Chlorochinaldin to syntetyk, który posiada w sobie substancję czynną – chlorochinaldol. Jest to chemioterapeutyk, pochodna 8-hydroksychinoliny o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym i przeciwpierwotniakowym. Jego mechanizm działania to chelatacja jonów metali(żelaza) z powierzchni patogenów w wyniku czego następuje ich śmierć. Chlorochinaldol działa bakteriobójczo na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, w tym na bakterie z rodzaju Salmonella, Shigella, Proteus vulgaris, Escherichia coli, jak również na Corynebacterium diphtheriae, Streptococcus pyogenes i Staphylococcus aureus. Ponadto działa grzybostatycznie na Candida albicans i pierwotniakobójczo na Entamoeba histolytica, Lamblia intestinalis, Trichomonas vaginalis. Ssanie tabletek zwiększa zaś przepływ śliny , zapobiegając wysuszaniu śluzówki i ułatwiając oczyszczanie zainfekowanych tkanek. Ostatnio miałem nazwijmy to przyjemność stestować ten syntetyk przez pare dni (smak neutralny i porzeczkowy) stąd ten artykuł.
Podrażnienie błony śluzowej, świąd, objawy alergiczne (wysypka, pokrzywka) u osób nadwrażliwych. Ponadto z ulotki można wyczytać, że nie należy go stosować w ciąży(brak danych na ten temat stąd odradza się jego stosowanie). To samo tyczy się spożywania podczas karmienia piersią.
– stanach zapalnych jamy ustnej
– stanach zapalnych dziąseł
– pleśniawkach
– grzybicy jamy ustnej i gardła
– po leczeniu antybiotykami.
Co 1 – 2 godziny ssać 1 tabletkę. Nie należy przekraczać dawki 20mg (10 tabletek) na dobę. Nie rozgryzać tabletek.
Chlorchinaldin działa miejscowo, dlatego pokarm nie wpływa na jego działanie i można zażywać go zarówno przed, jak i po posiłku.
Chlorchinaldin może być stosowany przez każdego, ponieważ nie ma ograniczenia wiekowego.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5618001/ |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5462991/ |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1583156/?page=1 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1824003/?page=2 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9254574 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1901985 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2392628 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2970376 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3254827 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/102108 |
⇧11, ⇧12, ⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1583156/?page=1 |
Olejek z drzewa sandałowego znany mi był co najwyżej z moich ulubionych perfum Toma Forda. Jak większość olejków wiedziałem, że ma jakieś tam właściwości lecznicze w tym przeciwbakteryjne. Dopiero niedawno pod wpływem artykułu pewnego biologa którego treści też tutaj przytaczam ,zainteresowałem się nim trochę bardziej. W większośći jak to w medycynie ludowej bywa – to na co działa można wyjaśnić naukowo. W czym może pomóc Ci olejek sandałowy?o tym poniżej.
Skład olejku z drzewa sandałowego: cis-4-hydroxy-l-prolina, cis-ß-Santalol , homospermidine, ?-glutamyl-S-propenyl cysteine superoxide, ß-santaldiol, alfa santolol, (9S,10E)-9-hydroxy-?-santalal, (10R,11S)-10,11-dihydroxy-?-santalol, (9E)-11,13-dihydroxy-?-santaloli kwas (10E)-12-hydroxy-?-santali. seskwiterpenyn 90-97%: alfa-santalol i beta-santalol, alfa i beta -santaleny (alfa- i beta santalenes), kurkumeny (alfa- i beta-curcumenes), farnezen (beta-farnesene), denrolazyna (dendrolasin), dwuhydro-beta-agarofuran (dihydro-beta-agarofuran), santen (santene), teresantol, borneol, kwas teresantalowy (teresantalic acid), santalon (santalone), santanol. Olejek zawarty jest w drewnie sandałowym (3-5%) – Lignum Santali albi.
