Bartonella henselae to bakteria która została zidentyfikowana dopiero w 1992 i dopiero w 97 rozpoznana jako bakteria wywołująca chorobę kociego pazura z kolei odmiana quintana – wywołuje gorączkę okopową a samych różnych odmian bartonelli jest ok.30. Można się nimi zarazić od much, moskitów, pająków, kotów, psów – tak naprawdę od wszystkiego co ukuje,gryzie lub Cie zadrapie. Znajdowana jest głównie u bezdomnych,alkoholików ale też i u ludzi którzy mieli transfuzję krwi.
W Niemczech na 270 zdrowych osób 30% nosi w sobie Bartonelle henselae, w grecji na 500 osób 20% jest jej nosicielem – ciekawi mnie jednak u ilu nie została ona po prostu wykryta gdyż jest ona ciężka do 'wychodowania’ w warunkach laboratoryjnych stąd też nie ma z nią związanych za wielu badań.
Bartonella to gram ujemna bakteria bytująca wewnątrz komórek, która posiada podwójną ściane komęrkowa – wewnętrzną i zewnętrzną a pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń peryplazmatyczna. Antybiotyki przeważnie przechodzą przez jedną ścianę komórkową nie penetrując tej drugiej stąd ta bakteria jest tak na nie odporna. Kolejną linią obrony tej bakterii są enzymy – beta laktamazy, które unieszkodliwiają antybiotyki z grupy beta laktamaz. Dodatkowo mają swoje wewnętrzne pompy effluxowe dzięki czemu szybko pozbywają się związków antybiotykowych.
Normalnie jeśli antybiotyk przebije się przez pierwszą ścianę komórkową – pozostaje na jakiś czas w przestrzeni peryplazmatycznej gdzie zaraz zostanie wypompowany przez pompy efflux.
Bartonella namnaża się co 21godzin i stymuluje wzrost komórek śródbłonka do tego celu. Gatunek bakterii bartonella dostosowywuje się do środowiska w którym żyje i dzięki swojemu materiałowi genetycznemu jest w stanie przetrwać ataki układu immunologicznego – nie wykazuje takich właściwości in vitro w laboratorium – in vivo natomiast tak. Jednym z zewnętrznych białek znajdujących się na ścianie komórkowej bartonelli jest białko BadA, które jest swoistym kamuflarzem bakterii przed komórkami układu odpornościowego. Henselae tak modyfikuje swoja zewnętrzną ścianę, że jest w stanie zainfekować czerwone krwinki.1)Lindroos et al. (2006, 7426)
Do częstych objawów aktywnej infekcji bakterią bartonella henselae należą chłoniaki węzłów chłonnych oraz zapalenie węzłów chłonnych zwłaszcza w miejscu zadrapania/ukąszenia. Sama opuchlizna limfy może być naprawdę duża i utrzymywać się przez parę miesięcy. Inne symptomy choroby to naturalnie gorączka niewiadomego pochodzenia, bakteryjny ropień wątroby, ciężkie zmęczenie, bóle mięśni, reaktywne zapalenia stawów, choroba Kikuchiego, zapalenia kości i szpiku, stwardnienie rozsiane, rumień guzowaty, zmiany skórne, zapalenie wsierdzia, encefalopatia, bóle głowy, ataksja, utrata pamięci, parestezja, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, otępienie, objawy psychiczne w tym zabójstwa, wściekłość, lęk, silna depresja, mgła umysłowa, trudne myślenie, problem z artykulacją oraz schizofrenia. Bóle kostne mogą być mocne i występować nawet w stopie. Bartonella Quintana np. powoduje zapalenia wsierdzia, gorączkę, limfadenopatię, angiomatozę barkową(ruchomość stawu łokciowego i barkowego), infekcję ośrodkowego układu nerwowego, zmęczenie, ból w nogach, duszności, zawroty głowy, bóle w biodrach, drżenie, bóle brzucha, biegunke, zaparcia, anoreksja, niepokój, bezsenność, obfite pocenie się, bóle kości zwłaszcza w piszczelach, zapalenia śledziony, duszności tj.problemy z oddychaniem, kołatanie serca, zaburzenia aktywności serca. Zwiększona wilgotność powietrza pogłębia cały ból. 2)Maurin i Raoult 1996, 280). W literaturze można także znaleźć takie skutki uboczne jak zamazane widzenie,powiększona śledziona,ból w podbrzuszu czy też ból w odcinku lędźwiowym.
