„Możesz wyleczyć choroby autoimmunologiczne” Amy Myers to książka bardzo lekka praktycznie dla każdego czytelnika. Kupując ją nie nastawiałem się na przesyt informacji technicznych na temat biochemi chorób autoimmunologicznych – traktowałem ją raczej jako książkę do zabicia czasu w samolocie,pociągu,autobusie czy po prostu jako odskocznia od patrzenia się w badania naukowe czytane na komputerze czy na komórce. Książka dr.Amy porusza podstawy podczas leczenia chorób autoimmunologicznych czyli dietę – coś od czego powinieneś zacząć i nigdy nie skończyć aby doprowadzić organizm do homeostazy. Jakie główne stwierdzenia padły w tej książce?Wszystko poniżej.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Konferencja jest względnie nowa – odbyła się tak jak tytuł wskazuje – w Amsterdamie w Holandii – miejscu gdzie CBD z THC można kupić bez większych problemów :-).Są to zapiski od Scotta z betterhealthguy – człowieka który przez wiele lat męczył się z boreliozą i koinfekcjami najróżniejszymi sposobami naturalnymi(i też antybiotykami) – obecnie jest zaleczony mimo to jest cały czas bardzo aktywny w świecie infekcji i różnych chorób typu np.autyzm. Jest to część piąta.
farmaceuta Armin Schwarzbach C.D.
– Koale takżę mają chlamydie pneumoniae tak samo jak np. żaby
– Chlamydia pneumoniae to bakteria wewnątrzkomórkowa która powoduje problemy zdrowotne takie same jak borelioza
– EBV jest bardzo popularnym wirusem i może powodować białaczkę
– Wirusy z grupy herpes odgrywają ważną rolę w stwardnieniu rozsianym
– Wysokie miana IgM dla wirusa HHV-6 może być czynnikiem sprawczym hashimoto i niektórych nowotworów
– 90-95% ludzi ma wirusa coxsackie. Może być zaangażowany w problemy z sercem oraz cukrzycę
– Kleszcze mają 14milionów lat, borelioza ma ok.15mln
– W fibromyalgi i reuomatoidalnym zapaleniu stawów warto zbadać: boreliozę, chlamydię, mykoplazmę, ehrlichie, anaplazmę, rickettsie, yersinie, coxsackie, HHV-6
– W przypadku stwardnienia rozsianego warto zbadać: boreliozę, chlamydię, mykoplazmę, bartonellę, coxsackie, EBV, CMV, HHV-6
– W przypadku przewlekłego zmęczenia warto zbadać: boreliozę, chlamydię, mykoplazmę, bartonellę, parvovirusa, wirusa coxsackie, EBV, CMV, HSV1 i 2 oraz HHV-6
– W przypadku Alzheimera i demencji warto zbadać: boreliozę, chlamydię, mykoplazmę, coxsackie, HSV1 i 2, EBV, CMV
– W przypadku Parkinsona warto zbadać: Boreliozę, Chlamydię, mykoplazmę, bartonellę, coxsackie, EBV, CMV
– W przypadku Autyzmu warto zbadać: boreliozę, chlamydię, mykoplazmę, coxsackie, EBV, CMV
– Każdy pacjent ma kilka infekcji
dr.Dietrich Klinghardt „Czynniki współtowarzyszące w boreliozie i zaburzeniach mózgu”
– Używa głównie ziół i medykamentów naturalnych. Zioła wykształciła natura.
– Zioła na początek a następnie antybiotyki jeśli potrzeba
– Autyzm to borelioza nabyta w łonie matki
– 22% ludzi w jednym badaniu wykazało w biopsji chorobę szalonych krów. Im starszy jestes tym bardziej powinieneś przejść na dietę wegetariańską
– Bariera krew mózg może być zniszczona przez aluminium, rtęć, mikrofale i infekcje
– Kiedy zaadresujemy toksyny, emocje, infekcje i oddziaływanie promieniowania następuje duży postęp i często pełne wyzdrowienie
– Naturalne opcje lecznicze wymagają od pacjenta zaangażowania w leczenie co przyniesie lepsze ogólne korzyści
– Wszyscy na tej planecie powinni pracować nad długotrwałą detoksykacją swojego organizmu w celu zoptymalizowania swojego zdrowia
– Jest 11 czynników łączących się z boreliozą i Alzheimerem wywołanym przez boreliozę: mechaniczne czynniki takie jak układ limfatyczny oraz CCSVI, genetyka, wirusy z grupy herpes, priony, aluminium, rtęć, pole elektromagnetyczne, herbicydy, gluten, infekcje szczekowe, niedobór promieni słonecznych
– W przypadku mutacji genu Apo-E, osoby z Apo-E2 mają dobry detoks a osoby z Apo-E4 mają go słaby. Wdrożenie detoksykacji przez całe życie może być przydatne
– Komórki mózgu kurczą się w nocy do 60% ich objętości w celu stworzenia miejsca aby usuwać toksyny. Musimy spać. Mózg staje się toksyczny kiedy nie śpimy. Medykamenty nie zastąpią detoksykacji mózgu tak jak naturalny sen.
