Zaparcia i problemy z wypróżnianiem się – przyczyny zaburzonego pasażu jelitowego to temat dość obszerny, gdyż ich przyczyną może być chociażby wiele leków poczynając od przeciwbólowych, przeciwdepresyjnych, przeciwdrgawkowych ,zawierających wapń czy glin aż po preparaty żelaza, leki opioidowe, leki na nadcisnienie i inne. Zaparcia przeważnie połączone są z bólem i dużym wysiłkiem podczas wypróżnień. Innymi problemami , które mogą się podczas tej dolegliwości pojawić to mdłości, utrata łaknienia, zawroty głowy, odbijanie czy wzdęcia. Niekiedy, zwłaszcza przy uporczywych zaparciach, można obserwować na stolcu domieszkę śluzu, który powstaje na skutek podrażnienia błony śluzowej jelita. Jakie są inne przyczyny zaparć niż leki?Jak sobie z nimi poradzić?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19236549 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3171707/ |
⇧3, ⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25531996 |
⇧4, ⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542295 |
⇧5, ⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4997396/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19367213 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16863564 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8465554 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25338680 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4769834/ |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20140275 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3724383/ |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19332970 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4129566/ |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24621348 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15629974 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24262066 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24818658 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24342746 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23967636 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23758673 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25931419 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25853105 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23603195 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26911626 |
⇧29, ⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7336706 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20624673 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11294172 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26121546 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23906657 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18460488 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20079916 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26582579 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21625243 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19285833 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=5-ht3+antagonist+herb |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15783004 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19523094 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21168117 |
⇧43 | cms.herbalgram.org/herbclip/434/081114-434.html?ts=1485510571&signature=90cccedc592e34742a0cd4d620261a2c online.liebertpub.com/doi/abs/10.1089/acm.2010.0150 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23351272 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17215195 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21345213 |
⇧47, ⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9612262 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25318892 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16185314 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19828902 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25046686 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20564501 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22512838 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22679908 |
⇧55 | med.unc.edu/ibs/files/educational-gi-handouts/IBS%20and%20Hormones.pdf |
⇧56 | en.wikipedia.org/wiki/Linaclotide |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10821802 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21875301 |
⇧59, ⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25616061 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24036253 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22842192 |
⇧62 | ajcn.nutrition.org/content/82/3/559.full |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24304447 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23527561 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16461559 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647382 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23554310 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21424680 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12713409 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9925183 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15259496 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24708203 |
⇧74 | gastroenterologia-praktyczna.pl/a2101/Udzial-kwasu-maslowego-w-etiopatogenezie-i-leczeniu-nieswoistych-zapalen-jelit.html |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5038884/ |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26704002 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26861636 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17438568 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26218221 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25464378 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9277428 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21719744 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23503411 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15298731 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19952483 |
L-teanina to aminokwas, który występujący naturalnie w liściach zielonej herbaty, a śladowe jej ilości można znaleźć np. w podgrzybku brunatnym (Xerocomus badius) czy też innych grzybach. Jej właściwości rozluźniające i znoszące napięcie nerwowe, wspomagające koncentrację i procesy uczenia się, są znane od dawna ale co tak na prawdę powoduje l-teanina poza w/w działaniami?
Moja propozycja dawkowania dla dzieci autystycznych i tych, którzy mają ciągłe problemy żołądkowo-jelitowe. 50mg – 2x dziennie przez 5dni a następnie 100mg 3x dziennie(jeśli reakcja na 50mg jeśli nic negatywnego się nie dzieje). Dla dorosłych to samo tylko po po 5dniach dawek 100mg przejść na 2-3x 200mg.
Wersje 100mg która można łatwo podzielić na pół ewentualnie wziąć podwójną dawkę, która zawiera dodatkowo zieloną herbatę ale bez kofeiny(ważny w przypadku młodych osób) można kupić tutaj lub czystą l-teaninę stad
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26828717 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27908701 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24762604 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26922362 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22331996 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25852135 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25925964 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18156395 |
⇧9 | link.springer.com/article/10.1007%2Fs00726-011-0847-9 researchgate.net/publication/311096358_Inhibitory_effects_of_L-theanine_on_airway_inflammation_in_ovalbumin-induced_allergic_asthma |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27396868 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21425373 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25896423 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24981317 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23324588 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19766184 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24710686 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25138052 |
⇧18, ⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4428023/ |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23107346 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22214254 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17182482 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9566605 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27698535 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18452993 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23395732 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16930802 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26687755 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23097345 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26826962 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26164708 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24325390 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24654859 |
⇧34 | Kimura, K., Ozeki, M., Juneja, L. R., & Ohira, H. (2007). l-Theanine reduces psychological and physiological stress responses. Biological Psychology, 74(1), 39-45. |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2690246 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22019691 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22583898 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23233221 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22819553 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22935630 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21861094 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21617527 |
⇧43 | Einöther, S. J. L., Martens, V. E. G., Rycroft, J. A., & De Bruin, E. A. (2010). l-Theanine and caffeine improve task switching but not intersensory attention or subjective alertness. Appetite, 54(2), 406-409. |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15378679 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21208586 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18681988 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16759779 |
⇧48, ⇧49 | iv.iiarjournals.org/content/18/1/55.long |
Streptococcus oralis to paciorkowiec, bakteria gram dodatnia, która zasiedla bezzębną część jamy ustnej(np. u noworodka), a w momencie pojawienia się zębów przylega do ich powierzchni gdzie tworzy biofilm bakteryjny. Posiada w sobie autoinduktor-2(Al-2) co jest czynnikiem, dzięki któremu porozumiewa się z innymi bakteriami(tzw.komunikacja kworum – quorum sensing) przez co wytwarza biofilm bakteryjny(który powoduje po jakimś czasie próchnicę). Czynnik ten syntetyzowany jest przez enzym LuxS. Co jeszcze wiadomo o tej bakterii? Co wpływa na jego namnażanie się?1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22493304 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15870324
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22493304 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15870324 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27190184 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22104105 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27643392 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25232962 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25995981 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16159530 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24713909 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23413961 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7870469 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28202416 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27102127 |
⇧14 | postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2016/02/pf_2015_223-236.pdf |
⇧15 | postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2016/02/pf_2015_223-236.pdf |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28193570 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22879961 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9002839 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21311610 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21196732 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20492245 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10529529 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27279710 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9508952 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27386004 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3912047/ |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27652698 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22010405 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18368234 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18077037 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27802316 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26106649 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26801579 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25602256 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24773294 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22119044 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15107065 |
Meningokoki (do których należy Neisseria meningitidis, dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych) jest to gram negatywna bakteria, wywołującą zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznicę / sepse (tzw.choroba meningokokowa), jak i także zapalenie płuc, zapalenie stawów, zapalenie ucha środkowego, zapalenie nagłośni, zapalenie osierdzia i wsierdzia, zapalenie szpiku kostnego, zapalenie spojówek, zapalenie gardła i inne. 1)karger.com/Article/Abstract/324008 Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt lub drogą kropelkową na odległość do 1 m.