Inne rodzaje bakterii bartonella to elizabethae, clarridgeiae, koehlerae, vinsonii, washoensis, melphagi, grahamii, doshiae, alsatica, rochalimae, volans, durdenii, bacilliformis, clarridgeiae, tamiae – praktycznie wszystkie wywołują szereg objawów zbliżonych do w/w.
Najnowsze badania pokazują, że bartonella przyczynia się do konkretnych problemów ocznych takich jak zaczerwienienie oka, uczulenie na światło, uczucie czegoś pod powiekom, zwiększona produkcja łez, niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek, zapalenie nerwu wzrokowego, uszkodzenia siatkówki, zapalenie błony naczyniowej oka, zmiany naczyniowe, oderwanie siatkówki, zapalenie naczyniówki, ropnie, krwotoki z siatkówki, nagle utraty wzroku, zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia widzianych kolorów, zaburzenia kontrastu widzenia. 3)Chappell et al. (2011, 112)
Symptomy uszne: zapalenie ucha środkowego, halucynacje słuchowe, zaburzenia błędnika.
Problemy neurologiczne: porażenia nerwów twarzowych, śpiączka, demielinizacja, zapalenia rdzenia kręgowego, nerwobóle, zespół Guillaina-Barrea, parestezje, polineuropatia, upośledzenie motoryczne, psychoza, halucynacje, przejściowe niedowłady, skurcze mięśni,zmiany w białej istocie mózgu. Barto naśladuje stwardnienie rozsiane czy zaburzenia bipolarne także sporo przypadów tych chorób to błędna diagnostyka.
Układ urologiczny: zapalenia kłębuszków nerkowych, ból moczowo-płciowy, trudności w opróżnianiu pęcherza, w przypadku zapalenia kłębuszków nerkowych zazwyczaj pojawia się krew w moczu.
Objawy skórne: pokrzywki, wysypki, uszkodzenia skóry, owrzodzenia skóry które nie ustępują i inne.
Objawy związane z poczęciem dziecka: infekcje urogenitalne, niepłodność, niska masa ciała urodzonego dziecka, infekcje u potomka, poronienia, niewytłumaczalna śmierć noworodka zaraz po urodzeniu.
Testy na przeciwciała bartonella(IFA – indirect fluorescence assay test) wykazują duże przekłamania gdyż barto wchodzi w reakcje krzyżowe z wirusem EBV, CMV, coxiella burnetti, toxoplazmą gondii, chlamydią spp i streptococcusem pyogenes (to ten anginowy) dając fałszywie dodatnie wyniki.
Bartonella posiada bardzo niską endotoksyczność a komórki śródbłonka naczyń krwionośnych mają niską tolerancję na endotoksyny. Dla przykładu Salmonella wykazuje conajmniej 1000 krotnie większą toksyczność niż bakteria bartonelli także reakcje herxheimera w przypadku barto nie występują – są one spowodowane albo inną bakterią albo są mylone ze skutkami ubocznymi np. brania antybiotyków.
Bartonella tworzy biofilm in vitro, in vivo nie, stąd rzeczy które rozbijają biofilm nie są konieczne. Tworzą jednak wakuole – są to swoiste balony wypełnione bakteriami bartonella, makrofagami i innymi komórkami. Wakuole mają swoją membranę dzięki której chronią organizmy w niej zawarte i tworzone są zawsze w momencie gromadzenia się bakterii bartonella w danym miejscu.4)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Sposób działania i przenikania Bartonelli
Po dostaniu się do organizmu, pierwsze co zajmuje to erytrocyty, śledzionę, wątrobę i szpik kostny. Po jakimś czasie śledziona i wątrobą mogą wejść w stan zapalny a jako ze namnażanie się bakterii to ok.24h objawy pojawią się między 12-62dniami od zakażenia i będą przypominać grypę. Problemy z bartonellą pojawiają się w sytuacji kiedy układ immunologiczny jest w stanie immunosupresji(czyli innymi słowy osłabiony).
