Złocień maruna czyli fever few lub Tanacetum parthenium to gatunek z rodziny astrowatych Asteraceae, o licznych nazwach polskich – maruna, wrotycz maruna – i łacińskich – Chrysanthemum parthenium L. (Bernh.), Pyrethrum parthenium L. Jest to zioło lecznicze, które wykazuje niezwykłe właściwości przeciwzapalne jak i również antynowotworowe, które na stałe zagościło u mnie w domu w 'naturalnej apteczce’. Używam je zawsze w przypadku stanu zapalnego czy też bóli głowy(bardzo rzadko…w sumie raz na pare miesięcy). Jeszcze nigdy mnie nie zawiodło pod względem zbijania stanów zapalnych czy też bóli głowy. Naturalnie Złocień maruna wykazuje ogrom innych ciekawych funkcji prozdrowotnych. Jakich?o tym poniżej.
Skład fever few: artecanin, artemorin, balchanin, canin, costunolide, 10-epicanin, epoxyartemorin, 1-beta-hydroxyarbusculin, 3-beta-hydroxycostunolide, 8-alpha-hydroxyestagiatin, 8-beta hydroxyreynosinn, 3-beta-hydroxyparthenolide, manolialide, reynosin, santamarine, epoxysantamarine, secotanaparthenolide A, secotanaparthenolide B, tanaparthin-alpha-peroxide, and 3,4-beta-epoxy-8-deoxycumambrin B
6-hydroxykaempferol 3,6-dimethyl ether, 6-hydroxykaempferol 3,6,4′-trimethyl ether (tanetin), quercetagetin 3,6-dimethyl ether, quercetagetin 3,6,3′-trimethyl ether, kwercetyna, apigenina (takze apigenin 7-glucuronide), luteolina (rowniez luteolin 7-glucuronide), chrysoeriol, santin, jaceidin, centaureidin,
camphor (56.9%), camphene (12.7%), p-cymene (5.2%), and bornyl acetate (4.6%). Other components identified include tricylene, α-thujene, α-pinene, β-pinene, α-phellandrene, α-terpinene, γ-terpinene, chrysantheone, pinocarvone, borneol, terpinen-4-ol, ρ-cymen-8-ol, α-terpineol, myrtenal, carvacrol, eugenol, trans-myrtenol acetate, isobornyl 2-methyl butanoate i caryophyllene oxide, 9-epipectachol B w korzeniu; (2-glyceryl)-O-coniferaldehyde1)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3210009/
Nie używać u dzieci poniżej 2 roku życia. U starszych zmniejszyć dawkę (zawsze zalecane są one jak dla osoby dorosłej,dla dzieci powinna wynosić ona 1/3 dawki dla dorosłego czyli np. preparaty firmy now foods gdzie zalecenia są do 6 kapsułek 500mg ziela złocienia maruny dziennie, dla dziecka powinny wynosić one max.2kaps dziennie). 68)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3210009/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧2, ⇧63, ⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3210009/ |
---|---|
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28959674 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28522946 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28423582 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28314243 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28213105 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27997959 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27980595 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27717727 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18277052 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18071724 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18066113 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25664142 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23933184 |
⇧16 | sci-hub.io/10.1055/s-0042-101942 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26607466 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26141762 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25289524 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15501437 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25286681 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25233607 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24867850 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16033387 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25892430 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11276299 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24810433 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15616293 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20732450 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21886554 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21829151 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25610476 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12909272 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24573421 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24035441 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22923197 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23688583 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11446741 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11410248 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11514225 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21928368 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21272923 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20878078 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17470383 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19949351 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19182396 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19441011 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22435410 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8105061 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3248111 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2459017 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2441022 |
⇧53 | botanicscience.blogspot.com/2014/05/wrotycz-maruna-zlocien-maruna-w.html |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10382317 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25775817 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22735892 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22359368 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22155740 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17882939 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17556802 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16120045 |
⇧62 | sci-hub.io/10.1111/j.1526-4610.2012.02282.x |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11877332 |
⇧65 | Shrivastava 2006 i Cady 2011 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18021597 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15503788 |
Kwas walproinowy czy też Depakina (lek zawierający tą substancję) to substancja/lek na padaczke i chorobe dwubiegunową i jest to temat na dzisiaj z którym zajmowałem się przez ostatnie 100 roboczogodzin. Jest to o tyle istotny i dla mnie ważny temat iż wg.badań kobiety zażywające Depakine czy kwas walproinowy kompletnie nie zdają sobie sprawy co biorą. Już nawet nie mowie o tych, które nie planują dzieci …ale są też takie które są zdecydowane na dziecko i w czasie ciąży będą stosować ten pseudo-lek. Z jednego z raportów w brytyjskim magazynie medycznym zostało ankietowanych prawie 3000 kobiet z padaczką i 20% nawet nie wiedziało o skutkach ubocznych Depakiny czy innego leku zawierającego kwas walproinowy. Uwierz mi, że ta liczba jest mocno zaniżona gdyż wiele osób nie lubi przyznawać się do nie wiedzy i własnej głupoty(bo nie sprawdzenie skutków ubocznych w przypadku tego leku to niestety mocno nie rozważne posunięcie). Ponadto kolejne 27% nawet nie usłyszało nic o skutkach ubocznych od swoich lekarzy(tu tak samo obstawiam że procent jest zaniżony gdyż kto chodząc przez dłuższy okres czasu przyzna się, że popełnił błąd i odwiedzał lekarza, który zachwala leki a nie mówi nic o skutkach ubocznych?). Zatem jest to minimum 47% kobiet żyjących w niewiedzy a moim zdaniem będzie to nawet i z 70-80% co jest wręcz przerażające. 1)http://search.proquest.com/openview/b19103c764e4339917060ee2444201f2/1.pdf?pq-origsite=gscholar&cbl=2043523 .Poniżej przedstawię zatem absolutnie wszystkie możliwe skutki uboczne kwasu walproinowego i leku Depakina (i innych temu podobnych, słowo klucz to kwas walproinowy/walproinian). Oczywiście są też jakieś tam pozytywne skutki, o których też wspomnę. Na ten artykuł poświęciłem gigantyczną ilość roboczogodzin także dziękuje z góry za jego rozpowszechnianie i udostępnianie na facebooku. PS: niektóre badania zaprzeczają innym – w tym przypadku słowo klucz to dawka – mała dawka może wywołać przeciwstawną reakcję do wysokiej – jej ustalenie jest tak naprawdę kluczowe jednak w przypadku tego leku – skutki uboczne są chyba nie warte jego testowania…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | http://search.proquest.com/openview/b19103c764e4339917060ee2444201f2/1.pdf?pq-origsite=gscholar&cbl=2043523 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24249529 |
