Konferencja trwała 3dni i odbyła się w Seattle w USA – są to notatki z tej konferencji chłopaka o imieniu Scott z betterhealthguy.com – ogólnie sledze bloga i tak jak już wcześniej przetłumaczyłem trochę tekstu z poprzednich konferencji tak teraz do takich tłumaczeń wracam bo jest tego naprawdę dużo.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7968455 |
---|
Naltrekson w niskiej dawce(low dose naltrexone – w skrócie LDN) to lek syntetyczny, który może pomóc w leczeniu wielu nowotworów, chorób układu nerwowego, chorób autoimmunologicznych jak i również innych problemów(może także zaszkodzić w niektórych przypadkach).
Naltrexon ogólnie jest lekiem przypisywanym na receptę i dawkowanym w przedziale 50-300mg jako lek na leczenie alkoholizmu. LDN to mikro dawka Naltrexonu – od 1.5mg do 4.5mg – i takie właśnie dawki przynoszą najwięcej korzyści prozdrowotnych.1)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3962576/
Działanie LDN:
LDN blokuje opioidowy czynnik wzrostu i ścieżkę sygnałową receptora tego czynnika co w konsekwencji przyczynia się do wzmocnienia układu odpornościowego. Poprzez tymczasowe zblokowanie tego szlaku, organizm próbuje zrekompensować to działanie poprzez produkcję beta endorfin i met-enkefaliny(naturalne opioidy). Wiele tkanek w organizmie posiada receptory dla w/w opioidów(w tym i każda komórka układu odpornościowego). 2)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3962576/3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21807817
Nowotwory i choroby autoimmunologiczne są wywoływane przez międzyinnymi niski poziom endorfin we krwi. Np.HIV/AIDS są potęgowane poprzez niedobór endorfin. Podsumowując: LDN łagodzi stany zapalne, koryguje niedobór endorfin i enkefalin oraz reguluje system immunologiczny. 4)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3962576/
Pozytywne aspekty suplementacji Low dose naltrexonem
W jednym badaniu 14 dzieci z Crohnem otrzymywało LDN. Po 8 tygodnia, u 25% z nich choroba cofneła się całkowicie, 67% wykazywało łagodną postać choroby. Znacząco polepszyła się ich jakość życia.23)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23188075
LDN blokuje aktywację mikrogleju – jest to rodzaj białych krwinek znajdujący się w ośrodkowym układzie nerwowym. Aktywacja mikrogleju powoduje takie objawy jak zmęczenie, gorączki, stany zapalne i ból także zablokowanie jego aktywności spowoduje redukcję cytokin prozapalnych jak i wspomnianego już wcześniej receptora TLR4 co pozwoli na opanowanie stanów zapalnych.26)https://en.wikipedia.org/wiki/Low-dose_naltrexone27)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3962576/
Potencjalne skutki uboczne
Ogólnie w badaniach klinicznych, które zostały wykonane do tej pory, większość pacjentów takowych nie notuje, a u tych , u których się pojawią – ustępują po paru dniach do tygodnia. Objawy obejmują ewentualne problemy z zasypianiem, wyraziste sny(vivid dreams), nudności, gazy, wzdęcia, niestrawność, głód i zwiększoną spastyczność.
LDN nie powinien być przyjmowany ze środkami przeciwbólowymi czy też immunosupresyjnymi.
Jako że LDN blokuje receptory opioidowe w organiźmie, nie powinno się brać aktywatorów opioidowych (narkotyków). Pełna dawka naltrexonu nie powinna być przyjmowana przez ludzi z problemami z wątrobą, dotyczy to także osoby po przeszczepach narządów.64)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3962576/65)lowdosenaltrexone.org/index.htm#How_can_I_obtain_LDN
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧2, ⇧4, ⇧6, ⇧27, ⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3962576/ |
---|---|
⇧3, ⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21807817 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25336035 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20728384 |
⇧8, ⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18502613 |
⇧9, ⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059761 |
⇧10, ⇧11 | https://www.ldnscience.org/research/low-dose-naltrexone-in-refractory-neuropathic-pain-associated-with-autoimmune-transverse-myelitis |
⇧12 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/art.37734/epdf |
⇧13, ⇧14, ⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17080248 |
⇧18, ⇧25 | https://www.ldnscience.org/research/low-dose-naltrexone-in-therapy-resistant-ibd-a-case-series |
⇧19, ⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26867023 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3661907/ |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24558033 |
⇧23, ⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23188075 |
⇧26 | https://en.wikipedia.org/wiki/Low-dose_naltrexone |
⇧28 | ldnresearchtrust.org/content/ldn-and-cancer |
⇧30, ⇧31, ⇧40 | ebm.sagepub.com/content/236/7/viii.full.pdf+html |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24511042 |
⇧33 | ict.sagepub.com/content/8/4/416.short |
⇧34 | ict.sagepub.com/content/5/1/83.short |
⇧35, ⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1029087/pdf/jnnpsyc00103-0109b.pdf |
⇧36, ⇧37 | sciencedirect.com/science/article/pii/S1933721310000681 |
⇧38 | tandfonline.com/doi/pdf/10.3109/17482968.2010.544386 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21685240 |
⇧42, ⇧47, ⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3171757/ |
⇧43, ⇧49 | ldnresearchtrust.org/content/ldn-and-autism |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19041189 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21075578 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25387448 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25421416 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24733235 |
⇧52, ⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4851325/ |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3578306/ |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24455776 |
⇧56, ⇧62, ⇧63 | lowdosenaltrexone.org/ldn_aids_1988.pdf |
⇧57, ⇧58 | ldnafricaaids.org/wp-content/uploads/2011/08/Traore-et-al-1.pdf |
⇧59, ⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20534644 |
⇧61 | oatext.com/pdf/CCRR-1-161.pdf |
⇧65 | lowdosenaltrexone.org/index.htm#How_can_I_obtain_LDN |
Kinaza mTOR to taki miecz obusieczny – kiedy jest podwyższone, szybko i łatwo budujesz mase mięśniową i polepszasz swoje funkcje kognitywne, jednak nie możesz trwać w takim stanie wiecznie bo …źle się to skończy. Obniżone mTOR przedłuża życie, obniża ryzko nowotworu oraz obniża poziomy stanu zapalnego. Wysoki poziom to zwiększenie produkcji energii ale i jednocześnie zwiększenie ilości wytwarzanych się przy tej okazji 'śmieci’ do których potrzebny jest zwiększony poziom procesu autofagi (oczyszczania komórek/mitochondriów ze zbędnych produktów przemiany materii)
mTOR tworzy 2 kompleksy – C1 i C2. C1 jest bardziej znaczący dla zdrowia i ewentualnych chorób. mTOR reaguje na sygnały pochodzące ze związków zawartych w suplach/diecie, od hormonu wzrostu i stanu energii komórkowej – na tej podstawie reguluje wzrost i proliferację(podział) komórek.
