Akkermansia mucinphila jest to bakteria beztlenowa, gram ujemna, należąca do grupy verrucomicrobia, która produkuje krótkołancuchowe kwasy tłuszczowe(SCFA) odpowiedzialne praktycznie za wszystkie funkcje w organizmie człowieka(pośrednio lub bezpośrednio). To produkowany przez nią maślan wzmacnia barierę ochronną jelita grubego i jest niezwykle ważnym źródłem energii dla komórek jelita i nie tylko, gdyż regeneruje nabłonek jelita chroniąc tym samym przed przedostawaniem się bakterii i toksyn do krwiobiegu, poprawia wzrost kosmków jelitowych i wiele wiele innych. Nie udało się jej wydać w formie probiotyku dla ludzi(jeszcze).
Akkermansia mucinphila to strażnik szczelności twoich jelit. Degraduje mucyne(element śluzówki jelita) na kwas propionowy i octowy i żyje w symbiozie z naszym organizmem a raczej ze śluzówką jelita. Posiada funkcje regulujące układ odpornościowy, wpływa na metaboliczne ścieżki sygnałowe oraz jest swego rodzaju konkurencją dla innej – patologicznej mikrobioty w twoich jelitach. Żyje po prostu w symbiozie z Tobą i twoimi organami jakimi są jelita, wykazując wiele korzystnych właściwości prozdrowotnych. 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28530168
2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21904534. Mała uwagą – degradacja mucyny polega na rozbijaniu uszkodzonej lub martwych elementów śluzówki. Niestety nadmiar jak i niedobór Akkermansia jest szkodzliwy (jak wszystkiego na tym świecie – zresztą zaraz dowiesz się wszystkiego…).
Niskie poziomy Akkermansia muciniphila znajdowane są u dzieci z autyzmem co sugeruje problemy z nieszczelnością śluzówki jelit. 5)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3187122/
W przypadku antybiotykoterapii poziomy akkermansia muciniphila rosną i wynosza pomiędzy 39-84% co prowadzi do totalnej degradacji bariery jelitowej. 31)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25888298
Status tak ekstremalnie ważnych bakterii jak Bacteroides czy omawiany szczep Akkermansia mucinphila można zbadać w Instytucie mikroekologii w Poznaniu(badanko Kyber tylko dokładnie nie pamiętam które bo jest ich kilka) (foto z takiego badania poniżej)
Patrząc na wynik powyżej akkermansia oraz Faecalibacterium są obniżone co już świadczy samo w sobie o przepuszczalności jelit i braku wytwarzania maślanu który je by ochronił. Niedobór bifido i lacto sugeruje konkretną dysbiozę. Podejrzewam, że osoba której powyższy wynik znalazłem gdzieś w internecie jak najbardziej może mieć problemy hashimoto, problemy skórne i zdecydowanie problem z utrzymaniem prawidłowej wagi ciała(raczej będzie otyła).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28530168 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21904534 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17933936 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26100928 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3187122/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25795669 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26320104 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27622378 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4303826/ |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25372730 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27982124 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27821438 |
⇧13 | cell.com/cell-reports/fulltext/S2211-1247(17)30457-6 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28445725 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26565087 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20648002 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25985709 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27594980 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27812181 |
⇧20, ⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24013136 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27252696 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27239990 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26992013 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24040367 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27143680 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25845659 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22546742 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22453296 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20844065 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25888298 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27571978 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27180982 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24229796 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28286571 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23804561 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25038099 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27999002 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28550049 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28668239 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28446519 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28713349 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28153961 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28449715 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24966608 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28249045 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24556473 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3404014/ |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26563823 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26875998 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24204633 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4273123/ |
⇧53 | sciencedaily.com/releases/2015/08/150827130139.htm |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28487606 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27377854 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26990039 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28280490 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28407078 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25915857 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26189645 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27940244 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21883787 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27350069 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27077959 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27287254 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28630461 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28115375 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27841267 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26878783 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19772680 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25190469 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28629947 |