Rak nowotwór piersi cz.2 – mechanizmy eliminowania a raczej produkty, które pobudzając pewne mechanizmy przyczyniają się do zahamowania i zwalczenia tkanki i komórek nowotworu piersi. W pierwszej części wypunktowałem hormony, neuroprzekaźniki, białka, receptory czy też geny które mają wpływ na ten typ nowotworu. Dzisiaj jednak przegląd ogromnej ilości rzeczy które działa na najpopularniejszego raka wśród kobiet. Osobiście użyłbym conajmniej kilku rzeczy, które działają na różne aspekty eliminacji i zahamowania przerzutów tego typu raka.
Aspiryna pobudza gen p21CIP1 oraz białko odpowiedzialne za śmierć komórkową – Bax. Ma to wpływ na śmierć komórek raka piersi. Niestety aspiryna jak wiadomo przy dłuższym zażywaniu nawet mini dawek powoduje mocne podrażnienia śluzówki żołądka i jelit doprowadzając do krwawień 13)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664
Inne informacje związane z rakiem piersi
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26156544 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18059161 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322382 |
⇧4, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19462899 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20971068 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3839302/ |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25413005 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26452606 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17339367 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27377973 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22152773 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24954090 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27830358 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647442 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23448448 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17555831 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647396 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674531 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24613843 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4634597/ |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26464672 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26349913 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27136519 |
⇧26 | phmd.pl/fulltxthtml.php?ICID=1009653 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15111768 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27036297 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27899257 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26985659 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21880954 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17909003 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16519995 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17786300 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17125943 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101063 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25789847 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20580866 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065001 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20051378 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25691730 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11673117 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15615418 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23093841 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16740737 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26320684 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087896 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25818779 |
⇧49, ⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21725607 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105248 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26542239 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26434836 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23294620 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7853141 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12071468 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16217131 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8519656 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17970073 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20339584 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12324239 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24387703 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17391824 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26559860 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22380770 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18923163 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10644462 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11093765 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24808916 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15518167 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15158086 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12445672 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11850844 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11547544 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10226574 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16608212 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15974627 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18655183 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12910683 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16012772 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17315488 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27047648 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28213567 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22313625 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26417027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21073172 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18607509 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21508668 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19176872 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24194785 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698044 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26740221 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586822 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23697596 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25854386 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28240006 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28264501 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14499024 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408995 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28032724 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24894151 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3306610/ |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22224671 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26722264 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24761844 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848381 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27073579 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570244 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16297710 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27641158 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16756079 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25453494 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26359917 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26834632 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10816343 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10090823 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25671063 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17373813 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19514731 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26915319 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27162557 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12703993 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12411207 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12042460 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11753438 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23127215 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498973 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24751011 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24099118 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27028817 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273604 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602105 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524044 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27425446 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22909149 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26843455 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12197771 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22669534 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11271861 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25709476 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22804248 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21295103 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25543165 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136875 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17957784 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856767 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25286005 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28035539 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11748377 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27573547 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25172795 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435628 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11097223 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26210486 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27951515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27722367 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15519364 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26246832 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10652584 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24069380 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9824849 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10965999 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21484672 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259996 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24002113 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377502 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27419628 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11912125 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25746354 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27196773 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27236898 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15563447 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170936 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15757513 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17640163 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16418572 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605148 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26189300 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19969552 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22619689 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20510328 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17475222 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059205 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059811 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17059010 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000121 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25704088 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27323060 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091766 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22347521 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17236862 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9200147 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273574 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21920417 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586473 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20306477 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11962254 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17761019 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8875554 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259690 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25227736 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25713926 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22389237 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622256 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20492173 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21420233 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20063697 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20943371 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24364759 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21183018 |
⇧211 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152473 |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223183 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20718753 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20156557 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21191671 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27151203 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16901971 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24793216 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24508987 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19424633 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19754176 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14597870 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300690 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21776823 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21799661 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22189713 |
Kwiat petunii ogrodowej/Flos Petuniae/Petunia×hybrida hort. – juz wczesniej zaciekawil mnie ten kwiat (napotykalem go w roznych kombinacjach ziolowo-kwiatowych w przypadku najrozniejszych infekcji). Skladu moze nie ma bardzo rozbudowanego, jednak jest on bardzo konkretny – kazdy ze skladnikow jest dosc dobrze zbadany i wykazuje multum ciekawych wlasciwosci ktore przedstawiam ponizej:
Sklad: antacyjanidy(cyjanidyna, delfinidyna, pelargonidyna, petunidyna), kwercetyna, kaempferol.
