Na czym polega diagnostyka POChP? Sprawdź, jakie badania pozwalają wykryć tę chorobę

Objawy, których nie powinno się lekceważyć

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może się przez długi czas rozwijać bezobjawowo lub dawać skąpe i nieswoiste objawy. To dlatego wiele osób zgłasza się do lekarza już na późnym etapie zaawansowania choroby, gdy uniemożliwia ona normalne funkcjonowanie.

Niepokojącymi objawami, które powinny skłonić do skonsultowania się z lekarzem, są przede wszystkim:

• Przewlekły kaszel – który utrzymuje się przez długi czas, nie ma charakteru napadowego i nie można go przypisać przechodzonej infekcji.
• Duszność – początkowo ten objaw może się pojawiać głównie w trakcie i po wysiłku fizycznym, jednak w zaawansowanym stadium choroby duszność może towarzyszyć choremu również w fazie spoczynkowej, na przykład we śnie.
• Obniżona tolerancja wysiłku– osoby chore na POChP obserwują u siebie wyraźne pogorszenie kondycji, spadek wydolności organizmu, z czasem również trudności z wykonywaniem nawet podstawowych czynności dnia codziennego. Jest to bezpośredni skutek niedotlenienia.
• Odkrztuszanie plwociny– jeśli plwocina, czyli wydzielina z płuc, czasami o ropnym charakterze, zawiera ślady krwi, to jest to sygnał alarmowy, że czas natychmiast zgłosić się do lekarza.

Kto choruje na POChP?

Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc diagnozuje się przede wszystkim u osób po 40. roku życia, które palą lub paliły (również biernie) wyroby tytoniowe, mieszkają w regionie charakteryzującym się niską jakością powietrza lub są narażone na wdychanie pyłów i oparów chemicznych w związku z wykonywaną pracą zawodową (m.in. górnicy, hutnicy, operatorzy maszyn budowlanych, sprzątaczki, pracownicy zakładów chemicznych, kosmetyczki).

Osoby z grup ryzyka POChP, które obserwują u siebie omówione objawy, nie powinny przechodzić nad tym do porządku dziennego. Zalecane jest zgłoszenie się do lekarza POZ, który na podstawie zebranego wywiadu i podstawowego badania osłuchowego podejmie decyzję, czy zasadne jest skierowanie pacjenta na szczegółową diagnostykę POChP prowadzoną pod kontrolą poradni pulmonologicznej.

Badanie spirometryczne – najważniejszy element diagnostyki POChP 

W przypadku uzasadnionego podejrzenia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, pacjent zostanie skierowany na badanie spirometryczne, nazywane potocznie spirometrią. Badanie ma na celu m.in. określenie wskaźnika FEV1, który wyraża objętość powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu, a także określenie wskaźnika FVC (natężonej pojemności życiowej płuc).

Spirometrię przeprowadza się przy pomocy specjalnego aparatu nazywanego spirometrem. Zadaniem pacjenta jest m.in. wdmuchnięcie całego zapasu powietrza do spirometru za pośrednictwem ustnika. Nad prawidłowym przebiegiem badania przez cały czas czuwa personel medyczny, który stale motywuje pacjenta do wysiłku.

Jeśli wynik badania potwierdzi obecność utrwalonego zwężenia oskrzeli u pacjenta, to może to wskazywać na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc.

Nie tylko spirometria

Badanie spirometryczne nie jest jedyną procedurą medyczną wykorzystywaną w celu potwierdzenia lub wykluczenia Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc. Diagnostyka POChP opiera się również na szeregu innych badań, spośród których warto wyróżnić:

• RTG klatki piersiowej,
• echo serca,
• EKG,
• badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografię),
• gazometrię z pulsoksymetrią,
• ergospirometrię (tzw. próbę wysiłkową).

Diagnoza: POChP. Co teraz?

Jeśli badania jednoznacznie potwierdzą POChP u chorego, to zostanie mu zaproponowane odpowiednie leczenie. Co prawda Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc nie można wyleczyć (powoduje nieodwracalne zmiany w drogach oddechowych), jednak istnieją terapie, które dają szansę na złagodzenie objawów chorobowych i utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia pacjenta.

Więcej o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc można przeczytać na stronie internetowej https://oddychajmy.pl.

Artykul sponsorowany na zlecenie whitepress pl