Paciorkowiec i przewlekle wysokie ASO to jeden z problemów u ludzi z którym często nie mogą sobie poradzić ze względu na oporność bakterii na najczęściej stosowane antybiotyki a nawet powiedziałbym bardzo często wogóle na wszystkie typy antybiotyków i interwencji. Problemem są nie tylko 'abxy'(skrót od antybiotyków) stosowane już za młodu, w pożywieniu,w wodzie itp. które bakteria ta pozyskała od innych bakterii (bakterie wymieniają się elementami DNA między sobą w tym też genami oporności na różne grupy antybiotyków) ale też np.biofilm przez nią wytwarzany (ale to nie temat o tym). Dzisiaj chciałbym przedstawić produkty laboratoryjne inne niż antybiotyki,zioła czy olejki roślinne/ziołowe, o których najprawdopodobniej nie wiedziałeś lub gdzieś usłyszałeś ale nie przestudiowałeś dalej tematu.
Rekombinowany interferon gamma ( wersja injekcyjna-domięśniowa lub podskórna)
Interferon gamma to cytokina będącą interferonem drugiego typu, pełniącą bardzo ważną funkcję we wrodzonym i nabytym(adaptacyjnym) układzie odpornościowym. Zwalcza wirusy, bakterie i infekcje pasożytnicze. Aktywuje on makrofagi oraz MHC(zespół białek zgodności tkankowej który prezentuje antygen limfocytom T) – bez prezentacji antygenu obrona przed patogenami w organizmie nie jest możliwa.
1)pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82%C3%B3wny_uk%C5%82ad_zgodno%C5%9Bci_tkankowej . Wydzielany jest przez komórki limfocytów Th1, makrofagi, komórki nabłonkowe śluzówki i komórki natural killers(NK). Wykazuje on także właściwości immunoregulacyjne i przeciwwnowotworowe. Jego głowne funkcje to – promuje aktywność naturalnych zabójców(komórek NK), zwiększa prezentację antygenu i aktywność lizosomów makrofagów, aktywuje iNOS(indukowalną syntazę tlenku azotu), aktywuje wytwarzanie IgG2a i IgG3 z komórek B, dzięki niemu cząsteczki MHC 1 i 2 klasy prezentują antygen, powoduje adhezję i wiązanie wymagane do migracji leukocytów, wytwarzany jest przez komórki CD8+ (obrona wewnątkomórkowa). Ponadto hamuje tworzenie się osteoklastów (komórki degradujące stawy/kości). 2)en.wikipedia.org/wiki/Interferon_gamma
Bierze także udział w produkcji komórek CD4 i CD8. Neutrofile to komórki układu odpornościowego które także mają jego receptory co powoduje, że aktywuje on funkcje immunologiczne w tych komórkach. Interferon gamma hamuje odpowiedź limfocytów B, cytokiny IL-4 i produkcję immunoglobuliny E (IgE) zatem można powiedzieć, iż podany z zewnątrz wprowadza organizm w stan immunostymulacji hamując odpowiedź humoralną.
Ponadto pobudza geny komponentów C2 i C4 układu dopełniacza. Hamuje syntezę cytokiny TGF-beta która w nadmiarze odpowiedzialna jest za zwłóknienia płuc czy też wątroby.
Producent sugeruje użycie tego preparatu w takich jednostkach chorobowych jak: WZW B,C, HIV, gruźlica, rak, chlamydia trachomatis, stany zapalne gruczołu krokowego, opryszczka,półpasieć, wirus HPV i inne.
Przeciwskazania – nietolerancja interferonu gamma, ciąża, choroby autoimmunologiczne, cukrzyca.
Dawkowanie – 500tyś jednostek dziennie lub co 2 dni.
Cena – jednostkowa(tj.za paczke) tania – ok.130 dolarów. Za całkowity koszt leczenia np.WZW B?absolutny kosmos gdyż w paczce jest 5dawek (sam sobie przelicz ile wyniesie 1-3miesięczne leczenie które zaleca producent a w razie czego sesje leczniczą trzeba powtórzyć po miesiącu). Na inne jednostki chorobowe może wystarczyć 1 paczka.
Uwagi dodatkowe – można stosować u dzieci poniżej 7 lat w postaci kropel donosowych – rozpuszcza się wtedy zawartość butelki w 5ml wody do wstrzykiwań. Sugerowane dawkowanie przez producenta w takim przypadku(w leczeniu wirusów) 2-3krople do każdej dziurki 30min przed śniadaniem przez 10dni. Po wkropleniu masować skrzydła nosa przez pare minut aby rozprowadzić lek w jamie nosowej.
Wnioski: pobudzenie makrofagów i przywrócenie ich sprawności to podstawowa funkcja układu odpornościowego do zwalczania jakichkolwiek infekcji. Bez fagocytozy, czyli 'zjadania’ bakterii przez makrofagii(tak naprawdę ich dostateczną ilość i 'sprawność’). Brak zarówno interferonu gamma jest dobrze znaną przypadłością w takich jednostkach chorobowych w których dominują infekcje chroniczne jak autyzm, borelioza i koinfekcje i inne. Świetną pracę na temat paciorkowca i wpływie na niego makrofagów można przeczytać np. tutaj http://sci-hub.tw/10.1016/bs.ampbs.2014.08.004 – wynika z niej(między innymi bo wniosków jest ogrom) iż pomimo prawidłowego statusu makrofagów i fagocytozy problemem jest biofilm wytwarzany przez paciorkowca.
Kompleks immunoglobulin(głównie IgG ale też i IgA i IgM w ok.30-50%) z ludzkiego osocza w wersji doustnej.
Jeśli chociaż troche siedzisz w temacie infekcji odpaciorkowcowych na pewno słyszałeś o Immunoglobulinie G(IgG) i podawaniu jej dożylnie, bardzo możliwe że słyszałeś także o tej samej wersji immunoglobuliny podawanej podskórnie. Ale czy słyszałeś kiedykolwiek o wersji doustnej?ja nie…aż do stycznia tego roku(i nawet wiem gdzie ja zakupić 🙂 )
Immunoglobulina G(w tym i IgM) to jak dla mnie zawsze była i będzie jeden z lepszych leków ratujących życie i zdrowie człowieka. Kompleks o którym pisze ma działanie antyseptyczne, immnunostymulujące, przeciwalergiczne i przywracające prawidłowe działanie mikroflory jelitowej (ze względu na podniesienie statusu Immunoglobuliny A, która nie dopuszcza do przylegania do śluzówek patogennych bakterii przez co nie dochodzi do ich namnożenia się w świetlne np.jelit) promując wzrost bifodobakterii, lactobacillusów, enterokoków i niepatogennego e.coli. IgG neutralizuje toksyny i wirusy oraz pośredniczy w przyleganiu bakterii do makrofagów przez co mogą one ulec przez nie 'zjedzeniu'(fagocytozie). Zastosowanie takiej mieszanki immunoglobulin możliwe jest już nawet u 1 miesięcznego dziecka co jest na pewno dużym atutem. Producent sugeruje użycie tego leku w przypadku dysbiozy jelitowej spowodowanej takimi czynnikami jak infekcja jelit, antybiotykoterapia, przewlekła choroba, stres, niedobór odporności, ekspozycja na promieniowanie.
Ograniczenia: nie stosować w przypadku wystąpienia reakcji alergicznej objawiającej się obrzękiem naczynioruchowym, wysypką alergiczną, wstrząsem anafilaktycznym (ciekawe czy podanie nalcromu w podwójnej czy nawet potrójnej dawce przed podaniem immunoglobuliny zapobiega wystąpieniu w/w potencjalnym skutom ubocznym…tak tylko myślę na głos).
Ogólnie immunoglobulina G podawana jest w warunkach szpitalnych właśnie przez ewentualne ryzyko wystąpienia szoku anafilaktycznego. Jest to teoretycznie ryzykowna interwencja do zastosowania samemu a praktycznie ciężko powiedzieć jak to wygląda ,gdyż nie znam statystyk prawdopodobieństwa występowania wstrząsu anafilaktycznego po podaniu IgG – kiedyś sprawdzę i uzupełnię ten artykuł o takie info.
Bakteriofag streptococcusa – Bakteriofag to wirus atakujący daną bakterie. Bakteriofagi wstrzykują kwas nukleinowy(DNA lub RNA) bezpośrednio do danej bakterii wbudowywując się w nukleoid komórki bakteryjnej,wytwarzają także lizyne – enzym trawiący ścianę komórkową bakterii dzięki czemu niszczą bakterie chorobotwórcze. Terapie fagowe stają się coraz popularniejsze ze względu na niezwykle popularne infekcje bakteryjne które są antybiotykooporne. 3)e-biotechnologia.pl/Artykuly/bakteriofagi pl.wikipedia.org/wiki/Bakteriofag . Ciekawy art na ten temat można przeczytaj np. tutaj biotechnologia.pl/biotechnologia/terapia-fagowa-za-i-przeciw,16090 jak i również tutaj e-biotechnologia.pl/Artykuly/bakteriofagi
Wyhodowanie faga np. przeciwko gronkowcowi czy paciorkowcowi w Polsce to koszt ok.1tyś zł (nie wiem na jak długo starczy taka fiolka z fagami), koszt zakupu gotowca od naszych kolegów zza wschodniej granicy – ok.24 dolary.
Opakowanie zawiera 4 fiolki po 20ml także bardzo mało (nawet na kuracje dla dziecka). Trzeba zaopatrzyć się zatem w pare-parenaście sztuk tego preparatu, który należy trzymać w lodówce).