Ogolne dzialanie Petuni bez wdawania sie w szczegoly:
Antyoksydacyjne, przeciwrodnikowe, przeciwzapalne,stabilizujące strukturę naczyo krwionośnych i śródbłonków, zwiększające szczelnosc ścian naczyn
krwionośnych, hamujące aktywnośc elastazy i kolagenazy(odpowiedzialne za degradacje włókien tkanki łącznej.stawow), przeciwwysiękowe, antyalergiczne,
przeciwobrzękowe, poprawiające krążenie krwi, polepszające ukrwienia tkanek, w tym również w obrębie oka, co zmniejsza ryzyko zmian zwyrodnieniowych naczyniówki, siatkówki i tęczówki oka, chroni i wspomaga produkcję rodopsyny, rozkurczowe, normalizujące ciśnienie krwi, moczopędne, opóźniające procesy starzenia skóry, hamujące rozwój nowotworów (jako inhibitory angiogenezy).
Zbierac w sloneczny i suchy dzien w godzinach 11-15 i przechowywac w suchym i ciemnym pomieszczeniu(po wysuszeniu lub zrobieniu nalewki – do 2lat)
Ekstrakcja
• Woda zimna 85 ml + etanol 90-95% 15 ml
• Woda + glicerol (gliceryna) 80-90% – 1:1 + kwas organiczny 0,5-0,1%
• Etanol 40%, 50%, 70%
• Etanol zakwaszony 40-50% (kwas bursztynowy, jabłkowy, cytrynowy,
askorbinowy)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24502634
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21804220
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20599768
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17785825
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12473376
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25787296
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26263168
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26847723
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25991668
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25749779
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25728636
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25469858
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25177436
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25047736
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000305
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24792670
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24617305
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24124611
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23943055
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23711068
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23584725
mediton.pl/library/orl_volume-11_issue-4_article-1074.pdf
pl.wikipedia.org/wiki/Petunia
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25533330
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27180787
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9581517
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11754562
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12909331
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16308314
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16921400
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18729103
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18922932
fbc.pionier.net.pl/details/nntfv39
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19116149
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20494645
en.wikipedia.org/wiki/FYN
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19174152
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20801663
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21683061
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22624015
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9687085ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27649384
pl.wikipedia.org/wiki/Kinazy_aktywowane_mitogenami
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27470554
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27222063
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26943895
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26762345
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23419638
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24250390
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20600520
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18274639
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17579891
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26943895
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27716574
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27539815
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462923
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27456596
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27456596
en.wikipedia.org/wiki/Beta-catenin
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27390740
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27388461
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27324255
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27103328
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27221932
biotka.mol.uj.edu.pl/zbm/handouts/2010/AJ/stres_oksydacyjny/Wyklad-2-final.pdf
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27098861
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26816335
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26781209
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26704080
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26694325
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25954945
luskiewnik.strefa.pl/floroterapia/Floroterapia.pdf
Ciprofloksacyna – popularnie nazywana cipro jest antybiotykiem często przypisywanym do leczenia infekcji takich jak Borelioza, Mykoplazma i inne. Jest dość efektywny zwłaszcza przeciwko bakteriom gram ujemnym. Należy on do grupy antybiotyków zwanych chinolonami i często podaje się go przy infekcjach układu moczowego czy pokarmowego.
Niestety jak to bywa z każdym antybiotykiem również i ten ma sporo skutków ubocznych. U cipro są to problemy ze stawami a zwłaszcza możliwość zerwania ścięgien. Wysokie ryzyko zerwania ścięgien zostało również potwierdzone przez US Food and Drug Administration (FDA) które wyraźnie zaznaczyło takowa możliwość na opakowaniach/ulotkach tego preparatu. Pacjenci po 60tce, użytkownicy kortykosteroidów, kobiety karmiące piersią, oraz wszyscy po przeszczepach mają zwiększone ryzyko zerwania ścięgna.
