Imunofan jest to lek syntetyczny,a dokładnie syntetyczna forma hormonu grasicy – tymopeoetyny, który tak naprawdę jest modyfikacją tego hormonu. Działa immunoregulująco, przeciwzapalnie i wzmacnia detoks organizmu. Występuje w formie injekcyjnej (domięśniowej) w ampułkach 1ml o stężeniu 0.005% jak i też w postaci sprayu do nosa czy czopków doodbytniczych(w dawkach 0.1mg aktywnej substancji). Większość poważnych chorób(auto lub neuroimmunologicznych) to zaburzenia układu odpornościowego spowodowane czynnikiem X (tutaj możesz sobie wstawić chemikalia, infekcję, żywność czyli też chemikalia jakby nie patrzeć i kilka innych czynników). Przeważnie na pierwszy rzut stosowane są sterydy(bo tanie i ogólnodostępne) które nigdy nie wyleczą żadnej choroby, później dość często stosowana jest plazmafereza – lepsza opcja,ryzykowna ale też rzadko przynosi porządany efekt, następnie immunoglobulina G dożylna – najlepsza możliwa opcja,nigdy nie stosowana na początku mimo niewielkich lub braku skutków ubocznych jeśli jej poziom jest monitorowany(w tym i IgA i IgM) – za droga,ciężko dostępna gdyż potrzeba gigantycznej ilości dawców, aby postawić 1 osobę na nogi – daje rzeczywiste szanse wyzdrowienia dla danego człowieka, ale jak wspomniałem bez większych szans na zastosowanie dopóki nie rozwalą Cie sterydami i nie będziesz naprawdę konającym człowiekiem. Kolejna opcja – leki biologiczne – dość często blokery poszczególnych cytokin. Często są stosowane 'nowości’ rynkowe tj.programy testów klinicznych nowego leku do którego 'uda Ci się dostać’ – taki lekarz dostaje oczywiście bonus za zwerbowanie odpowiedniej osoby – także jest to opcja uwielbiana przez lekarzy a dla Ciebie?spore ryzyko, gdyż blokery poszczególnych cytokin mają kosmiczne skutki uboczne i nigdy nie wyleczą Cię z żadnej choroby, a czasami przy odrobinie szczęścia zamaskują objawy. Przeważnie dochodzi do przebudzenia infekcji, które były w Tobie w formie latentnej czy też szybko łapiesz nowe/kolejne, gdyż leki te są zbyt mocnymi inhibitorami np. cytokiny TNF alfa czy IL-1. Układ odpornościowy to coś więcej niż 1 cytokina…i teraz wybraź sobie, że może dobrym pomysłem byłoby stworzenie czegoś, co nie kosztuje majątek, nie blokuje całkowicie żadnej cytokiny, a jakimś magicznym sposobem wszystkie je reguluje i np. pomaga układowi odpornościowemu w wykryciu toczącej się infekcji w momencie, kiedy on nie domaga i 'jej nie widzi’ ?Po co się wysilać i kombinować w supernowoczesnym labie skoro Ruscy już dawno temu coś takiego odkryli/stworzyli?i na dodatek jest to dostępne dla mnie i dla Ciebie!
Do firmy NPP Bionox Rosja
producenta leku imunofan
W 1999 Firma NPP BIONOX została nagrodzona przez rząd Rosyjski nagrodą w dziedzinie nauki i technologi a sam imunofan, którego testowano w warunkach klinicznych przez 15lat został zaakceptowany jako lek. Imunofan to heksapeptyd o strukturze arginyl-alfa-aspartyl-lizyl-walyl-tyrozyl-argininy i wadze molekularnej 836 Daltona.1) imunofan.ru/eng/bionox_im.pdf
Ministerstwo zdrowia W Rosji wydało zalecenia w 2003 roku do stosowania leku osobno lub w połączeniu z innymi w przypadku chorób onkologicznychoraz bardzo opornych infekcjach (CMV jak i inne herpes wirusy oraz inne grupy wirusów, toksoplazma, chlamydioza, pneumokokoza, kryptosporydioza, brucelloza, zawalenie toksynami, błonica, septyczne zapalenie wsierdzia, powikłania poseptyczne u pacjentów operowanych w szpitalach, w zespole bronchoobstrukcyjnym, w zapaleniu pęcherzyka żółciowego, w RZS czy też w łuszczycy)
Stosowanie imunofanu przed chemio czy radioterapią powoduje wzrost naturalnych antyoksydantów takich jak ceruloplazmina czy laktoferyna, katalaza, dysmutaza nadtlenkowa oraz promuje wzrost wolnych rodników czy też peroksydacji lipidów.
Chroni komórki układu odpornościowego takie jak limfocyty, neutrofile i monocyty przed niszczycielskim działaniem radiacji co zostało docenione przez Ministerstwo zdrowia publicznego w Rosji i w 1997 lek ten został zaakceptowany oficjalnie jako lek ochronny i wspierający detoks z niszczycielskiego działania chemio i radioterapii.
W przypadku infekcji wirusowych imunofan zapewnia wzrost czynników antywirusowych układu odpornościowego i zahamowanie replikacji wirusów, chroni wątrobę przed uszkodzeniem, poprawia mikrocyruklacje, wzmacnia odpowiedz zarówno komórkową jak i humoralną układu odpornościowego, aktywuje serokonwersję antygenów HBs i HBe podczas fazy replikacyjnej wirusa zapalenia wątroby typu B i zwiększa ilość przeciwciał przeciwko wirusowy HCV, zmniejsza aktywność aminotrasferaz i bilirubiny, zmniejsza agregację płytek i cytokin zapalnych jak i peroksydację lipidów, zmniejsza nadmiernie podwyższone poziomy IgG i IgA.
W przypadku osób z opryszczką, chlamydiozą czy zakażeniem CMV imunofan skraca okres leczenia zapalenia żołądką i dwunastnicy, zapalenia jelit i wątroby, łagodzi objawy neurologiczne w tym encefalopatię, normalizuje sen, nastrój i apetyt podczas leczenia, przywraca odpowiedz humoralną i wzmaga produkcję specyficznych przeciwciał, normalizuje poziomy limfocytów T pomocniczych i T suppresorowych, hamuje alergiczne stany zapalne, zwiększa fagocytozę i stymuluje bakteriobójcze działanie neutrofili. 2)imunofan.ru/eng/imunofan_eng.html
Producent w ulotce zaleca także stosowanie tego leku w przypadku Klebsielli pneumoniae, HIV czy cryptococcus neoformans oraz WZW typu C.
Po 2-3godzinach od injekcji aż do 4miesięcy (po pełnym cyklu 10-20dniowym). Pierwsze co sie dzieje to wzmacnia się obrona antyoksydacyjna organizmu, która chroni ściany komórkowe przed zniszczeniem . Dochodzi do zatrzymania rozpadu fosfolipidów znajdujących się w ścianie komórkowej(pozdrawiam Cię Beata Z.), zmniejszenia utlenionych lipoprotein o niskiej gęstości oraz zahamowana jest synteza kwasu arachidonowego zatem spada także stan zapalny w mózgu i nie tylko. Dochodzi także do zahamowania mediatorów stanów zapalnych w tym prostaglandyn i leukotrienów. Dochodzi do polepszenia się statusu prób wątrobowych oraz poziomów bilirubiny w przypadku osób, które są zawalone toksynami czy też mają aktywną infekcję wątroby. Następnie po 2-3dniach aż do 7 -10dnia aktywowana jerst fagocytoza i układ neutrofili zależnych od tlenu. Układ ten odpowiedzialny jest za zabicie i eliminacje bakteri i wirusów poprzez między innymi zwiększenie molekuł HLA-Dr na powierzchni limfocytów T co powoduje lepsze przedstawienie antygenu przez makrofagi i polepsza działanie limfocytów B. Następuje normalizacja kluczowej cytokiny zapalnej – TNF alfa oraz przywrócenie prawidłowych poziomów interferonu alfa oraz gamma (odpowiedzialny za produkcję makrofagów i komórek natural killers, hamowanie syntezy białek wirusówych czy też wzmacnia odporność zdrowych komórek na infekcje wirusową) 3)pl.wikipedia.org/wiki/Interferony . Trzecia faza rozpoczyna sie po ok.7-10dniach – immunoregulacyjny efekt działania leku staje się coraz bardziej wydoczny. Do regulacji dochodzi na poziomie odpowiedzi zarówno komórkowej jak i humoralnej poprzez stymulację dojrzewania limfocytów T i przywrócenia balansu pomiędzy limfocytami Th1 i Th2. Zaczyna się wzrost immunoglobulin IgM, IgG i IgA oraz następuje produkcja specyficznych przeciwciał zarówno antywirusowych jak i antybakteryjnych które wykazują działanie terapeutyczne szczepionek jednak ze znacznie mniejszą produkcją immunoglobuliny alergicznej – IgE. Imunofan można stosować ze sterydami jak i niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. 4)imunofan.ru/eng/manual_imunofan.pdf
Dawka terapeutyczna to 50 ug/ml dziennie i nawet dawka o 1000x większa nie powoduje skutków ubocznych. Okres półtrwania wynosi 10min stąd lek ten nie wywołuje żadnej toksyczności. Codziennie 1 dawka injekcyjna domięśniowa (max.20 dawek w jednej sesji). Serię dawek można powtórzyć nie szybciej niż po 1 miesiącu. Zaleca się powtórki po 1-6 miesiącach. Należy zachować ostrożność w przypadku choroby autoimmunologicznej jednak nie wyklucza ona stosowania imunofanu. Nie należy stosować innych immunostymulatorów czy też regulatorów jak i też spożywać alkoholu w czasie cyklu na imunofanie.
Uwagi: po otworzeniu należy przechowywać w lodówce i naturalnie nie należy używać preparatu z przeterminowaną datą ważności.
Więcej info http://www.imunofan.ru/eng/summary%20imunofan1.pdf
W Rosji w każdej aptece, na Ukrainie w wielu z nich,w większość na zamówienie – naturalnie bez recepty. Jesli nadal masz problem ze zdobyciem tego leku zgłoś się do mnie – mogę pomóc.
Fan leku imunofan
Przemek
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | imunofan.ru/eng/bionox_im.pdf |
---|---|
⇧2 | imunofan.ru/eng/imunofan_eng.html |
⇧3 | pl.wikipedia.org/wiki/Interferony |
⇧4 | imunofan.ru/eng/manual_imunofan.pdf |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27089731 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25432548 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12154566 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7943878 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25097998 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15559632 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14631497 |
⇧12, ⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11764501 |
⇧14, ⇧15, ⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10377887 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11220936 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23323328 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23201077 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22550858 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21191353 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21105345 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20020612 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20481041 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17460962 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15101207 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14635999 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12800483 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11765469 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9589963 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18475748 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8771665 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8293106 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8059994 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7793086 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11494450 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11980125 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12650095 |
⇧39, ⇧40, ⇧41 | imunofan.ru/eng/vac_im.pdf |
ILADS 2012 – Konferencja w Bostonie – miała miejsce już dawno temu pomimo tego można wyciągnąć z niej pewne wnioski, które warto zastosować w obecnych czasach (wnioskując po wiedzy i doświadczeniu osób borykających się lub tych którzy już przeszli aktywną multiinfekcję boreliozą i innymi patogenami). Notatki pochodzą od Scotta – człowieka który borykał się latami z boreliozą i koinfekcjami oraz stestował ponadprzeciętną ilość interwencji związanych z polepszeniem swojego zdrowia i dojścia do „zdrowotnego ładu”. Chciałbym ponadto zauważyć, że od jakiegoś czasu obserwuje co najwyżej powtarzające się tematy z przeszłości(na nowych konferencjach) także to ,że konferencja jest 'stara’ jak dla mnie nie ma kompletnie żadnego znaczenia jeśli chodzi o jej wartość merytoryczną… Jest to część pierwsza.
