Zaparcia i problemy z wypróżnianiem się – przyczyny zaburzonego pasażu jelitowego to temat dość obszerny, gdyż ich przyczyną może być chociażby wiele leków poczynając od przeciwbólowych, przeciwdepresyjnych, przeciwdrgawkowych ,zawierających wapń czy glin aż po preparaty żelaza, leki opioidowe, leki na nadcisnienie i inne. Zaparcia przeważnie połączone są z bólem i dużym wysiłkiem podczas wypróżnień. Innymi problemami , które mogą się podczas tej dolegliwości pojawić to mdłości, utrata łaknienia, zawroty głowy, odbijanie czy wzdęcia. Niekiedy, zwłaszcza przy uporczywych zaparciach, można obserwować na stolcu domieszkę śluzu, który powstaje na skutek podrażnienia błony śluzowej jelita. Jakie są inne przyczyny zaparć niż leki?Jak sobie z nimi poradzić?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19236549 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3171707/ |
⇧3, ⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25531996 |
⇧4, ⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542295 |
⇧5, ⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4997396/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19367213 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16863564 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8465554 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25338680 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4769834/ |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20140275 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3724383/ |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19332970 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4129566/ |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24621348 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15629974 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24262066 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24818658 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24342746 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23967636 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23758673 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25931419 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25853105 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23603195 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26911626 |
⇧29, ⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7336706 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20624673 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11294172 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26121546 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23906657 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18460488 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20079916 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26582579 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21625243 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19285833 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=5-ht3+antagonist+herb |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15783004 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19523094 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21168117 |
⇧43 | cms.herbalgram.org/herbclip/434/081114-434.html?ts=1485510571&signature=90cccedc592e34742a0cd4d620261a2c online.liebertpub.com/doi/abs/10.1089/acm.2010.0150 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23351272 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17215195 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21345213 |
⇧47, ⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9612262 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25318892 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16185314 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19828902 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25046686 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20564501 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22512838 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22679908 |
⇧55 | med.unc.edu/ibs/files/educational-gi-handouts/IBS%20and%20Hormones.pdf |
⇧56 | en.wikipedia.org/wiki/Linaclotide |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10821802 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21875301 |
⇧59, ⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25616061 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24036253 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22842192 |
⇧62 | ajcn.nutrition.org/content/82/3/559.full |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24304447 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23527561 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16461559 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647382 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23554310 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21424680 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12713409 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9925183 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15259496 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24708203 |
⇧74 | gastroenterologia-praktyczna.pl/a2101/Udzial-kwasu-maslowego-w-etiopatogenezie-i-leczeniu-nieswoistych-zapalen-jelit.html |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5038884/ |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26704002 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26861636 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17438568 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26218221 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25464378 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9277428 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21719744 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23503411 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15298731 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19952483 |
L-teanina to aminokwas, który występujący naturalnie w liściach zielonej herbaty, a śladowe jej ilości można znaleźć np. w podgrzybku brunatnym (Xerocomus badius) czy też innych grzybach. Jej właściwości rozluźniające i znoszące napięcie nerwowe, wspomagające koncentrację i procesy uczenia się, są znane od dawna ale co tak na prawdę powoduje l-teanina poza w/w działaniami?
Moja propozycja dawkowania dla dzieci autystycznych i tych, którzy mają ciągłe problemy żołądkowo-jelitowe. 50mg – 2x dziennie przez 5dni a następnie 100mg 3x dziennie(jeśli reakcja na 50mg jeśli nic negatywnego się nie dzieje). Dla dorosłych to samo tylko po po 5dniach dawek 100mg przejść na 2-3x 200mg.
