Rak nowotwór piersi cz.2 – mechanizmy eliminowania a raczej produkty, które pobudzając pewne mechanizmy przyczyniają się do zahamowania i zwalczenia tkanki i komórek nowotworu piersi. W pierwszej części wypunktowałem hormony, neuroprzekaźniki, białka, receptory czy też geny które mają wpływ na ten typ nowotworu. Dzisiaj jednak przegląd ogromnej ilości rzeczy które działa na najpopularniejszego raka wśród kobiet. Osobiście użyłbym conajmniej kilku rzeczy, które działają na różne aspekty eliminacji i zahamowania przerzutów tego typu raka.
Aspiryna pobudza gen p21CIP1 oraz białko odpowiedzialne za śmierć komórkową – Bax. Ma to wpływ na śmierć komórek raka piersi. Niestety aspiryna jak wiadomo przy dłuższym zażywaniu nawet mini dawek powoduje mocne podrażnienia śluzówki żołądka i jelit doprowadzając do krwawień 13)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664
Inne informacje związane z rakiem piersi
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26156544 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18059161 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22322382 |
⇧4, ⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19462899 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20971068 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3839302/ |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25413005 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26452606 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17339367 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27377973 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22152773 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19212664 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24954090 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27830358 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647442 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23448448 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17555831 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25647396 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26674531 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24613843 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4634597/ |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26464672 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26349913 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27136519 |
⇧26 | phmd.pl/fulltxthtml.php?ICID=1009653 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15111768 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27036297 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27899257 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26985659 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21880954 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17909003 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16519995 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17786300 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17125943 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26101063 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25789847 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20580866 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23065001 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20051378 |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25691730 |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11673117 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15615418 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23093841 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16740737 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26320684 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27087896 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25818779 |
⇧49, ⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21725607 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28105248 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26542239 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26434836 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23294620 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7853141 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12071468 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16217131 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8519656 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17970073 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20339584 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12324239 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24387703 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17391824 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26559860 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22380770 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18923163 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10644462 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11093765 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24808916 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15518167 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15158086 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12445672 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11850844 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11547544 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10226574 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16608212 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15974627 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18655183 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12910683 |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16012772 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17315488 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27047648 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28213567 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22313625 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26417027 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21073172 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18607509 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21508668 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19176872 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24194785 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698044 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26740221 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586822 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23697596 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25854386 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28240006 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28264501 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14499024 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408995 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28032724 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24894151 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3306610/ |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22224671 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26722264 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24761844 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22848381 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27073579 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18570244 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16297710 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27641158 |