Wg.producenta do leczenia praktycznie wszystkich problemów zdrowotnych, które wywołuje paciorkowiec w tym problemy z uszami, nosem, zatokami, gardlem, płucami i drogami oddechowymi, problemami z jelitami (w tym problemy z żółcią i dysbakteriozą), problemy ze słabo gojącymi się ranami i inne problemy (brzmi znajomo?)
Dawkowanie – 3x dziennie na godzine przed jedzeniem. Dzieci do 6 miesięcy – 5ml, 6-12miesięcy – 10ml, od 1-3 lat – 15ml, 3 do 8lat – 20ml, powyżej 8lat 30ml i więcej przez 7-20dni. Można stosować w postaci lewatyw 2-3x dziennie(np.w przypadku sepsy). Można także mieszać z mlekiem z piersi podając niemowlakom.
Cena: ok. 25dolców.
Uwagi dodatkowe – mam doświadczenia osób z którymi współpracuje na temat terapii w Polsce bakteriofagami(nie bede tutaj akurat reklamował konkretnego ośrodka ) – są to zdecydowanie negatywne doświadczenia(tj.wypłukanie portfela – ps: sam nie nalegałem na tą terapie, to osoby z którymi mam kontakt na nie nalegały). Terapie fagami zza wschodniej granicy pomimo to polecam gdyż mam więcej przekonania do gotowych leków niż do ośrodków w których podpisujesz umowę na daną kwotę bez jakiejkolwiek gwarancji, że ośrodek ten wychoduje faga przeciwko paciorkowcowi czy gronkowcowi (taka też właśnie umowę podpisujesz w Polskich ośrodkach zajmujących się tego typu terapią – jakiś czas temu był tylko 1 taki ośrodek także łątwo Ci będzie go namierzyć tj. dowiedzieć się której kliniki nie polecam 🙂 ).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
„Neuroimmunologia kliniczna” J.Losy. Jakis czas temu dostałem wiadomość od koleżanki o zamiarze zakupu 2 książek w związku z problemami związanymi z jej synem (autyzm). Zaproponowałem, że sam je zakupie,przeczytam i odsprzedam za 60% ceny – mam nadzieje ze koleżanka po przeczytaniu tego wpisu dalej będzie chciała je ode mnie odkupić :-). Już kiedyś przeglądając różne pozycje książkowe, obydwie książki przeleciały mi przed wzrokiem podczas wertowania internetowych księgarń a,le wtedy obydwie olałem uważając, że będzie to najzwyklejsza cienizna. Zarówno neuroimmunologie kliniczna pod redakcją Losego jak i „Choroby zapalne układu nerwowego u dzieci” przeczytałem jednym tchem. Neuroimmunologia kliniczna i choroby zapalne układu nerwowego są pozycjami książkowymi, które zostały napisane przez szereg panów z tytułami prof. i dr. przed imieniem i nazwiskiem (nie bardzo mnie to ekscytuje bo poziom wiedzy niektórych takich uczonych w Polsce jest no coż…sami wiecie jaki jest chodzac czasami do lekarzy) który z początku nie zrobił na mnie wrażenia – jednak z każda kartką obydwie książki wciągały mnie coraz bardziej i to na tyle,aby potwierdzić , że Neuroimmunologia kliniczna pod redakcja J.Losy jest książką co najnmniej wyśmienitą – prawdopodobnie najlepszą jaką czytałem z zakresu neurologii. Zdecydowanie polecam zakup,streszczenie poniżej,a koleżance Marcie dziękuje za opcje przeczytania za ułamek ceny sklepowej.
– PRR (receptory rozpoznające wzroce – pattern recognition receptors) to receptory rozpoznające molekuły na komórkach mikroorganizmów jak np.polisacharyd LPS
– Chemokiny – są to cytokiny o właściwościach chemotoksyn migrujące do miejsca uszkodzenia tkankowego.
– Mózg ma 2 bariery – krew-mózg oraz krew płyn mózgowy-rdzeniowy. W obrębie splotu naczyniówkowego komór mózgu i błony pajęczynówkowej. Stają się one przepuszczalne pod wpływem infekcji i urazów
– Leukocyty mogą przenikać barierę krew-mózg
– OUN(ośrodkowy układ nerwowy) ma słabszą obronę immunologiczną od reszty rejonów ciała
– W mózgu reakcja odpowiedzi wrodzonej i nabytej układu odpornościowego jest spowolniona
– Stan spoczynkowy mikrogleju utrzymywany jest przez neurony i astrocyty
– Neurony mają na swojej powierzchni glikoproteinę CD200 dla której receptor znajduje się na komórkach mikrogleju. Brak CD200 u myszy = pobudzony mikroglej
– Neurony hamują mikroglej poprzez czynniki humoralne w tym noradrenalinę. Peptyd jelitowy VIP, czynnik NGF, neurotrofinę 3 i inne.
– CXCL1 – chemokina fraktalikalna – hamuje mikroglej, produkowany przez pewne typy neuronów. Komórki mikrogleju posiadają receptory CX3CL1. W wyniku interakcji receptora z ligandem dochodzi do wzrostu wewnątrzkomórkowego wapnia co hamuje produkcję TNF alfa i neurotoksyczność mikrogleju
– Astrocyty hamują mikroglej poprzez cytokinę TGF beta i IL-10
– Wzrost mikrogleju występuje jeśli neurony zaczynają wytwarzać substancję P
– Mikroglej usuwa wtedy uszkodzone neurony (które pobudzają jego wytwarzanie) i indukują naprawę. Mikroglej wytwarzać wtedy może cytokin prozapalne TNF alfa, IL-1, IL-6, IL-12, IL-8, PGE-2, PGD-2, tromboksan B oraz wolne rodniki jak i również posiada zdolność fagocytozy. Może prowadzić do degradacji struktur nerwowych
– mikroglej ma 2 fenotypy aktywacji – M1 – prozapalny i neurotoksyczny oraz M2 – przeciwzapalny, neuroprotekcyjny i nasilający fagocytozę
– Astrocyty mogą hamować proliferację limfocytów T, produkują IL-2 i 10
– Oligodendrocyty – frakcja glejowa warunkująca mielinizację aksonów. Mogą być uszkodzone w stanach zapalnych podczas sztormu cytokinowego
– Przy każdym uszkodzeniu bariery krew-mózg neurony narażone są na destrukcję przez limfocyty, monocyty i komórki nk
– Fraktalkina obecna na neronach hamuje cytotoksyczność mikrogleju
– NGF hamuje molekuły mikrogleju CD40 i CD86
– Dopamina, VIP i GABA hamują cytokiny prozapalne produkowane przez mikroglej
– IL-10 i TGF beta produkowane są przez neurony, hamują aktywność MHC II, cytokiny zapalne i syntezę tlenku azotu przez komórki mikrogleju
– Amyloid jak i CRP wiążą się do C1 – składowej dopełniacza, aktywując ją
– Cytokiny mogą przenikać barierę krew-mózg, wpływają na oś HPA i funkcje neuroprzekaźników
– PRR wykrywają wzorce tylko na organizmach jednokomórkowych (prokariota). Wykrywany jest LPS, kwas lipotejchojowy, cpG, dsRNA
– PRR są 3 rodzaje – sekrecyjne, endocytarne i sygnałowe
– Do sekrecyjnych należą kolektyny z rodzin lektyn zależnych od wapnia (lektyny typu C) np. lektyny wiążące mannozę – MBL która wiąże się z cukrami na drobnoustrojach i aktywuje układ dopełniacza. MBL jest między innymi w mózgu
– Endocytarne PRR warunkują wnikanie patogenu do komórki fagocytarnej i transfer do lizosomów wraz z degradacją. Eliminują kwas lipotejchojowy bakterii gram dodatnich z krwiobiegu.
– PRR sygnałowe do któych należą TLR (toll like receptors). Ich aktywacja indukuje wewnątrzkomórkowe szlaki sygnałowe i pobudza geny odpowiedzi immunologicznej. Występują one praktycznie wszedzie – także w OUN.
– Ekspresja TLR w OUN w stwardnieniu rozsianym jest znacznie wyższa
– Myszy bez TLR2 szybko padają a te co dalej żyły miały cięższe objawy
– TLR rozpoznaje nie tylko molekuły bakteryjne i wirusowe ale i także produkty fizjologicznej oraz patologicznej przemiany materii
– Cytokina zapalna IL-17 może uszkadzać mielinizację aksonów przez komórki Schwanna
– IL-13 produkowana jest przez makrofagii i mikroglej
– Limfocyty T wykazują reaktywność wobec mieliny i razem z limfocytami B mogą wnikać w najbliższe otoczenie nerwu
– Niektóre patogeny mają epitiopy (determinanty antygenowe) takie same lub podobne do tych które ma mielina. Jest to nazywane mimikrą molekularną
– Kiedy limfocyty T i B przenikają przez barierę krew-nerw mogą spowodować stan zapalny i niszczą osłonkę mielinową nerwu. Dochodzi do aktywacji układu dopełniacza w tym jego końcowych produktów – kompleksu ataku błony (MAC C5b-C9)
– Chemokiny wydzielane przez limfocyty T i śródbłonki naczyniowe powodują nagromadzenie makrofagów wokół nerwów które to uszkadzają mielinę. Makrofagi poprzez wydzielanie proteazy, fosfolipazy, ROS i azotu niszczą pnie nerwowe i zwiększają przepuszczalność naczyniową. Prowadzą do zniszczenia bariery krew-nerw.