– Bezsenność może być związana z polem elektromagnetycznym, akumulacją aluminium lub rtęci i infekcjami
– Melatonina liposomalna usuwa rtęć i aluminium z mózgu oraz usuwa krętki boreliozy i wirusy
– Melatonina to hormon peptydowy który nie przechodzi bariery krew mózg chyba, że jest w formie liposomalnej. Jeden z naukowców wspomniał, że bierze 200mg melatoniny co noc.
– Pole elektromagnetyczne stymuluje mikroby i prowadzi do mgły umysłowej
– Pacjent z borelioza może potrzebować 20mg melatoniny liposomalnej co będzie pozytywnie wpływało na detoks i powinno być wdrożone razem z szerokim protokołem detoksykacyjnym
– Na wirusy z grupy herpes i inne które są typowe dla alzheimera(i boreliozy) poleca EB Homaccord, Rerum i preparat Bravo. Potrzeba wdrożenia długoterminowych protokołów przeciwwirusowych. Może być to wdrożone równożędnie z optymalizacją procesu metylacji. Artemisia jest także dobrą opcją antywirusową.
– Na aluminium i metale ciężkie zeolit może być pomocny tak samo jak nalewka z kolendry. Wody bogate w krzem mogą być także pomocne w przypadku detoksu z aluminium
– Istnieje bezpośredni związek pomiędzy toksycznością aluminium oraz częstotliwością występowania boreliozy
– Aluminium, bar, stront i tytan znajdują się w powietrzu i są wdychane. Nie ma bariery w płucach które by powstrzymywały ich przedostawanie się do organizmu
– Aluminium we krwii jest o 94x bardziej powszechne niż inne toksyny we krwii
– Rtęć jest kofaktorem w boreliozie i czynnikiem powodującym Alzheimera. Potrzeba past do zębów bez metali ciężkich, spożywania ryb bez meali oraz unikać szczepień jak i również wprowadzić detoks organizmu
– Symptomy boreliozy i zawalenia rtęci teoretycznie są identyczne
– Biologiczne leczenie z metali ciężkich uwzględnia: kolendre z moczeniem stóp w wodzie jonowej, węgiel aktywny, zeolit, detoks laserem, homeopatię, kąpiele Lindy Lancaster na detoks, itp.
– Nalewka z kolendry nie powinna być używana jeśli ktoś nadal ma amalgamaty w buzi
– Łatwiej jest przepchnąć toksyny przez powłokę jelita niż przez nerki
– Jedno z badań sugerowało, że może zająć 7 lat aby pozbyć się metali ciężkich co można osiągnąć na takim samym poziomie używając przez 39dni kolendrę
– Kolendra zwiększa pozbywanie się wszystkiego co toksyczne z moczem
– U dzieci z autyzmem, moczenie stóp wraz z kolendrą jest głównym leczeniem
– Podczas robienia kąpieli stóp, największa ilość metali ciężkich wychodzi z moczem na trzeci dzień
– Detoks z aluminium i rtęci może obejmować stosowanie takich specyfików jak kolendra, chlorella, zeolit, kąpiele stóp IonCleanse, hydroterapia jelit, masaż limfy, dożylna witamina C, kwas ALA, glutation
– Pole elektromagnetyczne hamuje detoks organizmu i powowoduje, że patogeny są bardziej wirulentne
– Ekspozycja na telefony komórkowe powoduje redukcje melatoniny
– Redukcja ekspozycji na pole elektromagnetyczne obejmuje wyłączenie WiFi, ubrania ochronne, żadnych 'alarmów dziecięcych’,telefonów bezprzewodowoych, wyłączanie bezpieczników na noc. Komputer i komórki nie powinny być używane w nocy (ogrniczyć światło jasne PD: a dokładniej światło niebieskie). Do użytku wewnętrznego poleca nalewke z propolisu i rozmarynu.