W liściach: vicenin-2, vitexin, isovitexin, orientin, isoorientin, chrysin-8-C-beta-D-glucopyranoside, chrysin-6-C-beta-D-glucopyranoside i isorhamnetin. neolignany ((7R,8R)-5-O-demethylbilagrewin, cedrol, fitosterole, squalene, alpha-trans-bergamotenol, w liściach: kwas chlorogenowy, luteolina, apigenina i apigenin, luteolin-glucopyranosides 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22428257 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/80100013)sci-hub.tv/10.1111/lam.120054)(Butaud et al. 2006).5)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/254506286)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/260260737)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/224103528)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/264358929)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22375392
Wykazuje niską toksyczność dla organizmu zwierząt(u ludzi raczej także skoro oficjalnie podawało się olejek drogą oralną). 36)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17980948
Olejek z drzewa sandałowego (patrz także: 37)rozanski.li/?p=292) bogaty w santalol i santalen hamuje rozwój bakterii rzeżączki, działa moczopędnie, bakteriobójczo oraz antyseptycznie. Leczenie chorych trwało ok. 1 miesiąca. Rzadko wywoływał działania uboczne. Nie podrażnia nerek i przewodu pokarmowego. Może znosić bolesne erekcje u zakażonych mężczyzn, objawy nieprzyjemnego pieczenia cewki i parcia na mocz. Podawano go doustnie w dawce 500-600 mg 2-3 razy dziennie. 38)rozanski.li/1163/roslinne-antiblennorrhoica/
Olejek sandałowy zażyty doustnie łatwo i szybko przenika do krwi i limfy. Wydalany jest z żółcią, powietrzem wydychanym oraz przez nerki. Odkaża układ pokarmowy i układ moczowy. Posiada właściwości przeciwpasożytnicze, antybakteryjne, przeciwzapalne, fungistatyczne i pierwotniakobójcze. hamuje rozwój Candida albicans. Działa moczopędnie i żółciopędnie, odwaniająco. Wrażliwy jest na kwas solny, dlatego lepiej stosować kapsułki dojelitowe wypełnione olejkiem. Zewnętrznie do smarowania skóry (roztwory alkoholowe, olejowe, maść, krem 5-50%) przy trądziku, zapaleniu skóry, łuszczycy, wypryskach, do leczenia ukąszeń i użądleń, skłonnościach do grzybic, profilaktycznie przeciwko infekcjom skóry w hotelach, na basenach itp. i w celu odstraszenia roztoczy i owadów. Do płukania włosów (woda z dodatkiem paru kropli olejku) przy łojotoku, łupieżu i infekcjach skóry owłosionej, braku połysku. Dawka dobowa olejku wynosi 1,5 g. Zaleca się stosować olejek przy infekcjach dróg moczowych i płciowych oraz chorobach pasożytniczych, ponadto przy nieżycie układu oddechowego, gruźlicy, ropniach płucnych i oskrzelowych. Olejek działa rozkurczowo na jelita i drogi moczowe.
W XIX wieku olejek sandałowy zyskał sławę w medycynie europejskiej, gdyż leczono nim chorobę weneryczną – tryper (rzeżączkę). Podawano go chorym w formie kapsułek 200 mg – 2 razy dziennie po 3 sztuki.