– Autoprzeciwciała naciekając na nerw aktywują układ dopełniacza, którego kompleks ataku błony degeneruje otoczkę mielinową
– Komórki Schwanna w stanach aktywacji wykazują ekspresję MHC II i mogą prezentować antygen powodując wzrost limfocytów i wydzielanie cytokin IL-1, TNF i IL-6. Aktywują białka regulujące aktywację układu dopełniacza
– CRH w podwzgórzu stymuluje ACTH w przysadce a to stymuluje wydzielanie glikokortykosteroidów w nadnerczach
– W stanie stresu uwalniane są także endorfiny i enkefaliny które działają immunosupresyjnie oraz glikokortykosteroidy
– Poprzez nerw błędny limfocyty przekraczają barierę krew-mózg
– Ostre zapalenia mózgu i rdzenia możą powstać po szczepieniu ochronnym
– Ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia może wynikać z wirusa EBV czy też opryszczki. U części osób wystąpi demielinizacja.
– W ostrym rozsianym zapaleniu rdzenia i mózgu MMP-9 jest b.wysoko i jego zbicie w dół = zdrowienie
– Komórki CD4 generują IL-17
– Z mikrogleju powstają makrofagi glejowe
– Stan zapalny mózgu powoduje drżenia, zapalenia nerwu wzrokowego, sztywność, zapalenia rdzenia, problemy z wymową
– Do ADEM(Ostre rozsiane zapalenie rdzenia i mózgu) może dojść w przypadku infekcji paciorkowcami. Na początku pojawia się nieuzasadniony śmiech, potem objawy pozapiramidowe, dystonia, drżenia
– Białko zasadowe mieliny jest na wysokim poziomie(czasami) w ADEM
– 400-500 mg/kg immunoglobulin przez 5dni – może wyleczyć ADEM
– Stwardnienie rozsiane – wyższe ryzyko przy niskich poziomach D3
– Większa podatność w SM mają osoby z polimorfizmem IL-2RA i IL17RA czy HLA prezentującym antygen pomocniczym limfocytom T
– 4 postacie SM – rzutowo remisyjna, pierwotnie postępująca, wtórnie postępująca, postać rzutowo postępująca
– Postępujący spastyczny niedowład nóg występuje w 83% przypadków
– Początek choroby to przenikanie limfocytów przez barierę krew-mózg. Pobudzają cytokiny prozapalne, następuje aktywacja makrofagów, mikrogleju i glutaminianu co doprowadza do ognisk demielinizacyjnych
– Podatność osoby na SM może warunkować infekcja wirusem odry, WZW-B , HTCV-1, paciorkowcem z grupy A i korona wirusami
– Białka szoku cieplnego mogą działać jak antygeny w SM
– W PMR(płyn mózgowo-rdzeniowy) w SM następuje wzrost chemokin CCL 3 , CCL5, CXCL9, CXCL10,CXCL13
– Metaloproteinaza 9 jest wysoko co wpływa na brak integralności bariery krew-mózg
– Interferon gamma podany w sm zwiększa ilość rzutów (zwiększa go IL-18)
– IL-17 także jest obecna w SM – wydziela IL-9,21,22 oraz TNF alfa i GMCSF
– IL-23 wpływa na dojrzewanie Th17 i stymuluje do wytwarzania IL-17
– W SM jest także wysoki poziom limfocytów CD8+ które działają cytotoksycznie na oligodendrocyty i komórki nerwowe
– Wolne rodniki uszkadzają mitochondria w SM co powoduje deficyt energetyczny
– Uszkodzeniu ulegają oligodendrocyty, uwalniają one jony żelaza, co jeszcze bardziej zwiększa produkcję wolnych rodników
– Procesy naprawcze mielinizacji wpływ mają czynniki BDNF, NGF i IGF-1
– W 3 i 4 typie SM – remielinizacja neuronów jest szczątkowa lub jej brak
– W SM w 70% przypadków immunoglobulina G jest podwyższona
– Interferon beta pobudza CD8+ i hamuje CD4+ co ogranicza demielinizację, hamuje Th17, zmniejsza IL-12 i interferon gamma, zwieksza IL-4 i 10, zmniejsza przepuszczalność bariery krew-mózg
– Interferon beta może zwiększać częstotliwość rzutów w SM
– Octan glatirameru (GA) to 4 aminokwasy (l-glutamina, lizyna, alaina i tyrozyna) która chroni mózg przed zmniejszeniem, wyraźnie zmniejsza ilość rzutów. GA hamuje aktywację Th1 i pobudza Th2.
– Czynnik BDNF wzmaga wzrost komórek dendrycznych, zmniejsza uszkodzenia aksonów
– Przeciwciała monoklonalne w SM (leki) mogą powodować raka oraz istnieje ryzyko infekcji (podawane są dożylnie)
– Zablokowanie VCAM-1 ogranicza migrację limfocytów przez barierę krew-mózg i tym samym proces zapalny
– Pobudzenie enzymu/genu Nrf2 działa neuroprotekcyjnie /antyoksydacyjnie co wpływa hamująco na obumiera neuronów i astrocytów (syntetyk fumuran dimetylu)
– Choroba Devica – zapalenie nerwów wzrokowych i rdzenia kręgowego
– W 30% przypadków poprzedzona jest szczepieniem lub infekcją. Znacznie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn
– Często współwystępuje z miastenią, toczniem, Sjogrenem czy Sarkoidozą
– Wzrost ryzyka po porodzie
– Akwaporyna 4 (kanał wodny transportujący cząsteczki wody) która w oku i rdzeniu występuje obficie jest problemem w tej chorobie gdyż łączy się z przeciwciałami IgG, dochodzi do reakcji autoimmunologicznych
– AQP4-IgG aktywuje układ dopełniacza, zwiększa poziomy makrofagów i neutrofili oraz eozynofili poprzez stan zapalny. Uszkadzana jest bariera krew-mózg
– Choroba prowadzi do niedowładów, w tym braku kontroli nad zwieraczem, nawet do porażenia układu oddechowego i śmierci
– Nieleczony Davic po pierwszych rzutach – 30-50% śmiertelności
– W 80% przypadków są zmiany w mózgu, tam gdzie najwięcej jest akwaporyny 4 czyli w podwzgórzu i pniu mózgu
– Sugeruje się że możliwe że dożylna IgG miałaby właściwości terapeutyczne w tej chorobie
– Interferon B i octan glatirameru może powodować wzrost przeciwciał AQP-IgG
– Zespół Guillaina-Barrego – atak układu odpornościowego na komórki Schwanna lub mielinę nerwu lub oba elementów.
– Podejrzana jest infekcja campylobacter jejuni
– Występuje reakcja krzyżowa przeciw gangliozydom a infekcją
– Reakcja krzyżowa może zachodzić też między przeciwciałami przeciwko CMV
– Jest nadmiar interferonu gamma i metaloproteinaz i cytokin zapalnych. Układ dopełniacza jest aktywowany
– GBS możę być poprzedzone zabiegiem, transfuzją, leczeniem gangliozydami, ciążą i porodem, lekami (Kaptopryl, amitrypylina, zymeldina), znieczuleniem nadtwardówkowym
– Infekcje górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego występują w 75% przypadków
– Najczęściej wykrywa się u tych ludzi mykoplazmę pneumoniae, EBV, c.jejuni, CMV
– LPS (lipopolisacharyd) na powierzchni c.jejuni wykazuje molekularną mimikrę z cząsteczkami gangliozydów
– Po zakończeniu choroby, nawroty mogą wystąpić po szczepieniu, infekcji czy też leczeniu steroidami
– Często występuje sztywność karku, ból w okolicy między łopatkami bądź piersiowo-lędzwiowej. Często pierwszymi objawami są parestezje czy drętwienia
– Kiedy dochodzi do niedowładów wpierw kończyny dolne, potem górne
– Trudności z połykaniem = stan zapalny nerwu błędnego
– Mogą występować wzrosty jak i nagłe spadki ciśnienia krwii, niepokój, splątanie, pobudzenie, zatrzymanie moczu i kału(zaparcia)
– W krwi często obecne są przeciwciała antyGT1a i antyGM16
– Możliwe, że GBS poprzedza infekcja influenzae haemphilins
– Immunoglobuliny pomagają
– Inhibitory COX-2 pomagają, zmniejszają zmiany histopatologiczne w nerwie kulszowym. Cyklooksygenaza bierze udział w demielinizacji
– BDNF i LIF(leukemia inhibitory factor) nie pomagają w tej chorobie
– Zespół Millera Fishera to odmiana GBS
– CIDP(przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna) – poprawa następuje po immunoglobulinach
– Cukrzyca predysponuje do CIDP
– IVG dawkuje się 2g/kg i podtrzymująco 0.5kg/kg /2tyg. 1-2g.kg co 3-4tg.
– Przeciwskazaniem do dożylnej immunoglobuliny G jest niska IgA (ryzyko anafilaksji), zakrzepy (choroba naczyń)
– W wieloogniskowej neuropatii ruchowej dochodzi najczęściej do upośledzenia mięśni dłoni(siły), fascykulacje mięśni występują w 50% przypadków
– W MMN (wieloogniskowa neuropatia ruchowa) obecność przeciwciał w krwii anty-GM1 stwierdza się w 20-80% przypadków
– GM1 bierze udział w stabilizacji okolicy węzłów nerwów i zakotwiczenia kanałów potasowych i sodowych. Niezbędne jest to w prawidłowym przewodzeniu imuplsów w nerwach. Tutaj też działają immunoglobuliny
– IV IgG podaje się 2g/kg przez 2-5dni i później podtrzymuje
– Podawanie wyższych od standardowych dawek na wczesnym etapie może zahamować uszkodzenia aksonów
– Alternatywa do dożylnej IV IgG to podskórne immunoglobuliny, 2-3x w tygodniu 13-51gram. Sterydy i plazmafereza są nieskuteczne w wieloogniskowej neuropatii ruchowej (mogą zaostrzać stan chorobowy).