⇧3, ⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23613074 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11263692 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28472621 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20695297 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23906561 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23836985 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22017376 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23819490 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16289809 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23812222 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20224318 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23774155 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20921570 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16288075 |
⇧18, ⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24868521 |
⇧19 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0009912013002890?via%3Dihub |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23755911 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23716898 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21492891 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23656451 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23632325 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21993183 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27255404 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23593740 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20199458 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22350964 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23541917 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17322992 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11765305 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26712070 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23073524 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22949360 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22743100 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21685521 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22618302 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21596216 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22209114 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22155806 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19682024 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19188736 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22119635 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388938 |
⇧46 | clinchem.aaccjnls.org/content/57/9/1233 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21717384 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20501539 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20816784 |
⇧50 | pl.wikipedia.org/wiki/Mikroglej |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20798865 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20732403 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20599868 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16981861 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16355811 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16715935 |
⇧57 | ajp.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.ajp.163.2.325-a |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20060174 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20013429 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10891991 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20006675 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19780793 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19135623 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19453719 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19292063 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15501631 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20540861 |
⇧68, ⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18472247 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19168820 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15812121 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10852092 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18922714 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18174556 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18461450 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17683602 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17662017 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17392393 |
⇧80 | researchgate.net/publication/6788768_Valproate_induced_isolated_neutropenia |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16192836 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16123451 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15858222 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25745980 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15794184 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12950923 |
⇧87 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Fanconiego |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12363104 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12221238 |
⇧90 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Westa |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12015170 |
⇧92 | pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_Menkesa |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11275589 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3090984 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11147471 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25167568 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11034872 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9328685 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1525801 |
⇧100 | hjpeds.com/article/S0022-3476(07)00602-6/fulltext |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7514959 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1844775 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2044503 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2111770 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2504612 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28590943 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28359767 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27550043 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602061 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27614006 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498245 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27422007 |
⇧113 | semanticscholar.org/paper/A-case-with-hyperammonemic-encephalopathy-triggere-Ciftci-Guler/7a028fc47b0e7341290a602ee1b0e3fbea505f6b |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462241 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27489470 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27511211 |
⇧117 | pl.wikipedia.org/wiki/PTEN |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27071011 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27208500 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27117552 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27264355 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27160812 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27124675 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27343825 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26599579 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26660113 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26677766 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26019740 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24571806 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25454122 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25439492 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25182413 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25907743 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27855134 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27776385 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27994833 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24800920 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24903676 |
⇧139 | secure.medicalletter.org/w1418a |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24636283 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27701058 |