Andrea Gaito wypowiedział się na temat problemów stawowych w boreliozie i autoimmunologii
– borelioza stawowa jest problemem u 60% pacjentów nie leczonych na boreliozę
– Spirochety powodują, że stawy stają się mniej gęste co promuje stan zapalny wywołany przez cytokiny zapalne
– Występowanie infekcji stymuluje stan zapalny i odpowiedź układu odpornościowego
– Synovitis, or inflammation of the synovial membrane, is a hallmark of Lyme disease and Rheumatoid Arthritis.
– Test Anty-dsDNA to test specyficzny dla tocznia
– Przeciwciałą anty CCP to marker RZS i rzadko wychodzi dodatni w boreliozie. Rzadko jest podniesiony podczas infekcji poza gruźlicą
– przeciwciałą SSA i SSB są markerem syndromu Sjogrena
– Cytokina IL-6 odgrywa ważną rolę w stanie zapalnym
– Statyny powodują osłabienie mięśni
– Lipoproteiny na spirochetach promują stan zapalny. Zwiększa się TNF alfa, IL-6 i IL-10
– Leczenie może uwzględniać niesteroidowe leki przeciwzapalne i plaquenil
– Leki biologiczne których można użyć to inhibitory TNF-alfa i inhibitory IL-6
– Metotreksat(antagonista kwasu foliowego) może być także użyty tak samo jak Imuran
– Enbrel najsłabiej hamuje układ immunologiczny
Ken Bock wypowiedział się na temat Transfer Factor
– TF może być użytecznym modulatorem układu odpornościowego
– Immunologia jest jak piramida. Podstawą jest skóra i śluz z wieloma barierami
– Wrodzony układ odpornościowy składa się z fagocytów. Są one nie specyficzne i zawierają makrofagi, komórki NK i granulocyty
– Przeciwciała są stworzone przez limfocyty które mogą być komórkami B lub T
– Układ gastrojelitowy jest kluczem do układu immunologicznego. Musimy utrzymać zdrowie układu pokarmowego
– Połączenia ścisłe zapobiegają toksynom i większym molekułom przenikanie przez śluzówkę układu gastrojelitowego i przedostawanie się do krwiobiegu
– Kiedy połączenia ścisłe są luźne, dochodzi do przepuszczalności jelit, często nazywanym syndromem przeciekającego jelita
– GALT to tkanka ukłądu immunologicznego i może być zarówno twoim przyjacielem jak i wrogiem.
– Powierzchnia jelit jest równa wielkości kortu tenisowego
– 75% komórek układu immunologicznego znajduje się w jelitach
– Potrzebujemy tolerancji immunologicznej dla produków spożywczych które spożywamy oraz w celu poprawnej reakcji na mikroby patogeniczne
– Makrofagi powstają z monocytów i postępują jak fagocyty we wrodzonym układzie immunologicznym
– Komórki dendryczne są jak orkiestra zarówno wrodzonego jak i nabytego układu immunologicznego. Wzmagają protekcyjne ramię immunologiczne na infekcje.
– Komórki dendryczne stymulują limfocyty Th1 i Th17
– Komórki NK odgrywają główną rolę w odporności wrodzonej. Cytotoksyczne limfocyty, nie specyficzne komórki NK poruszają się wokoło szukając zarażonych komórek, komórek rakowych etc. i atakują wytwarzając perforynę i granzymy w celu uśmiercenia komórki
– Limfocyty typu B wytwarzają przeciwciała.
– Kluczem jest balans i modulacja – nie immunostymulacja. Autoimmunologia to coś negatywnego
– Nadmiernie aktywny jest tak samo niedobry jak niedobór. Pojawiają się wtedy alergie jak i autoimmunologia.
– Th0 zamienia się na Th1 (odporność komórkowa) i Th2 (odporność humoralna)
– Cytokiny to peptydy wytwarzane przez różne komórki. Regulują zarówno inicjacje jak i podtrzymanie odpowiedzi układu odpornościowego. Są komórkami przesyłającymi informacje.
– Układ neurologiczny i immunologiczny są najbardziej kompleksowymi układami w organizmie
– Inteferon gamma jest związany z limfocytami Th1. Cytokina IL-4 z limfocytami Th2
– Komórki Treg regulują balans pomiędzy Th1 i Th2. Odpowiedź alergiczna powoduje nadmierny poziom Th2
– Przeciwzapalna i regulacyjna jest cytokina IL-10
– Th17 – limfocyty te wytwarzają IL-17 która powoduje stan zapalny. Powoduje zniszczenia tkanek i jest ważna w boreliozie.
– Stan zapalny to coś negatywnego jednak niekiedy może być ok. Jest to odpowiedz na infekcję.
– Chroniczny stan zapalny to bestia. Powoduje zniszczenia tkanek.
– Glia i neurony to komórki układu immunologicznego znajdujące się w układzie nerwowym. Mogą działać neuroprotekcyjnie lub neuronaprawczo. Jeśli infekcja się przedłuża lub wymyka się z pod kontroli zaczyna się stan zapalny układu nerwowego i może dojść do neurodegeneracji
– Nadmierna lub przedłużająca się toksyczność prowadzi do chronicznych stanów zapalanych
– Czynniki transferowe (Transfer factors) to małe molekuły
– Są to peptydy,oligoribonukleotydy które zawierają200 molekuł (1000-20000 daltonów)
– Nie są immunogenne. Są produkowane przez aktywowane limfocyty T jako część odpowiedzi układu odpornościowego
– Skutki uboczne na Transfer factor mogą wystąpić, jeśli ktoś doznał szoku anafilaktycznego na nabiał
– Pochodzi z leukocytów (oryginalnie), oraz z kolostrum i z żółtek jaj
– W ospie wietrznej organizm potrzebuje czasu aby układ odpornościowy prawidłowo zareagował.
– Zauważył reakcje herxheimera w przypadku stymulacji układu odpornościowego. Rzadko przypadki alergii
– Transfer factor promuje cytokiny Th1 prowadząc do profilu antywirusowego/przeciwrakowego
– Produkt ten wykazuje kliniczne korzyści w przypadki infekcji wirusowych, grzybiczych, pasożytniczych, mykobakterium, w nowotworwach, w autoimmunologi i alergii
– Transfer factor może odtworzyć funkcje immunologiczne
– U osób z infekcją wirusami z grupy herpes możę być potrzeba zwiększenia odporności immunologicznej-komórkowej nawet jeśli są przeciwciała – mogą wtedy one spaść.
– Pediatryczne doświadczenie z transfer factors – 74% redukcji chorób i 84% redukcja użycia antybiotyków
– Transfer factors działają poprzez zażywanie doustne i odpowiedz na ten produkt zależy od dawki
– Scott(autor tych notatek) podzielił się opinią, że największe korzyści dla niego przyniosły produkty LymPlus i PlasMyc na których był wiele miesięcy.
William Padula opowiedział o problemach ze wzrokiem
– Problemy ze wzrokiem to często problem z mózgiem a nie oczami. Mózg przetwarza obraz wzrokowy
– Oczy przeważnie nie są narażone na boreliozę jednak miejsca przetwarzające obraz w mózgu są
– Borelioza powoduje problemy z przetwarzaniem obrazu
– Problemy ze wzrokiem mają wpływ na produktywność, uwagę, funkcje kognitywne, balans, bóle głowy, podwójne widzenie, zamazane widzenie, fotofobię, astenopia, balans postury.
Richard Longland wypowiedział się na temat biofilmów
– Biofilmy to podstawa chronicznych infekcji i główny powód, dlaczego antybiotyki ponoszą klęskę
– Dziesiątki milionów ludzi jest narażona na choroby związane z biofilmem
Kenny de Meirleir opowiedział o leczeniu przewlekłego zmęczenia GcMAFem
– Brak makrofagów prowadzi do immunosupresji
– Białko Gc to białko przyłączania/przylegania witaminy D3
– GcMAF to naturalny aktywator makrofagów
– Kiedy układ odpornościowy nie może przekonwertować białka Gc (nagalaza jest wtedy podwyższona) otrzymujemy zdeglikolizowane białko Gc a nie GcMAF
– Nagalaza jest częścią zagadki HIV i znajdowana jest w komórkach rakowych czy wirusowych.
– Bakterie jelitowe również produkują nagalazę – 120 różnych bakterii
– Flora jelitowa możę zwiększyć lub obniżyć produkcję nagalazy
– GcMAF to najsilniejszy aktywator makforagów
– Ludzie z syndromem przewlekłego zmęczenia mają wiele infekcji
– Ludzie zdrowi mają niską nagalazę
– U osób z syndromem przewlekłego zmęczenia wynosi ona 1.72 a u niektórych nawet 4
– Wartości referencyjne wynoszą 0.35 do 0.68
– Główne źródła nagalazy to retrowirusy, herpes wirusy, bakterie jelitowe, HERVs, wewnątrzkomórkowe bakterie takie jak bartonella i borelioza
– Zwiększony poziom lipopolisacharydu LPS w plazmie ludzi chorych(z przeciekającym jelitem) powoduje patologiczną aktywację makrofagów
– Geny VDR (Bsm1 i Fok1) mają związek z odpowiedzią organizmu na GcMAF
– Podając GcMAF nie będzie ogólnie złej odpowiedzi cytokin zapalnych IL-1 i TNF alfa tak jak na polisacharyd LPS. LPS i GcMAF nie mogą razem stymulować makrofagów w tym samym czasie. GcMAF ma tak jakby pierwszeństwo.
– 25-100ng tygodniowo. Niższe dawki dopiero później(25-50ng/tydzień).
– Ryzyko z podawaniem GcMAF to choroba autoimmunologiczna jednak nie widział takiego przypadku. Leczył 3 osoby z autoimmunologiczną chorobą tarczycy i nie było pogorszenia.
– U ludzi z podwyższonymi cytokinami TGF-b1 i IL-6 trzeba bardziej uważać
– IRIS(Immune reconstitution inflammatory syndrome) to sztorm cytokinowy
– Poniżej 20% osób doświadcza IRIS podczas leczenia a nawet i mniej gdyż nie wszystkim zaleca GcMAF jak i również stosuje niższe dawki
– IRIS jest bardziej spotykane kiedy jest więcej koinfekcji lub aktywowane są limfocyty T lub jest ich niska ilość
– Monitoruj leczenie poprzez spradzanie cytokin, C4a, aktywowane limfocyty T (CD25, HLA-DR)
– Zapobieganie IRIS polega na zaadresowaniu mikrobów jak tylko to możliwe
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Bioresource to konferencja medycyny naturalnej/alternatywnej jak i również tej konwencjonalnej, gdzie wypowiedziało się sporo osób promujących firmy z którymi są związani(widać to po promowanych suplementach) ale też i Ci niezależni – którzy promują wszystko co po prostu działa. Konferencja mimo że ma już pare lat(2014) jest nadal cennym zbiorem myśli/doświadczeń lekarzy i naturopatów którzy w niej uczestniczyli. Zapiski pochodza od Scotta z betterhealthguy – człowieka który przez wiele lat męczył się z boreliozą i koinfekcjami najróżniejszymi sposobami naturalnymi(i też antybiotykami) – obecnie jest zaleczony mimo to jest cały czas bardzo aktywny w świecie infekcji i różnych chorób typu np.autyzm. Jest to część pierwsza.
