiet, które odczuwają zimno w kończynach(i nie jest to np.problem z niedoczynnością tarczycy), działa ochronnie na miąższ wątroby, żółciopędnie, żółciotwórczo, rozkurczowo i stymulująco na centralny układ nerwowy. Wawrzyn szlachetny wzmaga diurezę i wydzielanie potu, a wraz z nimi usuwanie szkodliwych i zbędnych metabolitów, poprawia trawienie i przyswajanie składników pokarmowych, hamuje rozwój bakterii i grzybów,wcierany we włosy zapobiega ich wypadaniu i utracie połysku.44)rozanski.li/162/wawrzyn-laurus/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧44 | rozanski.li/162/wawrzyn-laurus/ |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12419922 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21674633 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21332404 |
⇧5 | ptkardio.pl/Polimorfizm_bialka_przenoszacego_estry_cholesterolu_i_jego_zwiazek_z_dzialaniem_inhibitorow_CETP-798 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16142632 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15675799 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18758079 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26657812 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12851709 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14654907 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23435943 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19166918 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10509909 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24711846 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21688047 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25312182 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17577382 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27771586 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21191760 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22082096 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23543905 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27782086 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11003152 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24826380 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21678158 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12046861 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26312934 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20067158 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16737790 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23891890 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20944422 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24095960 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23859043 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24801989 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25837780 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11912066 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20534330 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24250611 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12916069 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19177188 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27982689 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21188975 |