Immunosupresja układu następuje np. w stanach bardzo wysokiego stresu(przykładowo), w przypadku brania np. leków immunosupresyjnych czy też w przypadku niedożywienia itp etc.5)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Białko zewnętrznej ściany komórkowej Bartonelli jest ortologiem białka przylegania A Yersini – (ortolog to coś co ma to samo DNA/RNA i pełni taką samą funkcję). 6)pl.wikipedia.org/wiki/Ortolog
Po wniknięciu bartonelli do ciała żywiciela zaczyna się pobudzanie cytokiny IL-8 . Pobudzenie tej cytokiny powoduje transfer komórek CD34+ do lokalizacji infekcji/bakterii. Bartonella przenika do tych komórek jednocześnie stając się nietykalną dla układu immunologicznego człowieka. Następuje rozsiew infekcji po całym organizmie. Komórki CD34+ są komórkami macierzystymi tzw.krwiotwórczymi wytwarzanymi w szpiku kostnym stąd zainfekowana jest przeważnie między innymi ta lokalizacja w organizmie. Dzięki pobycie w komórkach CD34+ dostają się w każdy zakątek ciała gdzie toczy się stan zapalny i gdzie potrzeba tych komórek – naturalnie bakteria wykorzystuje ten system do swoich celów – osiedlania się/przylegania do innych tkanek/komórek.
Cytokina IL-8 powodując natychmiastowy spadek neutrofili w krwi sprzyja rozprzestrzenianiu się w/w bakterii. Po czasie jednak poziomy IL-8 wzrastają i to aż za bardzo powodując wzrost metaloproteinazy MMP-9 – objawiać to się może naturalnie bólem stawów, ale i co zauważył jeden z lekarzy ILADS w USA – pręgami/zadrapaniami ala zadrapanie kota na skórze które często zainfekowani mają na skórze po gorącym prysznicu(zwiększa stany zapalne). Największym problemem dla układu odpornościowego czy też innych metod zwalczania bakterii w organizmie człowieka jest fakt,że bakteria ta tworzy w komórkach CD34+ wspomnianą już wakuole w której sobie żyje i jest dodatkowo chroniona przed atakami różnych substancji czy komórek przez 3 ściany, które są do pokonania – ściana ochronna wakuoli i 2 ściany komórkowe bakterii bartonella. 7)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Bakteria Bartonella ta ma silne powinowactwo do 2 rzeczy – komórek śródbłonka oraz czerwonych krwinek. Śródbłonek to cienka warstwa pokrywająca wszystkie naczynia krwionośne w organizmie do których bartonella przylega(przylegać też może do komórek takich jak monocyty, makrofagi czy komórki dendryczne). Śródbłonek naczyń krwionośnych działa na zasadzie różnych mechanizmów będąc barierą dla substancji znajdujących się w naczyniach krwionośnych przed dostaniem się ich poza nie, reguluje przepływ krwi czy substancji z i do krwiobiegu. Jeśli śródbłonek jest zbyt porowaty, ciecz z naczyń krwionośnych dostaje się do organizmu powodując obrzęk. Kontroluje również ruch leukocytów do i z krwiobiegu i jest odpowiedzialny za zwężenie czy rozszerzenie naczyń jak i procesy zapalane. Komorki śródbłonka wyścielają także serce i wsierdzie serca powodując tam stany zapalne i tym samym powodując schorzenie zwane zapaleniem wsierdzia. Ponadto śródbłonek składa się z siarczanu heparanu(polisacharyd), który jest składnikiem procesów angiogenezy(proces tworzenia się naczyń krwionośnych). Bakteria bartonella utylizując heparan zwiększa tworzenie się naczyń krwionośnych i śródbłonka przez co szybciej się namnaża i tworzy skupiska, które zwiększają ilość problemów zdrowotnych. Naturalnie dalej zasiedla komórki CD34+,pobudza ich tworzenie,cały czas trwa ekspansja – działa jak psychopata Hitler w czasach I i II wojny światowej.