Dr. Kristine Gedroic
– W celu przywrócenia zdrowia potrzebujemy stosować detoks, kontrolować infekcje oraz przywrócić i naprawić ściany komórkowe
– Symptomy są rezultatem przelewania się w zlewie. Musimy zwolnić oraz zastosować udrażnianie. Preparaty biologiczne medycyny germańskiej są bardzo efektywne w drenażu. Bez niego możesz tylko kontrolować 'kran’
– Macierz zewnątrzkomórkowa jest zaangażowana w transport, przechowywanie i wewnątrzkomórkową komunikację. Komórki ciała są jak dziury w gąbce a macierz to gąbka.
– Jest 6 faz hemotoksykologi. Generalnie łatwiej jest pomóc pacjentowi w pierwszych 3 fazach niż w 3 ostatnich – 3 ostatnie fazy to niskie poziomy siły witalnej co może być ciężkie w leczeniu.
– Pekana ma wiele produktów regulacyjnych i udrażniających
– Medykamenty prowokujące usuwają toksyny w specyficznych tkankach lokalnych
– Medykamenty regenerujące naprawiają i suplementują Qi; zwiększają siły witalne
– Immunometaboliczne medykamenty resetują komputer i resetują układ immunologiczny. Uczą organizm aby nie utrzymywał Candidy.
– MUCAN to często przydatny produkt na wiele infekcji i na bakteryjne toksyny
– MUNDIPUR to dobry produkt na start – wspiera wątobę i woreczek żółciowy. Ma działanie regenerujące, polepsza perystaltykę jelit. Przydatny w udrażnianiu organizmu z toksyn.
– OPSONAT to jeden z jej ulubionych produktów na toksyny. Pomocny w przypadku stanów zapalnych. Wspiera oczyszczenie z infekcji i toksyn z jelit, zatok i stawów.
– TONEX – wsparcie w metalach ciężkich i ksenobiotykach
– VISCUM – pomocny w niektórych przypadkach neuropatii, tików, u ludzi z zespołem Touretta, przydatny w astmie i w niektórych przypadkach stwardnienia rozsianego.
– apo-PULM i BRONCHI-PERTU – mają działanie regenerujące płuca. apo-TUSS ma działanie regulujące, apo-PULM bardziej na mokry kaszel, BRONCHI-PERTU na kaszel astmatyczny.
– Coro-CALM może pomóc niektórym w palpitacjach serca. CARDONORMA może być lepsza jeśli infekcja jest w sercu (taka jak Bartonella lub Borrelia)
– apo-ENTERIT może być pomocny w skórczach jelit
– apo-STOM może być pomocny w udrożnieniu żołądka
– JUVECAL może działać regenerująco we wczesnym stadium przeciekającego jelita
– Na zaparcia DEFAETON i OKOUBAKA mogą być pomocne. DAFAETON jest na suche zaparcia i może być łączony z MUNDIPUR
– GLUCORECT polepsza syndrom metaboliczny. Może pomóc w przypadku podwyższonej hemoglobiny A1c
– SPECI-CHOL prowokuje wydalanie toksyn
– Na nadnercza poleca SUPREN(na faze adaptacyjną nadnerczy) a na ich fatalny wręcz stan NEU-regen. Najlepiej brać je z rana i ok.12-14 ale nie na noc jeśli jest problem ze snem.
– INFLAMYAR redukuje stany zapalne i jest często świetny dla dzieci. Krople mogą być najlepsze na bóle mięśniowe oraz stany zapalne spowodowane przez infekcje. Krem to dobra opcja na lokalne uszkodzenia lub stany zapalne. ZELLULISAN wspiera zapalenie ścięgien
– DEMYC wspiera leczenie candidy zewnętrznie, ringwormów i innych podobnych problemów
– KELAN jest dobry na blizny
– RICURA może pomóc tym co mają problem z zatokami
– SEPTONSIL – może być pomocny u dzieci w celu uniknięcia usunięcia migdałków
– PROALLER wspiera tych co mają problemy z alergenami pokarmowymi
– HABIFAC – dzieciom z łysieniem plackowatym odrastały włosy po tym produkcie
– FERRADONA pomaga tym, którzy mają niedobór żelaza. Może pomóc sama w sobie lub razem z suplementami żelaza.
– PREVENT wspiera prawidłową gospodarkę lipidową. Może pomóc tym co mają wysoki cholesterol lub syndrom metaboliczny. Niektórzy uważają, że redukuje tkankę tłuszczową
– OSS-REGEN wspiera kości. Może pomóc na osteoporozę. Wspiera szpik kostny i może wspierać regulacje układu odpornościowego
– apo-HEPAT wspiera pierwszą fazę detoksu wątroby. SyDetox wspiera drugą fazę. Mogą być używane razem
– DALEKTRO N to jak homeopatyczne elektrolity
– PSY-STABIL wspiera osoby nadpobudliwe
– CONGUST wspiera walke z Helicobacter Pylori
– CLAUPAREST może być pomocny u osób z chorobą Raynauda
– HELMIN to silny produkt do walki z pasożytami
– AKUTUR może być pomocny w przypadku moczenia nocnego
– OTIDOLO może być pomocny w przypadku OTITIS EXTERNA
– RADINEX pomaga ochronić organizm przed skutkami radiacji.
– CITRIPLUS, FORMILUS i LACTIPLUS pomogają mitochondrią po kontakcie z wirusem. Są dobre także u tych u których występuje nietolerancja na wysiłek(PD: czyli zakładam ze redukuje kwas mlekowy)
– SanPharma często jest lepiej tolerowana. Nie trzeba się martwić o skutki uboczne gdyż usuneli antygeny i zawarli tylko produkty metaboliczne
– Notatum to rewelacyjny medykament na stany zapalne i infekcje bakteryjne. Czopki są mocniejsze.
– Quentans może być pomocne na Coxsackie
– Roqueforti może być używane z notatum(na stany zapalne) lub z quentans (na infekcje)
– Firmus często jest używane na koniec leczenia
– Candida(lekarstwo) wspiera regulacje jelit
– Syntion SyAllegen może pomóc z nadaktywnym układem immunologicznym i wyregulować limfocyty Th1/Th2.
– SyImmune przyspiesza odpowiedz układu adaptacyjnego i może pomóc w przypadku przeziębień
– SyImmune spray do nosa pomaga na MARCoNS. SyFungin spray do nosa pomaga w przypadku infekcji grzybiczych
– SyCircue pomaga w przypadku choroby Raynauda i problemów z krążeniem.
– Ciepła wątroba to oznaka, że ludzie spożywają za dużo alkoholu, tłustego jedzenia, palą papierosy itp.W tym przypadku SyDetox może być lepszy niż apo-HEPAT
– Medykamenty Pekana mogą być łączane razem
– Jeśli ktoś jest wrażliwy na alkohol można go wlewać do gorącej wody tak aby odparował i wypić po jakimś czasie
– Egzema to oznaka, że potrzebny jest dodatkowy detoks organizmu gdyż organizm już próbuje sie oczyścić przez skórę
– DEMYC może być przydatny w przypadku grzybicy paznokci
– Kiedy jest ekspozycja na pleśń to przeważnie prowadzi to też do rozrostu grzyba w organizmie
– H.pylori to głębszy patogen który pokazuje się później w leczeniu
Susan McCamish
– Jednym z pozytywnych aspektów ziół to to, że mogą pomóc na różne formy krętka boreliozy.
– Zioła mogą dotrzeć do niektórych wewnątrzkomórkowych infekcji
– Toksyny są źródłem stanu zapalnego
– Dr.Gedroic wspomniał, że Lomatium z Electic Institute to coś co lubi
– Przerost grzyba to coś bardzo typowego u dzieci z autyzmem
– Jeden z lekarzy na seminarium wspomniał, że produkt Beyond Balance Parazomin blend lepiej działa na pasożyty niż Vermox
– Dr.Gedoric wspomniał, że produkty przeciwwirusowe RX nie działają dobrze na jego pacjentów i że produkty ziołowe w tym przypadku są dobre.
Dr.Joseph Burrascano podzielił się najnowszymi informacjami na temat Boreliozy
– Bartonella jest najcięższa w leczeniu
– Testy laboratoryjne na boreliozę są robione na szczepie B31 które są szczepami laboratoryjnymi i nigdy nie były w organizmach ludzkich.
– Są 263 pozycje literatury w książce Dr.Horowitza które potwierdzają obecność infekcji (PD: polecam wspomnianą książkę)
– Borelioza jest tysiące razy mniej wrażliwa na antybiotyki niż syfilis
– Gdyby nie było jeleni, kleszcze przeniosłyby się na inne duże zwierzęta. Redukując populację jeleni nie zredukujemy populacji kleszczy. Ptaki również przenoszą kleszcze.
– Borrelia garinii została odkryta w Północnej Ameryce. Borrelia andersonii i americane znaleziono na Florydzie, lonestari na południowym wschodzie.
– Jest zdecydowany problem z Boreliozą w Afryce gdzie może być przekazana w ciągu minut po ugryzieniu kleszcza
– Przy -17stopniach kleszcz ginie
– Borelia ma najbardziej komleksowy genotyp ze wszystkich znanych bakterii
– Ebola, HIV i Borelia – wszystkie zostały przetestowane w Space Lab.
– Symptymy boreliozy zmieniają się co kilka dni i zdecydowanie wyraźniej co 4 tygodnie.
– Borrelia wytwarza blebs co może prowadzić do fałszywie pozytywnego wyniku ANA.
– Transinfekcja następuje, kiedy segmenty borreli przechodzą do ludzkiego DNA. Człowiek wytwarza wtedy białka Boreliozy.
– Borrelia garinii powoduje pojawienie się większego rumienia niż normalnie. Problemy skórne znane jako acrodermattitis chronica atrophicans (ACA) związane są z Borelią garinii i rzadziej z Borelią afzelii
– Wykrywanie Boreliozy w płynie mózgowo-rdzeniowym jest w 91% niedokładne wg.Dr.Patricia Coyle ze SUNY Stony Brook.
– Borrelia miyamotoi może powodować problemy z układem pokarmowym. Wygląda na to, że ma 2.5 tygodniowe cykle namnażania się zamiast 4-5tygodniowych.
– Pasek 18 i 100 w Western Blocie to często wynik europejskiej odmiany boreliozy.
– Amerykańskie testy krwi są słabe w przypadku wykrywania szczepów europejskich
– Spiralny krętek boreliozy może się dzielić co powoduje powstanie 20 nowych spirochetów
– 5-10% kleszczy ma krętka boreliozy w elementach swojej buzi co pozwala na szybki transfer tego patogenu. 24 czy 48h czas transferu tej bakterii był badany kiedys na królikach.
– Nawracająca gorączka może być przeniesiona w ciągu 1 minuty.
– Fekalia kleszcza mogą być wydalone w miejscu zranienia i spowodować infebakcję
– Borrelia szczep BR91 jest znajdowana u moskitów. Może być tak, że moskit jest miażdzony a bakterie przechodzą do miejsca zranienia/ukłucia. Nie zostało to udowodnione ale teoretycznie jest to możliwe. Muchy końskie i SAND flies mogą przenosić infekcje.