⇧142 | researchgate.net/publication/21048049_Edema_Associated_with_Long-Term_Valproate_Therapy |
⇧143 | neurology.org/content/56/1/139.2.full.html |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26427136 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25031190 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28138106 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28141910 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28230635 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28315807 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27918244 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27938419 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26074764 |
⇧153 | docslide.net/documents/fracture-blisters-and-sodium-valproate-two-case-reports.html |
⇧154 | jaad.org/article/S0190-9622(06)01796-8/fulltext |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20503316 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23949302 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24021575 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24211652 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24147016 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24039965 |
⇧161 | journal.frontiersin.org/article/10.3389/fnins.2012.00006/full |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22358107 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23810771 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22506014 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26729968 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20814328 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15579172 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11389179 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16730152 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16600518 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15164191 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14978230 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26942921 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7586665 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28408298 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1647774 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10958523 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9890258 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26805038 |
⇧180 | neuro.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.neuropsych.13060126 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27724948 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27798867 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5116827/ |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22737297 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22923031 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20978517 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23404572 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22343008 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23099353 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22704966 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22664116 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19628741 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19800389 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16775228 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21868496 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21975791 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14702509 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22532550 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21775495 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20614021 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17415473 |
⇧202 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_wymiotów_cyklicznych |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18752910 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18953683 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18615588 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570928 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16837598 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27244466 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26933051 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27411759 |
⇧211 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/imj.13125/abstract |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27099936 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24736121 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26856821 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24699060 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27999308 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27424124 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27432062 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26551768 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25207308 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25206605 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25374508 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27588130 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8876946 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10700573 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25443723 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807426 |
⇧228 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27928635 |
⇧229 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28243027 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28184324 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28040492 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24854198 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24664792 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25793707 |
⇧235 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24950983 |
⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26179902 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21469507 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7925144 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19280426 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26634177 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20587742 |
⇧242 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18455911 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19694338 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23104247 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23134463 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322665 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27638451 |
⇧248 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25732953 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000991 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25000991 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26639559 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24733439 |
⇧253 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27142346 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25802006 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28112972 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28124216 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24107455 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27878518 |
⇧259 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28407680 |
⇧260 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26276454 |
⇧261 | bmj.com/content/339/bmj.b3751 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24618639 |
⇧263 | evidence.nhs.uk/formulary/bnf/current/a1-interactions/list-of-drug-interactions/antiepileptics/sodium-valproate |
⇧264 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0278584608001899?via%3Dihub |
⇧265 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18006438 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27630284 |
⇧267 | escholarship.org/uc/item/21t5616d |
⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11580761 |
⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11044815 |
⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26538961 |
⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16511884 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28593135 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26223287 |
Kolejna część tłumaczeń(ostatnia) wypowiedzi autorytetów z chorób chronicznych z USA. Są to 'złote myśli’ Scotta – chłopaka który przeleczył boreliozę i teraz jest jakby nie patrzec naturopatą – wręcz wyznawcą sposobów leczenia organizmu Dr.Klinghardta. Miłej lektury.