Bartonella jest także silnym stymulatorem czynnika wzrostu śródbłonka naczyń krwionośnych. Posiada 2 białka które są bardzo ważne w jej funkcjonowaniu – są to białka przylegania bakterii do innych komórek – bialko BadA oraz FhaB. Dzięki nim przylega do powierzchni śródbłonka. Z kolei białko Trw pozwala jej przenikać do erytrocytow. To niestety nie koniec – dzięki systemowi zwanemu T4SSs(type IV secretion systems) wymienia się DNA z innymi bakteriami gram ujemnymi dzięki czemu z łatwością nabiera oporności na różne toksyczne dla niej związki(w tym antybiotyki). 8)Engel et al. (2011, 2).
Charakteryzowana bakteria stymuluje również zapalny czynnik transkrypcyjny NFkappaB (pobudza on geny stanów zapalnych), cytokinę zapalną IL-8, molekułe przylegania ICAM-1 oraz e-selektynę(e-selektyna zwiększa przepuszczalność naczyń krwionośnych co bardzo sprzyja bartonelli). Jakby tego było mało Bartonella posiada w sobie białka BepC,F,G i A które hamują śmierć komórek i stymulują angiogenezę. Pobudza takżę cytokinę zapalną IL-1beta, TNF alfa,MMP-2,MMP-9 PI3K, interferony gamma, ERK-1, ERK-2, czynnik indukowanej hipoksji HIF-1(to czynnik który załącza się w stanach niedotlenienia automatycznie stymulując czynnik VEGF i zwiększając angiogenezę – zauważ jak ludziom w maskach tlenowych, takich specjalnych do sportu/zwiększania wydolności tlenowej 'pompują się’ żyły – wtedy właśnie te 2 czynniki są mocno pobudzane także takie triki w trakcie infekcji tą bakterią odradzam). E-selektyna keidy jest pobudzona powoduje transfer neutrofili do miejsca infekcji. Niestety barto z łatwością je wykorzystuje do zwiększenia czynnika VEGF. Monocyty?to samo – przylatują do miejsca infekcji i pobudzają białko MCP-1 co dalej powoduje ich przekształcenie się do makrofagów i komórek dendrycznych – składników wrodzonej odporności układu immunologicznego. No i tu też zaczyna się pobudzanie czynnika VEGF w związku z bliskością monocytów, makrofagów i komórek dendrycznych w obecności kolonii bakterii bartonella.
Substancje, które hamują czynnik VEGF powodują zahamowanei ok.50% wzrostu komórek śródbłonka, które wywołuje bartonella – zahamowanie VEGF powoduje zatem zahamowanie ekspansji i redukcje liczebności tej bakterii w organizmie żywiciela. Bartonella stymuluje także produkcje białkowych fosfataz tyrozynowych(PTP) – są to enzymy regulujące wzrost, namnażanie się i transformację komórek. Zwiększają one między innymi VEGF, stymulują śródbłonek do wzrostu. Także blokery PTP czy to ziołowe czy syntetyczne będą blokowały VEGF i tym samym inwazje bartonelli.
Kinaza ERK1 i ERK-2 tak jak i kinaza PI3K są również pobudzane przez barto – enzymy odpowiadają za wzrost komórek, proliferację, różnicowanie i ich żywotność. Pełnią ważną funkcję w przypadku angiogenezy, którą stymuluje omawiana bakteria także blokery ERK-1, ERK-2 i PI3K hamują zniszczenia śródbłonka, hiperplazję(powiększenie się narządu lub tkanki na skutek nadmiaru nagromadzenia się komórek) oraz skutki uboczne wywołane nadmiernym poziomem cytokiny IL-8.