⇧111 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16756079 |
⇧112 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25453494 |
⇧113 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26359917 |
⇧114 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26834632 |
⇧115 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10816343 |
⇧116 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10090823 |
⇧117 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25671063 |
⇧118 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17373813 |
⇧119 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19514731 |
⇧120 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26915319 |
⇧121 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27162557 |
⇧122 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12703993 |
⇧123 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12411207 |
⇧124 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12042460 |
⇧125 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11753438 |
⇧126 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23127215 |
⇧127 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27498973 |
⇧128 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24751011 |
⇧129 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24099118 |
⇧130 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27028817 |
⇧131 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273604 |
⇧132 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27602105 |
⇧133 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524044 |
⇧134 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27425446 |
⇧135 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22909149 |
⇧136 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26843455 |
⇧137 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12197771 |
⇧138 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22669534 |
⇧139 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11271861 |
⇧140 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25709476 |
⇧141 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22804248 |
⇧142 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21295103 |
⇧143 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25543165 |
⇧144 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26136875 |
⇧145 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17957784 |
⇧146 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24856767 |
⇧147 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25286005 |
⇧148 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28035539 |
⇧149 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11748377 |
⇧150 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27573547 |
⇧151 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25172795 |
⇧152 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25435628 |
⇧153 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11097223 |
⇧154 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26210486 |
⇧155 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27951515 |
⇧156 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27722367 |
⇧157 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15519364 |
⇧158 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26246832 |
⇧159 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10652584 |
⇧160 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24069380 |
⇧161 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9824849 |
⇧162 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10965999 |
⇧163 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21484672 |
⇧164 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259996 |
⇧165 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24002113 |
⇧166 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24377502 |
⇧167 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27419628 |
⇧168 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11912125 |
⇧169 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25746354 |
⇧170 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27196773 |
⇧171 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27236898 |
⇧172 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15563447 |
⇧173 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21170936 |
⇧174 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15757513 |
⇧175 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17640163 |
⇧176 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16418572 |
⇧177 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25605148 |
⇧178 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26189300 |
⇧179 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19969552 |
⇧180 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22619689 |
⇧181 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20510328 |
⇧182 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17475222 |
⇧183 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059205 |
⇧184 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19059811 |
⇧185 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17059010 |
⇧186 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27000121 |
⇧187 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25704088 |
⇧188 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27323060 |
⇧189 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21091766 |
⇧190 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22347521 |
⇧191 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17236862 |
⇧192 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9200147 |
⇧193 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21273574 |
⇧194 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21920417 |
⇧195 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27586473 |
⇧196 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20306477 |
⇧197 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11962254 |
⇧198 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17761019 |
⇧199 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8875554 |
⇧200 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28259690 |
⇧201 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25227736 |
⇧202 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25713926 |
⇧203 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22389237 |
⇧204 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25622256 |
⇧205 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20492173 |
⇧206 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21420233 |
⇧207 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20063697 |
⇧208 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20943371 |
⇧209 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24364759 |
