Konferencja Klinghardt Academy – lecznicze podejscie do Boreliozy 2017 miała miejsce w maju tego roku także są to bardzo świeże informacje. Jest to skrót z najciekawszych stwierdzeń, które możesz teraz przeczytać dzięki Scottowi (z betterhealthguy) – jest to chłopak niegdyś chorujący na boreliozę i koinfekcje z których wyszedł naturalnymi terapiami (i od kogo pochodzą poniższe notatki). Jest to druga część tej konferencji.
dr.Dietrich Klinghardt
– Niektóre markery Lyme które można zaabserwować to: leukocyty poniżej 5000, powyżej 5tyś borelioza nie jest głównym problemem
– Średni poziom cholesterolu oraz wysoki poziom trójglicerydów obserwowany jest w boreliozie
– Insulinooporność: sprawdz glukoze i insulinę
– Niskie MSH, wysokie TGFbeta1, wysoka MMP-9 oraz wysokie C3a/C4a mogą być obecne.
– Pozytywna odpowiedz na hormon T3
– Druga faza nie prawidłowo funkcjonujących nadnerczy może być zaobserwowana: wysoki kortyzol w nocy, niskie DHEA, niski testosteron, niski progesteron, dominacja estrogenu
– Niska fosfataza alkaliczna jest związana z niskim cynkiem i Kryptopylurią (KPU – PD: o tym problemie już wkrótce)
– Obniżona gęstość/koncentracja moczu
– Wysoki kortyzol?fosfotydyloseryna może go obniżyć
– Wysoki kortyzol z rana może być problemem nadmiernej ekspozycji na poleelektromagnetyczne czy też może być związany z miejscem spania
– Niski poziom cynku prowadzi do upośledzenia leukocytów
– Kiedy tracisz wodę, krew robi się gęstsza a leukocyty nie mogą dotrzeć do naczyń włóosowatych. Mikroby redukują ADH co prowadzi do odwodnienia,
– Nigdy nie miał jeszcze pacjenta z mierzalnym poziomem ADH(PD: zatem zawsze były one niższe niż normy laboratoryjne)
– Spray do nosa ADH zawiera rtęć. Wersja oralna może być używana w bardzo małych ilościach(pod język) – należy po tym umyć zęby.
– Test na mykotoksyny w moczu jest dobry jednak uwzględnia tylko 4 typy
– Jeśli w domu jest pleśń to pacjent też ją będzie miał
– Megasporebiotic to cudowy preparat w przewlekłych problemach z zatokami i używa go u niektórych pacjentów
– Sporanox nie leczy Aspergillusa
– Leki New Rx działały przez 2-3lata, po tym okresie przestały
– Test Elispot szybko jest pozytywny po ugryzieniu przez insekta i wynik pozytywny spada w ciągu 6-8tygodni po udanym leczeniu. 94% specyficznośći i 91% czułości
– Protokół RK używa ultradzwięków terapeutycznych i wyciąga mikroba z komórek. Przeważnie stosuje ART, później ultradzwięki i znowu ART.
– Mgła umysłowa związana jest z układem limfatycznym. Szramy bartonellowe są oznaką zredukowanego przepływu limfatycznego.
– Krętek boreliozy żyje w układzie limfatycznym i powoduje tam stany zapalne blokując jej prawidłowy przepływ
– Infekcje nerwu trójdzielnego są częste. Nieszczelne jelito to symptom boreliozy. Stany zapalne nerwu błędnego w Boreliozie są częste.
– Alzheimer to długo trwająca infekcja boreliozą
– Amyloid beta to ostatnia próba układu immunologicznego do poskromienia mikrobów
– Borelia hamuje układ odpornościowy do tego stopnia, że wirusy z grupy Herpes i pleśń stają się oportunistyczne
– Autoimmunologia to układ immunologiczny atakujący komórki pełne mikrobów
– Większość mikrobów żyje w układzie krwionośnym gdzie jest najwyższe stężenie składników odżywczych
– Radiacja wytwarzana przez telefony komórkowe potęguje wzrost krętków boreliozy
– Mgła umysłowa to często obrzęk w mózgu
– Nie chcemy zabijać boreliozy, chcemy ją ścigać aby jej powiedzieć gdzie ma egzystować w organizmie
– Dodanie probiotyku Bravo powoduje lepsze funkcjonowanie neuronów. Antybiotyki działają na mikroby w mózgu co jest przydatne w przypadku lepszych połączeń neuronalnych
– Śledziona to sekretna kryjówka Boreli, Bartonelli, Babesi, Mykomplazmy i innych patogenów
– Przed zrobieniem testu PCR dobrze jest zrobić prowokacje ultradzwiękami i dopiero później oddać mocz do badania
– Rzeczy oddziałujące na epigenetykę są większym problemem niż same mutacje SNP
– Poleca 6 godzinną zbiórkę moczu do badania PCR w DNA Connexions testing
– Podobne metody prowokacyjne mogą być używane do testowania metali ciężkich
– W przypadku osteo-artrozy kolan znaleźli 18 mikrobów – jest to zatem chroniczna infekcja
– Im większa różnica pomiędzy witaminą D3 1.25OH a 25OH tym większe prawdopodobieństwo blokady VDR(receptora witaminy D3)
– 20% z jego pacjentów nie jest zainfekowana, 50% ma Boreliozę i koinfekcję jednak ich problemy zdrowotne nie są z nimi związane, 30% ma boreliozą i koinfekcję i problemy zdrowotne są związane własnie z tymi infekcjami
– 50% biotoksyn w organizmie może pochodzić od problemów z zębami
– Jego wskazówki lecznicze to: wprowadz detoks organizmu, wyreguluj układ odpornośćiowy, wprowadz strategie lecznicze na mikroby
– Ozon rozkłada toksyny, zabija bakterie i rozrzedza krew.