– W Miastenii Gravis występują przeciwciałą przeciwko receptorom acetylocholinowym
– Miastenia związana jest z HLA B8 i DRW3
– Przeciwciała anty Ach w Miasteni zmniejszają ilość receptorów lub je degradują czy też blokują
– Osoby z Miastenią mają 3x mniej receptorów Ach niż zdrowe osoby
– Plazmofereza i immunosupresja obniżają poziomy przeciwciał antyAch
– Limfocyty T związane z receptorem IL-2 są wysoko, limfocyty B w normie
– W grasicy osób z miastenią powstają bardziej czynne limfocyty T i B niż są w krwii obwodowej, ponadto obecne są guzy w tym organie, w 60-70% przechodzi w przerost grasicy (z wiekiem ten organ ogólnie zanika)
– W 20% przypadów współwystępuje z toczniem, RZS, Graves-Basedowem, cukrzycą czy łuszczycą
– Często występuje antygen HCA B8 i DRW3
– Stwierdza się przeciwciała przeciwko kinazie tyrozynowej (antyMUSK) specyficznej dla męśni
-W antyMusk(Miasteni) nie ma problemów z grasicą. Znacznie częściej na tą chorobę zapadają kobiety (zatem podejrzenia powinny paść na testosteron/estrogen/progesteron)
– Musk-MG moze stwarzać problem oligostatyczny gdyż naśladuje SLA(stwardnienie zanikowe boczne)
– Duszności są bardzo popularne w tej chorobie
– Leki cholinergiczne pogarszają sprawę
– Przeciwciała antyLRP4 powodują Miastenię w 100% przypadków. W tej grupie leki cholinergiczne pomagają tak samo jak immunosupresja
– Przeciwciałą LRP4 wykrywane są w płynie móżgowo-rdzeniowym u osób z SLA (prawie 25% przypadków)
– Jest grupa osób z miastenią ale bez przeciwciał antyLRP4,MUSK czy Ach
– Cały czas trwają badania nad innymi przeciwciałami atakującymi układ nerwowo-mięśniowy
– Nużliwość mięśni jest większa po pracy lub wieczorem (podstawowy objaw Miastenii)
– Osłąbienie kącików ust nazywa się objawem Giacondy. Pojawia się problem z przełykaniem i mówieniem (nerw błędny?)
– Problemy z piciem płynów. Płyny mogą wracać nosem, opada rzuchwa, która pacjenci podpierają dłonią. Może dojść do osłabienia mięśni grzbietu
– Remisje zdarzają się w 15% przypadków (miana przeciwciał Ach pozostają takie same)
– 4 postacie Miasteni, oczna,łagodna(dobra odpowiedź na leki cholinergiczne), ciężka, ciężka postępująca
– Zaostrzenia Miasteni mogą być na antybiotykach streptomycynie, neomycynie, erytromycynie, gantomycynie, lekach arytmicznych, beta blokerach, botulinie, statynach czy też po narkozie która może wywołać miastenię
– Wczesna miastenia dotyka głównie kobiet
– W 50% przypadków obecne są przeciwciała przeciwko Tytynie i RyR
– Inny podział podgrup miasteni obejmuje 5 typów od osłabienia mięsni ocznych do osłabienia wszystkich innych oprócz ocznych)
– Zaburzenia transmisji nerwowo-mięśniowej występują w przypadku zatruciem pestycydami
– W miasteni występuje przeważnie prawidłowa ilość acetylocholiny ale nie może się ona związać z receptorami (które są zablokowane) acetylocholiny
– Przeciwciała acetylocholiny obniżają się w immunosupresji
– Miano AchR jest podniesione u prawie wszystkich osób z grasiczakami
– Przeciwciała Ach obniżają się po immunosupresji
– Badanie NMR pozwala wykryć grasiczaka w Miasteni
– Także i tutaj stosuje się immunoglobuliny dożylne G
– Stosuje się także blokery acetylocholinesterazy – wiąże to acetylocholinę na dłużej z receptorem
– Plazmafereza usuwa cząsteczki patologiczne, kompleksy immunologiczne, antygeny, krioglobuliny, endotoksyny i przeciwciała blokujące AChR
– Miastenia noworodków – ok.10% przypadków, jeśli matka ma miastenię to ryzyko wynosi 70% przy narodzinach kolejnych dzieci
– LEMS – zespół miasteniczny Lamberta – Eatona – nie ma przeciwciał antyAch. Są 2 odmiany – jedna związana z nowotworem raka płuca, druga o podłożu autoimmunologicznym.
– Wysokie miano przeciwko kanałom wapniowym potwierdza LEMS
– Miopatia zapalna – marker diagnostyczny – MHC/CD8
– Mipatia – zapalenie skórno mięśniowe – następuje aktywacja dopełniacza, która powoduje zmiany vasculitis. Pojawiają się zmiany struktury włókien mięśniowych spowodowane niedokrwieniem i aktywują C3b,C4b, C5b-9 kompleksu MAC układu dopełniacza
– Kompleks MAC gromadzi się wokół ścian wewnątrzmięśniowych naczyń włosowatych. Doprowadza on do zmniejszenia się liczby naczyń krwionośnych (ich rozpadu). Dochodzi do zaniku włókien mięśniowych.
– Wykrywa się złogi dopełniacza w lub wokół śródbłonka naczyń krwionośnych
– Do mięśni migrują komórki CD4+, CD8+ i makrofagi
– Na zanikłych włóknach mięśniowych stwierdza się obecność MHC-1, NCAM, STAT-1, kotepsynyy, TGF-b co sugeruje, że miejscowy stan zapalny regulowany jest przez interferon
– Nacieki limfocytarne składają się z komórek B, CD4 czy dendrycznych. Mogą być one źródłem wydzielania interferonu alfa
– Wykazano, że dochodzi do nadprodukcji interferonu alfa i beta
– Aktywacja dopełniacza zaburza regulację cytokin, chemoin, cząsteczek adhezyjnych, a to ułątwia migrację komórek T i B
– Złogi dopełniacza łatwo są wydzielane przez wydzielanie interferonu beta i gamma, cytokin, chemokin i czynników transkrypcyjnych
– Istnieje znacznie wyższe ryzyko nowotworów, charakterystyczne są przykurcze stawów łokciowych, biodrowych, skokowych czy kolanowych. W ciężkich przypadkach odruchy fizjologiczne nie są zachowane
– Czasami tachykardia, zaburzenia rytmu, zapalenia mięśna serca, obrzęki stawów, owrzodzenia
– Wapnica (odkładanie się złogów w tkance podskórnej) raczej tylko występuje u dzieci
– Stwierdza się podwyższoną CK oraz innych enzymów mięśniowych
– Czasami występują przeciwciała anty_Mi2 przeciw NURD czy też przeciwciała anty-Jo-1, przeciwciała antyMDA5, NXP-2
– W zapaleniu wielomięśniowym mięśnie uszkadzają komórki CD8+, atakują mięśnie w któych występuje antygen MHC-1 (normalnie tam nie występuje)
– Prawie połowa z tych atakujących limfocytów CD8+ wykazuje HLA-DR+
– MHC-1 jest nadmiernie aktywowana
– Poziomy czynników zapalnych we wszystkich 3 miopatiach zmienia się
– Mowa o IL-1,2,5,TNF alfa,TGF-b,MCP-1,MIP-alfa1,IP-10.