W czasie podwyższonego stresu takiego jak restrykcja kaloryczna – ścieżka mTOR jest zastopowana. 1)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2980558/
Autofagia degraduje śmieci wytwarzane przez mTOR. Niestety – autofagia jest aktywna kiedy mTOR jest obniżone – to tak jakbys był na imprezie – kto sprząta podczas jej trwania?sprzątanie następuje po jej zakończeniu ;). Co powoduje?jakie jeszcze pełni funkcje?
Pozytywne aspekty kinazy mTOR:
Z jakimi chorobami związana jest nadmierna i długa aktywacja mTOR?
Aktywatory mTOR czyli co pobudzą opisywaną kinazę
– aminokwasy oraz testosteron
– leucyna
– nadmiar kalorii
– nadmiar węglowodanów
– ćwiczenia – powoduje to aktywację mTOR w mózgu, mięśniach i w sercu, zahamowanie w wątrobie i komórkach tłuszczowych 38)sciencedirect.com/science/article/pii/S108495211400253539)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20717955
– oreksyna 40)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25278019
– IGF-1 41)en.wikipedia.org/wiki/PI3K/AKT/mTOR_pathway
– Insulina
– Testosteron 42)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2347030743)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1947406044)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19474060
– Grelina – (w hipokampie) 45)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3467268/
– Leptyna – (w hipokampie) 46)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16690869/
– hormony tarczycy 47)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2229434748)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15388791
– Tlen
– Ketamina 49)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21158553/
– cytokina zapalna IL-6(w mięśniach i w tkance tłuszczowej) 50)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17130644/
Naturalne blokery mTOR
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧14, ⇧52, ⇧75, ⇧79, ⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2980558/ |
---|---|
⇧2 | jci.org/articles/view/73202 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22281494 |
⇧4, ⇧13, ⇧21 | sciencedirect.com/science/article/pii/S0092867412003510 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22870349 |
⇧6, ⇧22 | cellsignal.com/common/content/content.jsp?id=pathways-mtor-signaling |
⇧7, ⇧8, ⇧9, ⇧10 | journal.frontiersin.org/Journal/10.3389/fimmu.2014.00590/full |
⇧11, ⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19818818 |
⇧12, ⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3467268/ |
⇧15, ⇧41 | en.wikipedia.org/wiki/PI3K/AKT/mTOR_pathway |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16690869 |
⇧17, ⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18316213 |
⇧18, ⇧20, ⇧24, ⇧25, ⇧29, ⇧30, ⇧32, ⇧33, ⇧34, ⇧36 | hindawi.com/journals/scientifica/2013/849186/ |
⇧23, ⇧38 | sciencedirect.com/science/article/pii/S1084952114002535 |
⇧26 | nature.com/nature/journal/v493/n7432/full/nature11861.html |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16096426 |
⇧28 | asco.org/ASCOv2/Meetings/Abstracts?&vmview=abst_detail_view&confID=47&abstractID=32846 |
⇧31 | en.wikipedia.org/wiki/Mammalian_target_of_rapamycin |
⇧35 | cell.com/neuron/abstract/S0896-6273(14)00651-5 |
⇧37 | discoverymedicine.com/David-Fernandez/2010/03/03/mtor-signaling-a-central-pathway-to-pathogenesis-in-systemic-lupus-erythematosus/ |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20717955 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25278019 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23470307 |
⇧43, ⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19474060 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16690869/ |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22294347 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15388791 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21158553/ |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17130644/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16550606/ |
⇧53 | pnas.org/content/111/4/E435 |
⇧54, ⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15878852 |
⇧55 | cell.com/abstract/S0092-8674(08)01519-5 |
⇧56 | jcb.rupress.org/content/206/2/173.abstract |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24353195 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20851890 |
⇧60 | jbc.org/content/285/47/36387 |
⇧62, ⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24474444 |
⇧63, ⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21462085 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3076631/ |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24788778 |
⇧67, ⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24359813 |
⇧70 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/art.34502/abstract |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22406476 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3594257/ |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24096482 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24558360 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300025 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23551936 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3039768/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20015518 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23517912 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21520297 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23272907 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3729595/ |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23895284 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22532249 |
⇧88 | jimmunol.org/content/192/1_Supplement/203.1 |
⇧89 | carcin.oxfordjournals.org/content/early/2013/08/29/carcin.bgt295.short?rss=1 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23468988 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23121838 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21246613 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21042741 |
⇧94 | biomedcentral.com/1472-6882/12/160 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24799956 |
⇧96 | plosone.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pone.0095393#pone-0095393-g002 |
Witamina A jest bardzo ważna w organizmie. Kwas retinowy i jego oddziaływanie jest ważnym elementem w przypadku stanów zapalnych i chorób z nim związanym. Najwyższe zapotrzebowanie na retinol mają matki w ciąży i nienarodzone jeszcze płody które wręcz wysysają tą witaminę od swojego stwórcy. Doprowadza to do późniejszego pogłębionego niedoboru zarówno u niej jak i małego dziecka skutkując wieloma problemami zdrowotnymi (slaby układ odpornościowy w którym dominują stany zapalne, słaby wzrok w tym i kurza ślepota, fatalna jakość skóry, niedoczynność tarczycy, cukrzyca lub stan przedcukrzycowy tj.podwyższony cukier we krwi itp etc.). Jaką dokładnie odgrywa rolę retinol?jaki pełni funkcje?Wszystko poniżej.
