Trachyspermum ammi (ajwain czyt. ajdżwan) to popularna przyprawa w kuchni arabskiej i indyjskiej, która ułatwia trawienie i uatrakcyjnia smak pieczonych oraz smażonych dań. Doskonała przyprawa łagodząca do roślin strączkowych. Idealny do dań wegetariańskich. Charakteryzuje się silnym ostrym aromatem z nutą korzenną. Zdecydowanie odświeżający smak przypomina połączenie kminku, tymianku i mięty. Warto ją dodawać do ciężkostrawnych potraw, mięs, do warzyw bogatych w skrobię, takich jak ziemniaki, do roślin strączkowych (grochu, soczewicy, fasoli, faloli mung, cieciorki, dalu i innych).
Strączkowe stanowiące ważne źródło białka w diecie indyjskiej to rośliny, które mogą wywoływac dolegliwości układu trawiennego takie jak np. wzdęcia czy zgaga natomiast dodatek ajwanu wpływa na ułatwienie i znaczną poprawę ich trawienia. Przyprawa ta rozpuszcza się w tłuszczach dlatego też warto dodawać go do posilków bogatych w jakiś tłusty produkt lub po prostu dodac co nieco względnie zdrowego oleju.
Trachyspermum ammi słynie ze swojego działania antybakteryjnego i przeciwgrzybicznego, jest on podawany przy biegunkach, nudnościach czy stanach zapalnych układu pokarmowego.
Skład saponiny, glikozydy, związki fenolowe, tymol, gamma terpinen, paracymen, alfa i beta pinen. 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22654405 p-cymene 3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25305209 Owoc zawiera w sobie eugenol, psolaren i umbelliferon. 4)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17628870
Ponadto geranial, isoeugenol, eugenol, metyleugenol. 5)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19259498 alkalodidy, steroidy, glukozydy flawonoidy, 6)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5481744/ (w Olejku) Beta-phellandrene, Sabinene, p-Menth-1-en-1-ol, Cis-beta-terpineol, tymol, Gamma-Terpinolene, Limonene, Alpha-terpinene, p-Cymene, Beta Myrcene, Beta-pinene, Alpha-pinene. 7)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4844891/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27166709 |
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22654405 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25305209 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17628870 |
⇧5, ⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19259498 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5481744/ |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4844891/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10594932 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28097466 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25599053 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28930268 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27064492 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27222835 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25982599 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29159657 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28493026 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29333040 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26130938 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26904653 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19781619 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25143939 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22620984 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20043262 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21396489 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3141935 |
⇧26 | sci-hub.tw/10.1016/j.jep.2015.04.018 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3904763/ |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23196098 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27192585 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22633847 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20846336 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23569772 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30194320 |
⇧35, ⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2736926/ |
⇧36 | journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/2156587214553302?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori%3Arid%3Acrossref.org&rfr_dat=cr_pub%3Dpubmed |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24006802 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25544941 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11054840 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25592881 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30187508 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18830147 |
Picrorhiza kurroa (Katuka skorpionowa) czy też kutki lub w TCM nazywana Hu huang lian to roślina lecznicza, rosnąca w Indiach, Nepalu, Tybecie i Pakistanie 1)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2682367/ . Jej znana ze swych właściwości ochronnych i regenerujących podstawowe organy detoksykacyjne w organizmie człowieka – wątroba i płuca, które są wyższe(w przypadku wątroby) niż sławnej sylimaryny, wykazuje działąnie ochraniające układ odpornościowy i regulujący jego czynności zarówno odpowiedzi humoralnej jak i komórkowej. Ma udowodnione właściwości antynowotworowe w przypadku nacięższego (moim zdaniem) nowotworu – wątroby czy też spowalniające najcieższą chorobę na tym świecie – stawrdnienie zanikowe boczne (SLA). Jej właściwości chroniące wątrobe czy płuca potwierdza medycyna Ajurwedyjska 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1718906 a inne medycyny tradycyjne potwierdzają zastosowanie w leczeniu pasożytów, w zaparciach, gorączce, po ugryzieniu skorpiona czy w astmie(mowa o ekstrakcie z korzenia) 3)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27234049. Innym dość unikatowym działaniem tego zioła/rośliny jest konkretne przyspieszenie przetwarzania metabolitów etanolu(w tym też produktów wytwarzanych przez przerośnietą grzybnię w jelitach powodującą efekt upojenia alkoholowego po wypiciu 1 piwa czy chociażby konkretnej porcji węglowodanów prostych) ze względu na pozytywny wpływ katuki na dehydrogenazę acetyladehydową oraz dehydrogenazą aldehydową a to napewno przyda się autystom,boreliozowcom i tym o po prostu walczą z candidą czy też działąnie chroniące przed jednym z gorszych toksym środowiskowych – aflatoksyną B pleśni aspergillusa. Po przestudiowaniu wszystkich publikacji na temat tego ziółka włączam ją do swojej stałej suplementacji w postaci produktu wymienionego na samym końcu artykułu.
Skład: irydoidy ( picroside I (2), picroside II (3), and 6-feruloyl catalpol (4)) 4)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10395515 glikozyd fenolowy – androsin(androzyna?)5) ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1718906 i ogólnie duża ilość innych glikozydów 6)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2616673
veronicoside,minecoside, picein i androsin. 7)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17262460 6-vanilloyl-catapol 8)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5083178kutkin 9)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5450529, vanilic acid, apocynin sci-hub.tw/10.1055/s-2006-962024 picrorhiza acid (1), picrorhizoside A (2), picrorhizoside B (3), picrorhizoside C (4), (-)-shikimic acid (5), gallic acid (6), ellagic acid (7), isocorilagin (8), 1-O-galloyl-beta-D-glucose (9), 1-O,3-O,6-O-trigalloyl-beta-D-glucose (10), and 1-O,2-O,3-O,4-O,6-O-pentagalloyl-beta-D-glucose (11), 10)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17191857
triterpenoidy 11)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15979098
Dla osób dorosłych najbardziej kompleksowy jeśli chodzi o skład jak i korzystną cenę – liver optimizer stąd.
Z kolei dla autystów którzy lepiej aby mieli czysty skład (bez np.maltodekstryny) – szukałbym produktu gdzie jest tylko i wyłącznie katuka – na amazon com(jest kilka produktów).