⇧210 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21183018 |
⇧211 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28152473 |
⇧212 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25223183 |
⇧213 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20718753 |
⇧214 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20156557 |
⇧215 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21191671 |
⇧216 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27151203 |
⇧217 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16901971 |
⇧218 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24793216 |
⇧219 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24508987 |
⇧220 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19424633 |
⇧221 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19754176 |
⇧222 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14597870 |
⇧223 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21300690 |
⇧224 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21776823 |
⇧225 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21799661 |
⇧226 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22189713 |
Rak piersi (nowotwór piersi) to bardzo skomplikowany typ nowotworu ze względu na mnogość procesów, które występują podczas tej choroby. Skuteczność 'leczenia’ konwencjonalnego tego typu raka jest bardzo wysoka a to z tego względu, że pierś z nieprawidłową tkanką jest po prostu po prostu odcinana. Bardzo mnie dziwi stosowane po takim zabiegu stwierdzenie 'pokonała Pani raka piersi’ ,gdyż jakbym miał raka prącia a po jego wycięciu plus naświetlaniu , lekarz by mi coś takiego powiedział to bym go strzelił chyba w twarz – jak dla mnie wycięcie to co najwyżej Perrusowe 'zwycięstwo’. Stan depresji po utraceniu synonimu męskości (czy też w przypadku kobiet – piersi) jest raczej nie do opisania i bez problemów wywoła poważną depresję – a z tego pojawi się masa innych, ciężkich chorób. Co się dokładnie dzieje w chorobie nowotworowej piersi?jakie czynniki wpływają na ten typ raka i wreszcie co wpływa na zahamowanie przerzutów, rozrostu i wreszcie na całkowite wyleczenie?( z naturalnych substancji oczywiście). Art. podzielony na 2 części.
Z tysięcy badań jakie przerobiłem takie wnioski mi(i nie tylko mi,bo tysięcy naukowcom) się nasuwają(tj.co w większości przypadków się dzieje w organizmie człowieka z rakiem piersi i co powinno zostać zahamowane lub aktywowane):
Wiedz że spędziłem nad tym tematem ogromną ilość roboczogodzin i pomimo tego nie jestem w stanie Ci wyłożyć wszystkich informacji na temat enzymów, białek, genów i szlaków sygnałowych które tutaj wymieniłem stąd też pierwsza cześć jest dość mocno techniczna. Druga – lista ziół i substancji, które działają na raka piersi(z opisem co powodują w tym typie raka) jest zdecydowanie jaśniejsza. Pamiętaj, że większość historii, które słyszałeś na temat wyleczeń raka piersi metodami alternatywnymi jest najprawdopodobniej prawdziwa a przynajmniej ja potrafię je wyjaśnić. Przykład?Na pewno słyszałeś o kobiecie, która piła 5kg soku z marchewki i dzięki temu wyleczyła się z raka piersi – jak to wytłumaczyć?retinoidy mają udowodnione działanie antyrakowe względem raka piersi a picie soku na dodatek bardzo polepsza absorbcję beta karotenu(który przekształca się do witaminy A). Wiedź, że błonnik upośledza absorbcję karoteinoidów z marchewki stąd (nie wiem czy w ogóle o tym ta dziewczyna wiedziała – raczej podejrzewam, że było to przeczucie/podświadomość) też picie tego soku maksymalnie zwiększyło szanse tej dziewczyny na przeżycie. Jeśli jeszcze piła ten sok w niedużych ilościach, ale regularnie/często codziennie to nie pobudzała za mocno insuliny przez co nie dokarmiała niepotrzebnie tkanki rakowej. Inny przykład?Dieta dr.Gersona – niemieckiego lekarza i naukowca przede wszystkim – lecząca każdy typ raka, polega między innymi na podawaniu owsianki na wodzie. Zwykły(czy tam nawet niezwykły) dietetyk powie „Gluten+kwas fitynowy+ zboża = stan zapalny = zdecydowanie unikaj”. Namaczanie redukuje poziomy kwasu fitynowego ale…to między innymi on wykazuje właściwości przeciwnowotworowego. A dlaczego?hamuje telomeraze – coś dzięki czemu możesz żyć wiecznie musi zostać zastopowane w chorobie nowotworowej,gdyż telomeraza występuje w intensywnie dzielących się komórkach tkanki nowotworowej i jest w nich bardzo aktywna. Max Gerson to człowiek wybitny – ponadczasowy geniusz bo takich i innych produktów w jego diecie jest multum. Także najważniejsze jest w jakim stadium życia/zdrowia się znajdujesz, co Ci doskwiera i ewentualnie jak wyglądają u Ciebie mutacje genetyczne – pod te elementy budujesz dietę – jechanie całe życie na jednej niezmienionej diecie zaprowadzi Cię….nie tam gdzie chcesz. 1)pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | pl.wikipedia.org/wiki/Telomeraza |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27869171 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18246318 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24196838 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4449873/ |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27009091 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2886087/ |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21693041 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26996623 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12594813 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17651059 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27121210 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27989600 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28131840 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26369543 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19347290 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17076197 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15226458 |
⇧19 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21283672 |
⇧20 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27212167 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19760502 |
⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10604474 |
⇧23 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2142277 |
⇧24 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12234599 |
⇧25 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11331750 |
⇧26 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27111245 |
⇧27 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28123641 |
⇧28 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23667623 |
⇧29 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26710692 |
⇧30 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24096482 |
⇧31 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24045366 |
⇧32 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25213553 |
⇧33 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23511245 |
⇧34 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28052019 |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26751847 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20945086 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17822320 |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25963903 |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23369609 |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26778715 |