Bezobjawowych jest ok. 10% przypadków. Szczepy izolowane od nosicieli zazwyczaj nie są patogenne. Choroba występuje tylko u 1 na 1000–5000 osób, u których doszło do kolonizacji nosogardła.
Czynnikami sprzyjającymi zachorowaniu są przeważnie choroby autoimmunologiczne (dominacja limfocytów th2) czy też leczenie immunosupresyjne zatem ogólno pojęte osłabienie układu odpornościowego(niskie limfocyty th1). Dodatkowy czynnik ryzyka stanowi poprzedzająca infekcja dróg oddechowych, czynne i bierne palenie papierosów czy też infekcja wirusem HIV. Zapadalność na inwazyjną chorobę meningokokową w Europie waha się od 0,1/100 000 mieszkańców (Rumunia) do 9,3/100 000 (Irlandia) . W ostatnich latach zapadalność na tą chorobę meningokokową w Polsce wynosiła w Polsce mniej niż 10 osób/100 000 mieszkańców(także straszenie meningokokami (i szczepionkami) w Polsce jest totalnie bezzasadne – więcej osób potknie się o nierówne płyty chodnikowe i umrze niż zaliczy zgon spowodowany meningokokami). 2)Skoczyńska A., Kadłubowski M., Hryniewicz W.: Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego – zasady postępowania, ?-medica Press, Bielsko–Biała 2004.
Bakteria ta w zakażonym organizmie znajduje się częściowo wewnątrz, częściowo zewnątrz białych krwinek . Meningokok ma również zdolność do szybkiej zmiany swoich antygenów powierzchniowych, dzięki czemu przełamuje mechanizmy obronne żywiciela i dzięki temu szybciej rozwija się infekcja. Bakteria ta wytwarza otoczkę, za pomocą której możliwe jest przeżywanie patogenu we wrogim środowisku- wewnątrz naczyń krwionośnych gospodarza.
Neisserią meningitidis może zarazić się każdy bez względu na wiek jednak najbardziej narażone na zakażenia są dzieci oraz młodzież. Meningokoki żyją w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej, a także w jamie ustnej człowieka.Diagnoza schorzeń wywołanych przez meningokoki niestety jest bardzo trudna. A to za sprawą tego, że pierwsze objawy zakażenia nie różnią się zwykle od objawów towarzyszących przeziębieniu lub grypie. Choroba meningokokowa rozwija się szybko i ma bardzo ciężki przebieg.
Najczęstszym objawem sepsy meningokokowej jest pojawiające się na samym początku zakażenia dreszcze, które to wywoływane są wydzielaniem toksyn przez drobnoustroje do krwi. Rozwojowi choroby towarzyszy zwykle wysoka gorączka i to taka nie regularna typu 37-40 i nagły spadek lub długo utrzymująca się różnica temperatur ale nie spadająca poniżej 37stopni. To samo jest z ciśnieniem tętniczym – występuje spadek i nagłe przyspieszenie do 120-140/min. Niedociśnienie i rozwijający się zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego – tzw. DIC (disseminated intravascular coagulation), powodują sinicę części obwodowych (tj. kończyny, nos, uszy). W zespole DIC endotoksyna wytwarzana przez N.meningitidis, powoduje aktywację układu krzepnięcia. Zazwyczaj wśród objawów pojawia się również bladość skóry z żółtym odcieniem, a także wylewy oraz wybroczyny skórne. Wybroczyny skórne, a szczególnie plamica wskazują na obecność Neisseria meningitidis.
Ze strony układu pokarmowego często obserwowanymi dolegliwościami są pojawiające się nudności, wymioty a także biegunka. Miejscowe zmiany spowodowane wniknięciem zarazków, polegają na powstawaniu ognisk martwicy- często krwotocznej oraz na tworzeniu się charakterystycznych ropni. Zmiany te mogą dotyczyć wszystkich tkanek, dając w zależności od umiejscowienia różne objawy kliniczne( zapalenie płuc, mięśnia sercowego, ropnie nerek itp.)