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2682367/ |
⇧2, ⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1718906 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27234049 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10395515 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1718906 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2616673 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17262460 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5083178 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5450529 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17191857 |
⇧11, ⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15979098 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29938416 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26411104 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15916740 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1289234 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17928123 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29254285 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21547049 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19271321 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17165624 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20650752 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29157803 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28990134 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28878669 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23105761 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28713490 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28577513 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28161732 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9567764 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8441780 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9465504 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9715310 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8255934 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16406704 |
⇧35, ⇧93 | archive.foundationalmedicinereview.com/publications/6/3/319.pdf |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1506022 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11406853 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15248488 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10334634 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2062954 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19083419 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1333078 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1359730 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1753788 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1908581 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2062953 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2401541 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19619118 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2339676 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10812054 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10736432 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11199126 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11169162 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8474962 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26032634 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17665974 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8359830 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23970425 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23125487 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18237397 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23105349 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10473171 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8693047 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29671236 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29425658 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21074614 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26321737 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8176958 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9324000 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23598922 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3560991 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27163229 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22556764 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18830140 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11025145 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26556014 |
⇧77, ⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4049349/ |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23504289 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11212361 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21081148 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11406836 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11277323 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26557675 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22495535 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29343259 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377128 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28078023 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9820126 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17226519 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1484891 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15895483 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21959826 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15937372 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/66204 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11315755 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12018531 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10391150 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9990659 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1299626 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17633204 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17191857 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15203187 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17056204 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17318779 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22581361 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17034819 |
⇧111 | Dorsch et al. 1991 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5816300/ |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21413048 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21081148 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1321626 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24035096 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10919373 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10443479 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19066289 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18721903 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19694604 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19178960 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15133218 |
Vulvodynia – definicja mówi, że vulvodynia to ból sromu lub pochwy przez minimum 3 miesiące, bez wyraźnej przyczyny wraz z towarzyszącymi tej chorobie czynnikami. 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28613543Z kolei vestibulodynia to ból czasowy, który powstaje poprzez pobudzenie miejsca bólu w pochwie lub sromie(tak pokrótce). Ból przeważnie jest intensywny, długotrwały i w wielu przypadkach uniemożliwia prowadzenie normalnego życia (zwłaszcza seksualnego). Choroba jest bardzo rzadko diagnozowana w Polsce gdyż lekarze nie mają o niej pojęcia,a jeśli ktokolwiek kiedykolwiek Cie zdiagnozuje – będzie to leczenie objawowe powodujące masę skutków ubocznych.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28613543 |
⇧2, ⇧3, ⇧4, ⇧5, ⇧43, ⇧60, ⇧112 | sci-hub.hk/10.1016/bs.pmbts.2014.11.009 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10844257 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22523874 |
⇧8 | hub.tw/10.1016/j.bpobgyn.2014.07.008 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27040422 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23875698 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22876631 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28778699 |
⇧13, ⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28686502 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22214370 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26134846 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3023608 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2841460 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10694325 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18357801 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24462609 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3784859/ |
⇧22, ⇧54 | sci-hub.tw/10.1016/j.maturitas.2017.11.003 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15189832 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3645496/ |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28294284 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27424374 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25187224 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26132928 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21937756 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12439537 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12870321 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25679469 |
⇧34, ⇧35, ⇧36, ⇧41, ⇧57, ⇧87 | sci-hub.tw/10.1111/papr.12274 |
⇧37 | sci-hub.tw/10.1111/papr.12274 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14987622 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19718938 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18276064 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26111040 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27312009 |
⇧45, ⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4708545/ |
⇧46 | sci-hub.tw/10.1111/j.1464-410X.2010.09843.x |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19308786 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26745618 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28778646 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29528864 |
