Zamazane widzenie czy teź niewyraźne, rozmyte lub po prostu nieostre widzenie to objaw zawsze czegoś lub kogoś. Pisząc tym kimś mam na myśli nieproszonego lokatora tj.infekcję,czegoś?mam tu na myśli np.jakiegoś syntetyku lub niedoboru. Przyczyn jest multum,także należy odrzucić jak najwięcej z nich aby zastanowić się nad tymi kilkoma najbardziej prawdopodobnymi w Twoim przypadku i robić co,ś aby je zniwelować(zaprzestać brania np.jakiegoś syntetytku) przywracając sobie najlepszą możliwą właściwość widzenia jeśli mogę tak to nazwać. Objaw ten miałem podczas aktywnej infekcji wirusem CMV, który powodował dodatkowo extremalnie suche oko(spotkać można tutaj pojęcie 'syndrom suchego oka’). Miałem także ten objaw w czasie brania uderzenieowej dawki doksycykliny przez parenaście dni(10). Poradziłem sobie z tym objawem(gdyż od czasu do czasu lubił wracać na 1-2dni) 1 ziołem – stephanią tetrandrą z protokołu ziołowego Buhnera(z CMV to była już inna przeprawa). Zastanawiałem się przez chwilę dlaczego właśnie to zioło ma tak zbawienny wpływ na oczy – teraz już wiem,Ty dowiesz się za jakiś czas jak opublikuje na jego temat osobny artykuł.
Nakoniec, chciałbym Ci zaproponować 3 rzeczy które możesz dla siebie zrobić, aby zwiększyć szanse na szybkie pozbycie się zamazanego widzenia – pierwsza – zioło jiaogulan – nie tylko reguluje gospodarkę glukozowo-insulinową ale i także zapobiega zlepianiu się płytek krwii – to bardzo ważny aspekt w tym problemie. Druga – d3 i to nie w dawce typu 2-5tyś jednostek (dla dorosłego) a przez pierwszy miesiąc 30tyś jednostek wraz z k2 mk7 a najlepiej kombinacją mk4 z mk7 – d3 ma nie tylko właściwości przeciwwirusowe ale i również zwiększa poziomy wolnego testosteronu – hormonu, który jest na niskim poziomie u np.boreliozowców, u których najczęściej dochodzi do niewyraźnego widzenia na skutek między innymi w/w czynników. Obydwie w/w rzeczy mają oczywiście działanie przeciwzapalne. 371)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8219678372)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20050857 ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21154195 . Ostatnia rzecz – zioło stephania tetrandra – niedługo o niej artykuł – przenika przez barierę krew-siatkówka/oko – działa przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie poprzez zahamowanie p-glikoproteiny – substancji która odpowiedzialna jest za ochronę przed toksycznością antybiotyków jak i ochrania między innymi mózg(barierę krew mózg) przed przenikaniem toksyn/ksenobiotyków i innego syfu. 373)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856768. Specjalnie nie rozpisalem się tutaj o rzadnej infekcji, gdyż tematy te są zbyt obszerne…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19147167 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16705506 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7836721 |
⇧4 | Vol 344 September 17 1994 The Lancet, S.Zielen, P.Ahrens, D.Hofmanm, Department of Paediatrics, J W Goethe-Universitat Germany |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25298771 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19252777 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22707604 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18411713 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27285286 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27698716 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21210332 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21371832 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22405644 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22574416 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12660705 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14615641 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12038730 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27079408 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24712825 |
⇧20 | tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02688690701658745?journalCode=ibjn20 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21514762 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25372334 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26298392 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27439780 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27579830 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15543927 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9923582 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26425930 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28069784 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16705522 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17436211 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22689727 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15503746 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17825695 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22611506 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17368274 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7880795 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10947009 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11315123 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15129841 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28033546 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10636407 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15500419 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16225103 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14971863 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16212560 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16148433 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16507621 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3777588 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1856525/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12536063 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10834782 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17922784 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8369593 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26782971 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27515567 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22493373 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3322955 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3504259 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6873137 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7510810 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8530278 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8597272 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9006372 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3053569 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9858012 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7825422 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6873322 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20443647 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24225327 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4159247/ |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25830925 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26008865 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25939673 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27873748 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28147928 |
⇧77, ⇧120, ⇧271 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28753229 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29054032 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4683896/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19123171 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21544985 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16409214 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28841060 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28789573 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20233105 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7624259 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8459963 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1643676 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1666873 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2256494 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22489855 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22957932 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27296769 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25259862 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25143312 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/991128 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26585973 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12197261 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22470734 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27790116 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26075123 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28343900 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28275605 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10070508 |
⇧105 | pl.wikipedia.org/wiki/Schwannoma |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26180689 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27511749 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16990651 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390785 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28322732 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25284097 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21271254 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21193351 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26267525 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28924290 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12614767 |
⇧117, ⇧268 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19844250 |
⇧118, ⇧269 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19170163 |
⇧119, ⇧270 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1739395 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20064203 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22927729 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22516098 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21267628 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21220684 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25356231 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11137430 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9499776 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25756063 |
⇧131 | pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_Susaca |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22454036 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22136568 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27577846 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11589889 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9195078 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6089128 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3965025 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17068470 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1964635 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24932179 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25391111 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21769537 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21537076 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7616585 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28097453 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23908709 |
⇧148 | pl.wikipedia.org/wiki/Kryptokokoza |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23457857 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8966238 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20376095 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21052679 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28115874 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21034303 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21315576 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390910 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29103182 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20482387 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19827343 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27571425 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20108574 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15549350 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19994813 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16552465 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19882555 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18767494 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24327723 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15799746 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12055459 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9058611 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23800125 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27444308 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19882533 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19198761 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19440721 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21122545 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22767655 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15168814 |
⇧179, ⇧236 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9883477 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19149119 |
⇧181, ⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17016151 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26689876 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23132459 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25741803 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18833944 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17458801 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16205976 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21400060 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21242846 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3516159/ |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21113344 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20954588 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17196351 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27811837 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20532658 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27389728 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26286482 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28414678 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16603250 |
⇧201 | sci-hub.tv/10.1016/j.annemergmed.2011.07.033 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25379398 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29069031 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29053397 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12645193 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28957957 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28010143 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28030457 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8797536 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26242228 |
⇧211 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15833184 |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26201464 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26116606 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8158668 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24995045 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24509150 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16038755 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12789599 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14586227 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12971552 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8301676 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23001098 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12553368 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19463283 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15823682 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21897686 |