39)rozanski.li/292/oleum-santalis-olejek-sandalowy/
W liściach,nasionach czy korze tego drzewa jest conajmniej kilka związków wykazujących działanie przeciwnowotworowe w przypadku białaczki.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22428257 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8010001 |
⇧3, ⇧35 | sci-hub.tv/10.1111/lam.12005 |
⇧4 | (Butaud et al. 2006). |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25450628 |
⇧6, ⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26026073 |
⇧7, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22410352 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26435892 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22375392 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25450628 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20410650 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25004464 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10362781 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17572501 |
⇧17 | en.wikipedia.org/wiki/5-HT2A_receptor |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC446220/ |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24809287 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22129314 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25006348 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22010999 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28698478 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27742359 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16648093 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16364118 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557199 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29257757 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10374251 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9370104 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8443782 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105900 |
⇧33, ⇧34 | sci-hub.tv/10.1055/s-2004-815446 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17980948 |
⇧37 | rozanski.li/?p=292 |
⇧38 | rozanski.li/1163/roslinne-antiblennorrhoica/ |
⇧39 | rozanski.li/292/oleum-santalis-olejek-sandalowy/ |
Rdestowiec japoński (polygonum cuspidatum, Hu Zhang) to zioło bardzo dobrze poznane przez naukowców i stosowane przez ogrom zielarzy jak i innych amatorów ziołolecznictwa na całym świecie. Jednym z większych propagatorów i ogólnie promotorów tego zioła jest Stephen Buhner – amerykański zielarz, słynny ze swojego protokołu ziołowego na boreliozę i koinfekcje. Rdestowiec japoński to jednak nie tylko zioło bardzo przydatne(wręcz podstawowe) w chorobie z Lyme ale także i w wielu innych przypadłościach i problemach?W czym może Ci ono pomóc? o tym poniżej.
Skład: emodyna, chryzofanol, eter monometylowy emodyny, poligonia, glukozyd fyscionu, piceid, resweratrol, transresweratrol, polidatyna, glukofragulina, fiscjon (reochryzydyna), fallacinol, citroosein, kwestyna, apigenina, luteolina, quistenol, kwas protokatechinowy, katechina, dwumetrylohydroksy-chromon, naftochinon, metylokumaryna, liczne flawonoidy, polisacharydy, skondensowane taniny i pozostałe substancje(w sumie 74 zawarte w korzeniu tego zioła) 1)sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2013.05.007
Wykazuje działanie przeciw przywrom, krętkom, grzybom. Działa jako ośrodek rozluźniający ośrodkowy układ nerwowy, chroni i działa przeciwzapalnie na mózg i rdzeń kręgowy, jest przeciwutleniaczem, zapobiega i leczy miażdżycę tętnic i hiperlipidemię. Ma działanie antymutagenne, antykancerogenne, chemioterapeutyczne, rozszerza naczynia krwionośne, zapobiega agregacji płytek krwii, hamuje syntezę eikozanoidów (prostanoidów), działa przeciwzatorowo. Jest blokerem kinazy tyrozynowej, hamuje onkogenezę, jest środkiem na obniżenie gorączki. Leczy i zapobiega wrzodom, nieznacznie redukuje ilości kwasu żołądkowego i ochrania przed krwawieniem wrzodów, jest hemostatykiem – zapobiega krwotokom i normalizuje przepływ w układzie krwionośnym jako środek ściągający. Roślina jest jadalna i jest dobrym źródłem witaminy C chroniąc tym samym przed szkorbutem. Działa na krętki leptospira oraz treponema denticola, działa na stany artretyczne jak i bakteryjne stany zapalne. Chroni organizm przed uszkodzeniami spowodowanymi przez endotoksyny, pomaga obniżyć siłę reakcji herxheimera. Hamuje metaloproteinazy MMP-1,3 i 9 (czynniki pobudzane w stanie zapalnym np.przez krętka boreliozy, powodują między innymi zapalenie stawów). Przechodzi przez barierę krew mózg(resweratrol i transresweratrol) gdzie hamuje stan zapalny i chroni układ nerwowy działając przeciw drobnoustrojom oraz działa uspokajająco. Ułatwia napływ krwi do miejsc, które są trudne do osiągnięcia przez syntetyczne bakteriobójcze. Ułatwia krążenie w gałkach ocznych, skórze i stawach. Jest skuteczna w przypadku chronicznego zanikowego zapalenia skóry(ACA), skuteczna w leczeniu infekcji Bartonella oraz w Ehrlichiozie. Resweratrol działa aktywnie przeciw Neisseria gonohorrhea.