– Formuły liposomalne pomagają przedostać się substancjom antybakteryjnym do biofilmu
– Kwas hialurynowy to ulubione pożywienie krętka boreliozy, bartonelli, rickettsi które przebywają w stawach, dyskach kręgosłupa i w ścięgnach
– Kwas hialurynowy firmy Biopure powinien być stosowany podjęzykowo
– Chcemy ruszyć mikroby do moczu i w tym celu używa ultradzwięków – mikroby w moczu to lepsza opcja niż mikroby w mózgu
– Na metale ciężkie potrzeba biofizyki, biochemia nie wystarczy
– Choroba Parkinsona może być częściowo spowodowana toksycznością magnanu lub rtęci
– Jeśli ktoś chce osiągnąć swój genetyczny i duchowy potencjał powinien leczyć swoją borelioze nawet jeśli jest bezobjawowy
– Kiedy przezwyciężysz chorobę to niesamowite jak wszystkie drzwi się przed Tobą otwierają
Dr.Karima Hirani „LDI w boreliozie”
– Ty Vincent rozwiązał układanę immunologiczną w boreliozie i innych kompleksowych chorobach
– LDA było pierwszym pierwowzorem LDI, którego historia sięga 50lat wstecz
– LDA było lekarstwem na egzeme
– LDA jest najlepszym sposobem leczniczym w jej biurze
– 6 najbardziej toksycznych typów pleśni są częścią miksu inhalacyjnego
– LDA może pomóc na zmęczenie, alergie wziewne/zatokowe, problemy z wagą, OCD(zaburzenia obsesyjno-kompulsywne) i depresje
– LDA ewoluowalo w LDI dzięki Ty Vincentowi 4-5lat temu
– Może wylączyć problemy autoimmunologiczne poprzednich infekcji
– Unikanie dawki która może być za mocna to największe wyzwanie
– Mix boreliozowy ma 75 różnych organizmów
– Miksy jakie istnieją to Streptococcus, Herpes, EBV, mycoplazma, CMV, borelia i inne
– Uważa, że jeśli infekcja jest uśpiona to nadał może wywołać autoagresję
– LDI pomaga w przypadku zarówno infekcji jak i odpowiedzi autoimmunologicznej
– Całkowite obciążenie organizmu musi być uwzględnione: dieta, alergie, niedobory odżywcze, anomalie metaboliczne, metale ciężkie, pleśń, infekcje, dysbalans układu nerwowego i inne
– Usuwa z diety gluten, nabiał i cukier u wszystkich swoich pacjentów
– Z jej doświadczenia wszystkie wyniki z laboratorium Shoemakera były podwyższone i w konsekwencji przestała je robić(w sensie wysyłać próbki do badania)
– Poleca ewentualnie robić testy w Genova na pleśń i alergie
– Terapia neuralna oraz LDI to jej nabardziej efektywne narzędzia
– Widzi zdumiewające rezultaty w komórkach macierzystych rdzenia kręgowego u autystów
– Stosuje też ozon, PRP oraz komórki macierzyste na problemy stawowe
– Jeśli zęby mądrośći zostały wyrwane lub pacjent ma kanały zębowe wysyła takich pacjentów do dentysty biologicznego
– U wszystkich zaczyna od LDA a następnie przechodzi na LDI
– Ma jednego pacjenta z Hashimoto, który przestał tracić włosy po terapi LDI na grzyba
– Terapia neuralna możę być bardzo dobra na Hashimoto – zauważyła że po niej normalizuje się poziom przeciwciał
– Jeśli osoby mają silne reakcje, mogą skorzystać z koenzymu Q10, glutationu, witaminy d3, doodbytniczego ozonu, aurouryny, CBD, ketaminy lub moczenia stóp w wodzie jonowej
– Helicobacter Pylori czy Yersinia mogą być czynnikami wywoływującymi Hashimoto
– Zawsze stosuje LDI podjęzykowo
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Kwas walproinowy czy też Depakina (lek zawierający tą substancję) to substancja/lek na padaczke i chorobe dwubiegunową i jest to temat na dzisiaj z którym zajmowałem się przez ostatnie 100 roboczogodzin. Jest to o tyle istotny i dla mnie ważny temat iż wg.badań kobiety zażywające Depakine czy kwas walproinowy kompletnie nie zdają sobie sprawy co biorą. Już nawet nie mowie o tych, które nie planują dzieci …ale są też takie które są zdecydowane na dziecko i w czasie ciąży będą stosować ten pseudo-lek. Z jednego z raportów w brytyjskim magazynie medycznym zostało ankietowanych prawie 3000 kobiet z padaczką i 20% nawet nie wiedziało o skutkach ubocznych Depakiny czy innego leku zawierającego kwas walproinowy. Uwierz mi, że ta liczba jest mocno zaniżona gdyż wiele osób nie lubi przyznawać się do nie wiedzy i własnej głupoty(bo nie sprawdzenie skutków ubocznych w przypadku tego leku to niestety mocno nie rozważne posunięcie). Ponadto kolejne 27% nawet nie usłyszało nic o skutkach ubocznych od swoich lekarzy(tu tak samo obstawiam że procent jest zaniżony gdyż kto chodząc przez dłuższy okres czasu przyzna się, że popełnił błąd i odwiedzał lekarza, który zachwala leki a nie mówi nic o skutkach ubocznych?). Zatem jest to minimum 47% kobiet żyjących w niewiedzy a moim zdaniem będzie to nawet i z 70-80% co jest wręcz przerażające. 1)http://search.proquest.com/openview/b19103c764e4339917060ee2444201f2/1.pdf?pq-origsite=gscholar&cbl=2043523 .Poniżej przedstawię zatem absolutnie wszystkie możliwe skutki uboczne kwasu walproinowego i leku Depakina (i innych temu podobnych, słowo klucz to kwas walproinowy/walproinian). Oczywiście są też jakieś tam pozytywne skutki, o których też wspomnę. Na ten artykuł poświęciłem gigantyczną ilość roboczogodzin także dziękuje z góry za jego rozpowszechnianie i udostępnianie na facebooku. PS: niektóre badania zaprzeczają innym – w tym przypadku słowo klucz to dawka – mała dawka może wywołać przeciwstawną reakcję do wysokiej – jej ustalenie jest tak naprawdę kluczowe jednak w przypadku tego leku – skutki uboczne są chyba nie warte jego testowania…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | http://search.proquest.com/openview/b19103c764e4339917060ee2444201f2/1.pdf?pq-origsite=gscholar&cbl=2043523 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24249529 |
⇧3, ⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23613074 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11263692 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28472621 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20695297 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23906561 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23836985 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22017376 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23819490 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16289809 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23812222 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20224318 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23774155 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20921570 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16288075 |
⇧18, ⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24868521 |
⇧19 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0009912013002890?via%3Dihub |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23755911 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23716898 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21492891 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23656451 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23632325 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21993183 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27255404 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23593740 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20199458 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22350964 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23541917 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17322992 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11765305 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26712070 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23073524 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22949360 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22743100 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21685521 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22618302 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21596216 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22209114 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22155806 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19682024 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19188736 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22119635 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388938 |
⇧46 | clinchem.aaccjnls.org/content/57/9/1233 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21717384 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20501539 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20816784 |
⇧50 | pl.wikipedia.org/wiki/Mikroglej |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20798865 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20732403 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20599868 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16981861 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16355811 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16715935 |
⇧57 | ajp.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.ajp.163.2.325-a |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20060174 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20013429 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10891991 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20006675 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19780793 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19135623 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19453719 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19292063 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15501631 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20540861 |
⇧68, ⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18472247 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19168820 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15812121 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10852092 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18922714 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18174556 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18461450 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17683602 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17662017 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17392393 |
⇧80 | researchgate.net/publication/6788768_Valproate_induced_isolated_neutropenia |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16192836 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16123451 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15858222 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25745980 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15794184 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12950923 |
⇧87 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Fanconiego |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12363104 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12221238 |
⇧90 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Westa |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12015170 |
⇧92 | pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_Menkesa |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11275589 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3090984 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11147471 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25167568 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11034872 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9328685 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1525801 |
⇧100 | hjpeds.com/article/S0022-3476(07)00602-6/fulltext |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7514959 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1844775 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2044503 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2111770 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2504612 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28590943 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28359767 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27550043 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602061 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27614006 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498245 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27422007 |
⇧113 | semanticscholar.org/paper/A-case-with-hyperammonemic-encephalopathy-triggere-Ciftci-Guler/7a028fc47b0e7341290a602ee1b0e3fbea505f6b |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462241 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27489470 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27511211 |
⇧117 | pl.wikipedia.org/wiki/PTEN |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27071011 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27208500 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27117552 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27264355 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27160812 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27124675 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27343825 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26599579 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26660113 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26677766 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26019740 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24571806 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25454122 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25439492 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25182413 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25907743 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27855134 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27776385 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27994833 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24800920 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24903676 |
⇧139 | secure.medicalletter.org/w1418a |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24636283 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27701058 |
⇧142 | researchgate.net/publication/21048049_Edema_Associated_with_Long-Term_Valproate_Therapy |
⇧143 | neurology.org/content/56/1/139.2.full.html |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26427136 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25031190 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28138106 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28141910 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28230635 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28315807 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27918244 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27938419 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26074764 |
⇧153 | docslide.net/documents/fracture-blisters-and-sodium-valproate-two-case-reports.html |
⇧154 | jaad.org/article/S0190-9622(06)01796-8/fulltext |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20503316 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23949302 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24021575 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24211652 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24147016 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24039965 |
⇧161 | journal.frontiersin.org/article/10.3389/fnins.2012.00006/full |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22358107 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23810771 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22506014 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26729968 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20814328 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15579172 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11389179 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16730152 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16600518 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15164191 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14978230 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26942921 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7586665 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28408298 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1647774 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10958523 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9890258 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26805038 |
⇧180 | neuro.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.neuropsych.13060126 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27724948 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27798867 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5116827/ |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22737297 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22923031 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20978517 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23404572 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22343008 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23099353 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22704966 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22664116 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19628741 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19800389 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16775228 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21868496 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21975791 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14702509 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22532550 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21775495 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20614021 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17415473 |
⇧202 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_wymiotów_cyklicznych |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18752910 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18953683 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18615588 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570928 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16837598 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27244466 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26933051 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27411759 |
⇧211 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/imj.13125/abstract |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27099936 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24736121 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26856821 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24699060 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27999308 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27424124 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27432062 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26551768 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25207308 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25206605 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25374508 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27588130 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8876946 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10700573 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25443723 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807426 |
⇧228 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27928635 |
⇧229 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28243027 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28184324 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28040492 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24854198 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24664792 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25793707 |
⇧235 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24950983 |
⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26179902 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21469507 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7925144 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19280426 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26634177 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20587742 |
⇧242 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18455911 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19694338 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23104247 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23134463 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322665 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27638451 |
⇧248 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25732953 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000991 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000991 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26639559 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24733439 |
⇧253 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27142346 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25802006 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28112972 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28124216 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24107455 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27878518 |
⇧259 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28407680 |
⇧260 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26276454 |
⇧261 | bmj.com/content/339/bmj.b3751 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24618639 |
⇧263 | evidence.nhs.uk/formulary/bnf/current/a1-interactions/list-of-drug-interactions/antiepileptics/sodium-valproate |
⇧264 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0278584608001899?via%3Dihub |
⇧265 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18006438 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27630284 |
⇧267 | escholarship.org/uc/item/21t5616d |
⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11580761 |
⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11044815 |
⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26538961 |
⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16511884 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28593135 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26223287 |
Konferencja odbyła się w San Ramon, CA na początku kwietnia także jest to bardzo świeżę info, że tak powiem. Standardowo są to notatki chłopaka o imieniu Scott, który chorował na boreliozę i inne koinfekcje, używał najróżniejszych protokołów leczniczych i z niej wyszedł. Teraz jeździ po USA na najróżniejsze konferencje ILADS i promuje metody leczenia między innymi Dr.Klinghardta.