Dr. Dietrich Klinghardt
Dr.Lee Cowden
Inne ciekawostki
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Andrographis ogólnie rzecz biorąc działa pozytywnie praktycznie na wszystko. Posiada działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, antybakteryjne(działa na krętki Boreliozy, zarodźce Malarii, krętki Syfilisu i inne bakterie), antywirusowe, przeciwko robakom, antynowotoworowe, przeciw biegunkom, wykazuje pozytywne działanie w przypadku cukrzycy, przeciwgrzybiczne, osłonne w stosunku do wątroby i serca, przeciwzakrzepowe, uspokajające, wykrztuśne, żółciopędne.
Jest to roślina bardzo dobrze przebadana także wszystkie jej zalety zostały potwierdzone w in vitro jak i in vivo.
Wg.badań andrographis z pośród 20 innych roślin które wykazywały działanie przeciwzapalne, wykazywał najmocniejsze działanie w obniżeniu cytokiny zapalne IL-1b będąc mocniejszą substancją niż deksametazon (glikokortykosteroid o bardzo silnym działaniu przeciwzapalnym).
Działanie antybakteryjne
Wykazuje mocne działanie antybakteryjne przeciwko gronkowi złocistemu, krętkowi boreliozy, syfilisu, malari. Wykazuje takżę działanie w infekcji pałeczką ropy błękitnej (P. Aeruginosa) która bardzo często wykazuje oporność na antybiotyki w ostatnim stadium doprowadzając do zapalenia płuc lub sepsy. Jest skuteczny vs prątki gruźlicy. Myszy, którym podano szczepionkę na Salmonelle w połączeniu z Andrographisem zaczeły wytwarzać przeciwciała specyficzne dla Salmonelli. Andrographis jest wykorzystywany w leczeniu zespołu Weila(wywołanych przez krętki Leptospirozy). Wyniki leczenia Weila były porównywalne z leczeniem antybiotykiem (Nitrofurantoiną) jednak ze znacznie mniejsza ilością skutków ubocznych.
Działanie antywirusowe
Substancje wyizolowane z Andrografisu takie jak Andrografolidy i didehydrografolidy w badaniach wykazały właściwości antywirusowe przeciwko wirusom z grupy herpes simplex (HSV-1).
Działanie przeciwpasożytnicze
Wykazuje znaczące działanie przeciwpasożytnicze przeciwko gliście ludzkiej (Ascaris lumbricoides) – robakowi typowo bytującemu w ludzkim organiźmie. Kilka różnych odmian andrografisu wykazało w badaniach in vitro i in vivo całkowite powstrzymanie rozprzestrzeniania się pasożyta/zarodźca Malarii(conieco o Malari pisałem już tutaj).
Przy jakich infekcjach andrographis nie wykazuje pozytywnego działania?
Nie wykazał efektywnego działania przy infekcji E.coli, klebisiella pneumonia, Salmonella, Shigella, paciorkowcem, i gronkowcem(in vivo) – są to po prostu za słabiutkie infekcje jak na tak mocne zioło ;-).