– Komórki T uwalniają perforynę która powoduje martwicę mięśni (autoagresja)
– Wykazano zwiększone poziomy NOS przez co zwiększamy poziom tlenku azotu który może powodować stres oksydacyjny i uszkadzać włókna
– Podwyższony jest także poziom metaloproteinaz
– Interferon gamma, IL-1 i TNF alfa działają także miocytotoksycznie
– W przypadku obecności przeciwciał przeciw syntetazom dochodzi do zwłóknienia płuc, objawu Raynauda, 'ręki mechanika’
– Zaatakowane włókna mięśniowe prezentują ekspresję kompleksu zgodności tkankowej HLA I
– Statyny mogą wywołać szerokie spektrum mialgii i miopati martwiczych. Nie bez znaczenia są także geny SLCO13 kodujący białko transportujące statynę wątrobową czy geny detoksu i metabolizmu statyn – CYP2D6 i CYP3A5
– Stosowanie statyn z flukonazolem, ketokonazolem, antybiotykami powoduje interakcje i objawy mięśniowe
– W mięśniach stwierdza się złogi kompleksu ataku błony MAC
– Wtrętowe zapalenie mięśni – komórki CD8 atakują mięśnie i antygen MHC-1
– Problemem jest też amyloid beta i cytokiny zapalne. IBM(wtrętowe zapalenie mięśni) często występuje z innymi chorobami immunologicznymi. Występuje też po intekcjach wirusowych (retrowirusowych)
– Występuje zanik i osłabienie mięśni ud, zginaczy grzbietowych stóp, mięśni przedramion. Dysfagia występuje w 60% przypadków powodująca zaburzenia przełyku
– Struktury białkowe wtrętów są pdoobne do amyloidu beta
– W tym typie miopati polecają 50tyś jednostek D3 tygodniowo w celu zmniejszenia ryzyka osteoporozy przy braniu steroidów
– Są 4 podtypy HIV – A,B,C i D
– Receptorem komórkowym dla glikoproteiny GP120 jest CD4+ (CD4+ to limfocyty pomocnicze w tym mikroglej/monocyty i mikroglej)
– HIV – zakażone zostają także astrocyty czy nerki
– Wirus bytuje też w fazie latentnej
– Przeciwciała w HIV pojawiają się po 3 miesiącach
– Dochodzi do rozszczelnienia bariery jelitowej (dochodzi do apoptozy enterocytów)
– Dochodzi do zaburzenia stosunku CD4Th17 do Limfocytów Treg
– Im wyższa wartość CD8 na początku zakażenia tym wyższa wartość wiremii późnej
– Chemokiny MIP-1alfa1 i 2 blokują zakażenie
– Niski interferon gamma = niepowodzenie w zahamowaniu replikacji tak samo jak wysoka cytokina IL-10
– Niskie CD4+ w czasie infekcji sprzyja nowotworzeniu-chłoniaki mózgu, mięsaki Kaposiego, rak szyjki macicy
– Leczenie interferonami(ART) zwiększa CD4+ wszędzie poza układem pokarmowym
– Na początku dominują CD4 z subpopulacji Th1 a później z Th2. Zmniejsza się suppresorowe oddziaływanie na wirusa i aktywacji ulegają limfocyty B
– Zakażone są komórki NK, progenitorowe komórki homeopatyczne, komórki OUN i układu pokarmowego (w błonie śluzowej ukł.pokarmowego jest 5x więcej zakażonych komórek niż we krwi obwodowej)
– HIV jest także w astrocytach
– Homogyzota genu CKRS(delta 32) = naturalna oporność na zakażenia HIV czy też podwójna kopia genu CCL3L1 kodującego MIP-alfa1
– W czasie zajęcia OUN dochodzi do neuropatii czy też encefalopatii. Poprawia się zmęczenie, gorączka, zapalenie gardła, potliwość nocna, limfadenopatia, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, wysypki, biegunki
– Zbliżający się wczesny okres objawowy zakażenia utajonego to takie objawy jak półpasiec, pleśniawki, zapalenie mieszków włosowych, cytopenia, neuropatia, chudnięcie
– Wykrywa się także przeciwciała przeciwko wimentynie i keratynie odpowiadające za stan zapalny stawów i skóry
– W pląsawicy jest nadmiernie uwalnianie dopaminy i innych neurotransmiterów, obniżony poziom acetylocholiny i GABA
– Pląsawica występuje zwykle 1-6 miesięcy po infekcji paciorkowcowej
– W pląsawicy najczęstrze problemy to zaburzenia gałek ocznych, tiki, dyzartrie, obniżone napięcie mięśniowe, czasami hipotonia, niepokój, chwiejność emocjonalna, dziwaczne zachowania, zaburzenia uwagi, OCD, depresja
– 60% osób z pląsawicą rozwinie w sobie w przyszłości chorobę reumatyczną
– Pląsawica powoduje poronienia
– Środki antykoncepcyjne powodują nawrót pląsawicy
– PANDAS – zajęty OUN, pląsawica = choroba wielonarządowa
– I w PANDAS i w pląsawicy wykrywa się występowanie w limfocytach B markera D8/17
– Potworniak jajnika związany jest z przeciwciałami anty NMDA
– Przeciwciała DR2 mogą stanowić biomarker zaburzeń ruchowo-psychicznych
– Przeciwciała DR1 i DR2 stwierdzono u osób z PANDAS i pląsawicy oraz części osób z zespołem Touretta
– Schizofrenia to przeważnie zaburzenie układu cytokin i zakażenia wirusowe
– Występują przeciwciała przeciwko receptorom dopaminy D2 oraz receptorów nikotynowych dla acetylocholiny. Stwierdza się też wysokie miano przeciwciał przeciwko serotonine a niższe przeciwko dopaminie, przeciwciała przeciwko GAD co zmniejsza poziom GABA, czy też przeciwciała przeciwko NMDA czy receptorom muskarynowym M1 i M2 lub nikotynowym alfa 7, przeciwciała anty VGKC, anty LGI1, anty CASPR2
– Schizofrenia zmniejsza ryzyko RZS
– Polimorfizm genu prolaktyny (przewaga alleli G) występuje w schizofreni, RZS, toczniu
– Notuje się podwyższone poziomy IL-1b w tym zaburzenia oraz polimorfizm IL-1
– Schizofrenia ma związek z polimorfizmem genu IL-1
– IL-2 ma liczne receptory w hipokampie i pobudza przekaźnictwo dopaminergiczne
– IL-2 jest podwyższone u schizofreników i rośnie w czasie zaburzeń psychicznych. To samo z IL-6 – podwyższona w surowicy i mózgu
– Schizofrenia ma tez związek z TNF alfa – polimorfizmem
– Sugeruje sie aby używać IL-2 jako markera schizofreni lekoopornej
– Za pogorszenie funkcji poznawczych w schizofrenii odpowiada IL-6 i wysokie CRP
– Sugeruje się nierównowagę układu immunolgicznego – Th1 lub Th2 jak i również pobudzenie mikrogleju
– W schizofreni nie występuje lub jest osłabiona reakcja flush na niacynę, sugeruje się to jako test na schizofrenię (PD:problem z metylacją?)
– Takiego problemu nie ma u osób zdrowych
– Infekcja wirusem grypy w ciąży zwiększa ryzyko schizofreni u dziecka
– Przeciwciała przeciwko wirusowi grypy reagują krzyżowo z białkami neuronów płodu
– Wirus różyczki i toksoplazmoza w ciąży zwiększają ryzyko schizofreni
– Nadczynność dopaminergiczna może wystąpić już po podaniu RNA z zewnątrz
– Zwiększony poziom przeciwciał CMV, EBV, wir opryszczki i odry zauważono u schizofreników
– Toksoplazmoza i infekcja kiłą poza ciążą zwiększa ryzyko schizofrenii
– Podejrzewa się też wirusa Borna który powoduje nadczynność układu dopaminergicznego i zaburzenia behawioralne i poznawcze
– Psychotropy hamują IL-2, IL-6 i TNF alfa i zwiększają IL-10 (poza klazepiną)
– Blokery COX-2 pomagają oraz n-acetylocysteina(NAC)
– Cytokiny zapalne przyczyniają się do depresji, zwłaszcza IL-1
– Interferony syntetyczne doprowadzają do depresji
– W depresji zaburzona jest serotonina i jej transportery
– Epizody mani można zredukować/cofnąć poprzez wzrost IL-1
– W chorobach efektywnych podwyższone są miana ANA i ACA
– W depresji stwierdza się przeciwciała przeciwko serotoninie
– Przewlekła depresja może doprowadzić do Alzheimera
– W chorobach afektywnych 3x częściej występują przeciwciała przeciwko NMDA
– Wysoki poziom przeciwciał przeci gliadynie zwiększa ryzyko depresji
– anty-TPO jak wyżej
– W chorobie dwubiegunowej jest wzrost częstotliwości występowania przeciwko aTPO
– Zaburzenia kanałów potasowych związane jest z chorobami psychicznymi
– Wirus Borna może przyczyniać się do chorób afektywnych tak samo jak parowirus B19 (może też on wywoływać autoimmunologię tarczycy
– Lit działa dobrze na wirusa opryszczki
– Lit zwiększa produkcję immunoglobulin jak i NK (przy bardzo długim stosowaniu), zmniejsza IL-6 i wydzielanie kortyzolu
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Integracyjne podejście do chronicznych infekcji odkleszczowych – New Jersey 16 Maj 2015 – to kolejne tłumaczenie streszczenia konferencji biomedycznej na temat chorób autoimmunologicznych,infekcji i ogólnopojętego zdrowia. Zapiski pochodzą ze strony Scotta – naturopaty, który przez wiele lat zmagał się z kilkoma infekcjami,stosował niezliczoną ilość interwencji biomedycznych jak i tych klasycznych – antybiotykowych a od wielu lat jeździ na większość liczących się i interesujących konferencji biomedycznych w USA. Wszystko to składa się na jego ogólne doświadczenie w tematyce chorób neurologicznych i nie tylko którym się chętnie dzieli. Kto i co ciekawego powiedział na tej konferencji?
Susan McCamish „Zaawansowane stosowanie formuł ziołowych w przypadku chronicznych infekcji”
– Nie jesteś w stanie absorbować składników odżywczych kiedy organizmowi dolega stan zapalny
– Susan ma syna który przez boreliozę jeździł na wózku inwalidzkim – pomogła mu powrócic do zdrowia, obecnie uczy się w liceum i dobrze mu idzie.
– Jest wiele przeszkód w powrocie do zdrowia podczas chronicznej choroby. Zachwiany układ odpornościowy, brak detoksu, stan zapalny, brak enzymów trawiennych w jelitach, braki białek, braki składników odżywczych, infekcje mikrobami które mogą obejmować wirusy, mykoplazmę, protozoa, pasożyty, chlamydię, helicobacter pylori, paciorkowca, gronkowca, rickettsie i inne.
– Zioła to pożywienie. Wspierają organizm na wiele sposobów jednocześnie i są łatwo dostępne dla komórek
– Zioła mogą być używane w pojedynkę lub w kombinacji z antybiotykami
– Ekstrakty z ziół wspierają funkcjonowanie układu odpornościowego, wspierają funkcjonowanie organów, zapewniają wsparcie detoksu i zwalczają mikroby
– Wsparcie procesu detoksu jest elementem krytycznym w redukcji nadmiaru toksyn i redukcji reakcji herxheimera. Poprzez usuwanie toksyn, może nastąpić polepszone przyswajanie składników odżywczych.
