Rak piersi (nowotwór piersi) to bardzo skomplikowany typ nowotworu ze względu na mnogość procesów, które występują podczas tej choroby. Skuteczność 'leczenia’ konwencjonalnego tego typu raka jest bardzo wysoka a to z tego względu, że pierś z nieprawidłową tkanką jest po prostu po prostu odcinana. Bardzo mnie dziwi stosowane po takim zabiegu stwierdzenie 'pokonała Pani raka piersi’ ,gdyż jakbym miał raka prącia a po jego wycięciu plus naświetlaniu , lekarz by mi coś takiego powiedział to bym go strzelił chyba w twarz – jak dla mnie wycięcie to co najwyżej Perrusowe 'zwycięstwo’. Stan depresji po utraceniu synonimu męskości (czy też w przypadku kobiet – piersi) jest raczej nie do opisania i bez problemów wywoła poważną depresję – a z tego pojawi się masa innych, ciężkich chorób. Co się dokładnie dzieje w chorobie nowotworowej piersi?jakie czynniki wpływają na ten typ raka i wreszcie co wpływa na zahamowanie przerzutów, rozrostu i wreszcie na całkowite wyleczenie?( z naturalnych substancji oczywiście). Art. podzielony na 2 części.
Z tysięcy badań jakie przerobiłem takie wnioski mi(i nie tylko mi,bo tysięcy naukowcom) się nasuwają(tj.co w większości przypadków się dzieje w organizmie człowieka z rakiem piersi i co powinno zostać zahamowane lub aktywowane):
Wiedz że spędziłem nad tym tematem ogromną ilość roboczogodzin i pomimo tego nie jestem w stanie Ci wyłożyć wszystkich informacji na temat enzymów, białek, genów i szlaków sygnałowych które tutaj wymieniłem stąd też pierwsza cześć jest dość mocno techniczna. Druga – lista ziół i substancji, które działają na raka piersi(z opisem co powodują w tym typie raka) jest zdecydowanie jaśniejsza. Pamiętaj, że większość historii, które słyszałeś na temat wyleczeń raka piersi metodami alternatywnymi jest najprawdopodobniej prawdziwa a przynajmniej ja potrafię je wyjaśnić. Przykład?Na pewno słyszałeś o kobiecie, która piła 5kg soku z marchewki i dzięki temu wyleczyła się z raka piersi – jak to wytłumaczyć?retinoidy mają udowodnione działanie antyrakowe względem raka piersi a picie soku na dodatek bardzo polepsza absorbcję beta karotenu(który przekształca się do witaminy A). Wiedź, że błonnik upośledza absorbcję karoteinoidów z marchewki stąd (nie wiem czy w ogóle o tym ta dziewczyna wiedziała – raczej podejrzewam, że było to przeczucie/podświadomość) też picie tego soku maksymalnie zwiększyło szanse tej dziewczyny na przeżycie. Jeśli jeszcze piła ten sok w niedużych ilościach, ale regularnie/często codziennie to nie pobudzała za mocno insuliny przez co nie dokarmiała niepotrzebnie tkanki rakowej. Inny przykład?Dieta dr.Gersona – niemieckiego lekarza i naukowca przede wszystkim – lecząca każdy typ raka, polega między innymi na podawaniu owsianki na wodzie. Zwykły(czy tam nawet niezwykły) dietetyk powie „Gluten+kwas fitynowy+ zboża = stan zapalny = zdecydowanie unikaj”. Namaczanie redukuje poziomy kwasu fitynowego ale…to między innymi on wykazuje właściwości przeciwnowotworowego. A dlaczego?hamuje telomeraze – coś dzięki czemu możesz żyć wiecznie musi zostać zastopowane w chorobie nowotworowej,gdyż telomeraza występuje w intensywnie dzielących się komórkach tkanki nowotworowej i jest w nich bardzo aktywna. Max Gerson to człowiek wybitny – ponadczasowy geniusz bo takich i innych produktów w jego diecie jest multum. Także najważniejsze jest w jakim stadium życia/zdrowia się znajdujesz, co Ci doskwiera i ewentualnie jak wyglądają u Ciebie mutacje genetyczne – pod te elementy budujesz dietę – jechanie całe życie na jednej niezmienionej diecie zaprowadzi Cię….nie tam gdzie chcesz. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27869171 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18246318 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24196838 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4449873/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27009091 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2886087/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21693041 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26996623 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12594813 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17651059 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27121210 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27989600 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28131840 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26369543 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347290 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17076197 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15226458 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21283672 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212167 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19760502 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10604474 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2142277 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12234599 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11331750 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27111245 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28123641 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23667623 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26710692 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24096482 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24045366 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25213553 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23511245 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28052019 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26751847 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945086 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17822320 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25963903 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23369609 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26778715 |