Cipro na dodatek może powodować zaczerwienienie oraz opuchliznę samych ścięgien/stawów jak i bóle tych miejsc dochodzące do takiego poziomu że pacjenci przyjmujący ten antybiotyk nie mogą nimi poruszać. Ciprofloksacyna powoduje również degradacje kolagenu typu 1 który znajduje się w ścięgnach, stawach oraz skórze poprzez podwyższenie metaloproteinazy 2 (MMP-2) (parę słów o metaloproteinazach wspomniałem już w 2 krótkich artykułach
zdrowiebeztajemnic.blox.pl/2016/01/Wypadajaceslabej-trwalosci-plomby-zebow-w.html
zdrowiebeztajemnic.blox.pl/2016/01/Borelioza-a-stwardnienie-rozsiane-krotki-wstep-do.html
Przypomnę tylko dla tych co nie wiedzą lub nie pamiętają, że Borelioza Burgdorferi powoduje mocne pobudzenie metaloproteinaz MMP2 i 9. Także podsumujmy ….Borelia powoduje u Ciebie problem ze stawami i ścięgnami/mięśniami + sam na własne życzenie(to ze przypisał Ci to lekarz to naprawdę marna wymówka – chociaż nie tak dawno spotkałem się z kimś kto miał operowany dysk kręgosłupa nie wiedząc tak naprawdę co z nim jest nie tak także chyba nic mnie już nie zdziwi na tym świecie) dorzucasz do pieca jeszcze bardziej zwiększając stany zapalne miejsc które są u Ciebie poważnie zagrożone(stawy i ścięgna) – pozostawię może takie działanie bez komentarza.
Cipro wielokrotnie powodował u pacjentów z Boreliozą zerwanie się ścięgna achillesa. Po takiej kontuzji stawy wokół stają się nieruchome powodując w pewnym sensie kalectwo. Mój 'ulubiony’ antybiotyk powoduje również problemy gastryczne(podrażnienia jelit), problemy neurologiczne, bóle i zawroty głowy, bezsenność, problemy skórne, problemy ze wzrokiem czy chodem, nieodwracalną neuropatie obwodową, mrowienia, drętwienia i pieczenia. Powoduje on także wypłukiwanie magnezu i glutationu z kolagenu. Oczywiście im większa dawka tym mocniejsze i liczniejsze problemy zdrowotne. Problemy mogą pojawić się po kilku godzinach jak i nawet kilku miesiącach od zaprzestania zażywania antybiotyku. Naturalnie kiedy pojawiają się problemy ze ściegnami czy stawami zaleca się zaprzestanie stosowania antybiotyku jednak w części przypadków może być już za późno.
Jedyną opcją jaką może Ci polecić medycyna konwencjonalna w przypadku stanów zapalnych i bólu spowodowanego cipro to odpoczywanie i rehabilitacja u fizjoterapeuty – niestety obydwie metody zależą od możliwości twojego organizmu do detoksu z cipro oraz do naprawienia szkód które wyrządził.
Zatem co z naturalnych rzeczy może pomóc po użyciu w/w antybiotyku przez najbliższe parę miesięcy kiedy ryzyko zerwania ścięgna lub problemów ze stawami dalej istnieje?
Kombinacja suplementów,produktów diety i ziół które zredukują stan zapalny stawów i mięśni:
– Kurkuma z pieprzem,z olejem z ogórecznika i olejem z czarnuszki – najpotężniejsza mieszanka przeciwzapalna jaka istnieje na tej planecie. Dodatkowo miejsce stanu zapalnego smarować i później robić okłady z wywaru z siedmiopałecznika i żywokostu.
Witaminy i minerały redukujące uszkodzenia kolagenu:
Magnez(cytrynian lub jabłczan w ilości 500-600mg jonów dziennie podzielone na 3-5dawek), witamina E (najlepiej z oleju lnianego) – w badaniach wykazano, że po 10dniach pacjenci mieli obniżoną ilośc ciprofloksacyny powodującej uszkodzenia tkanki chrząstnej. Witamina C(koniecznie z flawonoidami lub witamina c w postaci liposomalnej) – w badaniach wykazano że chroni ona przed negatywnymi skutkami ciprofoksacyny
Zioła które powodują redukcję stanów zapalnych, skutków ubocznych cipro oraz odbudowę kolagenu:
Dandelion(Mniszek lekarski,Pu Gong Ying) – w jednym z badań mniszek lekarski obniżył stężenie cipro w plaźmie komórkowej o 73%!