Negatywne funkcje
29)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22941525?dopt=Abstract
Jak można stwierdzić czy istnieje wysokie prawdopodobieństwo niskiego poziomu A?
Dodatkowe info
Normalna przyswajalność karotenoidów jest minimalna. Około 70-90% strawionego retinolu jest przyswajana, lecz nawet w korzystnych okolicznościach tylko 3% do 34% karotenoidów może zostać skonwertowane na witaminę A.
Zapasy witaminy A są pomniejszane o przynajmniej 5% każdego dnia.40)
Enzym BCMO1, który odpowiada za konwersję prowitaminy A (karotenoidów) do retinolu głównie w śluzówce jelita cienkiego (i w mniejszym stopniu w jądrach, wątrobie i nerkach) wymaga kwasu żółciowego i żelaza. Produkt przetworzenia karotenoidów jest metabolizowany głównie do retinolu przez wyspecjalizowane enzymy, które wymagają witaminy B2, B6 oraz cynku jako kofaktorów.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6453848 |
---|---|
⇧2 | link.springer.com/chapter/10.1007%2F978-0-585-33172-0_31 |
⇧3 | jimmunol.org/content/168/9/4495.full.html |
⇧4 | en.wikipedia.org/wiki/Calcitriol_receptor |
⇧5 | en.wikipedia.org/wiki/Thyroid_hormone_receptor |
⇧6, ⇧9 | mdpi.com/2077-0383/3/2/453/htm#B125-jcm-03-00453 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23847298 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24550796 |
⇧10, ⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24266881 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16688774/ |
⇧12, ⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3504648/ |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23485553 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24774069 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3382039/ |
⇧18 | jbc.org/content/early/2014/12/01/jbc.M114.616763.full.pdf+html |
⇧19 | medicalnewstoday.com/articles/288199.php |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17330505 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19839007 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9841582 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23916367 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11208727?dopt=Abstract |
⇧25, ⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10357725?dopt=Abstract |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5020271?dopt=Abstract |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3994312?dopt=Abstract |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22941525?dopt=Abstract |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10421302?dopt=Abstract |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21637904?dopt=Abstract |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22074369?dopt=Abstract |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22268388?dopt=Abstract |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21388452?dopt=Abstract |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21388456?dopt=Abstract |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10948381?dopt=Abstract |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20120794?dopt=Abstract |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19103647?dopt=Abstract |
⇧39 | snpedia.com/index.php/Rs7501331 |
⇧40 |
|
Męty ciała szklistego znane także jako latające muszki (łac. Muscae volitantes) (ang. Floaters) – przypadłość medyczna polegająca na nagromadzeniu się różnych substancji o dowolnym stopniu ruchomości, przeźroczystości, gęstości, grubości, znajdujących się w ciele szklistym oka. Mogą one powstawać już w okresie płodowym, a także w wyniku zmian degeneracyjnych siatkówki oka i ciała szklistego. Zjawisko postrzegania mętów w oku nosi medyczną nazwę łac. myodesopsia. Najczęściej występuje podczas patrzenia na jasne tło z przymrużonymi oczami.
Męty przyjmują różnorodne kształty: cieni, nitek, kropek, zmarszczek – zazwyczaj w środkowym polu widzenia. Jeżeli ktoś widzi je od zawsze, to z reguły przyjmuje się, że są to pozostałości włókien organicznych powstałych jeszcze w czasie embrionalnym.
Nie ma znaczenia ile masz lat – u małych dzieci tzw.zdrowych wg.służby zdrowia także pojawiają się problemy ze wzrokiem w tym mety. Potwierdzone badania i raporty medyczne wskazują na kilkanaście infekcji, które powodują mety takie jak Klebsiella Pneumonia, wirus Cytomegali(CMV),
Rubella(Różyczka), Bartonella, Syfilis i chociażby HIV w którym dochodzi do pogorszenia działania układu odpornościowego (komórki CD4+) i akurat w infekcji tym wirusem, męty to bardzo częsty skutek uboczny. Wszystkie w/w infekcje powodują stan nazywany wewnątrz-gałkowym bakteryjnym(lub wirusowym) zapaleniem gałki ocznej. Naturalnie to nie wszystkie infekcje jakie mogą wywołać męty ciała szklistego. Cała lista(a przynajmniej to co można znaleźć w ogólnodostępnych badaniach) poniżej: [/ref]ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26527902[/ref] 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16567278
2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/253853793)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/163346144)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/162821475)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/205661676)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/203883467)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/215955308)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/273304619)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/202374010)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1159027411)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1109214712)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2351411913)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2183383114)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12859094
Uszkodzenia czy też odklejenia siatkówki powodują męty. Do takowego uszkodzenia może dojść na skutek najrozmaitszych infekcji.