Wersje 100mg która można łatwo podzielić na pół ewentualnie wziąć podwójną dawkę, która zawiera dodatkowo zieloną herbatę ale bez kofeiny(ważny w przypadku młodych osób) można kupić tutaj lub czystą l-teaninę stad
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26828717 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27908701 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24762604 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26922362 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22331996 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25852135 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25925964 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18156395 |
⇧9 | link.springer.com/article/10.1007%2Fs00726-011-0847-9 researchgate.net/publication/311096358_Inhibitory_effects_of_L-theanine_on_airway_inflammation_in_ovalbumin-induced_allergic_asthma |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27396868 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21425373 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25896423 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24981317 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23324588 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19766184 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24710686 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25138052 |
⇧18, ⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4428023/ |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23107346 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22214254 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17182482 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9566605 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27698535 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18452993 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23395732 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16930802 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26687755 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23097345 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26826962 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26164708 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24325390 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24654859 |
⇧34 | Kimura, K., Ozeki, M., Juneja, L. R., & Ohira, H. (2007). l-Theanine reduces psychological and physiological stress responses. Biological Psychology, 74(1), 39-45. |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2690246 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22019691 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22583898 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23233221 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22819553 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22935630 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21861094 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21617527 |
⇧43 | Einöther, S. J. L., Martens, V. E. G., Rycroft, J. A., & De Bruin, E. A. (2010). l-Theanine and caffeine improve task switching but not intersensory attention or subjective alertness. Appetite, 54(2), 406-409. |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15378679 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21208586 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18681988 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16759779 |
⇧48, ⇧49 | iv.iiarjournals.org/content/18/1/55.long |
Streptococcus oralis to paciorkowiec, bakteria gram dodatnia, która zasiedla bezzębną część jamy ustnej(np. u noworodka), a w momencie pojawienia się zębów przylega do ich powierzchni gdzie tworzy biofilm bakteryjny. Posiada w sobie autoinduktor-2(Al-2) co jest czynnikiem, dzięki któremu porozumiewa się z innymi bakteriami(tzw.komunikacja kworum – quorum sensing) przez co wytwarza biofilm bakteryjny(który powoduje po jakimś czasie próchnicę). Czynnik ten syntetyzowany jest przez enzym LuxS. Co jeszcze wiadomo o tej bakterii? Co wpływa na jego namnażanie się?1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22493304 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15870324
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22493304 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15870324 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27190184 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22104105 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27643392 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25232962 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25995981 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16159530 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24713909 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23413961 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7870469 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28202416 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27102127 |
⇧14 | postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2016/02/pf_2015_223-236.pdf |
⇧15 | postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2016/02/pf_2015_223-236.pdf |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28193570 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22879961 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9002839 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21311610 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21196732 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20492245 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10529529 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27279710 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9508952 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27386004 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3912047/ |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27652698 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22010405 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18368234 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18077037 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27802316 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26106649 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26801579 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25602256 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24773294 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22119044 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15107065 |
Meningokoki (do których należy Neisseria meningitidis, dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych) jest to gram negatywna bakteria, wywołującą zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i posocznicę / sepse (tzw.choroba meningokokowa), jak i także zapalenie płuc, zapalenie stawów, zapalenie ucha środkowego, zapalenie nagłośni, zapalenie osierdzia i wsierdzia, zapalenie szpiku kostnego, zapalenie spojówek, zapalenie gardła i inne. 1)karger.com/Article/Abstract/324008 Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt lub drogą kropelkową na odległość do 1 m.
Bezobjawowych jest ok. 10% przypadków. Szczepy izolowane od nosicieli zazwyczaj nie są patogenne. Choroba występuje tylko u 1 na 1000–5000 osób, u których doszło do kolonizacji nosogardła.