⇧41 | pbkom.eu/sites/default/files/artykulydo2012/STRUKTURA%20I%20FUNKCJE%20BARIERY%20KREW-MÓZG.pdf |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24027432 |
⇧43 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23794518 |
⇧44 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16033851 |
⇧45 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17686306 |
⇧46 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25053741 |
⇧47 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12810536 |
⇧48 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17121229 |
⇧49 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9164653 |
⇧50 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21187089 |
⇧51 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25916999 |
⇧52 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21131637 |
⇧53 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20571736 |
⇧54 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22901140 |
⇧55 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26456774 |
⇧56 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16307521 |
⇧57 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12762645 |
⇧58 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27751350 |
⇧59 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16168140 |
⇧60 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14623178 |
⇧61 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27510838 |
⇧62 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12138405 |
⇧63 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28147314 |
⇧64 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15095265 |
⇧65 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23662114 |
⇧66 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884946 |
⇧67 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14698525 |
⇧68 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27731376 |
⇧69 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10774572 |
⇧70 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11280795 |
⇧71 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18245667 |
⇧72 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12566306 |
⇧73 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9515800 |
⇧74 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14715431 |
⇧75 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27712588 |
⇧76 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17999388 |
⇧77 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26378045 |
⇧78 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1971219/ |
⇧79 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12242698 |
⇧80 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8865161 |
⇧81 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9751635 |
⇧82 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26884867 |
⇧83 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21604273 |
⇧84 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12100737 |
⇧85 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12012621 |
⇧86 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23077249 |
⇧87 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23335521 |
⇧88 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27524906 |
⇧89 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18210875 |
⇧90 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18667769 |
⇧91 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16172194 |
⇧92 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26706681 |
⇧93 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17349798 |
⇧94 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23140579 |
⇧95 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1728401 |
⇧96 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9607543 |
⇧97 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9495240 |
⇧98 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20957523 |
⇧99 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12592380 |
⇧100 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23814496 |
⇧101 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24938129 |
⇧102 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10813718 |
⇧103 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16204061 |
⇧104 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17201186 |
⇧105 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14734471 |
⇧106 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19666078 |
⇧107 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12408376 |
⇧108 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17961621 |
⇧109 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19528470 |
⇧110 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22393400 |
Dr.Horowitz to lekarz ILADS (zrzeszenie lekarzy leczących boreliozę i koinfekcję(czyli współtowarzyszące inne infekcje) dużymi dawkami kilku antybiotyków podawanych w tym samym czasie pokrywających leczenie samej boreliozy jak i innych infekcji jej towarzyszących. Naturalnie zrzesza też lekarzy, którzy nie stosują się do ogólnie panujących wytycznych tego zrzeszenia i stosują najróżniejsze metody alternatywne. Horowitz ma obecnie najdłuższy staż związany z leczeniem w/w infekcji u swoich pacjentów. Naturalnie zgłaszają się do niego także pacjencji ze stwardnieniem rozsianym jak i ze stwardnieniem zanikowym bocznym. Tych drugich miał ok.45-50 przez okres ok.25lat. Dużo?mało?na pewno najwięcej z wszystkich lekarzy ILADS na świecie(tego jestem akurat pewien). Stosuje antybiotyki + IV Rocephin(wersja dożylna) dzięki którym ma skuteczność ok.10% zatrzymania choroby tj.u 10% swoich pacjentów z SLA jest w stanie zatrzymać postęp tej choroby – Ci ludzie już raczej do końca życia będą przez niego (lub innych lekarzy) na cyklach antybiotykowych. Po przeczytaniu jego książki „Why Can’t I get better” jestem przekonany, że pod tym względem nie przekoloryzował swoich technik leczenia tej choroby. Czemu wiem, że nie ma szans powstrzymania postępowania SLA u większej ilości osób chorych?Wyjaśnienie poniżej:
SLA atakuje nerwy motoryczne ruchowe, sprawność umysłowa pozostaje w normie. Nieprawidłowe funkcjonowanie tej części naszego układu nerwowego, która unerwia mięśnie i steruje ruchami, wpływa na nieprawidłowe funkcjonowanie zarówno części centralnej mózgu, pnia mózgu i rdzenia kręgowego, jak również części obwodowej, która wychodzi z rdzenia kręgowego i poprzez nerwy obwodowe unerwia mięśnie.
Upośledzenie nerwów obwodowych, szczególnie w rogach przednich rdzenia kręgowego prowadzi do zaniku mięśni, osłabienia mięśni i mimowolnego ich drżenia. Gdy w procesie choroby zaatakowane zostaną nerwy obwodowe zlokalizowane w pniu mózgu, osłabione są mięśnie aparatu mowy, żuchwy i przełyku. Gdy uszkodzone są obwodowe nerwy motoryczne wychodzące z rdzenia kręgowego , następuje zanik miśsni i osłabienie rąk i nóg względnie dłoni i stóp. Co zatem może spowodować upośledzenie nerwów obwodowych, zwłaszcza rdzenia kręgowego?Naturalnie mocny i długo trwający stan zapalny.