⇧41 | pbkom.eu/sites/default/files/artykulydo2012/STRUKTURA%20I%20FUNKCJE%20BARIERY%20KREW-MÓZG.pdf |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24027432 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794518 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16033851 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17686306 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25053741 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12810536 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121229 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9164653 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21187089 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25916999 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21131637 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20571736 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22901140 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26456774 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16307521 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12762645 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27751350 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16168140 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14623178 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27510838 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12138405 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28147314 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15095265 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23662114 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884946 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698525 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27731376 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10774572 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11280795 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18245667 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12566306 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9515800 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14715431 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27712588 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17999388 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26378045 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1971219/ |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12242698 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8865161 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9751635 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884867 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21604273 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12100737 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12012621 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23077249 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23335521 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524906 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18210875 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18667769 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16172194 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26706681 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349798 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23140579 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1728401 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9607543 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9495240 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20957523 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12592380 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23814496 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24938129 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10813718 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16204061 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17201186 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14734471 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19666078 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408376 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17961621 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19528470 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22393400 |
Sulforafan jest jednym z wielu związków w naturalnych produktach diety który jest zdolny zabić komórki rakowe oraz posiada właściwości immunoregulujące i to bez względu czy masz chorobę autoimmunologiczną czy może Twój układ odpornościowy jest zdominowany przez limfocyty Th2. Ogólnie w sprzedaży można dostać suplementy diety z sulfoforanem pochodzącym z brokuł ale po co łykać tą substancję z dodatkami wypełniającymi i tworzącymi tabletki skoro w samych kiełkach brokuł jest jego bardzo wysokie stężenie?
Kiełki brokuł zawierają w sobie dodatkowo inną substancję nazywaną glukorafaniną która konwertowana jest do sulforafanu z pomocą enzymu mirozynazy. Kiełki brokuł posiadają 20 x więcej glukorafaniny niż brokuł także zdecydowanie polecam spożywanie tego 1. Poza tym w w kiełkach brokułów zawarte są także związki takie jak I3C( indole-3-carbinol) i DIM(dindolylmethan) – obydwa wykazują właściwości antynowotworowe.
Właściwości zdrowotne sulforafanu
– mocno obniża stany zapalne oraz stres oksydacyjny
– aktywuje proteinę Nrf2, która chroni komórki i tkanki poprzez stymulowanie enzymów detoksykujących organizm z wolnych rodników
– redukuje ilość wolnych rodników o 74%
– sulforafan są prawdopodobnie najefektywniejszym związkiem chroniącym przed rakiem jak i jego niszczącym
– jest silnym blokerem HDAC (która zwiększa ekspresję genów). Tak samo działa też kwas masłowy czy kwas alfa liponowy(o którym pisałem już tutaj).
Ogólne właściwości kiełków brokuł
– ochrona przed aflatoksynami (są to toksyny wytwarzane przez pleśń – powodują uszkodzenia DNA)
– działanie ochronne przed nowotworami prostaty, piersi, płuc, skóry, jelita, woreczka żółciowego i innych
– obniża poziom LDL i zwiększa HDL
– ochrania DNA przed uszkodzeniem na skutek promieni słonecznych
– wykazuje silne działanie przeciwbakteryjne oraz redukuje ilość Helicobacter pylori o czym pisałem już tutaj
– leczy jelita (Indole – I3M i DIM wykazują takie właściwości). Dzieje się to poprzez aktywację systemu immunologicznego jelit (Receptora węglowodorów arylowych ligand – AhR ligand) co powoduje lepszy balans wewnątrz jelitowych dobrych bakteri vs złe.