⇧51 | sci-hub.tw/10.1097/GRF.0000000000000135 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20059663 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25068559 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29570566 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27457118 |
⇧58 | sci-hub.tw/10.1016/j.mehy.2013.04.043 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28364981 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25912132 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4893522/ |
⇧63 | obgyn.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/1471-0528.14415 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25174699 |
⇧65 | vulvodynia.pl/cialo/vestibulodynia/ |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28343553 |
⇧67 | yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.psjd-1f8e54ca-07bf-4276-9994-3a9b7fdbca91 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24691823 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26491951 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25900057 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16728964 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27179944 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19084092 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25639289 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29686883 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10703496 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25855126 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29202395 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23816491 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18757655 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11860700 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27838536 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12521781 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1816400 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8891022 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7904410 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12522587 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26291799 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25108498 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26912265 |
⇧92 | sci-hub.tw/10.1016/j.sleep.2008.03.006 |
⇧93 | sci-hub.hk/10.1097/01.NPR.0000337200.92563.b5 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9322615 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9015039 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18239017 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1476005/ |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22233286 |
⇧99 | pl.wikipedia.org/wiki/Bradykinina |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27544818 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23202905 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11068028 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2203073 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7143219 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14616033 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29271858 |
⇧108 | sci-hub.tw/10.1080/01443615.2017.1328590 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28062309 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27764759 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19912491 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24859843 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24807511 |
Choroby zapalne układu nerwowego u dzieci Marka Kacińskiego to książka troszkę mniej naszpikowana informacjami z dziedziny genetyki i immunologi tak jak streszczona przeze mnie „Recenzja książki „Neuroimmunologia kliniczna” J.Losy ” pomimo to jest to książka zdecydowanie warta polecenia i myślę, że napewno jedna z lepszych na polskim rynku. Standardowo ciekawsze i ważne kwestie poruszane w książce przeczytasz poniżej…
– Hormony nadnerczy wpływają na zmianę dominacji Th1 na Th2
– Układ nerwowy steruje układem immunologicznym poprzez hormony
– NGF wpływa na migrację makrofagów i wytworzenie immunoglobulin
– BDNF produkowany jest także poza mózgiem przez limfocyty i monocyty
– NGF hamuje naciek zapalny na skutek migracji mnocytów i limfocytów przez barierę krew-mózg oraz produkuje i uwalnia cytokiny przez naciekające komórki
– zwiększenie stężenia cAMP = dominacja Th2, obniżenie = Th1
– Zahamowanie receptora cytokiny IL-1 (IL-1R) zmniejsza obszar uszkodzenia po wylewie
– NFkappaB i p38MAPK oraz cytokiny zapalne aktywują ośrodek goaczki w rejonie podwzgórza
– Bakterie uwalniają dipeptyd muramylowy, który oddziałuje na ośrodek snu. Cytokiny zapalne wydłużają fazę snu wolnofalowego. Zmieniają fazę snu REM co prowadzi do uczucia zmęczenia następnego dnia
– IL-2,6 i TNF alfa pomagają tak, że zmniejszają aktywność organizmu oraz nasilają tendencję do odpoczynku. Powodują także zmniejszenie łaknienia, utratę zainteresowania i depresję
– U chorych leczonych interferonem alfa czy cytokiną IL-2 obserwuje się tak mocną depresję, że przeradza się to w tendencje samobójcze
– Układ dopełniacza to 30 białek które regulują stan zapalny
– 3 drogi aktywują powyższy układ – alternatywna, klasyczna i lektynowa
– Biała te aktywowane są w wątrobie(w większości) i uwalniane do krwii
– Tylko składowa C1 syntetyzowana jest w nabłonku jelita a czynnik D przez tkankę tłuszczową
– Uszkodzenie bariery krew-mózg zwiększa przenikanie składowych dopełniacza z krwii do OUN/mózgu
– Astrocyty mogą produkować składowe dopełniacza. Ich liczba wzrasta pod wpływem cytokin zapalnych
– Do regulacji kaskadowej aktywacji dopełniacza służą także inhibitor C1 i czynnik H
– Aktywujaca dopełniacza związana jest z obecnością bakterii, pierwotniaka czy ogólnie pasożyta
– Wirusy wykorzystują białka dopełniacza do przejścia do wnętrza komórki np.EBV wykorzystuje receptor C2, eksprecja MCP zakażenie OUN wirusem ospy
– Obrona przed wirusami to interferon alfa, beta, gamma i komórki NK, makforagi oraz limfocyty T
– Nasilona synteza interferonu gamma?wysokie NK?wirus
– CD4+ identyfikują wirusy w komórkach, CD8+ aktywują cytokiny o ich aktywności wirusobójczej oraz same eliminują zakażone komórki
– Mikroglej prezentuje antygen co doprowadza do aktywacji limfocytów T i ich proliferacji i produkcji cytokin
– Astrocyty prezentują antygen na skutek interferonu gamma i TNF alfa
– Neisseria menigititis posiada lipodigoskorydy na swojej błonie, które zmniejszaja przepuszczalność bariery krew mózg oraz aktywują makrofagi i monocyty
– W wirusowym zakażeniu OUN w płynie mozgowo-rdzeniowym w więkoszści dominują CD8+ oraz podwyższone są immunoglobuliny
– Niedobory białek dopełniacza jak i immunoglobulin prowadzą do bardzo ciężkiego przebiegu zakażeń N.meningitidis
– W HIV subpopulacja monocytów CD14/CD16 i CD14/69 może przechodzić przez barierę krew-mózg i syntetyzuje neurotoksyny. Zakażone makrofagi i mikroglej powodują produkcję (wraz z neuronami) glutaminianu, kwasu arachidonowego, TNF alfa, IL-1b, kwasu chinolinowego, NO, czynnik aktywujący płytki. U chorych z AIDS zmniejszenie poziomu toksyn = zmniejszenie otępienia/zaburzeń poznawczych.
– Choroba autoimmunologiczna może być wywołana przez krążące kompleksy immunologiczne, dopełniacz, cytokiny i chemokiny, nacieki komórek immunologicznych, czynniki angiogenezy.
– Zmiany przepuszczalności bariery krew mózg powoduje cytokina TNF alfa
– W stwardnieniu rozsianym aktywowane są limfocyty CD4+ produkujące interferon gamma i TNF alfa oraz osteopontynę. Pojawiają się też alergie i nadaktywacja mastocytów
– Choroba autoimmunizacyjna Guillaina-Barrego – podejrzewa się, że wywołuje ją campylobacter jejuni
– Limfocytarne zapalenie mózgu mogą wywoływać – coxsackie, enterowirusy, ECHO, HSV2, wirus świnki, GIV, LCMV, wirus odry, adenowirusy, borrelia, mycobacterium, cryptococcus neoformans, kiła, toksoplazma, niektóre leki czy zatrucie ołowiem
– Ropne zapalenie mózgu wywołać mogą – paciorkowce z grupy B, e.coli, listeria monocytogenes, klebsiella, citrobacter, neisseria meningitis, streptococcus pneumoniae
– Zarnikowe zapalenie mózgu może wywołać – kiła, candida, cryptococcus, entoamoeba, gruźlica, bartonella henselae
– Wirusy zajmujące istotę szarą to polio i wirus i wścieklizna
– wirusy zajmujące istotę białą to JCV i HIV
– wirusy zajmujące istotę szarą i białą to CMV, HSV1 i 2 oraz VZV
– Kleszcze przenoszą arbowirusy
– Coxsackie A i B oraz ECHO powodują porażenia rdzenia kręgowego, pnia mózgu i kory
– Enterowirusy powodują zaniki mięśni tak samo jak tzw. ‚post polio’
– HSV-1 możę nie tylko spowodować stan zapalny mózgu ale i paraliż Bella
– CMV możę być przyczyną Guillaina-Barrego, najczęstrza infekcja w AIDS
– Odra – też może wywołać zapalenie mózgu
– W czasie immunosupresji aktywuje się VZV. Może doprowadzić do zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego. Zakażenie w pierwszych 20tyg. ciąży może spowodować wodogłowie, mikrocefalię, zapelenie naczyniówki i siatkówki
– Różyczka – zapalenie mózgu, problemy oczne, zanik mózgu
– Toksoplazma gondii może wywołać padaczkę lub wodogłowie
– Ropne zapalenie mózgu u noworodków następuje przez sploty naczyniówkowe i wywołane jest najczęściej paciorkowcem z grupy B,.ecoli lub listerią monocytogenes
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Chlorochinaldin to syntetyk, który posiada w sobie substancję czynną – chlorochinaldol. Jest to chemioterapeutyk, pochodna 8-hydroksychinoliny o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybiczym i przeciwpierwotniakowym. Jego mechanizm działania to chelatacja jonów metali(żelaza) z powierzchni patogenów w wyniku czego następuje ich śmierć. Chlorochinaldol działa bakteriobójczo na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, w tym na bakterie z rodzaju Salmonella, Shigella, Proteus vulgaris, Escherichia coli, jak również na Corynebacterium diphtheriae, Streptococcus pyogenes i Staphylococcus aureus. Ponadto działa grzybostatycznie na Candida albicans i pierwotniakobójczo na Entamoeba histolytica, Lamblia intestinalis, Trichomonas vaginalis. Ssanie tabletek zwiększa zaś przepływ śliny , zapobiegając wysuszaniu śluzówki i ułatwiając oczyszczanie zainfekowanych tkanek. Ostatnio miałem nazwijmy to przyjemność stestować ten syntetyk przez pare dni (smak neutralny i porzeczkowy) stąd ten artykuł.