Czynnikami sprzyjającymi zachorowaniu są przeważnie choroby autoimmunologiczne (dominacja limfocytów th2) czy też leczenie immunosupresyjne zatem ogólno pojęte osłabienie układu odpornościowego(niskie limfocyty th1). Dodatkowy czynnik ryzyka stanowi poprzedzająca infekcja dróg oddechowych, czynne i bierne palenie papierosów czy też infekcja wirusem HIV. Zapadalność na inwazyjną chorobę meningokokową w Europie waha się od 0,1/100 000 mieszkańców (Rumunia) do 9,3/100 000 (Irlandia) . W ostatnich latach zapadalność na tą chorobę meningokokową w Polsce wynosiła w Polsce mniej niż 10 osób/100 000 mieszkańców(także straszenie meningokokami (i szczepionkami) w Polsce jest totalnie bezzasadne – więcej osób potknie się o nierówne płyty chodnikowe i umrze niż zaliczy zgon spowodowany meningokokami). 2)Skoczyńska A., Kadłubowski M., Hryniewicz W.: Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego – zasady postępowania, ?-medica Press, Bielsko–Biała 2004.
Bakteria ta w zakażonym organizmie znajduje się częściowo wewnątrz, częściowo zewnątrz białych krwinek . Meningokok ma również zdolność do szybkiej zmiany swoich antygenów powierzchniowych, dzięki czemu przełamuje mechanizmy obronne żywiciela i dzięki temu szybciej rozwija się infekcja. Bakteria ta wytwarza otoczkę, za pomocą której możliwe jest przeżywanie patogenu we wrogim środowisku- wewnątrz naczyń krwionośnych gospodarza.
Neisserią meningitidis może zarazić się każdy bez względu na wiek jednak najbardziej narażone na zakażenia są dzieci oraz młodzież. Meningokoki żyją w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej, a także w jamie ustnej człowieka.Diagnoza schorzeń wywołanych przez meningokoki niestety jest bardzo trudna. A to za sprawą tego, że pierwsze objawy zakażenia nie różnią się zwykle od objawów towarzyszących przeziębieniu lub grypie. Choroba meningokokowa rozwija się szybko i ma bardzo ciężki przebieg.
Najczęstszym objawem sepsy meningokokowej jest pojawiające się na samym początku zakażenia dreszcze, które to wywoływane są wydzielaniem toksyn przez drobnoustroje do krwi. Rozwojowi choroby towarzyszy zwykle wysoka gorączka i to taka nie regularna typu 37-40 i nagły spadek lub długo utrzymująca się różnica temperatur ale nie spadająca poniżej 37stopni. To samo jest z ciśnieniem tętniczym – występuje spadek i nagłe przyspieszenie do 120-140/min. Niedociśnienie i rozwijający się zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego – tzw. DIC (disseminated intravascular coagulation), powodują sinicę części obwodowych (tj. kończyny, nos, uszy). W zespole DIC endotoksyna wytwarzana przez N.meningitidis, powoduje aktywację układu krzepnięcia. Zazwyczaj wśród objawów pojawia się również bladość skóry z żółtym odcieniem, a także wylewy oraz wybroczyny skórne. Wybroczyny skórne, a szczególnie plamica wskazują na obecność Neisseria meningitidis.
Ze strony układu pokarmowego często obserwowanymi dolegliwościami są pojawiające się nudności, wymioty a także biegunka. Miejscowe zmiany spowodowane wniknięciem zarazków, polegają na powstawaniu ognisk martwicy- często krwotocznej oraz na tworzeniu się charakterystycznych ropni. Zmiany te mogą dotyczyć wszystkich tkanek, dając w zależności od umiejscowienia różne objawy kliniczne( zapalenie płuc, mięśnia sercowego, ropnie nerek itp.)