⇧227 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14612611 |
⇧228 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19251154 |
⇧229 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9520203 |
⇧230 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15944836 |
⇧231 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1739399 |
⇧232 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15678760 |
⇧233 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15489401 |
⇧234 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10902231 |
⇧235 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11092147 |
⇧237 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11025255 |
⇧238 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14739022 |
⇧239 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12380790 |
⇧240 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11170938 |
⇧241 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8771514 |
⇧242 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28993094 |
⇧243 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8646173 |
⇧244 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25904254 |
⇧245 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7742425 |
⇧246 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22784261 |
⇧247 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20625449 |
⇧248 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282147 |
⇧249 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27195085 |
⇧250 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23426927 |
⇧251 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18569804 |
⇧252 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27008848 |
⇧253 | sci-hub.tv/10.1001/jamaophthalmol.2016.3831 |
⇧254 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26902066 |
⇧255 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29018695 |
⇧256 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26293407 |
⇧257 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23569564 |
⇧258 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27143801 |
⇧259 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2561581 |
⇧260 | jamanetwork.com/journals/jamaophthalmology/article-abstract/1882146?redirect=true |
⇧261 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21364360 |
⇧262 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25386392 |
⇧263 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/myPMC4289800/ |
⇧264 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24949055 |
⇧265 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24656053 |
⇧266 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29018733 |
⇧267 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23936701 |
⇧272 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20923394 |
⇧273 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18710090 |
⇧274 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23835860 |
⇧275 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15029319 |
⇧276 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16180929 |
⇧277 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15551369 |
⇧278 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21049701 |
⇧279 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25973449 |
⇧280 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7672955 |
⇧281 | njmonline.nl/getpdf.php?id=609 |
⇧282 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21532388 |
⇧283 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16250706 |
⇧284 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8376715 |
⇧285 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21480937 |
⇧286 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22116942 |
⇧287 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25496701 |
⇧288 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1473135 |
⇧289 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22897509 |
⇧290 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22864042 |
⇧291 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22931996 |
⇧292 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11054000 |
⇧293 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22393321 |
⇧294 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20034896 |
⇧295 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21332974 |
⇧296 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20035144 |
⇧297 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28162097 |
⇧298 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29248884 |
⇧299 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17952786 |
⇧300 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17908670 |
⇧301 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19023224 |
⇧302 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28595546 |
⇧303 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17487449 |
⇧304 | nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMicm0808384 |
⇧305 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12645849 |
⇧306 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23695969 |
⇧307 | jamanetwork.com/journals/jamaophthalmology/article-abstract/2542213?redirect=true |
⇧308 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26099062 |
⇧309 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26161915 |
⇧310 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27977477 |
⇧311 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27413694 |
⇧312 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9588645 |
⇧313 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27063082 |
⇧314 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26266073 |
⇧315 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25932053 |
⇧316 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25810862 |
⇧317 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25374875 |
⇧318 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12951649 |
⇧319 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2387711 |
⇧320 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25210435 |
⇧321 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11095604 |
⇧322 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20301647 |
⇧323 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20541239 |
⇧324 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23134822 |
⇧325 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7204820 |
⇧326 | academic.oup.com/cid/article/54/5/706/325122 |
⇧327 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8907388 |
⇧328 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11270091 |
⇧329 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12170559 |
⇧330 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28524037 |
⇧331 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15384038 |
⇧332 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27381309 |
⇧333 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15973069 |
⇧334 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11731905 |
⇧335 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11134156 |
⇧336 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11011684 |
⇧337 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10634003 |
⇧338 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10211361 |
⇧339 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9147789 |
⇧340 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9263353 |
⇧341 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27036927 |
⇧342 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29201538 |
⇧343 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22518226 |
⇧344 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4150133/ |
⇧345 | mdedge.com/jfponline/article/79604/rare-diseases/nausea-blurry-vision-hallucinations-dx |
⇧346 | sci-hub.tv/10.1007/s10545-008-0853-6 |
⇧347 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22466425 |
⇧348 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29110673 |
⇧349 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28784908 |
⇧350 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26808120 |
⇧351 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29450383 |
⇧352 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29409625 |
⇧353 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26377381 |
⇧354 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22455658 |
⇧355 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27649243 |
⇧356 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28694687 |
⇧357 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16241034 |
⇧358 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21787855 |
⇧359 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25372429 |
⇧360 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20370462 |
⇧361 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20653477 |
⇧362 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27939422 |
⇧363 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27279739 |
⇧364 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24421636 |
⇧365 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11346124 |
⇧366 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18545008 |
⇧367 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10612405 |
⇧368 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29284427 |
⇧369 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20635605 |
⇧370 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26120302 |
⇧371 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8219678 |
⇧372 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20050857 |
⇧373 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856768 |
BPC 157 to peptyd wyizolowany z soku żołądkowego człowieka. Dla mnie jest to już całkowicie zrozumiałe, dlaczego osoba, która cierpi na niedobór wytwarzania soku żołądkowego będzie miała także i spory problem z błoną śluzową jelit jak i także z potencjalnymi stanami zapalnymi pobudzonymi w tym rejonie – i Ty zaraz też już będziesz wiedział dlaczego. BPC 157 to mocny stymulator czynnika VEGF o którym pisałem już wcześniej – zatem będzie on bardzo silnie promował angiogenezę(tworzenie się naczyń krwionośnych). Napewno będzie on pomocny w niektórych chorobach neurodegeneracyjnych, na pewno w niektórych przypadkach dzieci autystycznych, na pewno we wszelakich kontuzjach sportowych czy ogólnie problemami z jelitami. Niestety są też ograniczenia a raczej zdrowy rozsądek, który odrazu z automatu odrzuca potencjalne zastosowanie go u osób z AMD gdzie nadmierna angiogeneza już może trwać, czy też u ludzi z nadzwyczaj aktywną infekcją bakteriom bartonella, która sama pobudza czynnik VEGF(czynnik wzrostu śródbłonka naczyń krwionośnych). U ludzi z naczyniakami jak i także u każdej osoby, kto domyśla się u siebie choroby nowotworowej lub już z jakimkolwiek typem raka walczy – zdecydowanie pogorszy to jego rokowania i jak najbardziej może przyczynić się do wcześniejszego zgonu. Pomimo tego – umiejętnie wykorzystany – BPC 157 jest peptydem wartym uwagi. Z tego co wiem dostępny jest na uk-peptides.com(a przynajmniej był). Zatem co takiego jest w stanie zrobić?w czym pomóc?bo w czym zaszkodzić to już wiesz… 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8298609
Przyspiesza gojenie się ścięgien,mięśni i kości. Przyspiesza gojenie się ścięgna Achillesa(masakryczny skutek uboczny toksycznego antybiotyku jakim jest ciprofloksacyna). Zwiększa wytwarzanie kolagenu typu 1 i ma działanie przeciwzapalne. 17)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16583442 18)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18668315 19)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17713731 20)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18594781 21)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14554208
Wiem ze poziom czynnika VEGF można zbadać jednak w PL jest to prawie nie możliwe(ponoć 1 lab to robi)…za granica wiele…(przynajmniej w USA).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8298609 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15774286 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27847966 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388964 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28210905 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28035768 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26872976 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27815173 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27895400 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11595456 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11742568 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15052688 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15153646 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15381050 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16369461 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16117343 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16583442 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18668315 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17713731 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18594781 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14554208 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18649140 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20190676 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11595451 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19093208 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27138887 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9403784 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9073154 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27060013 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9298922 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7904712 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1345210 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11595454 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26875638 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10672991 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10707891 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10791689 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11718984 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15531385 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16785777 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25415472 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24304574 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23478678 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22950504 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22300085 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22204800 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20436226 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388954 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388953 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20166993 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19903499 |
Yersinia wywołująca chorobę zwaną Yersiniozą to bakteria wyjątkowa. Znałem już ją wcześniej mając doczynienia z osobami, którym wyszła pozytywnie w badaniach i które odczuwały skutki uboczne jej infekcji jednak dość szybko o niej zapominały będąc na koktajlach antybiotykowych(połączeniu conajmniej minimum 2-3 antybiotyków przeważnie w dużych dawkach, branych przez długi okres czasu). Problemy jelitowo/żołądkowe + problem z niskim żelazem/ferrytyną(czasami ta druga jest bardzo wysoko sugerując stan zapalny a nie ilość zmagazynowanego żelaza) od razu podpowiadają mi o infekcji tą bakterią i zrobieniem potwierdzenia w postaci testu w labie. Przeważnie nie doceniałem tego przeciwnika uznając go za łatwiznę – i faktycznie nie musiałem się napocić ,aby z nim wygrać bo osoby, które ją miały
radziły sobie z nią walcząc z innymi infekcjami(biorąc antybiotyki np. na bartonellę od razu zwalczały yersinie). Jednak jak to zrobić naturalnie?załóżmy, że masz już przerost Candidy, jelita ledwo zipią, przewlekłe zmęczenie już jest…anemia już puka do twych drzwi – co zrobić?Wpierw poznaj wroga.