– Borelioza hamuje limfocyty B, limfocyty T i dojrzewanie komórek NK. Komórki NK CD56 dojrzewają do CD57. Borelioza hamuje dojrzewanie do CD57.
– Mamy układ odpornościowy zarówno wrodzony jak i adaptacyjny. Wrodzony jest związany z komórkami B, które wytwarzają IgM. Adaptacyjny jest związany z komórkami typu T. Limfocyty T sygnalizują hamowanie limfocytów B co powoduje przesunięcie się układu z reakcji IgM na IgG. Borelioza hamuje zatrzymanie limfocytów B co oznacza, że dalej tworzymy odpowiedź IgM która jest nieefektywna w zabiciu Boreli(PD: teraz mniej więcej zrozumiesz dlaczego bardzo efektywnym leczeniem jest podanie z zewnątrz immunoglobuliny IgG dożylnie – ale o tym zaraz…). Ta odpowiedź układu wrodzonego powoduje sztorm cytokinowy.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Kwas walproinowy czy też Depakina (lek zawierający tą substancję) to substancja/lek na padaczke i chorobe dwubiegunową i jest to temat na dzisiaj z którym zajmowałem się przez ostatnie 100 roboczogodzin. Jest to o tyle istotny i dla mnie ważny temat iż wg.badań kobiety zażywające Depakine czy kwas walproinowy kompletnie nie zdają sobie sprawy co biorą. Już nawet nie mowie o tych, które nie planują dzieci …ale są też takie które są zdecydowane na dziecko i w czasie ciąży będą stosować ten pseudo-lek. Z jednego z raportów w brytyjskim magazynie medycznym zostało ankietowanych prawie 3000 kobiet z padaczką i 20% nawet nie wiedziało o skutkach ubocznych Depakiny czy innego leku zawierającego kwas walproinowy. Uwierz mi, że ta liczba jest mocno zaniżona gdyż wiele osób nie lubi przyznawać się do nie wiedzy i własnej głupoty(bo nie sprawdzenie skutków ubocznych w przypadku tego leku to niestety mocno nie rozważne posunięcie). Ponadto kolejne 27% nawet nie usłyszało nic o skutkach ubocznych od swoich lekarzy(tu tak samo obstawiam że procent jest zaniżony gdyż kto chodząc przez dłuższy okres czasu przyzna się, że popełnił błąd i odwiedzał lekarza, który zachwala leki a nie mówi nic o skutkach ubocznych?). Zatem jest to minimum 47% kobiet żyjących w niewiedzy a moim zdaniem będzie to nawet i z 70-80% co jest wręcz przerażające. 1)http://search.proquest.com/openview/b19103c764e4339917060ee2444201f2/1.pdf?pq-origsite=gscholar&cbl=2043523 .Poniżej przedstawię zatem absolutnie wszystkie możliwe skutki uboczne kwasu walproinowego i leku Depakina (i innych temu podobnych, słowo klucz to kwas walproinowy/walproinian). Oczywiście są też jakieś tam pozytywne skutki, o których też wspomnę. Na ten artykuł poświęciłem gigantyczną ilość roboczogodzin także dziękuje z góry za jego rozpowszechnianie i udostępnianie na facebooku. PS: niektóre badania zaprzeczają innym – w tym przypadku słowo klucz to dawka – mała dawka może wywołać przeciwstawną reakcję do wysokiej – jej ustalenie jest tak naprawdę kluczowe jednak w przypadku tego leku – skutki uboczne są chyba nie warte jego testowania…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | http://search.proquest.com/openview/b19103c764e4339917060ee2444201f2/1.pdf?pq-origsite=gscholar&cbl=2043523 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24249529 |
⇧3, ⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23613074 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11263692 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28472621 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20695297 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23906561 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23836985 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22017376 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23819490 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16289809 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23812222 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20224318 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23774155 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20921570 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16288075 |
⇧18, ⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24868521 |
⇧19 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0009912013002890?via%3Dihub |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23755911 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23716898 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21492891 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23656451 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23632325 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21993183 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27255404 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23593740 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20199458 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22350964 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23541917 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17322992 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11765305 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26712070 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23073524 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22949360 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22743100 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21685521 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22618302 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21596216 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22209114 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22155806 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19682024 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19188736 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22119635 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388938 |
⇧46 | clinchem.aaccjnls.org/content/57/9/1233 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21717384 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20501539 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20816784 |
⇧50 | pl.wikipedia.org/wiki/Mikroglej |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20798865 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20732403 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20599868 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16981861 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16355811 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16715935 |
⇧57 | ajp.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.ajp.163.2.325-a |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20060174 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20013429 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10891991 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20006675 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19780793 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19135623 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19453719 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19292063 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15501631 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20540861 |
⇧68, ⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18472247 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19168820 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15812121 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10852092 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18922714 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18174556 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18461450 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17683602 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17662017 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17392393 |
⇧80 | researchgate.net/publication/6788768_Valproate_induced_isolated_neutropenia |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16192836 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16123451 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15858222 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25745980 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15794184 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12950923 |
⇧87 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Fanconiego |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12363104 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12221238 |
⇧90 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Westa |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12015170 |
⇧92 | pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_Menkesa |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11275589 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3090984 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11147471 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25167568 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11034872 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9328685 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1525801 |
⇧100 | hjpeds.com/article/S0022-3476(07)00602-6/fulltext |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7514959 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1844775 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2044503 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2111770 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2504612 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28590943 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28359767 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27550043 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602061 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27614006 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498245 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27422007 |
⇧113 | semanticscholar.org/paper/A-case-with-hyperammonemic-encephalopathy-triggere-Ciftci-Guler/7a028fc47b0e7341290a602ee1b0e3fbea505f6b |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462241 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27489470 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27511211 |
⇧117 | pl.wikipedia.org/wiki/PTEN |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27071011 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27208500 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27117552 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27264355 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27160812 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27124675 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27343825 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26599579 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26660113 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26677766 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26019740 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24571806 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25454122 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25439492 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25182413 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25907743 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27855134 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27776385 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27994833 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24800920 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24903676 |
⇧139 | secure.medicalletter.org/w1418a |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24636283 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27701058 |
⇧142 | researchgate.net/publication/21048049_Edema_Associated_with_Long-Term_Valproate_Therapy |
⇧143 | neurology.org/content/56/1/139.2.full.html |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26427136 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25031190 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28138106 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28141910 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28230635 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28315807 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27918244 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27938419 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26074764 |
⇧153 | docslide.net/documents/fracture-blisters-and-sodium-valproate-two-case-reports.html |
⇧154 | jaad.org/article/S0190-9622(06)01796-8/fulltext |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20503316 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23949302 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24021575 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24211652 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24147016 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24039965 |
⇧161 | journal.frontiersin.org/article/10.3389/fnins.2012.00006/full |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22358107 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23810771 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22506014 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26729968 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20814328 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15579172 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11389179 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16730152 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16600518 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15164191 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14978230 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26942921 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7586665 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28408298 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1647774 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10958523 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9890258 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26805038 |
⇧180 | neuro.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.neuropsych.13060126 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27724948 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27798867 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5116827/ |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22737297 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22923031 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20978517 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23404572 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22343008 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23099353 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22704966 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22664116 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19628741 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19800389 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16775228 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21868496 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21975791 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14702509 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22532550 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21775495 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20614021 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17415473 |
⇧202 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_wymiotów_cyklicznych |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18752910 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18953683 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18615588 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570928 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16837598 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27244466 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26933051 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27411759 |
⇧211 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/imj.13125/abstract |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27099936 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24736121 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26856821 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24699060 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27999308 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27424124 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27432062 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26551768 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25207308 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25206605 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25374508 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27588130 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8876946 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10700573 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25443723 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807426 |
⇧228 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27928635 |
⇧229 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28243027 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28184324 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28040492 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24854198 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24664792 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25793707 |
⇧235 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24950983 |
⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26179902 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21469507 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7925144 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19280426 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26634177 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20587742 |
⇧242 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18455911 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19694338 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23104247 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23134463 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322665 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27638451 |
⇧248 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25732953 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000991 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000991 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26639559 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24733439 |
⇧253 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27142346 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25802006 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28112972 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28124216 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24107455 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27878518 |
⇧259 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28407680 |
⇧260 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26276454 |
⇧261 | bmj.com/content/339/bmj.b3751 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24618639 |
⇧263 | evidence.nhs.uk/formulary/bnf/current/a1-interactions/list-of-drug-interactions/antiepileptics/sodium-valproate |
⇧264 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0278584608001899?via%3Dihub |
⇧265 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18006438 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27630284 |
⇧267 | escholarship.org/uc/item/21t5616d |
⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11580761 |
⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11044815 |
⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26538961 |
⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16511884 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28593135 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26223287 |
Meningokoki (do których należy Neisseria meningitidis, dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych) jest to gram negatywna bakteria, wywołującą zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznicę / sepse (tzw.choroba meningokokowa), jak i także zapalenie płuc, zapalenie stawów, zapalenie ucha środkowego, zapalenie nagłośni, zapalenie osierdzia i wsierdzia, zapalenie szpiku kostnego, zapalenie spojówek, zapalenie gardła i inne. 1)karger.com/Article/Abstract/324008 Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt lub drogą kropelkową na odległość do 1 m.
Bezobjawowych jest ok. 10% przypadków. Szczepy izolowane od nosicieli zazwyczaj nie są patogenne. Choroba występuje tylko u 1 na 1000–5000 osób, u których doszło do kolonizacji nosogardła.
Czynnikami sprzyjającymi zachorowaniu są przeważnie choroby autoimmunologiczne (dominacja limfocytów th2) czy też leczenie immunosupresyjne zatem ogólno pojęte osłabienie układu odpornościowego(niskie limfocyty th1). Dodatkowy czynnik ryzyka stanowi poprzedzająca infekcja dróg oddechowych, czynne i bierne palenie papierosów czy też infekcja wirusem HIV. Zapadalność na inwazyjną chorobę meningokokową w Europie waha się od 0,1/100 000 mieszkańców (Rumunia) do 9,3/100 000 (Irlandia) . W ostatnich latach zapadalność na tą chorobę meningokokową w Polsce wynosiła w Polsce mniej niż 10 osób/100 000 mieszkańców(także straszenie meningokokami (i szczepionkami) w Polsce jest totalnie bezzasadne – więcej osób potknie się o nierówne płyty chodnikowe i umrze niż zaliczy zgon spowodowany meningokokami). 2)Skoczyńska A., Kadłubowski M., Hryniewicz W.: Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego – zasady postępowania, ?-medica Press, Bielsko–Biała 2004.
Bakteria ta w zakażonym organizmie znajduje się częściowo wewnątrz, częściowo zewnątrz białych krwinek . Meningokok ma również zdolność do szybkiej zmiany swoich antygenów powierzchniowych, dzięki czemu przełamuje mechanizmy obronne żywiciela i dzięki temu szybciej rozwija się infekcja. Bakteria ta wytwarza otoczkę, za pomocą której możliwe jest przeżywanie patogenu we wrogim środowisku- wewnątrz naczyń krwionośnych gospodarza.
Neisserią meningitidis może zarazić się każdy bez względu na wiek jednak najbardziej narażone na zakażenia są dzieci oraz młodzież. Meningokoki żyją w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej, a także w jamie ustnej człowieka.Diagnoza schorzeń wywołanych przez meningokoki niestety jest bardzo trudna. A to za sprawą tego, że pierwsze objawy zakażenia nie różnią się zwykle od objawów towarzyszących przeziębieniu lub grypie. Choroba meningokokowa rozwija się szybko i ma bardzo ciężki przebieg.
