„Życie bez pieczywa” – Christian B. Allan, Wolfgang Lutz to kolejna książka którą miałem okazje jakiś czas temu szybko przeczytać. Nie spodziewałem się żadnej rewelacji, pomimo tego jak z każdej książki jestem w stanie wyciągnąć coś interesującego czego nie wiedziałem lub po prostu mnie zaciekawiło i zmusiło do dalszych poszukiwań i edukacji. Tak samo było z życiem bez pieczywa. Poniżej wszystkie ważniejsze kwestie zawarte w w/w książce.
– Braki wit.B doprowadzają do arteriosklerozy i chorób serca
– Sugeruje dietę niskowęglowodanową
– Obniżenie poziomu insuliny może zwiększyć pobór witamin z grupy B
– 8 aminokwasów musi być pobierane z jedzenia
– Kwasy nasycone są mniej podatne na utlenianie
– W jego diecie nie ma miejsca na pieczywo, makarony, żboża, ziemniaki, płatki śniadaniowe, wyroby cukiernicze czy suszone owoce
– Główna zasada – nie przekraczać 72gram cukrów dziennie i jedzenie dużej ilości tłuszczy
– Określa poziom węglowodanów w jednostkach chlebowych, 1 jednostka to 1 bułłka = 12 gram węglowodanów także dozwolone jest jedzenie 6 jednostek chlebowych
– Rodowici eskimosi żywili się tylko mięsem (tłuszcz i białko) – praktycznie nie chorowali
– Po pojawieniu się węglowodanów zaczeły dopadać ich choroby cywilizacyjne
– „Sursdole MEdical diet” to dieta lecznicza, lecząca także stwardnienie rozsiane (niskowęglowodanowa)
– Wśród eskimosów nie ma komplikacji w porodach dzieci co autor przypisuje diecie tłuszczowej
– Hormon wzrostu goi rany
– Insulina dostarcza glukozy do komórek oraz przekształca cukier w glikogen lub tłuszcz
– Glukagon ma działanie odwrotne do insuliny, informuje kiedy organizm ma spalać tłuszcz. Jest on podniesiony kiedy poziom insuliny spada do niskich poziomów
– Jeśli gromadzisz tłuszcz to glukagon nie jest wydzielany
– Nadmierny anabolizm (czyli odnowa tkanek i komórek) to np. tycie
– Insulina to hormon anaboliczny
– Glukagon to hormon kataboliczny
– Hormon wzrostu odpowiedzialny jest między innymi za wzrost włosów
– Spadek hormonu wzrostu negatywnie wpływa na układ odpornościowy, na chrząstkę, kości i tętnice
– Wzrost insuliny powoduje spadek hormonu wzrostu
– Czasami włosy nie rosną ale napewno przestają wypadać, poprawia stan skóry
– Podejrzewa się, że cukrzyca typu 1 powstaje na skutek infekcji wirusowej
– Ograniczenie jedzenia węglowodanów zmniejsza hiperinsulinizm
– To samo tyczy się hipoglikemi
– Sugeruje obniżenie węglowodanów do 72 gram dziennie, twierdzi że węglowodany złożone powodują najwyższe spadki cukru
– Dieta niskowęglowodanowa powoduje mniej urodzeń przez cesarskie cięcie
– Wykorzystanie tłuszczu podskórnego następuje wtedy, kiedy poziom cukru jest niski
– Dieta niskowęglowodanowa obniża cholesterol, wysokie spożycie podwyższa trójglicerydy
– Opornośc na insulinę to między innymi wysokie ciśnienie krwii
– l-karnityna transportuje kwasy tłuszczowe do wnętrza mitochondriów
– Koenzym Q10 zapewnia oddychanie komórkowe mitochondrialne
– Glukoneogeneza to pozyskiwanie glukozy z aminokwasów uzyskanych z białek
– U ludzi cholesterol nie jest wytwarzany kiedy podawany jest on z pokarmem
– Cholesterol nie ma kompletnie wpływu na śmiertelność (wg.różnych badań)
– Nikotyna przyspiesza postęp arteriosklerozy w kończynach dolnych (choroba Buergera)
– Przytaczają wiele badań z których można stwuerdzić, że cholesterol nie przyczynia się do chorób serca
– Jadanie produktów o wysokim indeksie glikemicznym możę zwiększać ryzyko chorób serca
– Homocysteina (wysoka) może spowodować zaleganie holesterolu LDL w tętnicach
– Niedobór B6,9 i 12 powoduje wzrost homocysteiny
– Jeden ze znanych patologów przeprowadził sekcje 200 osób po zawale serca – żadna nie miałą wysokiego poziomu cholesterolu
– Spożywanie dużych ilości węglowodanów prowadzi do miażdżycy
– Zbyt wysoka (gęsta) hemoglobina może spowodwać zawał lub udar
– Zmiany naczyniówkowe w siatkówce czy też nadciśnienie znika po przejściu na dietę niskowęglowodanową
– Leki przeciwciśnieniowe często nasilają cukrzycę
– Dieta obniża poziomy kwasu moczowego (wysoki poziom spożywanych węgli go podwyższa, szybko go podbija fruktoza i sorbitol)
– Allopurynol to inhibitor oksydazy ksantynowej który uczestniczy w procesie wytwarzania kwasu moczowego
– Dieta niskowęglowodanowa prawie zawsze pwooduje spadek cholesterolu
– Czynnikiem ryzyka w arteriosklerozie jest homocysteina oraz trójglicerydy
– Nadmierne poziomy kortyzolu i hormonów tarczycy uszkadzają tętnice
– Powolny rozkład ścian tętnic spotęgowany jest niedoborem hormonu wzrostu
– Wiele problemó z sercem mija po zastosowaniu diety niskowęglowodanowej
– Ograniczenie białka w diecie osób chorych na nerki nic nie daje
– Dieta niskowęglowodanowa pomaga przy zgadze i dyskomforcie jelitowym
– Długie leczenie tą dietą jest skuteczne w chorobie Leśniowskiego-Crohna
– Możę być przydatna w przypadku ograniczenia infekcji helicobacter pylorii
– Dieta bogata w węgle spowalnia perystaltykę jelit, jest dobyrm wsparciem w uchyłkowatości jelit
– Pomaga we wrzodzejącym zapaleniu okręznicy
– U osób z chorobą Leśniowskiego Crohna po paru miesiącach diety wzrasta poziom żelaza który zawsze jest nisko
– Kortyzon hamuje syntezę białek, hamuje to regenerację śluzówki jelita
– Konsupcja soków owocowych u dzieci hamuje ich wzrost
– Niska insulina u dzieci to wysoki poziom hormonów płciowych
– Węglowodany rozstrajają mechanizmy sytości, cukier uzależnia