– Wątroba, jelita, nerki, skóra, płuca i limfa – wszystkie te organy muszą być wspierane w detoksie
– 70% układu immunologicznego jest w jelitach zatem polepszenie ich stanu to klucz do powrotu do ogólnego zdrowia
– Niektórzy praktycy zauważyli, że TOX-EASE GL połączony z TOX-EASE II może być pomocny we wsparciu detoksu z metali ciężkich
– U niektórych bardzo wrażliwych pacjentów, zaczynanie od jednego zioła takiego jak koci pazur lub pau d’arco może być niezbędne
– Potrzeba więcej informacji na temat potencjalnego ryzyka nowotworów piersi, prostaty i innych związanymi z infekcją pierwotniakiem Babesia
– Preparat MC-PZ przez niektórych praktyków jest używany w celu pozbycia się infekcji układu moczowego. PRONAN to tak naprawdę PZ-2 i jest kolejną opcją wsparcia organizmu do walki z pasożytami. OGN-KB z PZ lub PRONAN jest używany przez niektórych praktyków w infekcjach układu moczowego
– Dr.Ann Corson lub produkt BFM-P który jest często używany do wsparcia walki organizmu z biofilmem – jest to ważna kwestia w leczeniu przeciwbakteryjnym
– Niektórzy używają TOX-EASE i OGN-DI i uważają, że jest pomocny w problemach związanych z boreliozą
– Niektórzy praktykujący twierdzą, że VASC-SPPT jest pomocny w przypadku POTS
– Niedawno wypuszczono kilka nowych mieszanek ziołowych w tym ENL-TX, MC-CH, IMN-GI, LYMP_SPPT, IMN-B, ENL-VR i IMN-V-III
Dr. Marie Matheson „Naturopatyczne podejście do leczenia chorób odkleszczowych – perełki kliniczne i studium przypadków”
– Nikomu się nie polepsza tylko i wyłącznie na antybiotykach
– Jeśli nie masz energi nie możesz się leczyć – trzeba zaadresować nadnercza. Preparaty regenerujące z lukrecją mogą być pomocne.
– Leczenie pleśni to jest to co powduje, że pacjenci czują się lepiej. Jak się czujesz kiedy śnieg się topi na koniec zimy lub idziesz do kościoła czy bibioteki?
– Podkrążone oczy, alergie, śmierdzący odur i chemikalia – wszystko to to symptomy pleśni
– KPU to problem u około 80% pacjentów i w ich przypadku używa BioPure Core
– Większość pacjentów z boreliozą ma problemy z metylacją (ok.80-90%)
– Ludzie potrzebują prawdziwego jedzenia – rosoły na kościach, żelatyna ze zwierząt karmionych trawą leczy jelita i wspiera nadnercza.
– Jedzenie GMO zmienia nasz mikrobiom(PD:na gorszy naturalnie)
– Stewia działa bakteriobójczo u tych z boreliozą a ksylitol może być pomocny u tych, którzy mają problem z grzybem
– Osoby z grzybem mają metale ciężkie, kiedy pozbędziesz się metali ciężkich, grzyb jest łatwiejszy do wyleczenia
– Produkt o nazwie Cilantrogen jest pomocny w redukcji aluminium
– Wyleczenie grzyba poprawia problemy z bolesną menstruacją
– Tabletki antyokcenpcyjne które hamują okres są toksyczne dla kobiet
– Przeciwciała anty TPO często spadają do niskich poziomów po przeleczeniu grzyba
– Zatoki są jak głęboka laguna. Stany zapalne w zatokach powodują mniejszą ich drożność
– Używa bardzo gorących a następnie bardzo zimnych kompresów w celu stworzenia efektu zassania w zatokach co często prowadzi udrożnienia zatok
– Citricidal Plus to produkt, który może być pomocny u mężczyzn, którzy mają problem z prostatą związaną z grzybem
– Biotis ADP to bardzo mocny środek przeciwgrzybiczy
– Odkryła, że Supreme Nutrition BFB-1 lub BFB-2 zaaplikowane na ramię lub nogę może być pomocne we wsparciu redukcji biofilmów
– Pacjenci często zauważają wielką poprawę po zaadresowaniu problemów dentystycznych
– MYCOREGEN to produkt na wsparcie walki z grzybem. Niektórzy pacjenci muszą zaczynać od 1 kropli co 2 dni(miejscowo) a dopiero później spożywać ten preparat oralnie aż do 15 kropelek 2x dziennie. Lubi rotować MYCOREGEN i ENL-BT w czasie walki z grzybem/pleśnią
– PARAZOMIN może być pomocny na pasożyty w czasie pełni
– PZ możę być dobrym wsparciem w SIBO
– BAR-1 jest pomocny u pacjentów z Rickettsią i POTS a BAR-2(PD: są to formuły Byron White) może być pomocny w przypadku cyst tkanki piersiowej lub w przypadku innych dolegliwości związanych z piersiami
– OGN-KB jest pomocny jeśli są problemy z woreczkiem żółciowym lub podwyższona kreatynina
– Lubi produkty Viriditas Herbal na górne drogi oddechowe i formułę na zatoki
– Używa Custom probiotics i ostrzega przed używaniem produktów z FOS(PD:fruktooligosacharydy) gdyż mogą dokarmiać także i te złe bakterie. D-lactate free probitics z
firmy custom probiotics mogą być pomocne z nietolerancjami pokarmowymi
– Stephania (PD:zioło) może być pomocna na wszystkie problemy związane z oczami
– Zauważa zawalenie talem u pacjentów, co może być związane z ekspozycją na katastrofę w Fukishimie
– Zawał to droga do sprawdzenia lub uniknięcią traumy emocjonalnej (w niektórych przypadkach)
– Muszki piaskowe mogą mieć boreliozę i bartonellę. Występują na Kubie czy też Dominikanie. Stwórz swój własny spray na owady.
Dr. Tom Moorcroft „Chroniczne zawalenie toksynami – podejście osteopatyczne do chronicznych schorzeń zdrowotnych”
– Redukcja pola elektromagnetyczne jest bardzo ważna w celu przywrócenia zdrowia
– OSoby zainfekowane pasożytami nie lubią pola elektromagnetycznego
– Produkcja toksyn prowadzi do stanów zapalnych
– Autoimmunologia to to co widuje codziennie
– Kiedy działania przeciwinfekcyjne nie działają, może być problem z autoimmunologią
– PANDAS to infekcja która powoduje autoimmunologiczną encefalopatię
– IMN-R to produkt, który często może pomóc wyłączyć nadreaktywność układu immunologicznego
– Z kolei Flex Now może pomóc na autoimmunologiczne stany zapalne
– Płytkie oddychanienie prowadzi do słabego układu odpornościowego
– Chroniczne zawalenie toksynami może składać się z bakterii, wirusów, grzyba, pleśni, metali ciężkich, alergii pokarmowych, pola elektromagnetycznego, biotoksyn, problemów hormonalnych, genetyki, emocji, skażenia środowiska, ze stresu, medykamentów, braku ćwiczeń, dysbiozy, dysfunkcji somatycznej, pasożytów
– Podejście lecznicze obejmuje oczyszczenie, detoks i wzmocnienie
– Śledziona wpływa na ogólnoustrojowe stany zapalne
– Możesz wyłączyć stany zapalne balansując emocje(PD:bez problemów,polecam do tego medytacje/tai chi/jogę)
Dr. Ann Corson „Puzzle chronicznej choroby”
– Ludzie urodzili się z dyskiem twardym nazywanym genetyką i oprogramowaniem zwanym epigenetyką
– Używa biologicznej medycyny germańskiej która integruje nowoczesną zachodnią medycynę, europejską medycynę ziołową, klasyczną homeopatię, medycynę izopatyczną, medycynę środowiskową, medycynę bioenergetyczną
– Dostarcza składników w celu odnowy ogólnej witalności, funkcji przewodu pokarmowego, macierzy zewnątrzkomórkowej, pomaga środłobnkowi, GALT, MALT, śledzionie, szpikowi kostnemu, układowi neuroimmunologicznemu, neuroendokrynologicznemu, neurokrwionośnemu.
– Chronicznie chorzy pacjenci mają wiele kompleksowych problemów. Wiele infekcji, dysbioza jelit, problemy hormonalne i metaboliczne, systemowy stan zapalny, zapalenie naczyń krwionośnych, hiperkoagulacja, toksyczną macierz zewnątrzkomórkową, problemy z detoksem, dysfunkcje mitochondriów, dysfunkcje układu immunologicznego i nerwowego jak i jego uszkodzenia
– Lecznicze podejście do wyzdrowienia u chronicznie chorego pacjenta jest wielofunkcyjne i uwzględnia jednoczesne leczenie – stanów zapalnych(obniżanie), redukcję neuroekscytotoksyn, przywrócenie flory bakteryjnej i integralności śluzówki ukladu oddechowego, zaadresowania hiperkoagulacji, wsparcia genów i epigenetyki, zaadresowania patogenów, wsparcia funkcij neuroimmunologicznych i neuroendokrynologicznych oraz pozbycia się toksyn
– Borelioza, babesia, protomyxzoa – wszystkie produkują toksyny tak samo jak pleśń
– Mogą być zmiany jeśli chodzi o alergie pokarmowe w związku z nieszczelnym jelitem
– Nieszczelne jelito także zwiększa elergie środowiskowe; produkty Syntrion mogą pomóc w reakcjach alergicznych
– Nieszczelne jelito nigdy nie zostanie naprawione jeśli pacjent spożywa produkty GMO
– Przeprowadzono eksperyment na świniach. Jedna jadała GMO druga nie. Ta która spożywała GMO miała nieżyt żołądka
– Nadmierny stan zapalny stymuluje koagulację
– Nawet nie wielkie ilości fibryny mają negatywny wpływ na absorbcję składników odżywczych i pozbywania się toksyn
– Jeśli nie zamierzasz zmienić diety, tracisz pieniądze i czas
– Testy alergenów pokarmowych IgG są bezużyteczne. IgA są lepsze. Cyrex do tego jest świetną opcją
– Każda osoba na tej ziemi ma w jakimś stopniu obciążenie metalami ciężkimi. Problemy z kadmem mogą pochodzić z ryżu
– Jeśli ludzie są cały czas chorzy i nie reagują na nic, przeważnie jest to pleśń
– Pleśń rozwala mózg, płuca i układ odpornościowy
– 1 osoba na 5 ma genetyczne predyspozycje do gęstej/klejącej się krwii
– W przypadku ciężkich przypadków pacjentów, zwróć uwagę na infekcje, hiperkoagulację, biotoksyny, problemy z metylacją, metale ciężkie, problemy dentystyczne i problemy strukturalne.