Sanguisorbia(Di Yu) – obniżył koncentracje cipro w plaźmie o 94%.
Red root(polecany przez fitoterapeutę Buhnera w przypadku infekcji bartonellą) – w badaniu laboratoryjnym substancja zawarta w red root zwana Tanshin IIA obniżała poziom metaloproteinazy 2.
Sophora root(korzeń Szupinu, Ku Shen) – matrine – składnik zawarty w w sophorze obniża MMP2.
Scutellaria Baicalensis(Tarczyca bajkalska, Huang Quin) – mocno zbija MMP2 wg.badań laboratoryjnych
Angelicaroot(korzeń arcydzięgiela litwora) – Substancja zwana SBD4 zwiększała wytwarzanie kolagenu typu 1 w ludzkich fibroblastach.
Rehmannia root(korzeń Glutinosa) – korzeń jest zwłaszcza przeze mnie polecany ze względu na to iż aktywuje on osteoblasty i ma właściwości przyspieszające regenerację komórek, co jest wykorzystywane jako leczenie wspomagające w przypadku złamań kości i uszkodzeń ścięgien. Ponadto wpływa na regenerację szpiku kostnego i wykazuje działanie anaboliczne na mięśnie.
Prawidłowa kombinacja produktów które wymieniłem pozwoli na redukcje skutków ciprofloksacyny do minimum a w późniejszym etapie, kiedy już się nie zażywa tego antybiotyku – ochrony przed ewentualnymi skutkami ubocznymi w przyszłości.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
borelioza.org/materialy_lyme/ld_tbd.pdf
panacea.pl/articles.php?id=4708
Menon A, Pettinari L, Martinelli C, Colombo G, Portinaro N, Dalle-Donne I, d’Agostino MC, Gagliano N. New insights in extracellular matrix remodeling and
collagen turnover related pathways in cultured human tenocytes after ciprofloxacin administration. Muscles Ligaments Tendons J. 2013 Aug 11;3(3):122-31.
eCollection 2013. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24367771
Kawtharani F, Masrouha KZ, Afeiche N. Bilateral Achilles Tendon Ruptures Associated with Ciprofloxacin Use in the Setting of Minimal Change Disease: Case
Report and Review of the Literature. J Foot Ankle Surg. 2014 Sep 1. pii: S1067-2516(14)00323-8. doi: 10.1053/j.jfas.2014.07.005. [Epub ahead of print]
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25189336
Tsai WC, Hsu CC, Chen CP, Chang HN, Wong AM, Lin MS, Pang JH. Ciprofloxacin up-regulates tendon cells to express matrix metalloproteinase-2 with degradation
of type I collagen. J Orthop Res. 2011 Jan;29(1):67-73. doi: 10.1002/jor.21196. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20602464
G. K. Kim, The Risk of Fluoroquinolone-induced Tendinopathy and Tendon Rupture: What Does The Clinician Need To Know? J Clin Aesthet Dermatol. Apr 2010;
3(4): 49–54. ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2921747/
Owens RC Jr, Donskey CJ, Gaynes RP, Loo VG, Muto CA. Antimicrobial-associated risk factors for Clostridium difficile infection. Clin Infect Dis. 2008 Jan
15;46 Suppl 1:S19-31. doi: 10.1086/521859. cid.oxfordjournals.org/content/46/Supplement_1/S19.full
FDA Drug Safety Communication: FDA requires label changes to warn of risk for possibly permanent nerve damage from antibacterial fluoroquinolone drugs taken
by mouth or by injection. accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2013/019537s082,020780s040lbl.pdf
K. Pfister, D. Mazur, J. Vormann, and R. Stahlmann, Diminished Ciprofloxacin-Induced Chondrotoxicity by Supplementation with Magnesium and Vitamin E in
Immature Rats. Antimicrob Agents Chemother. Mar 2007; 51(3): 1022–1027. Published online Jan 8, 2007. doi: 10.1128/AAC.01175-06.