Podrażnienie błony śluzowej, świąd, objawy alergiczne (wysypka, pokrzywka) u osób nadwrażliwych. Ponadto z ulotki można wyczytać, że nie należy go stosować w ciąży(brak danych na ten temat stąd odradza się jego stosowanie). To samo tyczy się spożywania podczas karmienia piersią.
– stanach zapalnych jamy ustnej
– stanach zapalnych dziąseł
– pleśniawkach
– grzybicy jamy ustnej i gardła
– po leczeniu antybiotykami.
Co 1 – 2 godziny ssać 1 tabletkę. Nie należy przekraczać dawki 20mg (10 tabletek) na dobę. Nie rozgryzać tabletek.
Chlorchinaldin działa miejscowo, dlatego pokarm nie wpływa na jego działanie i można zażywać go zarówno przed, jak i po posiłku.
Chlorchinaldin może być stosowany przez każdego, ponieważ nie ma ograniczenia wiekowego.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5618001/ |
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5462991/ |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1583156/?page=1 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1824003/?page=2 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9254574 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1901985 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2392628 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2970376 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3254827 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/102108 |
⇧11, ⇧12, ⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1583156/?page=1 |
Olejek z drzewa sandałowego znany mi był co najwyżej z moich ulubionych perfum Toma Forda. Jak większość olejków wiedziałem, że ma jakieś tam właściwości lecznicze w tym przeciwbakteryjne. Dopiero niedawno pod wpływem artykułu pewnego biologa którego treści też tutaj przytaczam ,zainteresowałem się nim trochę bardziej. W większośći jak to w medycynie ludowej bywa – to na co działa można wyjaśnić naukowo. W czym może pomóc Ci olejek sandałowy?o tym poniżej.
Skład olejku z drzewa sandałowego: cis-4-hydroxy-l-prolina, cis-ß-Santalol , homospermidine, ?-glutamyl-S-propenyl cysteine superoxide, ß-santaldiol, alfa santolol, (9S,10E)-9-hydroxy-?-santalal, (10R,11S)-10,11-dihydroxy-?-santalol, (9E)-11,13-dihydroxy-?-santaloli kwas (10E)-12-hydroxy-?-santali. seskwiterpenyn 90-97%: alfa-santalol i beta-santalol, alfa i beta -santaleny (alfa- i beta santalenes), kurkumeny (alfa- i beta-curcumenes), farnezen (beta-farnesene), denrolazyna (dendrolasin), dwuhydro-beta-agarofuran (dihydro-beta-agarofuran), santen (santene), teresantol, borneol, kwas teresantalowy (teresantalic acid), santalon (santalone), santanol. Olejek zawarty jest w drewnie sandałowym (3-5%) – Lignum Santali albi.
W liściach: vicenin-2, vitexin, isovitexin, orientin, isoorientin, chrysin-8-C-beta-D-glucopyranoside, chrysin-6-C-beta-D-glucopyranoside i isorhamnetin. neolignany ((7R,8R)-5-O-demethylbilagrewin, cedrol, fitosterole, squalene, alpha-trans-bergamotenol, w liściach: kwas chlorogenowy, luteolina, apigenina i apigenin, luteolin-glucopyranosides 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22428257 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/80100013)sci-hub.tv/10.1111/lam.120054)(Butaud et al. 2006).5)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/254506286)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/260260737)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/224103528)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/264358929)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22375392
Wykazuje niską toksyczność dla organizmu zwierząt(u ludzi raczej także skoro oficjalnie podawało się olejek drogą oralną). 36)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17980948
Olejek z drzewa sandałowego (patrz także: 37)rozanski.li/?p=292) bogaty w santalol i santalen hamuje rozwój bakterii rzeżączki, działa moczopędnie, bakteriobójczo oraz antyseptycznie. Leczenie chorych trwało ok. 1 miesiąca. Rzadko wywoływał działania uboczne. Nie podrażnia nerek i przewodu pokarmowego. Może znosić bolesne erekcje u zakażonych mężczyzn, objawy nieprzyjemnego pieczenia cewki i parcia na mocz. Podawano go doustnie w dawce 500-600 mg 2-3 razy dziennie. 38)rozanski.li/1163/roslinne-antiblennorrhoica/
Olejek sandałowy zażyty doustnie łatwo i szybko przenika do krwi i limfy. Wydalany jest z żółcią, powietrzem wydychanym oraz przez nerki. Odkaża układ pokarmowy i układ moczowy. Posiada właściwości przeciwpasożytnicze, antybakteryjne, przeciwzapalne, fungistatyczne i pierwotniakobójcze. hamuje rozwój Candida albicans. Działa moczopędnie i żółciopędnie, odwaniająco. Wrażliwy jest na kwas solny, dlatego lepiej stosować kapsułki dojelitowe wypełnione olejkiem. Zewnętrznie do smarowania skóry (roztwory alkoholowe, olejowe, maść, krem 5-50%) przy trądziku, zapaleniu skóry, łuszczycy, wypryskach, do leczenia ukąszeń i użądleń, skłonnościach do grzybic, profilaktycznie przeciwko infekcjom skóry w hotelach, na basenach itp. i w celu odstraszenia roztoczy i owadów. Do płukania włosów (woda z dodatkiem paru kropli olejku) przy łojotoku, łupieżu i infekcjach skóry owłosionej, braku połysku. Dawka dobowa olejku wynosi 1,5 g. Zaleca się stosować olejek przy infekcjach dróg moczowych i płciowych oraz chorobach pasożytniczych, ponadto przy nieżycie układu oddechowego, gruźlicy, ropniach płucnych i oskrzelowych. Olejek działa rozkurczowo na jelita i drogi moczowe.
W XIX wieku olejek sandałowy zyskał sławę w medycynie europejskiej, gdyż leczono nim chorobę weneryczną – tryper (rzeżączkę). Podawano go chorym w formie kapsułek 200 mg – 2 razy dziennie po 3 sztuki.