W badaniach laboratoryjnych u chorych z posocznicą stwierdza się m.in. niedokrwistość, małopłytkowość, trzycyfrowy OB, podwyższenie stężenia mocznika, kreatyniny. W niektórych przypadkach diagnozowany jest także odczyn białaczkowy. To tyle z czystej,ogólnej teorii.3) laboratoria.net/artykul/11848.html
4)Brzozowski R,2001. Vademecum lekarza praktyka. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 163-169.5)Gumułka WS, Rewerski W,1992.Encyklopedia zdrowia, tom I. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 1043-1044.6)Herold G,2008. Medycyna wewnętrzna, repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, tom II. Wydanie V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 1143-1146.7)Irving W, Boswell T, Ala’Aldeen D,2008. Mikrobiologia medyczna. Krótkie wykłady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 173-174; 316-322; 379-383.8)Kassura B,1974.Choroby zakaźne i inwazyjne. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydanie I. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw lekarskich: 94-95; 124-127.9)Płusa T, Targowski T, 2008. Postepowanie u chorych na sepsę. Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, Supl. 2, 3310)Gierek D, Kuczera M, Dąbek J, Piłat D, Kurtok-Nowak A, 2011. Analiza leczenia chorych z ciężką sepsą w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego. Anestezjologia Intensywna Terapia, 2011,XLIII,1; 22-2811)Motak A,1967. Choroby zakaźne. Wydanie V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: 140-14512)baxter.com.pl/conditions/infectious_diseases/sub/meningitis2.html13)eioba.pl/a/1k8j/sepsa-co-warto-wiedziec14)meningokoki.info.pl15)
sepsa.pl16)Centers for Disease Control and Prevention: Meningococcal disease, [w:] Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases, red.: Atkinson W., Hamborsky J., McIntyre L., Wolfe S., Public Health Foundation, Washington DC 2007, 271–82.
Rzeżączka jest jedną z najbardziej znanych chorób wenerycznych. Nieleczona ,może doprowadzić do trwałych, groźnych dla zdrowia, powikłań. Jest chorobą zakaźną układu moczowo-rozrdoczego. Wywołuje ją bakteria dwoinki – Neisseria gonorrhoae, znana potocznie jako gonokok. Do zarażenia gonokokiem Neisseria gonorrhoae dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych(wszystkich – nie tylko tych klasycznych 😉 ). Co nie ciekawe, gonokok może się dostać do organizmu także w wyniku zakażenia pośredniego (np. przez używanie ręcznika zarażonej osoby, siadanie na muszli klozetowej, na której bytują bakterie itp.).
U mężczyzn pierwsze objawy rzeżączki mogą pojawić się nawet do dwóch tygodni po zarażeniu gonokokiem. Najbardziej charakterystycznymi symptomami choroby jest ból cewki moczowej, nasilający się przy próbie oddania moczu oraz ropna wydzielina z cewki moczowej. Sporadycznie może pojawiać się również obrzęk w okolicach jąder oraz zapalenie żołędzia.U kobiet objawy mogą pojawić się w ciągu ok. tygodnia-dwóch od zarażenia gonokokiem. Do najczęstszych należy ból i pieczenie przy oddawaniu moczu, ropne upławy z pochwy czy bóle w podbrzuszu.
Badanie laboratoryjne wydzieliny z cewki moczowej u mężczyzn, a w przypadku kobiet – z wydzieliny pochwowej. Wydzielinę bada się pod kątem występowania DNA gonokoka rzeżączki.
Rzeżączka jest bardzo niebezpieczną chorobą, która nieleczona bądź źle leczona może doprowadzić do wielu, groźnych dla ludzkiego zdrowia i życia, powikłań. Te najpoważniejsze to:
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | karger.com/Article/Abstract/324008 |
---|---|
⇧2 | Skoczyńska A., Kadłubowski M., Hryniewicz W.: Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego – zasady postępowania, ?-medica Press, Bielsko–Biała 2004. |
⇧3 | laboratoria.net/artykul/11848.html |
⇧4 | Brzozowski R,2001. Vademecum lekarza praktyka. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 163-169. |
⇧5 | Gumułka WS, Rewerski W,1992.Encyklopedia zdrowia, tom I. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 1043-1044. |
⇧6 | Herold G,2008. Medycyna wewnętrzna, repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, tom II. Wydanie V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 1143-1146. |
⇧7 | Irving W, Boswell T, Ala’Aldeen D,2008. Mikrobiologia medyczna. Krótkie wykłady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 173-174; 316-322; 379-383. |
⇧8 | Kassura B,1974.Choroby zakaźne i inwazyjne. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydanie I. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw lekarskich: 94-95; 124-127. |
⇧9 | Płusa T, Targowski T, 2008. Postepowanie u chorych na sepsę. Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, Supl. 2, 33 |
⇧10 | Gierek D, Kuczera M, Dąbek J, Piłat D, Kurtok-Nowak A, 2011. Analiza leczenia chorych z ciężką sepsą w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego. Anestezjologia Intensywna Terapia, 2011,XLIII,1; 22-28 |
⇧11 | Motak A,1967. Choroby zakaźne. Wydanie V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: 140-145 |
⇧12 | baxter.com.pl/conditions/infectious_diseases/sub/meningitis2.html |
⇧13 | eioba.pl/a/1k8j/sepsa-co-warto-wiedziec |
⇧14 | meningokoki.info.pl |
⇧15 |
sepsa.pl |
⇧16 | Centers for Disease Control and Prevention: Meningococcal disease, [w:] Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases, red.: Atkinson W., Hamborsky J., McIntyre L., Wolfe S., Public Health Foundation, Washington DC 2007, 271–82. |
⇧17 | choroby-weneryczne.com/ch/rzezaczka.php |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25694633 |
⇧19, ⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3910782/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6826712 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3126143 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16419089 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22844448 |
⇧25, ⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23240160 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20107432 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605868 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20298772 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12480115 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21663482 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16410969 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19429310 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21301385 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26652855 |
⇧36, ⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21086548 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21329492 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15103667 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18565739 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15668617 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22138345 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23506248 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16041728 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17766070 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25834492 |
⇧47 | en.wikipedia.org/wiki/Pinocembrin |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20921932 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20561928 |
⇧50, ⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25427632 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27031452 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/404273 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20385752 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11297015 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12438404 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12076813 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7963715 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC421119 |
⇧60 | pl.wikipedia.org/wiki/Kwasy_tłuszczowe |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26758445 |
Candida Dubliniensis to odmiana grzyba candida, który jest co najmniej tak odporny na popularne leki antygrzybicze jak Albicans. Wykazuje troche słabszą wirulencję(czyli inwazyjność, zdolność tworzenia biofilmu itp.) i bardzo podobne objawy do swojego kuzyna. Jedyne co jest dla mnie bardzo problematyczne w tej odmianie to mała ilość badań na jego temat oraz ….na prawde spore problemy z wykrywalnością(w Polsce to chyba nie możliwe). Przeważnie wykrywana jest w kale i w wymazach z jamy ustnej za granicą. Co ciekawego wywołuje?jak się z nią uporać tzn.co na nią działa?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27038312 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24234425 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23974269 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16309351 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3930959/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17577331 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21706283 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22178003 |
⇧9 | dubliniensis ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26879707 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9504063 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17264034 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933656 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22358361 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18627475 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21542785 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25388637 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22851712 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24511261 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23260345 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3166774/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12146754 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9661028 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27604859 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19898868 |
⇧25 | edunauka.pl/secolipa.php |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17042756 |
⇧27 | panacea.pl/articles.php?id=87 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24210587 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27286334 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24305010 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18997851 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17257261 |