Lorraine Johnson, Prezes LymeDisease.org podzieliła się następującymi spostrzeżeniami:
– Nie ma wogóle zainteresowania boreliozą ze strony branży medycyny konwencjonalnej
– Oficjalne statystyki w USA podają ok.30tyś nowych zachorowań których tak naprawdę prawdopodobnie jest ok.300tyś
– Przeważnie używa się antybiotyków generyków co jest wogóle nie opłacalne dla branży farmaceutycznej
– Ostatnie badanie NIH odbyło się ponad 15lat temu
– Potrzeba badań klinicznych/statystycznych z grupami statystycznymi rzędu tysięcy pacjentów a nie małych grup.
– Pierwszym serwisem skupiającym zarejestrowanych pacjentów z boreliozą jest MyLymeData
– MyLymeData to duży projekt poświęcony boreliozie. Im więcej informacji zbierzemy, tym lepiej. Jest ponad 7tyś osób zarejestrowanych w tym projekcie i dążymy do co najmniej 10tyś.
– Społeczność boreliozowa zainteresowana jest diagnozowaniem, leczeniem, naturalnymi terapiami, Parkinsonem i boreliozą, rehabilitacją mózgu, czemu są nawroty, rolą koinfekcji i wpływie dobranych indywidualnie terapii.
– 70% naszych respondentów zostało zdiagnozowanych z czymś innym – 34% ze stwardnieniem rozsianym, 2% z Parkinsonem, 2% ze stwardnieniem zanikowym bocznym i 2% z atrofią wieloukładową
– Terapie alternatywne są popularne wśród naszych respondentów. Zioła, detoks, homeopatia, akupunktra i sauna są najbardizej popularne(lewatywy z kawy nie
były uwzględnione w ankiecie ale bardzo możliwe, że by się znalazły na liście najpopularniejszych terapii).
– 331 osób próbowało terapii komórkami macierzystymi i terapia ta okazała się najmniej efektywną opcją wśród wszystkich, które zostały umieszczone w
ankiecie. Scott pragnie zwrócić uwagę, że widział mnustwo osób, które zaserwowały sobie ten rodzaj terapii i zauwazył, że działa ona tylko w przypadku ludzi,
którzy poradzili sobie wpierw z takimi problemami jak pleśń w domu, przerost bakterii typu SIBO, problemy z dieta i ew.stanami zapalnymi/alergiami. Terapia
w/w komórkami ma sens, kiedy wprowadzona jest w odpowiednim czasie.
– Najbardziej efektywne okazały się protokoły ziołowe
– Terapia maszyną rifa okazała się z kolei terapią o największych skutkach ubocznych i nie efektywna.
– Tylko 50% z ankietowanych była leczona antybiotykami
Dr.Ray Stricker opowiedział na temat „Dedykowane leki pod infekcję boreliozą”
– Boreliozą głównie przenoszona jest przez kleszcze
– Kleszcz typu lonestar/amblyomma(odmiana amerykańska) może przenosić międzyinnymi również Ehrlichie
– Kleszcze, które bytowały na Dominikanie Republikańskiej zawierały w sobie krew małp z babesią microtii
– Przeważnie wysypki spowodowane boreliozą nie swędzą, jednak pasożytem 'ringworm’ tak
– Tylko u 20% osób z boreliozą pojawia się miażdżyca. Wielu osobom dokucza ból mięśniowo-szkieletowy, który się przemieszcza
– Co możę zrobić przemysł farmaceutyczny?Opracować lepsze testy i lepsze leczenie
– Ponad 300tyś przypadków boreliozy rocznie to 6x więcej niż HIV/AIDS, 20x więcej niż zapalania wątroby typu B.
– Znaleziono 237 szczepów różnych bakterii w jednej z odmian kleszcza
– Ptaki nagminnie i szeroko przenoszą kleszcze
– Myszy czy wiewiórki takżę przenoszą kleszcze
– Przenoszenie infekcji poprzez stosunek seksualny jest bardzo prawdopodobny – ten typ transmisji udowodniono już u zwierząt
– Bardzo szerokie statystyki mówią o 2/3 niepowodzeń leczenia antybiotykami
– CZułość testów na boreliozę to ok.46%. HIV ma ją na poziomie 99.68%. W Borelii istnieją także fałszywie dodatnie wyniki.
– Test WB IGeneX szczyci się 97% skutecznością
– Hodowana borelia w Advanced Labs wykazuje 43% czułości w testach po tygodniu, po 16 tygodniach 94%.
– Aktywność cytokin układu odpornościowego jest kompleksowa i z czasem można ją zredukować dzięki leczeniu boreliozy
– Obecnie używane antybiotyki mają 50-70lat
– 2/3 przypadków leczona antybiotykami przechodzi w chroniczną Boreliozę
– Forma krętka typu Persister wykazuje dużą tolerancję na antybiotyki a sama bakteria namnaża się po zakończeniu antybiotykoterapii
– Nowe terapie, które powinny być rozwijane w przypadku leczenia boreliozy powinny obejmować blokowanie różnych proteaz takich jak HtrA, RNA helikazy(HrpA).
Został już złożony jeden paten na bloker proteazy boreli (PD: także obstawiam że za ok.5lat możliwe, że pojawi się jakiś lek pomocny w walce z Borelią – oczywiście wpierw w USA)
– Rośliny/zioła mają b.dużo proteaz
– Pacjenci z borelią muszą wykazywać większa aktywność w rozmowach z firmami farmaceutycznymi po to, aby wynaleźć nowe rozwiązania w walce z infekcjami.
– Nie widział żadnego przypadku dziecka zarażonego boreliozą w czasie ciąży(na 50 przypadków dzieci), kiedy to matka była na terapii antybiotykowej podczas ciąży.