15)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/142639116)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1575122
Potencjalne nieoperacyjne metody leczenia(operacyjnych metod nie opisuje, gdyż jak dla mnie posiadają wysokie ryzyko powikłań – sama operacja przeważnie kończy się sukcesem):
Od siebie mogę dodać,iż pomimo że mam może z 10 kropel i ze 3-4 krótkie i cienkie 'farfocle’ , które nie uprzykrzają mi jakoś nadmiernie życia, próbowałem już wielu metod,aby je usunąć. Testowałem 24mg astaksantyny przez 3-4miesiace(kosmos dawka), chlorelle 20 gram przez pół roku, żelatynę bio wieprzową codziennie przez pol roku w dużych ilościach, inhalacje z soli bromowo-jodowej,zeolite w dużej dawce i inne. Nic z tego nie cofa mętów – ale je spłyca i na pewno stopuje dalsze pojawianie się ze względu (np.inhalacji) bezpośrednie oddziaływanie na ewentualnego patogena w oku. Temat badań monitoruje(powyżej wszystko co możliwe z oficjalnie dostępnych darmowych badań), za 5lat na pewno wrócę do tematu bo nie wiele się w tej materii dzieje na świecie.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16567278 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25385379 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16334614 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282147 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20566167 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20388346 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21595530 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27330461 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2023740 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11590274 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11092147 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23514119 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21833831 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12859094 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1426391 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1575122 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5066004/ |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27648638 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26024125 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23766628 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25389927 |
⇧22 | ccjm.org/index.php?id=107953&tx_ttnews[tt_news]=367537&cHash=2d9aefcd0c865c8f5a62fa71c24e4cb4 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26272662 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26257218 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19396802 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25390592 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24339689 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7974401 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23744124 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22837757 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7976846 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2733064 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223497 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23341821 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22553594 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22784261 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16230277 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22733253 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557877 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282146 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9097314 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11755864 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8301676 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22498134 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22278699 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3291672/ |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1295819/?page=1 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11151131 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22034560 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26383515 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21913449 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1597865 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21905605 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27800260 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26688764 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25076370 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5076309/ |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16282148 |
⇧59 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/hormon-wzrostu/ |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20535475 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10933771 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27577846 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26307008 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24816400 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26240105 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16996614 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24743029 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16876531 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16817567 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15220740 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16499424 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23275788 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21550121 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23514377 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21400060 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18626445 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12410976 |
⇧78 | pl.wikipedia.org/wiki/Kolagen |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4183446/ |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12834695 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16274259 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20408504 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12174456 |
Glicyna to aminokwas raczej nie często kupowany i spożywany przez sportowców czy ludzi dbających o zdrowie. Sam dopiero niedawno go przetestowałem i doświadczyłem kilku pozytywnych korzyści jej suplementacji. Jej pozytywne działanie w przypadku problemów z cukrem/insuliną, problemów z wątrobą, niwelacji stanów zapalnych, redukcji nadmiernie pobudzonego kwasu żołądkowego, problemów stawowo-mięśniowych czy problemów ze snem to standardowe problemy osób z chorobami autoimmunologicznymi i nie tylko. W czym jeszcze może pomóc?na co wpływa glicyna?
Niedobór glicyny w mózgu może mieć negatywny wpływ na neurochemię mózgu, syntezę kolagenu, RNA/DNA, porfiryny i inne ważne metabolity. 38)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24754494
Organizm przeciętnego człowieka może wytworzyć 3gram glicyny + człowiek spożywa ok.1.5-3gram z jedzeniem co daje ok.4.5-6gram dziennie. Badania kliniczne z ostatnich 20lat wskazują, że ilość dostępnej glicyny u ludzi nie jest wystarczająca do zaspokojenia potrzeb metabolicznych i że suplementy diety są konieczne. Jedno z badań sugeruje, że zapotrzebowanie metaboliczne człowieka na ten aminokwas to 10gram przy wadze 70kg.
Skutki uboczne zażywania glicyny?
Bogate źródła glicyny:
Jajka, nasiona słonecznika, indyk, kurczak, mąka sezamowa, wieprzowina, wołowina, żelatyna, nasiona dyni i inne(więcej tutaj weightchart.com/nutrition/food-nutrient-highest-lowest.aspx?nn=516&h=True)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1, ⇧2, ⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18852529 |
---|---|
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22236003 |
⇧4, ⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18565339 |
⇧5 | en.wikipedia.org/wiki/Glycine |
⇧6, ⇧46 | catalyticlongevity.org/prepub_archive/glycine-GLP-1.pdf |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8760112 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8760112 |
⇧10, ⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24144057 |
⇧11, ⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20929994 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21795440 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23534396 |
⇧14, ⇧18 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1479-8425.2007.00262.x/abstract |
⇧15, ⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12589194 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25533534 |
⇧17, ⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22529837 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16557055 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21673883 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3933019 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24131075 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23949208 |
⇧25, ⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24401291 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1781803 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18475188 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21350937 |
⇧31 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-2095.1996.tb00065.x/abstract |
⇧32, ⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1058885 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8578183 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14581719 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23366470 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16224578 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24754494 |
⇧39 | hindawi.com/journals/np/2009/768398/ |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8775762 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18499099 |
⇧42, ⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14732596 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8932891 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8037263 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11456285 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12450897 |
⇧49 | functionalps.com/blog/2012/06/29/protective-glycine/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170321 |
⇧52 | gradworks.umi.com/15/55/1555104.html |
⇧53, ⇧58, ⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24081740 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24144057 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18395289 |
⇧60 | openheart.bmj.com/content/1/1/e000103.full.pdf |
⇧61, ⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15218075 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25360832 |
⇧64, ⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26563333 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11395604 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23103539 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18932277 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8423046 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22913202 |
⇧71 | en.wikipedia.org/wiki/Transaminase |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2253849/ |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10629347 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21175814 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8787782 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4856787 |
⇧77 | sciencedirect.com/science/article/pii/1043661895867708 |
O borze i boraksie można poczytać (tak ogólnie) w serwisach typu wolne media czy wolna polska (interesujące odnośniki do szperania dalej np. w badaniach czy bardziej konkretnych źródłach). Promują one tekst o borze(i boraksie) jako minerale o wręcz magicznych właściwościach kompletnie na wszystko. Kiedyś jak je czytałem myślałem sobie „WOW – interesujące…” – obecnie po sprawdzeniu wszystkich dostępnych źródeł naukowych(bezpłatnych) Bor jest dla mnie minerałem bardzo interesującym …ale już bez efektu WOW. Oto co ciekawego można o nim się dowiedzieć:
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23293135 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22939352 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22526492 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22491726 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20663653 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20569927 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21791386 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18422253 |
⇧9 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Fluorek_sodu |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18027356 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26934748 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23026529 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1680008/?page=1 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27420953 |
⇧15 | pl.wikipedia.org/wiki/P53 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27259355 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25440351 |
⇧18 | https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24750048 |
⇧19 | jamanetwork.com/journals/jamaneurology/article-abstract/791019 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11260532 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9848109 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/738433 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8837846 . |
⇧24 | doz.pl/zdrowie/h1299-Proteaza_serynowa_-_PSA |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1566642/?page=5 |
⇧26 | slawomirambroziak.pl/legalne-anaboliki/granat-meski-owoc/ |
⇧27 | science.sciencemag.org/content/20/496/26 |
⇧28 | rgo-log.com/boron.html |
Karnityna jest aminokwasem, który występuje w prawie wszystkich komórkach ciała. W chwili obecnej najbardziej polecana jest acetyl-l-karnityna ze względu na to ze jest to najbardziej aktywna forma l-karnityny i tym samym najlepiej przyswajalna i wykorzystywana przez organizm.