– W pełni organiczne, mięso pochodzące od zwierząt karmionych trawą, dzika ryba, żadnego przetworzonego jedzenia, bez GMO, żadnych suszonych owoców, zminimalizuj ziarna, unikaj glutenu i nabiału
– Na reakcje Herxheimera, enzymy, dodatkowy detoks i użycie ściągaczy toksyn może być dobrą opcją
– Zapalenie żył krwionośnych może być związane z Bartonellą, Protomyxzoa i HHV-6
– Poruszenie metali ciężkich lub toksyn pleśni może zwiększyć kleistość/gęstość krwii
– Sprawadza każdemu stopy. Jeśli masz głębokie czerwone stopy kiedy siedzisz a kiedy leżysz są blade, może to być znak że masz hiperkoagulacje. Język często możę być blady z nacięciami (możę to być też niedoczynność tarczycy
– SyCircue w płynie lub tabletki mogą pomóc
– Czy masz podkładkę(taką drewnianą pod arkusze do pisania) w piwnicy która jest mokra kiedy ją tam zostawisz?Czy twój prysznic dziwnie pachnie?pleśń
– Większość z jej pacjentów ma problemy z HLA DR oraz hiperkoagulację
– Leczenie stanów zapalnych i okolicznych problemów generalnie normalizuje cholesterol jeśli jest podniesiony
– Nie możesz wyleczyć nieszczelnego jelita jeśli jesteś narażony na ekspozycję na pleśń
– Metylacja to duży puzzel; detoks z metali wymaga naprawienia metylacji
– Kiedy pozbywasz się metali trzeba zadbać o nerki – lubi Nestmann Solidago
– Bicie protomyxzoa lub grzyba również pobudza metale – grzyb często jest obecny w celu wchłonięcia metali ciężkich
– Produkt Lymph star pro to jedyna droga do pozbycia się aluminium z organizmu
– Cukier powoduje, że wszystko co jjesz zamienia się w tłuszcz
– Unikaj krwiopijczych insektów
– Makijarze kobiet są pełne metali ciężkich
– Nie pomożesz komuś kto mieszka, pracuje lub chodzi do szkoly w której jest pleśń
– 99% pacjentów opornych na leczenie ma problemy z pleśnią
– Nie olewaj tematu minerałów i witamin
– Chodzenie to najlepsza rzecz jaką możemy dla siebie zrobic aby pomóc organizmowi samemu się wyregulować
– Zauważyła, że preparat BAB-3 możę być bardziej pomocny niż BAB-2 dla wielu z jej klientów
– Można połączyć BAB-2 z Vital Guard, Melia lub Golden Thread Supreme z Supreme Nutrition
– Nic nie działa lepiej na hiperkoagulacje niż Allergy Research Nattokinase oraz Canada RNA Boluoke
– Większość leków allopatycznych jakie używa działają na pasożyty
– Mimo, że to zaprzeczenie teorii, ciężkie/bolesne miesiączki mogą mieć związek z hiperkoagulacją(czyli z zza gęstą krwią)
– Sore and tight achy muscles są często związane z dysfunkcją wątroby
– Protomyxzoa lubi pobierać żelazo
– apo-STOM jest pomocny w leczeniu jelit
– Jest nowy olej kokosowy z wysoką zawartością MCT dostępny jako Coconut Oil Supreme
Dr. Kristine Gedroic „Zarządzanie detoksem i infekcjami z formułami Beyond Balance”
– Na detoks używa medykamentów Soluna z dobrymi rezultatami jednak nie zawsze można ich używać na początku leczenia
– Fosfotydylocholina to zewnętrzna powłoka komórkowa a inne fosfolipidy są wewnątrz komórki
– Niektóre formy PhosChol są dostępne w USA i są skażone aluminium
– Fosfotydylocholina może pomóc na biofilmy
– Maślań może być badzo pomocną opcją przeciwzapalną. Może rozrzedzić krew, ma właściwości przeciwwirusowe i przeciwzapalne w jelicie i może pomóc na zimne stopy i dłonie
– Zawsze sprawdzaj poziomy kalcitrolu. Jeśli podniesione, może to oznaczać wewnątrzkomórkową infekcję na którą BAR-1 często pomaga
– Pasożyty i pleśń to częste problemy które muszą zostać zaadresowane
– Poziom witaminy D3 często się podnosi jeśli poziom 1.25OH D3 spada a infekcje wewnątrzkomórkowe są obniżone – bez używania witaminy D3 jako suplementu
– Leczenie polega na detoksie, kontroli infekcji, przywróceniu i naprawieniu funkcji membran komórkowych
– Choroba to coś czego nadmiar nie powinien występować czyli np. toksyn, infekcji, pleśni, pestycydów, ilości pola elektromagnetycznego i niedobór czegoś co powinno występować czyli białka, tłuszczy, witamin, minerałów i enzymów
– Detoks komórkowy może polegać na użyciu takich preparatów jak TOX-EASE GL, TOX-EASE, Energetix Pure Body clear, Nutramedix Burbur, Nutramedix Parsley(pietruszka) czy Nutramedix Pinella
– Z COGNEASE często zaczyna gdyż ma działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne a następnie dodaje COGNEASE-DETOX co może pomóc na detoks układu nerwowego
– Kiedy organizmy osłonięte są przez biofilm są 1000x bardziej oporne na antybiotyki
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Refluks żołądkowo przełykowy GERD czy też NERD (ten w którym nie doszło jeszcze do nadżerek) to przypadłość bardzo częsta w obecnych czasach. Jak sam zobaczysz wynika ona naprawde z bardzo wielu czynników – jeszcze nigdy nie udało mi sie wtrafić z sugestią u kogoś z refluksem aby zastosował tylko 1 preparat lub interwencje co cofneło GERD (no dobra – nie licze po prostu zastosowania octu jabłkowego w kapsułkach przed lub po posiłku – to jest po prostu zbyt łatwe i się nie liczy). Objawów które wskazują na refluks jest naprawdę sporo, tak samo jak i rzeczy, które do niego doprowadzają. Ogólnie nie spotkałem jeszcze osoby która doprowadziła do choroby refluksowej poprzez tylko 1 niezdrową czynność – zawsze jest to kumulacja niezdrowych praktyk, medykamentów czy ogólnie szeroko pojętego stylu życia. Poza tym, jest też kilka podtypów refluksu – kwaśny,zasadowy czy też np. żołądkowo-przełykowo-dwunastniczy(z dwunastnicy). W tym ostatnim dochodzi do bardzo nie przychylnego że tak powiem oddziaływania kwasów żołciowych na gardło/przełyk co znacznie pogarsza leczenie samego refluksu. Chciałbym także zwrócić uwagę na stosowanie inhibitorów pompy protonowej(IPP) które są obecnie wciskane na każdym kroku praktycznie z automatu – nie są to leki które są w stanie wyleczyć jakąkolwiek forme refluksu – jeśli komukolwiek udało się dzięki nimi wyleczyć chorobę refluksową to napewno był to zbieg okoliczności. Spotkałem się już osobami które są od nich uzależnione, biorąc je już wiele lat – doprowadziły one u nich do masy problemów zdrowotnych które wypunktowałem(nie wszystkie) w tym artykule. Zwróciłem także uwagę na przełyk Barretta oraz na gruczolakoraka przełyku które są ostatnimi stadiami refluksu. Zreszta – po co mam Ci dalej ogólnie omawiać tą chorobę skoro możesz przeczytać praktycznie wszystko o niej w szczegółach poniżej?Zarezerwuj sobie ok.godziny na ten artykuł …miłego czytania. Najważniejsze – nie stresuj się podczas lektury bo to także doprowadza do GERD czy NERD :-). I jeszcze jedno – bsam też miałem refluks przełykowy – jak sobie z nim poradziłem?wzmianka na samym końcu w podsumowaniu.
2)sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439
(174)www.advances.umed.wroc.pl/pdf/2013/22/3/303.pdf)
(295)sci-hub.tv/10.1097/01.NPR.0000431881.25363.84)
Jak zauważyłeś twardych dowodów,wątków,poszlak i wskazówek na temat refluksu jest lekko mówiąc multum. Najważniejsze, abyś odrzucił to co Ciebie na pewno nie dotyczy i zainteresował się potencjalnymi problemami o których nie wiedziałeś, a doprowadziły u Ciebie do choroby refluksowej. Wiem, że ten artykuł nie jest kompletny gdyż nie porusza tematyki receptorów mGlu, nerwu błędnego i jego modulacji(regulacji), leczenia infekcji typu SIBO, hormonu VIP, greliny, leptyny,układu endokanabinoidowego, insulinooporności, hormonu CCK,zaparć czy problemu z nadmierną glukozą, nadmiernym pobudzeniem komórek tucznych czy też z kluczowymi organami takimi jak wątroba i nerki a nawet infekcji pasożytami – wszystko to ma konkretny wpływ na refluks – mało tego, zaburzenia każdego z tych elementów powodują GERD czy też NERD jak i doprowadzają w późniejszym czasie do gruczolakoraka przełyku czy też przełyku Barretta. Pamiętaj też, że praca zmianowa na nockach totalnie rozwala naturalne wytwarzanie melatoniny a ta substancja jest kluczowa w utrzymaniu zdrowia układu pokarmowego. Nie mogę w 1 artykule omówić 15 bardzo rozbudowanych tematów bo zajełoby mi to nie 8 tygodni a minimum 12 miesięcy jak nie więcej. A właśnie -artykuł o refluksie jest najdłuższym i najobszerniejszym artem na tym blogu – przejżałem prawie 40tyś badań na ten temat a literatura która cokolwiek wprowadza do tego tematu to prawie 800 pozycji. Jeśli udało Ci się dotrwać do przeczytania moich wypocin do końca byłbym dozgonnie wdzieczny, jeślibyś docenił moją pracę oraz czas i udostępnił ten artykuł u siebie na facebooku bo wtedy wiem, że dotrę do dużej grupy odbiorców,którzy mogą mieć problem z popularną zgagą / refluksem. Dzięki z góry.