Rdestowiec japoński działa na paciorkowce z grupy A i B, proteus vulgaris, salmonella typhi, shighella flexneri, s.albus, neisseria cattrhalis, n.meningitidis, n.honorrhoeae. Działa na wirusa RSV, azjatycką grupę typu A, wirusa opryszczki, wirusa ECHO. Co ciekawe wirus ECHO wykazuje problemy zdrowotne bardzo przypominające boreliozę. Hamuje działanie adenowirusa typu III, wirusa poliomyelitis typu II, wirusa coxsackie typu A i B, wirusa zapalenia opon mózgowych typu B, HIV oraz wirusów ECHO 11. Wodny wywar hamuje powstawanie antygenów wirusowego zapalenia wątroby typu B obniżając HBAg. Polidatyna wykazuje działanie przeciwkaszlowe oraz jest skuteczna w przypadku leczenia SARS. Zioło to skuteczne jest w przypadku oparzeń(sprzyja powstawaniu ziarniny). Redukuje wysięki, chroni przed utratą wody i elektrolitów,redukuje blizny i obumieranie tkanek(dzieje się to dzięki modulacji angiogenezy czyli powstawania naczyń krwionośnych). Jako że stymuluje mikrokrążenie przyspiesza regenerację skóry po oparzeniach nie doprowadzając do martwicy tkanek mimo to nie dopuszcza do rozwoju nowych naczyń krwionośnych w miejscach gdzie nie powinny one powstawać. Opisywana roślina przydatna jest w reumatoidalnym zapaleniu stawów, zaburzeniach wzroku takich jak retinopatia cukrzycowa, zwyrodnienie plamki żółtej(mokra postać), w udarze mózgu, w chorobie wieńcowej i zapaleniu mięśnia sercowego. Działa jako inhibitor angiogenezy w łagodnych jak i złośliwych guzach, tłumi agregację płytek krwi, pobudza wazorelaksację w całym organizmie w tym naczynia włosowate w oskrzelach, przywraca ciśnienie krwi do normy, obniża liczbę adhezyjnych(przylegających do siebie powierzchniowych warstw komórek) białych ciałek krwi, przywraca do normy liczbę otwartych naczyń włosowatych, łagodzi uszkodzenia płuc wywołane poparzeniem, hamuje tworzenie się estra cholesterolu w ludzkich hepatocytach poprzez hamowanie enzymu acetylotransferazy acetylo-CoA-cholesterolu. Powoduje wzrost przepływu wieńcowego obniżając tym samym opory przepływu, przywraca do normy śródbłonek naczyniowy, działa antyoksydacyjnie w całym organizmie jednak kiedy potrzeba potrafi je obniżyć (np. w komórkach chorych na białaczkę). Jest silnym blokerem aktywności dioksygenazy(lipooksygenazy – jest ona zaangażowana w syntezę czynników stanu zapalnego). Hamuje wytwarzanie eikozanoidów(substancje powstające z kwasu arachidonowego, EPA i kwasu dihomogammalinolenowego), hamuje COX i LOX, resweratrol hamuje tworzenie metabolitów kwasu arachidonowego,moduluje degradację aminokwasu tryptofanu oraz produkcję neopteryny(wytwarzanej przez interferon gamma), normalizuje autoimmunologię w boreliozie,toczniu i RZS, podnosi liczbę leukocytów podczas radiacji i chemioterapii, skuteczny w białaczce, stymuluje się tworzenie fibroblastów co jest ważne w przypadku łuszczycy czy też zapaleniu stawów, jest skuteczny w przypadku hiperartrofi ledzwiowej i osteartrozie, zapaleniu wyrostka robaczkowego, ropniu wyrostka robaczkowego, zapalenia migdałków, zapaleniu płuc,erozji szyjki macicy, hamuje czynnik VEGF w przypadku raka(odpowiedzialny za wzrost naczyń krwionośnych w chorobie nowotworowej), skuteczny w przypadku raka skóry, skuteczny w przypadku menopauzy(resweratrol i transresweratrol to fitoestrogeny), wiąże się z receptorami estrogenu wzmacniając aktywność tego hormonu w organizmie i pomimo tego hamuje rozwój raka piersi gdyż w tym przypadku działa bardziej jako regulator niż induktor estrogenu(jest zarówno agonistą jak i antagonistą receptorów alfa i beta estrogenowych), wydłuża życie i redukuje skutki stażenia się organizmu, pobudza sirtuiny(to one są odpowiedzialne za w/w efekt), może być skuteczny w przypadku Alzheimera, redukuje obrzęk rdzenia kręgowego, obniża aktywność laktatdehydrogenazy, obniża malondialdehyd w uszkodzonej tkance rdzenia kręgowego oraz poprawia aktywność pomp Na+,K+ i ATPazy (pompa sodowo-potasowa),niweluje stan zapalny mózgu, działa w przypadku stwardnienia zanikowego bocznego i innych chorób związanych z neuronami ruchowymi, może być przydatny w Parkinsonie, zaniku opuszkowym, pląsawicy Huntingtona, miasteni gravis, stwardnieniu rozsianym, otępieniu czołowo-skroniowym, traumatycznym urazie mózgu, niedokrwieniu mózgu, redukuje zawroty głowy, kołotania serca i bóle w klatce piersiowej. Skuteczny przeciwko krętkowi boreliozy(dawkowanie od 500mg do nawet i 2-3gramów 3-4x dziennie w postaci kapsułek lub w postaci wywarów czy też nalewki). 75)rozanski.li/71/rdest-japonski-a-wlasciwie-rdestowiec-polygonum-cuspidatum-fallopia-japonica-polygonum-japonicum/ 76)Healing Lyme – Stephen Harrod Buhner
Na wzmocnienie i oczyszczenie krwi, przeciwreumatycznie, moczopędnie, wykrztuśnie, eliminuje zastój treści pokarmowych w jelicie. Stosowany przy leczeniu żółtaczki, bóli reumatycznych, bolesnego częstomoczu z mętnym osadem, upławów, bolesnego miesiączkowania, zatrzymanych odchodów połogowych(logchia), krwawiących hemoroidów, szczeliny odbytu, ran i urazów, oparzeń, infekcji dróg oddechowych, uszkodzenia skóry, poparzenia, czyraki, infekcje skórne, ukąszenia węża(w formie okładów), bakteryjnej dyzenteri, w ostrych wirusowych zakażeniach wątroby z żółtaczką, zakażenia wątroby typu B, w żółtaczce noworodków, w kamicy żółciowej, w zapaleniu pęcherzyka żółciowego, w zakażeniu rzęsistkiem, w zakażeniu bakteryjnym pochwy, w łuszczycy.
Nie stosować w czasie ciąży. Duże dawki mogą powodować problemy żołądkowo-jelitowe, suchość i gorycz w ustach, wymioty, bóle brzucha, biegunki. Dawka toksyczna to ok.1gram na 1kg masy ciała także dla 75kg będzie to 75gram. W przypadku skutków ubocznych obniżyć dawkę. Nie stosować z substancjami rozrzedzającymi krew, nie stosować przed operacjami chirurgicznymi.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2013.05.007 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28497962 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25981921 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25941823 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25856718 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25658356 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24653579 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24473215 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28314476 |
⇧10, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18657948 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19106037 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18424101 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18040066 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16479931 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21376343 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21289251 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18338768 |