– Borelia nie przeżywa krążenia krwii, jednak babesia tak(PD: interesujące i bardzo możliwe, stąd miało by sens jej szybkie przenikanie do tkanek…)
– Banki krwii, przyjmą cię jako dawcę jeśli masz boreliozę jednak Scott tego nie poleca.
Dr.Chris Green „Jak walczyc z takimi patogenami jak Borelioza i koinfekcje”
– Kleszcze przemieszczają się na wiewiórkach i myszach
– Prace w ogrodzie mogą być potencjalnym źródłem infekcji
– Większość lekarzy uważa, że szuka 1 patogena(lub nie ma rzadnego)
– PAtogeny mają nieokreślony okres inkubacji, mogą nie wywoływać rządnych skutków ubocznych u nosiciela, mają wpływ na układ odpornościowy i nim manipulują.
– Borelia manipuluje układem odpornościowym dla swoich własnych celów
– Zarażając się borelią raz(i ją przeleczając), możesz mieć jej nawroty
– 40% kotów domowych czy dzikich, przenosi bartonelle.
– W Kaliforni 8/10 wiewiórek przenosi boreliozę
– Wszystkie żyjące patogeny chcą żyć w społeczeństwie innych bakterii – w biofilmie bakteryjnym
– Borelia jest bakerią beztlenową. Bakterie beztlenowe i tlenowe żyją w inncyh miejscach w biofilmie
– Mix różnych gatunków biofilmu jest bardziej stabilny
– Koinfekcje jakie występują z Boreliozą to Babesia, Bartonella, Ehrlichia, Anaplasma, Rickettsia i inne
– Koinfekcja 2 lub większą ilością bakterii powoduje większe problemy z zaleczeniem
– 40% bakterii w buzi nie może zostać wychodowane.
– Test PCR nie jest testem czułym – organizmy nie żyją we krwii
– Hodowla to słaby pomysł, PCR nie jest czuły a test na przeciwciała także nie jest za dobry
– Nie ma testu pewnego, który potwierdzi lub wykluczy boreliozę
– leczenie RX to takie opcje leczenia jak jodyna, zioła/rośliny czy srebro
– Probiotyki, prebiotyki, optymalizacja poziomu witamin i minerałów jest ważna
– Biofilmy to ogólnie pozytywna substancja dlatego trzeba uważać jak się do nich podchodzi
– Tigecycline(antybiotyk) hamuje pompy effluxowe(są one odpowiedzialne u bakterii za wypomowywanie antybiotyków na zewnątrz z ich ścian komórowych przez co skutecznie się przed nimi bronią)
– Należy kontrolować stan zapalny ale go totalnie nie przyduszać (w celu odpowiedzi na ataki mikrobów)
– Ceftriaxone, tetracykliny, makrolidy i quininy modulują stan zapalny
– Berberyna(substancja zawarta w wielu ziołach) hamuje pompy bakteryjne
– Coptis zakłóca działanie pompy NorA
Dr. Raj Patel „Leczenie boreliozy w kotekście zawalenia organizmu pleśnią”
– Ma osobiste doświadczenia jeśli chodzi o borelioze i zawalenie organizmu pleśnią i wie jak ciężki jest powrót do zdrowia.
– Zawsze przed leczeniem boreliozy zajmij się stanem zapalnym
– Niekontrolowany stan zapalny jest zawsze kiedy C4a jest >10000, MMP-9(metaloproteinaza 9) >500 i TGFbeta1 powyżej 7000
– Jeśli C4a > 10000 jest to najprawdopodobniej pleśń lub wirus a nie tylko borelioza
– Zadaj sobie pytanie – co Cie blokuje w związku z brakiem odpowiedzi na leczenie na borelioze?jeśli coś przestaje działać po paru miesiącach jasne jest, żę
coś blokuje Twoj organizm przed odpowiedzią na leczenie.
– Komórki tuczne mogą hamować leczenie boreliozy
– Stan zapalny uszkadza hipokamp i układ endokrynny, włącznie z MSH, co prowadzi do niższego poziomu melatoniny i problemami ze snem
– Zaburzony metabolizm witaminy D prowadzi do wzmożonej aktywności wirusów
– Objawy zawalenia pleśnią są podobne do boreliozy – nie da się ich rozróżnić
– Niski poziom czynnika VEGF powoduje niskie poziomy tlenu w mięśniach i bardzo słabą tolerancję wysiłku fizycznego
– Uważa że wpierw trzeba wyeliminować ekspozyję na infekcje, zredukować stan zapalny, leczyć boreliozę i koinfekcję, leczyć MARCONS i zoptymalizować hormon VIP
– Krok pierwszy – redukcja ekspozycji
– Eliminacja potencjlnych problemów w szkole, pracy, kościele, gabinecie lekarza. Im więcej wykluczy się takich miejsc tym szybciej dojdzie się do zdrowia
– Cholestyramina działa najlepiej, kiedy nie ma ekspozycji na pleśń
– Robi się badanie C4a, następnie podaje cholestyraminę przez 4tyg. i przestaje. Ponownie robi się C4a a pacjent wraca do domu. Po 5 dniach ponownie robi się
test C4a i jeśli wraca do poprzedniego wysokiego poziomu, problemem jest dom.
– Jeśli C4a jest na tym samym poziomie przez 4 tyg. podawania cholesteraminy rozważ aktywność wirusów
– Krok drugi – zmniejszenie stanu zapalnego
– Cholesteryramina pomaga w redukcji stanu zapalnego poprzez usunięcie toksyn pleśni z organizmu
– Jeśli C4a, TGFb1, MMP9 dalej są wysokie, rozważ przeleczenie wirusów
– Jeśli limfocyty są wysoko, może to być problem wirusowy
– Nagalaza może być wysoko nawet w przypadku normalnych słabo aktywnych wirusów
– Krok 3 – Lecz boreliozę
– Farmaceutyki, zioła, terapie antyoksydacyjne, biomagnetyzm po którym pacjenci zaliczają reakcję die-off
– Krok trzeci – zajmij się MARCONS
– Klindamycyna w spreyu
– Krok 5 – hormon VIP
– Optymalizacja tego hormonu przynosi poprawę brakujących 30% do pełni zdrowia
– Cofa nadaktywność i umożliwia pacnejtom odzyskanie wolności
– VIP powoduje – wzrost MSH, obniża aromatazę(konwersję testosteronu do estrogenu), poprawia C4a, TGFb1, MMP-9. redukuje MCS, zwiększa VEGF, pomaga w
przywróceniu prawidłowego metabolizmu witaminy D3 i pomaga zwalczyć infekcje wirusowe, poprawia ACTH i oś HPA.