Bartonella stymuluje produkcje dysmutazy nadtlenkowej SOD(wydawało by się że to bardzo dobrze!wkońcu SOD(Cu-Zn) zwalcza wolne rodniki. Podczas infekcji leukocyty generują wolne rodników w celu zabicia bakterii gdyż są one bardzo nie sprzyjające dla każdego żyjącego organizmu. Problem w tym ze nadmierna stymulacja enzymu SOD bardzo dobrze zwalcza wolne rodniki neutralizując je dzięki czemu Barto chroni się przed ich atakami i ich produkcją z białych krwinek krwi.
Podczas uszkodzeń skóry Barto dzięki molekule Pap31 przyczepia się do fibronektyny i kolagenu co może zostać zahamowane poprzez heparyne i dzięki temu zredukować infekcję. Metalopreinazy z kolei ,które bartonella zwiększa bez problemów uszkadzają nie tylko kolagen ale i także mielinę aksonów komórek nerwowych w mózgu co może bez problemów wyglądać na stwardnienie rozsiane. Infekcja hipokampu będzie powodowała problemy z pamięcią, niekontrolowaną agresję w tym też myśli samobójcze czy dezorientację. Z kolei infekcja kory mózgowej to problemy z pamięcią, brak koncentracji, problemy z mówieniem i jasność myśli. Infekcja hipokampu to także problemy z temperaturą ciała, napady głodu, zwiększone zmęczenie, problemy z cyklami snu(faza krótka/długa). Infekcja np. rdzenia kręgowego czy mózgu może przekształcić się na chroniczne migreny czy pogorszenie funkcji kognitywnych.
Bartonella poprzez wejście do erytrocytów pozbawia je substancji odżywczych w tym żelaza, którego potrzebuje. W erytrocytach jest ok.2.5grama żelaza – okolo 65% całego żelaza w organizmie. Niskie poziomy komórek CD4+ pozwalają na szybsze rozprzestrzenianie się infekcji (i łatwiejsze dojście do zakażenia) – sama bartonella powoduje spadek tych komórek.
Jako że poniższe informacje zostały zebrane i opracowane ok.10lat temu, poniżej najnowszy(oraz ten trochę starszy) materiał naukowy na temat różnych odmian bakterii z gatunku bartonella w tym też różne ciekawostki związane z tą infekcją.
Co poleca Stephen Buhner – jeden z lepszych amerykańskich zielarzy, pionier jeśli chodzi o techniki leczenia naturalnego boreliozy i koinfekcji.
Redukcja stanów zapalnych poprzez zahamowanie czynnika transkrypcyjnego NFkappaB – bidens pilosa, Chinese senega root, Chińska tarczyca bajkalska, kordyceps, EGCG, glistnik jaskółcze ziele, houttuynia, rdest japoński, kudzu, luteolina, oliwa z oliwek,
sok z granatu, Chinese senega(korzeń) i schisandra sinensis(cytryniec chiński),
Zahamowanie cytokiny zapalnej IL-8 – kordyceps, EGCG, isatis, rdestowiec japoński, NAC, granat
zahamowanie EGF – berberyna, EGCG, ginkgo biloba, kwercytyna
Zahamowanie e-selektyny – ginkgo biloba, rdestowiec japoński, kudzu, ostropest, schisandra sinensis
Zahamoawnie PTP: elder(Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.)) i głóg(Crataegus oxyacantha)
Zahamowanie ERK – tarczyca bajkalska, kordyceps, EGCG, glistnik jaskółcze ziele, rdestowiec japoński, kudzu, oliwa z oliwek
Protekcje organów przed bartonella zapewnia sida acuta(sledziona), głóg(Crataegus)(serce), ostropest (wątroba) oraz red root(ceanothus)(limfę), śródbłonek rdestowiec japoński, l-arginina i EGCG. Czerwone krwinki z kolei ochroni
NAC, bidens, alchornea i cryptolepis. Wsparcie komórek CD4+ – Rhodiola i ashwagandha (redukują także stany zapalne).