⇧19 | pl.wikipedia.org/wiki/Tyrozynaza |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945131 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17897641 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17553752 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17543483 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16914113 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17409035 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15857203 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15781129 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15063831 |
⇧29, ⇧70, ⇧71, ⇧72, ⇧73, ⇧74 | luskiewnik.pl/autoimmunologia/new-page-7.htm |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20659264 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647105 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25792654 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25311751 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24956862 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24448066 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24160551 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24071990 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23320550 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23311155 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23069945 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23029551 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22982350 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22858825 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22855270 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22483554 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22469768 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22435782 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22108298 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4646521/ |
⇧50 | mdpi.com/1420-3049/20/6/11119/htm |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4364577/ |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22432802 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21795031 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21711083 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20082145 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4237097/ |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24143857 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2989585/ |
⇧59, ⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4581740/ |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25553583 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20922651 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20645208 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19107405 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14724344 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18543392 |
⇧67 | sci-hub.bz/10.1016/j.jep.2013.05.007 |
⇧68 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1016/j.febslet.2014.03.027/full |
⇧69 | sci-hub.bz/10.1111/pai.12279 |
⇧75 | rozanski.li/71/rdest-japonski-a-wlasciwie-rdestowiec-polygonum-cuspidatum-fallopia-japonica-polygonum-japonicum/ |
⇧76 | Healing Lyme – Stephen Harrod Buhner |
Pelargonia afrykańska znana pod innymi nazwami jako African geranium, EP 7630R ,Pelargonium sidoides czy też Umckaloabo 1)sci-hub.io/10.3109/19390211.2010.507116 Umckaloabo w języku Zulu oznacza ostry kaszel i między innymi z leczenia takich przypadłości słynie ta roślina. Polecam stosowanie w przypadku jakiejkolwiek infekcji dróg oddechowych w tym stanów zapalnych nosa,zatok,płuc i migdałków ale i nie tylko. Jakie więc inne prozdrowotne właściwości wykazuje pelargonia afrykańska poza w/w?Wszystko o tej roślinie poniżej:
Skład:kumaryny, scopoletin, 6,7,8-trihydroxycoumarin, 8-hydroxy-5,6,7-trimethoxycoumarin, coumarin sulphates,glikozydy kumarynowe, hydrolyzable tannins, umckalin, katechiny, gallocatechin, kwas galusowy, O-galloyl-C-glucosylflavones, ellagitannins, i inne polifenole oraz proantocyjanidy2)(Kolodziej et al., 2003)
Podsumowanie i historia na temat Umckaloabo w jednym z bardziej obszernych zestawień badań można znaleźć tutaj sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2008.07.037
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | sci-hub.io/10.3109/19390211.2010.507116 |
---|---|
⇧2 | (Kolodziej et al., 2003) |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27516259 |
⇧4, ⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17182237 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26794080 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26406906 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24489923 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23142309 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22475498 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21036571 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20197012 |
⇧12 | sci-hub.io/10.1016/j.phymed.2006.11.022 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23927521 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170697 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20883767 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19382496 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807337 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19191950 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18449849 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18240106 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20953158 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17350240 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17637170 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17188479 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17184983 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20850953 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26840418 |
⇧28, ⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25925973 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18691858 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807338 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11268110 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27404100 |
⇧35 | resmedjournal.com/article/S0954-6111(13)00060-7/fulltext |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9434601 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27721327 |
⇧38 | sci-hub.tv/10.1055/s-2007-993778 |
⇧39, ⇧40, ⇧41 | sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2008.07.037 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18584813 |
⇧43, ⇧48 | sci-hub.tv/10.3109/19390211.2010.507116 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14526713 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20387996 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20070280 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17184981 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17696580 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26784183 |