– Istnieje bezpośrednie powiązanie pomiędzy glifosatem i większością symptomów i chorób. Ważne jest, aby jadać rzeczy organiczne aby ograniczyć ekspozycję na glifosat.
– Usunięcie glifosatu, pestycydów, ftalanów, BPA i innych chemikaliów polega na używaniu dzikiej róży, witaminy C, E, glicyny, selenu, cynku, witaminy B6, homeopatycznej terapi moczowej, homeopatycznego glifosatu, zeolitu, sauny, detoksu laserem.
farmaceuta Valerie Obsomer
– Redukuj ugryzienia kleszczy w rejonach endemicznych
– W jednym z badań, 28% bydła miało wynik pozytywny na boreliozę
Marlene Kunold
– pH krwii ma bardzo mały zakres – 7.35 – 7.45.
– Organizm ma buffor który utrzymuje pH w normie
– Mleczany/kwas mlekowy i kwaśne środowisko w tkankach prowadzi do bólu
– Soda spożywcza możę być stosowana do odkwaszania organizmu
– Bakterje jelitowe produkują amoniak co prowadzi do mgły umysłowej
– Soda do pieczenia może być stosowana na skóre zamiast dezodorantu
– Rzeczy które sprzyjają kwasowości organizmu to stres, toksyny, infekcje, promieniowanie, stany zapalne, jedzenie i zaburzony metabolizm
– 1/4 do 1/2 łyżeczki sody do pieczenia możę być użyte z rana
– Soda spożywcza nie wpływa negatywnie na trawienie
– Odwrucona osmoza i woda destylowana mają pH 5.5 i kradną tlen
– Używanie sody do pieczenia pod prysznicem możę pomóc usunąć kwasy z tkanek
dr.Joseph Burrascano „Leczenie krętka boreliozy typu persisters”
– Istnieje 4 tygodniowy cykl: jeśli cykl dalej trwa – pacjent ma nadal aktywną infekcję. W przypadku nawracających gorączek boreliozowych, cykl trwa 2 tygodnie
– Czy syndrom po boreliozowy jest prawdziwy?nie ma niczego co by potwierdzało że to autoimmunologia
– Teoria o stałych zniszczeniach nie zgadza się z migrującymi symtomami które przychodzą i odchodzą
– Chroniczna infekcja zdecydowanie istnieje i może być to udowodnione
– Patrząc na syndrom po boreliozowy, kiedy to główne symptomy boreliozowe ustąpią, mówi się, że wyleczono się z boreliozy. Główne problemy to paraliż bella i zapalenie tętnic co i tak się polepsza podczas naturalnej progresji nawet nie leczonej choroby. Nie jest to zatem prawidłowe leczenie
– Nie jest to autoimmunologia a raczej ciągła obecność bakterii. Nie ma dowodów na autoimmunologie
– Borelia jest bardziej czuła niż test PCR – PCR ma około 30% czułości lub mniej
– W celu przeprowadzenia diagnostyki najlepiej pobrać krew wcześnie po południu gdyż wtedy jest więcej krętków borreli w krwiobiegu
– Jeśli test C6 ELISA jest negatywny jednak test PCR i hodowla kultur bakterii jest pozytywny jest to dowód na występowanie formy persisters.
– W celu leczenia formy persisters, terapia w postaci cykli może być używana. Polega to na używaniu konwencjonalnych antybiotyków przeciwko Borreli przez 4-6tygodni poprzedzających brak leczenia przez 3-5tygodni dopuki symptomy nie zaczną powracać a następnie
z powrotem do pełnego leczenia. Jest to tak powtarzane przez około 4 cykle.