Borelioza to przy yersiniozie po prostu przygłup, a nie inteligentna bakteria – To tak jakby porównać jakiegoś menela, który podpala las i okoliczne łąki i spierdziela do jakiegoś kraju Azjatyckiego gdzie go nikt nie ścignie listem gończym do Einsteina. Borelia ma kilka form(przeistacza się w nie w przypadku
zagrożenia), wywołuje stan zapalny aktywując inne bakterie a sama ukrywa się w miejscach trudno lub nie dostępnych dla komórek układu odpornościowego(np.maź stawowa). Yersinia? Bakteria którą możesz się zarazić poprzez nie umyty owoc,warzywo czy też nie dogotowane mięsko. Jest to gram ujemna bakteria której białko YopH znajdujące się na jej powierzchni w pierwszych 24h po dostaniu się do organizmu hamuje cytokiny, które powinny wywołać stan zapalny – TNF alfa oraz IL-1b. 1)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2894752/
Komórki natural killers(NK) to podstawowa obrona nie tylko przeciwwirusowa ale i przeciwbakteryjna pełniąca jednocześnie funkcje zapalną podczas wczesnych etapów infekcji. Yersinia enterocolitica (co zostało udowodnione in vitro i in vivo) dezaktywuje je, hamuje produkcję interferonów gamma które pobudzane są przez cytokinę zapalną IL-12 + cytokinę IL-18 czy też tylko przez IL-12(hamuje obydwie cytokiny). Białko YopP które znajduje się na powierzchni bakterii Yersinia hamuje ścieżkę MAPK oraz ścieżkę zapalnego czynnika transkrypcji NFkappaB. Co 'zabawne’ hamuje wszystkie bezpośrednie czynniki wywołujące zapalenie czy też ścieżki sygnałowe które je pobudzają, hamuje też bezpośrednio wszystkie geny które pobudzają cytokiny IL-12 i IL-18 w komórkach Natural Killers. Yersinia poprostu przykleja się do komórek NK po dostaniu się do organizmu. 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23810728
Kiedy jest problem z komórkami NK i z czynnikami zapalnymi które mogą je pobudzić czy też genami co jeszcze pozostaje?Np. komórki CD4+ pobudzane przez komórki dendryczne (komórki dendryczne mogą pobudzać cytokiny zapalne i w tym inne komórki układu odpornościowego). No tak – problem w tym że Yersinia hamuje działanie komórek dendrycznych, a ilość komórek dendrycznych jest redukowana o 90%. Tak niski poziom CD4+ może wystąpić np. w długotrwającej infekcji wirusem HIV, który za cel obiera sobie właśnie komórki CD4+ 3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/211248204)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26230128 . Pisałem wcześniej o komórkach Natural killers tutaj i jest to jedna z grup komórek której liczebność spada w przypadku infekcji każdym wirusem z grupy Herpes (w tym CMV i EBV). Niska ilość NK to ryzyko nowotworu(a raczej jego zwalczenia), RZS, Tocznia, syndromu przewlekłego zmęczenia. Mało?Yersinia hamuje kaspazę-1 aktywowaną przez makrofagi – kaspaza-1 (kaspaz jest kilkanaście) pobudza kolejną cytokinę zapalną IL-1b 5)e-biotechnologia.pl/Artykuly/kaspazy ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24987096. Yersinia przeciwdziała fagocytozie tj. ją hamuje(jest to proces trawienia bakterii przez komórki układu fagocytującego takie jak makrofagi, neutrofile czy komórki dendryczne) 6)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/109981717)pl.wikipedia.org/wiki/Fagocytoza) i dzieje się to zwłaszcza w środowisku komórek ubogich w wapń. Yersinia ma na swojej powierzchni komórkowej różne białka takie jak Yops czy Yoph ktore są jej czynnikiem wirulencji(zarówno obronnym jak i ofensywnym) – to dzięki nim hamuje fagocytozę. 8)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3294185 ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15721832Co jeszcze można dodać – ludzie z wysokimi poziomami żelaza są podatni na infekcje Yersinią, a sama bakteria uwielbia ten minerał – dlatego też organizm sam blokuje jego dostępność poprzez hormon zwany hepcydyna 9)https://zdrowiebeztajemnic.pl/100-2/10)en.wikipedia.org/wiki/Yersinia_enterocolitica
Podsumowując:
W organizmie nie ma kompletnie stanów zapalnych(poza stanem zapalnym jelit który pojawia się jak bakteria się już zadomowi) tj.aktywność cytokin zapalnych, wszystkich czynników plus genów je pobudzających jest zahamowana przez białka znajdujące się na powłoce Yersini, dodatkowo spada liczebność komórek CD4+ oraz NK, fagocytoza nie działa kompletnie. A co z granulocytami?przecież one też mogą zniszczyć bakterie – przylega do nich tak jak do komórek NK – nic jej nie robią. Bez komórek CD4+ i bez NK każdy wirus, który był w formie latentnej (nieaktywnej) zaczyna być aktywny – spodziewaj się CMV,EBV,wirusa opryszczki (to takie najpopularniejsze z grupy herpes które prawdopodobnie masz), bez podniesionych interferonów gamma, NK – inne choroby bakteryjne i pasożytnicze także nie są w ogóle kontrolowane – nie kórzy bardzo mylnie mogą to kojarzyć z aktywacją boreliozy – i oczywiście borelioza może się wtedy aktywować…
Innymi słowy jesteś w czarnej d…. Co można zatem zrobić?
Na początek co w badaniach w ogóle działa na Yersinie,hamuje jej aktywność, jej komunikacje czy też po prostu przyczynia się do jej wyciszenia:
Do powyższych rzeczy naturalnie trzeba sięgnąć po produkty które zwiększą stan zapalny, zwiększa ilość komórek NK oraz komórek CD4+. Arsenał takich substancji i produktów jest spory(literatura dostępna w artykule o Natural killers – NK).