⇧33 | academia.edu/23403054/Stearidonic_acid_acts_in_synergism_with_amphotericin_B_in_inhibiting_Candida_albicans_and_Candida_dubliniensis_biofilms_in_vitro panacea.pl/articles.php?id=2406 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3996878/ |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22609876 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24031471 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26379166 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25642718 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23304561 |
⇧40 | en.wikipedia.org/wiki/Tetrandrine |
⇧41, ⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19420894 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21116408 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26916845 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20172737 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20476748 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27383889 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12716231 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18971215 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24012126 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12499171 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22687683 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23335372 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20821232 |
Rak nowotwór piersi cz.2 – mechanizmy eliminowania a raczej produkty, które pobudzając pewne mechanizmy przyczyniają się do zahamowania i zwalczenia tkanki i komórek nowotworu piersi. W pierwszej części wypunktowałem hormony, neuroprzekaźniki, białka, receptory czy też geny które mają wpływ na ten typ nowotworu. Dzisiaj jednak przegląd ogromnej ilości rzeczy które działa na najpopularniejszego raka wśród kobiet. Osobiście użyłbym conajmniej kilku rzeczy, które działają na różne aspekty eliminacji i zahamowania przerzutów tego typu raka.
Aspiryna pobudza gen p21CIP1 oraz białko odpowiedzialne za śmierć komórkową – Bax. Ma to wpływ na śmierć komórek raka piersi. Niestety aspiryna jak wiadomo przy dłuższym zażywaniu nawet mini dawek powoduje mocne podrażnienia śluzówki żołądka i jelit doprowadzając do krwawień 13)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664
Inne informacje związane z rakiem piersi
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26156544 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18059161 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322382 |
⇧4, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19462899 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20971068 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3839302/ |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25413005 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26452606 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17339367 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27377973 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22152773 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24954090 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27830358 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647442 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23448448 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17555831 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647396 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674531 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24613843 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4634597/ |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26464672 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26349913 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27136519 |
⇧26 | phmd.pl/fulltxthtml.php?ICID=1009653 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15111768 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27036297 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27899257 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26985659 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21880954 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17909003 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16519995 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17786300 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17125943 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101063 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25789847 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20580866 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065001 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20051378 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25691730 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11673117 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15615418 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23093841 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16740737 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26320684 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087896 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25818779 |
⇧49, ⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21725607 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105248 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26542239 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26434836 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23294620 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7853141 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12071468 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16217131 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8519656 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17970073 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20339584 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12324239 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24387703 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17391824 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26559860 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22380770 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18923163 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10644462 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11093765 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24808916 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15518167 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15158086 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12445672 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11850844 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11547544 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10226574 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16608212 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15974627 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18655183 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12910683 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16012772 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17315488 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27047648 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28213567 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22313625 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26417027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21073172 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18607509 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21508668 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19176872 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24194785 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698044 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26740221 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586822 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23697596 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25854386 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28240006 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28264501 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14499024 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408995 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28032724 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24894151 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3306610/ |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22224671 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26722264 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24761844 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848381 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27073579 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570244 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16297710 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27641158 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16756079 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25453494 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26359917 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26834632 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10816343 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10090823 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25671063 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17373813 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19514731 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26915319 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27162557 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12703993 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12411207 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12042460 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11753438 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23127215 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498973 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24751011 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24099118 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27028817 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273604 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602105 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524044 