39)rozanski.li/292/oleum-santalis-olejek-sandalowy/
W liściach,nasionach czy korze tego drzewa jest conajmniej kilka związków wykazujących działanie przeciwnowotworowe w przypadku białaczki.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22428257 |
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8010001 |
⇧3, ⇧35 | sci-hub.tv/10.1111/lam.12005 |
⇧4 | (Butaud et al. 2006). |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25450628 |
⇧6, ⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26026073 |
⇧7, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22410352 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26435892 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22375392 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25450628 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20410650 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25004464 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10362781 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17572501 |
⇧17 | en.wikipedia.org/wiki/5-HT2A_receptor |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC446220/ |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24809287 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22129314 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25006348 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22010999 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28698478 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27742359 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16648093 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16364118 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557199 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29257757 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10374251 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9370104 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8443782 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105900 |
⇧33, ⇧34 | sci-hub.tv/10.1055/s-2004-815446 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17980948 |
⇧37 | rozanski.li/?p=292 |
⇧38 | rozanski.li/1163/roslinne-antiblennorrhoica/ |
⇧39 | rozanski.li/292/oleum-santalis-olejek-sandalowy/ |
Rdestowiec japoński (polygonum cuspidatum, Hu Zhang) to zioło bardzo dobrze poznane przez naukowców i stosowane przez ogrom zielarzy jak i innych amatorów ziołolecznictwa na całym świecie. Jednym z większych propagatorów i ogólnie promotorów tego zioła jest Stephen Buhner – amerykański zielarz, słynny ze swojego protokołu ziołowego na boreliozę i koinfekcje. Rdestowiec japoński to jednak nie tylko zioło bardzo przydatne(wręcz podstawowe) w chorobie z Lyme ale także i w wielu innych przypadłościach i problemach?W czym może Ci ono pomóc? o tym poniżej.
Skład: emodyna, chryzofanol, eter monometylowy emodyny, poligonia, glukozyd fyscionu, piceid, resweratrol, transresweratrol, polidatyna, glukofragulina, fiscjon (reochryzydyna), fallacinol, citroosein, kwestyna, apigenina, luteolina, quistenol, kwas protokatechinowy, katechina, dwumetrylohydroksy-chromon, naftochinon, metylokumaryna, liczne flawonoidy, polisacharydy, skondensowane taniny i pozostałe substancje(w sumie 74 zawarte w korzeniu tego zioła) 1)sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2013.05.007
Wykazuje działanie przeciw przywrom, krętkom, grzybom. Działa jako ośrodek rozluźniający ośrodkowy układ nerwowy, chroni i działa przeciwzapalnie na mózg i rdzeń kręgowy, jest przeciwutleniaczem, zapobiega i leczy miażdżycę tętnic i hiperlipidemię. Ma działanie antymutagenne, antykancerogenne, chemioterapeutyczne, rozszerza naczynia krwionośne, zapobiega agregacji płytek krwii, hamuje syntezę eikozanoidów (prostanoidów), działa przeciwzatorowo. Jest blokerem kinazy tyrozynowej, hamuje onkogenezę, jest środkiem na obniżenie gorączki. Leczy i zapobiega wrzodom, nieznacznie redukuje ilości kwasu żołądkowego i ochrania przed krwawieniem wrzodów, jest hemostatykiem – zapobiega krwotokom i normalizuje przepływ w układzie krwionośnym jako środek ściągający. Roślina jest jadalna i jest dobrym źródłem witaminy C chroniąc tym samym przed szkorbutem. Działa na krętki leptospira oraz treponema denticola, działa na stany artretyczne jak i bakteryjne stany zapalne. Chroni organizm przed uszkodzeniami spowodowanymi przez endotoksyny, pomaga obniżyć siłę reakcji herxheimera. Hamuje metaloproteinazy MMP-1,3 i 9 (czynniki pobudzane w stanie zapalnym np.przez krętka boreliozy, powodują między innymi zapalenie stawów). Przechodzi przez barierę krew mózg(resweratrol i transresweratrol) gdzie hamuje stan zapalny i chroni układ nerwowy działając przeciw drobnoustrojom oraz działa uspokajająco. Ułatwia napływ krwi do miejsc, które są trudne do osiągnięcia przez syntetyczne bakteriobójcze. Ułatwia krążenie w gałkach ocznych, skórze i stawach. Jest skuteczna w przypadku chronicznego zanikowego zapalenia skóry(ACA), skuteczna w leczeniu infekcji Bartonella oraz w Ehrlichiozie. Resweratrol działa aktywnie przeciw Neisseria gonohorrhea.
Rdestowiec japoński działa na paciorkowce z grupy A i B, proteus vulgaris, salmonella typhi, shighella flexneri, s.albus, neisseria cattrhalis, n.meningitidis, n.honorrhoeae. Działa na wirusa RSV, azjatycką grupę typu A, wirusa opryszczki, wirusa ECHO. Co ciekawe wirus ECHO wykazuje problemy zdrowotne bardzo przypominające boreliozę. Hamuje działanie adenowirusa typu III, wirusa poliomyelitis typu II, wirusa coxsackie typu A i B, wirusa zapalenia opon mózgowych typu B, HIV oraz wirusów ECHO 11. Wodny wywar hamuje powstawanie antygenów wirusowego zapalenia wątroby typu B obniżając HBAg. Polidatyna wykazuje działanie przeciwkaszlowe oraz jest skuteczna w przypadku leczenia SARS. Zioło to skuteczne jest w przypadku oparzeń(sprzyja powstawaniu ziarniny). Redukuje wysięki, chroni przed utratą wody i elektrolitów,redukuje blizny i obumieranie tkanek(dzieje się to dzięki modulacji angiogenezy czyli powstawania naczyń krwionośnych). Jako że stymuluje mikrokrążenie przyspiesza regenerację skóry po oparzeniach nie doprowadzając do martwicy tkanek mimo to nie dopuszcza do rozwoju nowych naczyń krwionośnych w miejscach gdzie nie powinny one powstawać. Opisywana roślina przydatna jest w reumatoidalnym zapaleniu stawów, zaburzeniach wzroku takich jak retinopatia cukrzycowa, zwyrodnienie plamki żółtej(mokra postać), w udarze mózgu, w chorobie wieńcowej i zapaleniu mięśnia sercowego. Działa jako inhibitor angiogenezy w łagodnych jak i złośliwych guzach, tłumi agregację płytek krwi, pobudza wazorelaksację w całym organizmie w tym naczynia włosowate w oskrzelach, przywraca ciśnienie krwi do normy, obniża liczbę adhezyjnych(przylegających do siebie powierzchniowych warstw komórek) białych ciałek krwi, przywraca do normy liczbę otwartych naczyń włosowatych, łagodzi uszkodzenia płuc wywołane poparzeniem, hamuje tworzenie się estra cholesterolu w ludzkich hepatocytach poprzez hamowanie enzymu acetylotransferazy acetylo-CoA-cholesterolu. Powoduje wzrost przepływu wieńcowego obniżając tym samym opory przepływu, przywraca do normy śródbłonek naczyniowy, działa antyoksydacyjnie w całym organizmie jednak kiedy potrzeba potrafi je obniżyć (np. w komórkach chorych na białaczkę). Jest silnym blokerem aktywności dioksygenazy(lipooksygenazy – jest ona zaangażowana w syntezę czynników stanu zapalnego). Hamuje wytwarzanie eikozanoidów(substancje powstające z kwasu arachidonowego, EPA i kwasu dihomogammalinolenowego), hamuje COX i LOX, resweratrol hamuje tworzenie metabolitów kwasu arachidonowego,moduluje degradację aminokwasu tryptofanu oraz produkcję neopteryny(wytwarzanej przez interferon gamma), normalizuje autoimmunologię w boreliozie,toczniu i RZS, podnosi liczbę leukocytów podczas radiacji i chemioterapii, skuteczny w białaczce, stymuluje się tworzenie fibroblastów co jest ważne w przypadku łuszczycy czy też zapaleniu stawów, jest skuteczny w przypadku hiperartrofi ledzwiowej i osteartrozie, zapaleniu wyrostka robaczkowego, ropniu wyrostka robaczkowego, zapalenia migdałków, zapaleniu płuc,erozji szyjki macicy, hamuje czynnik VEGF w przypadku raka(odpowiedzialny za wzrost naczyń krwionośnych w chorobie nowotworowej), skuteczny w przypadku raka skóry, skuteczny w przypadku menopauzy(resweratrol i transresweratrol to fitoestrogeny), wiąże się z receptorami estrogenu wzmacniając aktywność tego hormonu w organizmie i pomimo tego hamuje rozwój raka piersi gdyż w tym przypadku działa bardziej jako regulator niż induktor estrogenu(jest zarówno agonistą jak i antagonistą receptorów alfa i beta estrogenowych), wydłuża życie i redukuje skutki stażenia się organizmu, pobudza sirtuiny(to one są odpowiedzialne za w/w efekt), może być skuteczny w przypadku Alzheimera, redukuje obrzęk rdzenia kręgowego, obniża aktywność laktatdehydrogenazy, obniża malondialdehyd w uszkodzonej tkance rdzenia kręgowego oraz poprawia aktywność pomp Na+,K+ i ATPazy (pompa sodowo-potasowa),niweluje stan zapalny mózgu, działa w przypadku stwardnienia zanikowego bocznego i innych chorób związanych z neuronami ruchowymi, może być przydatny w Parkinsonie, zaniku opuszkowym, pląsawicy Huntingtona, miasteni gravis, stwardnieniu rozsianym, otępieniu czołowo-skroniowym, traumatycznym urazie mózgu, niedokrwieniu mózgu, redukuje zawroty głowy, kołotania serca i bóle w klatce piersiowej. Skuteczny przeciwko krętkowi boreliozy(dawkowanie od 500mg do nawet i 2-3gramów 3-4x dziennie w postaci kapsułek lub w postaci wywarów czy też nalewki). 75)rozanski.li/71/rdest-japonski-a-wlasciwie-rdestowiec-polygonum-cuspidatum-fallopia-japonica-polygonum-japonicum/ 76)Healing Lyme – Stephen Harrod Buhner
Na wzmocnienie i oczyszczenie krwi, przeciwreumatycznie, moczopędnie, wykrztuśnie, eliminuje zastój treści pokarmowych w jelicie. Stosowany przy leczeniu żółtaczki, bóli reumatycznych, bolesnego częstomoczu z mętnym osadem, upławów, bolesnego miesiączkowania, zatrzymanych odchodów połogowych(logchia), krwawiących hemoroidów, szczeliny odbytu, ran i urazów, oparzeń, infekcji dróg oddechowych, uszkodzenia skóry, poparzenia, czyraki, infekcje skórne, ukąszenia węża(w formie okładów), bakteryjnej dyzenteri, w ostrych wirusowych zakażeniach wątroby z żółtaczką, zakażenia wątroby typu B, w żółtaczce noworodków, w kamicy żółciowej, w zapaleniu pęcherzyka żółciowego, w zakażeniu rzęsistkiem, w zakażeniu bakteryjnym pochwy, w łuszczycy.
Nie stosować w czasie ciąży. Duże dawki mogą powodować problemy żołądkowo-jelitowe, suchość i gorycz w ustach, wymioty, bóle brzucha, biegunki. Dawka toksyczna to ok.1gram na 1kg masy ciała także dla 75kg będzie to 75gram. W przypadku skutków ubocznych obniżyć dawkę. Nie stosować z substancjami rozrzedzającymi krew, nie stosować przed operacjami chirurgicznymi.
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2013.05.007 |
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28497962 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25981921 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25941823 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25856718 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25658356 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24653579 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24473215 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28314476 |