Dlaczego terapia komórkami macierzystymi u niektórych osób hamuje postęp choroby? Ponieważ infekcja bakteriom bartonella, powoduje infekcję komórek macierzystych po jakimś czasie zapewne je niszcząc(tak jak to robi z czerwonymi krwinkami) 1)betterhealthguy.com/ilads-2014
Dlaczego osoby chorujące na SLA powinny zwrócić szczególną uwagę na infekcję bakteriom bartonella?Ponieważ powoduje ona poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego a to przyczyni się do powolnego wyniszczania układu nerwowego(mowa o odmianie henselae) 2)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185
Dlaczego osoby chorujące na SLA powinny zwrócić szczególną uwagę na infekcję mykoplazmą?Ponieważ powoduje ona poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego a to przyczyni się do powolnego wyniszczania układu nerwowego 3)Healing lyme disease coinfections: complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.Buhner
Dlaczego zatem tyle osób zainfekowanych bartonellą czy też mykoplazmą nie ma SLA?genetyka(owszem, niepoprawna – dodatkowo przyczynia się do SLA, prawidłowa którą ma większość – chroni). Potrzebny jest przynajmniej 1 a 'najlepiej’ 2 dodatkowe czynniki sprzyjające rozwinięciu się stwardnieniu zanikowemu bocznemu. Mam tu na myśli dość nowe doniesienia naukowe na temat roli mikrobiomu człowieka w regeneracji uszkodzonego rdzenia kręgowego. 4)biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/naukowcy-potwierdzaja-mikroflora-jelitowa-ma-istotny-wplyw-na-regeneracje-uszkodzen-rdzenia-kregowego,16529
Dysbioza w jelitach(na skutek chociażby antybiotykoterapi) nie pozwoli w regeneracji uszkodzonego rdzenia kręgowego. Prawidłowa flora bez problemów jest w stanie to uczynić. W czasopiśmie medycznym „The Journal of Experimental Medicine” stosowanie odpowiednich probiotyków wpływa na regenerację uszkodzonego rdzenia i przywrócenie zdolności motorycznych. Niestety, w przypadku ciągłej antybiotykoterapii zapomnij, że będziesz miał prawidłową florę bakteryjną pomimo, że ciągle będziesz je dostarczał – to praktycznie po prostu nie wykonalne. Same uszkodzenie rdzenia zmienia mikrobiom na skutek zwiększenia się stanów zapalnych. Udowodniono, że same antybiotyki negatywnie wpływają na proces regeneracji rdzenia, także jest to droga do nikąd. Zachowanie zatem możliwie najlepszej flory bakteryjnej to klucz do zahamowania postępu choroby a może i nawet wyzdrowienia.
5)biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/naukowcy-potwierdzaja-mikroflora-jelitowa-ma-istotny-wplyw-na-regeneracje-uszkodzen-rdzenia-kregowego,16529
No i nareszcie czynnik nr.3(a może i 4 jeśli masz fatalna genetykę) – Candida – powiesz zapewne ?no tak wszędzie ta Candida. Faktem jest jednak, że Candida np. dubliniensis powoduje zapalenia kręgosłupa (zakładam, że najpopularniejsza Albicans także jest w stanie to zrobić – zresztą pisałem już o tym w przypadku wywoływania stanów zapalnych dysków czy trzonów kręgowych kręgosłupa). Także jest to kolejny problem jaki na pewno nie przyczyni się do wyzdrowienia osoby z SLA, która wejdzie na protokół antybiotykowy. 6)ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3930959/ 7)https://zdrowiebeztajemnic.pl/infekcje-dysku-miedzykregowego-i-trzonow-kregoslupa-wywolane-przez-grzyby-z-rodziny-candida/
Mózg osoby chorej na stwardnienie zanikowe boczne zawiera istotnie obniżony poziom dehydrogenazy GLU, enzymu odpowiedzialnego za katabolizm kwasu glutaminowego, co prowadzi do jego kumulacji i powstania wyjątkowo wysokich stężeń w płynach zewnątrzkomórkowych. Kwas glutaminowy jest neuroprzekaźnikiem pobudzającym, jego nadmierna ilość powoduje silną stymulację neuronów, przyczyniając się tym samym do ich śmierci. Zbadano wpływ aktywności dehydrogenazy GLU, zwiększenie tempa usuwania kwasu glutaminowego z mózgu, a w związku z tym na obniżenie neurotoksycznego efektu nadmiaru neuroprzekaźnika w płynach zewnątrzkomórkowych. Potwierdzono, że podawanie 26,4 g aminokwasów rozgałęzionych(BCAA) dziennie przez okres jednego roku pacjentowi choremu na stwardnienie zanikowe boczne przyczynia się do niższego tempa zmian neurologicznych w porównaniu z próbą kontrolną, nie powodując żadnych efektów ubocznych. 8)Plaitakis A. Altered glutamate metabolism in amyotrophic lateral sclerosis and treatment with branched chain amino acids. Amino Acids pp 379-385
Czynnik VEGF ochrania komórki nerwowe – w czasie trwania choroby SLA jest on bardzo słabo aktywny. Więcej o nim już wspominałem w 2 wcześniejszych artykułach. 9)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1678483810)https://zdrowiebeztajemnic.pl/vegf/11)https://zdrowiebeztajemnic.pl/bpc-157/. W przypadku infekcji bakteriom bartonella może być jednak on nadmiernie pobudzany także najważniejsza jest (jak zawsze zresztą) diagnostyka.