Najczęstszym objawem sepsy meningokokowej jest pojawiające się na samym początku zakażenia dreszcze, które to wywoływane są wydzielaniem toksyn przez drobnoustroje do krwi. Rozwojowi choroby towarzyszy zwykle wysoka gorączka i to taka nie regularna typu 37-40 i nagły spadek lub długo utrzymująca się różnica temperatur ale nie spadająca poniżej 37stopni. To samo jest z ciśnieniem tętniczym – występuje spadek i nagłe przyspieszenie do 120-140/min. Niedociśnienie i rozwijający się zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego – tzw. DIC (disseminated intravascular coagulation), powodują sinicę części obwodowych (tj. kończyny, nos, uszy). W zespole DIC endotoksyna wytwarzana przez N.meningitidis, powoduje aktywację układu krzepnięcia. Zazwyczaj wśród objawów pojawia się również bladość skóry z żółtym odcieniem, a także wylewy oraz wybroczyny skórne. Wybroczyny skórne, a szczególnie plamica wskazują na obecność Neisseria meningitidis.
Ze strony układu pokarmowego często obserwowanymi dolegliwościami są pojawiające się nudności, wymioty a także biegunka. Miejscowe zmiany spowodowane wniknięciem zarazków, polegają na powstawaniu ognisk martwicy- często krwotocznej oraz na tworzeniu się charakterystycznych ropni. Zmiany te mogą dotyczyć wszystkich tkanek, dając w zależności od umiejscowienia różne objawy kliniczne( zapalenie płuc, mięśnia sercowego, ropnie nerek itp.)
W badaniach laboratoryjnych u chorych z posocznicą stwierdza się m.in. niedokrwistość, małopłytkowość, trzycyfrowy OB, podwyższenie stężenia mocznika, kreatyniny. W niektórych przypadkach diagnozowany jest także odczyn białaczkowy. To tyle z czystej,ogólnej teorii.3) laboratoria.net/artykul/11848.html
4)Brzozowski R,2001. Vademecum lekarza praktyka. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 163-169.5)Gumułka WS, Rewerski W,1992.Encyklopedia zdrowia, tom I. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 1043-1044.6)Herold G,2008. Medycyna wewnętrzna, repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, tom II. Wydanie V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 1143-1146.7)Irving W, Boswell T, Ala’Aldeen D,2008. Mikrobiologia medyczna. Krótkie wykłady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 173-174; 316-322; 379-383.8)Kassura B,1974.Choroby zakaźne i inwazyjne. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydanie I. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw lekarskich: 94-95; 124-127.9)Płusa T, Targowski T, 2008. Postepowanie u chorych na sepsę. Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, Supl. 2, 3310)Gierek D, Kuczera M, Dąbek J, Piłat D, Kurtok-Nowak A, 2011. Analiza leczenia chorych z ciężką sepsą w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego. Anestezjologia Intensywna Terapia, 2011,XLIII,1; 22-2811)Motak A,1967. Choroby zakaźne. Wydanie V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: 140-14512)baxter.com.pl/conditions/infectious_diseases/sub/meningitis2.html13)eioba.pl/a/1k8j/sepsa-co-warto-wiedziec14)meningokoki.info.pl15)
sepsa.pl16)Centers for Disease Control and Prevention: Meningococcal disease, [w:] Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases, red.: Atkinson W., Hamborsky J., McIntyre L., Wolfe S., Public Health Foundation, Washington DC 2007, 271–82.
Rzeżączka jest jedną z najbardziej znanych chorób wenerycznych. Nieleczona ,może doprowadzić do trwałych, groźnych dla zdrowia, powikłań. Jest chorobą zakaźną układu moczowo-rozrdoczego. Wywołuje ją bakteria dwoinki – Neisseria gonorrhoae, znana potocznie jako gonokok. Do zarażenia gonokokiem Neisseria gonorrhoae dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych(wszystkich – nie tylko tych klasycznych 😉 ). Co nie ciekawe, gonokok może się dostać do organizmu także w wyniku zakażenia pośredniego (np. przez używanie ręcznika zarażonej osoby, siadanie na muszli klozetowej, na której bytują bakterie itp.).
U mężczyzn pierwsze objawy rzeżączki mogą pojawić się nawet do dwóch tygodni po zarażeniu gonokokiem. Najbardziej charakterystycznymi symptomami choroby jest ból cewki moczowej, nasilający się przy próbie oddania moczu oraz ropna wydzielina z cewki moczowej. Sporadycznie może pojawiać się również obrzęk w okolicach jąder oraz zapalenie żołędzia.U kobiet objawy mogą pojawić się w ciągu ok. tygodnia-dwóch od zarażenia gonokokiem. Do najczęstszych należy ból i pieczenie przy oddawaniu moczu, ropne upławy z pochwy czy bóle w podbrzuszu.
Badanie laboratoryjne wydzieliny z cewki moczowej u mężczyzn, a w przypadku kobiet – z wydzieliny pochwowej. Wydzielinę bada się pod kątem występowania DNA gonokoka rzeżączki.
Rzeżączka jest bardzo niebezpieczną chorobą, która nieleczona bądź źle leczona może doprowadzić do wielu, groźnych dla ludzkiego zdrowia i życia, powikłań. Te najpoważniejsze to:
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | karger.com/Article/Abstract/324008 |
---|---|
⇧2 | Skoczyńska A., Kadłubowski M., Hryniewicz W.: Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego – zasady postępowania, ?-medica Press, Bielsko–Biała 2004. |
⇧3 | laboratoria.net/artykul/11848.html |
⇧4 | Brzozowski R,2001. Vademecum lekarza praktyka. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 163-169. |
⇧5 | Gumułka WS, Rewerski W,1992.Encyklopedia zdrowia, tom I. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 1043-1044. |
⇧6 | Herold G,2008. Medycyna wewnętrzna, repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, tom II. Wydanie V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 1143-1146. |
⇧7 | Irving W, Boswell T, Ala’Aldeen D,2008. Mikrobiologia medyczna. Krótkie wykłady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 173-174; 316-322; 379-383. |
⇧8 | Kassura B,1974.Choroby zakaźne i inwazyjne. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydanie I. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw lekarskich: 94-95; 124-127. |
⇧9 | Płusa T, Targowski T, 2008. Postepowanie u chorych na sepsę. Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, Supl. 2, 33 |
⇧10 | Gierek D, Kuczera M, Dąbek J, Piłat D, Kurtok-Nowak A, 2011. Analiza leczenia chorych z ciężką sepsą w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego. Anestezjologia Intensywna Terapia, 2011,XLIII,1; 22-28 |
⇧11 | Motak A,1967. Choroby zakaźne. Wydanie V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: 140-145 |
⇧12 | baxter.com.pl/conditions/infectious_diseases/sub/meningitis2.html |
⇧13 | eioba.pl/a/1k8j/sepsa-co-warto-wiedziec |
⇧14 | meningokoki.info.pl |
⇧15 |
sepsa.pl |
⇧16 | Centers for Disease Control and Prevention: Meningococcal disease, [w:] Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases, red.: Atkinson W., Hamborsky J., McIntyre L., Wolfe S., Public Health Foundation, Washington DC 2007, 271–82. |
⇧17 | choroby-weneryczne.com/ch/rzezaczka.php |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25694633 |
⇧19, ⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3910782/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6826712 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3126143 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16419089 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22844448 |
⇧25, ⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23240160 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20107432 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605868 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20298772 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12480115 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21663482 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16410969 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19429310 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21301385 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26652855 |
⇧36, ⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21086548 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21329492 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15103667 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18565739 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15668617 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22138345 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23506248 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16041728 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17766070 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25834492 |
⇧47 | en.wikipedia.org/wiki/Pinocembrin |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20921932 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20561928 |
⇧50, ⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25427632 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27031452 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/404273 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20385752 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11297015 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12438404 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12076813 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7963715 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC421119 |
⇧60 | pl.wikipedia.org/wiki/Kwasy_tłuszczowe |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26758445 |
Kolejna część kolejnej konferencji lekarzy zrzeszonych w stowarzyszeniu ILADS, które wymienia się doświadczeniem i poglądami na temat chronicznych chorób. Zapiski pochodzą ze strony betterhealhguy od chłopaka o imieniu Scott, który chorował na przewlekłą boreliozę i wyszedł z niej z tego co pamiętam głównie na naturalnych produktach/suplementach diety. Konferencja miała miejsce w Waszyngtonie w 2014 roku.
Dr.Susan Swedo o PANDAS/PANS i innych zespołach neuropsychiatrycznych
Dr. Rober Bransfield 'Zaburzenia snu w boreliozie’
dr. Neil Nathan „Praktyczne podejśćie do leczenia chronicznych infekcji wirusowych współwystępujących z boreliozą”
Dr. Kristine Gedroic „Pacjenci oporni w leczeniu”
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Interleukina 6 (IL-6) jest cytokiną o dość dobrze zdefiniowanych właściwościach zarówno pro jak i antyzapalnych. Reguluje ona układ odpornościowy i odgrywa wiele funkcji. Jakich?wszystko poniżej.1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24986424
– poziom IL-6 jest podwyższony kiedy jestes chory lub też po wysiłku fizycznym (najbardziej po aerobach). Mialem przed oczami badanie w którym wykazano, że poziom IL-6 podczas wysiłku fizycznego może wzrosnąc 120 krotnie …niestety nie mogę go znaleźć. 2)en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6
– hamuje limfocyty Th1 i pobudza Th2 także jeśli ktoś ma mocno aktywnego wirusa EBV lub alergie(spowodowane nadmiernym pobudzeniem Th2) pobudzona IL-6 nie jest dla niego dobrą opcją. Zwiększa także limfocyty B, które produkują przeciwciała i które związane są z alergiami i autoimmunologią.3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/124313864)uniprot.org/uniprot/P05231
Pogarsza działanie hormonów stresu(CRH) na błone śluzową jelita co powoduje IBS, aktywuje neurony w jelitach, zmienia perystaltykę jelit oraz może spowodować ’przeciekające jelito’. Są badania pokazujące podwyższony poziom IL-6 u osób z IBS.19)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2274013020)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1738342021)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24662742
Pozytywne funkcje IL-6
Obniżając IL-6 obniżysz postęp wielu chorób o podłożu zapalnym w tym takie problemy i choroby jak:
– Cukrzyca56)en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6#Depression
– – Reumatoidalne zapalenie stawów57)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3491447/
– Fibrymyalgia58)biomedcentral.com/content/pdf/1471-2474-12-245.pdf
– Stwardnienie rozsiane59)biochemie.uni-freiburg.de/ag/heinrich/research
– Toczeń60)europepmc.org/abstract/MED/9034987
– Stwardnienie zanikowe boczne61)hindawi.com/journals/ijr/2011/721608/
– Astma (IL-6 promuje aktywację limfocytów Th2 i odpowiedz alergiczną oraz hamuje komórki Treg które pomogłyby Ci uodpornić się na substancje na które masz alergię)
– Rak (szpiczak, prostaty i piersi) 62)en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6#Depression63)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23532539
– IBS (zespół jelita drażliwego)64)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17383420
– IBD
–Choroby serca65)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15540988
– Choroba Leśniowskiego-Crohna 66)hindawi.com/journals/ijr/2011/721608/
– Depresja67)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3626880/table/T2/
– Schizofremia68)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3626880/table/T2/
– Alzheimer69)en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6#Depression
– Neuropatia cukrzycowa70)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18256353
– Osteoporoza(po menopauzie)71)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9032749
– Zaburzenia bipolarne72)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3626880/table/T2/
– Osteoporoza(IL-6 wzmaga tworzenie się osteoklastów – komórek degradujących kościec)73)en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6
– PCOS (zespół policystycznych jajników)74)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18680073
– Łupież pstry i grzybica skóry75)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22537849
– zespół cieśni nadgarstka76)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8060250
– zespół bólu wielomięśniowego77)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19254903
– Ból78)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19233564
Jak zahamować nadmierne poziomy IL-6?a raczej CZYM?