Pobudzenie CD4+
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2894752/ |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23810728 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21124820 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26230128 |
⇧5 | e-biotechnologia.pl/Artykuly/kaspazy ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24987096 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10998171 |
⇧7 | pl.wikipedia.org/wiki/Fagocytoza |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3294185 ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15721832 |
⇧9 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/100-2/ |
⇧10 | en.wikipedia.org/wiki/Yersinia_enterocolitica |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2941257 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10414633 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17880148 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24653563 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9535085 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7790071 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7927708 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8592908 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22261856 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20735051 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17147446 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25405587 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9599267 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17071016 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16320615 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12444676 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12385874 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10820823 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15096550 |
⇧31 | czytelniamedyczna.pl/2068,rozne-oblicza-jersiniozy-opis-przypadku.html |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18074177 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22533445 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19950997 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19182384 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12552459 |
⇧37 | aidsinfonet.org/fact_sheets/view/482 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22490576 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24189419 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17306834 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18189229 |
⇧42 | kudzu.pl/materialy/dr_pietkiewicz.html |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23773533 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9678170 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26821116 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20409588 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25655587 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27126957 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9722937 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18082304 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8512825 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12730625 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11809870 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15506942 |
Męty ciała szklistego znane także jako latające muszki (łac. Muscae volitantes) (ang. Floaters) – przypadłość medyczna polegająca na nagromadzeniu się różnych substancji o dowolnym stopniu ruchomości, przeźroczystości, gęstości, grubości, znajdujących się w ciele szklistym oka. Mogą one powstawać już w okresie płodowym, a także w wyniku zmian degeneracyjnych siatkówki oka i ciała szklistego. Zjawisko postrzegania mętów w oku nosi medyczną nazwę łac. myodesopsia. Najczęściej występuje podczas patrzenia na jasne tło z przymrużonymi oczami.
Męty przyjmują różnorodne kształty: cieni, nitek, kropek, zmarszczek – zazwyczaj w środkowym polu widzenia. Jeżeli ktoś widzi je od zawsze, to z reguły przyjmuje się, że są to pozostałości włókien organicznych powstałych jeszcze w czasie embrionalnym.
Nie ma znaczenia ile masz lat – u małych dzieci tzw.zdrowych wg.służby zdrowia także pojawiają się problemy ze wzrokiem w tym mety. Potwierdzone badania i raporty medyczne wskazują na kilkanaście infekcji, które powodują mety takie jak Klebsiella Pneumonia, wirus Cytomegali(CMV),
Rubella(Różyczka), Bartonella, Syfilis i chociażby HIV w którym dochodzi do pogorszenia działania układu odpornościowego (komórki CD4+) i akurat w infekcji tym wirusem, męty to bardzo częsty skutek uboczny. Wszystkie w/w infekcje powodują stan nazywany wewnątrz-gałkowym bakteryjnym(lub wirusowym) zapaleniem gałki ocznej. Naturalnie to nie wszystkie infekcje jakie mogą wywołać męty ciała szklistego. Cała lista(a przynajmniej to co można znaleźć w ogólnodostępnych badaniach) poniżej: [/ref]ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26527902[/ref] 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16567278
2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/253853793)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/163346144)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/162821475)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/205661676)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/203883467)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/215955308)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/273304619)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/202374010)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1159027411)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1109214712)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2351411913)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2183383114)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12859094
Uszkodzenia czy też odklejenia siatkówki powodują męty. Do takowego uszkodzenia może dojść na skutek najrozmaitszych infekcji.
15)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/142639116)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1575122
Potencjalne nieoperacyjne metody leczenia(operacyjnych metod nie opisuje, gdyż jak dla mnie posiadają wysokie ryzyko powikłań – sama operacja przeważnie kończy się sukcesem):
Od siebie mogę dodać,iż pomimo że mam może z 10 kropel i ze 3-4 krótkie i cienkie 'farfocle’ , które nie uprzykrzają mi jakoś nadmiernie życia, próbowałem już wielu metod,aby je usunąć. Testowałem 24mg astaksantyny przez 3-4miesiace(kosmos dawka), chlorelle 20 gram przez pół roku, żelatynę bio wieprzową codziennie przez pol roku w dużych ilościach, inhalacje z soli bromowo-jodowej,zeolite w dużej dawce i inne. Nic z tego nie cofa mętów – ale je spłyca i na pewno stopuje dalsze pojawianie się ze względu (np.inhalacji) bezpośrednie oddziaływanie na ewentualnego patogena w oku. Temat badań monitoruje(powyżej wszystko co możliwe z oficjalnie dostępnych darmowych badań), za 5lat na pewno wrócę do tematu bo nie wiele się w tej materii dzieje na świecie.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16567278 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25385379 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16334614 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282147 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20566167 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388346 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21595530 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2023740 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11590274 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11092147 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23514119 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21833831 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12859094 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1426391 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1575122 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5066004/ |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27648638 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26024125 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23766628 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25389927 |
⇧22 | ccjm.org/index.php?id=107953&tx_ttnews[tt_news]=367537&cHash=2d9aefcd0c865c8f5a62fa71c24e4cb4 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26272662 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257218 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19396802 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390592 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24339689 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7974401 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23744124 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22837757 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7976846 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2733064 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223497 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23341821 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22553594 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22784261 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16230277 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22733253 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557877 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282146 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9097314 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11755864 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8301676 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22498134 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22278699 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3291672/ |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1295819/?page=1 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11151131 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22034560 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26383515 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21913449 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1597865 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21905605 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27800260 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26688764 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25076370 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5076309/ |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282148 |
⇧59 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/hormon-wzrostu/ |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20535475 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933771 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27577846 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26307008 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24816400 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26240105 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16996614 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24743029 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16876531 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16817567 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15220740 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16499424 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23275788 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21550121 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23514377 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21400060 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18626445 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12410976 |
⇧78 | pl.wikipedia.org/wiki/Kolagen |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4183446/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12834695 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16274259 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20408504 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12174456 |
Anyz gwiazdzisty
Anyz Biedrzeniec
Biedrzeniec anyz/ Pimpinella anisum/Anise seed/ Anise oil
(na foto anyz gwiazdzisty)Znajoma podsunela mi to haslo jako kolejne ziolo/rosline, ktoremu warto sie blizej przyjzec. Przyznam sie, ze dla siebie rowniez znalazlem ciekawe zastosowanie tej rosliny (olejku z owocow anyzu), mam tu na mysli dzialanie antyandrogenne(akurat tutaj minimalne dawki,gdyz nie planuje podwyzszac u siebie poziomu estrogenow za mocno i wiazacych sie z tym skutkow ubocznych. Ziele to napewno znajdzie zastosowanie glownie u kobiet meczacych sie z PCOS(zespol policystycznych jajnikow), bolesnym miesiaczkowaniem, brakiem laktacji w czasie karmienia dziecka czy tez w przypadku opornej grzybicy.
Sklad: trans-anetol (ok. 80-85%), ponadto zawiera cis-anetol, dianetol, estragol (metylochawikol), p-,etoksyfenyloaceton, beta-kariofilen, kwas anyżowy, aldehyd anyżowy. W owocach są obecne kumaryny (umbeliferon, skopoletyna), kwasy fenolowe (kwas chlorogenowy, kwas chinowy), beta-amyryna, stigmastrerol, glikozydy flawonoidowe (kwercetyna, rutyna, luteolina, izo-orientyna, izowiteksyna, apigenina).