– Przed podaniem VIP lubi mieć nagalazę u pacjenta 0.6 lub niższą
– Niezbędne jest pozbycie się MARCONS przed zastosowaniem VIP
Jennifer Sugden (naturopata) – Borelioza w pediatrii
– Najlepiej zrobić badanie Western Blot na boreliozę 3-4 miesiące od ekspozycji
– Często widuje prątki 23-25,39 i 41 na początku choroby i później 31,34,83-93 w późniejszym jej etapie
– Nie możliwe jest pozbycie się każdej bakterii z organizmu
– Problemy z nadnerczami objawiają się tak jakby Cię bolały nerki
– Laboratoria ZRT mogą zbadać hormony na pomocą odcisku palca
– Test Spectracell może być pomocny w przypadku niedoborów witamin
– W przypadku niewydolności nadnerczy używa hydrokortyzonu
– DHEA może być pomocne w przypadku wysokiego zmęczenia i kiedy choroba trwa wiele miesięcy a nawet lat
– Ashwaganda, Święta bazylia, rhodiola, lukrecja, Żeń Szeń panax, żeń szeń syberyjski, adaptocrine, b12, P5P, witamina C, tiamina, magnes, ryboflawina, cynk, potas, chrom mogą zostać użyte do wspomagania nadnerczy
– Używa homeopati o niskiej potencji do stymulacji nadnerczy a wysokiej potencji do uspokojenia nadnerczy
– Apex adaptocrine to dobry modulator nadnerczy
– Używa ziół na skórze dzieci, które nie lubią ich smaku(PD: podejrzewam, że może używać muksybucji)
Inne zapiski:
– Autofagia i ogólny detoks komórem może zostać wsparty przez kurkumine(wg.Dr.Stephen Phillips)
– Prebiotyki mogą karmić SIBO i inne patogeny jelitowe
– Dr.Patel często widział Boreliozę i Bartonelle w czasie ciąży. Babesia może nie być tak łatwo przekazywana u ludzi jednak wykazano, że u bydła tak się
dzieje(jest przenoszona).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Bartonella henselae to bakteria która została zidentyfikowana dopiero w 1992 i dopiero w 97 rozpoznana jako bakteria wywołująca chorobę kociego pazura z kolei odmiana quintana – wywołuje gorączkę okopową a samych różnych odmian bartonelli jest ok.30. Można się nimi zarazić od much, moskitów, pająków, kotów, psów – tak naprawdę od wszystkiego co ukuje,gryzie lub Cie zadrapie. Znajdowana jest głównie u bezdomnych,alkoholików ale też i u ludzi którzy mieli transfuzję krwi.
W Niemczech na 270 zdrowych osób 30% nosi w sobie Bartonelle henselae, w grecji na 500 osób 20% jest jej nosicielem – ciekawi mnie jednak u ilu nie została ona po prostu wykryta gdyż jest ona ciężka do 'wychodowania’ w warunkach laboratoryjnych stąd też nie ma z nią związanych za wielu badań.
Bartonella to gram ujemna bakteria bytująca wewnątrz komórek, która posiada podwójną ściane komęrkowa – wewnętrzną i zewnętrzną a pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń peryplazmatyczna. Antybiotyki przeważnie przechodzą przez jedną ścianę komórkową nie penetrując tej drugiej stąd ta bakteria jest tak na nie odporna. Kolejną linią obrony tej bakterii są enzymy – beta laktamazy, które unieszkodliwiają antybiotyki z grupy beta laktamaz. Dodatkowo mają swoje wewnętrzne pompy effluxowe dzięki czemu szybko pozbywają się związków antybiotykowych.
Normalnie jeśli antybiotyk przebije się przez pierwszą ścianę komórkową – pozostaje na jakiś czas w przestrzeni peryplazmatycznej gdzie zaraz zostanie wypompowany przez pompy efflux.
Bartonella namnaża się co 21godzin i stymuluje wzrost komórek śródbłonka do tego celu. Gatunek bakterii bartonella dostosowywuje się do środowiska w którym żyje i dzięki swojemu materiałowi genetycznemu jest w stanie przetrwać ataki układu immunologicznego – nie wykazuje takich właściwości in vitro w laboratorium – in vivo natomiast tak. Jednym z zewnętrznych białek znajdujących się na ścianie komórkowej bartonelli jest białko BadA, które jest swoistym kamuflarzem bakterii przed komórkami układu odpornościowego. Henselae tak modyfikuje swoja zewnętrzną ścianę, że jest w stanie zainfekować czerwone krwinki.1)Lindroos et al. (2006, 7426)
Do częstych objawów aktywnej infekcji bakterią bartonella henselae należą chłoniaki węzłów chłonnych oraz zapalenie węzłów chłonnych zwłaszcza w miejscu zadrapania/ukąszenia. Sama opuchlizna limfy może być naprawdę duża i utrzymywać się przez parę miesięcy. Inne symptomy choroby to naturalnie gorączka niewiadomego pochodzenia, bakteryjny ropień wątroby, ciężkie zmęczenie, bóle mięśni, reaktywne zapalenia stawów, choroba Kikuchiego, zapalenia kości i szpiku, stwardnienie rozsiane, rumień guzowaty, zmiany skórne, zapalenie wsierdzia, encefalopatia, bóle głowy, ataksja, utrata pamięci, parestezja, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, otępienie, objawy psychiczne w tym zabójstwa, wściekłość, lęk, silna depresja, mgła umysłowa, trudne myślenie, problem z artykulacją oraz schizofrenia. Bóle kostne mogą być mocne i występować nawet w stopie. Bartonella Quintana np. powoduje zapalenia wsierdzia, gorączkę, limfadenopatię, angiomatozę barkową(ruchomość stawu łokciowego i barkowego), infekcję ośrodkowego układu nerwowego, zmęczenie, ból w nogach, duszności, zawroty głowy, bóle w biodrach, drżenie, bóle brzucha, biegunke, zaparcia, anoreksja, niepokój, bezsenność, obfite pocenie się, bóle kości zwłaszcza w piszczelach, zapalenia śledziony, duszności tj.problemy z oddychaniem, kołatanie serca, zaburzenia aktywności serca. Zwiększona wilgotność powietrza pogłębia cały ból. 2)Maurin i Raoult 1996, 280). W literaturze można także znaleźć takie skutki uboczne jak zamazane widzenie,powiększona śledziona,ból w podbrzuszu czy też ból w odcinku lędźwiowym.
Inne rodzaje bakterii bartonella to elizabethae, clarridgeiae, koehlerae, vinsonii, washoensis, melphagi, grahamii, doshiae, alsatica, rochalimae, volans, durdenii, bacilliformis, clarridgeiae, tamiae – praktycznie wszystkie wywołują szereg objawów zbliżonych do w/w.
Najnowsze badania pokazują, że bartonella przyczynia się do konkretnych problemów ocznych takich jak zaczerwienienie oka, uczulenie na światło, uczucie czegoś pod powiekom, zwiększona produkcja łez, niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, zapalenie nerwu wzrokowego, uszkodzenia siatkówki, zapalenie błony naczyniowej oka, zmiany naczyniowe, oderwanie siatkówki, zapalenie naczyniówki, ropnie, krwotoki z siatkówki, nagle utraty wzroku, zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia widzianych kolorów, zaburzenia kontrastu widzenia. 3)Chappell et al. (2011, 112)
Symptomy uszne: zapalenie ucha środkowego, halucynacje słuchowe, zaburzenia błędnika.
Problemy neurologiczne: porażenia nerwów twarzowych, śpiączka, demielinizacja, zapalenia rdzenia kręgowego, nerwobóle, zespół Guillaina-Barrea, parestezje, polineuropatia, upośledzenie motoryczne, psychoza, halucynacje, przejściowe niedowłady, skurcze mięśni,zmiany w białej istocie mózgu. Barto naśladuje stwardnienie rozsiane czy zaburzenia bipolarne także sporo przypadów tych chorób to błędna diagnostyka.
Układ urologiczny: zapalenia kłębuszków nerkowych, ból moczowo-płciowy, trudności w opróżnianiu pęcherza, w przypadku zapalenia kłębuszków nerkowych zazwyczaj pojawia się krew w moczu.
Objawy skórne: pokrzywki, wysypki, uszkodzenia skóry, owrzodzenia skóry które nie ustępują i inne.
Objawy związane z poczęciem dziecka: infekcje urogenitalne, niepłodność, niska masa ciała urodzonego dziecka, infekcje u potomka, poronienia, niewytłumaczalna śmierć noworodka zaraz po urodzeniu.
Testy na przeciwciała bartonella(IFA – indirect fluorescence assay test) wykazują duże przekłamania gdyż barto wchodzi w reakcje krzyżowe z wirusem EBV, CMV, coxiella burnetti, toxoplazmą gondii, chlamydią spp i streptococcusem pyogenes (to ten anginowy) dając fałszywie dodatnie wyniki.