– Cynk79)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11968002
– Magnez80)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20807870
– Herbata jaśminowa oraz EGCG/zielona herbata81)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18796608
– PQQ 82)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4196908/
– Probiotyki takie jak B.infantis, S.boulardii, L.casei, L.salivarius83)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2069621684)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1916144385)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1646732986)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25331262
– Andrographis (prawdopodobnie najsilniej ze wszystkich ziół hamuje tą cytokinę, jest mocniejszy pod tym względem od deksometazonu) 87)sciencedirect.com/science/article/pii/S0960894X0701178X
– Czarnuszka i olej z niej 88)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059494
– Kurkumina89)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1858835590)ard.bmj.com/content/71/Suppl_1/A90.2
– Lukrecja91)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18771378
– Liść laurowy, czarny pieprz, gałka muszkatułowa, oregano oraz szałwia92)academia.edu/4553048/Anti-inflammatory_activity_of_extracts_from_fruits_herbs_and_spices_Monika_Mueller_Stefanie_Hobiger_Alois_Jungbauer_Anti-inflammatory_Fruits_Herbs_Inflammation_Spices
– Oporna skrobia93)rug.nl/research/pathology/medbiol/pdf/currentopinion_meijer2010.pdf
– Olej rybny/DHA 94)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18541548
– Fisetyna 95)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18958421
– Cynamon96)academia.edu/4553048/Anti-inflammatory_activity_of_extracts_from_fruits_herbs_and_spices_Monika_Mueller_Stefanie_Hobiger_Alois_Jungbauer_Anti-inflammatory_Fruits_Herbs_Inflammation_Spices
– Aspiryna97)sciencedirect.com/science/article/pii/S0006291X09013552
– Witamina D3 98)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12858333
– Boswelia 99)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23828329
– Kwercytyna 100)academia.edu/4553048/Anti-inflammatory_activity_of_extracts_from_fruits_herbs_and_spices_Monika_Mueller_Stefanie_Hobiger_Alois_Jungbauer_Anti-inflammatory_Fruits_Herbs_Inflammation_Spices
– Resveratrol 101)ard.bmj.com/content/71/Suppl_1/A90.2102)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18424637
– Lit 103)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17988365
– Luteolina 104)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19954946
Co podwyższa IL-6?
– wysoki poziom cukru we krwi – zwiększa on poziomy monocytów i zwiększa stany zapalne 105)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23320034/
– Dieta wysokotłuszczowa
– Bezsenność czy problemy ze snem
– Intensywne treningi czy też dłuższe aeroby
– Otyłość
– Zakłócenia dobowego rytmu dnia
– Palenie
– Nadużywanie alkoholu
– Lektyny PHA i ConA
– Pokarmy z wysokim IG
– Chroniczny stres
– hormon tarczycy T3
– Melatonina
– Angotensyna II
– Brak witaminy D3
– Kawa
– Akrylamid
– Brak/deficyt cynku
– Brak/deficyt magnezu
– Brak/deficyt wapna
– Wirusy herpes takie jak HHV8 mogą produkować białka bardzo podobne do IL-6 które mają działanie bardziej zapalne niż IL-6
– Infekcje takie jak Borelioza czy Bartonella
– Leptyna
– Brak/deficyt witaminy C
– Brak/deficyt choliny – osoby które spożywały 310mg/dziennie choliny miały o 26% niższe poziomy IL-6 od tych co spożywali mniej
– Aloes (w komórkach nowotworowych)
– 5HTP
– Reishi
– Ekstrakt z pesek winogron (w astrocytach co może też mieć działanie neuroprotekcyjne)
– Astragalus
– Koci pazur – Cat’s claw
– Fosfatydyloetanolamino Cholina
– Impiramine i venlafaxine(antydepresanty) czy też kombinacja 5HTP z fluoxetine(antydepresant)
– Herbatka Rooibos
– Kreatyna w wysokich dawkach
Co jeszcze hamuje IL-6?
– Fitosterole
– LLLT – zimny laser niskiego poziomu
– Polifenole owsiane
– Dieta śródziemnomorska
– Ograniczenie spożywanych kalorii
– Medytacja
– Drzemka
– Oliwa z oliwek
– Rośliny strączkowe
– Orzechy
– Olej z ryb
– Kwas fitynowy
– Miód
– Dieta elementarna
– Jagody/Borówki
– Muzyka którą lubisz
– Soja
– Brokuły/ Sulforafan
– Owies
– Orzechy nerkowca
– Maliny
– Herbata jaśminowa
– Witamina b12
– Spirulina
– Stevia
– Arginina
– Czosnek(surowy)
– Magnez
– Chrom
– Histydyna
– witamina D3
– Progesteron
– Testosteron
– Witamina E
– hormon MSG
– hormon ACTH
– Berberyna
– Polifenole z jabłek
– Tarczyca Bajkalska
– Inozytol
– Bromelina
– Ginkgo Biloba
– Kwas sialowy/aspiryna
– Karnozyna
– Low dose naltrexone (LDN)
– Ekstrakt z pestek winogron
– Betulina/Chaga
– Grelina
– aminokwas Glicyna
– Baikalina
– ALA
– Laktoferyna
– Kokaina
– Honokiol(Magnolia)
– Artemesina
– Kwas kawowy / kwas chlorogenowy
– Kwas ellagowy
– Fukoidan
– Mastyks
– Ashhwaganda
– Alfa alfa(wodorosty)
– Mniszek lekarski
– Genisteina
– Hesperydyna
– Astaksantyna
– Astragalus
– Danshen
– Witamina E/Tokotrienole
– Ekstrakt z poroża jelenia
– Echinacea/Jeżówka
– Kwas rozmarynowy
– Czerwona koniczyna
– Gorzki melon
– Magnolol(Magnolia)
– Glutamina
– Kwercytyna
– Rutyna
– Mirycetyna
– MSM
– Chryzyna
– Elektroakupunktura
– Metformina
– PPARy
– Woda strukturyzowana
– blokery ACE
– blokery STAT3
Prawidłowe poziomy IL-6
Powinny być w przedziale 2-6pg/ml. U ludzi z depresją wynoszą o 1.78 wyżej niż u zdrowych. U ludzi z RZS z kolei mogą wynieść nawet i 2000pg/ml. Sepsa to wynik nawet i milion x większy niż norma. W jednym z badań poziom powyżej 2.0 pg/ml przyspiesza starzenie się oraz zwiększa ryzyko chorób serca i samej śmierci.
U ludzi co ćwiczą 3-3.5h dziennie(maratończycy), IL-6 zwiększa się od 1.5pg do 94.4ml i następnie spada do 22 2godziny po treningu (także ma okres półtrwania 1-2godzin.
W grupie osób z marskością wątroby, każdy bez infekcji bakteryjnej miał poziomy IL-6 powyżej 200pg/ml. 74% osób z infekcjami bakteryjnymi ma wysokie IL-6.
Ludzie Ci mieli marskość wątroby więc nie jest to dziwne, że mieli stan zapalny bez infekcji bakteryjnych. Problem w tym, że kiedy jest stan zapalny i nie masz wykrytej żadnej infekcji to jest to kwestia czasu kiedy dojdziesz który wirus,bakteria lub grzyb u Ciebie ją powoduje.
W innym badaniu, pacjenci hospitalizowani z umiarkowaną postacią infekcji bakteryjnej i wirusowej zostali zbadani pod kątem aktywności cytokiny IL-6. Wykazano, że zwiększone poziomy tej cytokiny związane są raczej z infekcjami bakteryjnymi niż wirusowymi. Wykazano także, że ludzie którzy brali antybiotyki mieli unormalizowane poziomy IL-6 w ciągu 3 dni (z poziomu 39 do 2 pg/nl w 72h!). Średni poziom IL-6 dla osób z infekcjami bakteryjnymi to 237 pg/ml. W przypadku infekcji wirusowych cytokina ta jest wręcz niewykrywalna(tak niski poziom). Potwierdza to co od dość dawna przypuszczałem u osób biorących antybiotyki. W infekcji bartonella antybiotyki zbijają tą cytokinę do niskiego poziomu niwelując sporo problemów zdrowotnych dając jednak jakieś tam mniejsze lub większe skutki uboczne. Po odstawieniu antybiotyków skutki związane z wysoką cytokiną IL-6 jednak powracają i niektórzy mogą to kojarzyć z nawrotem infekcji bakteryjnej(co jest też prawdą bo bartonella zwiększa IL-6,tak samo jak borelioza czy np.Candida).
Wspomniałem wcześniej o wysokich poziomach IL-6 i jej bezpośredniej interakcji z CRP które będzie wysokie jednak nie zawsze gdyż CRP nie uwzględnia stanu zapalnego – lokalnego którego nie da się w żaden sposób wykryć laboratoryjnie tj.w teście dostępnym dla klienta indywidualnego.
CRP jest produkowane przez wątrobę i komórki tłuszczowe także zdecydowanie wyższe będzie ono u ludzi otyłych.
Działanie zapalne i przeciwzapalne cytokiny IL-6
Są dwa typy IL-6. Jeden typ to tzw.ścieżka nazywana classic signaling a druga trans signaling. Classic jest niezbędna do funkcji regeneracyjnych i przeciwzapalnych. Z kolei Trans signaling ma miejsce kiedy receptory IL-6 we krwi wiążą się z IL-6 i powoduje to stany zapalne.