– zwiększa glutation – niezbędny do detoksykacji z metali ciężkich jak i do walki z wolnymi rodnikami/wirusami
– Indole zawarte w kiełkach brokuł zmienia metabolizm tryptofanu w kierunku serotoniny zamiast kynureniny co może być pomocne przy depresji jak i przy problemach z niedoczynnością tarczycy
– zawierają cholinę która jest niezbędna do wytwarzania acetylocholiny (bardzo ważnego neuroprzekaźnika o którym pisałem już tutaj
– hamują komunikację międzybakteryjną poprzez zablokowanie autoinduktora-2 (przydatne przy większość zakażeń bakteryjnych zwłaszcza ciężkich do leczenia jak Malaria, Syfilis, Borelioza)
Komercyjnie produkowane mrożonki brokułów nie posiadają zdolności do wytworzenia sulforafanu, ponieważ warzywa są blanszowane, błyskawicznie gotowane, zanim zostaną zamrożone, w celu dezaktywacji enzymów. To przedłuża trwałość produktów w sekcji żywności mrożonej, ale enzym jest martwy już w momencie wyjęcia go z zamrażarki, więc nie ma znaczenia ile posiekasz, lub jak długo odczekasz, sulforafan nie zostanie wytworzony. Może właśnie dlatego świeży jarmuż hamuje wzrost komórek nowotworowych 10 razy bardziej niż mrożony.
Mrożonka nadal jest pełna prekursora – pamiętaj, jest odporny na ciepło, i może wytworzyć dużo sulforafanu z zamrożonego brokuła poprzez dodanie egzogennego enzymu. Gdzie można dostać enzym, mirozynazę? Naukowcy kupili go od firmy chemicznej, ale my możemy po prostu wejść do dowolnego sklepu z żywnością.
Chodzi tu o kolejne warzywo z rodziny kapustowatych, jakim jest gorczyca. Wszystkie warzywa kapustne posiadają ten enzym. Gorczyca, wyrasta z małych nasion gorczycy, które można kupić zmielone w alejach przypraw w postaci proszku gorczycy. Tak więc, jeśli posypałbyś trochę proszku z gorczycy na gotowane mrożone brokuły, czy zacząłby on poprostu wytwarzać sulforafan?
Gotowanie brokułów zapobiega tworzeniu się znacznych ilości sulforafanu z powodu inaktywacji enzymu. Jednakże, dodanie sproszkowanych nasion gorczycy do brokułów po obróbce cieplnej, znacznie zwiększyło wytworzenie się sulforafanu. Oto ilość sulforafanu w gotowanych brokułach(pierwszy obrazek pokazuje ilość sulforafanu przed podaniem gorczycy,drugi po).
Mniej więcej tyle samo, co sugeruje, że można użyć nawet mniejsze ilości. Gotowanie prowadzi do inaktywacji enzymów mirozynazy, a więc zatrzymuje wytwarzanie się sulforafanu, lecz dodanie sproszkowanych nasion gorczycy do warzyw z rodziny kapustowatych stanowi naturalne źródło enzymu
Post wydal Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
faktydlazdrowia.pl
nutritionfacts.org
lpi.oregonstate.edu/mic/dietary-factors/phytochemicals/indole-3-carbinol
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23411305
sciencedirect.com/science/article/pii/S1756464613000510
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22088277
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22769426
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23109475
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23915112
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19035553
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10541453
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18504070
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21129940
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17134937
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23812493
hindawi.com/journals/omcl/2013/415078/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4266036/
e-biotechnologia.pl/Artykuly/Glukozynolany/