⇧10, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18657948 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19106037 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18424101 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18040066 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16479931 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21376343 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21289251 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18338768 |
⇧19 | pl.wikipedia.org/wiki/Tyrozynaza |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945131 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17897641 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17553752 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17543483 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16914113 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17409035 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15857203 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15781129 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15063831 |
⇧29, ⇧70, ⇧71, ⇧72, ⇧73, ⇧74 | luskiewnik.pl/autoimmunologia/new-page-7.htm |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20659264 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647105 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25792654 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25311751 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24956862 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24448066 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24160551 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24071990 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23320550 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23311155 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23069945 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23029551 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22982350 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22858825 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22855270 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22483554 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22469768 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22435782 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22108298 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4646521/ |
⇧50 | mdpi.com/1420-3049/20/6/11119/htm |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4364577/ |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22432802 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21795031 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21711083 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20082145 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4237097/ |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24143857 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2989585/ |
⇧59, ⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4581740/ |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25553583 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20922651 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20645208 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19107405 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14724344 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18543392 |
⇧67 | sci-hub.bz/10.1016/j.jep.2013.05.007 |
⇧68 | onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1016/j.febslet.2014.03.027/full |
⇧69 | sci-hub.bz/10.1111/pai.12279 |
⇧75 | rozanski.li/71/rdest-japonski-a-wlasciwie-rdestowiec-polygonum-cuspidatum-fallopia-japonica-polygonum-japonicum/ |
⇧76 | Healing Lyme – Stephen Harrod Buhner |
Pelargonia afrykańska znana pod innymi nazwami jako African geranium, EP 7630R ,Pelargonium sidoides czy też Umckaloabo 1)sci-hub.io/10.3109/19390211.2010.507116 Umckaloabo w języku Zulu oznacza ostry kaszel i między innymi z leczenia takich przypadłości słynie ta roślina. Polecam stosowanie w przypadku jakiejkolwiek infekcji dróg oddechowych w tym stanów zapalnych nosa,zatok,płuc i migdałków ale i nie tylko. Jakie więc inne prozdrowotne właściwości wykazuje pelargonia afrykańska poza w/w?Wszystko o tej roślinie poniżej:
Skład:kumaryny, scopoletin, 6,7,8-trihydroxycoumarin, 8-hydroxy-5,6,7-trimethoxycoumarin, coumarin sulphates,glikozydy kumarynowe, hydrolyzable tannins, umckalin, katechiny, gallocatechin, kwas galusowy, O-galloyl-C-glucosylflavones, ellagitannins, i inne polifenole oraz proantocyjanidy2)(Kolodziej et al., 2003)
Podsumowanie i historia na temat Umckaloabo w jednym z bardziej obszernych zestawień badań można znaleźć tutaj sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2008.07.037
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | sci-hub.io/10.3109/19390211.2010.507116 |
⇧2 | (Kolodziej et al., 2003) |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27516259 |
⇧4, ⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17182237 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26794080 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26406906 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24489923 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23142309 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22475498 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21036571 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20197012 |
⇧12 | sci-hub.io/10.1016/j.phymed.2006.11.022 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23927521 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170697 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20883767 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19382496 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807337 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19191950 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18449849 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18240106 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20953158 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17350240 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17637170 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17188479 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17184983 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20850953 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26840418 |
⇧28, ⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25925973 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18691858 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12807338 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11268110 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27404100 |
⇧35 | resmedjournal.com/article/S0954-6111(13)00060-7/fulltext |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9434601 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27721327 |
⇧38 | sci-hub.tv/10.1055/s-2007-993778 |
⇧39, ⇧40, ⇧41 | sci-hub.tv/10.1016/j.jep.2008.07.037 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18584813 |
⇧43, ⇧48 | sci-hub.tv/10.3109/19390211.2010.507116 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14526713 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20387996 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20070280 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17184981 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17696580 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26784183 |
Klebsiella pneumoniae – jest to bakteria gram ujemna która jest w minimalnej ilości naturalną florą skóry, jamy ustnej i jelit. Jest to jedna z najczęstszych bakterii, którą można się zakazić(przy słabym układzie odpornościowym) w szpitalach i często właśnie tam dochodzi do infekcji. Odmiana Klebsiella pneumoniae wytwarza ureazę, fermentuje laktozę i glukozę także jest to nie ciekawa infekacja w przypadku schorzenia typu SIBO gdzie zresztą czesto dochodzi do jej przerostu. Niestety skóra czy jelita to nie jedyne miejsca występowania tej bakterii – pałeczka zapalenia płuc występuje także w drogach oddechowych gdzie może wywołać zapalenie płuc przez co człowiek może pluć gęstą wydzieliną z domieszką krwi. Może także powodować zapalenia stawów czy układu moczowego prowadząc w najgorszym czarnym scenariuszu – do sepsy. U noworodków z kolei może doprowadzić do zapalenia opon mózgowych. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Pałeczka_zapalenia_płuc
Klebsiella oxytoca – produkuje beta laktamazę, dzieki czemu jest odporna na penicilinę i ampicilinę. Można się nią zarazić od zwierząt czy też insektów. Gromadzi się często w jelitach, skórze czy noso-gardle ale można ją znaleźć także w innych częściach ciała. Często do infekcji dochodzi także na skutek zakażeń szpitalnych z urządzen czy rąk pracowników szpitala jak i również do zakażenia dochodzi podczas niedoboru odporności czy też antybiotykoterapii. .Może powodować zapalenie okrężnicy oraz sepsę Symptomami zakażenia noworodka przez tą bakterie mogą być napady padaczkowe, powolny rytm serca, zmiany temperatury, żółtaczka, wymioty, biegunki, niski poziom cukru we krwii, zaburzenia ruchowe, obrzęk brzucha. 2)en.wikipedia.org/wiki/Klebsiella_oxytoca
Na oba gatunki Klebsiella bardzo podatni są ludzie w średnim wieku a zwłaszcza alkoholicy i cukrzycy. 3)microbewiki.kenyon.edu/index.php/Klebsiella_oxytoca
Poniżej standardowo wszystko co działa na oba typy Klebsielli – większość to niestety trudno dostępne zioła suszone/ekstrakty ,które próbowałbym zakupić poprzez ebay.com w przypadku,gdyby inne łatwiej dostępne nie podziałały.
Część suplementów i ziół z badań i doniesień zawartych w tym artykule można znaleźć tutaj (podstrona z suplementami i ziołami które sam wyselekcjonowałem)
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Pałeczka_zapalenia_płuc |
⇧2 | en.wikipedia.org/wiki/Klebsiella_oxytoca |