– Cubicin(Daptomycyna) to jedna z opcji która wpływa na komórki persister. Przeważnie używana jest z innymi antybiotykami
– Daptomycyna rozszczepia membrany komórkowe wszystkich form Borreli
– Skutki uboczne w/w antybiotyku mogą być gorsze jeśli ktoś używa w między czasie statyn: statyny zwiększają stany zapalne tkanki mięśniowej
– Ludzie zaczynają potwierdzać, że borelia dalej istnieje nawet po zakończeniu leczenia
– Leczenie boreliozy antybiotykami powinno odbywać się na pełnych dawkach – niższe dawki powodują oporność bakterii na antybiotyki
– Nie poleca doksycykliny z tego względu iż notuje częste niepowodzenia i dawki jakie trzeba używać są często źle tolerowane. Nie jest to antybiotyk efektywny w leczeniu boreliozy formy persisters(przetrwalnikowej)
– Doksycyklina jest bakteriostatyczna ale nie bakteriobójcza
– Niezbędne są kombinacje antybiotyków. Daptomycyna jest narzędziem które może zostać użyte w takiej kombinacji.
– Leczenie jest kontynuowane dopuki nie ustąpią cykle co 4 tygodniowego nawrotu objawów chorobowych. C4a i komórki T mogą być sprawdzane w trakcie leczenia tak samo jak CD57+ na koniec leczenia.
– Daptomycyna w jego testach klinicznych wykazuje bardzo wysoką skuteczność leczniczą
– Inny medykament – Dapsone może być pomocny u niektórych osób z chroniczną boreliozą – może także pomóc u osób z babesia
– Ćwiczenia fizyczne są bardzo ważne w powrocie do zdrowia u boreliozowców. Jego specyficzny program ćiwczeń został stworzony po to aby polepszyć funkcje limfocytów T. Nie są to ćwiczenia aerobowe lecz
ćwiczenia wzmacniające. Używa się małych ciężarów i robi dużo powtórzeń. Robi się je na zmianę tj.dzień ćwiczeń, dzień odpoczynku.
– Jeśli nie będziesz ćwiczył, nie poczujesz się lepiej
– Najlepiej unikać wysokich dawek antyoksydantów gdyż Advanced Labs twierdzi, iż powodują one wzrost krętków borreli
– Borrelia nie lubi tlenu stąd tlenoterapie mogą być pożyteczne. Komora hiperbaryczna może spowodować, że antybiotyki mogą działać lepiej
– Ciepło oraz ćwiczenia mogą polepszyć efektywność antybiotykoterapii
– Można używać probiotyków, multiwitamin/minerałów, koenzymu q10 (chyba że jest się na mepronie lub malaronie – wtedy nie), NT factor, witamin z grupy B, witaminy D, magnezu, omega 3. Preferuje bardziej formy płynne zdrowych tłuszczy niż kapsułki. Niektórzy z jego pacjentów mają przypływ energii po 2 tygodniach stosowania NT factor.
– Sen jest niezbędny. Nie używać kofeiny gdyż może zaburzyć sen. Żadnego alkoholu i palenia papierosów. Dieta musi być wysokiej jakości z dobrymi jakościowo proteinami i bogata w błonnik. Najlepiej być na niskowęglowodanowej i nisko tłuszczowej.
– Wg.niego chroniczna borelioza to taka która trwa przez rok lub dłużej
– Wg.Dr.Klinghardta nerw błędny jest nerwem najczęściej infekowanym. Może być zaatakowany przez boreliozę, bartonellę, EBV i inne.
– Dr.Klinghardt – choroba Parkinsona to symptom Boreliozy. Każdy z jego pacjentów z Parkinsonem miał boreliozę.
– Dr.Klinghardt – w przeszłości uważano, że powinno robić się przerwy w braniu artemesini gdyż może nie być już absorbowana po 3 tygodniach ciągłego stosowania. Takiego problemu nie ma w przypadku stosowania liposomalnej wersji.
– Dr.Klinghardt – dieta wysokobiałkowa jest pomocna w przypadku Clostridi natomiast nie poleca jej przy boreliozie – poleca wegetarianizm
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Ftalany są to substancje stosowane do produkcji żywic ftalanowo-glicerynowych (tzw. gliftali), które stanowią bazę dla lakierów i farb ftalowych, klejów czy też laminatów. Używane są również jako plastyfikatory.Bezpośredni kontakt z nimi przyczynia się do powstawania najróżniejszych dysfunkcji praktycznie każdego układu czy też organu w organizmie człowieka co później albo predysponuje(wraz z innymi czynnikami) do chorób czy też bezpośrednio je powoduje. Niestety predyspozycje genetyczne(jak zawsze zresztą) przyczyniają się do zwiększonej ich absorbcji przez co ich mniejsze dawki u niektórych ludzi mogą powodować konkretne problemy zdrowotne. W czym dokładnie występują ftalany?na co działają i jak ograniczyć ich absorbcje?Artykuł dedykuje wszystkim rodzicom dzieci autystycznych(i tymi z problemami neurologicznymi), którzy w badaniu kwasów organicznych (OAT) mają podwyższony lub wysoko kwas chinolinowy (Quinolinic Acid) czy też – jakby nie patrzeć , też związany z nadmierną ekspozycją na ftalany.