Klebsiella pneumoniae – jest to bakteria gram ujemna która jest w minimalnej ilości naturalną florą skóry, jamy ustnej i jelit. Jest to jedna z najczęstszych bakterii, którą można się zakazić(przy słabym układzie odpornościowym) w szpitalach i często właśnie tam dochodzi do infekcji. Odmiana Klebsiella pneumoniae wytwarza ureazę, fermentuje laktozę i glukozę także jest to nie ciekawa infekacja w przypadku schorzenia typu SIBO gdzie zresztą czesto dochodzi do jej przerostu. Niestety skóra czy jelita to nie jedyne miejsca występowania tej bakterii – pałeczka zapalenia płuc występuje także w drogach oddechowych gdzie może wywołać zapalenie płuc przez co człowiek może pluć gęstą wydzieliną z domieszką krwi. Może także powodować zapalenia stawów czy układu moczowego prowadząc w najgorszym czarnym scenariuszu – do sepsy. U noworodków z kolei może doprowadzić do zapalenia opon mózgowych. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Pałeczka_zapalenia_płuc
Klebsiella oxytoca – produkuje beta laktamazę, dzieki czemu jest odporna na penicilinę i ampicilinę. Można się nią zarazić od zwierząt czy też insektów. Gromadzi się często w jelitach, skórze czy noso-gardle ale można ją znaleźć także w innych częściach ciała. Często do infekcji dochodzi także na skutek zakażeń szpitalnych z urządzen czy rąk pracowników szpitala jak i również do zakażenia dochodzi podczas niedoboru odporności czy też antybiotykoterapii. .Może powodować zapalenie okrężnicy oraz sepsę Symptomami zakażenia noworodka przez tą bakterie mogą być napady padaczkowe, powolny rytm serca, zmiany temperatury, żółtaczka, wymioty, biegunki, niski poziom cukru we krwii, zaburzenia ruchowe, obrzęk brzucha. 2)en.wikipedia.org/wiki/Klebsiella_oxytoca
Na oba gatunki Klebsiella bardzo podatni są ludzie w średnim wieku a zwłaszcza alkoholicy i cukrzycy. 3)microbewiki.kenyon.edu/index.php/Klebsiella_oxytoca
Poniżej standardowo wszystko co działa na oba typy Klebsielli – większość to niestety trudno dostępne zioła suszone/ekstrakty ,które próbowałbym zakupić poprzez ebay.com w przypadku,gdyby inne łatwiej dostępne nie podziałały.
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Pałeczka_zapalenia_płuc |
---|---|
⇧2 | en.wikipedia.org/wiki/Klebsiella_oxytoca |
⇧3 | microbewiki.kenyon.edu/index.php/Klebsiella_oxytoca |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19471191 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19420996 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19413128 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374167 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19370888 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347798 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19263248 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19200700 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19142056 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20606771 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20448855 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19051603 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18790035 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18665989 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18639622 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18257138 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16272702 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11893412 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11483389 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11482772 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11180528 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10861970 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18386487 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18266644 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18226481 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18026204 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557251 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17472490 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8900018 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17394672 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17337425 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161916 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161915 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8055554 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1417697 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1648335 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2775330 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6677714 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17137114 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16869485 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19127719 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16600543 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16562847 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16431389 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16397851 |
⇧49, ⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26715029 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2816464/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16317650 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16137849 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16028975 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15898710 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15865506 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15636188 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15634616 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22558572 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7034705 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15588679 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15567252 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14595583 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14531032 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12722153 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12241986 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12165344 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12164266 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21982053 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10499145 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10432211 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8153068 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25050266 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12162458 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21928713 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25312118 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25015464 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11180521 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22071643 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23543782 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20578978 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24126380 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23593573 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24972582 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377137 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22978236 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22556591 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24097361 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322252 |