Przeziębienia i zakażenia drug oddechowych
Wykazuje działanie prewencyjne w przeziębieniach. Redukuje wszystkie symptomy przeziębienia wliczając w to bóle głowy, bóle ucha, kaszel, katar, gorączka, zmęczenie (w badaniach stosowano 100mg andrografisu o stężeniu grafolidów 31.% 2x dziennie przez 5dni). 1200mg Andrografisu przez 4 dni zredukowało wszystkie w/w symptomy już w trakcie drugiego dnia i jak najbardziej nadaje się w przypadku leczenia nim dzieci.
W jednym z badań Andrograpfis wypadł lepiej niż popularne zioło na przeziębienie u dzieci(i dorosłych) – Jeżówka(Echinacea) (Ci którzy zażywali andrografis mieli zdecydowanie mniej wydzieliny w nosie). Wykazuje on również właściwości redukujące stany zapalne gardła jak i migdałków przy dawce 3-6gram.
Wykazano, że dawka 6 gram ma takie samo działanie przeciwzapalne jak Acetaminophen (Tylenol). Zaobserwowano jedynie niewielkie skutki uboczne u 20% osób z badanej grupy. Andrographis wykazał również efektywność w leczeniu infekcji zatok. Przy leczeniu zapalenia górnych drug oddechowych ekstrakt w kapsułkach był lepszy (efektywność 88%) niż ekstrakt wodny (61%). Andrographolid działa ochronnie na dym papierosowy, który prowadzi do uszkodzeń płuc.
Andrografis a jelita
Wykazuje działanie przeciwzapalne w przypadku chorób związanych z zapaleniem jelita. U myszy wykazał np. całkowite zniesienie zapalenie jelita grubego. W innym badaniu u ludzi którzy spożywali 1.2-1.8grama andrografisu stan zapalny znacząco się zmniejszył w porównaniu do grupy kontrolnej spożywającej placebo. Andrografis wykazał również znacznie szybsze gojenie się śluzówki żołądka (przy dawce powyżej 1.2grama) w porównaniu z grupą placebo. Z badań wynika także, że nalewka alkoholowa na andrografisie wykazała 88.3% skuteczności wyleczenia czerwonki bakteryjnej i 91.3% zatruć żołądkowo-jelitowych. W/w zioło posiada także właściwości przyspieszające i poprawiające trawienie jak i również wchłanianie węglowodanów poprzez aktywację disacharydaz jelitowych=enzymów (maltazy, sacharazy i laktazy) – także jeśli ktoś nie trawi kompletnie laktozy(a większość ludzi po kilku latach od urodzenia nie jest w stanie strawić jej w większych ilościach) powinno się to zmienić dzięki właściwościom andrografisu zwiększającym aktywację enzymu laktazy.
Właściwości antynowotworowe Andgrografisu:
– reguluje 939 genów odpowiedzialnych za antynowotworowe właściwości organizmu
– Andrografolid wykazuje bezpośrednie działanie antynowotworowe w wielu typach nowotworów poprzez zastopowanie namnażania się/podziału komórek nowotworowych
– Kuracja andrografolidem znacząco zwiększa skuteczność niektórych leków chemicznych, toksycznych dla komórek nowotworowych
– Działanie androgrofolidu polega na blokowaniu wzrostu komórek nowotworowych poprzez ingerencję w ścieżki działania mitochondriów komórkowych
– Andrografolid wykazuje również właściwości uśmiercania komórek rakowych
– Wykazano, że andrografolid zwiększa cytotoksyczność białych krwinek przeciwko komórkom nowotworowym
– W lekoodpornej chorobie nowotworowej jelit i odbytnicy, androgrofolid jest w stanie zwiększyć toksyczność niektórych leków chemioterapeutycznych takich jak 5-fluorouracyl, adriamycyna czy cisplatyna
– Andrografolid wykazuje działanie blokujące wzrost i namnażanie się komórek raka jelita gróbego
– W badaniach wykazano, że andrografis spowolnił wzrost polipów w jelicie grubym, które są powiązane ze zwiększonym ryzykiem nowotworu jelita grubego
– Andrografolid wywołuje śmierć komórek raka piersi u kobiet(zwiększając białko p53)
– W badaniach na myszach z nowotworami, andrografolid hamował wzrost i namnażanie się komórek nowotworowych
– Andrografolid wykazuje wysoki stopień cytoksyczności w leczeniu ostrej białaczki szpikowej
– Andrografolid redukuje podział komórkowy oraz zwiększa apoptozę w przypadku szpiczaka mnogiego
– Andrografolid wykazuje pozytywne działanie w przypadku czerniaka skóry w badaniach in vitro
– Andrografolid wykazał pozytywne działanie w przypadku raka skóry u myszy. Wykazano likwidację 36% komórek nowotworowych przy dawce 100mg/kg, przy dawce 200mg/kg do 52%.