– Dieta niskowęglowodanowa zwiększa poziomy hormonu wzrostu
– Kości ulegają osłabieniu (tak jak i zęby) pod wpływem nadmiaru insuliny
– Peroksydacja glutationowa usówa uszkodzenia błon lipidowych komórki (do działania wymaga selenu)
– L-karnityna zmniejsza ilość skurczów i osłabienie mięśni
– Wysoka insulina spowalnia produkcję karnityny
– Do produkcji karnityny z lizyny i metioniny niezbędna jest niacyna, wit C i żelazo
– L-karnityna w małych ilościach znajduje się w mięsie czerwonym
– EKG serca u osób z podejrzeniem ostrego zawału jest znacznie lepsze po kuracji 2g karnityny dziennie przez miesiąć
– L-karnityna zmniejsza poziomy dehydrogenazy mleczanowej co przyczynia się do lepszego metabolizmu tlenowego
– Karnityna zwiększa wykorzystanie glukozy przez organizm (zwiększa insulinowrażliwość komórek)
– U osób przyjmujących leki na obniżenie cholesterolu obserwuje się wzmożone występowanie nowotworów. Zapewne powodem są upośledzone mitochondria
na skutek obniżonego poziomu koenzymu Q10
– Komórki nowotworowe mają mniejszą ilość mitochondriów niż zdrowe
– W laboratorium brak glukozy przywraca oddychanie w komórkach nowotworowych
– Sugerują, że za procesy nowotworzenia odpowiedzialna jest wysoka insulina i glukoza
– Zwiększone poziomy insulinopodobnego czynnika wzrostu IGF-1 towarzyszy rakowi prostaty i piersi
– Nadmierny poziom insuliny może podnieść IGF-1
– Przy niskim poziomie T3 IGF-1 będzie także nisko
– Dieta niskowęglowodanowa przeciwdziała nadczynności tarczycy
– Po menopauzie nie obserwuje się związku pomiędzy poziomem IGF-1 a rakiem piersi
– Na diecie niskowęglowodanowej poziom estrogenó spada
– Maślan odwraca proces rakowacenia
– Eskimosi nigdy nie chorowali na nowotwory dopuki jedli bialko i tłuszcz
– Serce używa do wytwarzania energii prawie wyłącznie tłuszczu stąd nowotwór nigdy się tam nie rozwinie
– Diastaza – enzym rozkladający skrobię
– Polecają wpierw przejście na 9 jednostek chlebowych węglowodanów a później (po paru miesiącach) na 6
– Podczas tej diety możę dojść do krwawienia dziąseł – minie po paru miesiącach ( jest to reakacja układu odpornościowego na bakterie w jamie ustnej)
– W czasie tej diety osoby z osłabionymi mięśniami nabierają siły, grzybica pochwy znika, infekcje rzadziej Cię dopadają, rany goją się szybciej
– Sugerują zachować ostrozność w przypadku astmy
– Na wszystkie poważniejsze choroby polecają kortyzol lub prednizon (steroidy)
– Twierdzą że reakcja na szczepienia na tej diecie może być bardzo gwałtowna i wtedy też polecają steroidy (PD: jakies totalne nieporozumienie)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Ftalany są to substancje stosowane do produkcji żywic ftalanowo-glicerynowych (tzw. gliftali), które stanowią bazę dla lakierów i farb ftalowych, klejów czy też laminatów. Używane są również jako plastyfikatory.Bezpośredni kontakt z nimi przyczynia się do powstawania najróżniejszych dysfunkcji praktycznie każdego układu czy też organu w organizmie człowieka co później albo predysponuje(wraz z innymi czynnikami) do chorób czy też bezpośrednio je powoduje. Niestety predyspozycje genetyczne(jak zawsze zresztą) przyczyniają się do zwiększonej ich absorbcji przez co ich mniejsze dawki u niektórych ludzi mogą powodować konkretne problemy zdrowotne. W czym dokładnie występują ftalany?na co działają i jak ograniczyć ich absorbcje?Artykuł dedykuje wszystkim rodzicom dzieci autystycznych(i tymi z problemami neurologicznymi), którzy w badaniu kwasów organicznych (OAT) mają podwyższony lub wysoko kwas chinolinowy (Quinolinic Acid) czy też – jakby nie patrzeć , też związany z nadmierną ekspozycją na ftalany.
Co wręcz przeraża – w oczyszczalniach ścieków ftalany nie są w pełni 'wyłapywane’ przez filtry także przedostają się dalej do ekosystemu. 174)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27642822
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28501012 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28391856 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27719622 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27588698 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28231065 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28371296 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26310707 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28558421 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27072648 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27372065 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25341819 |
⇧12, ⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5027605/ |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27522423 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4837386/ |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4590739/ |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28842438 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25216151 |
⇧18 | sci-hub.io/10.1038/jes.2015.33 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21505796 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22652904 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24704966 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22563949 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24674441 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5187886/ |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18214902 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28892847 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28850937 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28800472 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28475976 |