Jakie ma właściwości?
Wszystkie formy karnityny odgrywają istotna role w produkcji energii. Karnityna pomaga zamienić tłuszcz w energie. To także pozwala na pozbycie sie i nagromadzonych związków toksycznych z mitochondriów. Jest ona wytwarzana w wątrobie i nerkach, przechowywana w tkankach szkieletowych, mózgu, tkankach serca które używają kwasów tłuszczowych jako energii.
Karnityna znajduje się w mięsach, rybach i mleku(niestety w b.małych ilościach).
Jako ze młodzi ludzie raczej maja dostateczne ilości karnityny jej suplementacja nie da spektakularnych wyników. U osób starszych natomiast, wpływa na rekompozycję składu ciała(tłuszcz/mięśnie). Może również poprawić wytrzymałość organizmu poprzez zwiększenie się jej poziomów w mięśniach.
Ewentualne skutki uboczne:
Suplementacja 3gramów lub więcej może spowodować wymioty,biegunki, zapach ciała 'śmierdzącej ryby’, skórcze brzucha i nudnosci. Rzadkie skutki uboczne to drgawki, oslabienie miesni u tych ktorzy sa podatni na choroby serca. Osobiscie stosuje b.duze dawki (na treningu silowym) typu 3-4gramy i notuje praktycznie wszystkie jej pozytywne wlasciwosci – negatywnych skutkow brak. Jednak Tobie polecam standardowa dawke tj 1gram przed treningiem i ewentualnie 1gram z rana.
Uwagi dodatkowe:
Ok.12lat temu stosowalem zwykla l-karnityne w plynie w dawce 4-5gram i dzialala na mnie lepiej niz rewelacyjnie(robilem na niej zarowno forme plazowa jak i pozniej uzywalem jej podczas treningow stworzonych typowo do zwiększenia masy ciala). Zawsze doswiadczalem kosmicznych potow ciala(zwiekszona termogeneza), lepszej koncentracji i mocno zwiększonego zapasu energetycznego. Tak wysokie(a nawet wyższe dawkowanie poleca rowniez Henryk Rozanski) – tak naprawde poleca on nawet wyzsze dawki(przy 75kg ok.7gram) bo….bo dopiero wtedy to ma sens!.
Post wydał Ci się wartościowy?a może poprostu mnie lubisz ;)?podziel sie nim na Facebooku i go udostepnij!
Polub tego bloga na FB http://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Smeland OB, et al Chronic acetyl-L-carnitine alters brain energy metabolism and increases noradrenaline and serotonin content in healthy mice . Neurochem Int. (2012)
Villa RF, Ferrari F, Gorini A Effect of in vivo L-acetylcarnitine administration on ATP-ases enzyme systems of synaptic plasma membranes from rat cerebral cortex . Neurochem Res. (2011)
Ori C, et al Effects of acetyl-L-carnitine on regional cerebral glucose metabolism in awake rats . Brain Res. (2002)
Freo U, Dam M, Ori C Cerebral metabolic effects of acetyl-l-carnitine in rats during aging . Brain Res. (2009)
Kraemer WJ, et al The effects of L-carnitine L-tartrate supplementation on hormonal responses to resistance exercise and recovery . J Strength Cond Res. (2003)
luskiewnik.strefa.pl/psychostymulantia/p31.htm
journals.cambridge.org/action/displayAbstract?fromPage=online&aid=272962&fileId=S1041610298005304
sciencedirect.com/science/article/pii/S0272638605800198
link.springer.com/article/10.2165/00002512-199812030-00006
ods.od.nih.gov/factsheets/Carnitine-HealthProfessional/
umm.edu/health/medical/altmed/supplement/carnitine-lcarnitine
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3099008/
sciencedirect.com/science/article/pii/S0899900704000942
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26666519
ijkd.org/index.php/ijkd/article/viewFile/2388/844
ods.od.nih.gov/factsheets/Carnitine-HealthProfessional/#h8
tandfonline.com/doi/abs/10.1081/JDI-100100853
sciencedirect.com/science/article/pii/S0272638605800198
aggjournal.com/article/S0167-4943(07)00106-9/fulltext
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC122286/
tandfonline.com/doi/full/10.1517/13543784.17.6.827
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3547955/
researchgate.net/publication/51144465_Antidepressant-like_effect_of_artemin_in_mice_A_mechanism_for_acetyl-l-carnitine_activity_on_depression
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21590285
journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371%2Fjournal.pone.0155694
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12841930
ncbi.nlm.nih.gov.duproxy.palni.edu/pubmed/27241631
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24018499
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4866177/
ncbi.nlm.nih.gov.duproxy.palni.edu/pubmed/24578993
ncbi.nlm.nih.gov.duproxy.palni.edu/pubmed/23488553
ncbi.nlm.nih.gov.duproxy.palni.edu/pubmed/18640137
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26666519
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24481540
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23389837
aggjournal.com/article/S0167-4943(07)00106-9/fulltext
web.a.ebscohost.com.duproxy.palni.edu/ehost/detail/detail?sid=0acffbe1-aa32-4025-89b4-7460a174f260%40sessionmgr4003&vid=0&hid=4104&bdata=JnNpdGU9ZWhvc3QtbGl2ZSZzY29wZT1zaXRl#AN=6566982&db=aph
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3547955/
cardiovascres.oxfordjournals.org/content/51/1/21.short
sciencedirect.com/science/article/pii/S0002870300043003
ajpcell.physiology.org/content/283/3/C802.short
sciencedirect.com/science/article/pii/S1567724904000911
bloodjournal.org/content/91/10/3817.short?sso-checked=true
onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1046/j.1468-1293.2001.00049.x/full
ncbi.nlm.nih.gov.duproxy.palni.edu/pubmed/27241631
link.springer.com/article/10.1007/s00223-008-9109-6
sciencedirect.com/science/article/pii/S0944711308000779
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11502782
link.springer.com/article/10.1007/PL00004981
jstage.jst.go.jp/article/joh1996/42/3/42_3_119/_article
jcn.sagepub.com/content/10/2_suppl/2S32.short
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4261500/
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24018499
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23843223
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11502782
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16412993
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15591013
circres.ahajournals.org/content/109/2/127.full
ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25669660
Chrom jest minerałem niezbędnym, którego przy bardzo dobrze zbilansowanej diecie jesteś w stanie dotarczyć z pożywienia. Trójwartościowy chrom jest bezpieczny dla ludzi a jego korzyści zdecydowanie przewyższają potencjalne zagrożenia. Natomiast inna forma chromu – szcześciowartościowa jest rakotwórcza dla żołądka i płuc . 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/183245152)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25231674
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18324515 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25231674 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8499935 |
⇧4, ⇧10, ⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7838010 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubme d/10221284 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12559660 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15972934 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3275760 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22814636 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15990745 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12845560 |
⇧13 | ncb i.nlm.nih.gov/pubmed/14747295 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12550067 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16487057 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23683609 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12664086 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10581650 |