Ogolne dzialanie bez wdawania sie w szczegoly:
Nalewka z anyzu pobudza wydzielanie śluzu w układzie oddechowym, stymuluje czynności sekrecyjno-absorpcyjne układu pokarmowego, posiada dzialanie wykrztuśne rozszerzając oskrzela. Wpływa rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, hamuje fermentację i procesy gnilne w jelicie grubym, znosi wzdęcia i bolesne skurcze jelit, poprawia trawienie. Frakcje olejku eterycznego dodane do kosmetyków wpływają estrogennie i antyandrogennie, pobudzają krążenie krwi i limfy, hamują rozwój bakterii i grzybów. Anyż i olejek anyżowy zabijają roztocze pasożytnicze.
Ze strony H.Rozanskiego odnosnie sposobow stosowania oraz dawkowania:
Olejek eteryczny spożywać w mleku i na miodzie w dawce 5-8 kropli 3 razy dziennie, ponadto do wcierania w klatkę piersiową i plecy, w stopy przy grypie, przeziębieniu i zapaleniu oskrzeli. Ponadto do wcierania w stopy przy profilaktyce grzybicy. Napar a owoców anyżu do przemywania skóry trądzikowej i płukania włosów przy łojotoku i łysieniu. Spirytus z olejkiem anyżowym do wcierania we włosy przy łysieniu, zakażeniu roztoczami i drożdżakami (grzybami).
Napar – 1 łyżkę rozdrobnionych nasion zalać 1 szklanką wrzącego mleka lub wody; przykryć, odstawić na 20-30 minut, przecedzić, osłodzić do smaku syropem lub miodem. Pić 3 razy dziennie po 100 ml; w nieżycie układu oddechowego, przy kaszlu 100 ml 4 razy dziennie.
Nalewka – 1 część rozdrobnionych owoców na 3-5 cz. alkoholu 40-70%, wytrawiać 2-3 tygodnie, przecedzić. Zażywać 3-4 razy dziennie po 5 ml w mleku, na miodzie lub wodzie osłodzonej.
W dawnej medycynie owoc anyżu uznany był za lek moczopędny, napotny, pobudzający trawienie, wzmacniający żołądek, przeciwwzdęciowy i mlekopędny. 8-15 gram rozdrobnionych nasion na 1 l wody w formie odwaru polecano w osłabieniu żołądka i jelit, przeciwko wzdęciom i skurczom, przy nieżytach układu oddechowego, przy skąpym miesiączkowaniu, dla pobudzenia laktacji. Sproszkowane nasiona podawano przy czkawce. Napar i odwar do płukania jamy ustnej i gardła przy nieprzyjemnym zapachu, pleśniawkach, grzybowym pokryciu języka i zapaleniu jamy ustnej, dziąseł i gardła. Olejek, spirytus, nalewkę anyżową do zwalczania wszawicy i świerzbowca.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3405664/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21389629
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16317658
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18597088
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17450505
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17027208
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17191975
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16786497
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11891086
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15537303
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25767516
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16375827
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19351555
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12475627
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25900613
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17373749
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21640568
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21663492
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22743580
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25764982
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25709650
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25296426
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25151455
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25076728
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24984654
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24353829
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24813985
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24684500
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24427962
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24287996
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3813162/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3722849/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23933314
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23462643
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27294213
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26991289
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26768430
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26745557
dietetycy.org.pl/fawizm-kiedy-bob-staje-sie-niebezpieczny/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27537869
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462555
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27516669
rozanski.li/387/biedrzeniec-anyz-pimpinella-anisum-l/
Ogólnie nie wgłębiam się z premedytacją że tak powiem w temat antybiotyków a jedynie często napotykam na najróżniejsze materiały studiując literaturę medyczną i jej pochodną. Gdzieś już kiedyś od kogoś słyszałem na temat toksyczności antybiotyków względem fabryk energii w komórkach człowieka – mitochondriów komórkowych. Nie zaciekawił mnie jednak ten temat, gdyż mam w głowie z 1000 ciekawszych jednak po tym jak przeczytałem kilka artykułów i badań na temat mojego faworyta wśród najgorszych(wywołujących najmocniejsze i najbardziej dotkliwe skutki uboczne) antybiotyków – ciprofloksacynie(o której więcej pisałem już tutaj) postanowiłem trochę powertować w literaturze na ten temat. Poza tym to co jest wypisane na ulotkach antybiotyków, mają one również i inne nie porządane funkcje takie jak np. hamowanie P-glikoproteiny która uszczelnia barierę krew mózg(powoduje to neurotoksyczność w mózgu o której pisałem już tutaj) czy też jak w tym przypadku – uszkadzanie DNA mitochondriów komórkowych.
Tetracykliny to grupa antybiotyków do których należy między innymi doksycyklina poza skutkami ubocznymi wypisanymi na ulotce powodują zachwianie równowagi pomiędzy translacją białka mitochondrialnego i jądrowego. Nawet niskie dawki tetracyklin mogą zahamować prawidłowe funkcjonowanie mitochondriów komórek , prowadząc do zmian w zarówno w samych mitochondriach jak i białek jądrowych. Najmniejsze dawki tych antybiotyków prowadzą do zmniejszenia oddychania komórkowego, wskazując na dysfunkcje motochondrialną. Podawanie np. antybiotyku amoksycyliny nie powoduje takich problemów. Dodatkowo w badaniu na zwierzętach w niektórych liniach komórkowych ekspozycja na doksycykline podczas ich rozwoju powodowała opóźnienia rozwojowe(lub w ogóle brak wzrostu mitochondriów) oraz zmniejszała zużycie tlenu, gdy zwierzęta osiągneły dorosłość. Wątroba myszy pijących wodę z doksycykliną przez 14dni wykazywała niski zapas energii oraz mniejszy poziom oddychania wewnątrzkomórkowego oraz zmiany w ekspresji genów mitochondrialnych. Trzeba zaznaczyć, że takie problemy z mitochondriami objawiają się problemami takimi jak zmęczenie, bóle mięśni, duszności, bóle brzucha i łatwo mogą być pomylone z chorobami tkanki łącznej, fibromyalgią, przewlekłym zmęczeniem czy chorobami psychosomatycznymi. To że tetracykliny hamują mitochondrialną translację białek pokazano już w latach 60tych jednak uważano, że używanie małych dawek nie będzie miało wpływu na translację – jednak tak nie jest.