Typowo antybakteryjnie w tym przypadku bedą działaniać houttuynia, alchornea cordifolia i isatis jak i także wymieniona już wyżej sida acuta.
Jego podstawowy protokół na bartonellę:
Rdestowiec japoński: nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
EGCG z kwercytyną: 800 mg EGCG plus 1,200 mg kwercytyny dziennie.
L-arginina: 500–1,000 mg 3x dziennie(nie używać w przypadku aktywnej infekcji wirusami herpes/półpaśća)
Kordyceps: nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie lub proszek – 1 łyżeczka 3x dziennie lub kapsułki 2gramy dziennie 3x dziennie.
Sida acuta: 30–60 kropel nalewki 3–4x dziennie.
Red root(Prusznik amerykański): nalewka 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Ostropest plamisty: Ekstrakt, 1200mg dziennie
Głóg(Crataegus oxyacantha): Nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Rhodiola/ashwagandha kombinacja z tych 2 ziół(po połowie): Nalewka, 1/2 łyżeczki 3x dziennie.
Isatis/houttuynia/alchornea kombinacja z tych 3 ziół, po równo każdego: Nalewka, 1/2 łyżeczki 3x dziennie
Sok z granatu przez cały dzień.
Witamina E (alfa-tokoferol): 200 IU lub 150 mg dziennie (opcjonalnie).
W zależności od symptomów dodać do protokołu podstawowego
Jeśli są problemy z układem nerwowym/mózgiem
1. Tarczyca bajkalska, nalewka, 1/4 łyżki 3x dziennie
2. Glistnik jaskółcze ziele, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
3. Kudzu korzeń, nalewka 1/4 łyżeczki 3-4x dziennie
4. N-acetylcysteina 2,000 mg 2x dziennie
5. Serdecznik pospolity, nalewka 1/4 do 1/2 łyżeczki do 6x dziennie
Jeśli jest problem ze zmniejszonym przepływem krwii w mózgu(coś dla ludzi ze stwardnieniem rozsianym)
1. Ginkgo biloba, 1/4 łyżeczki nalewki 3x dziennie
Ból neurologiczny
1. Glistnik jaskółcze ziele nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
2. Kudzu korzeń nalewka, 1/2 łyżeczki 3-4x dziennie
Jeśli jest problem z nadpobudliwością/histerią
1. Sasanka(Pasque flower), nalewka 10 kropel do czasu kiedy miną objawy
2. Serdecznik pospolity nalewka, 1/4 do 1/2 łyżeczki do 6 x dziennie
3. Coral root nalewka, 30 kropel do 6x dziennie
4. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
Jeśli pojawia się paniczny strach
1. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
2. Werbena nalewka, 30 kropel 6x dziennie
Jeśli są problemy ze snem
1. Melatonina
2. Ashwagandha nalewka godzine przed snem lub w postaci proszku ew.w kapsułce 1gram godzine przed snem
3. Tarczyca bajkalska, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
4. Serdecznik pospolity, nalewka 8 ml przed snem jeśli melatonina nie pomaga
Jeśli występuje zmęczenie przez 6 miesięcy stosuj
1. Żeń szeń syberyjski, nalewka 1/4 łyżeczki codziennie z rana
2. Rhodiola nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie
3. Schisandra sinensis nalewka, 1/4 łyżeczki 3x dziennie
4. Serdecznik pospolity, nalewka 1/4 łyżeczki 3x dziennie
W przypadku ciągłego kaszlu:
1. Uczep owłosiony(Bidens pilosa) nalewka, 1/4 łyżeczki 3-6 razy dziennie
W przypadku anemi i problemami z erytrocytami
1. Sida acuta nalewka, 1/2 łyżeczki nalewki 3-6x dziennie
2. N-acetylcysteina, 4,000 mg 2x dziennie
3. Bidens pilosa nalewka, 1/2 łyżeczki 6x dziennie
W przypadku nadmiernego chudnięcia
1. Grzybek Shiitake ,6–16 gramów dziennie
W celu polepszenia detoksu i zniwelowania reakcji herxheimera
1. Zeolite: 15 kropel 3-4x dziennie lub proszek 2 pełne łyżeczki lub 3 duże kapsułki 3x dziennie108)Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner
Co poleca Byron White – lekarz/zielarz polecany przez dr.Horowitza (jest to zawartość nalewki A-Bart zrobionej z poniższych ziół/roślin na 40% alkoholu)
Allum sativum(bulwa)(Czosnek pospolity),unacaria rhynchophylla(Gou Teng)(łodygi i kolce), glycyrrhiza glabra(korzeń)(Lukrecja gładka), azadirachta indica(Miodła indyjska)(liść), citrus paradisi(nasiona)(Grejfrut), hemidesmus indicus(korzeń), syzygium aromaticum (bud)(Goździk – pączki), usnea barbata (lichen)(Brodaczka właściwa), Phytolacca americana(korzeń)(Szkarłatka amerykańska)
Są też konkretne doniesienia na temat Bartonelli wywołującej chorobę Morgellonów – ale o tym kiedy indziej…
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | Lindroos et al. (2006, 7426) |
---|---|
⇧2 | Maurin i Raoult 1996, 280) |
⇧3 | Chappell et al. (2011, 112) |
⇧4, ⇧5, ⇧7, ⇧108 | Complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.H.Buhner |
⇧6 | pl.wikipedia.org/wiki/Ortolog |
⇧8 | Engel et al. (2011, 2). |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25449254 |
⇧10, ⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24323298 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9157300 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23518653 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23446023 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22490060 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24902636 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26404944 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18632903 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22926397 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19659429 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21734026 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21557057 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000538 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9932833 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15010059 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10442903 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11117643 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24152635 |