⇧20, ⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16184071 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pub med/18715218 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21103169 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21937710 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19073152 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4003325 |
⇧26, ⇧31 | sciencedirect.com/science/article/pii/037784019502016S |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10705100 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16873787 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/192066 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9160809 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20163347 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20423560 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15296075 |
⇧36 | nutritionj.biomedcentral.com/articles/10.1186/1475-2891-14-14 |
⇧37 | link.springer.com/article/10.1023/A:1020611925819 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8569546 |
⇧39, ⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26613790 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11225649 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27038184 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8360776 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9678877 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11823896 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19554276 |
⇧47 | minerva-access.unimelb.edu.au/handle/11343/40837 |
⇧48 | nature.com/nm/journal/v10/n7/full/nm1072.html |
⇧49 | en.wikipedia.org/wiki/Insulin_resistance |
Temat jest bardzo obszerny gdyż tak naprawdę, aby omówić szczegółowo wraz z możliwymi rozwiązaniami każdą możliwą przyczynę odrealnienia musiałbym napisać ebooka dlatego starałem się podejść do tematu krótko i zwięźle nie za głęboko wchodząc w tematy infekcji czy układu immunologicznego. Podałem też kilka możliwych rozwiązań poszczególnych sytuacji niestety nie wszystkich, gdyż sama depersonalizacja bezpośrednio zahacza także o temat grzybicy Candida czy też infekcji jak Borelioza. Odrealnienia sam doświadczyłem, wprawdzie krótko (2dni), ale doskonale to pamiętam – spowodowane było to u mnie sporym spożywaniem alkoholu przez kilka tygodni oraz totalną mgłą umysłową (swoje nazwisko byłem w stanie przypomnieć sobie po ok.20sekundach wytężonego skupienia). Zatem do rzeczy:
Zaburzenie zwane odrealnieniem / depersonalizacją jest odczuciem nierealności, emocjonalnego odrętwienia i zmniejszonej zdolności do ekscytacji. 1)en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization
Jakie zaburzenia są powszechnie spotykane wraz z depersonalizacją i co ją może wywołać?
– brak snu lub jego zaburzenia
– silny stres
– zespół lęków napadowych
– palenie marihuany i używanie halucynogenów
– trauma emocjonalna
– migreny czy też vertigo(przewlekłe zawroty głowy), więcej o nich pisałem już tutaj 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23817161
– padaczka (szczególnie padaczka skroniowa)
– zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne/nerwica natręctw
– SLA, SM, Alzheimer, neuroborelioza
– U schizofreników (przynajmniej na początku) także występuje depersonalizacja i ma to między innymi z rozregulowanym systemem dopaminergicznym/dopaminą 3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/150891024)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26961912 biologicalpsychiatryjournal.com/article/S0006-3223(15)00960-9/fulltext5)en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization_disorder
Z badań wynika, że depersonalizacja jest charakterystyczna w przypadku nadczynności kory przedczołowej, która hamuje obwody nerwowe tworzące doświadczenia emocjonalne. Zdarzają się też przypadki osób które po terapiach antybiotykowych wpadają w totalne odrealnienie jak np. przypadek kobiety która brała minocyklinę, rozwinęła się u niej depersonalizacja, odłożyła antybiotyk i wróciła do normalności. 6)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/147464277)en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization_disorder
Nadczynność kory przedczołowej hamuje układ limbiczny, który osłabia tzw.’zabarwienia emocjonalne'(czyli jak kto odczuwa różne emocje), percepcje i czynności poznawcze u człowieka.8)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3772934/
W niektórych przypadkach jest także zwiększona aktywność kory przedczołowej i zmniejszona aktywacja obszarów odpowiedzialnych za emocje(insula(element mózgu)/układ limbiczny) w odpowiedzi na negatywny, wzbudzający(a przynajmniej taki który powinien wzbudzić) bodziec emocjonalny).9)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21087873
Uważa się, że insula(płat czołowy kory mózgu) bierze udział w świadomości i odgrywa rolę w wywoływaniu emocji, percepcji, funkcji poznawczych i doświadczeń ludzkich. Normalnie, kiedy doświadczasz czegoś co powinno być emocjonalnie nieprzyjemne, system limbiczny Cie o tym informuje, jednak w przypadku odrealnienia ta aktywacja jest dość konkretnie zredukowana.10)en.wikipedia.org/wiki/Insular_cortex
Uważa się także, ze depersonalizacja jest często spowodowana przez odpowiedź biologiczną na niebezpieczne i zagrażające życiu sytuacje, które powodują zwiększony 'wysiłek’ kory przedczołowej (która jest też zaangażowana w planowanie czy myślenie). Jeśli taka odpowiedź w twoim organizmie nastąpi, może dojść do odrealnienia. Od razu skłoniło mnie to do wniosków i poszukiwań na temat pewnego hormonu który gdy coś lub ktoś zagraża życiu człowieka jest bardzo szybko wytwarzany w nadmiernych ilościach, jest to hormon wytwarzany również w sytuacjach traumatycznych dla ludzkiego człowieka – mowa naturalnie o kortyzolu, który jak dowodzą badania u osób z depersonalizacją jest nie normalnie szybko i gwałtownie wytwarzany 11)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17435477 . 12)en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization_disorder
Takie skoki kortyzolu mogą powodować np. mocny stres oksydacyjny(infekcje), stany zapalne(które też są wywoływane przez infekcje), długotrwałe i intensywne ćwiczenia siłowe czy też np.maratony które powodują porządne zmęczenie, alkohol, palenie papierosów, detoks z alkoholu, papierosów czy narkotyków (gwałtowne rzucenie 1 z tych nałogów to bardzo mocny stres dla organizmu), problemy ze snem, zaburzenia rytmu dobowego, nadużywanie kawy, niedobór cynku czy magnezu a nawet witaminy A itp etc13)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/941594614)hindawi.com/journals/ije/2010/759234/15)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1070452016)citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.324.5855&rep=rep1&type=pdf17)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16325948 18)en.wikipedia.org/wiki/Cortisol#Potassium19)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1051623920)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1019077521)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19931332 22)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/652709223)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21835188 24)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6527092 25)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2455079626)biologicalpsychiatryjournal.com/article/S0006-3223(98)00257-1/abstract
Zatem odrealnienie może być uważane jako reakcja organizmu w odpowiedzi na działanie czynników wywołujących lęk, zwiększoną czujność a zatem i stres co w konsekwencji tłumi emocje poprzez za mocno pobudzoną korę przedczołową.