⇧3 | microbewiki.kenyon.edu/index.php/Klebsiella_oxytoca |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19471191 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19420996 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19413128 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374167 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19370888 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347798 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19263248 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19200700 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19142056 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20606771 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20448855 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19051603 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18790035 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18665989 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18639622 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18257138 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16272702 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11893412 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11483389 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11482772 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11180528 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10861970 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18386487 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18266644 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18226481 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18026204 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22557251 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17472490 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8900018 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17394672 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17337425 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161916 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20161915 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8055554 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1417697 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1648335 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2775330 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6677714 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17137114 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16869485 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19127719 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16600543 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16562847 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16431389 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16397851 |
⇧49, ⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26715029 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2816464/ |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16317650 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16137849 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16028975 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15898710 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15865506 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15636188 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15634616 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22558572 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7034705 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15588679 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15567252 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14595583 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14531032 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12722153 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12241986 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12165344 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12164266 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21982053 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10499145 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10432211 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8153068 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25050266 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12162458 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21928713 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25312118 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25015464 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11180521 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22071643 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23543782 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20578978 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24126380 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23593573 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24972582 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377137 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22978236 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22556591 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24097361 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322252 |
⇧89, ⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25412046 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25471700 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25522803 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26224347 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22776104 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24333961 |
⇧95, ⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25937257 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21771412 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19942754 |
⇧98, ⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22060314 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25637095 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26724423 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25426700 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22732887 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22164794 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27462557 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20576085 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27733226 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23039061 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8412504 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17897226 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28512597 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28166708 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28004034 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24146509 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27974734 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27936921 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27790424 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27368700 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25379468 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27267830 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27177110 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087074 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26826815 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26647633 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26590804 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136061 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26000025 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25898416 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25881620 |
⇧133 | tropicalis ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25742265 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25738993 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25656290 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28324518 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28068029 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25518569 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25477913 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435632 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25218320 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25174508 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23261726 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23201594 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23190078 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22908587 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22546657 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23210318 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21265557 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21213230 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21425672 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25566609 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21485703 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19505552 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19579942 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21877950 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22077559 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20734946 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22225420 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22265751 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22417594 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20423097 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22713942 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20387130 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20502584 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20138134 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542105 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19967999 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20877206 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21058321 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091258 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25045889 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25015465 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24804150 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24749692 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24453828 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24289297 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23905016 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23901174 |
⇧180 | cbi.nlm.nih.gov/pubmed/23836413 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23818393 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23811466 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22937773 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23110485 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22982804 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23588096 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23019909 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065392 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21381589 |
Tribulus terrestris to inaczej buzdyganek,zioło przeze mnie już dawno poznane (w sensie przetestowane), które w odpowiednim stężeniu saponin i dawce wykazuje szereg prozdrowotnych własciwości. Często zażywany przez 20latków, którzy już jakiś czas ćwiczą na siłowni licząc na podniesienie poziomu wolnego testosteronu – te osoby niestety w większości się przeliczą,gdyż naturalnie są one u nich bardzo wysokie. Niestety po 25roku życia poziomy testosteronu w organizmie zaczynają spadać i w tym przypadku buzdyganek może okazać się bardzo pomocny(zakładając, że jest jakościowo bardzo dobry). Jakie jeszcze właściwości posiada tribulus terrestris ?o tym poniżej.