Innym antybiotykiem wywołującym nie tylko pogorszenie się funkcji mitochondriów komórkowych, ale i również cytotoksyczność w komórkach jest ciprofloksacyna. W tym przypadku nawet Amerykańska federacja do spraw leków (FDA) zareportowała w dokumentach, że fluorochinolony(grupa do których należy levoksa czy cipro) są toksyczne dla mitochondriów komórkowych powodując ich uszkodzenia(uszkodzenia DNA) co jest bezpośrednio powiązane z chorobami neurodegeneratywnymi. Wyniki badań sugerują, że ciprofloksacyna poprzez swoje właściwości cytotoksyczne powoduje zakłócanie aktywności topoizomerazy mitochondrialnej II powodując utracenie mitochondrialnego DNA oraz nasilenie zniszczeń spowodowany przez stres oksydacyjny/wolne rodniki. Niektórzy badacze/uczeni twierdzą, że fluorochinolony(levoxa czy ciprofloksacyna) wpływają tylko na topoisomeraze bakteri jednak okazuje się, że również i na topoisomeraze mitochondrialną w ciele człowieka. Jedno z badań z 2011roku na indiańskich pacjentach potraktowanych fluorochinolami w celu pozbycia się infekcji układu moczowego wykazało, że antybiotyki z tej grupy znacząco obniżają poziomy SOD(dysmutaza ponadtlenkowa o której pisałem już tutaj) oraz glutationu (chodzi o ciprofloksacyne).
Stosowanie tego typu antybiotyków powinno być w ogóle nie brane pod uwagę a już tym bardziej wykluczone w przypadku ciąży lub u młodych osób, u których kształtuje się jeszcze mózg i układ nerwowy, gdyż prowadzi to do patologi typu Autyzm i inne zaburzenia rozwoju układu nerwowego.
FDA samo przyznaje w jednym ze swoich raportów, że antybiotyki z grupy fluorochinolonów powodują neuropatie obwodową poprzez ich toksyczność mitochondrialną i jest ściśle powiązana z multi-symptomami takimi jak choroby chroniczne typu neuropatia nerwu wzrokowego, ból neuropatyczny, utrata słuchu, osłabienie mięśni, kardiomipatia, choroba Parkinsona, choroba Alzheimera oraz stwardnienie zanikowe boczne(SLA).
Pacjenci u których wystąpiły działania niepożądane mogą mieć prawdziwy miks objawów: uszkodzenia CNS, depresja, bezsenność, napady lęku i ataki paniki, podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe i zaburzenia wzroku, zahamowanie lub zaburzenie OUN receptora GABA(patrz.Autyzm), wyczerpanie się magnezu i zaburzenia komórkowej funkcji enzymatycznej, zakłócenie funkcji mitochondriów i produkcji energii, uraz oksydacyjny i śmierć komórek.
U wielu pacjentów mogą również występować zaburzenia gospodarki hormonalnej w tym: przeciwciał przeciwtarczycowych i zaburzenia czynności tarczycy, zaburzenia czynności nadnerczy z hiper lub hypocortisolism, hipogonadyzmu, hipoglikemii lub hiperglikemii. Mogą także wystąpić zaburzenia czynności przysadki mózgowej(zatem problem z neuroprzekaźnikami). Mogą one także przebiegać z neuropatią obwodową, zazwyczaj typu małego włókna i zaburzenie czucia bólu i temperatury, a także często z udziałem większych nerwów czuciowych i ruchowych. Może również wystąpić spontaniczna aktywność mięśni z fascykulacjami i myokymią, mogą również pojawić się miokloniczne szarpnięcia. Wielu ma obrażenia mięśniowo-szkieletowe ze zwyrodnieniem chrząstki i ścięgna, które często prowadzi do zerwania ścięgna i ciężkiego, przewleklego bólu mięśniowo-szkieletowego długo po tym jak terapia została zakończona.
Ciekawostka:
Żołnierze amerykańscy, którzy dostali niezły arsenał szczepionek i substancji przeciwko toksynom biologicznym chorujący na syndrom zatoki perskiej mają zaburzenia i choroby dokładnie takie same jak wywoływane przez fluorochinolony. Rząd amerykański tłumaczył się, że najbardziej bał się o żołnierzy pod względem zatrucia wąglikiem. Wiadomo też, że armia amerykańska zaopatrza się w ciprofloksacyna, która jest idealnym lekarstwem na wąglika – można się zatem domyśleć skąd te choroby u żołnierzy i ciągłe procesy przeciwko rządowi USA który przyczynił się do ich kalectwa i chronicznych chorób.
Jak sobie z tym poradzić?
Nie da się. Suplementy ochraniające mitochondria i je wspierające typu PQQ/Q10 czy Acetyl-l-karnityna z tauryną są raczej bez szans z tym typem cytotoksyczności…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
pubpdf.com/pub/23995680/Topoisomerases-facilitate-transcription-of-long-genes-linked-to-autism
the-scientist.com/?articles.view/articleNo/42414/title/Widely-Used-Antibiotics-Affect-Mitochondria/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2895369/?report=classic
emdn-mitonet.co.uk/PDF/COHEN701MitoAdults.pdf
hormonesmatter.com/fluoroquinolone-antibiotics-damage-mitochondria-fda-adds-warning/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3767287/
accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2013/019537s082,020780s040lbl.pdf
m.hopkinsmedicine.org/news/media/releases/feet_first_old_mitochondria_might_be_responsible_for_neuropathy_in_the_extremities
cpmedical.net/newsletter/mitochondria-resuscitation-the-key-to-healing-every-disease
prohealth.com/library/showarticle.cfm?libid=18840
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC50194/pdf/pnas01094-0315.pdf
drive.google.com/file/d/0BzLMHZg5q0Y3VkVJUmhxSlQtbWs/edit?usp=sharing
hormonesmatter.com/fluoroquinolone-antibiotics-damage-mitochondria-fda-adds-warning/
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3760005/
Cohen JS; Peripheral Neuropathy Associated With Fluoroquinolones Annals of Pharmacotherapy. 2001;35(12):1540-1547
Francesca Lunzer Kritz; New Cipro, Same Side Effects, Washington Post, December 24, 2002.
Shepard CW et al; Antimicrobial Postexposure Prophylaxis for Anthrax: Adverse Events and Adherence Emerging Infectious Diseases !E Vol. 8, No. 10, October 2002
Fox EJ et al; The effects of ciprofloxacin and paclitaxel on metastatic and recurrent chondrosarcoma COMMUNITY ONCOLOGY November/December 2005
Physisicans Desk Referfence 2006 de Bazignan DA etal; Psychiatric adverse effects of fluoroquinolone: review of cases from the French pharmacologic surveillance database[Article in French] Rev Med Interne. 2006 Jun;27(6):448-52. Epub 2006 Mar 9
FDA Medical Bulletin * October 1996 * Volume 26 Number 3. Reports of adverse events with fluoroquinolones
Saint F. etal; Tendinopathy associated with fluoroquinolones: individuals at risk, incriminated physiopathologic mechanisms, therapeutic management [Article in French]. Prog Urol. 2001 Dec;11(6):1331-4.
De Sano A. etal; Adverse Reactions to Fluoroquinolones. An Overview on Mechanistic Aspects Current Medicinal Chemistry 2001, 8, 371-384 371
Stahlmann R. etal; Effects of magnesium deficiency on joint cartilage in immature Beagle dogsimmunohistochemistry, electron microscopy, and mineral concentrations, Archives of Toxicology. Jan. 2000 73(11,12)
bu.edu/abl/files/stm_kalghatgi.pdf
Hayem G. Cytofluorometric analysis of chondrotoxicity of fluoroquinolone antimicrobial agents. Antimicrob Agents Chemother. 1994 Feb;38(2):243- 7.