⇧30 | sci-hub.io/10.1016/j.envpol.2017.04.039 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27567353 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26450281 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22537663 |
⇧34 | hub.io/10.1016/j.envpol.2017.04.039 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28392331 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28390300 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28329946 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28274229 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28174042 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25753462 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28153396 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152472 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152410 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25743932 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28099427 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17589594 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28095285 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28040128 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27943041 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27907809 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27884522 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28554096 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25402001 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27875712 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26654562 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28938100 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27822670 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27649471 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28939183 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28686951 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22472124 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27648964 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27575365 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26275958 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26087406 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25614580 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27559705 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25348326 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28426647 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27432241 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27428989 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27235111 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212185 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28754983 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28416457 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27164441 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27148549 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27138838 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27135907 |
⇧81 | pl.wikipedia.org/wiki/Receptory_aktywowane_przez_proliferatory_peroksysomów |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27133914 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12805656 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26667027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26894419 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26867866 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26585812 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28595985 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27863867 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26524146 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26520405 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26490897 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26439087 |
⇧94 | pl.wikipedia.org/wiki/Komórki_Leydiga |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23890968 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23579005 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26385792 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257159 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26108271 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101203 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26095249 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26081030 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26073845 |
⇧104 | Lopez-Carrillo et al., 2010 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26042594 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23383031 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25913154 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25811352 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4349159/ |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24637910 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25770461 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25765776 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28898934 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622280 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23977034 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24934852 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24503621 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25460639 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25445825 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25230320 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25442219 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25388623 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28614761 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25121464 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28359975 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25384258 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25369342 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24858230 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25207995 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28875446 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28146055 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25081364 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25050905 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25044062 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23874772 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23738920 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23706605 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23314200 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22871597 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22723514 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22564763 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21763743 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23585028 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22049059 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21440837 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11301413 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7701518 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15046772 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11259618 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15513900 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19822263 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19483380 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19386278 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19330797 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19165392 |
⇧156 | mefanet.upol.cz/BP/2010/2/103.pdf |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18473744 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5439185/#B92 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26718607/ |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24075507/ |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25295592/ |
⇧162 | Swan S.H., Main K.M., Liu F., Stewart S.L., Kruse R.L., Calafat A.M., Mao C.S., Redmon J.B., Ternand C.L., Sullivan S., Teague J.L., Study for Future Families Research Team: Decrease in anogenital distan- 506 Postepy Hig Med Dosw (online), 2013; tom 67: 499-506 ce among male infants with prenatal phthalate exposure. Environ. Health Perspect., 2005; 113: 1056-1061 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25725197 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25652062 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27331296 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26333673 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22191658/ |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25081008 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21714771 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21515331 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20466057 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21573189 |
⇧173 | TOXICOLOGY AND APPLIED PHARMACOLOGY 54, 392-398(1980) Study of the Testicular Effects and Changes in Zinc Excretion Produced by Some n-Alkyl Phthalates in the Rat PAUL M.D. FOSTER, LUCY V. THOMAS,MELVYN W. COOK,AND SHARAT D. GANGOLLI |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27642822 |
Rak piersi (nowotwór piersi) to bardzo skomplikowany typ nowotworu ze względu na mnogość procesów, które występują podczas tej choroby. Skuteczność 'leczenia’ konwencjonalnego tego typu raka jest bardzo wysoka a to z tego względu, że pierś z nieprawidłową tkanką jest po prostu po prostu odcinana. Bardzo mnie dziwi stosowane po takim zabiegu stwierdzenie 'pokonała Pani raka piersi’ ,gdyż jakbym miał raka prącia a po jego wycięciu plus naświetlaniu , lekarz by mi coś takiego powiedział to bym go strzelił chyba w twarz – jak dla mnie wycięcie to co najwyżej Perrusowe 'zwycięstwo’. Stan depresji po utraceniu synonimu męskości (czy też w przypadku kobiet – piersi) jest raczej nie do opisania i bez problemów wywoła poważną depresję – a z tego pojawi się masa innych, ciężkich chorób. Co się dokładnie dzieje w chorobie nowotworowej piersi?jakie czynniki wpływają na ten typ raka i wreszcie co wpływa na zahamowanie przerzutów, rozrostu i wreszcie na całkowite wyleczenie?( z naturalnych substancji oczywiście). Art. podzielony na 2 części.