Jakiś czas temu miałem problem refluksowy zawsze kiedy to bywałem w pracy poza granicami PL. Miałem do dyspozycji łazienkę w której na uszczelkach była pleśń – przez to bardzo szybko doszło do mnie u kandydozy (co jest normalne), pleśń usunąłem ale na nic to sie zdało gdyż i tak jakieś małe ulości pozostały na uszczelkach których nie byłem w stanie dostrzeć wzrokiem. Ponadto piłem napoje gazowane(rzadko bo rzadko …raz na 2 dni i to jeszcze w puszcce) ze względu na stres. Już po samym odłożeniu gazowanych, odłożeniu wszystkiego co ma cukier, nabiału(kluczowe,bieda w pracy także jadałem prawie wszystko) i dołożeniu(moim zdaniem najważniejsze) melatoniny liposomalnej nalot żołty(zatem kwasu żołądkowego) z rana kiedy się budziłem znikł. Zatem nie natrudziłem się za bardzo tak jak musze się namęczyć z niektórymi osobami które do mnie piszą a które mają chorobę refluksową …
Do przejżenia w przyszłości
sci-hub.tv/10.1038/nrd2444
sci-hub.tv/10.1517/13543784.12.1.39
sci-hub.tv/10.1159/000343975
sci-hub.tv/10.1097/MCG.0b013e318169021d
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17526179
sci-hub.tv/10.1016/j.tips.2011.02.003
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16047559
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1, ⇧2 | sci-hub.tv/10.1097/MCG.0000000000000439 |
---|---|
⇧3 | sci-hub.tv/10.1046/j.1365-2168.1998.00780.x |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24151378 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20461951 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15366675 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2057738 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15588798 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1882789 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1926953 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3414086 |
⇧12 | sci-hub.tv/10.1111/j.1600-051X.2009.01494.x |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21860819 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18205259 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26739854 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22277344 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25780309 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22314391 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27527893 |
⇧20 | sci-hub.tv/10.1002/jcp.26136 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6608226 |
⇧22 | pl.wikipedia.org/wiki/Glukagon |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14669337 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6823187 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19040020 |
⇧26, ⇧432 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18502208 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18779468 |
⇧28 | journals.viamedica.pl/eoizpm/article/download/25951/20761 |
⇧29 | ”Marta Dąbrowska, Dorota Szydlarska, Ewa Bar-Andziak Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Adiponektyna a insulinooporność i miażdżyca” |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21845377 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19120901 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21848629 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3228988/ |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22060288 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24961118 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9040897 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28883961 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23229594 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23083982 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25573720 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20733935 |
⇧42, ⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21063481 |
⇧43, ⇧541, ⇧542 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3091156/ |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21532161 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19958309 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23774797 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21318998 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17845694 |
⇧50, ⇧162 | sci-hub.tv/10.1007/s00467-011-1983-x |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26854251 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8881984 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22875307 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3632023 |
⇧55 | sci-hub.tv/10.1111/j.1468-1293.2009.00807.x |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10443906 |
⇧57 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2002.05772.x |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21485512 |
⇧59, ⇧103 | jpp.krakow.pl/journal/archive/12_11/pdf/591_12_11_article.pdf |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19525872 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19405255 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18949531 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27840365 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11219528 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17298766 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24907504 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21586173 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12702981 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28397447 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28437356 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8783522 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16332488 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9058468 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26255560 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8338415 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18592151 |
⇧77, ⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18475336 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3995239 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16036501 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8237089 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6989439 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1565224 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3534050 |
⇧85, ⇧113, ⇧114 | sci-hub.tv/10.1016/j.gtc.2016.02.003 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16622332 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14722388 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6894002 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9219778 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18437485 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2178535 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25992813 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19741311 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28914696 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27446827 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12358231 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22300015 |
⇧98 | sci-hub.tv/10.1148/86.6.1041 |
⇧99 | sci-hub.tv/10.1016/j.cgh.2010.11.039 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2963147/ |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12498999 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23826847 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14756022 |
⇧105 | pl.wikipedia.org/wiki/Układ_przywspółczulny |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11769720 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12084847 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29081029 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10958210 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15912364 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18324880 |
⇧112, ⇧280 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27512850 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15849392 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1952711 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19941090 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8710433 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26426655 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11215353 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15631321 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18460163 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23371037 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19391346 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17919274 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17925430 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21086223 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1946000 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15351016 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18046990 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24718860 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22963909 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22964626 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22553136 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20424538 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18609166 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24252041 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22144996 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27556519 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20517277 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6884107 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19957777 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19771391 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19690661 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21248360 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12784293 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18328794 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20639775 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20639774 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18073124 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22538254 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21211656 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18681944 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22135605 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22334515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22331013 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24121144 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25110424 |
⇧159 | cbi.nlm.nih.gov/pubmed/24753336 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23025757 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26324664 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20736112 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25133779 |
⇧165, ⇧714, ⇧733 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3128165/ |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5534346/ |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301323 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26281170 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25168182 |
⇧170 | jstage.jst.go.jp/pub/pdfpreview/internalmedicine/51/20_51_51.8383.jpg |
⇧171 | jstage.jst.go.jp/article/internalmedicine/51/20/51_51.8383/_article |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25071357 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15055710 |
⇧174 | www.advances.umed.wroc.pl/pdf/2013/22/3/303.pdf |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674625 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18774247 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12003417 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23698189 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23758760 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16764790 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9619984 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28702854 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19089153 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24011800 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25466325 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24516699 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18720002 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11873099 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19082721 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794297 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25255080 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26392769 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21454063 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23999171 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26396004 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22105180 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19009231 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10852522 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6224922 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7416139 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28262205 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3800530 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9674479 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25808429 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14662177 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11736721 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17511215 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12393039 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15224835 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19489474 |
⇧211, ⇧389 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2921087/ |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29147879 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9032590 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19491506 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3583692 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17511235 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17603713 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12928077 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11449097 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8157421 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22099620 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26256428 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10957933 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10230922 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11729108 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26443628 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18958550 |
⇧228, ⇧229, ⇧451 | sci-hub.tv/10.1038/ajg.2010.272 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1773945 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1670223 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1811318 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1941459 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17907900 |
⇧235 | sci-hub.tv/10.1007/s00535-004-1440-8 |
⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7404230 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374305 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/879893 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15906752 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23639809 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15089887 |
⇧242, ⇧408 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12189552 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1595915/?page=2 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19166139 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9454361 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19477034 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19140217 |
⇧248, ⇧477 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26650186 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19590427 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20795406 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21883699 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20731160 |
⇧253 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19951613 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20414055 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22383209 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20304146 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22413852 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25364974 |
⇧259, ⇧392 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5083128/ |
⇧260 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC544625/ |
⇧261, ⇧356 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19074641 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3400810/ |
⇧263 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16224642 |
⇧264 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11330417 |
⇧265, ⇧739 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15913477 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349848 |
⇧267 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23964146 |
⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24928064 |
⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17439595 |
⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24210194 |
⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19429794 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21095095 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7106040 |
⇧274 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20497140 |
⇧275 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12611566 |
⇧276 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27005292 |
⇧277 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26986625 |
⇧278, ⇧279, ⇧684 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3801363/ |
⇧281 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18205046 |
⇧282 | sci-hub.tv/10.1111/j.1572-0241.2000.03175.x |
⇧283 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11712327 |
⇧284 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15166964 |
⇧285 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11768699 |
⇧286, ⇧297 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1799152/?page=1 |
⇧287 | hindawi.com/journals/scientifica/2013/518909/#B140 |
⇧288 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15865235 |
⇧289 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3792782 |
⇧290 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25562159 |
⇧291 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25528854 |
⇧292 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16002270 |
⇧293 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15513378 |
⇧294, ⇧295, ⇧345, ⇧597 | sci-hub.tv/10.1097/01.NPR.0000431881.25363.84 |
⇧296 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3569677 |
⇧298 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26506614 |
⇧299 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20588261 |
⇧300 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9132398 |
⇧301 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21881975 |
⇧302, ⇧303 | sci-hub.tv/10.1016/j.gtc.2012.12.001 |
⇧304 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24338227 |
⇧305 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25457064 |
⇧306 | sci-hub.tv/10.1016/j.mito.2004.07.014 |
⇧307 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12452391 |
⇧308 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19122512 |
⇧309 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11729118 |
⇧310 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29032661 |
⇧311 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17923849 |
⇧312, ⇧648 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5605139/ |
⇧313 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17908704 |
⇧314 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15510890 |
⇧315 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15467608 |
⇧316 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12782823 |
⇧317 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22961239 |
⇧318 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11182403 |
⇧319, |