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27425446 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22909149 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26843455 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12197771 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22669534 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11271861 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25709476 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22804248 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21295103 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25543165 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136875 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17957784 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856767 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25286005 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28035539 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11748377 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27573547 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25172795 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435628 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11097223 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26210486 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27951515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27722367 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15519364 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26246832 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10652584 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24069380 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9824849 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10965999 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21484672 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259996 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24002113 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377502 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27419628 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11912125 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25746354 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27196773 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27236898 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15563447 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170936 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15757513 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17640163 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16418572 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605148 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26189300 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19969552 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22619689 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20510328 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17475222 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059205 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059811 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17059010 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000121 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25704088 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27323060 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091766 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22347521 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17236862 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9200147 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273574 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21920417 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586473 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20306477 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11962254 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17761019 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8875554 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259690 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25227736 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25713926 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22389237 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622256 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20492173 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21420233 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20063697 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20943371 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24364759 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21183018 |
⇧211 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152473 |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223183 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20718753 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20156557 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21191671 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27151203 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16901971 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24793216 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24508987 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19424633 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19754176 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14597870 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300690 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21776823 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21799661 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22189713 |
Rak piersi (nowotwór piersi) to bardzo skomplikowany typ nowotworu ze względu na mnogość procesów, które występują podczas tej choroby. Skuteczność 'leczenia’ konwencjonalnego tego typu raka jest bardzo wysoka a to z tego względu, że pierś z nieprawidłową tkanką jest po prostu po prostu odcinana. Bardzo mnie dziwi stosowane po takim zabiegu stwierdzenie 'pokonała Pani raka piersi’ ,gdyż jakbym miał raka prącia a po jego wycięciu plus naświetlaniu , lekarz by mi coś takiego powiedział to bym go strzelił chyba w twarz – jak dla mnie wycięcie to co najwyżej Perrusowe 'zwycięstwo’. Stan depresji po utraceniu synonimu męskości (czy też w przypadku kobiet – piersi) jest raczej nie do opisania i bez problemów wywoła poważną depresję – a z tego pojawi się masa innych, ciężkich chorób. Co się dokładnie dzieje w chorobie nowotworowej piersi?jakie czynniki wpływają na ten typ raka i wreszcie co wpływa na zahamowanie przerzutów, rozrostu i wreszcie na całkowite wyleczenie?( z naturalnych substancji oczywiście). Art. podzielony na 2 części.
Z tysięcy badań jakie przerobiłem takie wnioski mi(i nie tylko mi,bo tysięcy naukowcom) się nasuwają(tj.co w większości przypadków się dzieje w organizmie człowieka z rakiem piersi i co powinno zostać zahamowane lub aktywowane):
Wiedz że spędziłem nad tym tematem ogromną ilość roboczogodzin i pomimo tego nie jestem w stanie Ci wyłożyć wszystkich informacji na temat enzymów, białek, genów i szlaków sygnałowych które tutaj wymieniłem stąd też pierwsza cześć jest dość mocno techniczna. Druga – lista ziół i substancji, które działają na raka piersi(z opisem co powodują w tym typie raka) jest zdecydowanie jaśniejsza. Pamiętaj, że większość historii, które słyszałeś na temat wyleczeń raka piersi metodami alternatywnymi jest najprawdopodobniej prawdziwa a przynajmniej ja potrafię je wyjaśnić. Przykład?Na pewno słyszałeś o kobiecie, która piła 5kg soku z marchewki i dzięki temu wyleczyła się z raka piersi – jak to wytłumaczyć?retinoidy mają udowodnione działanie antyrakowe względem raka piersi a picie soku na dodatek bardzo polepsza absorbcję beta karotenu(który przekształca się do witaminy A). Wiedź, że błonnik upośledza absorbcję karoteinoidów z marchewki stąd (nie wiem czy w ogóle o tym ta dziewczyna wiedziała – raczej podejrzewam, że było to przeczucie/podświadomość) też picie tego soku maksymalnie zwiększyło szanse tej dziewczyny na przeżycie. Jeśli jeszcze piła ten sok w niedużych ilościach, ale regularnie/często codziennie to nie pobudzała za mocno insuliny przez co nie dokarmiała niepotrzebnie tkanki rakowej. Inny przykład?Dieta dr.Gersona – niemieckiego lekarza i naukowca przede wszystkim – lecząca każdy typ raka, polega między innymi na podawaniu owsianki na wodzie. Zwykły(czy tam nawet niezwykły) dietetyk powie „Gluten+kwas fitynowy+ zboża = stan zapalny = zdecydowanie unikaj”. Namaczanie redukuje poziomy kwasu fitynowego ale…to między innymi on wykazuje właściwości przeciwnowotworowego. A dlaczego?hamuje telomeraze – coś dzięki czemu możesz żyć wiecznie musi zostać zastopowane w chorobie nowotworowej,gdyż telomeraza występuje w intensywnie dzielących się komórkach tkanki nowotworowej i jest w nich bardzo aktywna. Max Gerson to człowiek wybitny – ponadczasowy geniusz bo takich i innych produktów w jego diecie jest multum. Także najważniejsze jest w jakim stadium życia/zdrowia się znajdujesz, co Ci doskwiera i ewentualnie jak wyglądają u Ciebie mutacje genetyczne – pod te elementy budujesz dietę – jechanie całe życie na jednej niezmienionej diecie zaprowadzi Cię….nie tam gdzie chcesz. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27869171 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18246318 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24196838 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4449873/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27009091 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2886087/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21693041 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26996623 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12594813 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17651059 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27121210 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27989600 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28131840 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26369543 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347290 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17076197 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15226458 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21283672 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212167 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19760502 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10604474 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2142277 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12234599 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11331750 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27111245 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28123641 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23667623 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26710692 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24096482 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24045366 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25213553 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23511245 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28052019 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26751847 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945086 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17822320 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25963903 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23369609 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26778715 |