Kozie[lstrok]; Ciprofloxacin reduces mitochondrial potential and inhibits calcium entry into Jurkat cells
R European Journal of Biochemistry 2003; 1 Supplement 1 July: Abstract number: P4.8-33., Zab[lstrok]ocki K., Szczepanowska
health.groups.yahoo.com/group/quinolones/
Simonin MA etal. Pefloxacin-Induced Achilles Tendon Toxicity in Rodents: Biochemical Changes in Proteoglycan Synthesis and Oxidative Damage to CollagenAntimicrobial Agents and Chemotherapy, April 2000, p. 867-872, Vol. 44, No. 4
toksyczny.pl
Department of Health and Human Services Public Health Service Food and Drug Administration Center for Drug Evaluation and Research Office of Surveillance and Epidemiology, Pharmacovigilance Review, April 17, 2013, “Disabling Peripheral Neuropathy Associated with Systemic Fluoroquinolone Exposure”
Science Translational Medicine, “Bactericidal Antibiotics Induce Mitochondrial Dysfunction and Oxidative Damage in Mammalian Cells”
Journal of Young Pharmacists, “Oxidative Stress Induced by Fluoroquinolones on Treatment for Complicated Urinary Tract Infections in Indian Patients”
Molecular Pharmacology, “Delayed Cytotocicity and Cleavage of Mitochondrial DNA in Ciprofloxacin Treated Mammalian Cells”
Molecular Neurobiology, “The Glutathione System: A New Drug Target in Neuroimmune Disorders”
hormonesmatter.com/fluoroquinolone-antibiotics-damage-mitochondria-fda-adds-warning/
Ciprofloksacyna – popularnie nazywana cipro jest antybiotykiem często przypisywanym do leczenia infekcji takich jak Borelioza, Mykoplazma i inne. Jest dość efektywny zwłaszcza przeciwko bakteriom gram ujemnym. Należy on do grupy antybiotyków zwanych chinolonami i często podaje się go przy infekcjach układu moczowego czy pokarmowego.
Niestety jak to bywa z każdym antybiotykiem również i ten ma sporo skutków ubocznych. U cipro są to problemy ze stawami a zwłaszcza możliwość zerwania ścięgien. Wysokie ryzyko zerwania ścięgien zostało również potwierdzone przez US Food and Drug Administration (FDA) które wyraźnie zaznaczyło takowa możliwość na opakowaniach/ulotkach tego preparatu. Pacjenci po 60tce, użytkownicy kortykosteroidów, kobiety karmiące piersią, oraz wszyscy po przeszczepach mają zwiększone ryzyko zerwania ścięgna.
Cipro na dodatek może powodować zaczerwienienie oraz opuchliznę samych ścięgien/stawów jak i bóle tych miejsc dochodzące do takiego poziomu że pacjenci przyjmujący ten antybiotyk nie mogą nimi poruszać. Ciprofloksacyna powoduje również degradacje kolagenu typu 1 który znajduje się w ścięgnach, stawach oraz skórze poprzez podwyższenie metaloproteinazy 2 (MMP-2) (parę słów o metaloproteinazach wspomniałem już w 2 krótkich artykułach
zdrowiebeztajemnic.blox.pl/2016/01/Wypadajaceslabej-trwalosci-plomby-zebow-w.html
zdrowiebeztajemnic.blox.pl/2016/01/Borelioza-a-stwardnienie-rozsiane-krotki-wstep-do.html
Przypomnę tylko dla tych co nie wiedzą lub nie pamiętają, że Borelioza Burgdorferi powoduje mocne pobudzenie metaloproteinaz MMP2 i 9. Także podsumujmy ….Borelia powoduje u Ciebie problem ze stawami i ścięgnami/mięśniami + sam na własne życzenie(to ze przypisał Ci to lekarz to naprawdę marna wymówka – chociaż nie tak dawno spotkałem się z kimś kto miał operowany dysk kręgosłupa nie wiedząc tak naprawdę co z nim jest nie tak także chyba nic mnie już nie zdziwi na tym świecie) dorzucasz do pieca jeszcze bardziej zwiększając stany zapalne miejsc które są u Ciebie poważnie zagrożone(stawy i ścięgna) – pozostawię może takie działanie bez komentarza.
Cipro wielokrotnie powodował u pacjentów z Boreliozą zerwanie się ścięgna achillesa. Po takiej kontuzji stawy wokół stają się nieruchome powodując w pewnym sensie kalectwo. Mój 'ulubiony’ antybiotyk powoduje również problemy gastryczne(podrażnienia jelit), problemy neurologiczne, bóle i zawroty głowy, bezsenność, problemy skórne, problemy ze wzrokiem czy chodem, nieodwracalną neuropatie obwodową, mrowienia, drętwienia i pieczenia. Powoduje on także wypłukiwanie magnezu i glutationu z kolagenu. Oczywiście im większa dawka tym mocniejsze i liczniejsze problemy zdrowotne. Problemy mogą pojawić się po kilku godzinach jak i nawet kilku miesiącach od zaprzestania zażywania antybiotyku. Naturalnie kiedy pojawiają się problemy ze ściegnami czy stawami zaleca się zaprzestanie stosowania antybiotyku jednak w części przypadków może być już za późno.
Jedyną opcją jaką może Ci polecić medycyna konwencjonalna w przypadku stanów zapalnych i bólu spowodowanego cipro to odpoczywanie i rehabilitacja u fizjoterapeuty – niestety obydwie metody zależą od możliwości twojego organizmu do detoksu z cipro oraz do naprawienia szkód które wyrządził.
Zatem co z naturalnych rzeczy może pomóc po użyciu w/w antybiotyku przez najbliższe parę miesięcy kiedy ryzyko zerwania ścięgna lub problemów ze stawami dalej istnieje?
Kombinacja suplementów,produktów diety i ziół które zredukują stan zapalny stawów i mięśni:
– Kurkuma z pieprzem,z olejem z ogórecznika i olejem z czarnuszki – najpotężniejsza mieszanka przeciwzapalna jaka istnieje na tej planecie. Dodatkowo miejsce stanu zapalnego smarować i później robić okłady z wywaru z siedmiopałecznika i żywokostu.
Witaminy i minerały redukujące uszkodzenia kolagenu:
Magnez(cytrynian lub jabłczan w ilości 500-600mg jonów dziennie podzielone na 3-5dawek), witamina E (najlepiej z oleju lnianego) – w badaniach wykazano, że po 10dniach pacjenci mieli obniżoną ilośc ciprofloksacyny powodującej uszkodzenia tkanki chrząstnej. Witamina C(koniecznie z flawonoidami lub witamina c w postaci liposomalnej) – w badaniach wykazano że chroni ona przed negatywnymi skutkami ciprofoksacyny
Zioła które powodują redukcję stanów zapalnych, skutków ubocznych cipro oraz odbudowę kolagenu:
Dandelion(Mniszek lekarski,Pu Gong Ying) – w jednym z badań mniszek lekarski obniżył stężenie cipro w plaźmie komórkowej o 73%!
Sanguisorbia(Di Yu) – obniżył koncentracje cipro w plaźmie o 94%.
