Enterococcus faecalis to gram dodatnia bakteria, która stanowi naturalną florę jelit,jamy ustnej, dróg płciowych oraz skóry u ludzi i zwierząt(w niewielkiej ilości). Przeważnie do jej zakażenia(i przerostu) dochodzi albo w szpitalach albo z zębów leczonych kanałowo gdzie zwiększa poziomy cytokin zapalnych TNF alfa, IL-8 oraz ICAM-1(czyli ogólnie rzecz biorąc stanu zapalnego). 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22341073. W starych publikacjach można je także spotkać jako bakterie sklasyfikowane jako paciorkowce streptococcus Beta hemolizujące z grupy D. Jeśli doszło do przerostu tych bakterii to możesz się liczyć z tym, że prawdopodobnie enterococcus faecalis w twoim organizmie będzie oporny na najpopularniejsze antybiotyki typu fluorochinolony, klindamycynę, wankomycynę czy penicyliny. Niestety często faecalis atakuje układ moczowy(dochodzi do nadkażenia podczas cewnikowania), powoduje też zapalenie wsierdzia, prostaty i najądrzy ale są też znane infekcje układu nerwowego(rzadko). 2)pl.wikipedia.org/wiki/Enterococcus_faecalis . Co na niego działa tj.na co jest ten typ bakterii wrażliwy?Standardowo wszystko co na niego działa w tym dużo roślin i ziół z odległych krain o których nawet nie słyszałem – myślę, ze znajdziesz kilka rzeczy dla siebie…i pamiętaj – nie ważne co będziesz brał na daną infekcję bez sprawnego układu odpornościowego i tak możesz nie dać rady jej ujarzmić. Jako stymulatory układu odpornościowego przeważnie polecam astragalusa, lecznicze grzyby, lauricidin, echinacea…
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22341073 |
---|---|
⇧2 | pl.wikipedia.org/wiki/Enterococcus_faecalis |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15881836 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9422612 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28349910 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15222547 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24896372 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28237766 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12736047 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18698853 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28377765 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15504865 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12442307 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28066373 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27239210 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18538563 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25428676 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23870852 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22449241 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC90871/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19413128 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12221608 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19323261 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19481384 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20109237 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19911572 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19770266 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19673167 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19627220 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21771453 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20812941 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20645245 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20563361 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20336218 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24690454 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24679746 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24506206 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24453446 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24354201 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19644795 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23769374 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28389278 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26854098 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26753532 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18088009 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161943 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18614414 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18998406 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21304619 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21304625 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25371583 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25430540 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25831098 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25973489 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25943486 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101754 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26171362 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26200228 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26401399 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26444248 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26681888 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27166532 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27237830 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27347915 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27452452 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27448034 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27865442 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27919287 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27981797 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22978236 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21834255 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21967698 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19768996 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24062769 |
Xifaxan (rifaximina) to antybiotyk który jest używany przez medycynę konwencjonalną w przypadku takich schorzeń jelit jak IBD, IBS, choroba Leśniowskiego-Crohna czy też w przypadku marskości wątroby, encefalopati wątrobowej oraz w SIBO(przerost patogennych bakterii w jelicie cienkim).
Postanowiłem przerobić wszystkie dostępne materiały medyczne i badania na temat tego antybiotyku w celu doinformowania osób – które o nim słyszały, nie próbowały – zastanawiają się nad nim…i też dla tych po prostu ciekawskich. Podsumowania zawsze powinny być na końcu ale już teraz mogę powiedzieć, że Xifaxan jest to antybiotyk którego naturalnie nie polecę (jak żadnego innego antybiotyku) jednak jest to jedyny antybiotyk który byłbym skłonny przyjąć w razie nie poradzenia sobie z danym problemem środkami naturalnymi. 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26162610
Jest antybiotykiem leczniczym w przypadku encefalopati wątrobowej(zatem można założyć, że nie wykazuje żadnych właściwości hepatoksycznych). W badaniu przeprowadzono testy na kilkuset osobach(387), którzy zażywały xifaksan przez 24 miesiace!!(codziennie 2x 550mg). 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/243654493)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25038208
Podsumowanie:
Xifaksan rozwala bakterie, które wytwarzają amoniak zatruwający nasz organizm(zwłaszcza wątrobę czy mózg jeśli bariera krew-mózg jest nieszczelna) w tym h.pylori, clostridię, klebsielle, gronkowca, enterobacter czy paciorkowca jak i e.coli, wspiera detoks wątroby, promuje wzrost dobrych bakterii w tym też tych, które wytwarzają maślan, polepsza wchłanianie witaminy D3, znieweluje stany zapalne w jelicie. Należy pamiętać, aby podczas kuracji tym antybiotykiem należy wspomóc jakimś preparatem przepływ żółci, przydałoby się coś dodatkowo na wątrobę w celu jej wsparcia przed endotoksynami wybijanych bakterii (liv52, ostropest plamisty) oraz najważniejsze – kontrola neutrofilów które mogą zostać obniżone. Uważałbym w przypadku osób, w których jest podejrzenie boreliozy – samo otwarcie cyst przy obniżonym układzie odpornościowym niczego groźnego nie powinno wywołać – jednak późniejsze zastosowanie czegokolwiek bakteriobójczego (na bakterie gram ujemne) może wywołać nie pożądane reakcje w tym też reakcje Herxaimera(wytworzenie się endotoksyn z zabitych bakterii i tym samym obciążenie danego układu/tkanek w organizmie powodująć różne nie ciekawe lecz tymczasowe problemy zdrowotne).38)pl.wikipedia.org/wiki/Reakcja_Jarischa-Herxheimera Jeśli miałbym możliwość i byłaby taka konieczność zastosowałbym ten antybiotyk przez 30dni w dawce 800mg/dzień (10 czy 14dni to tylko zbędne ryzyko antybiotykooporności bakterii przy nawrocie rozrostu i próbie kolejnego podejścia z tym antybiotykiem).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26162610 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24365449 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25038208 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25352391 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26201713 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21948965 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3437447/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23095030 |
⇧9 | pl.wikipedia.org/wiki/Neutropenia |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22441789 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20558844 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27242527 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23066911 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24969283 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26043290 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22563196 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4030608/ |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27027301 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24161699 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25244596 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24486481 |
⇧22 | en.wikipedia.org/wiki/Pregnane_X_receptor |
⇧23 | dmd.aspetjournals.org/content/35/9/1687.full |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2593625/ |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4979430/ |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26618923 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25319626 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24461710 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25835116 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26618921 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26474237 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16611272 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23170149 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23273888 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20547807 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27375253 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=lyme+rifaximin |
⇧38 | pl.wikipedia.org/wiki/Reakcja_Jarischa-Herxheimera |