Jedno z badań pokazało, że w przypadku chorób autoimmunologicznych i stanów zapalnych związanych z rakiem, zablokowanie ścieżki IL-6 trans signaling było wystarczające do zahamowania stanu zapalnego.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24986424 |
---|---|
⇧2, ⇧7, ⇧23, ⇧33, ⇧34, ⇧51, ⇧73 | en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12431386 |
⇧4, ⇧22 | uniprot.org/uniprot/P05231 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22909166 |
⇧8 | link.springer.com/article/10.1007%2Fs00011-009-0060-4 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24991031 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24547612/ |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25335166 |
⇧12 | pnas.org/content/100/15/9090.full.pdf |
⇧13 | biomedcentral.com/content/pdf/1476-511x-9-125.pdf |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21525252 |
⇧15 | sciencedirect.com/science/article/pii/S1424390312001263 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15074399 |
⇧17 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1600-0838.2011.01372.x/abstract |
⇧18 | epidemiologiamolecular.com/sindrome-metabolico-lipodistrofia-producida-tratamiento-antirretroviral-pacientes-infectados-vih/ |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22740130 |
⇧20, ⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17383420 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24662742 |
⇧24 | jneuroinflammation.com/content/10/1/43 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23369733 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21565410 |
⇧27, ⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8049716 |
⇧28 | endocrine-abstracts.org/ea/0003/ea0003p250.htm |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3041150/ |
⇧30 | clinicaltrials.gov/show/NCT01501110 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21540553?dopt=Abstract |
⇧35, ⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8918592 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9949320 |
⇧38 | nature.com/jid/journal/v116/n5/full/5601066a.html |
⇧39 | iasj.net/iasj?func=fulltext&aId=1027 |
⇧40 | ebioscience.com/media/pdf/literature/flowcytomix-th-cell-differentiation.pdf |
⇧41 | nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/fig_tab/nature12726_F4.html |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9739031 |
⇧43 | en.wikipedia.org/wiki/FOXP3 |
⇧44 | sciencedaily.com/releases/2004/10/041007083624.htm |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed?cmd=Search&doptcmdl=Citation&defaultField=Title%20Word&term=Exercise%20improves%20insulin%20and%20leptin%20sensitivity%20in%20hypothalamus%20of%20Wistar%20rats. |
⇧46, ⇧47 | physrev.physiology.org/content/79/1/1 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15532800 |
⇧49, ⇧53 | plosbiology.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pbio.1000465 |
⇧50 | jvi.asm.org/content/73/10/8145.full |
⇧52, ⇧61, ⇧66 | hindawi.com/journals/ijr/2011/721608/ |
⇧54 | jb.oxfordjournals.org/content/127/4/525 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18365876 |
⇧56, ⇧62, ⇧69 | en.wikipedia.org/wiki/Interleukin_6#Depression |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3491447/ |
⇧58 | biomedcentral.com/content/pdf/1471-2474-12-245.pdf |
⇧59 | biochemie.uni-freiburg.de/ag/heinrich/research |
⇧60 | europepmc.org/abstract/MED/9034987 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23532539 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15540988 |
⇧67, ⇧68, ⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3626880/table/T2/ |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18256353 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9032749 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18680073 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22537849 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8060250 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19254903 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19233564 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11968002 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20807870 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18796608 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4196908/ |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20696216 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19161443 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16467329 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25331262 |
⇧87 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0960894X0701178X |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059494 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18588355 |
⇧90, ⇧101 | ard.bmj.com/content/71/Suppl_1/A90.2 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18771378 |
⇧92, ⇧96, ⇧100 | academia.edu/4553048/Anti-inflammatory_activity_of_extracts_from_fruits_herbs_and_spices_Monika_Mueller_Stefanie_Hobiger_Alois_Jungbauer_Anti-inflammatory_Fruits_Herbs_Inflammation_Spices |
⇧93 | rug.nl/research/pathology/medbiol/pdf/currentopinion_meijer2010.pdf |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18541548 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18958421 |
⇧97 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0006291X09013552 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12858333 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23828329 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18424637 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17988365 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19954946 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23320034/ |
Kinaza mTOR to taki miecz obusieczny – kiedy jest podwyższone, szybko i łatwo budujesz mase mięśniową i polepszasz swoje funkcje kognitywne, jednak nie możesz trwać w takim stanie wiecznie bo …źle się to skończy. Obniżone mTOR przedłuża życie, obniża ryzko nowotworu oraz obniża poziomy stanu zapalnego. Wysoki poziom to zwiększenie produkcji energii ale i jednocześnie zwiększenie ilości wytwarzanych się przy tej okazji 'śmieci’ do których potrzebny jest zwiększony poziom procesu autofagi (oczyszczania komórek/mitochondriów ze zbędnych produktów przemiany materii)
mTOR tworzy 2 kompleksy – C1 i C2. C1 jest bardziej znaczący dla zdrowia i ewentualnych chorób. mTOR reaguje na sygnały pochodzące ze związków zawartych w suplach/diecie, od hormonu wzrostu i stanu energii komórkowej – na tej podstawie reguluje wzrost i proliferację(podział) komórek.
W czasie podwyższonego stresu takiego jak restrykcja kaloryczna – ścieżka mTOR jest zastopowana. 1)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2980558/
Autofagia degraduje śmieci wytwarzane przez mTOR. Niestety – autofagia jest aktywna kiedy mTOR jest obniżone – to tak jakbys był na imprezie – kto sprząta podczas jej trwania?sprzątanie następuje po jej zakończeniu ;). Co powoduje?jakie jeszcze pełni funkcje?
Pozytywne aspekty kinazy mTOR:
Z jakimi chorobami związana jest nadmierna i długa aktywacja mTOR?
Aktywatory mTOR czyli co pobudzą opisywaną kinazę
– aminokwasy oraz testosteron
– leucyna
– nadmiar kalorii
– nadmiar węglowodanów
– ćwiczenia – powoduje to aktywację mTOR w mózgu, mięśniach i w sercu, zahamowanie w wątrobie i komórkach tłuszczowych 38)sciencedirect.com/science/article/pii/S108495211400253539)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20717955
– oreksyna 40)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25278019
– IGF-1 41)en.wikipedia.org/wiki/PI3K/AKT/mTOR_pathway
– Insulina
– Testosteron 42)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2347030743)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1947406044)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19474060
– Grelina – (w hipokampie) 45)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3467268/
– Leptyna – (w hipokampie) 46)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16690869/
– hormony tarczycy 47)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2229434748)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15388791
– Tlen
– Ketamina 49)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21158553/
– cytokina zapalna IL-6(w mięśniach i w tkance tłuszczowej) 50)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17130644/
Naturalne blokery mTOR
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧14, ⇧52, ⇧75, ⇧79, ⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2980558/ |
---|---|
⇧2 | jci.org/articles/view/73202 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22281494 |
⇧4, ⇧13, ⇧21 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0092867412003510 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22870349 |
⇧6, ⇧22 | cellsignal.com/common/content/content.jsp?id=pathways-mtor-signaling |
⇧7, ⇧8, ⇧9, ⇧10 | journal.frontiersin.org/Journal/10.3389/fimmu.2014.00590/full |
⇧11, ⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19818818 |
⇧12, ⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3467268/ |
⇧15, ⇧41 | en.wikipedia.org/wiki/PI3K/AKT/mTOR_pathway |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16690869 |
⇧17, ⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18316213 |
⇧18, ⇧20, ⇧24, ⇧25, ⇧29, ⇧30, ⇧32, ⇧33, ⇧34, ⇧36 | hindawi.com/journals/scientifica/2013/849186/ |
⇧23, ⇧38 | sciencedirect.com/science/article/pii/S1084952114002535 |
⇧26 | nature.com/nature/journal/v493/n7432/full/nature11861.html |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16096426 |
⇧28 | asco.org/ASCOv2/Meetings/Abstracts?&vmview=abst_detail_view&confID=47&abstractID=32846 |
⇧31 | en.wikipedia.org/wiki/Mammalian_target_of_rapamycin |
⇧35 | cell.com/neuron/abstract/S0896-6273(14)00651-5 |
⇧37 | discoverymedicine.com/David-Fernandez/2010/03/03/mtor-signaling-a-central-pathway-to-pathogenesis-in-systemic-lupus-erythematosus/ |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20717955 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25278019 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23470307 |
⇧43, ⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19474060 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16690869/ |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22294347 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15388791 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21158553/ |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17130644/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16550606/ |
⇧53 | pnas.org/content/111/4/E435 |
⇧54, ⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15878852 |
⇧55 | cell.com/abstract/S0092-8674(08)01519-5 |
⇧56 | jcb.rupress.org/content/206/2/173.abstract |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24353195 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20851890 |
⇧60 | jbc.org/content/285/47/36387 |
⇧62, ⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24474444 |
⇧63, ⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21462085 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3076631/ |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24788778 |
⇧67, ⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24359813 |
⇧70 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/art.34502/abstract |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22406476 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3594257/ |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24096482 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24558360 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300025 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23551936 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3039768/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20015518 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23517912 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21520297 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23272907 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3729595/ |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23895284 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22532249 |
⇧88 | jimmunol.org/content/192/1_Supplement/203.1 |
⇧89 | carcin.oxfordjournals.org/content/early/2013/08/29/carcin.bgt295.short?rss=1 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23468988 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23121838 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21246613 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21042741 |
⇧94 | biomedcentral.com/1472-6882/12/160 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24799956 |
⇧96 | plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0095393#pone-0095393-g002 |
Szmaciak gałęzisty / Sparassis crispa / Siedzuń sosnowy/ Cauliflower mushroom – Prawie do konca 2014 roku byl na liscie grzybow chronionych. Na dzien dzisiejszy mimo ze jest nadal rzadkim okazem mozna go juz zbierac legalnie.
Sklad: Sesquiterpenoid, sesquiterpenoid, (3R(*), 3aS(*), 4S(*), 8aR(*))-3-(1′-hydroxy-1′-methylethyl)-5,8a-dimethyldecahydroazulen-4-ol , sparassol(methyl-2-hydroxy-4-methoxy-6-methylbenzoate), methyl orsellinate, β-1,3-glucan (β-glucan)(pow.40%), p-hydroxybenzoic acid, ergosterol, hanabiratakelide A , B i C, ubiquinone-9, glucosyl ceramide, 3-octanone, DL-3-octanol, i 1-octen-3-ol, methyl-2,4-dihydroxy-6-methylbenzoate, methyl-dihydroxy-methoxy-methylbenzoate, xanthoangelol , 4-hydroxyderricin,
Dawkowanie:
Świeżo zebrany owocnik wysuszyc w temp. 40 stopni i spozywac (najlepiej w kapsulkach dojelitowych) – 3x 1-2gramy.
Odwar: 20 gram suszonego grzyba gotowac w 500ml wody przez 40 minut na niskim ogniu. Pic trzy razy dziennie.
Intrakt na alkoholu 70% 1:3. Świeży owocnik rozdrobnic , zalac ciepłym alkoholem o temp. 40 stopni. Podawac 3 razy dziennie po 5 ml.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3613060/
pl.wikipedia.org/wiki/Adiponektyna
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12581496
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19180796
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15553707
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16670126
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17113195
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17617705
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18328447
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18585672
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18729738
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19182386
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20686231
en.wikipedia.org/wiki/TLR4
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20699131
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20699131
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21076883
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21116778
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22577976
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22614038
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23748764
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24018675
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24266377
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24657542
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25071386
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26756185
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26756188
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26821016
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10919368
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=sparassol
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19129625
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27481295
Komorki pomocnie T (T helper) rozpoczynaja 'swoje zycie’ jako komorki Th0, ktore nastepnie przeksztalcaja sie w limfocyty th1, th2 albo Th17. Niedojrzale komorki T moga stac sie komorkami zapalnymi Th17 lub przeciwzapalnymi Treg(T regulacyjne). Osoby, ktorych trapia stany zapalne, beda chcialy, aby Th0 przeksztalcaly sie w Treg, natomiast Ci, ktorzy cierpia na niedobor stanow zapalnych(np. zaawansowana kandydoza) do Th17.
Jedna z cytokin zapalnych, ktora moze przyczynic sie powstawania cytokin zapalnych Th17 jest np. Il-1beta(zwieksza ona poprostu produkcje Th17 zamiast produkcje Treg). Taka sama 'moc’ maja wysokie poziomy cytokiny zapalnej IL-6 oraz TGF-beta.
Jak juz wczesniej wspomnialem limfocyty Th17 nie zawsze sa zle – negatywnie dzialaja tylko w przypadku ich nadprodukcji/nadaktywnosci. Badania pokazuja ze dobrze radza sobie z infekcjami grzybicznymi(oraz pozakomorkowymi infekcjami bakteryjnymi), a ich niedobor praktycznie nie pozwala na wygrana z grzybica(stad niektore osoby na forum fungidia mecza sie latami z Candida).
Z jakimi chorobami bezposrednio kojarzy sie zwiekszone poziomy limfocytow Th17?