⇧29 | pl.wikipedia.org/wiki/Nefropatia |
⇧30 | IgA ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15015065 |
⇧31 | aaojournal.org/article/S0161-6420(99)90029-5/abstract |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11512109 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18696078 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28099606 |
⇧35 | pl.wikipedia.org/wiki/Angiomatosis_bacillaris |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11787880 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19802407 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12860662 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23628125 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19870102 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20439131 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1693472 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121462 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21153829 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9247895 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23930734 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25355744 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2276426/ |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848496 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22450733 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15723970 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11553014 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10834954 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10889298 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11303841 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11791094 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11112671 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11824958 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12860697 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3423660/ |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15541600 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11072951 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18937735 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12615221 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16547414 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12781702 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25852867 |
⇧69 | pl.wikipedia.org/wiki/Przeciwciała_przeciw_cytoplazmie_neutrofilów |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15585501 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11083791 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12599058 |
⇧73 | jaaha.org/doi/abs/10.5326/0400006?code=amah-site |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17326937 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20569013 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15347808 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18688279 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11390243 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17144434 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21220684 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19348961 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16481530 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22450112 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17111290 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17721391 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16395116 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16926391 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15617526 |
⇧89 | clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)63498-4/fulltext |
⇧90 | clinicalmicrobiologyandinfection.com/article/S1198-743X(14)63497-2/fulltext |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19790029 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15307019 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20006827 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17982727 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14700670 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9880487 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16113290 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16926411 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14750122 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17005337 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22730532 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23424700 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18775802 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12499219 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11004097 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11553533 |
Męty ciała szklistego znane także jako latające muszki (łac. Muscae volitantes) (ang. Floaters) – przypadłość medyczna polegająca na nagromadzeniu się różnych substancji o dowolnym stopniu ruchomości, przeźroczystości, gęstości, grubości, znajdujących się w ciele szklistym oka. Mogą one powstawać już w okresie płodowym, a także w wyniku zmian degeneracyjnych siatkówki oka i ciała szklistego. Zjawisko postrzegania mętów w oku nosi medyczną nazwę łac. myodesopsia. Najczęściej występuje podczas patrzenia na jasne tło z przymrużonymi oczami.