Powyższe 2 akapity to taka ciekawostka, bo sama choroba jest niezwykle interesująca, jeśli w ogóle można tak nazwać chorobę, która doprowadza prędzej czy później do przyspieszonej śmierci. Kiedyś zainteresuję się nią na poważnie przerabiając wszystkie dostępne badania na ten temat…
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | betterhealthguy.com/ilads-2014 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17638185 |
⇧3 | Healing lyme disease coinfections: complementary and holistic treatments for bartonella and mycoplasma S.Buhner |
⇧4, ⇧5 | biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/naukowcy-potwierdzaja-mikroflora-jelitowa-ma-istotny-wplyw-na-regeneracje-uszkodzen-rdzenia-kregowego,16529 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3930959/ |
⇧7 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/infekcje-dysku-miedzykregowego-i-trzonow-kregoslupa-wywolane-przez-grzyby-z-rodziny-candida/ |
⇧8 | Plaitakis A. Altered glutamate metabolism in amyotrophic lateral sclerosis and treatment with branched chain amino acids. Amino Acids pp 379-385 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16784838 |
⇧10 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/vegf/ |
⇧11 | https://zdrowiebeztajemnic.pl/bpc-157/ |
Padaczka nie należy do łatwych chorób w leczeniu. Sporo o niej wiem jednak tak naprawdę w temat się jakoś bardzo nie zagłębiałem(czyt.przeczytałem mniej niż 10tyś badań). Niemniej jednak co parę miesięcy przeglądam ok.35 blogów i portali zdrowotnych które mnie interesują i natrafiłem na jednym z nich taką oto informację:
„Nowy pomysł na pokonanie padaczki – naukowcy z Instytutu Biologii Doświadczalnej PAN będą analizowali inhibitory MMP-9. Wybiorą najlepsze terapeutyki które najlepiej pokonują barierę krew-mózg i moga hamować rozwój padaczki. Wykazano kluczową rolę MMP-9 w rozwoju padaczki u zwierząt. ”Niespecyficzne inhibitory MMP-9 były testowane w innych jednostkach chorobowych, np. nowotworach. W rezultacie istnieje duża pula leków nietestowanych w kontekście padaczki. Celem projektu jest analiza takich substancji w leczeniu epileptogenezy” – powiedziała badaczka. Dodała, że zaplanowano uzyskanie najbardziej obiecujących substancji, a następnie przetestowanie ich penetracji przez barierę krew-mózg oraz hamującego wpływu na rozwój padaczki w odpowiednich modelach. Dr Kozicka podkreśliła, że pomimo wprowadzenia w ostatnich latach szeregu nowych leków przeciwpadaczkowych, nadal około 40 proc. chorych pozostaje lekoopornych. Dla tych pacjentów poszukiwanie nowych leków przeciwpadaczkowych wydaje się jedynym sposobem, aby kontrolować napady padaczkowe i umożliwić im w miarę normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.” Jest to informacja z portalu PAP – Nauka w Polsce naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,410762,nowy-pomysl-na-pokonanie-padaczki.html
Badania przed wypuszczeniem leku na rynek trwają przeważnie pi razy drzwi 5lat(minimum) i przebiegają przez 4 fazy. Naturalnie będą testowane i poszukiwane substancje syntetyczne. Czemu tak?bo naturalnych nie opatentujesz chyba, że zabronisz wszystkim ludziom na świecie hodowli danego ziela, w którym występuje dana substancja.
Także wydanie ewentualnego syntetycznego leku o najprawdopodobniej sporych skutkach ubocznych(znasz jakiś lek syntetyczny który wykazuje mniej skutków ubocznych niż naturalny?(chętnie posłucham, ale obawiam się, że będziesz po prostu zmyślał) potrwa długo, będzie najprawdopodobniej drogie i najprawdopodobniej będzie na receptę czyli przejdziesz się do lekarza do którego dostaniesz się za parę miesięcy lub ..zapłacisz sporo, aby dostać się do niego prywatnie więc suma summarum będzie to jeszcze droższe przedsięwzięcie. Poniżej przedstawiam Ci zatem już teraz gotową listę dość łatwo dostępnych ziół i substancji nie dość, że blokujących metaloproteinazę MMP-9 o której już tutaj pisałem1)http://www.zdrowiebeztajemnic.pl/metaloproteinaza9-mmp9-kontrola-stanu-zapalnego-integralnosc-bariery-krew-mozg/, to na dodatek przekraczających barierę krew mózg – naukowcom z PAN z kolei życzę powodzenia w tworzeniu syntetyku zapewne i tak z jakiejś substancji naturalnej. W tym momencie jesteś co najmniej 5 lat do przodu a pomysł, który rzekomo jest nowy(substancja hamująca MMP-9) – jest stary jak świat, tylko panowie z PAN chcą go po prostu skomercjalizować.