Z tysięcy badań jakie przerobiłem takie wnioski mi(i nie tylko mi,bo tysięcy naukowcom) się nasuwają(tj.co w większości przypadków się dzieje w organizmie człowieka z rakiem piersi i co powinno zostać zahamowane lub aktywowane):
Wiedz że spędziłem nad tym tematem ogromną ilość roboczogodzin i pomimo tego nie jestem w stanie Ci wyłożyć wszystkich informacji na temat enzymów, białek, genów i szlaków sygnałowych które tutaj wymieniłem stąd też pierwsza cześć jest dość mocno techniczna. Druga – lista ziół i substancji, które działają na raka piersi(z opisem co powodują w tym typie raka) jest zdecydowanie jaśniejsza. Pamiętaj, że większość historii, które słyszałeś na temat wyleczeń raka piersi metodami alternatywnymi jest najprawdopodobniej prawdziwa a przynajmniej ja potrafię je wyjaśnić. Przykład?Na pewno słyszałeś o kobiecie, która piła 5kg soku z marchewki i dzięki temu wyleczyła się z raka piersi – jak to wytłumaczyć?retinoidy mają udowodnione działanie antyrakowe względem raka piersi a picie soku na dodatek bardzo polepsza absorbcję beta karotenu(który przekształca się do witaminy A). Wiedź, że błonnik upośledza absorbcję karoteinoidów z marchewki stąd (nie wiem czy w ogóle o tym ta dziewczyna wiedziała – raczej podejrzewam, że było to przeczucie/podświadomość) też picie tego soku maksymalnie zwiększyło szanse tej dziewczyny na przeżycie. Jeśli jeszcze piła ten sok w niedużych ilościach, ale regularnie/często codziennie to nie pobudzała za mocno insuliny przez co nie dokarmiała niepotrzebnie tkanki rakowej. Inny przykład?Dieta dr.Gersona – niemieckiego lekarza i naukowca przede wszystkim – lecząca każdy typ raka, polega między innymi na podawaniu owsianki na wodzie. Zwykły(czy tam nawet niezwykły) dietetyk powie „Gluten+kwas fitynowy+ zboża = stan zapalny = zdecydowanie unikaj”. Namaczanie redukuje poziomy kwasu fitynowego ale…to między innymi on wykazuje właściwości przeciwnowotworowego. A dlaczego?hamuje telomeraze – coś dzięki czemu możesz żyć wiecznie musi zostać zastopowane w chorobie nowotworowej,gdyż telomeraza występuje w intensywnie dzielących się komórkach tkanki nowotworowej i jest w nich bardzo aktywna. Max Gerson to człowiek wybitny – ponadczasowy geniusz bo takich i innych produktów w jego diecie jest multum. Także najważniejsze jest w jakim stadium życia/zdrowia się znajdujesz, co Ci doskwiera i ewentualnie jak wyglądają u Ciebie mutacje genetyczne – pod te elementy budujesz dietę – jechanie całe życie na jednej niezmienionej diecie zaprowadzi Cię….nie tam gdzie chcesz. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27869171 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18246318 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24196838 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4449873/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27009091 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2886087/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21693041 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26996623 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12594813 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17651059 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27121210 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27989600 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28131840 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26369543 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347290 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17076197 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15226458 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21283672 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212167 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19760502 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10604474 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2142277 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12234599 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11331750 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27111245 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28123641 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23667623 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26710692 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24096482 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24045366 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25213553 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23511245 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28052019 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26751847 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945086 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17822320 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25963903 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23369609 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26778715 |
⇧41 | pbkom.eu/sites/default/files/artykulydo2012/STRUKTURA%20I%20FUNKCJE%20BARIERY%20KREW-MÓZG.pdf |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24027432 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794518 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16033851 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17686306 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25053741 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12810536 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121229 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9164653 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21187089 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25916999 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21131637 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20571736 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22901140 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26456774 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16307521 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12762645 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27751350 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16168140 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14623178 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27510838 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12138405 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28147314 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15095265 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23662114 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884946 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698525 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27731376 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10774572 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11280795 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18245667 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12566306 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9515800 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14715431 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27712588 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17999388 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26378045 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1971219/ |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12242698 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8865161 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9751635 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884867 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21604273 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12100737 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12012621 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23077249 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23335521 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524906 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18210875 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18667769 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16172194 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26706681 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349798 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23140579 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1728401 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9607543 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9495240 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20957523 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12592380 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23814496 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24938129 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10813718 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16204061 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17201186 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14734471 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19666078 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408376 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17961621 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19528470 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22393400 |
Kolejna część tłumaczeń(ostatnia) wypowiedzi autorytetów z chorób chronicznych z USA. Są to 'złote myśli’ Scotta – chłopaka który przeleczył boreliozę i teraz jest jakby nie patrzec naturopatą – wręcz wyznawcą sposobów leczenia organizmu Dr.Klinghardta. Miłej lektury.