W badaniach laboratoryjnych u chorych z posocznicą stwierdza się m.in. niedokrwistość, małopłytkowość, trzycyfrowy OB, podwyższenie stężenia mocznika, kreatyniny. W niektórych przypadkach diagnozowany jest także odczyn białaczkowy. To tyle z czystej,ogólnej teorii.3) laboratoria.net/artykul/11848.html
4)Brzozowski R,2001. Vademecum lekarza praktyka. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 163-169.5)Gumułka WS, Rewerski W,1992.Encyklopedia zdrowia, tom I. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 1043-1044.6)Herold G,2008. Medycyna wewnętrzna, repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, tom II. Wydanie V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 1143-1146.7)Irving W, Boswell T, Ala’Aldeen D,2008. Mikrobiologia medyczna. Krótkie wykłady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 173-174; 316-322; 379-383.8)Kassura B,1974.Choroby zakaźne i inwazyjne. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydanie I. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw lekarskich: 94-95; 124-127.9)Płusa T, Targowski T, 2008. Postepowanie u chorych na sepsę. Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, Supl. 2, 3310)Gierek D, Kuczera M, Dąbek J, Piłat D, Kurtok-Nowak A, 2011. Analiza leczenia chorych z ciężką sepsą w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego. Anestezjologia Intensywna Terapia, 2011,XLIII,1; 22-2811)Motak A,1967. Choroby zakaźne. Wydanie V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: 140-14512)baxter.com.pl/conditions/infectious_diseases/sub/meningitis2.html13)eioba.pl/a/1k8j/sepsa-co-warto-wiedziec14)meningokoki.info.pl15)
sepsa.pl16)Centers for Disease Control and Prevention: Meningococcal disease, [w:] Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases, red.: Atkinson W., Hamborsky J., McIntyre L., Wolfe S., Public Health Foundation, Washington DC 2007, 271–82.
Rzeżączka jest jedną z najbardziej znanych chorób wenerycznych. Nieleczona ,może doprowadzić do trwałych, groźnych dla zdrowia, powikłań. Jest chorobą zakaźną układu moczowo-rozrdoczego. Wywołuje ją bakteria dwoinki – Neisseria gonorrhoae, znana potocznie jako gonokok. Do zarażenia gonokokiem Neisseria gonorrhoae dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych(wszystkich – nie tylko tych klasycznych 😉 ). Co nie ciekawe, gonokok może się dostać do organizmu także w wyniku zakażenia pośredniego (np. przez używanie ręcznika zarażonej osoby, siadanie na muszli klozetowej, na której bytują bakterie itp.).
U mężczyzn pierwsze objawy rzeżączki mogą pojawić się nawet do dwóch tygodni po zarażeniu gonokokiem. Najbardziej charakterystycznymi symptomami choroby jest ból cewki moczowej, nasilający się przy próbie oddania moczu oraz ropna wydzielina z cewki moczowej. Sporadycznie może pojawiać się również obrzęk w okolicach jąder oraz zapalenie żołędzia.U kobiet objawy mogą pojawić się w ciągu ok. tygodnia-dwóch od zarażenia gonokokiem. Do najczęstszych należy ból i pieczenie przy oddawaniu moczu, ropne upławy z pochwy czy bóle w podbrzuszu.
Badanie laboratoryjne wydzieliny z cewki moczowej u mężczyzn, a w przypadku kobiet – z wydzieliny pochwowej. Wydzielinę bada się pod kątem występowania DNA gonokoka rzeżączki.