⇧41 | pbkom.eu/sites/default/files/artykulydo2012/STRUKTURA%20I%20FUNKCJE%20BARIERY%20KREW-MÓZG.pdf |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24027432 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794518 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16033851 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17686306 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25053741 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12810536 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121229 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9164653 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21187089 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25916999 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21131637 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20571736 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22901140 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26456774 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16307521 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12762645 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27751350 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16168140 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14623178 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27510838 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12138405 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28147314 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15095265 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23662114 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884946 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698525 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27731376 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10774572 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11280795 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18245667 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12566306 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9515800 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14715431 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27712588 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17999388 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26378045 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1971219/ |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12242698 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8865161 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9751635 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884867 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21604273 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12100737 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12012621 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23077249 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23335521 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524906 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18210875 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18667769 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16172194 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26706681 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349798 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23140579 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1728401 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9607543 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9495240 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20957523 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12592380 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23814496 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24938129 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10813718 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16204061 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17201186 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14734471 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19666078 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408376 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17961621 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19528470 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22393400 |
Dr.Horowitz to lekarz ILADS (zrzeszenie lekarzy leczących boreliozę i koinfekcję(czyli współtowarzyszące inne infekcje) dużymi dawkami kilku antybiotyków podawanych w tym samym czasie pokrywających leczenie samej boreliozy jak i innych infekcji jej towarzyszących. Naturalnie zrzesza też lekarzy, którzy nie stosują się do ogólnie panujących wytycznych tego zrzeszenia i stosują najróżniejsze metody alternatywne. Horowitz ma obecnie najdłuższy staż związany z leczeniem w/w infekcji u swoich pacjentów. Naturalnie zgłaszają się do niego także pacjencji ze stwardnieniem rozsianym jak i ze stwardnieniem zanikowym bocznym. Tych drugich miał ok.45-50 przez okres ok.25lat. Dużo?mało?na pewno najwięcej z wszystkich lekarzy ILADS na świecie(tego jestem akurat pewien). Stosuje antybiotyki + IV Rocephin(wersja dożylna) dzięki którym ma skuteczność ok.10% zatrzymania choroby tj.u 10% swoich pacjentów z SLA jest w stanie zatrzymać postęp tej choroby – Ci ludzie już raczej do końca życia będą przez niego (lub innych lekarzy) na cyklach antybiotykowych. Po przeczytaniu jego książki „Why Can’t I get better” jestem przekonany, że pod tym względem nie przekoloryzował swoich technik leczenia tej choroby. Czemu wiem, że nie ma szans powstrzymania postępowania SLA u większej ilości osób chorych?Wyjaśnienie poniżej:
SLA atakuje nerwy motoryczne ruchowe, sprawność umysłowa pozostaje w normie. Nieprawidłowe funkcjonowanie tej części naszego układu nerwowego, która unerwia mięśnie i steruje ruchami, wpływa na nieprawidłowe funkcjonowanie zarówno części centralnej mózgu, pnia mózgu i rdzenia kręgowego, jak również części obwodowej, która wychodzi z rdzenia kręgowego i poprzez nerwy obwodowe unerwia mięśnie.
Upośledzenie nerwów obwodowych, szczególnie w rogach przednich rdzenia kręgowego prowadzi do zaniku mięśni, osłabienia mięśni i mimowolnego ich drżenia. Gdy w procesie choroby zaatakowane zostaną nerwy obwodowe zlokalizowane w pniu mózgu, osłabione są mięśnie aparatu mowy, żuchwy i przełyku. Gdy uszkodzone są obwodowe nerwy motoryczne wychodzące z rdzenia kręgowego , następuje zanik miśsni i osłabienie rąk i nóg względnie dłoni i stóp. Co zatem może spowodować upośledzenie nerwów obwodowych, zwłaszcza rdzenia kręgowego?Naturalnie mocny i długo trwający stan zapalny.
Dlaczego terapia komórkami macierzystymi u niektórych osób hamuje postęp choroby? Ponieważ infekcja bakteriom bartonella, powoduje infekcję komórek macierzystych po jakimś czasie zapewne je niszcząc(tak jak to robi z czerwonymi krwinkami) 1)betterhealthguy.com/ilads-2014
Dlaczego osoby chorujące na SLA powinny zwrócić szczególną uwagę na infekcję bakteriom bartonella?Ponieważ powoduje ona poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego a to przyczyni się do powolnego wyniszczania układu nerwowego(mowa o odmianie henselae) 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185
Dlaczego osoby chorujące na SLA powinny zwrócić szczególną uwagę na infekcję mykoplazmą?Ponieważ powoduje ona poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego a to przyczyni się do powolnego wyniszczania układu nerwowego 3)Healing lyme disease coinfections: complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.Buhner
Dlaczego zatem tyle osób zainfekowanych bartonellą czy też mykoplazmą nie ma SLA?genetyka(owszem, niepoprawna – dodatkowo przyczynia się do SLA, prawidłowa którą ma większość – chroni). Potrzebny jest przynajmniej 1 a 'najlepiej’ 2 dodatkowe czynniki sprzyjające rozwinięciu się stwardnieniu zanikowemu bocznemu. Mam tu na myśli dość nowe doniesienia naukowe na temat roli mikrobiomu człowieka w regeneracji uszkodzonego rdzenia kręgowego. 4)biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/naukowcy-potwierdzaja-mikroflora-jelitowa-ma-istotny-wplyw-na-regeneracje-uszkodzen-rdzenia-kregowego,16529
Dysbioza w jelitach(na skutek chociażby antybiotykoterapi) nie pozwoli w regeneracji uszkodzonego rdzenia kręgowego. Prawidłowa flora bez problemów jest w stanie to uczynić. W czasopiśmie medycznym „The Journal of Experimental Medicine” stosowanie odpowiednich probiotyków wpływa na regenerację uszkodzonego rdzenia i przywrócenie zdolności motorycznych. Niestety, w przypadku ciągłej antybiotykoterapii zapomnij, że będziesz miał prawidłową florę bakteryjną pomimo, że ciągle będziesz je dostarczał – to praktycznie po prostu nie wykonalne. Same uszkodzenie rdzenia zmienia mikrobiom na skutek zwiększenia się stanów zapalnych. Udowodniono, że same antybiotyki negatywnie wpływają na proces regeneracji rdzenia, także jest to droga do nikąd. Zachowanie zatem możliwie najlepszej flory bakteryjnej to klucz do zahamowania postępu choroby a może i nawet wyzdrowienia.