Bartonella posiada bardzo niską endotoksyczność a komórki śródbłonka naczyń krwionośnych mają niską tolerancję na endotoksyny. Dla przykładu Salmonella wykazuje conajmniej 1000 krotnie większą toksyczność niż bakteria bartonelli także reakcje herxheimera w przypadku barto nie występują – są one spowodowane albo inną bakterią albo są mylone ze skutkami ubocznymi np. brania antybiotyków.
Bartonella tworzy biofilm in vitro, in vivo nie, stąd rzeczy które rozbijają biofilm nie są konieczne. Tworzą jednak wakuole – są to swoiste balony wypełnione bakteriami bartonella, makrofagami i innymi komórkami. Wakuole mają swoją membranę dzięki której chronią organizmy w niej zawarte i tworzone są zawsze w momencie gromadzenia się bakterii bartonella w danym miejscu.4)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Sposób działania i przenikania Bartonelli
Po dostaniu się do organizmu, pierwsze co zajmuje to erytrocyty, śledzionę, wątrobę i szpik kostny. Po jakimś czasie śledziona i wątrobą mogą wejść w stan zapalny a jako ze namnażanie się bakterii to ok.24h objawy pojawią się między 12-62dniami od zakażenia i będą przypominać grypę. Problemy z bartonellą pojawiają się w sytuacji kiedy układ immunologiczny jest w stanie immunosupresji(czyli innymi słowy osłabiony).
Immunosupresja układu następuje np. w stanach bardzo wysokiego stresu(przykładowo), w przypadku brania np. leków immunosupresyjnych czy też w przypadku niedożywienia itp etc.5)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Białko zewnętrznej ściany komórkowej Bartonelli jest ortologiem białka przylegania A Yersini – (ortolog to coś co ma to samo DNA/RNA i pełni taką samą funkcję). 6)pl.wikipedia.org/wiki/Ortolog
Po wniknięciu bartonelli do ciała żywiciela zaczyna się pobudzanie cytokiny IL-8 . Pobudzenie tej cytokiny powoduje transfer komórek CD34+ do lokalizacji infekcji/bakterii. Bartonella przenika do tych komórek jednocześnie stając się nietykalną dla układu immunologicznego człowieka. Następuje rozsiew infekcji po całym organizmie. Komórki CD34+ są komórkami macierzystymi tzw.krwiotwórczymi wytwarzanymi w szpiku kostnym stąd zainfekowana jest przeważnie między innymi ta lokalizacja w organizmie. Dzięki pobycie w komórkach CD34+ dostają się w każdy zakątek ciała gdzie toczy się stan zapalny i gdzie potrzeba tych komórek – naturalnie bakteria wykorzystuje ten system do swoich celów – osiedlania się/przylegania do innych tkanek/komórek.
Cytokina IL-8 powodując natychmiastowy spadek neutrofili w krwi sprzyja rozprzestrzenianiu się w/w bakterii. Po czasie jednak poziomy IL-8 wzrastają i to aż za bardzo powodując wzrost metaloproteinazy MMP-9 – objawiać to się może naturalnie bólem stawów, ale i co zauważył jeden z lekarzy ILADS w USA – pręgami/zadrapaniami ala zadrapanie kota na skórze które często zainfekowani mają na skórze po gorącym prysznicu(zwiększa stany zapalne). Największym problemem dla układu odpornościowego czy też innych metod zwalczania bakterii w organizmie człowieka jest fakt,że bakteria ta tworzy w komórkach CD34+ wspomnianą już wakuole w której sobie żyje i jest dodatkowo chroniona przed atakami różnych substancji czy komórek przez 3 ściany, które są do pokonania – ściana ochronna wakuoli i 2 ściany komórkowe bakterii bartonella. 7)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Bakteria Bartonella ta ma silne powinowactwo do 2 rzeczy – komórek śródbłonka oraz czerwonych krwinek. Śródbłonek to cienka warstwa pokrywająca wszystkie naczynia krwionośne w organizmie do których bartonella przylega(przylegać też może do komórek takich jak monocyty, makrofagi czy komórki dendryczne). Śródbłonek naczyń krwionośnych działa na zasadzie różnych mechanizmów będąc barierą dla substancji znajdujących się w naczyniach krwionośnych przed dostaniem się ich poza nie, reguluje przepływ krwi czy substancji z i do krwiobiegu. Jeśli śródbłonek jest zbyt porowaty, ciecz z naczyń krwionośnych dostaje się do organizmu powodując obrzęk. Kontroluje również ruch leukocytów do i z krwiobiegu i jest odpowiedzialny za zwężenie czy rozszerzenie naczyń jak i procesy zapalane. Komorki śródbłonka wyścielają także serce i wsierdzie serca powodując tam stany zapalne i tym samym powodując schorzenie zwane zapaleniem wsierdzia. Ponadto śródbłonek składa się z siarczanu heparanu(polisacharyd), który jest składnikiem procesów angiogenezy(proces tworzenia się naczyń krwionośnych). Bakteria bartonella utylizując heparan zwiększa tworzenie się naczyń krwionośnych i śródbłonka przez co szybciej się namnaża i tworzy skupiska, które zwiększają ilość problemów zdrowotnych. Naturalnie dalej zasiedla komórki CD34+,pobudza ich tworzenie,cały czas trwa ekspansja – działa jak psychopata Hitler w czasach I i II wojny światowej.
Bartonella jest także silnym stymulatorem czynnika wzrostu śródbłonka naczyń krwionośnych. Posiada 2 białka które są bardzo ważne w jej funkcjonowaniu – są to białka przylegania bakterii do innych komórek – bialko BadA oraz FhaB. Dzięki nim przylega do powierzchni śródbłonka. Z kolei białko Trw pozwala jej przenikać do erytrocytow. To niestety nie koniec – dzięki systemowi zwanemu T4SSs(type IV secretion systems) wymienia się DNA z innymi bakteriami gram ujemnymi dzięki czemu z łatwością nabiera oporności na różne toksyczne dla niej związki(w tym antybiotyki). 8)Engel et al. (2011, 2).
Charakteryzowana bakteria stymuluje również zapalny czynnik transkrypcyjny NFkappaB (pobudza on geny stanów zapalnych), cytokinę zapalną IL-8, molekułe przylegania ICAM-1 oraz e-selektynę(e-selektyna zwiększa przepuszczalność naczyń krwionośnych co bardzo sprzyja bartonelli). Jakby tego było mało Bartonella posiada w sobie białka BepC,F,G i A które hamują śmierć komórek i stymulują angiogenezę. Pobudza takżę cytokinę zapalną IL-1beta, TNF alfa,MMP-2,MMP-9 PI3K, interferony gamma, ERK-1, ERK-2, czynnik indukowanej hipoksji HIF-1(to czynnik który załącza się w stanach niedotlenienia automatycznie stymulując czynnik VEGF i zwiększając angiogenezę – zauważ jak ludziom w maskach tlenowych, takich specjalnych do sportu/zwiększania wydolności tlenowej 'pompują się’ żyły – wtedy właśnie te 2 czynniki są mocno pobudzane także takie triki w trakcie infekcji tą bakterią odradzam). E-selektyna keidy jest pobudzona powoduje transfer neutrofili do miejsca infekcji. Niestety barto z łatwością je wykorzystuje do zwiększenia czynnika VEGF. Monocyty?to samo – przylatują do miejsca infekcji i pobudzają białko MCP-1 co dalej powoduje ich przekształcenie się do makrofagów i komórek dendrycznych – składników wrodzonej odporności układu immunologicznego. No i tu też zaczyna się pobudzanie czynnika VEGF w związku z bliskością monocytów, makrofagów i komórek dendrycznych w obecności kolonii bakterii bartonella.
