Zaparcia – wstydliwy i bolesny problem.

Zaparcia, czyli rzadkie i bolesne wypróżnienia, są powszechnym problemem, dotykającym nawet 30% populacji, przy czym zdecydowanie częściej kobiet niż mężczyzn. Zalegająca treść jelitowa, pochłaniając wodę, ulega zbytniemu zagęszczeniu, przez co stolec zwiększa swoją objętość i zmienia konsystencję na twardą i zbitą. Każda próba wypróżnienia staje się bolesna i męcząca, a wydalony, najczęściej raz na kilka dni, stolec ma postać bobkowatą.

Jak rozpoznać zaparcie?

Pierwszym niepokojącym objawem, który powinien wzbudzić naszą czujność jest pojawienie się problemu z oddawaniem stolca i nieregularne wypróżnianie. Prawidłowy rytm wydalania stolca to nie rzadziej niż trzy razy w tygodniu, a wszelkie jego zachwianie może być sygnałem organizmu na nieprawidłowości w diecie, styl życia lub w skrajnych przypadkach – choroby.

Zaparciom towarzyszy często ból podbrzusza, wzdęcia, a nawet mdłości i brak łaknienia. Osoba cierpiąca na te dolegliwości odczuwa duży dyskomfort związany z niepełnym wypróżnieniem, a wysiłek który wkłada w parcie z pewnością wpływa na złe samopoczucie.

Jakie są przyczyny zaparć?

Najczęściej powodem problemów z wypróżnianiem jest niewłaściwe i nieregularne odżywianie, a także niewystarczająca ilość wody w diecie i mała aktywność fizyczna. Zależnie od źródła problemu, możemy mówić o kilku typach zaparć, czynnościowym lub o podłożu chorobowym.

Wśród zaparć czynnościowych najczęściej występujące to zaparcia nawykowe. Powodem zaparć nawykowych jest świadome powstrzymywanie się od wypróżnienia. Nie są wynikiem żadnej choroby, co nie oznacza że nie szkodzą zdrowiu. Ich występowanie nie jest regularne, ale wpływa negatywnie na cały organizm. Mogą prowadzić do szeregu groźnych powikłań, takich jak problemy z trawieniem, nieprawidłowości związane z uczuciem wypełnienia jelit, rozluźnienie mięśni jelita grubego i wielu innych.

Przyczyny świadomej kontroli nad wydalaniem stolca tkwią w naszej psychice, ich podłożem może być stres w życiu prywatnym i zawodowym, nieregularny tryb życia, częsty pośpiech, wstręt do korzystania z publicznej toalety lub – w przypadku małych dzieci – strach przed wypróżnieniem.

Zaparcia nawykowe objawiają się również uczuciem ciężkości, dość częstym bólem głowy, uczuciem pełności. Wydalane nieregularnie stolce mają konsystencję bobkowatą i charakteryzują się przykrym zapachem.

Źródeł zaparć czynnościowych należy też dopatrywać w zaburzeniach pracy jelit. Spowolnienie ich perystaltyki, prowadzącej do zagęszczania treści jelitowej, powoduje zmianę konsystencji stolca na zbitą i twardą, co skutecznie utrudnia jego wydalanie. Zdarza się również, że dochodzi do zaciskania się jelita grubego wokół treści jelitowej, co może prowadzić do powstawania stanów zapalnych błony śluzowej. Oddawany stolec w tym przypadku ma postać grudkowatą lub długą i cienką.

Przy rozpatrywaniu przyczyn problemów z wypróżnianiem nie sposób pominąć też zaparć wtórnych. U ich źródeł leżą zmiany anatomiczne, rozwijające się choroby, a także niezdrowy styl życia i przyjmowanie niektórych leków (takich jak przeciwbiegunkowe, antyhistaminowe, psychotropowe oraz niektóre antybiotyki).

Wpływ pozycji przyjmowanej przy wypróżnianiu.

Powodem częstych zaparć może okazać się również niewłaściwa pozycja przy wypróżnianiu. Niestety, najbardziej rozpowszechniona, klasyczna pozycja na sedesie nie pozwala na pełną jakościową defekację. Przy takim nienaturalnym ustawieniu ciała okrężnica jest zakrzywiona, a tym samym ujście dla masy kałowej – utrudnione lub całkowicie zablokowane. Najbardziej wskazana dla wypróżnienia jest tzw pozycja kuczna, która pozwala na rozluźnienie mięśnia wokół okrężnicy i jej wyprostowania, w efekcie czego wszelkie złogi pokarmowe mogą zostać w łatwy i skuteczny sposób wydalone. Właśnie w tym celu, z wykorzystaniem najnowszej wiedzy medycznej, zostało stworzone urządzenie GOKO, pozwalające osiągnąć najlepsze rezultaty przy wypróżnianiu. Jego nowatorskie wykonanie pozwala na dopasowanie ustawień urządzenia do indywidualnych potrzeb użytkownika, czyniąc z niego produkt uniwersalny i ponadczasowy.

Kiedy konieczna jest pomoc lekarska?

Przy pierwszych objawach zaparcia lub gdy zdarzają się one nader rzadko, zaleca się zmianę diety i wypróbowanie domowych sposobów, a także więcej ruchu i zmianę stylu życia. W sytuacji, gdy doraźne metody zawodzą i nie obserwujemy większej poprawy po dłuższym czasie od momentu wdrożenia nowej diety i zmiany codziennego trybu życia, warto rozważyć konsultację u specjalisty.

Wizyta u lekarza staje się konieczna w przypadku wystąpienia dodatkowych objawów, takich jak utrata ponad 10% masy ciała w ciągu maksymalnie pół roku, ogólne osłabienie, a nawet gorączka. Szczególnie niepokojące są symptomy wskazujące na utratę krwi (np. niedokrwistość w badaniu krwi lub krew utajona w kale). Wskazaniem do szczegółowej diagnozy problemu jest również wiek powyżej 45. roku życia i obciążenie rodzinne zachorowaniem na raka jelita grubego.

Na wizycie u lekarza specjalisty zostanie bardzo szczegółowo przeprowadzony wywiad lekarski, dzięki któremu możliwe będzie znalezienie przyczyn schorzenia. Diagnoza obejmuje również szereg badań, o których decyduje lekarz. W zależności od konkretnego przypadku klinicznego mogą zostać zlecone badania laboratoryjne (m.in. morfologia krwi, OB, CRP, poziom TSH, poziom kreatyniny, poziom glukozy, badanie kału w kierunku krwi utajonej), badania radiologiczne lub endoskopowe jelita grubego (kolonoskopia).

Artykuł sponsorowany na zlecenie whitepress pl