5)biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/naukowcy-potwierdzaja-mikroflora-jelitowa-ma-istotny-wplyw-na-regeneracje-uszkodzen-rdzenia-kregowego,16529
No i nareszcie czynnik nr.3(a może i 4 jeśli masz fatalna genetykę) – Candida – powiesz zapewne ?no tak wszędzie ta Candida. Faktem jest jednak, że Candida np. dubliniensis powoduje zapalenia kręgosłupa (zakładam, że najpopularniejsza Albicans także jest w stanie to zrobić – zresztą pisałem już o tym w przypadku wywoływania stanów zapalnych dysków czy trzonów kręgowych kręgosłupa). Także jest to kolejny problem jaki na pewno nie przyczyni się do wyzdrowienia osoby z SLA, która wejdzie na protokół antybiotykowy. 6)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3930959/ 7)https://zdrowiebeztajemnic.pl/infekcje-dysku-miedzykregowego-i-trzonow-kregoslupa-wywolane-przez-grzyby-z-rodziny-candida/
Mózg osoby chorej na stwardnienie zanikowe boczne zawiera istotnie obniżony poziom dehydrogenazy GLU, enzymu odpowiedzialnego za katabolizm kwasu glutaminowego, co prowadzi do jego kumulacji i powstania wyjątkowo wysokich stężeń w płynach zewnątrzkomórkowych. Kwas glutaminowy jest neuroprzekaźnikiem pobudzającym, jego nadmierna ilość powoduje silną stymulację neuronów, przyczyniając się tym samym do ich śmierci. Zbadano wpływ aktywności dehydrogenazy GLU, zwiększenie tempa usuwania kwasu glutaminowego z mózgu, a w związku z tym na obniżenie neurotoksycznego efektu nadmiaru neuroprzekaźnika w płynach zewnątrzkomórkowych. Potwierdzono, że podawanie 26,4 g aminokwasów rozgałęzionych(BCAA) dziennie przez okres jednego roku pacjentowi choremu na stwardnienie zanikowe boczne przyczynia się do niższego tempa zmian neurologicznych w porównaniu z próbą kontrolną, nie powodując żadnych efektów ubocznych. 8)Plaitakis A. Altered glutamate metabolism in amyotrophic lateral sclerosis and treatment with branched chain amino acids. Amino Acids pp 379-385
Czynnik VEGF ochrania komórki nerwowe – w czasie trwania choroby SLA jest on bardzo słabo aktywny. Więcej o nim już wspominałem w 2 wcześniejszych artykułach. 9)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1678483810)https://zdrowiebeztajemnic.pl/vegf/11)https://zdrowiebeztajemnic.pl/bpc-157/. W przypadku infekcji bakteriom bartonella może być jednak on nadmiernie pobudzany także najważniejsza jest (jak zawsze zresztą) diagnostyka.
Powyższe 2 akapity to taka ciekawostka, bo sama choroba jest niezwykle interesująca, jeśli w ogóle można tak nazwać chorobę, która doprowadza prędzej czy później do przyspieszonej śmierci. Kiedyś zainteresuję się nią na poważnie przerabiając wszystkie dostępne badania na ten temat…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | betterhealthguy.com/ilads-2014 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185 |
⇧3 | Healing lyme disease coinfections: complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.Buhner |
⇧4, ⇧5 | biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/naukowcy-potwierdzaja-mikroflora-jelitowa-ma-istotny-wplyw-na-regeneracje-uszkodzen-rdzenia-kregowego,16529 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3930959/ |
⇧7 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/infekcje-dysku-miedzykregowego-i-trzonow-kregoslupa-wywolane-przez-grzyby-z-rodziny-candida/ |
⇧8 | Plaitakis A. Altered glutamate metabolism in amyotrophic lateral sclerosis and treatment with branched chain amino acids. Amino Acids pp 379-385 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16784838 |
⇧10 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/vegf/ |
⇧11 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/bpc-157/ |
Padaczka nie należy do łatwych chorób w leczeniu. Sporo o niej wiem jednak tak naprawdę w temat się jakoś bardzo nie zagłębiałem(czyt.przeczytałem mniej niż 10tyś badań). Niemniej jednak co parę miesięcy przeglądam ok.35 blogów i portali zdrowotnych które mnie interesują i natrafiłem na jednym z nich taką oto informację:
„Nowy pomysł na pokonanie padaczki – naukowcy z Instytutu Biologii Doświadczalnej PAN będą analizowali inhibitory MMP-9. Wybiorą najlepsze terapeutyki które najlepiej pokonują barierę krew-mózg i moga hamować rozwój padaczki. Wykazano kluczową rolę MMP-9 w rozwoju padaczki u zwierząt. ”Niespecyficzne inhibitory MMP-9 były testowane w innych jednostkach chorobowych, np. nowotworach. W rezultacie istnieje duża pula leków nietestowanych w kontekście padaczki. Celem projektu jest analiza takich substancji w leczeniu epileptogenezy” – powiedziała badaczka. Dodała, że zaplanowano uzyskanie najbardziej obiecujących substancji, a następnie przetestowanie ich penetracji przez barierę krew-mózg oraz hamującego wpływu na rozwój padaczki w odpowiednich modelach. Dr Kozicka podkreśliła, że pomimo wprowadzenia w ostatnich latach szeregu nowych leków przeciwpadaczkowych, nadal około 40 proc. chorych pozostaje lekoopornych. Dla tych pacjentów poszukiwanie nowych leków przeciwpadaczkowych wydaje się jedynym sposobem, aby kontrolować napady padaczkowe i umożliwić im w miarę normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.” Jest to informacja z portalu PAP – Nauka w Polsce naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,410762,nowy-pomysl-na-pokonanie-padaczki.html
Badania przed wypuszczeniem leku na rynek trwają przeważnie pi razy drzwi 5lat(minimum) i przebiegają przez 4 fazy. Naturalnie będą testowane i poszukiwane substancje syntetyczne. Czemu tak?bo naturalnych nie opatentujesz chyba, że zabronisz wszystkim ludziom na świecie hodowli danego ziela, w którym występuje dana substancja.