Red root(polecany przez fitoterapeutę Buhnera w przypadku infekcji bartonellą) – w badaniu laboratoryjnym substancja zawarta w red root zwana Tanshin IIA obniżała poziom metaloproteinazy 2.
Sophora root(korzeń Szupinu, Ku Shen) – matrine – składnik zawarty w w sophorze obniża MMP2.
Scutellaria Baicalensis(Tarczyca bajkalska, Huang Quin) – mocno zbija MMP2 wg.badań laboratoryjnych
Angelicaroot(korzeń arcydzięgiela litwora) – Substancja zwana SBD4 zwiększała wytwarzanie kolagenu typu 1 w ludzkich fibroblastach.
Rehmannia root(korzeń Glutinosa) – korzeń jest zwłaszcza przeze mnie polecany ze względu na to iż aktywuje on osteoblasty i ma właściwości przyspieszające regenerację komórek, co jest wykorzystywane jako leczenie wspomagające w przypadku złamań kości i uszkodzeń ścięgien. Ponadto wpływa na regenerację szpiku kostnego i wykazuje działanie anaboliczne na mięśnie.
Prawidłowa kombinacja produktów które wymieniłem pozwoli na redukcje skutków ciprofloksacyny do minimum a w późniejszym etapie, kiedy już się nie zażywa tego antybiotyku – ochrony przed ewentualnymi skutkami ubocznymi w przyszłości.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
borelioza.org/materialy_lyme/ld_tbd.pdf
panacea.pl/articles.php?id=4708
Menon A, Pettinari L, Martinelli C, Colombo G, Portinaro N, Dalle-Donne I, d’Agostino MC, Gagliano N. New insights in extracellular matrix remodeling and
collagen turnover related pathways in cultured human tenocytes after ciprofloxacin administration. Muscles Ligaments Tendons J. 2013 Aug 11;3(3):122-31.
eCollection 2013. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24367771
Kawtharani F, Masrouha KZ, Afeiche N. Bilateral Achilles Tendon Ruptures Associated with Ciprofloxacin Use in the Setting of Minimal Change Disease: Case
Report and Review of the Literature. J Foot Ankle Surg. 2014 Sep 1. pii: S1067-2516(14)00323-8. doi: 10.1053/j.jfas.2014.07.005. [Epub ahead of print]
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25189336
Tsai WC, Hsu CC, Chen CP, Chang HN, Wong AM, Lin MS, Pang JH. Ciprofloxacin up-regulates tendon cells to express matrix metalloproteinase-2 with degradation
of type I collagen. J Orthop Res. 2011 Jan;29(1):67-73. doi: 10.1002/jor.21196. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20602464
G. K. Kim, The Risk of Fluoroquinolone-induced Tendinopathy and Tendon Rupture: What Does The Clinician Need To Know? J Clin Aesthet Dermatol. Apr 2010;
3(4): 49–54. ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2921747/
Owens RC Jr, Donskey CJ, Gaynes RP, Loo VG, Muto CA. Antimicrobial-associated risk factors for Clostridium difficile infection. Clin Infect Dis. 2008 Jan
15;46 Suppl 1:S19-31. doi: 10.1086/521859. cid.oxfordjournals.org/content/46/Supplement_1/S19.full
FDA Drug Safety Communication: FDA requires label changes to warn of risk for possibly permanent nerve damage from antibacterial fluoroquinolone drugs taken
by mouth or by injection. accessdata.fda.gov/drugsatfda_docs/label/2013/019537s082,020780s040lbl.pdf
K. Pfister, D. Mazur, J. Vormann, and R. Stahlmann, Diminished Ciprofloxacin-Induced Chondrotoxicity by Supplementation with Magnesium and Vitamin E in
Immature Rats. Antimicrob Agents Chemother. Mar 2007; 51(3): 1022–1027. Published online Jan 8, 2007. doi: 10.1128/AAC.01175-06.
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1803142/
V. Talla and P.R. Veerareddy. Oxidative Stress Induced by Fluoroquinolones on Treatment for Complicated Urinary Tract Infections in Indian Patients. J Young
Pharm. 2011 Oct-Dec; 3(4): 304–309. doi: 10.4103/0975-1483.90242 ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3249743/
Zhang CQ, Liang TJ, Zhang W. Effects of drug cupping therapy on immune function in chronic asthmatic bronchitis patients during protracted period. Zhongguo
Zhong Xi Yi Jie He Za Zhi. 2006 Nov; 26(11) pp. 984-7. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17186726
Dong P, Zhang Y, Gu J, Wu W, Li M, Yang J, Zhang L, Lu J, Mu J, Chen L, Li S, Wang J, Liu Y.. Wogonin, an active ingredient of Chinese herb medicine
Scutellaria baicalensis, inhibits the mobility and invasion of human gallbladder carcinoma GBC-SD cells by inducing the expression of maspin. J
Ethnopharmacol. 2011 Oct 11;137(3):1373-80. doi: 10.1016/j.jep.2011.08.005. Epub 2011 Aug 6. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21855619
K. Pfister, D. Mazur, J. Vormann, and R. Stahlmann, Diminished Ciprofloxacin-Induced Chondrotoxicity by Supplementation with Magnesium and Vitamin E in
Immature Rats. Antimicrob Agents Chemother. Mar 2007; 51(3): 1022–1027. Published online Jan 8, 2007. doi: 10.1128/AAC.01175-06.
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1803142/
Chen, John K., and Tina T. Chen. 2004. Chinese Medical Herbology and Pharmacology. City of Industry CA: Art of Medicine Press, Inc., p. 179.
amazon.com/Chinese-Medical-Herbology-Pharmacology-John/dp/0974063509
Chen, John K., and Tina T. Chen. 2004. Chinese Medical Herbology and Pharmacology. City of Industry CA: Art of Medicine Press, Inc., p. 569.
amazon.com/Chinese-Medical-Herbology-Pharmacology-John/dp/0974063509
Jiang P, Li C, Xiang Z, Jiao B. Tanshinone IIA reduces the risk of Alzheimer’s disease by inhibiting iNOS, MMP-2 and NF-?Bp65 transcription and translation
in the temporal lobes of rat models of Alzheimer’s disease. Mol Med Rep. 2014 Aug;10(2):689-94. doi: 10.3892/mmr.2014.2254. Epub 2014 May 20.
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24859152
Zhang S, Kan QC, Xu Y, Zhang GX, Zhu L. Inhibitory effect of matrine on blood-brain barrier disruption for the treatment of experimental autoimmune
encephalomyelitis. Mediators Inflamm. 2013;2013:736085. doi: 10.1155/2013/736085. Epub 2013 Sep 8. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24194630
Dong P, Zhang Y, Gu J, Wu W, Li M, Yang J, Zhang L, Lu J, Mu J, Chen L, Li S, Wang J, Liu Y. Wogonin, an active ingredient of Chinese herb medicine
Scutellaria baicalensis, inhibits the mobility and invasion of human gallbladder carcinoma GBC-SD cells by inducing the expression of maspin. J
Ethnopharmacol. 2011 Oct 11;137(3):1373-80. doi: 10.1016/j.jep.2011.08.005. Epub 2011 Aug 6. ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21855619