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1803142/
V. Talla and P.R. Veerareddy. Oxidative Stress Induced by Fluoroquinolones on Treatment for Complicated Urinary Tract Infections in Indian Patients. J Young
Pharm. 2011 Oct-Dec; 3(4): 304–309. doi: 10.4103/0975-1483.90242 ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3249743/
Zhang CQ, Liang TJ, Zhang W. Effects of drug cupping therapy on immune function in chronic asthmatic bronchitis patients during protracted period. Zhongguo
Zhong Xi Yi Jie He Za Zhi. 2006 Nov; 26(11) pp. 984-7. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17186726
Dong P, Zhang Y, Gu J, Wu W, Li M, Yang J, Zhang L, Lu J, Mu J, Chen L, Li S, Wang J, Liu Y.. Wogonin, an active ingredient of Chinese herb medicine
Scutellaria baicalensis, inhibits the mobility and invasion of human gallbladder carcinoma GBC-SD cells by inducing the expression of maspin. J
Ethnopharmacol. 2011 Oct 11;137(3):1373-80. doi: 10.1016/j.jep.2011.08.005. Epub 2011 Aug 6. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21855619
K. Pfister, D. Mazur, J. Vormann, and R. Stahlmann, Diminished Ciprofloxacin-Induced Chondrotoxicity by Supplementation with Magnesium and Vitamin E in
Immature Rats. Antimicrob Agents Chemother. Mar 2007; 51(3): 1022–1027. Published online Jan 8, 2007. doi: 10.1128/AAC.01175-06.
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1803142/
Chen, John K., and Tina T. Chen. 2004. Chinese Medical Herbology and Pharmacology. City of Industry CA: Art of Medicine Press, Inc., p. 179.
amazon.com/Chinese-Medical-Herbology-Pharmacology-John/dp/0974063509
Chen, John K., and Tina T. Chen. 2004. Chinese Medical Herbology and Pharmacology. City of Industry CA: Art of Medicine Press, Inc., p. 569.
amazon.com/Chinese-Medical-Herbology-Pharmacology-John/dp/0974063509
Jiang P, Li C, Xiang Z, Jiao B. Tanshinone IIA reduces the risk of Alzheimer’s disease by inhibiting iNOS, MMP-2 and NF-?Bp65 transcription and translation
in the temporal lobes of rat models of Alzheimer’s disease. Mol Med Rep. 2014 Aug;10(2):689-94. doi: 10.3892/mmr.2014.2254. Epub 2014 May 20.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24859152
Zhang S, Kan QC, Xu Y, Zhang GX, Zhu L. Inhibitory effect of matrine on blood-brain barrier disruption for the treatment of experimental autoimmune
encephalomyelitis. Mediators Inflamm. 2013;2013:736085. doi: 10.1155/2013/736085. Epub 2013 Sep 8. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24194630
Dong P, Zhang Y, Gu J, Wu W, Li M, Yang J, Zhang L, Lu J, Mu J, Chen L, Li S, Wang J, Liu Y. Wogonin, an active ingredient of Chinese herb medicine
Scutellaria baicalensis, inhibits the mobility and invasion of human gallbladder carcinoma GBC-SD cells by inducing the expression of maspin. J
Ethnopharmacol. 2011 Oct 11;137(3):1373-80. doi: 10.1016/j.jep.2011.08.005. Epub 2011 Aug 6. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21855619
Zdań kilka o wypadajacych plombach(i ich slabej trwalosci) w przebiegu Boreliozy i koinfekcji
O metaloproteinazach juz niedawno wspominalem – zatem teraz lekkie rozwiniecie tematu. Z badan wynika ze polaczenie zab->wypelnienie zalezy od enzymow z grupy metaloproteinaz(MMP).
Naukowcy z Finlandi ustalili dlaczego wypelnienia u niektorych osob szybko wypadaja/traca wytrzymalosc a u innych sa trwale przez wiele lat. Badania potwierdzily ze wplyw na to maja MMP, ktore odpowiedzialne sa za trawienie kolagenu oraz innych bialek. Proteiny te wchodza w sklad zebiny czyli tkanki ktora ma bezposredni kontakt z wypelnieniem zeba takze podwyzszony poziom metaloproteinaz ma bezposredni wplyw na laczenie zeba z plomba.