– W innym badaniu andrografolid wykazał działanie spowalniające wzrost i podział komórek raka skóry (komórki A431,M14,UACC62) u ludzi
– Andrografolid hamuje proliferację ludzkiego glejaka mózgu
– Andrografolid w badaniach wykazał właściwości blokujące wzrost i reprodukcje 6 testowanych nowotworów płuc oraz hamował wytwarzanie enzymu metaloproteinazy 2 (MMP2), który przyczynia się do złych rokowań choroby
– Andrografolid wykazuje działanie antyoksydacyjne w stosunku do dymu papierosowego powodującego uszkodzenia płuc
– Andrografolid wykazuje działanie powstrzymujące wzrost i reprodukcje 2 typów lini komórkowych nowotworów nerek
– Andrografis wykazuje cytotoksyczność wobec lini komórkowej raka trzustki
– Andrografis jest naturalnym środkiem w przypadku leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów
– Andrografis nie wykazuje znacząco redukcji bólu, jednak redukuje ilość i intensywność opuchlizny stawów u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów
– Adrografis w dawce 200mg/kg w kombinacji z popularnym syntetycznym lekiem etorykoksybem, wykazał synergie działania i redukcję zapalenia stawów w RZS. W tym samym badaniu andrografis + etorykoksyb był znacznie skuteczniejszy niż wyekstrachowany z andrografisu andrografolid z etorykoksybem.
– Andrografis działa na redukcje czynników reumatoidalnych igA oraz C4
– Andrografis wykazuje działanie obniżające chroniczne stany zapalne w mózgach myszy(przenika przez barierę krew-mózg także u człowieka)
– Andrografis jest wysoce skuteczny w deficytach poznawczych/kognitywnych u cukrzyków. Obniża on poziom acetylocholinesterazy oraz stresu oksydacyjnego w hipokampie i korze przedczołowej. Więcej o acetylocholinie i acetylocholinesterazie pisałem już tutaj
– Andrografis może redukować stażenie się skóry (aplikowany bezpośrednio na nią) wywołanym przez promienie UV które powoduje zmarszczki, zmniejsza ilość wody podskórnej oraz zmniejsza elastyczność skóry
– Zaaplikowanie andrografisu na skóre zwiększyło zawartość kolagenu skórnego o 53.17% oraz zmniejszyło zaburzenia włókien kolagenowych wywoływanych przez promienie UV
– Andrografis jak i inne zawarte w nim substancje znacząco tłumią stany zapalne wywołane przez takie markery jak czynnik transkrypcyjny NFkappaBeta, TNF alfa, IL-6, MIP-2 oraz NO.