2)badaniaklinicznewpolsce.pl/o-badaniach-klinicznych/podstawowe-informacje/jak-sie-prowadzi-badania-kliniczne/
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | http://www.zdrowiebeztajemnic.pl/metaloproteinaza9-mmp9-kontrola-stanu-zapalnego-integralnosc-bariery-krew-mozg/ |
---|---|
⇧2 | badaniaklinicznewpolsce.pl/o-badaniach-klinicznych/podstawowe-informacje/jak-sie-prowadzi-badania-kliniczne/ |
⇧3 | hindawi.com/journals/ecam/2013/247948/ |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19216858 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22025319 |
⇧6 | naturodoc.com/H-Art100.htm |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22190452 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24137258 |
⇧9 | herbsarespecial.com.au/isabells_blog/isabells-articles/king-of-bitters.html |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23380593 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26702505 |
⇧12 | lifeextension.com/magazine/2007/8/report_stress_anxiety/page-01 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25481090 |
⇧14 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21302433 |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18336852 |
Ziemia okrzemkowa inaczej zwana ziemią diatomową lub diatomitem jest naturalnie uformowaną mineralną skałą osadową, składa się głównie z pancerzyków glonów
jednokomórkowych – okrzemek. Występują zwykle w postaci grubego, białego, krzemionkowego proszku znanego jako ziemia okrzemkowa 1)ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15459382. Jako że jest niezwykle bogata w krzem można jej przypisać także dobroczynne działanie krzemu. Jakie dokładnie ma właściwości?w czym może pomóc?
Post wydał Ci się wartościowy?a może po prostu mnie lubisz ;)?podziel się nim na Facebooku i go udostępnij!
Polub tego bloga na FB, gdzie znajdziesz też dodatkowe newsy, których tutaj nie publikuje https://www.facebook.com/zdrowiebeztajemnic
Obserwuj mnie na instagramie www.instagram.com/premyslaw84
Głosuj i wybieraj kolejne tematy – prawa strona bloga – zakładka „Ankieta”
Literatura
⇧1 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15459382 |
---|---|
⇧2 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20542374 |
⇧3 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23732794 |
⇧4 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9930085 |
⇧5 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9243728 |
⇧6 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17539544 |
⇧7 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18417281 |
⇧8 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11254043 |
⇧9 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/211578 |
⇧10 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25759179 |
⇧11 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21339051 |
⇧12 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22546785 |
⇧13 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25725344 |
⇧14 | romerlabs.com/en/knowledge-center/knowledge-library/articles/news/what-is-zearalenone/ |
⇧15 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22326340 |
⇧16 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26020748 |
⇧17 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17049259 |
⇧18 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27525412 |
⇧19 | minerals.usgs.gov/minerals/pubs/commodity/diatomite/250497.pdf |
⇧20, ⇧22 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17435951 |
⇧21 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1768124 |
⇧23 | M.T. Murry, „Encyclopedia of Nutritional suplement”, Prima Publishing 1996. |
⇧24, ⇧27, ⇧30, ⇧33 | Carlise E, Nutrition Review, 40, 1982, pp193-198. |
⇧25, ⇧28, ⇧31, ⇧34 | Nielsen F, Annual Review of Nutrition, 4, 1984, pp21-41. |
⇧26, ⇧29, ⇧32 | M.T. Murry, „Encyclopedia of Nutritional suplement”, Prima Publishing 1996. |
⇧35 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21673156 |
⇧36 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9533930 |
⇧37 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21612156?dopt=Abstract |
⇧38 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3453743?dopt=Abstract |
⇧39 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1490428?dopt=Abstract |
⇧40 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21198634?dopt=Abstract |
⇧41 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9651136?dopt=Abstract |
⇧42 | ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8100932?dopt=Abstract |