Inne badania wykazują nadmierną aktywację w hipokamie i w przednim zakręcie obręczy. Uważa się, że te regiony mózgu są w dużej mierze odpowiedzialne za emocje, uczenie się i pamięć. Nadaktywność w korze móżdżku i korze pozaprążkowej również zostały stwierdzone, co powoduje implikacje w przypadku odbioru wzrokowego oraz przetwarzania obrazu widzianego przez dana osobę.
Sporo badań pokazuje, że tłumiony jest układ współczulny odpowiedzialny za „walkę lub ucieczkę” (fight or flight), który jak już wcześniej wspomniałem w ramach kilku słów o kortyzolu, nie działa poprawnie u ludzi z depersonalizacją.27)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4374468/
Badania pokazały, że emocjonalna ocena dźwięków jest fizjologicznie upośledzona w organizmie w/w osób. Pacjenci z odrealnieniem ocenili nieprzyjemne dźwięki za zdecydowanie mniej nieprzyjemne(neutralne) w porównaniu do grupy kontrolnej. Pomimo tego, że ocenili nieprzyjemne dźwięki jako neutralne ich system
nerwowy był bardziej aktywny przez co tracą oni pewien aspekt oceny stanu fizjologicznego organizmu i stąd też wynika, że pacjenci z odrealnieniem maja duże trudności w identyfikacji własnych uczuć. 28)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3772934/
Inne badania wykazały, że zamiast niskiego pobudzenia układ współczulnego, depersonalizacja może być nieprawidłową regulacją odpowiedzi emocjonalnej przez układ nerwowy. Inne badanie wskazuje na zwiększoną aktywność układu współczulnego.29)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22545565
Przykłady zaburzeń układu nerwowego które mogą przyczyniać się do depersonalizacji:
Jedno z badań wykazało, że ludzie z depersonalizacją mieli niższe tłumienie osi HPA(nadercza->podwzgórze->przysadka) po podaniu niskiej dawki kortyzolo-podobnego leku (dexamethazonu) oraz znacząco wyższe poziomy kortyzolu rano we krwi.33)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11682263
Inne badanie wykazało, ze omawiani pacjenci mieli słabą odpowiedź na kortyzol i stłumioną reakcję na stres. Ludzie z depersonalizacją mieli też wysokie poziomy kortyzolu w moczu w porównaniu ze zdrową grupą kontrolną.34)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17137559
Jeszcze inne badanie wykazało, że poziom kortyzolu omawianych pacjentów był niższy niż u ludzi z depresją ale nie niższy od osób zdrowych(także ewidentnie widać na różnych badaniach, że nadnercza nie funkcjonują prawidłowo u w/w ludzi).35)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11600192
Uwaga(a raczej próba skupienia uwagi) i depersonalizacja
Im bardziej ludzie są skupieni/skoncentrowani tym mniejszej depersonalizacji doświadczają. Naturalnie u ludzi z depersonalizacją koncentracja całkowicie siada. Interwencje w sferze uwagi/koncentracji uważane są za pomocne w zmniejszaniu intensywności depersonalizacji oraz zwiększenia świadomości emocjonalnej. Skupienie uwagi na oddychaniu przynosi jakieś tam pozytywne rezultaty w przypadku odrealnienia. Powoduje to skupienie się na oddychaniu bardziej niż na samoobserwacji przez co następuje chwilowe zmniejszenie depersonalizacji. Zatem proces uwagi może wzmocnić układ limbiczny przez tworzenie bodźców emocjonalnych i pomóc przezwyciężyć zaburzenia samoświadomości.36)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1105847537)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3772934/
Kora przedczołowa, układ limbiczny i problemy z osią HPA – wszystkie mają wspólną cechę – są kontrolowane przez Suprachiasmatic Nucleus (SCN) jądro nadskrzyżowaniowe. Jądro to połączone jest z częścią mózgu odpowiedzialną za emocję(układ limbiczny) oraz myślenia. SCN jest bezpośrednio zaangażowane w regulowaniu rytmu dobowego hormonów osi HPA zaangażowanych w stres i funkcjonowanie układu nerwowego. Wszystkie czynniki ryzyka depersonalizacji wpływają na
SCN takie jak marihuana, psychodeliki, lęk/ zaburzenia depresyjne, zaburzenia neurologiczne, zaburzenia rytmu około dobowego(w tym i też wspomniany wyżej nieprawidłowy poziom kortyzolu za dnia czy wieczorem). Uszkodzenie SCN zakłóca zarówno rytm dobowy jak i poziomy hormonów osi HPA. SCN posiada w sobie receptory opioidowe(o których więcej pisałem już tutaj)czy też serotoninowe i jest stymulowane przez glutaminian. W badaniach wykazano, że światło fluorescencyjne w niektórych przypadkach zwiększa odrealnienie (a takowe światło działa właśnie negatywnie na SCN). 38)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1237926039)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1053533040)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC28096/
Depersonalizacja to także wg.jednego z badań encefalopatia metaboliczna(a raczej jej skutek). (Encefalopatie metaboliczne (EM) to grupa schorzeń, która jest spowodowana obecnością endogennych (powstających wewnątrz organizmu) toksyn w przebiegu niewydolności narządowej i objawiających się nieprawidłowymi funkcjami mózgu). 41)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1035663842)poradnikzdrowie.pl/zdrowie/uklad-nerwowy/encefalopatie-przyczyny-rodzaje-i-objawy_36739.html
Inne nieprawidłowości u osób z depersonalizacją:
Wskazówki ogólne co może pomóc:
Można jednak zahamować wszystkie negatywne skutki działania omawianego kwasu poprzez zahamowanie delta-5-desaturazy (patrz foto) i nie martwić się już o hamowanie COX1,COX2,PGE2,5-lipooksygenazy. W badaniach działanie hamujące delta-5-desaturaze wykazuje sezam(a dokładniej 3 związki w nim zawarte Sesamolin, sesaminol i episesamin) oraz kurkumina. 57)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1291640 Można również zwrócić uwagę na l-argininę, której unikanie w diecie(tzn może nie unikanie ale po prostu jakaś tam redukcja spożycia) także przyczyni się do zmniejszenia kwasu arachidonowego(l-arginina zwiększa aktywność delta-5-desaturazy). 58)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1291640 . Kwas eikozadienowy to jednak mój faworyt – bardzo rzadko występujący w przyrodzie, hamuje aktywność delta-5-desaturazy oraz dodatkowo hamuje COX-2, domyślać się tylko mogę, że pobudzenie tego czynnika zapalnego(COX-2) może nastąpić z jakiegoś innego nieznanego mi powodu/czynnika poza kwasem arachidonowym – czarnuszka sobie i z tym poradzi – w niej właśnie zawarty jest kwas eikozadienowy). 59)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3110863