Substancje, które hamują czynnik VEGF powodują zahamowanei ok.50% wzrostu komórek śródbłonka, które wywołuje bartonella – zahamowanie VEGF powoduje zatem zahamowanie ekspansji i redukcje liczebności tej bakterii w organizmie żywiciela. Bartonella stymuluje także produkcje białkowych fosfataz tyrozynowych(PTP) – są to enzymy regulujące wzrost, namnażanie się i transformację komórek. Zwiększają one między innymi VEGF, stymulują śródbłonek do wzrostu. Także blokery PTP czy to ziołowe czy syntetyczne będą blokowały VEGF i tym samym inwazje bartonelli.
Kinaza ERK1 i ERK-2 tak jak i kinaza PI3K są również pobudzane przez barto – enzymy odpowiadają za wzrost komórek, proliferację, różnicowanie i ich żywotność. Pełnią ważną funkcję w przypadku angiogenezy, którą stymuluje omawiana bakteria także blokery ERK-1, ERK-2 i PI3K hamują zniszczenia śródbłonka, hiperplazję(powiększenie się narządu lub tkanki na skutek nadmiaru nagromadzenia się komórek) oraz skutki uboczne wywołane nadmiernym poziomem cytokiny IL-8.
Bartonella stymuluje produkcje dysmutazy nadtlenkowej SOD(wydawało by się że to bardzo dobrze!wkońcu SOD(Cu-Zn) zwalcza wolne rodniki. Podczas infekcji leukocyty generują wolne rodników w celu zabicia bakterii gdyż są one bardzo nie sprzyjające dla każdego żyjącego organizmu. Problem w tym ze nadmierna stymulacja enzymu SOD bardzo dobrze zwalcza wolne rodniki neutralizując je dzięki czemu Barto chroni się przed ich atakami i ich produkcją z białych krwinek krwi.
Podczas uszkodzeń skóry Barto dzięki molekule Pap31 przyczepia się do fibronektyny i kolagenu co może zostać zahamowane poprzez heparyne i dzięki temu zredukować infekcję. Metalopreinazy z kolei ,które bartonella zwiększa bez problemów uszkadzają nie tylko kolagen ale i także mielinę aksonów komórek nerwowych w mózgu co może bez problemów wyglądać na stwardnienie rozsiane. Infekcja hipokampu będzie powodowała problemy z pamięcią, niekontrolowaną agresję w tym też myśli samobójcze czy dezorientację. Z kolei infekcja kory mózgowej to problemy z pamięcią, brak koncentracji, problemy z mówieniem i jasność myśli. Infekcja hipokampu to także problemy z temperaturą ciała, napady głodu, zwiększone zmęczenie, problemy z cyklami snu(faza krótka/długa). Infekcja np. rdzenia kręgowego czy mózgu może przekształcić się na chroniczne migreny czy pogorszenie funkcji kognitywnych.
Bartonella poprzez wejście do erytrocytów pozbawia je substancji odżywczych w tym żelaza, którego potrzebuje. W erytrocytach jest ok.2.5grama żelaza – okolo 65% całego żelaza w organizmie. Niskie poziomy komórek CD4+ pozwalają na szybsze rozprzestrzenianie się infekcji (i łatwiejsze dojście do zakażenia) – sama bartonella powoduje spadek tych komórek.
Jako że poniższe informacje zostały zebrane i opracowane ok.10lat temu, poniżej najnowszy(oraz ten trochę starszy) materiał naukowy na temat różnych odmian bakterii z gatunku bartonella w tym też różne ciekawostki związane z tą infekcją.
Co poleca Stephen Buhner – jeden z lepszych amerykańskich zielarzy, pionier jeśli chodzi o techniki leczenia naturalnego boreliozy i koinfekcji.
Redukcja stanów zapalnych poprzez zahamowanie czynnika transkrypcyjnego NFkappaB – bidens pilosa, Chinese senega root, Chińska tarczyca bajkalska, kordyceps, EGCG, glistnik jaskółcze ziele, houttuynia, rdest japoński, kudzu, luteolina, oliwa z oliwek,
sok z granatu, Chinese senega(korzeń) i schisandra sinensis(cytryniec chiński),
Zahamowanie cytokiny zapalnej IL-8 – kordyceps, EGCG, isatis, rdestowiec japoński, NAC, granat
zahamowanie EGF – berberyna, EGCG, ginkgo biloba, kwercytyna
Zahamowanie e-selektyny – ginkgo biloba, rdestowiec japoński, kudzu, ostropest, schisandra sinensis
Zahamoawnie PTP: elder(Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.)) i głóg(Crataegus oxyacantha)
Zahamowanie ERK – tarczyca bajkalska, kordyceps, EGCG, glistnik jaskółcze ziele, rdestowiec japoński, kudzu, oliwa z oliwek
Protekcje organów przed bartonella zapewnia sida acuta(sledziona), głóg(Crataegus)(serce), ostropest (wątroba) oraz red root(ceanothus)(limfę), śródbłonek rdestowiec japoński, l-arginina i EGCG. Czerwone krwinki z kolei ochroni
NAC, bidens, alchornea i cryptolepis. Wsparcie komórek CD4+ – Rhodiola i ashwagandha (redukują także stany zapalne).
Typowo antybakteryjnie w tym przypadku bedą działaniać houttuynia, alchornea cordifolia i isatis jak i także wymieniona już wyżej sida acuta.
Jego podstawowy protokół na bartonellę:
Rdestowiec japoński: nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
EGCG z kwercytyną: 800 mg EGCG plus 1,200 mg kwercytyny dziennie.
L-arginina: 500–1,000 mg 3x dziennie(nie używać w przypadku aktywnej infekcji wirusami herpes/półpaśća)
Kordyceps: nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie lub proszek – 1 łyżeczka 3x dziennie lub kapsułki 2gramy dziennie 3x dziennie.
Sida acuta: 30–60 kropel nalewki 3–4x dziennie.
Red root(Prusznik amerykański): nalewka 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Ostropest plamisty: Ekstrakt, 1200mg dziennie
Głóg(Crataegus oxyacantha): Nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Rhodiola/ashwagandha kombinacja z tych 2 ziół(po połowie): Nalewka, 1/2 łyżeczki 3x dziennie.
Isatis/houttuynia/alchornea kombinacja z tych 3 ziół, po równo każdego: Nalewka, 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Sok z granatu przez cały dzień.
Witamina E (alfa-tokoferol): 200 IU lub 150 mg dziennie (opcjonalnie).