Rzeżączka jest bardzo niebezpieczną chorobą, która nieleczona bądź źle leczona może doprowadzić do wielu, groźnych dla ludzkiego zdrowia i życia, powikłań. Te najpoważniejsze to:
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | karger.com/Article/Abstract/324008 |
---|---|
⇧2 | Skoczyńska A., Kadłubowski M., Hryniewicz W.: Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego – zasady postępowania, ?-medica Press, Bielsko–Biała 2004. |
⇧3 | laboratoria.net/artykul/11848.html |
⇧4 | Brzozowski R,2001. Vademecum lekarza praktyka. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 163-169. |
⇧5 | Gumułka WS, Rewerski W,1992.Encyklopedia zdrowia, tom I. Wydanie I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 1043-1044. |
⇧6 | Herold G,2008. Medycyna wewnętrzna, repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy, tom II. Wydanie V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL: 1143-1146. |
⇧7 | Irving W, Boswell T, Ala’Aldeen D,2008. Mikrobiologia medyczna. Krótkie wykłady. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: 173-174; 316-322; 379-383. |
⇧8 | Kassura B,1974.Choroby zakaźne i inwazyjne. Podręcznik dla studentów medycyny. Wydanie I. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw lekarskich: 94-95; 124-127. |
⇧9 | Płusa T, Targowski T, 2008. Postepowanie u chorych na sepsę. Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, Supl. 2, 33 |
⇧10 | Gierek D, Kuczera M, Dąbek J, Piłat D, Kurtok-Nowak A, 2011. Analiza leczenia chorych z ciężką sepsą w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego. Anestezjologia Intensywna Terapia, 2011,XLIII,1; 22-28 |
⇧11 | Motak A,1967. Choroby zakaźne. Wydanie V. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich: 140-145 |
⇧12 | baxter.com.pl/conditions/infectious_diseases/sub/meningitis2.html |
⇧13 | eioba.pl/a/1k8j/sepsa-co-warto-wiedziec |
⇧14 | meningokoki.info.pl |
⇧15 | sepsa.pl |
⇧16 | Centers for Disease Control and Prevention: Meningococcal disease, [w:] Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases, red.: Atkinson W., Hamborsky J., McIntyre L., Wolfe S., Public Health Foundation, Washington DC 2007, 271–82. |
⇧17 | choroby-weneryczne.com/ch/rzezaczka.php |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25694633 |
⇧19, ⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3910782/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6826712 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3126143 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16419089 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22844448 |
⇧25, ⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23240160 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20107432 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605868 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20298772 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12480115 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21663482 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16410969 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19429310 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21301385 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26652855 |
⇧36, ⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21086548 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21329492 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15103667 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18565739 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15668617 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22138345 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23506248 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16041728 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17766070 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25834492 |
⇧47 | en.wikipedia.org/wiki/Pinocembrin |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20921932 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20561928 |
⇧50, ⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25427632 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27031452 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/404273 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20385752 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11297015 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12438404 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12076813 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7963715 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC421119 |
⇧60 | pl.wikipedia.org/wiki/Kwasy_tłuszczowe |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26758445 |
Candida Dubliniensis to odmiana grzyba candida, który jest co najmniej tak odporny na popularne leki antygrzybicze jak Albicans. Wykazuje troche słabszą wirulencję(czyli inwazyjność, zdolność tworzenia biofilmu itp.) i bardzo podobne objawy do swojego kuzyna. Jedyne co jest dla mnie bardzo problematyczne w tej odmianie to mała ilość badań na jego temat oraz ….na prawde spore problemy z wykrywalnością(w Polsce to chyba nie możliwe). Przeważnie wykrywana jest w kale i w wymazach z jamy ustnej za granicą. Co ciekawego wywołuje?jak się z nią uporać tzn.co na nią działa?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27038312 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24234425 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23974269 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16309351 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3930959/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17577331 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21706283 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22178003 |
⇧9 | dubliniensis ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26879707 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9504063 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17264034 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933656 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22358361 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18627475 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21542785 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25388637 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22851712 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24511261 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23260345 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3166774/ |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12146754 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9661028 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27604859 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19898868 |
⇧25 | edunauka.pl/secolipa.php |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17042756 |
⇧27 | panacea.pl/articles.php?id=87 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24210587 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27286334 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24305010 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18997851 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17257261 |
⇧33 | academia.edu/23403054/Stearidonic_acid_acts_in_synergism_with_amphotericin_B_in_inhibiting_Candida_albicans_and_Candida_dubliniensis_biofilms_in_vitro panacea.pl/articles.php?id=2406 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3996878/ |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22609876 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24031471 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26379166 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25642718 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23304561 |
⇧40 | en.wikipedia.org/wiki/Tetrandrine |
⇧41, ⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19420894 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21116408 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26916845 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20172737 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20476748 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27383889 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12716231 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18971215 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24012126 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12499171 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22687683 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23335372 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20821232 |