Produkty bogate w kwas glutaminowy – migdały, nasiona lnu, pistacje, mak, sezam, pestki dyni, pestki słonecznika, żelatyna. L-theanina pomoże w ustabilizowaniu nadpobudliwej gospodarki glutaminergicznej,a u osób nadpobudliwych i mających przez to problemy z zaśnieciem pozwoli na 'wyluzowanie'(czyt.uspokoi). 62)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18293419 Podobną funkcję ma np.witamina D3 działają na polepszenie funkcjonowania enzymu GAD (enzym ten przekształca nadwyżkę glutaminianu w GABA – jeśli glutaminianu jest za dużo osoba taka będzie bardzo nadpobudliwa, można wtedy podejrzewać, że proces ten u takiej osoby szwankuje np. z niedoboru witaminy D3 lub z niedoboru witaminy B6 a jeśli jest tak od urodzenia to…można podejrzewać mutacje/polimorfizm genu GAD). W przypadku stosowania B6 absolutnie niezbędna jest witamina B2 która przekonwertowuje B6 do jego aktywnej formy(P5P – sam biorę właśnie tą formę B6) oraz mangan który pełni ważną rolę w konwersji kwasu glutaminowego. 63)nature.com/mp/journal/v12/n9/abs/4001988a.html64)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2430259665) ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2232307466)ncbi.nlm.nih.gov/gene/2571 67)gene.sfari.org/GeneDetail/GAD168) wikigenes.org/e/gene/e/2571.html69)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18066140
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23817161 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15089102 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26961912 biologicalpsychiatryjournal.com/article/S0006-3223(15)00960-9/fulltext |
⇧5, ⇧7, ⇧12 | en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization_disorder |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14746427 |
⇧8, ⇧28, ⇧37, ⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3772934/ |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21087873 |
⇧10 | en.wikipedia.org/wiki/Insular_cortex |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17435477 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9415946 |
⇧14 | hindawi.com/journals/ije/2010/759234/ |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10704520 |
⇧16 | citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.324.5855&rep=rep1&type=pdf |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16325948 |
⇧18 | en.wikipedia.org/wiki/Cortisol#Potassium |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10516239 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10190775 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19931332 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6527092 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21835188 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6527092 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24550796 |
⇧26 | biologicalpsychiatryjournal.com/article/S0006-3223(98)00257-1/abstract |
⇧27, ⇧30, ⇧31, ⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4374468/ |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22545565 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11682263 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17137559 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11600192 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11058475 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12379260 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10535330 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC28096/ |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10356638 |
⇧42 | poradnikzdrowie.pl/zdrowie/uklad-nerwowy/encefalopatie-przyczyny-rodzaje-i-objawy_36739.html |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21742442 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11518230 |
⇧45 | hindawi.com/journals/tswj/2013/427369/#B37 |
⇧46, ⇧53, ⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4204471 |
⇧47 | books.google.com/books?id=nvlS79wsfy0C&pg=PA135&lpg=PA135&dq=depersonalization+circadian+rhythm&source=bl&ots=P_1Fij8z95&sig=rJODaVrBCtDR1WWFD4gk-3qviBs&hl=en&sa=X&ved=0CFcQ6AEwCGoVChMI7YHJrKHoxgIVhlg-Ch1b9w-U#v=onepage&q=depersonalization%20circadian%20rhythm&f=false |
⇧48 | scholarlyrepository.miami.edu/oa_theses/340/ |
⇧49, ⇧54 | en.wikipedia.org/wiki/5-HT2A_receptor |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10362781 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17572501 |
⇧52 | en.wikipedia.org/wiki/Depersonalization#cite_note-3 |
⇧55 | pl.wikipedia.org/wiki/Pola_Brodmanna |
⇧56 | medicinenet.com/cox-2_inhibitors/article.htm |
⇧57, ⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1291640 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3110863 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3775299/ |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27467167 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18293419 |
⇧63 | nature.com/mp/journal/v12/n9/abs/4001988a.html |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24302596 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22323074 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/gene/2571 |
⇧67 | gene.sfari.org/GeneDetail/GAD1 |
⇧68 | wikigenes.org/e/gene/e/2571.html |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18066140 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11448093 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15876908 |
⇧74 | jaoa.org/article.aspx?articleid=2093607 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15115950 |
⇧76 | leczenia. doz.pl/leki/p5268-Clonazepamum_TZF_tabletki |
⇧77 | pl.wikipedia.org/wiki/Modafinil |