Także wydanie ewentualnego syntetycznego leku o najprawdopodobniej sporych skutkach ubocznych(znasz jakiś lek syntetyczny który wykazuje mniej skutków ubocznych niż naturalny?(chętnie posłucham, ale obawiam się, że będziesz po prostu zmyślał) potrwa długo, będzie najprawdopodobniej drogie i najprawdopodobniej będzie na receptę czyli przejdziesz się do lekarza do którego dostaniesz się za parę miesięcy lub ..zapłacisz sporo, aby dostać się do niego prywatnie więc suma summarum będzie to jeszcze droższe przedsięwzięcie. Poniżej przedstawiam Ci zatem już teraz gotową listę dość łatwo dostępnych ziół i substancji nie dość, że blokujących metaloproteinazę MMP-9 o której już tutaj pisałem1)http://www.zdrowiebeztajemnic.pl/metaloproteinaza9-mmp9-kontrola-stanu-zapalnego-integralnosc-bariery-krew-mozg/, to na dodatek przekraczających barierę krew mózg – naukowcom z PAN z kolei życzę powodzenia w tworzeniu syntetyku zapewne i tak z jakiejś substancji naturalnej. W tym momencie jesteś co najmniej 5 lat do przodu a pomysł, który rzekomo jest nowy(substancja hamująca MMP-9) – jest stary jak świat, tylko panowie z PAN chcą go po prostu skomercjalizować.
2)badaniaklinicznewpolsce.pl/o-badaniach-klinicznych/podstawowe-informacje/jak-sie-prowadzi-badania-kliniczne/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | http://www.zdrowiebeztajemnic.pl/metaloproteinaza9-mmp9-kontrola-stanu-zapalnego-integralnosc-bariery-krew-mozg/ |
---|---|
⇧2 | badaniaklinicznewpolsce.pl/o-badaniach-klinicznych/podstawowe-informacje/jak-sie-prowadzi-badania-kliniczne/ |
⇧3 | hindawi.com/journals/ecam/2013/247948/ |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19216858 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22025319 |
⇧6 | naturodoc.com/H-Art100.htm |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22190452 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24137258 |
⇧9 | herbsarespecial.com.au/isabells_blog/isabells-articles/king-of-bitters.html |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23380593 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26702505 |
⇧12 | lifeextension.com/magazine/2007/8/report_stress_anxiety/page-01 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25481090 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21302433 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18336852 |
Ziemia okrzemkowa inaczej zwana ziemią diatomową lub diatomitem jest naturalnie uformowaną mineralną skałą osadową, składa się głównie z pancerzyków glonów
jednokomórkowych – okrzemek. Występują zwykle w postaci grubego, białego, krzemionkowego proszku znanego jako ziemia okrzemkowa 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15459382. Jako że jest niezwykle bogata w krzem można jej przypisać także dobroczynne działanie krzemu. Jakie dokładnie ma właściwości?w czym może pomóc?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15459382 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542374 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23732794 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9930085 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9243728 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17539544 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18417281 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11254043 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/211578 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25759179 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21339051 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22546785 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25725344 |
⇧14 | romerlabs.com/en/knowledge-center/knowledge-library/articles/news/what-is-zearalenone/ |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22326340 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26020748 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17049259 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27525412 |
⇧19 | minerals.usgs.gov/minerals/pubs/commodity/diatomite/250497.pdf |
⇧20, ⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17435951 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1768124 |
⇧23 | M.T. Murry, „Encyclopedia of Nutritional suplement”, Prima Publishing 1996. |
⇧24, ⇧27, ⇧30, ⇧33 | Carlise E, Nutrition Review, 40, 1982, pp193-198. |
⇧25, ⇧28, ⇧31, ⇧34 | Nielsen F, Annual Review of Nutrition, 4, 1984, pp21-41. |
⇧26, ⇧29, ⇧32 | M.T. Murry, „Encyclopedia of Nutritional suplement”, Prima Publishing 1996. |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21673156 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9533930 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21612156?dopt=Abstract |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3453743?dopt=Abstract |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1490428?dopt=Abstract |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21198634?dopt=Abstract |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9651136?dopt=Abstract |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8100932?dopt=Abstract |