– Zapalenie blony naczyniowej oka
– Cukrzyca typu 1
– Niektore przypadki IBS
– Hashimoto
– choroba Gravesa-Basedowa
– Stwardnienie rozsiane
– Bezdech senny(tutaj tez moze byc odwrotnie – bezdech senny moze powodowac podwyzszenie Th17)
– Niektore przypadki tradziku, luszczycy i egzemy
– Bialaczka, szpiczak mnogi
– Reumatoidalne zapalenie stawow – RZS
– Wspomniana juz wyzej astma
– Stany zapalne drog oddechowych
– Choroba Lesniowskiego-Crohna
– Estradiol hamuje odpowiedz komorkowa Th17.
– Fibromyalgia(ta choroba akurat powoduje wzrost IL-17A)
– Osteoporoza
– Bezplodnosc u kobiet (nadreaktywny uklad odpornosciowy moze atakowac plemniki)
– Chroniczna borelioza zwieksza cytokiny IL-6, IL-1b, IL-23 oraz TGF beta. Zwieksza to limfocyty Th17 doprowadzajac np. do zapalenia stawow/artretyzmu.
Jakie czynniki zwiekszaja Th17?
– Przewlekly stres psychiczny/niepokoj. Przewlekly stres powoduje 'odpornosc’ na kortyzol/glikokortykosteroidy. Na dodatek powoduje to pogorszenie stanow autoimmunologicznych. Wyzszy poziom kortyzolu moze stlumic uklad immunologiczny. Stres powoduje, ze uwalniana jest epinefryna oraz zwieksza poziomy Th17, ktore staja sie dominujace w organizmie. Tacy ludzie nie dosc ze produkuja spore ilosci cytokin IL-17 to na dodatek inne cytokiny zapalne takie jak TNF alfa. U zdrowych ludzi, glikokortykosteroidy/kortyzol obnizaja nadmierna aktywacje limfocytow Th17 – niestety nie u osob mocno zestresowanych/niespokojnych/lekliwych, gdyz sa oni odporni na dzialanie glikokortykosteroidow. Rowniez adrenalina, ktora jest agonista receptora Beta2-AR, wzmaga odpowiedz IL-17. Tak samo robia to leki astmatyczne…
– Otylosc
– Dieta bardzo bogata w sol
– Wolne rodniki
– Bardzo intensywne cwiczenia/maratony
– Oleje do smazenia(chodzi o oleje rafinowane)/papierosy
– Zaklocenia rytmu dobowego
– Gluten
– Wirus grypy
– Aldosteron – zwieksza cisnienie krwi. Zdecydowanie promuje powstawanie limfocytow Th17
– Insulina(nadmiar)
– IGF-1
– Hormony takie jak leptyna(ktora jest z kolei podwyzszona u ludzi otylych)
– Adiponektyna (zwieksza komorki Th1 i Th17). Jest ona z kolei podwyzszona u niektorych ludzi chudych. Hormon ten jest znany ze swoich skutkow ubocznych zwiekszajacych wrazliwosc na insuline i z wlasciwosci przeciwnowotworowych. Jednakze moze byc takze markerem poczatku niektorych chorob sercowo-naczyniowych, wykazano ze jest bardzo aktywna w tkankach w stanie zapalnym u pacjentow z reumatoidalnym zapaleniem stawow / RZS i u osob z chorobami jelita grubego
Jakie suplementy(i inne rzeczy) zwiekszaja Th17?
– Probiotyczne bakterie takie jak L.casei, S.boulardii, Bacillus Subtilis – wszystkie zwiekszaja IL-17
– Rtec, Kadm, Arszenik i Olow
– infekcja bakteria Chlamydia
– Nadmiar jodu – wysokie poziomy prowadza do szybkiego podniesienia limfocytow Th1. Sam nie przekraczam 1 mg dziennie w 2 podzielonych dawkach.
– Tryptofan (wylaczajac enzym IDO)
– NAD+/Niagen – zwieksza Th17 i Th1 ale zmniejsza tez ich zdolnosc do powodowania chorob
– Oporna skrobia (np.niedojrzale banany czy uprzednio moczone i ugotowane i schlodzone platki owsiane)
Jak zahamowac Limfocyty Th17 i cytokine IL-17?
Rzeczy, ktore hamuja limfocyty Th1 przewaznie tez hamuja Th17. Cytokina IL-17 jest uwalniana przez limfocyty Th17,wiec blokujac je, blokujemy odrazu Il-17 i niedopuszczamy do dalszych szkod ktore one wyrzadzaja. Ponadto istnieja 2 bialka ktore umozliwaja powstawanie cytokiny IL-17 – STAT3 oraz czynnik transkrypcyjny Nf-kappaBeta(takze ich blokada automatycznie blokuje IL-17).
Co zmniejsza Th17?
– Lit hamuje Th1 ale nie hamuje Th17
– olej rybny (zmniejsza zarowno IL-6R jak i IL-23R)
– Lekkie cwiczenia
– Tlenek azotu (nie obniza Th1)
– Wyregulowanie rytmu dobowego
– Kielki brokulow/sulforafan
– Slonce/promienie UV
– Melatonina
– GABA(A)
– Witamina A/retinol
– Kortyzol
– Estradiol/Estrogen
– Progesteron
– Witamina D3
– Herbata jasminowa oraz EGCG (moje topowe ziolka w postaci naparow)
– Andrographis(a to z kolei topowe ziolo w postaci nalewki)
– Olej z czarnuszki
– Bakterie probiotyczne takie jak L.salivarius, L.plantarum
– Kurkumina
– Berberyna(potwierdzone nawet w badaniach klinicznych)
– Fisetyna(flawonoid wystepujacy miedzyinnymi w truskawkach)
– Tarczyca bajkalska/bajkalina
– Epimedium/ikaryna
– Apigenina
– Lukrecja
– Honokiol(np. z Magnoli)
– Artemesina
– NAG
– Ekstrakt z pestek winogron
– Boswelia
– R-ALA
– Lonicera Japonica
– Wszystko co hamuje bialko STAT3(jakby nie patrzec jest to b.wazna substancja bez ktorej limfocyty Th17 nie moga byc produkowane – to co hamuje STAT3 przedstawie w innym artykule)
– zmniejszenie cytokin IL-1beta, IL-6, bialka STAT1, obnizenie czynnika transkrypcyjnego HIF1a, zwiekszenie receptorow PPAR gamma i PPAR delta, zwiekszenie cytokiny przeciwzapalnej IL-10
– Zwiekszenie interferonow beta
STAT3 to bialko, ktore wiaze sie z DNA i zwieksza ekspresje genow. Wykazuje ono wazna role w przypadku chorob autoimmunologicznych, stanow zapalnych(i chorob z nimi zwiazanych) oraz w przypadku niektorych nowotworow. Inna substancja blokujaca wytwarzanie Th17 jest kinaza mTOR(ta sama ktora przyczynia sie do rozbudowy masy miesniowej, a ktorej hamowanie wydluza zycie czlowieka). Zwiekszony poziom mTOR promuje Th1 i Th17 przyczyniajac sie miedzyinnymi do stanow zapalnych w jelitach oraz naturalnie innych problemow zwiazanych ze stanami zapalnymi. W/w kinaza zwieksza takze czynnik HIF1 alfa(kinaza mTOR zwieksza glikolize przy udziale HIF1 alfa co przyczynia sie do namnazania komorek Th17) ktory z kolei zwieksza Th17 takze hamowanie mTOR jest kolejna metoda na obnizenie zarowno Th1 jak i Th17.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
cornetis.pl/artykul/3113.html
naukadlazdrowia.pl/kwas-kynureninowy-co-to-jest
phmd.pl/fulltxthtml.php?ICID=16585
czytelniamedyczna.pl/4848,receptory-betaadrenergiczne-w-sercu-na-marginesie-nagrody-nobla-z-chemii-w-2012.html
nature.com/ncomms/2014/141007/ncomms6101/full/ncomms6101.html
cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(12)00064-2
hindawi.com/journals/ecam/2011/548086/fig1/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19154614/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3915289/
en.wikipedia.org/wiki/Kynurenic_acid
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20336058
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21085185?dopt=Abstract
sciencedaily.com/releases/2013/11/131107170632.htm
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0047244#abstract0
nature.com/mi/journal/v7/n6/full/mi201417a.html
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18354038
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24193199
biomedcentral.com/1471-2466/14/84
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21338381
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24211715
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0068446
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21905024
jimmunol.org/cgi/content/meeting_abstract/188/1_MeetingAbstracts/123.30
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22331486
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20058616
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20583102
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3704106/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3704106/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3299089/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18768865/
discoverymedicine.com/Spyros-I-Siakavellas/2012/10/26/role-of-the-il-23-il-17-axis-in-crohns-disease/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23345934
biomedcentral.com/1471-2466/14/84
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0105238
jleukbio.org/content/92/6/1187.full
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18432274
link.springer.com/article/10.1007%2Fs12032-013-0732-3
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24021410
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3787652/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22511335
humrep.oxfordjournals.org/content/28/12/3283.abstract
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18975343
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23370232
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20447453
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23370232
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20447453
onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/eji.201242613/abstract
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20621581
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20865305
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3148409/
jimmunol.org/cgi/content/meeting_abstract/190/1_MeetingAbstracts/115.5
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0074722
pnas.org/content/111/33/12163/suppl/DCSupplemental
onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/eji.200838893/pdf
medpagetoday.com/Rheumatology/GeneralRheumatology/40685
sciencedaily.com/releases/2013/11/131107170632.htm
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22428018
jem.rupress.org/content/211/12/2397.short?rss=1&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24391210
jimmunol.org/content/188/6/2592.long
jimmunol.org/content/184/1/191.abstract
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24033914
link.springer.com/article/10.1007/s12011-014-9958-y
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19635913
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17136028
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23086919
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21970527
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24038094
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3787652/
pnas.org/content/109/4/1222.long
en.wikipedia.org/wiki/T_helper_17_cell
lsresearch.thomsonreuters.com/maps/2748/
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0052658
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23864512
utsouthwestern.edu/newsroom/news-releases/year-2013/nov/immune-clock-hooper.html
sciencedirect.com/science/article/pii/S001448861300304X
journal-inflammation.com/content/8/1/6
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0054895
jimmunol.org/cgi/content/meeting_abstract/184/1_MeetingAbstracts/97.15
atsjournals.org/doi/abs/10.1164/ajrccm-conference.2012.185.1_MeetingAbstracts.A3860
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23720815
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23186919
humrep.oxfordjournals.org/content/28/12/3283.abstract
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22193289
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23203561
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24033914
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3197781/
hindawi.com/journals/ecam/2011/548086/
bloodjournal.org/content/111/3/1013?sso-checked=true
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20215335
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0047244
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23500387
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23482469
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23064699
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23292349
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24176234
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19386399
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20034219
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290391
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25269538
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21965673
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24193199
plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0078843
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20933009
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24469975
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23261528
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23550596
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24060907
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20889543
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24447171
wjgnet.com/1007-9327/full/v17/i8/976.htm
hindawi.com/journals/ecam/2011/548086/tab1/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22641478
nature.com/jid/journal/v130/n5/full/jid2009399a.html
nature.com/jid/journal/v130/n5/fig_tab/jid2009399f6.html#figure-title
sciencedirect.com/science/article/pii/S104346661200748X
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23261528
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3135370/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20406305
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19737866
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17277312
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3928092/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3135370/