Dr. Dietrich Klinghardt
Dr.Lee Cowden
Inne ciekawostki
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Hormon wzrostu (somatotropina) jest hormonem niezbednym do wzrostu i rozwoju organizmu czlowieka. Posiada wiele korzysci zdrowotnych, jednak w nadmiarze, powoduje takze i problemy. W/w hormon syntetyzowany i wydzielany jest przez przedni plat przysadki w mozgu.
Wydzielanie hormonu wzostu kontrolowane jest glownie przez dwa hormony – hormon uwalniajacy GH(GHRH) oraz somatostatyne. GHRH stymuluje uwalnianie hormonu z krwi podczas gdy somatostatyna hamuje jego uwalnianie. Samo wydzielanie hormonu wzrostu odbywa się pulsacyjnie, a częstotliwość i intensywność impulsów zależy od wieku i płci. Moze on byc wydzialny nawet w doroslym zyciu juz po wzroscie ciala, pelniac inne wazne fizjologiczne funkcje. W okresie niemowlecym, wydzielanie GH jest niskie, ale ciagle wzrasta az do okresu dojrzewania, kiedy to wydzielanie w/w hormonu znacznie sie zwieksza, a zmniejsza w pozniejszym okresie dojrzewania i pozostaje juz stabilne do ok.30roku zycia. Nastepnie nastepuje linowy spadek wydzielania GH, az do poznego wieku starczego. W jajnikach GH łączy się ze swoistym receptorem w komórkach ziarnistych, tekalnych i komórkach ciałka żółtego, promując proces steroidogenezy i gametogenezy.
Pozytywne wlasciwosci hormonu wzrostu
Hormon wzrostu pozytywnie wplywa na gojenie sie zlaman kosci. Odgrywa takze wazna role w metabolizmie kosci i moze przyczyniac sie do zwalczenia osteoporozy poprzez utrzymanie gestosci mineralnej kosci co zapobiega zlamaniom spowodowanych osteoporoza.
Negatywne wlasciwosci Hormonu Wzrostu
Wydzielanie hormonu wzrostu zwieksza sie podczas niskich poziomow cukru we krwi.
Za wysokie poziomy hormonu wzrostu / GH powoduja opornosc na insuline. Prowadzi to do zmniejszenia zuzycia glukozy przez miesnie i wzrostu stezenia glukozy we krwi. Sa badania w ktorych wykazano, ze nadmiernie wysokie poziomy hormonu wzrostu prowadza do cukrzycy typu 2(jak i rowniez retinopatii cukrzycowej)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3262362/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3262362/
jci.org/articles/view/113673/scanned-page/745
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3262362/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12868124
jci.org/articles/view/103824/scanned-page/487
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7854168
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8548046
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1891468
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16444180
circ.ahajournals.org/content/92/2/262
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7600659
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7852519
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7600659
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1234282/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1501119/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19480608
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20629339
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3917585/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3917585/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10993598
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20629339
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10352397
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1458019
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1458019
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10352397
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3870652/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8784075
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12435897
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12435897
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2439518/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11387232
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8931648
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3183519/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3183519/#ref1
scielo.br/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0365-05962011000600015&lng=en&nrm=iso&tlng=en
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18226732
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10574477
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23069955
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16430706
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11469476
ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK27/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3779461/
nature.com/eye/journal/v28/n11/full/eye2014216a.html
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2135020
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18174706
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23894156
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9196230
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3053958
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1806481
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3053958
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9671074
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15157954
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC329619/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10352397
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20300016
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2903866
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3054432
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10484056
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1188300/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3054432
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18090659
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12457419
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1188300/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8370132
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7376793
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/999213
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3893986
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25466701
acnp.org/g4/GN401000095/CH.html
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9064277
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3054432
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10484056
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2888782
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8071650
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8284103
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3893986
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1327650
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3053958
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1188300/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2135020
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7854168
artnewsletter.pl/artykuly/5/1.php
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3821914/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26022460
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19421410
okulistyka.com.pl/_klinikaoczna/index.php?strona=artykul&wydani
e=50&artykul=840
centredelavision.pl/badanie-kompleksow-komorek-zwojowych-gcc-w-centre-de-la-vision/