– Jak już wcześniej wspominałem z pośród 20 ziół wykazał on najsilniejsze działanie tłumiące cytokine zapalna IL-1b – był mocniejszy niż deksomytazon
– W badaniach na myszach którym wywołano stany zapalne Andrografis przyczynił się do zwiększenia przeżywalności
– Andrografis wykazał poprawę w hiperglikemi oraz w przypadku braku insuliny w badaniach na szczurach z cukrzycą
– Andrografis obniża poziomy trójglicerydów u pacjentów z bardzo wysokim ich poziomem(hipertrójglicedyremią)
– Dawka zaledwie 300mg/dzień andrografisu obniża trójglicerydy równie efektywnie jak lek na receptę – gemfibrozil
– Andrografis ma działanie ochronne na wątrobę przeciwko toksynom (przeciwko tetrachlorkowi węgla, alkoholowi, siarczanowi glukozaminy, paracetamolowi)
– Andrografis był w stanie uratować 55% komórek wątroby przed toksycznością paracetamolu w organizmach szczurów
– Dawki rzędu 20mg/kg masy ciała powodowały wzrost komórek CD4+ u pacjentów z HIV(są one zawsze obniżone)
– Andrografis zabezpiecza przed marskością wątroby u szczurów. Dawki rzędu 500mg/kg znormalizowały ilość wolnych rodników, hamowały podział komórek i wzmagały śmierć komórek problematycznych
– Nalewka z andrografisu wykazała zwiększenie wątrobowego systemu obronnego przeciwko wolnym rodnikom(SOD,katalaza,glutation – nieco więcej o SOD pisałem już tutaj) oraz zmniejszała dehydrogenaze mleczanową
– Andrografis może być pomocny przy leczeniu zaburzeń krzepnięcia krwi poprzez jego zdolność do zmniejszania ilości płytek krwi
– Andrografolid u myszy zdecydowanie zmniejszył formowanie się wolnych rodników(ponadtlenki i tlenek azotu), poprzez powstrzymanie zapalenia organizmu powstałego na skutek karagenu (jest to bardzo częsty dodatek do żywności!)
– Andrografis brany w dawce 1gram dziennie przez 5 dni wykazywał takie samo działanie w redukcji ropy,krwi i białka w moczu (po leczeniu kamicy nerkowej) jak antybiotyki na recepte
– Zwiększenie maksymalne dawki nie wiele daje tj.dużo wcale nie znaczy lepiej. W jednym z badań zwiększono dawkę 10krotnie i biodostępność zmniejszyła się 4 krotnie (u szczurów). Wynika to z limitowanej ilości która jest w stanie przyjąc komórka ciała.
– U myszy przy mocnym stanie zapalnym dawki od 0.78 do 6.25mg/kg obniżyły stan zapalny. Jednakże dawka powyżej 6.25mg/kg nie hamowała zapalenia tak jak niższe dawki.
– Wg.badań około 20% spożywających andrografis doświadcza skutków ubocznych(niewielkich – jak już wcześniej wspomniałem jest to na przykład tymczasowa utrata smaku)
– Spożywanie andrografisu powodowało redukcję ciśnienia w żyłach oraz zmniejszenie pulsu(u szczurów),co sugeruje, że może on być odpowiedzialny za niskie ciśnienie krwi
– Zabronione jest go stosowanie w ciąży ze względu na ryzyko poronienia, przed zajściem w ciąże również jest to odradzane
– Andrografis w badaniach wykazał zmniejszenie płodności u szczurzych samców
– Ekstrakt z andrografisa w dawce 20mg/kg dziennie przez 60dni powoduje zatrzymanie produkcji spermy
– Z kolei spożywanie 50mg/kg andrografolidu u mysich samców raz dziennie przez 8 tygodni nie miało żadnego wpływu na spermę. W 4 tygodniu testu poziom testosteronu wzrósł
– Dawki 1000mg/kg andrografisu(stęzenie andrografolidu 6.1%) przez 60dni nie wykazały żadnej toksyczności
– Andrografis wykazuje pozytywne właściwości przeciwko Treponema denticola(bakteria powodująca stany zapalne dziąseł)
– Andrografis mimo że nie zabija e.coli skutecznie oczyszcza z toksyn przez nie produkowanych
– Jest skuteczny w niwelowaniu wirusowych zapaleń wątroby typu B i C
– Wg.badań andrografis wykazuje b.dobrą skuteczność w przypadku leczenia gangren, opryszczki, ospy wietrznej, świnki, egzemy, oparzeń i zapalenia pochwy.