Co wręcz przeraża – w oczyszczalniach ścieków ftalany nie są w pełni 'wyłapywane’ przez filtry także przedostają się dalej do ekosystemu. 174)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27642822
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28501012 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28391856 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27719622 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27588698 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28231065 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28371296 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26310707 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28558421 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27072648 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27372065 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25341819 |
⇧12, ⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5027605/ |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27522423 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4837386/ |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4590739/ |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28842438 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25216151 |
⇧18 | sci-hub.io/10.1038/jes.2015.33 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21505796 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22652904 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24704966 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22563949 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24674441 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5187886/ |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18214902 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28892847 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28850937 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28800472 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28475976 |
⇧30 | sci-hub.io/10.1016/j.envpol.2017.04.039 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27567353 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26450281 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22537663 |
⇧34 | hub.io/10.1016/j.envpol.2017.04.039 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28392331 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28390300 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28329946 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28274229 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28174042 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25753462 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28153396 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152472 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152410 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25743932 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28099427 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17589594 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28095285 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28040128 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27943041 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27907809 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27884522 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28554096 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25402001 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27875712 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26654562 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28938100 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27822670 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27649471 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28939183 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28686951 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22472124 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27648964 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27575365 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26275958 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26087406 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25614580 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27559705 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25348326 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28426647 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27432241 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27428989 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27235111 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212185 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28754983 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28416457 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27164441 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27148549 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27138838 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27135907 |
⇧81 | pl.wikipedia.org/wiki/Receptory_aktywowane_przez_proliferatory_peroksysomów |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27133914 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12805656 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26667027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26894419 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26867866 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26585812 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28595985 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27863867 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26524146 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26520405 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26490897 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26439087 |
⇧94 | pl.wikipedia.org/wiki/Komórki_Leydiga |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23890968 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23579005 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26385792 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257159 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26108271 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101203 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26095249 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26081030 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26073845 |
⇧104 | Lopez-Carrillo et al., 2010 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26042594 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23383031 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25913154 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25811352 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4349159/ |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24637910 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25770461 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25765776 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28898934 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622280 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23977034 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24934852 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24503621 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25460639 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25445825 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25230320 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25442219 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25388623 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28614761 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25121464 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28359975 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25384258 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25369342 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24858230 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25207995 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28875446 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28146055 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25081364 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25050905 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25044062 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23874772 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23738920 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23706605 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23314200 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22871597 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22723514 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22564763 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21763743 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23585028 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22049059 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21440837 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11301413 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7701518 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15046772 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11259618 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15513900 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19822263 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19483380 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19386278 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19330797 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19165392 |
⇧156 | mefanet.upol.cz/BP/2010/2/103.pdf |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18473744 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5439185/#B92 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26718607/ |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24075507/ |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25295592/ |
⇧162 | Swan S.H., Main K.M., Liu F., Stewart S.L., Kruse R.L., Calafat A.M., Mao C.S., Redmon J.B., Ternand C.L., Sullivan S., Teague J.L., Study for Future Families Research Team: Decrease in anogenital distan- 506 Postepy Hig Med Dosw (online), 2013; tom 67: 499-506 ce among male infants with prenatal phthalate exposure. Environ. Health Perspect., 2005; 113: 1056-1061 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25725197 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25652062 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27331296 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26333673 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22191658/ |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25081008 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21714771 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21515331 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20466057 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21573189 |
⇧173 | TOXICOLOGY AND APPLIED PHARMACOLOGY 54, 392-398(1980) Study of the Testicular Effects and Changes in Zinc Excretion Produced by Some n-Alkyl Phthalates in the Rat PAUL M.D. FOSTER, LUCY V. THOMAS,MELVYN W. COOK,AND SHARAT D. GANGOLLI |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27642822 |