Męty przyjmują różnorodne kształty: cieni, nitek, kropek, zmarszczek – zazwyczaj w środkowym polu widzenia. Jeżeli ktoś widzi je od zawsze, to z reguły przyjmuje się, że są to pozostałości włókien organicznych powstałych jeszcze w czasie embrionalnym.
Nie ma znaczenia ile masz lat – u małych dzieci tzw.zdrowych wg.służby zdrowia także pojawiają się problemy ze wzrokiem w tym mety. Potwierdzone badania i raporty medyczne wskazują na kilkanaście infekcji, które powodują mety takie jak Klebsiella Pneumonia, wirus Cytomegali(CMV),
Rubella(Różyczka), Bartonella, Syfilis i chociażby HIV w którym dochodzi do pogorszenia działania układu odpornościowego (komórki CD4+) i akurat w infekcji tym wirusem, męty to bardzo częsty skutek uboczny. Wszystkie w/w infekcje powodują stan nazywany wewnątrz-gałkowym bakteryjnym(lub wirusowym) zapaleniem gałki ocznej. Naturalnie to nie wszystkie infekcje jakie mogą wywołać męty ciała szklistego. Cała lista(a przynajmniej to co można znaleźć w ogólnodostępnych badaniach) poniżej: [/ref]ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26527902[/ref] 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16567278
2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/253853793)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/163346144)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/162821475)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/205661676)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/203883467)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/215955308)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/273304619)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/202374010)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1159027411)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1109214712)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2351411913)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2183383114)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12859094
Uszkodzenia czy też odklejenia siatkówki powodują męty. Do takowego uszkodzenia może dojść na skutek najrozmaitszych infekcji.
15)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/142639116)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1575122
Potencjalne nieoperacyjne metody leczenia(operacyjnych metod nie opisuje, gdyż jak dla mnie posiadają wysokie ryzyko powikłań – sama operacja przeważnie kończy się sukcesem):
Od siebie mogę dodać,iż pomimo że mam może z 10 kropel i ze 3-4 krótkie i cienkie 'farfocle’ , które nie uprzykrzają mi jakoś nadmiernie życia, próbowałem już wielu metod,aby je usunąć. Testowałem 24mg astaksantyny przez 3-4miesiace(kosmos dawka), chlorelle 20 gram przez pół roku, żelatynę bio wieprzową codziennie przez pol roku w dużych ilościach, inhalacje z soli bromowo-jodowej,zeolite w dużej dawce i inne. Nic z tego nie cofa mętów – ale je spłyca i na pewno stopuje dalsze pojawianie się ze względu (np.inhalacji) bezpośrednie oddziaływanie na ewentualnego patogena w oku. Temat badań monitoruje(powyżej wszystko co możliwe z oficjalnie dostępnych darmowych badań), za 5lat na pewno wrócę do tematu bo nie wiele się w tej materii dzieje na świecie.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16567278 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25385379 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16334614 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282147 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20566167 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388346 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21595530 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2023740 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11590274 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11092147 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23514119 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21833831 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12859094 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1426391 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1575122 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5066004/ |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27648638 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26024125 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23766628 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25389927 |
⇧22 | ccjm.org/index.php?id=107953&tx_ttnews[tt_news]=367537&cHash=2d9aefcd0c865c8f5a62fa71c24e4cb4 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26272662 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257218 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19396802 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390592 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24339689 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7974401 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23744124 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22837757 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7976846 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2733064 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223497 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23341821 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22553594 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22784261 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16230277 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22733253 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557877 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282146 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9097314 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11755864 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8301676 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22498134 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22278699 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3291672/ |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1295819/?page=1 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11151131 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22034560 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26383515 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21913449 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1597865 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21905605 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27800260 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26688764 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25076370 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5076309/ |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282148 |
⇧59 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/hormon-wzrostu/ |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20535475 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933771 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27577846 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26307008 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24816400 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26240105 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16996614 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24743029 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16876531 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16817567 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15220740 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16499424 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23275788 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21550121 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23514377 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21400060 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18626445 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12410976 |
⇧78 | pl.wikipedia.org/wiki/Kolagen |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4183446/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12834695 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16274259 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20408504 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12174456 |