– W połączeniu z azytotymidyną, andrografis wykazuje lepsze działanie lecznicze w przypadku osób chorych na HIV
– Na sam koniec muszę zaznaczyć, iż andrographis wydalany jest w 50% w ciągu 2 godzin także stosowanie go praktycznie co godzinę w ciężkich przypadkach jest jak najbardziej uzasadnione i niezbędne.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostepnij!
Polub tego bloga na FB https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,400516,bakterie-powodujace-zapalenie-dziasel-zwiazane-z-ryzykiem-choroby-serca.html
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19752167
cmjournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/1749-8546-5-17
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24799081
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=a.+paniculata+five+strains+of+bacteria+species%2C+Methicillin+Resistant+Staphylococcus+aureus+(MRSA
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26245695
altmedrev.com/publications/16/1/66.pdf
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17321475
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Wiart+C%2C+Kumar+K%2C+Yusof+MY%2C+et+al.+Antiviral+properties+of+ent-labdene+diterpenes+of+Andrographis+paniculata+N
ees%2C+inhibitors+of+herpes+simplex+virus+type+1.+Phytother+Res
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=.+Kaleysa+Raj+R.+Screening+of+indigenous+plants+for+anthelmintic+action+against+human+Ascaris+lumbricoides.+Part+I.+
Indian+J+Physiol+Pharmacol+1975%3B19%3A47-49
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Najib+Nik+A%2C+Rahman+N%2C+Furuta+T%2C+et+al.+Antimalarial+activity+of+extracts+of+Malaysian+medicinal+plants.+J+Eth
nopharmacol+1999%3B64%3A249-254.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Dua+VK%2C+Ojha+VP%2C+Roy+R%2C+et+al.+Antimalarial+activity+of+some+xanthones+isolated+from+the+roots+of+Andrographis+paniculata.+J+Ethnopharmacol
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2230623
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Voravuthikunchai+SP%2C+Limsuwan+S.+Medicinal+plant+extracts+as+anti-Escherichia+coli+O157%3AH7+agents+and+their+effe
cts+on+bacterial+cell+aggregation.+J+Food+Prot+2006%3B69%3A2336-2341
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=a.+paniculata+five+strains+of+bacteria+species%2C+Methicillin+Resistant+Staphylococcus+aureus+(MRSA
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15095142
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20092985
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1797953
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12487322
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14750201
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23146110
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23292349
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3538174/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3938507
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23306212
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14641821
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18645026
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11486001
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19752167
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16395645
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18619950
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390042
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161898
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22804248
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16395645
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26707811
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22634579
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26410998
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19408036
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19745004
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26810454
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26903706
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24799081
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19745004
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23023025
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26434249
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25280007
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20654565
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Sheeja+K%2C+Shihab+PK%2C+Kuttan+G.+Antioxidant+and+anti-inflammatory+activities+of+the+plant+Andrographis+paniculata
+Nees.+Immunopharmacol+Immunotoxicol+2006%3B28%3A129-140.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10925397
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23292890
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7561556
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17650544
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16562826
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21438648
cmjournal.biomedcentral.com/articles/10.1186/1749-8546-5-17
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11081986
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19745004
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15095142
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20092985
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1797953
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19447157
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10925397
jpharmsci.org/article/S0022-3549(15)31870-0/fulltext#s0015
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2818412/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3619690/
hindawi.com/journals/ecam/2013/846740/abs/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=Antifertility+effect+of+Andrographis+paniculata+(Nees)+in+male+albino+rat.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20435079/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9421258
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19636073