W zależności od symptomów dodać do protokołu podstawowego
Jeśli są problemy z układem nerwowym/mózgiem
1. Tarczyca bajkalska, nalewka, 1/4 łyżki 3x dziennie
2. Glistnik jaskółcze ziele, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
3. Kudzu korzeń, nalewka 1/4 łyżeczki 3-4x dziennie
4. N-acetylcysteina 2,000 mg 2x dziennie
5. Serdecznik pospolity, nalewka 1/4 do 1/2 łyżeczki do 6x dziennie
Jeśli jest problem ze zmniejszonym przepływem krwii w mózgu(coś dla ludzi ze stwardnieniem rozsianym)
1. Ginkgo biloba, 1/4 łyżeczki nalewki 3x dziennie
Ból neurologiczny
1. Glistnik jaskółcze ziele nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
2. Kudzu korzeń nalewka, 1/2 łyżeczki 3-4x dziennie
Jeśli jest problem z nadpobudliwością/histerią
1. Sasanka(Pasque flower), nalewka 10 kropel do czasu kiedy miną objawy
2. Serdecznik pospolity nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki do 6 x dziennie
3. Coral root nalewka, 30 kropel do 6x dziennie
4. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
Jeśli pojawia się paniczny strach
1. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
2. Werbena nalewka, 30 kropel 6x dziennie
Jeśli są problemy ze snem
1. Melatonina
2. Ashwagandha nalewka godzine przed snem lub w postaci proszku ew.w kapsułce 1gram godzine przed snem
3. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
4. Serdecznik pospolity, nalewka 8 ml przed snem jeśli melatonina nie pomaga
Jeśli występuje zmęczenie przez 6 miesięcy stosuj
1. Żeń szeń syberyjski, nalewka 1/4 łyżeczki codziennie z rana
2. Rhodiola nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie
3. Schisandra sinensis nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie
4. Serdecznik pospolity, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
W przypadku ciągłego kaszlu:
1. Uczep owłosiony(Bidens pilosa) nalewka, 1/4 łyżeczki 3-6 razy dziennie
W przypadku anemi i problemami z erytrocytami
1. Sida acuta nalewka, 1/2 łyżeczki nalewki 3-6x dziennie
2. N-acetylcysteina, 4,000 mg 2x dziennie
3. Bidens pilosa nalewka, 1/2 łyżeczki 6x dziennie
W przypadku nadmiernego chudnięcia
1. Grzybek Shiitake ,6–16 gramów dziennie
W celu polepszenia detoksu i zniwelowania reakcji herxheimera
1. Zeolite: 15 kropel 3-4x dziennie lub proszek 2 pełne łyżeczki lub 3 duże kapsułki 3x dziennie108)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Co poleca Byron White – lekarz/zielarz polecany przez dr.Horowitza (jest to zawartość nalewki A-Bart zrobionej z poniższych ziół/roślin na 40% alkoholu)
Allum sativum(bulwa)(Czosnek pospolity),unacaria rhynchophylla(Gou Teng)(łodygi i kolce), glycyrrhiza glabra(korzeń)(Lukrecja gładka), azadirachta indica(Miodła indyjska)(liść), citrus paradisi(nasiona)(Grejfrut), hemidesmus indicus(korzeń), syzygium aromaticum (bud)(Goździk – pączki), usnea barbata (lichen)(Brodaczka właściwa), Phytolacca americana(korzeń)(Szkarłatka amerykańska)
Są też konkretne doniesienia na temat Bartonelli wywołującej chorobę Morgellonów – ale o tym kiedy indziej…
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | Lindroos et al. (2006, 7426) |
---|---|
⇧2 | Maurin i Raoult 1996, 280) |
⇧3 | Chappell et al. (2011, 112) |
⇧4, ⇧5, ⇧7, ⇧108 | Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner |
⇧6 | pl.wikipedia.org/wiki/Ortolog |
⇧8 | Engel et al. (2011, 2). |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25449254 |
⇧10, ⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24323298 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9157300 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23518653 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23446023 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22490060 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24902636 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26404944 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18632903 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22926397 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19659429 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21734026 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21557057 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000538 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9932833 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15010059 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10442903 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11117643 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24152635 |
⇧29 | pl.wikipedia.org/wiki/Nefropatia |
⇧30 | IgA ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15015065 |
⇧31 | aaojournal.org/article/S0161-6420(99)90029-5/abstract |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11512109 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18696078 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28099606 |
⇧35 | pl.wikipedia.org/wiki/Angiomatosis_bacillaris |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11787880 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19802407 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12860662 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23628125 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19870102 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20439131 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1693472 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121462 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21153829 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9247895 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23930734 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25355744 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2276426/ |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848496 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22450733 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15723970 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11553014 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10834954 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10889298 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11303841 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11791094 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11112671 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11824958 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12860697 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3423660/ |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15541600 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11072951 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18937735 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12615221 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16547414 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12781702 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25852867 |
⇧69 | pl.wikipedia.org/wiki/Przeciwciała_przeciw_cytoplazmie_neutrofilów |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15585501 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11083791 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12599058 |
⇧73 | jaaha.org/doi/abs/10.5326/0400006?code=amah-site |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17326937 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20569013 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15347808 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18688279 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11390243 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17144434 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21220684 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19348961 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16481530 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22450112 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17111290 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17721391 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16395116 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16926391 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15617526 |
⇧89 | clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)63498-4/fulltext |
⇧90 | clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)63497-2/fulltext |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19790029 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15307019 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20006827 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17982727 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14700670 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9880487 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16113290 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16926411 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14750122 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17005337 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22730532 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23424700 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18775802 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12499219 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11004097 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11553533 |
Rak nowotwór piersi cz.2 – mechanizmy eliminowania a raczej produkty, które pobudzając pewne mechanizmy przyczyniają się do zahamowania i zwalczenia tkanki i komórek nowotworu piersi. W pierwszej części wypunktowałem hormony, neuroprzekaźniki, białka, receptory czy też geny które mają wpływ na ten typ nowotworu. Dzisiaj jednak przegląd ogromnej ilości rzeczy które działa na najpopularniejszego raka wśród kobiet. Osobiście użyłbym conajmniej kilku rzeczy, które działają na różne aspekty eliminacji i zahamowania przerzutów tego typu raka.
Aspiryna pobudza gen p21CIP1 oraz białko odpowiedzialne za śmierć komórkową – Bax. Ma to wpływ na śmierć komórek raka piersi. Niestety aspiryna jak wiadomo przy dłuższym zażywaniu nawet mini dawek powoduje mocne podrażnienia śluzówki żołądka i jelit doprowadzając do krwawień 13)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664
Inne informacje związane z rakiem piersi
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26156544 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18059161 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322382 |
⇧4, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19462899 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20971068 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3839302/ |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25413005 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26452606 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17339367 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27377973 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22152773 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24954090 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27830358 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647442 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23448448 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17555831 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647396 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674531 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24613843 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4634597/ |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26464672 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26349913 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27136519 |
⇧26 | phmd.pl/fulltxthtml.php?ICID=1009653 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15111768 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27036297 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27899257 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26985659 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21880954 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17909003 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16519995 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17786300 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17125943 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101063 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25789847 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20580866 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065001 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20051378 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25691730 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11673117 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15615418 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23093841 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16740737 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26320684 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087896 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25818779 |
⇧49, ⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21725607 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105248 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26542239 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26434836 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23294620 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7853141 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12071468 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16217131 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8519656 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17970073 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20339584 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12324239 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24387703 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17391824 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26559860 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22380770 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18923163 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10644462 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11093765 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24808916 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15518167 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15158086 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12445672 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11850844 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11547544 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10226574 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16608212 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15974627 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18655183 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12910683 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16012772 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17315488 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27047648 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28213567 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22313625 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26417027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21073172 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18607509 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21508668 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19176872 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24194785 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698044 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26740221 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586822 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23697596 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25854386 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28240006 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28264501 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14499024 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408995 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28032724 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24894151 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3306610/ |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22224671 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26722264 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24761844 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848381 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27073579 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570244 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16297710 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27641158 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16756079 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25453494 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26359917 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26834632 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10816343 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10090823 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25671063 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17373813 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19514731 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26915319 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27162557 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12703993 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12411207 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12042460 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11753438 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23127215 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498973 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24751011 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24099118 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27028817 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273604 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602105 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524044 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27425446 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22909149 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26843455 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12197771 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22669534 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11271861 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25709476 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22804248 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21295103 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25543165 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136875 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17957784 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856767 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25286005 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28035539 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11748377 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27573547 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25172795 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435628 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11097223 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26210486 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27951515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27722367 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15519364 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26246832 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10652584 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24069380 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9824849 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10965999 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21484672 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259996 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24002113 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377502 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27419628 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11912125 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25746354 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27196773 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27236898 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15563447 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170936 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15757513 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17640163 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16418572 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605148 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26189300 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19969552 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22619689 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20510328 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17475222 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059205 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059811 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17059010 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000121 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25704088 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27323060 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091766 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22347521 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17236862 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9200147 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273574 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21920417 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586473 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20306477 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11962254 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17761019 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8875554 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259690 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25227736 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25713926 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22389237 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622256 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20492173 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21420233 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20063697 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20943371 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24364759 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21183018 |
⇧211 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152473 |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223183 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20718753 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20156557 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21191671 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27151203 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16901971 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24793216 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24508987 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19424633 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19754176 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14597870 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300690 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21776823 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21799661 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22189713 |