⇧89, ⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25412046 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25471700 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25522803 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26224347 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22776104 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24333961 |
⇧95, ⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25937257 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21771412 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19942754 |
⇧98, ⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22060314 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25637095 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26724423 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25426700 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22732887 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22164794 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462557 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20576085 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27733226 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23039061 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8412504 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17897226 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28512597 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28166708 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28004034 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24146509 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27974734 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27936921 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27790424 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27368700 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25379468 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27267830 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27177110 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087074 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26826815 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647633 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26590804 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136061 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26000025 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25898416 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25881620 |
⇧133 | tropicalis ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25742265 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25738993 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25656290 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28324518 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28068029 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25518569 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25477913 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435632 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25218320 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25174508 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23261726 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23201594 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23190078 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22908587 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22546657 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23210318 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21265557 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21213230 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21425672 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25566609 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21485703 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19505552 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19579942 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21877950 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22077559 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20734946 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22225420 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22265751 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22417594 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20423097 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22713942 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20387130 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20502584 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20138134 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542105 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19967999 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20877206 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21058321 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091258 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25045889 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25015465 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24804150 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24749692 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24453828 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24289297 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23905016 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23901174 |
⇧180 | cbi.nlm.nih.gov/pubmed/23836413 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23818393 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23811466 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22937773 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23110485 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22982804 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23588096 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23019909 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065392 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21381589 |