W przypadku zakazenia bakteria boreliozy metaloproteinazy MMP2 i MMP9 sa mocno aktywowane powodujac rozklad kolagenu oraz stany zapalne stawow – dochodzi do autoagresji i chorob z tym zwiazanych. W linku podanym nizej jest tez moj art.w ktorym wymienilem pare rzeczy ktore hamuje wytwarzanie MMP. Do zestawu z linka nizej dorzuce takze omega 3 ktore wg.badan hamuje wytwarzanie MMP9 jednak nie wplywa na hamowanie MMP2,chrzastka rekina ktora wplywa na powstrzymanie
wytwarzania MMP2 oraz lekko hamuje MMP 1,7,9 i 13.
Aktywnosc MMP (z badan) jest bardzo wysoka w przypadku osob ze stwardnieniem rozsianym (zwlaszcza MMP1,2,3,7,9 i 12- przypominam ze borelia podwyzsza MMP2 i 9). Uszkadzajac bariere krew mozg zwiekszaja naplyw komorek ukladu odpornosciowego(limfocyty T cytotoksyczne/CD8+) oraz bezposrednio biora udzial w degradacji oslonek mielionowych – jest jeszcze cos o czym nie wiedzialem – zwiekszaja wartosci TNF alfa ktory akurat w moim przypadku jest bardzo mocno podwyzszony.
pl.wikipedia.org/wiki/Metaloproteinazy_macierzy_zewn%C4%85trzkom%C3%B3rkowej
kopalniawiedzy.pl/dentysta-stomatolog-wypelnienie-plomba-zab-zeby,6872
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2707034/
J.Oruba „Naturalna Terapia biologiczna w leczeniu Boreliozy”
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Metaloproteinazy sa to enzymy rozkładajace kolagen pozakomórkowy. Aktywują one miedzyinnymi cytokiny prozapalne. Kretek boreli wznieca metaloproteinazy typu MMP2 i MMP9 powodujac rozklad kolagenu oraz stany zapalne stawow – dochodzi takze do autoagresji gdyz komorki ukladu odpornosciowego zaczynaja atakowac zdrowe komorki gospodarza. MMP uczestniczą także w tworzeniu skrzepow krwi ktore prowadza do miedzyinnymi degradacji bariery krew mozg przez co mozliwe jest przenikniecie komorek odpornosciowych (limfocytow T cd8+) ktore niszcza neurony – tak tez dochodzi do powstania stwardnienia rozsianego.
Jednym z preparatow blokujacych MMP jest doksycyklina. Jest jednak kilka produktow naturalnego pochodzenia ktore sa rownie skuteczne i nie posiadaja skutkow ubocznych. Sa to magnolia bark(kora magnoli), czarna porzeczka(owoc/liscie) oraz ekstrakt z nasion winogron.
Bardzo pomocny jest takze b-kompleks wraz z b12 w najaktywniejszych formach(polecam firme thorne b-complex oraz moze byc tani dibencozide b12 firmy trec) jak i takze d3 w dawce 5 do 10tys jednostek wraz ze 100-200mcg k2 mk7,magnez (cytrynian magnezu w ilosci od 4-10gram w zaleznosci od stanu organizmu), smilax(dzialanie neuroprotekcyjne, minimum 3×1 kaps) oraz rdestowiec japonski(conajmniej 3x1kaps – moze byc medicaherbs). jak i kurkuma z oliwa z oliwek,pieprzem i dodatkiem swiezej papryki(chodzo kurkumine zawarta w kurkumie redukujaca stany zapalne – pieprz,omega 3 oraz papryka maksymalnie zwieksza wchlanianie kurkuminy z jelita cienkiego).
Post wydal Ci sie wartosciowy?a moze poprostu mnie lubisz ;)?podziel sie nim na Facebooku i go udostepnij!
Opracowanie wlasne napisane miedzyinnymi na podstawie ksiazki J.Oruby(a raczej badan z niej) oraz
kopalniawiedzy.pl/stwardnienie-rozsiane-kolagenaza-2-enzym,4570
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”