Skład Tribulus terrestris: flawonoidy (astragalina, kempferol, rutyna, kwercetyna), fitosterole (kampesterol, daukosterol, stigmasterol, beta-sitosterol), saponiny sterydowe = saponozydy sterydowe (trybulosin /trybulozyna), tribuloside (trybulozyd), terrestroside (terestrozyd), F-gitonin (F-gitonina), dioscin /dioscyna/, terrestrosins A-E, F-K = terestrozyny A-E, F-K). Do saponin sterydowych stwierdzonych w buzdyganku należą również:
dezoksydiosgenina, diosgenina, diosgina, gitogenina, harman, harmin, hecogenin, , protodioscyna (0,17-6,5%), ruskogenina. Ponadto istotnymi składnikami są fenolokwasy (kwas chlorogenowy), aminokwasy (kwas glutaminowy i asparaginowy), lignamidy (lignamides), alkaloidy, witamina C 0,042%, cukry 14,6-68,6%, tłuszcze 0,5%, włókno 6,40-27,8%, żelazo 0,0092%, szczawiany 0,4%, fosfor 0,08-0,25%, potas 2,84%, białka 5,4%, wapń 3,35%.
Buzdyganek w tradycyjnej medycynie ludowej używany jest jako środek tonizujący, afrodyzjak, ściągający, przeciw nadciśnieniowy, moczopędny i dezynfekujący. Suszone owoce zioła są bardzo skuteczne w większości
problemów dróg moczowo-płciowych w tym i używany jest do pozbycia się kamieni moczowych. W tradycyjnej medycynie chińskiej stosowany w przypadku problemów ze wzrokiem, obrzękami, nadwrażliwością śluzówki żołądka, w biegunkach i dysfunkcjach seksualnych, wzdęciach, w zapaleniu spojówek, bólach głowy i bielactwie. Może lekko przeczyszczać. 75)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3931200/
Tribulus terrestris zwiększa retencję azotu, pobudza syntezę białek, łagodzi objawy andropauzy. Podnosząc endogenny testosteron blokuje receptory androgenowe w gruczole krokowym przez co zmniejsza stany zapalne i obrzek prostaty ułatwiając oddawanie moczu i zmniejsza ból podczas mikcji. Pobudza uwalnianie gonadotropiny, lutropiny LH i FSH dzięki czemu wspomaga wzrost masy mięśniowej, podnosi liczbę erytrocytów we krwi oraz zwiększa siłę fizyczną. Hamuje ataki astmy i łagodzi kaszel, polecany w leczeniu reumatyzmu, rwy kulszowej czy artretyzmu. owoc z kolei zalecany jest w bólach głowy, zaburzeniach ruchu gałek ocznych, bólach piersi, oczu, zakłóceniach laktacji, czyrakach, bólach żeber, zaburzeniach miesiączkowania, stresie, egzemie, pokrzywkach. 76)rozanski.li/439/buzdyganek-ziemny-tribulus-terrestris-l/
Dawkowanie tribulus terrestis czyli buzdyganka
6gram 2x dziennie (z rana na czczo i na noc). W przypadku nadciśnienia 3gramy z rana. 77)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3665088/ 78)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3336438/pdf/ASL-19-139.pdf
Jaki tribulus terrestis polecam?np. ten stąd
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB gdzie czasami wrzucam dodatkowe newsy nie publikowane na blogu https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28748172 |
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27006227 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28677770 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27482746 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28462131 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25919204 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28364864 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28216339 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27401787 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27840471 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27255456 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27760089 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27561457 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27495289 |
⇧15 | dieta.tvtom.pl/nieenzymatyczna-glikozylacja-bialek/ |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28478429 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18068966 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26069369 |
⇧19 | pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_pozapiramidowy |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25593394 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25172515 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27049116 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26902700 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25574150 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26589608 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25858861 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20453871 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25849625 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25789143 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25563364 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25295577 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20667992 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25001135 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20191345 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26401358 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21975853 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16880750 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11167035 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12583337 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27516681 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17907744 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23594260 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12795220 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12433636 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2364467 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23280817 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24558798 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26417233 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23526694 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23723641 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27694560 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24281565 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16169173 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10077881 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14535016 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15503780 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22670477 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22022002 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24642631 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4469962/ |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21883512 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21549825 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18257138 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18184546 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17436531 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16839225 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16327151 |
⇧68, ⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3336438/pdf/ASL-19-139.pdf |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16289603 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22368416/ |
⇧71, ⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3931200/ |
⇧72 | Oh JS, Baik SH, Ahn EK, Jeong W, Hong SS. Anti-inflammatory activity of Tribulus terrestris in RAW264.7 Cells. J Immunol. 2012;88:54.2 Baburao B, |
⇧73 | Rajyalakshmi G, Venkatesham A, Kiran G, Shyamsunder A, Gangarao B. Anti-inflammatory and antimicrobial Activities of methanolic extract of Tribulus terrestris linn plant. Int J Chem Sci. 2009;7:1867–72. |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22529654 |
⇧76 | rozanski.li/439/buzdyganek-ziemny-tribulus-terrestris-l/ |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3665088/ |